1. Wprowadzenie.

Próbę ugięcia przeprowadza się najczęściej na próbkach z materiałów charakteryzujących się małym stopniem plastyczności. Dzięki tej próbie otrzymujemy więcej danych o badanym materiale, niż przy próbie na rozciąganie. Podczas próby zginania materiału, możemy określić między innymi strzałkę ugięcia f. W najprostszym przypadku osi ruchomej obciążonej jednym ciężarkiem po środku jej długości, strzałkę ugięcia oblicza się ze wzoru:

2. Cel ćwiczenia.

Dokonanie pomiarów strzałki ugięcia pręta.

3. Schemat i opis stanowiska.

Stanowiska składa się z następujących elementów: badany pręt, ciężarki, dwie podpory nastawne i czujnik do pomiaru strzałki ugięcia. Do pomiarów wykorzystuje się również suwmiarkę i taśmę mierniczą.

4. Metodyka pomiarów i obliczeń. Wykresy.

	WIELKOŚCI STAŁE				WIELKOŚCI ZMIENNE
		l [mm]	D [mm]	E[	Materiał	Q [kg]	P [N]	fp [mm]	ft [mm]
		250	7,85	2·10^5	St35	0,25	2,5	0,01	0,02184
										0,45	4,5	0,016	0,039312
										0,50	5,0	0,021	0,04368

- Teoretyczna strzałka ugięcia - obliczenia.

- Wykres zależności teoretycznej strzałki ugięcia pręta f [mm] od wartości siły obciążenia P [N].

- Wykres zależności praktycznej strzałki ugięcia pręta f [mm] od wartości siły obciążenia P [N].

- Obliczenia modułu sprężystości Younga.

5. Wnioski.

- Wykresy zależności teoretycznej i praktycznej strzałki ugięcia pręta od wartości siły  obciążenia są do siebie bardzo podobne, co sugeruje poprawność wykonanych pomiarów.

- Im większa jest średnica badanego pręta, tym mniejsze następuje jego ugięcie.