Ucho zewnętrzne Ucho zewnętrzne składa się z: - małżowiny(auricula) małżowina to wyginana płytka otaczającą wejście do kanału słuchowego zewnętrznego, jej zadaniem jest kierowanie fal głosowych do przewodu. Małżowina jest mało ruchoma z powodu uwstecznienia mięśni. Jest elastyczna posiada szkielet zbudowany z chrząstki sprężystej. Dolna część płatek nie ma chrząstki. Małżowiny sa zabarwione na różowo bo są silnie ukrwione. -przewodu słuchowego(meatus acusticus), chrzestny przechodzi do przewodu kostnego słuchowego w kości skroniowej, przez który biegnie dźwięk, przewód słuchowy ma nieregularny, kręty kształt. Ma około 2.5 cm długości i 8mm średnicy. Zakrzywienia przewodu słuchowego zapobiegają gromadzeniu się w nim wody i innych ciał obcych. Przewód słuchowy utrzymuje również stałą temperaturę i wilgotność błony bębenkowej. Przewód słuchowy kończy się błoną bębenkową. Przewód słuchowy zewn. jest pokryty skóra zaopatrzoną w krótkie włosy, które stanowią do pewnego stopnia przeszkodę dla przenikania ciał obcych. - błony bębenkowej(membrana tympani). Zewnętrzna część przewodu słuchowego jest stosunkowo miękka (część chrzęstna), podczas gdy wewnętrzna jest twarda (odcinek kostny). W skórze wyściełającej ściany przewodu słuchowego znajdują się gruczoły wydzielające woskowinę. Funkcją ucha zewnętrznego jest lokalizacja, odbiór, przewodzenie i wzmocnienie dźwięku. Pełni również funkcję zabezpieczającą dla ucha środkowego. Ucho środkowe Ucho środkowe to wypełniona powietrzem przestrzeń znajdująca się za błoną bębenkową. W jamie ucha środkowego znajdują się trzy malutkie kosteczki: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. - kosteczki słuchowe (młoteczek(malleus), kowadełko(incus) i strzemiączko(stapes)) działają na zasadzie dźwigni w przenoszeniu dźwięku ze środowiska gazowego (w uchu zewnętrznym i środkowym) do przestrzeni płynowych ucha wewnętrznego. Dwa mięśnie wewnątrzuszne (napinacz błony bębenkowej i mięsień strzemiączkowy) zapewniają prawidłową ruchomość tej konstrukcji i spełniają funkcję akomodacyjną w przenoszeniu dźwięku. - trąbka słuchowa (tuba auditiva) łącząca jamę bębenkową z gardłem wyrównuje ciśnienie w tejże - jamie bębenkowej.(cavum tympani) Kiedy dźwięk spowoduje drgania błony bębenkowej, łańcuch kosteczek przenosi je do cieczy w uchu wewnętrznym. Ucho wewnętrzne Ucho wewnętrzne jest wypełnione płynami i wieloma mikroskopijnymi elementami, zachowującymi się jak mikrofony. Kiedy ciecz się porusza, powoduje ruchy (drgania) błony podstawnej i rzęsek komórek słuchowych. Różne komórki słuchowe odpowiadają za odbieranie różnych tonów- komórki w przedniej części ślimaka za niskie tony, w końcowej części za tony wysokie. Komórki słuchowe przekształcają fale dźwiękowe w impulsy elektryczne przekazywane nerwem słuchowym do mózgu. Ucho wewnętrzne składa się z -błędnika (labyrinthus osseus) - nerwu statyczno-słuchowego. Błędnik dzieli się na: błędnik kostny i jego odpowiednik, błędnik błoniasty znajdujący się wewnątrz błędnika kostnego. Przestrzeń między błędnikiem kostnym i błoniastym wypełnia ciecz zwana perilimfą, natomiast wewnątrz błędnika błoniastego znajduje się ciecz zwana endolimfą. W skład błędnika wchodzi: -ślimak (cochlea)(nazwany tak od swej budowy w kształcie skorupki ślimaka), wewnątrz którego znajduje się aparat zmysłu słuchu, przedsionek i trzy kanały półkoliste, tylny, boczny i poziomy (każdy kanał półkolisty konczy się bańką), w których znajduje się aparat zmysłu równowagi. W ślimaku znajduje się najważniejsza część narządu słuchu tzw. narząd Cortiego. W nim to właśnie znajdują się receptory słuchowe czyli rzęski komórek rzęskowych, które tworzą tzw. błonę podstawową. Aby powstało wrażenie słuchowe w korze mózgowej, energia akustyczna musi być przeniesiona od okienka przedsionka do komórek rzęskowych, a następnie przekształcona w energię bioelektryczną. Stąd poprzez nerwy słuchowe pobudzenia zostają przekazane do ośrodka słuchowego. - Nerw statyczno-słuchowy (VIII nerw czaszkowy) składa się z części słuchowej i przedsionkowej. Droga słuchowa, czyli droga przewodzenia bodźca słuchowego w obrębie układu nerwowego, biegnie do kory płata skroniowego mózgu, a przedsionkowa do móżdżku.
|
|