stopy 1, KOSMETYKA, Pielęgnacja konczyn dolnych


ZGRUBIAŁY NASKÓREK

Zaniedbane stopy i ...

Wiele odcisków, modzeli, nagniotków pojawia się wskutek naszych zaniedbań. Nasz naskórek stale bowiem narasta. Na stopie, w kontakcie z powierzchnią butów twardnieje i staje się zgrubiały, jeśli w porę nie jest usuwany.

Nasz naskórek stale narasta

Na stopie w kontakcie z powierzchnią butów nie złuszcza się, tak jak w innych miejscach. W tym miejscu twardnieje i staje się zgrubiały, jeśli w porę nie jest usuwany.

Stwardniałą skórę możemy sami usunąć w domu.

Najpierw moczymy stopy w wodzie z dodatkiem mydła lub specjalnego żelu do oraz dwoma- trzema łyżkami soli kuchennej lub leczniczej. Sól zmiękcza zrogowaciały naskórek, dzięki czemu łatwiej go usunąć specjalną tareczką.

Gdy zgrubiała skóra zmięknie, ścieramy jej nadmiar

Ścieramy zmiękczoną skórą zgrubiałą skórę lub specjalną tareczką lub pilnikiem. W przypadku narosłej mocno skóry możemy użyć specjalnego przyrządu z ostrymi wkładami, jakie wiele jest w sprzedaży. Wówczas jednak skórę usuwamy bardzo delikatnie i ostrożnie, aby się nie pokaleczyć, co może zapoczątkować infekcję. Na koniec uwaga! Nie używaj pumeksu, bo jest siedliskiem bakterii i grzybów!

Kremy złuszczające

Co pewien czas standardem pielęgnacji jest stosowanie kremów złuszczających lub specjalnych maści do usuwania zrogowaciałego naskórka.

Kremy pielęgnacyjne

Stosujemy kremy do stóp, szczególnie latem. Wskazane są kremy na bazie ekstraktów i olejków z szałwii, kamfory, mięty lub rumianku. Zmiękczają one i wygładzają naskórek, łagodzą podrażnienia, dają miłe uczucie świeżości i zapobiegają poceniu się stóp.

ODCISKI I MODZELE

Czym się różnią i jak powstają

W zależności od miejsca i wyglądu zmiany skórnej - mówimy o modzelach i nagniotkach. Modzele powstają na dłoniach i podeszwach; nagniotki na stawach palców stóp oraz na powierzchniach stycznych palców. Powstają pod wpływem stałego ucisku lub tarcia. Najczęściej odczuwamy ich obecność nad wystającymi stawami palców stóp, ale także między palcami, po stronie podeszwy, na dłoniach, wszędzie tam gdzie skóra niekiedy rogowacieje. Łącznie nazywamy je popularnym terminem - odciski.

Modzel

Modzel to ognisko wzmożonego rogowacenia. modzele to dość duże, plackowate narośla zgrubiałej skóry - stosunkowo miękkie, żółtawe o niewyraźnych granicach. Występują zazwyczaj na podeszwie stopy, pod jedną z główek kości śródstopia. Powstają w odpowiedzi na nierównomierne obciążenie stopy, przeciążenie, itp. Nieustannie ugniatana skóra nie jest dobrze ukrwiona i obumiera, tworząc narośla "wyspy" - modzele. Chociaż mogą też umieścić się u nasady palców, jako skutek noszenia butów twardych i zbyt ciasnych. I co najważniejsze i przykre - są modzele bardzo bolesne!

Trudne do zniesienia pieczenie stóp

Zwłaszcza duży modzel może sprawiać dolegliwości. Typowym objawem jest piekący ból przy tzw. „głębokim ucisku”. Ugniatana silnie skóra nie jest ukrwiona i obumiera. Jeżeli nie zmienimy butów, pod modzelami rozwinie się stan zapalny i każde stąpnięcie będzie przypominało spacer po rozżarzonych węglach.

Usuwanie modzeli

Eliminacja modzeli polega na ich regularnym ścieraniu lub wycinaniu. Pozbyć się modzeli można tylko z pomocą specjalisty. Samodzielne ścinanie ich nożykiem jest niebezpieczne, bo każde zacięcie skóry w tym drażliwym miejscu może zakończyć się zakażeniem, a poza tym przynosi tylko chwilową ulgę. Możemy jednak dopomóc sobie kupując i naklejając w miejsce narośli specjalny plaster na odciski. Po kilku dniach odklejamy plaster, a odcisk po wymoczeniu ścieramy specjalnym pilnikiem.

Leczenie i profilaktyka

Skuteczne leczenie opiera się m.in. na poważnym zabiegu ortopedycznym, jakim jest podwyższeniu sklepienia stopy. Jest już zadanie dla specjalisty ortopedy. Częściej jednak specjalista od chorób stóp nie proponuje operacji, lecz dobiera nam odpowiednie wkładki do butów, które korygują wadę konstrukcji stopy. Umożliwia to równomierny rozkład masy ciała i może dobrze chronić przed nawrotami modzeli. Sporą ulgę daje również noszenie tzw. pelotek śródstopnych - miękkich podkładek z żelu lub gąbki, które można kupić w aptece..

ODCISKI I NAGNIOTKI

Nagniotki

Nagniotki powstają wskutek ucisku obuwia, zbyt szybkiego rogowacenia naskórka lub wad budowy stóp. Warstwa rogowa, która nie może się oddzielić, powoduje powstanie ziarnistych zgrubień lub twardego rdzenia wnikającego w skórę. Nagniotek powoduje dolegliwości bólowe.

Jak zbudowany jest nagniotek

Nagniotki stanowią sterczące zrogowacenia skóry w kształcie stożka. Po ich zdrapaniu widoczny jest nieduży, wielkości łebka szpilki rdzeń. Ten ciemny punkt w środku odcisku to zakończenie tzw. korzenia, który wrasta w głąb palca i przy każdym kroku wbija się w ciało jak ostry gwóźdź. Nagniotki mogą więc boleć samoistnie lub pod wpływem ucisku.

