RUCH EGZEKUCYJNY


RUCH EGZEKUCYJNY

  1. OKREŚLENIE I PODSTAWY PRAWNE

Ruch szlachecki dążący do poprawy systemu funkcjonowania państwa przez powrót do dawnych praw.

Niezbędne dla powstania i działalności ruchu egzekucyjnego były nabyte wcześniej prawa stanowiące, że żaden szlachcic nie może być aresztowany bez wyroku sądowego, a także działalność sejmowa zapewniona w 1505 roku konstytucja nihil novi.

Za początek ruchu egzekucyjnego można uznać postanowienia sejmu piotrkowskiego z 1504 roku o niełączeniu godności- incompatibiliach. Nie wolno było łączyć urzędu kanclerza z urzędem wojewody czy kasztelana oraz biskupagnieżnieńskiego, krakowskiego, kujawskiego, poznańskiego i płockiego.

Sejm ten unormował też kompetencje i organizację wyższych urzędów: kanclerza, podkanclerzego(polityka wewn. i zewn., jeden świecki jeden duchowny.) marszałka koronnego i nadwornego, podskarbiego koronnego i nadwornego.

Ustawa z 1504 zakazująca zastawiania, sprzedaży i darowania dóbr domeny królewskiej, oraz statuty łaskiego z 1506 roku uzupełniały zakres podstaw prawnych ruchu egzekucyjnego.

  1. POSTULATY RUCHU EGZEKUCYJNEGO dotyczyły: