ostateczna!, Magisterka I semestr


PEDAGOGIKA NEGATYWNA - ANTYPEDAGOGIKA

POCZĄTKI PEDAGOGIKI NEGATYWNEJ

Antypedagogika powstała w 1970 r. w USA, a w 1974 w Niemczech jako reakcja na pedagogiczną wszechwładzę w edukacji rodzinnej, szkolnej i pozaszkolnej, przy czym nazwa tego dyskursu została użyta po raz pierwszy w 1974 r. przez profesora Heinricha Kupffera. Z początkiem lat siedemdziesiątych naszego stulecia antypedagogika stała się teoretyczną refleksją i praktyką edukacyjną, wprowadzając do nauk o wycho­waniu konkurencyjne hipotezy o wzajemnych stosunkach międzyludzkich.

PRZEDSTAWICIELE:

Autorzy tej pedagogiki należą do nurtu tzw. „czarnej pedagogiki”.

Czarna pedagogika to radykalny nurt antypedagogiki, który oskarżał zarówno teorie jak i ideologie celowych oddziaływań pedagogicznych wraz z celami wychowania o odtwarzanie przemocy, mistyfikacji i totalizmu z pokolenia na pokolenie włączając w to wrogość wobec dzieci. Nazwa nurtu pochodzi od tytułu książki Kathariny Rutschky Schwarze Pӓdagogik..

ALICE MILLER

Studiowała w Bazylei, po promocji została psychoanalitykiem. W 1988r. wystąpiła z członkowstwa w Szwajcarskim i Międzynarodowym Towarzystwie Psychoanalitycznym, ponieważ utraciła wiarę w moc terapii wobec traum, jakich doświadczają dzieci. Wydała książki, które przełamały mit bezpiecznego dzieciństwa.

Zdaniem Alice Miller, dziecko powinno mieć zapewniony szacunek ze strony bliskich, którzy są tolerancyjni względem jego emocji i wrażliwi na wszelkie potrzeby i braki. Rodzice wskazują na to, co dziecku wolno, a czego nie, definiując tym samym pewne granice dla dziecięcych zachowań. Należy umożliwić dziecku pełny rozwój i uświadomić w jego prawach.

Wychowanie jest złe, ponieważ często jest terenem stosowania przemocy wobec dzieci, zarówno fizycznej jak i psychicznej. Przemoc przekazywana jest następnym pokoleniom przez osoby, które przemocy doświadczyły.

Wychowanie uniemożliwia swobodny rozwój. Brak wychowania nie oznacza porzucenie dziecka, lecz towarzystwo dorosłego, w którym zawiera się:

EKKEHARD VON BRAUNMÜHL

ur. w 1940 r., mieszka w Wiesbaden, jest niezależnym publicystą i autorem pierwszej pracy zwartej na temat antypedagogiki, która stała się sztandarowym wręcz dziełem dla tego nurtu nie tylko w Niemczech, ale i na całym świecie. Od kilkudziesięciu lat działa w Niemieckim Ruchu Praw Dziecka. Jego zdaniem antypedagogika nie neguje kształcenia i nauczania, lecz wychowanie, rozumiane jako nakreślanie ludziom celów i kierunków życia oraz decydowanie o ich przyszłych poglądach.

Wychowanie to ustalanie życiowych celów i kierunku życia, ustalanie systemu wartości, przymuszanie do akceptacji określonych motywacji. Oznacza to, że jest ono pozbawione tolerancji ufności, za to przepełnione totalitaryzmem i niszczące osobowość.

Von Braunmühl wskazuje, że istnieją tzw.

Oddziaływania pedagogiczne są niedemokratyczne, dają więcej praw wychowawcom, przy czym stanowią ogromne oszustwo, potrzebne tylko dla utrzymania władzy i pozbawienia innym osobom praw. Nieustający więc konflikt pokoleń jest wywołany poprzez myślenie pedagogiczne ukierunkowane na realizację ściśle i uprzednio postawionych celów. Wychowankowie winni mieć możliwość autonomicznego uczenia się i samowychowania, co gwarantuje im zachowanie godności i likwidację nienawiści.