Gdzie powstają?

Nagniotki powstają zwykle na palcach lub podeszwach stóp, czyli w miejscach, na których występuje największy ucisk obuwia. Są niekiedy mylone z brodawkami pospolitymi, ponieważ objawy tych schorzeń są bardzo podobne. Brodawkę można jednak odróżnić od nagniotka tym, że brodawka nie posiada wyraźnego, centralnego rdzenia i po nacięciu krwawi.

Usuwanie nagniotków

Niewielkie nagniotki usuwamy sami. Odciski, które się znajdują między ostatnimi palcami u nóg, dobrze jest odseparować od zdrowej skóry, zakładając specjalny klin z gumy. Najlepiej zacząć eliminację z anim nagniotek się rozrośnie. W tym celu stosuje się specjalne plastry, kremy, maści bądź żele na odciski. Rozmiękczają one skórę na tyle skutecznie, że po wymoczeniu nóg łatwo usunąć odcisk razem z korzeniem.

Plastry na odciski

Najłatwiej jest stosować chemiczne zmiękczanie nagniotków plastrami na odciski i następnie mechaniczne ich usuwanie. W tym celu miejsce zrogowacenia zaklejamy plastrem na odciski. (Do chemicznego zmiększania nadają się też kremy, żele i maści). Po kilku dniach odklejamy plaster, a odcisk zrywamy lub ścieramy pilnikiem do stóp. Ale uwaga! Nagniotek usunięty niedokładnie powraca.

Zabieg chirurgiczny

Nagniotki duże i głębokie powinien jednak usuwać chirurg. Nagniotki takie wycina się specjalnym, pustym w środku wiertłem. Najtrudniejszy do usunięcia jest korzeń. Zabieg nie wymaga znieczulenia, pozostawia niewielką rankę, którą należy zakleić plastrem z opatrunkiem. Profesjonalnie zajmują się tym chirurdzy lub gabinety pedikiuru.

Walka z nawrotami nagniotków

W zapobieganiu nawrotom nagniotków najważniejsze jest noszenie wygodnego obuwia, nie uciskającego stóp, miękkiego, dobrze dopasowanego, by nogi nie przesuwały się podczas chodzenia. Osobom ze szczególną skłonnością do tworzenia się odcisków zaleca się noszenie profilaktycznych poduszeczek, krążków, wkładek, itp. Raz powstały nagniotek jest jednak jak wańka-wstańka - po pewnym czasie uparcie tworzy się ponownie w tym samym miejscu, Dlaczego? Po pierwsze nie łatwo pozbyć się eleganckich, ale niewygodnych butów a co dopiero mówić o wadzie budowy stopy. Jednak tajemnica nawrotów może być spowodowana np. podskórnymi nierównościami kostnymi. W takim przypadku, jeśli wady kontrukcji stopy powoduja stałe nawroty uciążliwych nagniotków należy udać się do lekarza. Również osoby z zaburzeniami pracy układu krążenia i chore na cukrzycę nie powinny same usuwać nagniotków i modzeli - zawsze powinien robić to chirurg lub zaufana pedikiurzystka.

BRODAWKI NA STOPIE

Gdzie się nabawiamy brodawek?

Najczęściej można się ich nabawić na basenie, w saunie, w halach sportowych, w kontaktach seksualnych, a nawet przez podanie ręki na powitanie. Przyczyną ich występowania są wirusy. Jak wiele jest rodzajów wirusów, tak wiele jest form brodawek. Wszystkie brodawki mają skłonność do nawrotów.

Brodawki na stopie

Należy je leczyć, gdyż mają zwyczaj rozprzestrzeniania się, są zakaźne, mogą ulegać stanom zapalnym, bywają bolesne. Popularne u dorosłych są mięczaki - „zwisające nitki” - to nowotwory łagodne, pojawiające się u osób dorosłych w postaci strzępków skóry, zwykle na szyi i w zagłębieniu pach. Najczęściej jednak pojawiają się brodawki pospolite, popularnie zwane kurzajkami. Wywołują je wirusy z grupy ospy. Mogą być usuwane nożykami chirurgicznymi przez lekarza dermatologa. Brodawki takie mogą się pojawić nie tylko na twarzy i karku, ale i na podeszwie i na palcach stóp! Mogą wówczas uwierać podczas chodzenia i być bolesne.

Leczenie brodawek

Brodawki pospolite - tzw. kurzajki uwierające na nogach (i rękach ) można leczyć na wiele sposobów. Można je leczyć preparatami do miejscowego stosowania (Brodacid ,Vermual, Duofilm, itp.). Najczęściej preparaty mają postać lakieru. Podczas kuracji trzeba być cierpliwym, gdyż trwa ok. sześciu-ośmiu tygodni, jak też systematycznym, gdyż pominięcie smarowania na czas może zaburzyć terapię. Brodawki okołopaznokciowe i podeszwowe można również likwidować przez codzienne nakładanie maści zawierającej kwas salicylowy lub plastra nasączonego taką maścią, która niszczy brodawkę progresywnie, eliminując warstwę po warstwie. Wiele osób woli stosować sposoby naturalne zwalczania brodawek i ich nawrotów - tj. smarowanie kurzajek ekstraktami z łodygi glistnika, czyli jaskółczego ziela, lub witaminy A .

Krioterapia, laseroterapia i wycinanie brodawek

Można kurzajki niszczyć płynnym podtlenkiem azotu lub azotem (w temperaturze ok. -195°C) albo też usuwać chirurgicznie lub laserem. Metoda chirurgiczna polega na usunięciu kurzajki za pomocą skalpela lub łyżeczki kostnej. Nie ma w tym problemu ze znieczuleniem miejscowym dłoni, ale trudniej jest znieczulić stopy, co może być bardziej bolesne niż usuwanie chirurgiczne brodawki. Przy usuwaniu kurzajek z okolic macierzy paznokcia trzeba uważać, aby nie zniszczyć przy tym płytki paznokciowej.

