Łacina: Odmiana czasowników
Tryby:
Indicativus - tryb oznajmujący
Imperativus - tryb rozkazujący
Coniunctivus - tryb przypuszczający
Infinitivus - bezokolicznik
Czasy:
Praesens - czas teraźniejszy
Imperfectum - czas przeszły niedokonany
Perfectum - czas przeszły dokonany
Plusquamperfectum - czas zaprzeszły (wcześniejszy niż inna czynność wyrażona czasem przeszłym)
Futurum I - czas przyszły
Futurum II - czas przyszły uprzedni (czynność wcześniejsza w czasie przyszłym niż czynność wyrażona w Futurum I)
Strony:
Activum - strona czynna
Passivum - strona bierna
Liczby:
Singularis - liczba pojedyńcza
Plularis - liczba mnoga
Osoby: 1,2,3
Zanim przytąpsz do odmiany należy:
określić koniugację, do której należy czasownik. W tym celu należy wyodrębnić temat czasownika. Służą do tego formy:
Infinitiwu Praesentis Activi oraz
1. os. Sing. Infinitiwu Praesentis Activi.
|
I |
II |
III |
IV |
1. os. Sing. Infinitivu Praesentis Activi |
Amo |
Video |
Duco |
Audio |
Infinitiwu Praesentis Activi |
Amare |
Videre |
Ducere |
Audire |
Temat |
-a- |
-e- |
(-e-) |
-i- |
Końcówką Infinitiwu jest „-re”. Po jej „odcięciu” pojawia się temat.
Jeżeli temat kończy się na „-a-„ (patrz podkreślona część Infinitiwu) to czasownik należy do
I koniugacji
Jeżeli temat kończy się na „-e-„ (patrz podkreślona część Infinitiwu) to czasownik należy do
II koniugacji
Jeżeli temat kończy się na „-e-„ (patrz podkreślona część Infinitiwu) to czasownik należy do
III koniugacji
Jeżeli temat kończy się na „-i-„ (patrz podkreślona część Infinitiwu) to czasownik należy do
IV koniugacji
Jak widać do określenia I i IV koniugacji wystarczy tylko „zająć się' infinitiwem. Kiedy słyszymy „-are” to jest to I koniugacjia jeżeli „-ire” IV koniugacja.
Sytuacja komplikuje się nieco w przypadku II i III koniugacji. W nich bowiem, po „odcięciu” „-re” z infinitiwu pozostaje temat zakończony na „-e-„. W tej sytuacji należy porównać jeszcze 1 osobę indicatiwu. Jeżeli ma ona przed końcówką „-o” samogłoskę „e” (np. video), to jest to II koniugacja.
Jeżeli nie ma „e” przed „-o” (np. duco) jest to III koniugacja i wtedy, aby znaleźć temat czasownika oprócz odcięcia końcówki „-re” z infinitivu (co uczyniliśmy już wcześniej), należy odciąć jeszcze dodatkowo poprzedzającę ją samogłoskę „e”. Wówczas okażę się,
że temat kończy się na spółgłoskę.
Reasumując:
temat I koniugacji kończy się na „-a-„
temat II koniugacji kończy się na „-e-„
temat III koniugacji kończy się na „-spółgłoskę-„
temat IV koniugacji kończy się na „-i-„
|
I |
II |
III |
IV |
1. os. Sing. Infinitivu Praesentis Activi |
Amo |
Video |
Duco |
Audio |
Infinitiwu Praesentis Activi |
Amare |
Videre |
Ducere |
Audire |
Temat |
-a- |
-e- |
-spółgłoska- |
-i- |
Uwaga: w celu łatwiejszego zrozumienia pominięto znaczenie iloczasu.
Czasownik (Indicativus)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
cecha czasu |
liczba |
strona |
||||
kon / temat |
spójka |
praes. |
imperf. |
fut.* |
sing. |
pl. |
act. |
pass. |
I: -a- |
|
brak |
-ba- |
-bi- |
1 |
|
-o/-m |
-r |
II: -e- |
|
|
-ba- |
-bi- |
2 |
|
-s |
-ris |
III: -spółgł.- |
|
|
-ba- |
-e- |
3 |
|
-t |
-tur |
IV: -i- |
|
|
-ba- |
-e- |
|
1 |
-mus |
-mur |
|
(-i- lub -e-) |
|
|
|
|
2 |
-tis |
-mini |
|
|
|
|
|
|
3 |
-nt |
-ntur |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Uwaga: Futurum I i II konigacji ma cechę -bi-, a III i IV cechę -e- |
Jeżeli chcemy przetłumaczyć formę na przykład: „byliśmy noszeni” (od porto, potare), musimy zastanowić się:
|
W języku polskim |
Po łacinie |
Jaki to jest tryb? |
Oznajmujący |
Indicativus |
Jaki to czas? |
Przeszły niedokonany |
Imperfectum |
Jaka strona? |
Bierna |
Passivum |
Która osoba? |
1 |
1 |
Jaka liczba? |
Mnoga |
Pluralis |
Która koniugacja? |
|
Pierwsza |
Temat |
|
-a- |
Teraz szukamy odpowiednich kategorii łacińskich:
Zaczynamy od tematu. Temat kończy się na „-a-„.(potra-)
sprawdzamy czy konieczna jest spójka? - Nie (w imperfectum I koniugaca nie ma spójek)
jaka cecha czasu wskazuje nam na imperfectum? „-ba-„
którą osobę musimy użyć i jaka liczbę? - 1 osoba pluralis
jaka strona jest potrzebna? - passivum
jaka końcówka jest przyporządkowana 1 osobie pluralis w passivum? - „-mur”
a więc do teamtu „porta-” dopisujemy cechę imperfectum „- ba-„ a następnie końcówekę „-mur”: „potra-ba-mur” i w końcu uzyskujemy formę potrabamur”.