C-3 Rozszerzalność liniowa ciał stałych![]()
1 Cel doświadczenia.
Wyznaczenie współczynnika rozszerzalności liniowej i stopów w zakresie od temperatury pokojowej od 80 °C.
2 Zagadnienia do przygotowania.
Rozszerzalność liniowa ciał stałych.
Wraz ze wzrostem temperatury , ciała powiększają swą objętość, również zwiększają swe wymiary liniowe. Dlatego dla ciał stałych wprowadza się pojęcie współczynnika rozszerzalności liniowej. W pierwszym przybliżeniu przyrost długości ΔL pręta o długości L ![]()
w temperaturze T![]()
jest proporcjonalny do iloczynu tej długości i przyrostu temperatury
ΔT=T-ΔT![]()
L= L![]()
αΔT.
Długość pręta L![]()
w temperaturze T wynosi
L![]()
=L![]()
+ΔL=L![]()
(1+αΔT).
Zatem współczynnik rozszerzalności liniowej α określony jest wyrażeniem
α =![]()
=![]()
gdzie:
L![]()
- długość pręta w temperaturze T
L![]()
-długość początkowa
ΔT- przyrost temperatury
Wymiar α w układzie SI wynosi 1(1/K).
Wzory powyższe dają wyniki dokładne tylko w niewielkim zakresie temperatur. Dokładne badania wykazują , że współczynnik rozszerzalności liniowej zależy od temperatury α=α(T).Należałoby używać wyrażenia
L![]()
=L![]()
(1+αΔT+β ΔT![]()
)
Współczynnik β jest na ogół bardzo mały i wywiera wpływ dopiero przy stosunkowo wysokich temperaturach.
Wraz ze wzrostem temperatury wszystkie wymiary ciała stałego rosną zwykle w tym samym stosunku -rośnie jego powierzchnia i objętość. Dlatego wprowadza się pojęcie współczynnika rozszerzalności powierzchniowej i objętościowej.
Gdy rozważamy sześcian o krawędzi L![]()
w temperaturze T![]()
, wtedy po ogrzaniu go do temperatury T, długość każdej krawędzi wyniesie L![]()
. Zatem objętość w temperaturze T wyniesie:
V![]()
=L![]()
=L![]()
(1+αΔT)![]()
≅L![]()
(1+3αΔT).
Wyrazy z wyższymi potęgami α,α pominęliśmy, ich bowiem wpływ jest nieznaczny. Oznaczając γ=3α mamy
V![]()
=V![]()
(1+γΔT)
Zmianom objętości V towarzyszy zmiana gęstości ciał w zależności od temperatury. Ponieważ masa ciała m ulega zmianie ze zmianą temperatury, więc:
m=Vd=V![]()
d![]()
=V![]()
d![]()
gdzie : d![]()
i d ![]()
oznacza gęstość w temperaturze T i T![]()
Możemy zapisać to następująco
d![]()
=![]()
Gęstość ciała stałego w miarę wzrostu temperatury maleje.
Zasada działania ultratermostatu
Ultratermostat służy do utrzymania stałej temperatury. Termometr kontaktowy T (automatycznie regulujący temperaturę) jest połączony równolegle do cewki wyłącznika rtęciowego(przekaźnika P). W momencie zetknięcia rtęci termometru z drucikiem następuje zwarcie przycisków cewki przekaźnika i prąd przestaje płynąć przez cewkę i następnie rozłączenie wyłącznika rtęciowego i przerwany zostaje obwód prąd w grzejniku. Jeśli temperatura obniży się nieco nastąpi przerwanie kontaktu w termometrze i prąd ponownie przepływać zacznie przez cewkę i wtedy wyłącznik rtęciowy zamknie obwód elektryczny grzejnika. Grzejnik służy do szybszego podwyższenia temperatury oczekiwanej w danym doświadczeniu . Aby ochłodzić czyli obniżyć temperaturę nastawiamy odpowiednio termometr kontaktowy i przepuszczamy wodę z wodociągu przez chłodnicę do momentu żądanej temperatury.
Zasada działania czujnika mikrometrycznego.
Czujnik służy do pomiarów zmian długości badanego ciała. Przesunięcie suwaka odbywa się za pomocą układu kół zębatych . Przyrząd posiada dwie wskazówki , z których jedna wykonuje pełen obrót przy przesunięciu suwaka o 1mm, a druga przy przesunięciu o 10mm . Sprężyna dociska suwak w dolne położenie. Obwód tarczy czujnika podzielony jest na 100 części i zmiany długości można mierzyć z dokładnością do 0,01mm. W celu wyzerowania czujnika znalezienia określonego położenia punktu zerowego obraca się skalę.
3 Przebieg ćwiczenia .
Pierwszą czynnością jest wyzerowanie czujników zegarowych mierzących przyrost długości i zmierzenie długości początkowej badanych prętów. Następnie włączamy ultratermostat, pomiar odczytywaliśmy po ogrzaniu się każdego pręta o 5o.
Schemat układu pomiarowego:
L0
1
2