HUBERTUS VON SCHOENEBECK

ur. w 1947 r., po ukończeniu studiów nauczy­cielskich na Uniwersytecie w Miinster, podjął pracę w szkole powszechnej. Tytuł naukowy doktora nauk filozoficznych uzyskał na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Determinanty osobistej komunikacji z młodymi ludźmi — model przyjacielskiej komunikacji. Kieruje Instytutem „Przyjaźń z Dziećmi" w Miinster, organizując w jego ramach seminaria, konferencje naukowe, kursy i szkolenia dla zainteresowa­nych antypedagogiką.

Zdaniem Schoenebecka, głównym postulatem antypedagogiki jest odrzucenie roszczenia do wychowywania, które autor rozumie jako wszelkie zachowania biorące się z norm pedagogicznych, które wywierają określony wpływ. Nie należy mylić wychowywania ze zwyczajnym oddziaływaniem na innych, które po prostu nie niesie za sobą żadnych roszczeń.

Poglądy Schoenebecka z biegiem czasu uległy zmianie. W jednej z publikacji twierdzi, że wychowanie jest obowiązkiem troszczenia się o rozwój dzieci, aby przystosować je do życia w społeczeństwie zgodnie z jego prawami. Nie można całkowicie z niego zrezygnować, potrzeba jedynie lepszych metod i pomocy wychowawczych. Koniec wychowania nie jest tu rozumiany jako doprowadzenie do anarchii i chaosu, lecz jako otwarcie nowej drogi przed dziećmi i dorosłymi.

Dorosły, który nie wychowuje dziecka, nie pozostawia go samego ani nie przestaje darzyć go miłością - zachowuje się tak samo jak dorosły wychowujący, jednak porzuca on postawę wywchowawczą, która zobowiązuje go do uformowania człowieka młodego na człowieka pełnowartościowego. Jest on na pozycji równej z dzieckiem i akceptuje występujące różnice.

HEINRICH KUPFFER

Heinrich Kupffer - urodzony w 1924r. - profesor i wykładowca pedagogiki społeczenej. Przez długi okres był członkiem zarządu Niemieckiego Ruchu Obrony praw dziecka. Obecnie niezależny terapeuta i publicysta. Twórca terminu antypedagogika.

Zdaniem Kupffera, wojna między pokoleniami wynika zarówno ze sprzeczności interesów, jak i w głównej mierze z zamierzonych działań wychowawczych, generowanych przez dorosłych.

Człowiek dorosły zakłada, że dzieci potrzebują wychowania, co za tym idzie, że są bytami niedoskonałymi, wymagającymi ulepszenia

Badania Heinricha Kupffera potwierdziły, że pedagogika jest narzędziem w rękach polityków i nie bierze pod uwagę jednostek . Kupffer specjalnie odnosi się do psychoterapii i psychiatrii, wskazując, że każde oddziaływanie wychowawcze ma swoje podłoże w systemie władzy i przemocy. Należy więc walczyć z patologiami na poziomie interakcji w działaniach pedagogicznych, które czynią z wychowanka niewolnika. Można to zmienić tylko poprzez odpedagogizowanie wzajemnych relacji między pedagogami i wychowankami. Dlatego wszyscy ludzie powinni być sobie równi, stanowiąc dla siebie nawzajem cenne źródło wiedzy.

GŁÓWNE CECHY ANTYPEDAGOGIKI

Zestawienie świata pedagogicznego i antypedagogicznego:

ŚWIAT PEDAGOGICZNY

ŚWIAT ANTYPEDAGOGICZNY

prymat społeczeństwa nad jednostką

prymat jednostki

prawo zależy od władzy i społeczeństwa

prawo wynika z natury, człowiek podlega rzeczywistości

dorośli mają więcej praw niż dzieci

prawa są równe

dorośli muszą chronic prawa dziecka, mogą je łamać

dzieci mają prawo do pomocy i wsparcia ze strony dorosłych

prawo jest panowaniem nad ludźmi

prawo jest formą porozumienia

niemożność samostanowienia

możność samostanowienia

zależność między pokoleniami jest naturalna

zależność między pokoleniami może być zniesiona

trwałość zła

człowiek jest dobry

brak zaufania do dziecka

zaufanie do dziecka

wychowanie jest potrzebne, możliwe i skuteczne

wychowanie jest niemożliwe

dorośli wiedzą lepiej od dzieci co jest dla nich dobre

każdy wie najlepiej co jest dla niego dobre

rozwój sterowany zewnętrznie

rozwój sterowany głównie wewnętrznie

odpowiedzialność za dzeci ponoszą dorośli

każdy jest odpowiedzialny sam za siebie

kontrola, ocena, porównywanie

samokontrola, samoocena, ryzwalizacja twórcza

Porównanie pedagogiki pozytywistycznej i pedagogiki negatywnej:

