ZASADY PRACY TERAPEUTYCZNEJ

Wzbudzenie motywacji do wysiłku umysłowego

Zajęcia powinny być atrakcyjne, ciekawe, nie nużące, wzbudzające

zainteresowanie i motywację do pracy. Dbamy o to, by dziecko mogło

osiągnąć sukces.

Stopniowanie trudności

Nie wolno zniechęcać lub stwarzać sytuacji wzbudzających lęk. Zadania

stosujemy „od najłatwiejszego”, do trudniejszych przechodzimy bardzo

wolno.

Życzliwość i spokojna atmosfera

Dziecko musi odreagować towarzyszące mu napięcie. Należy je

mobilizować przez częste pochwały. Unikajmy współzawodnictwa

w zespole.

Indywidualizacja pracy

Możliwie pełna indywidualizacja z każdym dzieckiem.

Czas trwania

Czas trwania poszczególnych ćwiczeń dostosować do możliwości

dziecka (ogólnie i w dniu zajęć).

Organizowanie sytuacji problemowej

Umożliwić dziecku działanie na przedmiotach, aby rozwiązywać problem

w sposób manipulacyjny.

ZASADY TERAPII PEDAGOGICZNEJ

Zasada 1:

Indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego
- Dla każdego dziecka w grupie dobieramy indywidualny (inny) program.
- Dobieramy indywidualne metody dydaktyczne i wychowawcze do możliwości konkretnego dziecka.
- W toku zajęć kontrolujemy przebieg i wyniki pracy dziecka.
- Pomagamy w przezwyciężaniu trudności.

- Stosujemy indywidualne zabiegi wychowawcze i psychoterapeutyczne.

Zasada 2:
Powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania, uwzględniającego złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka
- Stosujemy stopniowanie trudności w zakresie objętości i przystępności opracowywanego materiału.
- Przechodzimy od ćwiczeń prostych, obejmujących niewielki zakres materiału do złożonych wymagających opracowania dużych partii materiału dydaktycznego.
- Przechodzimy do zadań trudniejszych wtedy, gdy dziecko sprawnie opanuje wcześniejsze, łatwiejsze.
- Ćwiczymy tak długo daną umiejętność, dopóki terapeuta nie ma poczucia, że dziecko wykonuje ją sprawnie.
- Nie ma czasowych reguł (rygorów) ćwiczenia danej umiejętności.

Zasada 3:
Korekcji zaburzeń: ćwiczenie przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności
- Im głębiej zaburzona dana funkcja tym większa podatność na zmęczenie dziecka, uważamy by do tego nie doszło.
- Nie ćwiczymy tylko jednej funkcji, bo może dojść do przetrenowania, zniechęcenia i powrotu do złych nawyków.
- Wskazana przemienność ćwiczeń - najgłębiej zaburzone funkcje z mniej zaburzonymi, bardziej sprawne z mniej, percepcja słuchowa z wzrokową.
- W ćwiczeniu czytania i pisania - łączenie ich w jednym zdaniu.
- Stosujemy przerwy na odpoczynek.


Zasada 4:
Kompensacji zaburzeń: łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji nie zaburzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych
- Funkcje sprawniejsze wspierają czynności funkcji zaburzonych.
- Usprawniona zostaje integracja psychomotoryczna.

Zasada 5:
Systematyczności
- Zajęcia powinny odbywać się codziennie; lepiej 3x 20 minut niż 1 długie 60 minut.
- Przerwy w zajęciach powodują regres.
- Najbardziej męczące ćwiczenia percepcji słuchowej: nie powinny trwać każdorazowo dłużej niż kilka minut. Można jednak do nich kilkakrotnie wracać podczas zajęć, w przerwach stosując inny rodzaj ćwiczeń.

Zasada 6:
Ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego
- Działania psychoterapeutyczne powinny towarzyszyć zabiegom dydaktycznym przez cały czas trwania zajęć terapii pedagogicznej.
- W pierwszym okresie działania psychoterapeutyczne powinny być dominujące.

- Pełnią funkcje profilaktyczne - chronią przed dalszymi negatywnymi następstwami niepowodzeń szkolnych.

---