1. Część teoretyczna.

• ogniwo elektrochemiczne - układ w którym wymiana elektronów pomiędzy reagentami zachodzi poprzez przewodnik zamykający obwód między elektrodami.

• SEM ogniwa (siła elektromotoryczna) - jest to potencjał elektrostatyczny drutu przyłączonego do elektrody znajdującej się na schemacie ogniwa po stronie prawej, mierzony w stanie równowagi względem potencjału drutu z tego samego metalu, przyłączonego do elektrody lewej.

• potencjał standardowy elektrody - jest to siła elektromotoryczna ogniwa zbudowanego w taki sposób, że lewym półogniwem jest standardowa elektroda wodorowa, a prawym badana elektroda. W związku z tym, że wartość potencjału standardowej elektrody wodorowej została przyjęta jako wzorcowa, równa zero, to mierzona siła elektromotoryczna jest równa potencjałowi standardowemu elektrody badanej

• równanie Nernsta

gdzie:

- bezwzględna wartość współczynnika stechiometrycznego elektronów w równaniach połówkowych.

K - stała równowagi reakcji, K=f(T,p)

- aktywność danego składnika podniesiona do potęgi równej co do wartości współczynnikowi stechiometrycznemu tego składnika.

F - stała Faradaya,

W doświadczeniu wykorzystuje się pH -metr, którego głównym elementem jest ogniwo, zbudowane z elektrody szklanej i kalomelowej.

2. Cześć eksperymentalna.

Lp.	Stężenie HCl [mol/dm^3]	SEM [V]
				E1	E2	E3	Eśr
1
2
3
4
5
6
7

3. Opracowanie wyników.

c	√c	Eśr	y= Eśr-0,118 log m
[mol/dm^3]	-	[mv]	[v]
0,05	0,2236	32,91	0,03306
0,03	0,1732	29,06	0,02924
0,01	0,1	22,15	0,02239
0,005	0,07071	17,13	0,01740
0,002	0,05477	6,79	0,007011

Wykres zależności:

Ekstrapolacja prostej:

Ekstrapolowana wartość y, kiedy
:

E^o=y=
[V]

Obliczenie teoretycznej wartości E^o:

Π^o_AgCl=0,222 V

Π^o_Ch= 0,699 V

Zgodnie ze schematem ogniwa:

Ag| AgCl| HCl(m)|Q, QH₂| Pt

E^o= Π^o_Ch- Π^o_AgCl=0,699-0,222=0,477 V

4. Rachunek błędu.

5. Uwagi i wnioski.

Zmierzona wartość obarczona jest dużym błędem. Moim zdaniem wynika on zarówno z metody pomiaru i obliczeń, jak również z błędu wykonania pomiaru. Z metody dlatego, że ekstrapolacja stanowi przybliżenie i powoduje błąd sama z siebie. Błąd wykonania pomiaru może wynikać z zbyt krótkiego czasu od wstawienia elektrody do próbki do pomiaru, w wyniku czego wskazanie woltomierza mogło nie uzyskać dostatecznego stanu równowagi, gwarantującego poprawny odczyt. Również stężenia przygotowywanych roztworów mogły charakteryzować się lekkim błędem w stosunku do zadanej wartości, aczkolwiek błąd ten, spowodowany niedokładnością stężenia uważam za bardzo mały.

---