|
AKADEMIA GÓRNICZO-HUTNICZA w Krakowie |
EAIiE Elektrotechnika |
Rok akademicki 2001/2002 |
LABORATORIUM WYSOKICH NAPIĘĆ |
Rok III |
Grupa 2
Przemysław Mrawczyński Andrzej Śnigórski Grzegorz Ślęzak Krzysztof Ściobłowski Paweł Sadko
|
Temat ćwiczenia: Przekładniki prądowe |
Data wykonania:
13.03.2002
|
Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawowymi właściwościami przekładników prądowych stosowanych w elektroenergetyce, z podstawowymi rodzajami połączeń i z metodami ich sprawdzania.
Dokonano oględzin przekładników i spisano ich dane znamionowe.
Przekładnik badany :
I1n/I2n = 10A/5A
S2n = 30 VA
n < 10
Un = 10 kV
Ith = 100 I1n
Idyn = 400 I1n
Up = 45 kV
U1,2/50μs = 75 kV
f = 50 Hz
kl. 1
Impedancja obciążenia znamionowego :
Zn = S2n/I2n2 = 1,2 Ω
Przekładnik wzorcowy :
Typ : JL - 4 NF1530
U1/U2 = 0,5 kV / 3 kV
f = 50 Hz
kl. 0,2
Sprawdzenie oznaczenia zacisków.
Sprawdzenie oznaczenia zacisków jest ważnym czynnikiem w przygotowaniu przekładników do pracy. Prawidłowe połączenie uzwojeń jest bowiem jednym z warunków prawidłowego działania przekładnika.
Na rys.1 przedstawiony został układ do sprawdzania oznaczenia zacisków przy pomocy przekładnika wzorcowego PW o znanej biegunowości. Jeżeli wskazanie amperomierza A2 jest bliskie zeru, to zacisk przekładnika badanego PB połączony z zaciskiem S2 przekładnika wzorcowego PW jest zaciskiem S1.
Ip/Is = 2
Zaciski połączone prawidłowo :
A1 = 4,4 A
A2 = 0 A
Zaciski połączone odwrotnie :
A1 = 3,8 A
A2 = 3,8 A
Sprawdzanie błędu całkowitego.
Sprawdzenie błędu całkowitego wykonuje się za pomocą układu przedstawionego na rys.2. Przekładnie znamionowe przekładników wzorcowych muszą być tak dobrane, aby spełniały warunek :
KnW1=KnW2⋅KnWB ,
a przekładniki PW1 i PW2 powinny mieć pomijalnie małe wartości błędu całkowitego (minimalne wartości tych błędów występują, gdy przekładniki pracują przy znamionowych prądach pierwotnych lub w ich pobliżu).
Przy spełnieniu tych warunków błąd całkowity można obliczyć ze wzoru :
gdzie :
ΔIs - wartość skuteczna prądu płynącego przez miliamperomierz;
Is - wartość skuteczna prądu płynącego przez amperomierz;
KnW1 = 10
KnW2 = 5
KnWB = 2
Jak wynika z rysunku 2. prąd płynący przez impedancję obciążenia jest równy :
IPB = (Is*KnW1)/KnWPB
Impedancja obciążenia jest więc stosunkiem prądu IPB i napięcia wskazywanego przez woltomierz
Wyniki pomiarów przedstawiono w tabeli 1.
A [A] |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
mA [A] |
0,022 |
0,032 |
0,043 |
0,055 |
0,064 |
0,102 |
V [V] |
11,5 |
15 |
18,5 |
23 |
23,5 |
24 |
IPB [A] |
5 |
5 |
5 |
5 |
5 |
5 |
Z0 [Ω] |
2,3 |
3 |
3,7 |
4,6 |
4,7 |
4,8 |
ε |
2,2 |
3,2 |
4,3 |
5,5 |
6,4 |
10,2 |
Tabela 1.
Jak łatwo zauważyć błąd całkowity rośnie wraz ze wzrostem impedancji Z0.
Badanie układu krzyżowego.
Dane znamionowe przekładnika:
I1n/I2n = 20A / 5A U1n/U2n = 0,66kV / 3kV
Sn = 15 VA
f = 50 Hz
kl.0,5
Z0 = 0,6 Ω
Układ krzyżowy składa się z dwóch przekładników i jednego urządzenia w związku z czym jest szczególnie tani. Jego wady to brak reakcji na jednofazowe zwarcie do ziemi oraz zależność prądu płynącego przez przyrząd od rodzaju zwarcia (również od tego, które fazy zostały zwarte). Właściwość tę charakteryzuje współczynnik schematowy ks
Schemat układu do badania połączenia krzyżowego przedstawiony jest na rys.3.
Wyniki pomiarów przedstawiono w tabeli 2.
|
A4 [A] |
A5 [A] |
A6 [A] |
A7 [A] |
V1 [V] |
V2 [V] |
V3 [V] |
ks |
Z01 |
Z02 |
Połączenie krzyżowe |
2 |
2 |
2 |
3,5 |
2,2 |
0 |
2 |
1,75 |
0,63 |
0,57 |
Wyłączenie fazy 1 |
0 |
1,85 |
1,85 |
1,8 |
1 |
0 |
1 |
0,97 |
0,56 |
0,56 |
Wyłączenie fazy 2 |
1,8 |
0 |
1,8 |
3,6 |
2,4 |
0 |
2 |
2,00 |
0,67 |
0,56 |
Wyłączenie fazy 3 |
1,68 |
1,68 |
0 |
1,7 |
1,2 |
0 |
0 |
1,01 |
0,71 |
0,00 |
Zwarcie impedancją obciążenia |
2 |
2 |
2 |
3,5 |
7,8 |
0 |
7,4 |
1,75 |
2,23 |
2,11 |
Współczynnik schematowy ks oraz impedancję Z0, która jest stosunkiem napięcia na zaciskach wtórnych przekładnika do prądu płynącego po stronie wtórnej obliczono ze wzorów :
ks = A7 /(A6 = A4)
Z01 = V1 / A7
Z02 = V3 / A7
Jak widać współczynnik schematowy jest zbliżony do teoretycznej wartości tego współczynnika wynoszącej:
√3 , dla zwarcia trójfazowego
1 , dla zwarcia dwufazowego L1L2, L2L3
2 , dla zwarcia dwufazowego L1L3
Różnice pomiędzy Z01 i Z02 wynikać mogą z niedokładności przyrządów i strat w przewodach.