Profilaktyka przeciwkurzajkowa

Aby się nie zakazić lub nie mieć nawrotu brodawek pospolitych trzeba zadbać o wysoką odporność organizmu, co chroni przed zakażeniem oraz unikać zakażonych kurzajkami osób. Nigdy nie należy też ścinać brodawek nożyczkami czy nożykiem, czy obgryzać, gdyż w ten sposób ułatwia się ich rozsiewanie.

OSTROGA PIĘTOWA

Co to za dolegliwość?

Ostroga to wyrośl kostna pomiędzy kośćmi pięty po stronie podeszwowej kości piętowej. Uciska ona tak niefortunnie ścięgna i więzadła, że pod wpływem tego rozwija się stan zapalny. Pięta boli tak bardzo, że prawie nie można chodzić. Ból i wrażliwość pięty po stronie podeszwy nasilają się przy chodzeniu.

Przyczyny wyrośnięcia ostrogi

Przyczyny pojawienie się wyrośli nie do końca są rozpoznane. Jednak za głównego winowajcę uważa się przeciążenie lub uraz okolicy pięty, zwłaszcza wówczas, gdy powoduje to częste stany zapalne i zwapnienie więzadeł stopy (tzw. rozcięgna podeszwowego). Proces ten często prowadzi do powstania wyrośli kostnej zwanej ostrogą. W razie trudności w rozpoznaniu - obraz zwapnienia więzadeł ustala się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego kości stopy.

Czynniki sprzyjające zachorowaniu

Częste i intensywne uprawianie sportu - bieganie, gry sportowe (tenis, siatkówka, jogging, itp.). Tego typu wysiłek powoduje nadwerężenie okolic pięty i stan zapalny, który przyczynia się do zwapnienia więzadeł pięty i powstania wyrosłej.

Profilaktyka

Chorzy powinni zadbać o właściwą wagę i nosić buty na niewysokich obcasach i miękkich podeszwach, ze sztywnymi zapiętkami, szerokimi noskami i wkładką podtrzymującą sklepienie podbicia. Należy też unikać wysiłków, które długotrwale przeciążają stopy. Ortopedzi często zalecają fizykoterapię, aby zlikwidować stan zapalny i częściowo ból. Profilaktyka i leczenie ostrogi piętowej jest bardzo ważne, gdyż możliwe są przykre powikłania w postaci to bólu krzyża lub kolan spowodowane stałym utykaniem.

Leczenie bolesnej ostrogi piętowej

Tę dolegliwość bardzo trudno leczyć. Zasadą jest więc nadzór nad terapią lekarza ortopedy. Lekarz zwykle zleci miękkie podkładki pod piętę lub specjalne wkładki ortopedyczne. W miarę nasilenia sie bólów stosuje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe oraz preparaty sterydowe wstrzykiwane w chore miejsce. W zwalczaniu bólu pomocna jest codzienna gimnastyka stóp i noszenie wkładek odciążających pięty. W zaostrzeniu ulgę przynoszą zimne okłady, na okolicę chorej pięty (kilka razy dziennie przez ok. 10 minut). Bardzo rzadko konieczne jest leczenie chirurgiczne

Leczenie chirurgiczne

Zwykle dolegliwości ustępują po leczeniu zachowawczym. Leczenie operacyjne polega na usunięciu ostrogi kostnej. Operacyjnie usuwa się ostrogi głównie wtedy, gdy znacznie się rozrosną i zdeformują stopy.

Stałego kontaktu z lekarzem wymaga:

Długotrwałe utrzymywanie sie dolegliwości bólowych pięty, zwłaszcza utrzymywanie się tych dolegliwości pomimo leczenia.


PĘKAJĄCE PIĘTY

Popękane pięty bolą i szpecą

Bolące, popękane pięty są niestety dość często spotykaną dolegliwością. Przez głębokie pęknięcia będącymi faktycznie otwartymi ranami mogą wnikać do organizmu zarazki. Popękane pięty niszczą ponadto pończochy, rajstopy i skarpetki. Są dlatego zrozumiałym utrapieniem wielu osób. Tym bardziej, że nie zawsze (choć często) są dowodem zaniedbania właściwej higieny nóg.

Dlaczego pękają?

Jedną z przyczyn pojawienia się dolegliwości może być znaczny niedobór witaminy A. Ale częściej przyczyną pękania pięt są codzienne zaniedbania higieniczne - brak nawyku ścierania nadmiaru zrogowaciałego naskórka po każdej kąpieli i wmasowywania w stopy odpowiedniego nawilżającego i odżywczego kremu (m.in., z witaminą A). Winne może być też dziedziczenie genów - przekazujące z matki na dziecko skłonność do wytwarzania nadmiaru zrogowaciałej skóry na piętach.

Nadmierne wysuszenie skóry

Skóra na podeszwach stóp jest bardzo gruba. Ma zwykle grubość około cztery razy większą od średniej grubości skóry ciała. Dzięki temu jest mocna i jakby za darmo dożywotnio umożliwia nam chodzenie. Ale to pozory, gdyż nadmierna grubość skóry pięty nie jest zaletą, lecz poważną wadę. Gruba skóra z trudem pochłania i wydala wilgoć, czyli ma skłonność do nadmiernego odwodnienia. A co powiedzieć o skórze którą cechuje ponadprzeciętna skłonność do rogowacenia, czyli pogrubiania się?! Lub też od skórze, z której zapomnieliśmy „odchudzać” tarką czy pilnikiem? Narosła wówczas bardzo gruba rogowa powłoka nie dość, że nie jest dość elastyczna w kontakcie z podłożem - to jest odwodniona i łatwo pęka!