PEDAGOGIKA POZYTYWISTYCZNA

PEDAGOGIKA NEGATYWNA

kolektywizm

indywidualizm

wychowanie przedmiotowe

wychowanie podmiotowe

nauka oparta na faktach

doświadczenie jedynym źródłem wiedzy

wiedza może być przekazywana przez nauczyciela

wiedza o charakterze utylitarnym, użytecznym

wiedza przydatna w praktyce

korzystanie z dorobku innych nauk, np. psychologii

elementy pedagogiki pajdocentrycznej, antyautorytarnej, adaptacyjnej, emancypacyjnej, dialogowej, chrześcijańskiej, prychoanalizy, psychopedagogiki Gestalt, psychologii humanistycznej

kierowanie, nauczanie, karność - Herbart

szacunek, relacje partnerskie, tolerancja

prymat woli innych nad wolą własną

prymat własnej woli nad wolą innych

szkolnictwo ma służyć ciągłości kultury, religii i władzy

celem jest umożliwienie pełnego rozwoju

nauczyciel funkcjonariusz

nauczyciel - duchowy i cielesny towarzysz

nacisk na procesy intelektualne

nacisk na rozwój uczuć, woli i charakteru

duża ilość i różnorodność materiału nauczania

łatwość przyswajania materiału nauczania

ograniczanie krytycyzmu i samodzielności myślenia

wspieranie w poszukiwaniach i podejmowaniu decyzji

autorytet nauczyciela i podręcznika

negacja podporządkowania dziecka autorytetom

wychowanie pozostawione kościołowi i domowi

odrzucenie tradycji praktyki wychowawczej

ukształcalność wychowanka

człowiek od urodzenia czuje, co dla niego najlepsze

Innowacje:

Obszar innowacji wg W. Okonia

Pedagogika negatywna

praca nauczycieli i uczniów

  • wychowanie i pedagogika potrzebne wychowawcom, nie uczniom

  • szacunek do ucznia, relacje partnerskie

  • tolerancja

  • równouprawnienie, przyjaźń

treści programowe

  • wiedza wartościowa i istotna

  • wiedza przydatna w życiu

  • wiedza łatwa w przyswajaniu

  • wiedza odrzucająca przemoc i totalitaryzm

Kształcenie i wychowanie

  • centrum zainteresowania to uczący się podmiot wraz z jego potrzebami i obawami negacja konkretnej tradycji praktyki wychowawczej

  • negacja idei i funkcji wychowania jako takiego

  • negacja pedagogicznych teorii, ich podstaw i rozwoju

  • zrywa z pojęciem i fenomenem wychowania - wychowanie i jego idea to wróg moralności, etyki, urzeczywistniania najwyższych wartości w stosunkach międzyludzkich przez różne generacje;

  • diagnozowanie „wrogów” za pomocą określeń-oskarżeń bardzo negatywnych, np. stosunki międzypokoleniowe to „wojna wychowawcza";

  • podmiotowość dziecka-człowieka -umożliwienie „byciasobą", podmiotem, który decyduje o życiu indywidualnym i społecznym, dziecko przestaje być obiektem badań

funkcjonowanie materialne, organizacyjne i społeczne pracy szkoły

  • negacja zinstytucjonalizowanego systemu kształcenia jako źródła dehumanizacji stosunków międzyludzkich

Obszar innowacji wg R. Schulza

Pedagogika negatywna

planowanie i realizacja form oświaty

  • odrzucenie praktyki wychowawczej

  • konfrontowanie wiedzy o człowieku z głębią jego natury

bieżąca modernizacja administracji oświatowej

  • odrzucenie zinstytucjonalizowanego systemu kształcenia

zastosowanie w praktyce wyników badań naukowych

  • Schonebeck - kursy i szkolenia dla zainteresowanych antypedagogiką

  • badanie rozbieżności między stanem postulowanym a rzeczywistością

  • uczeni zaczęli zastanawiać się nad obo­wiązującymi prawami człowieka z perspektywy dziecka

