PŁASZCZYZNA SYMETRII (PS)- pionowa wzdłużna płaszczyzna dzieląca kadłub na 2 równe części. PŁASZCZYZNA WODNICY KONSTR. PWK- jest to powierzchnia wody spokojnej przecinajacej kadłub znajdujący się w umownym konstrukcyjnym stanie załadowania. Przecinając kadłub tworzy wodnicę konstrukcyjną WK która najczęściej pokrywa się z letnią wodnicą pływania. PŁASZCZYZNA OWRĘŻA-jest to płaszczyzna pionowa prostopadła do PS oraz PWK i prowadzona w połowie długości statku między pionami. PŁASZCZYZNA PODSTAWOWA PP- jest to pł pozioma równoległa do PWK i przechodząca przez górną krawędź stępki na owrężu (w połowie długości statku między pionami. PŁASZCZYZNA STĘPKI- pł prostopadła do Psi przechodząca przez linię stępki. LINIA STĘPKI- linia wyznaczona przez przecięcie PS z górną powierzchnią stępki. PION DZIOBOWY PD- linia prostopadła do WK i przechodząca przez punkt przecięcia WK z przednią krawędzią dzoibnicy. PION RUFOWY PR- linia prostopadła do WK i przechodząca przez oś steru. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI OWRĘŻA β jest to stosunek części przekroju owrężowego F do pola powierzchni opisanego na nim prostokąta o wymiarach B·T. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI PODWODZIA δ wyraża stosunek objętości podwodnej części kadłuba V do objętości bryły opisanego na niej prostopadłościanu o wymiarach L·B·T. WZDŁUŻNY WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI φ przedstawia stosunek objętości podwodzia V do objętości walca o polu podstawy równym polu owręża F i wysokości równej długości statku. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI WODNICy α- jest to stosunek pola przekroju wodnicowego F_wo do pola powierzchni opisanego nim prostokątna o wymiarach L·B WZDŁUŻNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny symetrii statku. WODNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do wodnicy konstrukcyjnej. WRĘŻNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny owręża.

WYMIARY GŁÓWNE STATKU: Długość całkowita L_c -odległość pozioma mierzona w PS miedzy prostymi prostopadłymi do WK i przechodzącymi przez najbardziej wysunięte do dziobu i do rufy stałe punkty kadłuba. Szerokość całkowita B_c- odległość pozioma mierzona prostopadle do PS statku między najbardziej na zewnątrz wysuniętymi stałymi punktami kadłuba. Wysokość boczna H- odległość pionowa mierzona w połowie długości statku między pionami od PP do górnej krawędzi pokładnika przy burcie statku. Zanurzenie T- odległość od PP do Letniej Wodnicy Pływania. Wyporność D[t]- jest to masa wody wypartej przez statek równa masie całkowitej statku mierzona przy zanurzeniu do LWŁ przy gęstości wody 1,025 t/m³. Wypór W- siła równoważąca ciężar kadłuba statku wyrażana w kN lub t. Nośność P_N- różnica całkowitego ciężaru statku i ciężaru statku pustego mierzona do LWŁ w wodzie o gęstości 1,025 t/m³. Ładowność P_L- max dopuszczalna masa lub ciężar ładunku mierzona przy zanurzeniu do LWŁ przy gęstości 1,025 t/m³

PŁASZCZYZNA SYMETRII (PS)- pionowa wzdłużna płaszczyzna dzieląca kadłub na 2 równe części. PŁASZCZYZNA WODNICY KONSTR. PWK- jest to powierzchnia wody spokojnej przecinajacej kadłub znajdujący się w umownym konstrukcyjnym stanie załadowania. Przecinając kadłub tworzy wodnicę konstrukcyjną WK która najczęściej pokrywa się z letnią wodnicą pływania. PŁASZCZYZNA OWRĘŻA-jest to płaszczyzna pionowa prostopadła do PS oraz PWK i prowadzona w połowie długości statku między pionami. PŁASZCZYZNA PODSTAWOWA PP- jest to pł pozioma równoległa do PWK i przechodząca przez górną krawędź stępki na owrężu (w połowie długości statku między pionami. PŁASZCZYZNA STĘPKI- pł prostopadła do Psi przechodząca przez linię stępki. LINIA STĘPKI- linia wyznaczona przez przecięcie PS z górną powierzchnią stępki. PION DZIOBOWY PD- linia prostopadła do WK i przechodząca przez punkt przecięcia WK z przednią krawędzią dzoibnicy. PION RUFOWY PR- linia prostopadła do WK i przechodząca przez oś steru. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI OWRĘŻA β jest to stosunek części przekroju owrężowego F do pola powierzchni opisanego na nim prostokąta o wymiarach B·T. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI PODWODZIA δ wyraża stosunek objętości podwodnej części kadłuba V do objętości bryły opisanego na niej prostopadłościanu o wymiarach L·B·T. WZDŁUŻNY WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI φ przedstawia stosunek objętości podwodzia V do objętości walca o polu podstawy równym polu owręża F i wysokości równej długości statku. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI WODNICy α- jest to stosunek pola przekroju wodnicowego F_wo do pola powierzchni opisanego nim prostokątna o wymiarach L·B WZDŁUŻNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny symetrii statku. WODNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do wodnicy konstrukcyjnej. WRĘŻNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny owręża.