Możliwe powikłania bakteryjne

Głębokie pęknięcia skóry na piętach mogą przemienić się w szczeliny sięgające głębszych tkanek ciała, a tym samym pojawia się ryzyko infekcji bakteryjnych.

Najważniejsze - wyleczyć popękane pięty

Aby wyleczyć popękane pięty, należy po pierwsze przywrócić skórze jej ciągłość i właściwą elastyczność. Po drugie należy zacząć systematycznie o dbać o skórę - czyli oczyszczać z nadmiaru warstw rogowych oraz regularnie zażywać witaminę A+E w kapsułkach oraz nawilżać ja odpowiednimi kremami odżywczymi i nawilżajacymi.

Przywrócenie ciągłości skórze

W przypadku głębokich pęknięć na piętach nie należy stosować tarek zdrapujących ani kremów złuszczających, gdyż mogą one jeszcze bardziej podrażnić skórę. Należy natomiast dokładnie myć i dezynfekować stopę i piętę, a następnie stosować środki przywracające jej odpowiednie nawilżenie i konsystencję. Taka skóra łatwo ulega wygojeniu. Najlepsze w tym celu są specjalne kremy na pękające pięty (np. firmy Scholl ). Specjalistyczna i antyseptyczna formuła tych kremów przyniosi skórze właściwy poziom nawilżenia wodą, składnikami regeneracyjnymi i pomaga w ciągu kilku dni wygoić się pęknięciom.

Domowa recepta

Stosujemy dokładne mycie i dezynfekcję stopy i pięty. Najlepiej stosować kapiel nóg w wodzie z ekstraktem z ziół (lawenda, mięta, szałwia, rumianek, itp.). Po kapieli należy starannie wetrzeć w skórę stopy alantan oraz witaminę A w kroplach lub w maści, np. linomag. Dobre efekty daje też moczenie stóp w papce z zaparzonego siemienia lnianego raz na 3 - 4 dni. Potrzymaj stopy w tej gęstej papce śluzu z siemienia przez kilkanaście minut. Ten zabieg zmiękcza skórę i łagodzi podrażnienia. Czasem jednak przyczyna pękania pięt jest dużo poważniejsza - może to być rozwijająca się podstępnie w twym organizmie choroba - grzybica lub cukrzyca. Zmienia się wówczas całkowicie sposób leczenia.
Leczenie zespołu stopy cukrzycowej
Grzybica stopy

Brak pielęgnacji powoduje ponowną degradację skóry

Kiedy już przywrócimy ciągłość skóry pojawi się problem jej przesuszenia i stwardnienia. Skóra, jeśli nie zastosujemy zabiegów pielęgnacyjnych może stać się znów popękana! Pięty mają bowiem stałą skłonność do wysuszania się i pęknięć. Szczególnie w lecie, kiedy nosimy sandały i letnie buty, które odsłaniają pięty. Niedostatek wilgoci zmniejsza elastyczność skóry, zaś nadmiar ruchu nadweręża sztywne włókna kolagenowe, które nie radzą sobie z naciskiem - rozszczepiają się i pękają. Inne oznaki wysuszenia które powinny wzbudzić w nas alarm to połacie odbarwionej żółtej skóry oraz pola strzępiącego się i łuszczącego naskórka na zewnętrznych krawędziach pięt.

Usuwanie nadmiaru skóry z pięty

Polecamy następującą codzienną pielęgnację: (u osób z niewielkim przyrostem warstwy rogowej na skórze pięty - co 2-3 dni)
• moczenie stóp w ciepłej wodzie z solą, co zmiękcza naskórek i ułatwia jego usuwanie
• usuwanie nadmiaru warstwy rogowej z pięty specjalną tarką do pięt - najlepiej tarką ceramiczną a wystrzegać się metalowych
• unikać pumeksu, bo jest siedliskiem bakterii;
• krem przeznaczony specjalnie do przesuszonej rogowaciejącej skóry, wcieraj go codziennie, najlepiej wieczorem ;
• witamina A - raz w tygodniu lub w miesiącu posmaruj nią obficie stopy, włóż na to czyste bawełniane skarpetki i pozwól się odżywczemu składnikowi wchłonąć przez noc;
(np. specjalistycza firma Scholl oferuje szeroki wybór produktów, które pomagają usunąć szorstką, twardą skórę oraz zadbać o to, aby skóra na stopach i piętach pozostawała gładka, miękka i nawilżona.)

Zadbaj o odpowiednią wagę i obuwie

Pamiętaj, że twoja stopa i pięta doskonale odczuwa noszony ciężar ciała. To co codziennie dźwigasz - odciska się co chwilę na skórze pięty! Sprawdź więc swoją wagę. Jeśli dźwigasz dużo kilogramów nadwagi to sprawdź swą należną masę ciała i odchudź się. Bardzo ważną rolę odgrywa również twoje obuwie. Wybieraj takie buty (lub sandały), które mają prawidłowo wyprofilowane wkładki i dobrze wspierają piętę.

