Desery

Jest nieodzownym elementem przyjęć i wystawnych kolacji. Uwielbiany zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Tajemnica jego smaku tkwi w tradycyjnych i sprawdzonych recepturach, stosowanych często od kilkuset lat. Skąd wziął się uwielbiany przez wszystkich deser?

Krótka historia deseru

Już w starożytności uczty kończyły się spożywaniem orzechów, miodu i owoców. Zwyczaj podawania deserów na zakończenie obiadu pojawił się w Europie najprawdopodobniej w XIX wieku wraz z rozwojem przemysłu cukierniczego. Wcześniej wszelkie słodkości były prawdziwym rarytasem, na który pozwolić sobie mogli tylko najbogatsi.

O najsłynniejszych deserach

Są takie desery, o których się nie zapomina. Uwielbiane na różnych kontynentach stanowią klasykę w menu deserowym.

Tiramisu

Deser, który składa się z warstwy biszkoptu nasączonego kawą espresso i winem marsala, na to nakłada się krem z twarożku mascarpone, jajek, cukru oraz śmietany, a całość posypuje się warstwą grubo zmielonych płatków gorzkiej czekolady.

Tiramisu podaje się bardzo silnie schłodzone i zwyczajowo wraz z kawą espresso. W rodzimym kraju, z którego pochodzi, we Włoszech, spożywa się go na drugie śniadanie. Istnieje też opinia, iż ma specjalne właściwości afrodyzjaku.

Creme BruléeCreme Brulée

Arystokrata wśród deserów stanowiący klasykę kuchni francuskiej.

Creme Brulée to delikatny w smaku, gęsty krem jajeczno-waniliowy posypany cukrem, który przypieka się w wysokiej temperaturze w celu uzyskania chrupiącej karmelowej skorupki, tak żeby krem znajdujący się pod powierzchnią pozostał płynny. Deser przygotowuje się w małych miseczkach i serwuje na zimno.

Creme Brulée wystąpił w słynnej książce kucharskiej François Massialota z roku 1690, która stanowi najstarszy znany nam zbiór przepisów kulinarnych.

SorbetSorbet

Jest to najstarszy deser mrożony. Prawdopodobnie został wymyślony przez Chińczyków. Dawniej sorbet składał się z owoców, miodu, zapachów oraz... śniegu!

Dziś sorbety stanowią klasykę kuchni francuskiej i przygotowywane są z soków lub przecierów owocowych, do których dodaje się wino lub inny alkohol. Sorbety podaje się schłodzone w wysokich szklankach lub pucharach ozdobionych plasterkami owoców cytrusowych. Wielką zaletą tych łatwych w przygotowaniu deserów jest ich niska kaloryczność.

Czy wiesz, że.

Podobno najdroższym deserem świata jest Deser Frrrozen Haute Chocolate podawany w nowojorskiej restauracji Serendipty 3. Za deser skomponowany z jadalnego złota i trufli trzeba zapłacić aż 25 tys. dolarów. Jest on zrobiony z 28 rodzajów kakao, mleka i pięciu gramów złota oraz wiórków trufli. Całość jest zmrożona i podawana w pucharku udekorowanym diamentami wraz ze złotą łyżeczką.

Historia zakąsek

Zaostrzają apetyt przed posiłkiem, zajmują naszą uwagę w czasie oczekiwania na główne danie, stwarzają doskonałą okazję do rozmów i rozpoczynają większość spotkań towarzyskich. Zatem czym są przystawki, jakie są ich rodzaje i skąd zaczerpnął się pomysł podawania ich przed posiłkami?

W wielu krajach przed daniem głównym podaje się mały posiłek, mający na celu pobudzić nasze kubki smakowe i obudzić apetyt.

We Włoszech to znane antipasti, tapas znajdziemy w Hiszpanii, a na greckim stole królują różnorodne mezedes. Idea przystawek jest niezwykle długa i sięga aż do starożytności.
Już w starożytnej Grecji przed każdym posiłkiem można było spróbować zakąsek zwanych mezedes. Te suto zakrapiane alkoholem przysmaki zachęcały gości do poczęstunku. Na małych talerzykach można było odnaleźć owoce morza, jeżowce, morskie mięczaki, czosnek, jesiotry czy rybne potrawy wzbogacone winem.

Podobna tradycja panowała wśród Rzymian. Ich tradycyjne trzydaniowe posiłki poprzedzone były zakąskami z trufli, kiełbas, jajek, oliwek, a także kolorowych sałatek, drobiu czy ryb. Na stole nie brakowało także sera zapiekanego w ziołach.

We Włoszech na stołach króluje antipasti, pochodzące nawet z XVI wieku. W Portugalii około południa poczęstują nas z pewnością pysznymi petiscos.

Zakąski mają również bardzo długą tradycję wśród Chińczyków, gdzie spotkać można słynne dim sum, jak i wśród Arabów. Tutaj zakąski są zwykle nieskomplikowane i proste. Na niewielkich talerzach odnaleźć można oliwki, ser albo purée z bakłażana czy pastę z sezamu, cieciorki i cytryny znaną pod nazwą hummus. Tutaj zakąski nazywane bywają mezze, stąd wywodzą się prawdopodobnie tureckie meze, greckie mezédes czy czarnogórskie meza.
To właśnie Arabowie najprawdopodobniej wprowadzili na Półwyspie Iberyjskim zwyczaj spożywania zakąsek. Nazwa hiszpańskich tapas, wywodzi się stąd, że z początku były to plasterki szynki lub kawałki chleba, którymi przykrywano kieliszki z winem, w celu ochrony zawartości. Tapa oznacza bowiem nakrycie.

To dziewiętnasty wiek przyniósł zwyczaj przystawek jaki znamy dziś. We francuskich restauracjach spotkać często mozna wózek z przeróżnymi hors d'œuvres: anchois, sardynkami, oliwkami czy sałatkami warzywnymi.

W Szwecji zwyczaj podawania zakąsek nabrał ogromnego znaczenia. Można tam zobaczyć smorgasbord - stół z serami, mięsami na zimno czy różnymi potrawami ze śledzi. W Rosji spożywanie zakusek to poprzedzający właściwy posiłek, ceremoniał, wręcz uroczyste, dodatkowe danie.

W większości kuchni narodowych ceniony jest zwyczaj serwowania przystawek w każdej możliwej formie. Kuchnie wielu narodów doceniły zwyczaj spożywania zakąsek, który z oczekiwania na posiłek czyni prawdziwe towarzyskie wydarzenie

---