WYMIARY GŁÓWNE STATKU: Długość całkowita L_c -odległość pozioma mierzona w PS miedzy prostymi prostopadłymi do WK i przechodzącymi przez najbardziej wysunięte do dziobu i do rufy stałe punkty kadłuba. Szerokość całkowita B_c- odległość pozioma mierzona prostopadle do PS statku między najbardziej na zewnątrz wysuniętymi stałymi punktami kadłuba. Wysokość boczna H- odległość pionowa mierzona w połowie długości statku między pionami od PP do górnej krawędzi pokładnika przy burcie statku. Zanurzenie T- odległość od PP do Letniej Wodnicy Pływania. Wyporność D[t]- jest to masa wody wypartej przez statek równa masie całkowitej statku mierzona przy zanurzeniu do LWŁ przy gęstości wody 1,025 t/m³. Wypór W- siła równoważąca ciężar kadłuba statku wyrażana w kN lub t. Nośność P_N- różnica całkowitego ciężaru statku i ciężaru statku pustego mierzona do LWŁ w wodzie o gęstości 1,025 t/m³. Ładowność P_L- max dopuszczalna masa lub ciężar ładunku mierzona przy zanurzeniu do LWŁ przy gęstości 1,025 t/m³

PŁASZCZYZNA SYMETRII (PS)- pionowa wzdłużna płaszczyzna dzieląca kadłub na 2 równe części. PŁASZCZYZNA WODNICY KONSTR. PWK- jest to powierzchnia wody spokojnej przecinajacej kadłub znajdujący się w umownym konstrukcyjnym stanie załadowania. Przecinając kadłub tworzy wodnicę konstrukcyjną WK która najczęściej pokrywa się z letnią wodnicą pływania. PŁASZCZYZNA OWRĘŻA-jest to płaszczyzna pionowa prostopadła do PS oraz PWK i prowadzona w połowie długości statku między pionami. PŁASZCZYZNA PODSTAWOWA PP- jest to pł pozioma równoległa do PWK i przechodząca przez górną krawędź stępki na owrężu (w połowie długości statku między pionami. PŁASZCZYZNA STĘPKI- pł prostopadła do Psi przechodząca przez linię stępki. LINIA STĘPKI- linia wyznaczona przez przecięcie PS z górną powierzchnią stępki. PION DZIOBOWY PD- linia prostopadła do WK i przechodząca przez punkt przecięcia WK z przednią krawędzią dzoibnicy. PION RUFOWY PR- linia prostopadła do WK i przechodząca przez oś steru. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI OWRĘŻA β jest to stosunek części przekroju owrężowego F do pola powierzchni opisanego na nim prostokąta o wymiarach B·T. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI PODWODZIA δ wyraża stosunek objętości podwodnej części kadłuba V do objętości bryły opisanego na niej prostopadłościanu o wymiarach L·B·T. WZDŁUŻNY WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI φ przedstawia stosunek objętości podwodzia V do objętości walca o polu podstawy równym polu owręża F i wysokości równej długości statku. WSPÓŁCZYNNIK PEŁNOTLIWOŚCI WODNICy α- jest to stosunek pola przekroju wodnicowego F_wo do pola powierzchni opisanego nim prostokątna o wymiarach L·B WZDŁUŻNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny symetrii statku. WODNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do wodnicy konstrukcyjnej. WRĘŻNICE ślady przecięć kadłuba płaszczyznami równoległymi do płaszczyzny owręża.

WYMIARY GŁÓWNE STATKU: Długość całkowita L_c -odległość pozioma mierzona w PS miedzy prostymi prostopadłymi do WK i przechodzącymi przez najbardziej wysunięte do dziobu i do rufy stałe punkty kadłuba. Szerokość całkowita B_c- odległość pozioma mierzona prostopadle do PS statku między najbardziej na zewnątrz wysuniętymi stałymi punktami kadłuba. Wysokość boczna H- odległość pionowa mierzona w połowie długości statku między pionami od PP do górnej krawędzi pokładnika przy burcie statku. Zanurzenie T- odległość od PP do Letniej Wodnicy Pływania. Wyporność D[t]- jest to masa wody wypartej przez statek równa masie całkowitej statku mierzona przy zanurzeniu do LWŁ przy gęstości wody 1,025 t/m³. Wypór W- siła równoważąca ciężar kadłuba statku wyrażana w kN lub t. Nośność P_N- różnica całkowitego ciężaru statku i ciężaru statku pustego mierzona do LWŁ w wodzie o gęstości 1,025 t/m³. Ładowność P_L- max dopuszczalna masa lub ciężar ładunku mierzona przy zanurzeniu do LWŁ przy gęstości 1,025 t/m³