Zaburzenia mikrokrążenia i obrzęki

Znakiem że dzieje się coś niedobrego z krążeniem krwi w nogach jest uczucie ciężaru w kończynach - zwykle odczuwane po dłuższym staniu, zwłaszcza w ciepłe dni. Pojawiające się wieczorem obrzęki nóg w kostkach to typowe zwiastuny zaburzeń mikrokrążenia. Obrzęk jest znakiem, że mikrożyły (kapilary żylne) oraz naczynia chłonne nie są w stanie odprowadzić nadwyżki płynu międzykomórkowego przesączanego pomiędzy naczyniami a tkankami w mikrokrążeniu. Częste obrzęki zwiastują początek choroby żylakowej.
Żyły i mikrokrążenie

Obrzęki - sygnał psucia się „pompy żylno-zastawkowej” tłoczącej krew „w górę”, do serca

Nasze żyły zaopatrzone są w specjalne zawory - zastawki. Zastawki żylne zapobiegają zmianie obowiązującego kierunku krwi żylnej „do góry”, do serca - na ruch wsteczny (refluks), czyli spływanie “w dół” nogi. Zastawki żylne uciskane rytmicznymi skurczami mięśni nóg działają jak pompa, która tłoczy krew w kierunku przeciwnym sile ciężkości. Jeżeli mechanizm ten staje się niewydolny - np. wskutek długotrwałego przebywania w pozycji siedzącej lub stojącej, zwiększonego obciążenia układu żylnego (u kobiet w ciąży, u osób otyłych), osłabienia ścian naczyń spowodowanego czynnikami hormonalnymi (ciąża, antykoncepcja) lub genetycznymi - wówczas krew zalega w żyłach.
Krążenie krwi - żyły i żylaki

Zaburzenia mikrokrążenia i zastoje żylne

Zastoje żylne powodują zapalenia tkanek okołożylnych i żył, które osłabiają ściany naczyń i uszkadzają zastawki. Powodują też wzrost ciśnienia krwi w dolnych odcinkach żył - co rozciąga i powoduje zniekształcenie mikronaczyń. Pojawiaja się uszkodzone naczynia włosowate - tzw. pajączki. Potem pojawia się narastający ciężar w nogach, zwłaszcza po całodziennym chodzeniu, czy długotrwałym staniu. Zwiększa też przepuszczalność mikronaczyń dla osocza krwi. Stąd obrzęki i bóle nóg, narastające zwłaszcza po dłuższym staniu lub chodzeniu.

Żylaki

Długotrwały zastój krwi w żyłach powierzchownych kończyn dolnych znacznie zwiększa ciśnienie żylne i prowadzi do stopniowego rozszerzania, uszkadzania ścian żył i postępującej niewydolności. Początkowo można zaobserwować pierwsze widoczne pod skórą łydek i ud sinawe „wężyki”.

Jak powstają żylaki?

Nadmiar płynu nie odprowadznego żyłami na czas z przestrzeni międzykomórkowej nóg prowadzi do obrzęku. Wzrasta obwód kończyny powyżej kostki, stopa nie mieści się w bucie, zaś skarpety czy pończochy po zdjęciu pozostawiają na ciele wyraźny odcisk. Takie uczucie zna większość z nas. Jeśli objawy są przejściowe - pojawiają się np. po długim staniu w upalny dzień - taka przemijająca niewydolność żylna nie jest jeszcze objawem choroby. Jednak u osób z częstymi zaburzeniami mikrokrążenia lub po zakrzepicy żylnej obrzęki są dużo cięższe i mają nawracający charakter. Stają się często przyczyną trudności w chodzeniu i w wykonywaniu pracy zawodowej oraz zwiastunem żylaków.

PRZYCZYNY OBRZĘKÓW NÓG

Przyczyny obrzęków nóg z powodu zaburzeń krążenia to:

- zaburzenie mikrokrążenia z powodu ogólnej niewydolności krążenia krwi, np. miażdżycy
- żylaki
- świeży zakrzep żylny (o ile zakrzepica żył powierzchownych daje znać o sobie silnym bólem i zwykle nie uchodzi uwadze chorego, to zmiany w naczyniach głębokich mogą przebiegać bez wyraźnych objawów będąc przyczyną groźnych zatorów)
- zespół pozakrzepowy
- ciąża, otyłość
- uciski na naczynia chłonne (powiększenie węzłów, guzy)

Obrzęk z powodu zaburzeń mikrokrążenia

Do nasilonego przesączania płynnego osocza krwi dochodzie w zaburzeniach mikrokrążenia - spowodowanych ogólną niewydolnością krążenia, zaburzeniami hormonalnymi, ciążą, czy silnym urazem. Nadmiar płynu gromadzącego się w tkankach prowadzi do obrzęku i stanu zapalnego. Wzrasta obwód kończyny powyżej kostki, stopa nie mieści się w bucie, zaś skarpety czy pończochy po zdjęciu pozostawiają na ciele wyraźny odcisk. Może wystąpić lokalne bolesne zaczerwienienie, gorączka.

Ogniska zakrzepicy w żyłach

Pojawiające się przy żylakach obszary zastoju krwi i ogniska zakrzepicy sprzyjają powstawaniu zapaleń tkanki podskórnej. Występuje wtedy bolesne zaczerwienienie, gorączka i obrzęk. Leczenie polega na stosowaniu zimnych okładów, leków przeciwzapalnych, opaski elastycznej (w ten jednak sposób, by nie nasilić zastoju). W cięższych przypadkach podaje się antybiotyki.

Problemy ze skórą

Nadmiar płynu gromadzącego się w tkankach prowadzi do obrzęku. Wzrasta obwód kończyny powyżej kostki, stopa nie mieści się w bucie, zaś skarpety czy pończochy po zdjęciu pozostawiają na ciele wyraźny odcisk. Takie uczucie zna większość z nas. Przemijająca niewydolność żylna, zwłaszcza po długim staniu w upalny dzień nie musi być objawem choroby. U osób z żylakami lub po zakrzepicy żylnej obrzęki są dużo cięższe i mają nawracający charakter. Stają się często przyczyną trudności w chodzeniu i w wykonywaniu pracy zawodowej.

Żylaki mogą stać się punktem wyjścia stanów zapalnych

Zwolniony, a niekiedy zupełnie zatrzymany przepływ krwi prowadzi do tworzenia się w żylakach przyściennych skrzeplin. Zakrzep jest idealna pożywka dla bakterii, które u wielu zdrowych ludzi drzemią w migdałkach lub niedoleczonych zębach. Zakrzep żyły powierzchownej sprawia znaczne dolegliwości dając znać o sobie silnym bólem, zaczerwieniem skóry i powrózkowatym zgrubieniem. Może też powodować zastoiny wywołujące obrzęki nóg.