  • liczne analizy stosunków międzypokoleniowych z uwzględnieniem sytuacji wychowawczych i edukacyjnych przyczyniły się do zrozumienia sytuacji dziecka

twórczość pedagogiczna nauczycieli

  • w pracy edukacyjnej należy podążać za własnym sercem, uczuciami i otwartością na innych ludzi, a także na ich aktywność.

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

B. Śliwerski, Czarna pedagogika, [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. Tom 1. A-F, Warszawa 2003

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

B. Śliwerski, Pedagogika negatywna, [w:] Pedagogika. Podręcznik akademicki 1, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2010

B. Śliwerski, Antypedagogika, [w:] Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Kraków 2000

H. von Schoenebeck, Antypedagogika w dialogu, Kraków 1994

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

H. von Schoenebeck, Antypedagogika w dialogu, Kraków 1994

H. von Schoenebeck, Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994

B. Śliwerski, Pedagogika negatywna, [w:] Pedagogika. Podręcznik akademicki 1, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2010

B. Śliwerski, Antypedagogika, [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. Tom 1. A-F, Warszawa 2003

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

H. von Schoenebeck, Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994

H. von Schoenebeck, Wsparcie zamiast wychowania, [w:] Podstawy edukacji.Tom 2. Ciągłość i zmiana, red. A. Gofron, M. Adamska-Staroń, Kraków

H. von Schoenebeck, Wsparcie zamiast wychowania, [w:] Podstawy edukacji.Tom 2. Ciągłość i zmiana, red. A. Gofron, M. Adamska-Staroń, Kraków 2009

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

H. von Schoenebeck, Antypedagogika w dialogu, Kraków 1994

B. Śliwerski, Antypedagogika, [w:] Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Kraków 2000

B. Śliwerski, Antypedagogika, [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. Tom 1. A-F, Warszawa 2003

B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2010

B. Śliwerski, Emancypacja [z] pedagogiki antypedagogicznym wyzwaniem dla dorosłych [w:] Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, T. Szkudlarek, B. Śliwerski, Kraków 2000



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pytania magisterka ostateczna wersja, studia magisterka, studia magisterka semestr IV
7327016krotkoterm rach dec, Ogrodnictwo, Magisterskie, Semestr II mgr, Fakultet - Zarządzanie
składniki antyżywieniowe, zootechnika- magister, semestr III, drób
statystyka matematyczna - I poprawka, wsfiz - magisterskie, I semestr, statystyka matematyczna Kusze
Rehabilitacja - W6, kosmetologia magisterka, semestr 3, rehabilitacja
Prawo wspolnotowe ZALICZENIE, Politologia UMCS - materiały, Magisterka I semestr, Prawo UE
ściąga z kur na egzamin, zootechnika- magister, semestr III, drób
arkusz obserwacyjny, studia pedagogika, magisterka, semestr IV, praktyki, dokumenty z UAM
K1 R6, Edukacja, Elektrotechnika Magisterskie, Semestr 1, Maszyny Elektryczne
OZ materiał wd OZDOBNE, Ogrodnictwo, Magisterskie, Semestr I mgr, Ogrodnictwo zrównoważone, materiay
27.04.2012, kosmetologia magisterka, semestr 2, surowce kosmetyczne
ARKUSZ DLA RODZICÓW NA TEMAT DNI ADAPTACJI DZIECKA, studia pedagogika, magisterka, semestr IV, prakt
Statystyka 1 koło, zootechnika- magister, semestr I, statystyka
gdy-dorosne-bede-listonoszem 72680, studia pedagogika, magisterka, semestr IV, praktyki, scenariusz
makroekonomia 20.03, magisterskie, semestr 2, Makroekonomia
zalas-sciaga, Magisterka I semestr
prawo finansowe 2, wsfiz - magisterskie, I semestr, prawo finansowe
Rehabilitacja 31.10, kosmetologia magisterka, semestr 3, rehabilitacja

więcej podobnych podstron