Tworzenie się globalnej społeczności obywatelskiej powoduje zacieranie się podziału na „swoich” i „obcych” w ramach poszczególnych państw. Procesy integracyjne i unifikacyjne nadają nowy wymiar
Historycznie, pakt ustanawiający Wspólnoty Europejskie został zawiązany przez sześć państw europejskich: Belgię, Holandię, Luksemburg, Francję, Włochy i Republikę Federalną Niemiec, będących jednocześnie członkami założycielami. Każde następne państwo wstępujące w struktury Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej stawało się automatycznie członkiem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali oraz Euratomu.
22 stycznia 1972 roku do Wspólnot przystąpiły:
Dania, Irlandia i Wielka Brytania.
W tym samym czasie do Wspólnot przystąpić miała także Norwegia, jednak społeczeństwo norweskie w referendum narodowym, wypowiedziało się przeciwko akcesowi.
28 maja 1979 roku został podpisany układ w sprawie przystąpienia Grecji, państwo to stało się więc dziesiątym członkiem Wspólnot, z dniem 1 stycznia 1981 roku.
12 czerwca 1985 roku zostały podpisane umowy o przystąpieniu Hiszpanii i Portugalii, które weszły w życie 1 stycznia 1986 roku. W tym właśnie momencie powstała wspólnotowa „dwunastka”.
24 czerwca 1994 roku podpisano porozumienia o przystąpieniu, już do Unii Europejskiej: Austrii, Norwegii, Szwecji i Finlandii. Obywatele Norwegii ponownie opowiedzieli się przeciwko przystąpieniu ich kraju do Unii, dlatego też tylko trzy państwa stały się nowymi członkami Unii, z dniem 1 stycznia 1995 roku. Od tego momentu na politycznej scenie pojawiła się „piętnastka”.
1 maja 2004 roku do Unii weszły Polska, Malta, Cypr, Węgry, Słowacja, Estonia, Czechy, Słowenia, Litwa i Łotwa.
Wnioski akcesyjne złożyły wcześniej kolejno:
- Turcja (1987 roku),
- Maroko (1987 roku),
- Malta (1990 roku),
- Cypr (1990 roku),
- Szwajcaria (1992 roku),
- Węgry (1994 roku),
- Polska (1994 roku),
- Rumunia (1995 roku),
- Słowacja (1995 roku),
- Estonia (1995 roku),
- Czechy (1995 roku),
- Słowenia (1996 roku), oraz Litwa, Łotwa i Bułgaria.
1 stycznia 2007 roku do Unii przystąpiły Bułgaria i Rumunia.
Ciekawy wyjątek stanowi wniosek złożony przez Maroko, kraj afrykański zaliczany do grupy krajów religijnie i kulturowo należących do muzułmańskiej, w przeciwieństwie do Turcji, uznanej za kraj należący do Europy.