Zakrzepica żył głębokich i zespół pozakrzepowy

Zakrzepica żył głębokich może spowodować tzw. zespół pozakrzepowy, który degeneruje i niszczy zdolności tłoczenia przez żyły krwi „w górę” do serca. Objawami zespołu pozakrzepowego - wywołanego m..in. przez nadciśnienie żylne - mogą być ból, obrzęk i wrzody nóg.

MECHANIZM OBRZĘKU

Przyczyną obrzęków nóg, zwłaszcza w dolnej części nóg są najczęściej:

- zaburzenia mikrokrążenia, z powodu ogólnej niewydolności krążenia
- malejąca wraz z wiekiem zdolność układu limfatycznego w wydalaniu metabolitów komórkowych.
- zastoje żylne wywołane żylakami,
- urazy powypadkowe, kontuzje

Zaburzenia mikrokrążenia a obrzęk nóg

Najczęściej przyczyną obrzęków są zaburzenia mikrokrążenia. Powodem są ogólne niedomogi krążenia (miażdżyca), cukrzyca, urazy powypadkowe i przewlekłe unieruchomienie. Większość niedomóg obszaru mikrokrążenia prowadzi do lokalnego zastoju krwi i gromadzenia się nadmiaru płynu tkankowego w okolicach kapilar żylnych. Zaburza to drastycznie mikrokrążenie - bowiem przez jego obszar w normalnych warunkach dokonuje się „odsysanie” i drenaż odpadów z komórek (dwutlenku węgla, mocznika, itp.) do układu żylnego i limfatycznego. Zaburzenie powoduje wzmożoną aktywność układu odpornościowego i wytwarzanie licznych substancji zapalnych.

Szkodliwe substancje we krwi

Wiele substancji zapalnych (histamina, bradykinina, serotonina, prostaglandyny) powstających w momencie urazów, czy odczynówalergicznych zwiększa przepuszczalność włośniczek i powoduje nadmierne przesączanie się składników krwi do płynu międzykomórkowego. Przesączają się także białka, a nawet w niektórych przypadkach elementy morfotyczne krwi, np. erytrocyty. Przyczyną nieszczelności włośniczek może być również enzym hialuronidaza, nadmiar toksycznych metabolitów komórkowych (dwutlenek węgla, mocznik, itp.); jak też substancje powstające w różnych stanach patologicznych, np. w cukrzycy czy mocznicy. Nadmiar substancji zapalnych i toksycznych skutkuje zapaleniem okołonaczyniowym i pogłębieniem zaburzeń mikrokrążenia, z „wylewem” płynnych składników osocza do przestrzeni międzytkankowej. Nadmiar płynów tkankowych powoduje niezdolności ich pełnego „odsysania” do układu żylnego. Prowadzi do dużego nagromadzenia się w tym miejscu czynników zapalnych i odpadów przemiany materii. Skutkiem są obrzęki i postępująca niewydolność żył .

„Zasysanie” nadmiaru płynu międzykomórkowego i przepompowywanie do żył

Do krążenia powraca za pomocą naczyń żylnych około 90% objętości „przesączu” płynu komórkowego z naczyń włosowatych. Pozostałe 10 % powraca do krwioobiegu naczyniami chłonnymi. Jeśli prześledzimy drogę tych 10% płynu przepływających naczyniami chłonnymi - to zauważymy, że w tkankach, między komórkami, znajdują się tzw. początkowe naczynia limfatyczne. Są porowate, jak sito i zdolne do wchłaniania płynu. Te początkowe naczynia mogą być „zamknięte” lub „otwarte”. Posiadają relatywnie duże otworki, przez które zasysany jest nie tylko płyn międzykomórkowy z zawartymi w nich metabolitami, ale również krwinki lub inne duże elementy morfotyczne znajdujące się w płynie międzykomórkowym. Płyn międzykomórkowy, wchodząc do początkowego naczynia limfatycznego tworzy tzw. chłonkę. Naczynia początkowe łączą się z większymi zbiorczymi naczyniami chłonnymi. Przewodzona naczyniami limfatycznymi chłonka zawiera duże „gabarytowo” substancje i komórki, które nie mogą być wchłonięte do krwi przez żylne naczynia włosowate zwane kapilarami żylnymi. Zbiorcze naczynia chłonne mają tzw. okrężne zwieracze, wykonujące ruchy robaczkowe. Ruchy te powodują „zasysanie” znacznej ilości płynu tkankowego i umożliwiają przepompowywanie go do układu żylnego.

Obrzęk limfatyczny

Jest to sytuacja, w której przeciążone lub niewydolne naczynia limfatyczne ulegają zatkaniu przez nadmiar chłonki i zawartych w niej odpadków metabolicznych. Spowodowane tym gromadzenie się bogatobiałkowego nadmiaru płynów pod skórą w przestrzeni międzykomórkowej wywołuje obrzęk. Manifestuje się to klinicznie narastaniem obrzęku palców, grzbietu stopy, podudzia czy uda z towarzyszącym często stanem zapalnym skóry. Początkowo nieznaczne, samoistnie ustępujące obrzmienie może z biegiem czasu dojść do bardzo dużych rozmiarów, powodując deformację i niesprawność nogi.

Przyczyny obrzęku limfatycznego:

a) wrodzone - mające tło genetyczne - objawiające się brakiem lub niedostatecznym wykształceniem naczyń chłonnych,
b) nabyte okresie dojrzewania - wywołane szybkim wzrostem powodującym niedorozwój dróg chłonnych (z jednoczesnym udziałem infekcji bakteryjnej kończyny lub urazu )
c) uszkodzenie dróg i węzłów chłonnych w następstwie złamania, zwichnięcia nogi, chirurgicznego usunięcia węzłów chłonnych, radioterapii, porażenia i niedowładu nogi, długotrwałego nieruchomienia.
d) zamknięciem naczyń limfatycznych przez ucisk guza, włóknienie naczyń, infekcje bakteryjne, itp.

