ĆWICZENIE PROJEKTOWE WG EUROKODU 7 (KOREKTA)

LITERATURA:

1) PN-EN 1997-1:2008 EUROKOD 7: Projektowanie geotechniczne - Część 1: Zasady ogólne

2) PN-EN 1997-1:2009 EUROKOD 7: Projektowanie geotechniczne - Część 2: Rozpoznanie i badanie podłoża gruntowego

3) Puła O., Projektowanie fundamentów bezpośrednich wedug Eurokodu 7. Wydanie drugie zmienione i rozszerzone, DWE, Wrocław 2012

­► przykład obliczeniowy­ ► 4.3. Stopa fundamentowa obciążona mimośrodowo (s.66)

4) Starosolski W., Konstrukcje żelbetowe według Eurokodu 2 i norm związanych, Tom 3, Wydanie IV, PWN, Warszawa 2012

1 STRONA DANYCH DO PROJEKTU

 komentarz pod tabelką z wartościami obciążeń:

Wartości sił wewnętrznych składają się w 60% z oddziaływania stałego, 35% zmiennego i 5% wyjątkowego

1. GŁĘBOKOŚĆ POSADOWIENIA

 przy obliczaniu nośności (jako granicznego oporu podłoża gruntowego R=R_d o wymiarze siły) dla poszczególnych warstw wykorzystuje się wzór dla podłoża jednorodnego w warunkach gruntowych z odpływem (nr 1 s.21 [3]),

 w obliczeniach stosuje się podejście obliczeniowe 2, uwzględniające kombinację współczynników A1+M1+R2 (tabl.1.2 s.16+tabl.1.3 s.16+tabl.1.5 s.20 [3]) (można tu dopuścić ich pominięcie i wykonać obliczenia dla wartości charakterystycznych),

2. WYMIARY STOPY

 wyznacza się obliczeniowe wartości M_max, N_max, H_max, M_min, N_min, H_min zgodnie z podejściem obliczeniowym 2 (A1+M1+R2) dla podstawowej kombinacji oddziaływań (ostatni wzór ze s.18 [3]),

3. CIĘŻAR ZIEMI I STOPY FUNDAMENTOWEJ

 wyznacza się obliczeniowe wartości G_s (ciężaru stopy) i G_z (ciężaru ziemi) zgodnie z Eurokodem 2 i 7 [2, 3], korygując o nie składowe pionowe N_max i N_min (jako wartości N_I i N_II)

8. SPRAWDZENIE STANU GRANICZNEGO NOŚNOŚCI

zamiast

SPRAWDZENIE STANU GRANICZNEGO NOŚNOŚCI (WYPIERANIA PODŁOŻA PRZEZ POJEDYNCZY FUNDAMENT)

 stan graniczny nośności GEO (wyczerpania nośności podłoża) sprawdza się z warunku, w którym wartość obliczeniowa obciążenia pionowego V_d nie przekracza granicznego oporu podłoża gruntowego R_d (pierwszy wzór s.39 [3])

 stosuje się podejście obliczeniowe 2, uwzględniające kombinację współczynników A1+M1+R2 (tabl.1.2 s.16+tabl.1.3 s.16+tabl.1.5 s.20 [3]),

 sposoby ustalania nośności obliczeniowej podłoża R:

1. metoda analityczna w warunkach gruntowych z odpływem wody - w przypadku, gdy do głębokości 2B poniżej poziomu posadowienia występuje 1 rodzaj gruntu,

2. zmodyfikowany wariant podłoża warstwowanego z PN-81/B-03020 - dla 2 rodzajów gruntu w układzie warstwa mocna na słabej (występujących w strefie od poziomu posadowienia do głębokości ≤ 2B poniżej), z uwzględnieniem wzorów na nośność podłoża jednorodnego wg E7 (w warunkach gruntowych z odpływem wody) - pełne sprawdzenie obejmujące styk rzeczywistego i fikcyjnego fundamentu z podłożem,

9. SPRAWDZENIE STANU GRANICZNEGO UŻYTKOWALNOŚCI

zamiast

SPRAWDZENIE STANU GRANICZNEGO UŻYTKOWANIA (OSIADANIA)

 stan graniczny użytkowalności sprawdza się z warunku, w którym wartość obliczeniowa efektu oddziaływań E_d nie przekracza granicznej wartości efektu oddziaływania C_d (pierwszy wzór s.96 [3])

 przyjmuje się w obliczeniach wartości współczynników częściowych równe 1,0 ,

 wymaga się sprawdzania (dla budynków) czterech miar osiadania: osiadania s, obrotu , strzałki wygięcia , oraz przechylenia , zdefiniowanych przez ich graniczne wartości obliczeniowe zgodnie tabelą:

OSIADANIE smax [mm]	OBRÓT max [rad]	UGIĘCIE max [mm]	PRZECHYLENIE max [rad]
50	0,002	10	0,003

 brak jest sugestii dotyczących wyboru i sprawdzenia wariantów osiadania dla układu stóp pod analizowaną halą - najlepiej będzie chyba pozostać przy różnicy osiadań, jako bazowej i uzupełniającej dla 1 z pary wybranych sąsiednich stóp - osiadania maksymalnego,

 do obliczenia osiadania fundamentu wykorzystuje się kombinację 2 metod: odkształceń jednoosiowych/analogu edometrycznego (dla nie wymienionych warstw gruntu pod fundamentem) i odkształceń trójosiowych/analogu sprężystego (dla wymienionych warstw gruntu),

10. WYMIAROWANIE KONSTRUKCYJNE STOPY ŻELBETOWEJ

10.1. OKREŚLENIE ILOŚCI STALI POTRZEBNEJ DO ZBROJENIA STOPY FUNDAMENTOWEJ

 niezbędną ilość stali potrzebną do zbrojenia stopy wyznacza się z warunku na jej zginanie, analizowanego metodą wydzielonych wsporników trapezowych, stosownie do jednej z 2 opcji:

1. nowej koncepcji metody wydzielonych wsporników trapezowych (opisanej w [4] s.374-376 i uzupełnionej zasadami zbrojenia wg [3] s.35-36 i w przykładzie obliczeniowym p.4.3 oraz Załącznikach 7.1 s.125),

2. starej koncepcji metody wydzielonych wsporników trapezowych zmodyfikowanej w punkcie dotyczącym obliczania zbrojenia (stosownie do zasad zbrojenia podanych w [3] s.35-36 i w przykładzie obliczeniowym p.4.3 oraz Załącznikach 7.1 s.125),

10.2. SPRAWDZENIE STOPY ZE WZGLĘDU NA PRZEBICIE

 sprawdzenie stopy fundamentowej na przebicie wykonuje się zgodnie z zasadami podanymi w [3] s.36-38 i w przykładzie obliczeniowym 4.3 (uzupełnionej ewentualnie informacjami z [4] s. 382-385 p. 14.3.1.3.1)

---