INTUBACJA

W tym artykule chciałbym skupić się na zagadnieniu intubacji.

Pewnie każdy widział na filmach jak lekarze wkładają pacjętowi rurkę przez otwór gębowy przy pomocy przyrządu w kształcie walca.
Ale czy każdy wie, na czym polega ten zabieg?

W słownikowej definicji jest to: Intubacja polega na wprowadzeniu do tchawicy specjalnej rurki, która umożliwia podawanie przez nią
środków wziewnych znieczulenia, a także tlenu. Rurka ta zapewnia bardzo dobrą drożność dróg oddechowych i umożliwia
stosowanie oddechu sztucznego.




Jakie są jej zastosowania?

Dostarczania pacjentowi gazów usypiających i tlenu w czasie operacji.
Prowadzenie sztucznego oddechu z respiratora u niektórych pacjentów leżących na oddziałach intensywnej terapii i oddziałach
intensywnej opieki pooperacyjnej.

Jakie są zagrożenia?

Uszkodzenie uzębienia, włącznie z wybiciem zęba/ zębów.
Uszkodzenie mostków, protez koron.
Uszkodzenie / zranienie warg, języka etc.
Chrypka, ból gardła, trudności z przełykaniem śliny.
Bardzo rzadko zdarza się zwężenie krtani.

Kiedy stosuje się intubację?

Jest niezbędna w prowadzeniu reanimacji, czyli w procesie ożywiania człowieka. Zapobiega również niebezpieczeństwu zachłyśnięcia
się treścią pokarmową znajdującą się w żołądku pacjenta. Stosowana podczas zabiegów w znieczuleniu ogólnym.
Rurka intubacyjna wprowadzana jest do tchawicy tylko u pacjenta znieczulonego i zwiotczonego.
Po zakończonym zabiegu (najczęściej) rurka intubacyjna zostaje usunięta.
Jeżeli zaistnieje konieczność prowadzenia długotrwałej sztucznej wentylacji (najczęściej u pacjentów oddziałów intensywnej terapii),
wtedy po ok. 7 dniach rurka intubacyjna jest usuwana, natomiast w jej miejsce jest zakładana sztuczna droga oddechowa, tzw. tracheotomia.
Polega na umieszczeniu krótkiej, plastikowej rurki w tchawicy pacjenta, lecz w odróżnieniu od intubacji, koniec rurki zostaje wyprowadzony nie przez usta,
ale przez przednią ścianę szyi w okolicy uwypuklenia krtani.

---