Żylaki przyczyną obrzęków

Zastój krwi w żyłach powierzchniowych zwiększa ciśnienie hydrostatyczne w układzie żylnym nóg, co może doprowadzić do poszerzenia pni żylnych. Na skutek rozciągania ściany żyły dochodzi do zwiększonej przepuszczalności płynów do przestrzeni poza naczyniowej i powstania obrzęków. Obrzęki te zwykle ustępują po odpoczynku nocnym. Również pojawiające się przy żylakach obszary zastoju krwi i ogniska zakrzepicy sprzyjają powstawaniu zapaleń tkanki podskórnej. W bardziej zaawansowanym stadium choroby obrzęk staje się twardy, nie ustępujący. Najczęściej zlokalizowany jest w okolicy kostek na grzbiecie stopy a nawet w okolicy 1/3 dolnej goleni.

Urazy przyczyną zaburzeń mikrokrążenia i obrzęku

Do nasilonego przesączania płynu w mikrokrążeniu dochodzi po silnym urazie. Uraz wywołuje lokalny stan zapalny, który nie leczony skutecznie podtrzymuje obwity wyciek osocza krwi do okolicznych tkanek. Konsekwencją jest gromadzenie się płynów i mediatorów zapalenia pod skórą w przestrzeni międzykomórkowej powodujące pogłębienie się zapalenia i obrzęk.

Porażenie mięśni nóg zagraża obrzękiem a jego powikłania zagrażają poważnie zdrowiu

Szczególnym zagrożeniem dla zdrowia jest zastój krwi w żyłach głębokich spowodowany porażeniem mięśni nóg i wywołany tym obrzęk. Obrzęki takie są np. dolegliwością osób po urazie rdzenia kręgowego. Urazy takie wywołują obrzęki kostek gdyż porażone mięśnie nóg nie pompują krwi i limfy z tkanek do dużych żył w kierunku serca. Zastój krwi powoduje silne puchnięcie nóg podczas pierwszych kilku miesięcy po urazie. Jeżeli wystąpi silny obrzęk nóg u osób po urazie rdzenia podczas pierwszego miesiąca od urazu, najczęściej jest to stan spowodowany zapaleniem żył głębokich. Choroba ta może wywołać także obrzęk stawu skokowego. Jest to poważne schorzenie, nie leczone może doprowadzić do zakrzepicy i zawału żyły płucnej, a nawet do śmierci.

NAJWAŻNIEJSZA JEST PROFILAKTYKA

Prosta i skuteczna profilaktyka ruchem

Jak wiemy - jedną z przyczyn obrzęków jest niezdolność tłoczenia krwi „do góry” do serca skutek unieruchomienia „pompy mięśniowo-zastawkowej”. Długotrwałe stanie w bezruchu, czy siedzenie - powoduje taką niezdolność tłoczenia i zastój krwi w żyłach. Toteż, jeśli grozi nam dłuższe stanie, np. w kolejce, nie powinniśmy zastygać w nieruchomej pozycji. Nawet przestępowanie z nogi na nogę, parę drobnych kroków w miejscu, uginanie kolan uruchamia pompę mięśniową wspomagając transport krwi.

Zdrowy dla żył tryb życia

- osoby zmuszone do pozostawania przez cały dzień w pozycji siedzącej lub stojącej powinny starać się, by nogi nie tkwiły w bezruchu - można przespacerować się wzdłuż lady czy wokół biurka, pokrążyć uniesioną stopą, kilka razy przenieść ciężar ciała z pięt na palce i z powrotem,

- leżenie z nogami lekko uniesionymi ku górze (wałek, poduszka itd.) przynajmniej kilka minut w ciągu dnia,

- unikanie obcisłej bielizny i spodni, uciskających brzuch i pachwiny,

- dbanie o zachowanie prawidłowej masy ciała

- używanie wygodnego obuwia z profilowaną podeszwą (panie nie powinny nosić szpilek)

Samoleczenie - gimnastyka

Spośród zajęć ruchowych szczególnie polecane są niezbyt forsowne spacery, jazda na rowerze i pływanie. Parę razy dziennie warto na kilka minut położyć się z nogami uniesionymi powyżej poziomu serca i pogimnastykować w tej pozycji kolana (ostrożnie przy niewydolności krążenia!).

Otyłość szkodzi żyłom

Zdrowo jest pozbyć się zbędnych kilogramów i zaprzestać palenia papierosów. Unikanie wzdęć brzucha, zaparć, wyleczenie uciążliwego kaszlu także ma znaczenie w leczeniu obrzęków kończyn dolnych. Nie wystawiamy nóg na nadmierne ciepło lub chłód.

Pończochy uciskowe

Nie powinniśmy profilaktycznie bandażować nóg. Zsunięta opaska może być przyczyna zastoju krwi i wzmagać obrzęk. Lepsze są specjalne pończochy lub rajstopy przeciwżylakowe wywierające równomierny ucisk. Najbardziej nowoczesną postacią takich wyrobów są pończochy, czy rajstopy o zmiennym stopniu ucisku lub z tzw. przerywaną kompresję pneumatyczną. Tego typu zmienny ucisk na łydki i podudzia zwiększa skutecznie szybkość przepływu krwi w żyłach nóg. Najbardziej zawansowane wyroby mają automatyczną kompresję pneumatyczną. Zmieny nacisk powstaje poprzez noszenie plastikowej pończochy napełniającej się powietrzem w sposób przerywany i dzięki temu pulsacyjnie ściskającej nogę. Kompresja taka poprawia krążenie krwi w żyłach głębokich i pobudza organizm do produkcji czynników, które pomagają rozpuścić małe skrzepliny. Produkty tego typu są najczęściej stosowane są po zabiegu chirurgicznym.

Dieta, napoje

Ważne jest zapobieganie odwodnieniu, powodującemu zagęszczenie krwi; podczas upałów lub przebywając w pomieszczeniach suchych i mocno ogrzewanych należy pić dużo płynów, najlepiej wody mineralnej lub nie dosładzanych soków.

Leczenie przeciwobrzękowe

Leki moczopędne, jakkolwiek wywierają działanie przeciwobrzękowe nie są najlepszym rozwiązaniem w przypadku obrzęków związanych z żylakami. Leczenie należałoby rozpocząć od witaminy C, rutinoscorbinu, itp. Słowem od tzw. leków flebotropowych.

Leki flebotropowe

Stosowanie tych leków usprawnia mikrokrążenie, zmniejsza przepuszczalność mikronaczyń, poprawia tzw. drenaż limfatyczny (czyli oczyszczanie organizmu przez układ limfatyczny), oraz w pewnym stopniu zmniejsza reakcję zapalną towarzyszącą zastojom żylnym wywołującym obrzęki. Leki flebotropowe można najprościej podzielić na preparaty naturalne i sztuczne. Wyróżnia się wśród nich leki zmniejszające przepuszczalność śródbłonka, przeciwzakrzepowe, przeciwzapalne. Niektóre z nich są lekami złożonymi z kilku substancji o różnych mechanizmach działania. Często stosowane są efektywne leczniczo roślinne flawonoidy: diosmina i hesperydyna (Detralex i tańsze, choć bardzo podobne: Pelethrocin, Otrex, Phlebodia), półsyntetyczne pochodne rutyny: trokserutyna (Rutoven, Troxerutin, Venoruton), escyna (Aescin, Aescuven), oligomer procjanidolowy (Endotelon), trybenozyd ( Venożel), polisiarczany polisacharydowe (Hirudoid, Lioton1000) i inne .

Naturalne substancje lecznicze wzmacniające ściany naczyń

Do podstawowych substancji naturalnych wzmacniających ściany naczyń należą wspomniane już rutynoidy oraz escyna. Pewne znaczenie dla konstrukcji i szczelności naczyń ma wspomniana witamina C - szczególnie dla naczyń włosowatych, których nieszczelność w mikrokrążeniu inicjuje zastoje żylne i zapalenia żył. Ponadto warto pamiętać o antyoksydantach - witaminie A (betakaroten), witaminie E oraz biopierwiastkach naczyniowych - miedzi, cynku, selenie, itp. W przypadku skłonności do obrzęków, „ciężkich nóg”, żylaków i zakrzepicy wskazane jest stosowanie kremów, żeli lub maści zawierających substancje wzmacniające ściany naczyń, np. Aescin, Aesciven, Haematoven, Rutinoven, Troxevasin, Venescin, Venitan, Venoruton,itp.

Pedicure - pielęgnacja w gabinecie kosmetycznym

Pielęgnacja stóp obejmuje nie tylko codzienne ich mycie, ale także stosowanie odpowiednich preparatów zmiękczających, przeciwpotowych, gimnastyka stóp, noszenie odpowiedniego obuwia oraz prawidłowe ułożenie stóp podczas wypoczynku. Zabiegiem kosmetycznym najczęściej proponowanym w gabinetach jest pedicure.Pedicure to zabieg pielęgnujący i upiększający stopy. Rozróżnia się pedicure kosmetyczn, pedicure lecznicz oraz pedicure biologiczny.

 

Pedicure kosmetyczny: zabieg pielęgnacyjny obejmujący zmycie lakieru, skrócenie,  opiłowanie oraz oczyszczenie paznokci. W jego zakres zalicza się również usunięcie zgrubiałego naskórka z pięt. Pedicure zakończony jest masażem, ewentualnie polakierowaniem paznokci.

 

Pedicure leczniczy: zabieg obejmujący czynności wykonywane przy pedicure kosmetycznym rozszerzony o zabieg usunięcia modzeli, nagniotków oraz wrastających paznokci. Pedicure leczniczy zakończony jest masażem, ewentualnie polakierowaniem paznokci.

 

Pedicure biologiczny: zabieg pielęgnacyjny, podczas, którego nie używa się narzędzi i akcesoriów metalowych.

 

Do wykonania zabiegu niezbędne będzie przygotowanie odpowiedniego wyposażanie, artykułów higienicznych oraz preparatów pielęgnacyjnych:

 

Wyposażenie:

 

Narzędzia:

 

Artykuły higieniczne:

 

Preparaty:

 

Zabieg pedicure obejmuje kolejno występujące po sobie czynności:

 

 


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
stopy, KOSMETYKA, Pielęgnacja konczyn dolnych
pielęgnacja kończyn dolnych, KOSMETYKA, Pielęgnacja konczyn dolnych
PIELEGNACJA KONCZYN DOLNYCH, Kosmetologia i kosmetyka
Olejki aromaterapeutyczne stosowane w pielegnacji konczyn dolnych , COSINUS, PRACOWNIA KOSMETYCZNA
05 Pielegnowanie konczyn dolnyc Nieznany (2)
Pielęgnacja kończyn dolnych
metody przedłużania paznokci, KOSMETYKA, Pielęgnacja konczyn górnych
PIELĘGNCJA I DEFEKTY KOŃCZYN GÓRNYCH, KOSMETYKA, Pielęgnacja konczyn górnych
masaz stopy, kosmetologia pielęgnacyjna
pielęgnacja dłoni, KOSMETYKA, Pielęgnacja konczyn górnych
Pielegnacja Konczyn Dolnych id Nieznany
Pielęgnacja kończyn dolnych
05 Pielegnowanie konczyn dolnyc Nieznany (2)
Pielęgnacja kończyn dolnych

więcej podobnych podstron