BARANEK WSPÓŁPRACY

Uczestnicy stoją w kole i patrzą w ziemię. Zadaniem grupy jest liczenie do jak największej liczby jednak liczby nie mogą się powtarzać. Prowadzący rozpoczyna ćwiczenie. W momencie gdy pada dwa razy taka sama liczba na nowo rozpoczyna się liczenie. Ćwiczenie na współpracę i koncentrację.

BEREK ZACZAROWANY (PARALITYK)

Uczestnicy mają za zadanie rozbiec się po sali. Każdy jest berkiem. Dotykać można w głowę, kolana i ręce. Osoba, która została dotknięta nadal się porusza, ale miejsce, które zostało dotknięte nie może być poruszone np. ręka. Zabawa trwa do momentu gdy wszyscy nie będą mogli się ruszyć. Ćwiczenie energetyzujące, spełniające formę współpracy. Pozwala na poznanie siebie i rozluźnienie.

CHODZIMY JAKBYŚMY BYLI...

Wszyscy biorący udział w zabawie są rozproszeni po sali. Prowadzący wydaje polecenie aby uczestnicy chodzili tak jakby podłoga stała się gorącym piaskiem. Następnie piasek zostaje zamieniony w lodowisko. Na koniec uczestnicy znajdują się na księżycu. Ćwiczenie rozluźniające.

CIAŁO DO CIAŁA

Dzieci dobierają się w pary. Osoba prowadząca rzuca hasła typu: ręka do ręki, stopa do stopu, plecy do pleców, itd. Każda para musi się dotknąć wymienionymi częściami ciała. Na hasło "człowiek do człowieka" następuje zmiana osób w parach.

BEREK ZACZAROWANY (PARALITYK)

Uczestnicy mają za zadanie rozbiec się po sali. Każdy jest berkiem. Dotykać można w głowę, kolana i ręce. Osoba, która została dotknięta nadal się porusza, ale miejsce, które zostało dotknięte nie może być poruszone np. ręka. Zabawa trwa do momentu gdy wszyscy nie będą mogli się ruszyć. Ćwiczenie energetyzujące, spełniające formę współpracy. Pozwala na poznanie siebie i rozluźnienie.

CIUCHCIA

Uczestnicy siedzą w kręgu. Prowadzący chodzi wewnątrz w takt skandowanego przez grupę jego imienia (np.: "to Darek, to Darek, to Darek..."). W tym czasie wskazuje on następną osobę, która podchodzi do niego, kładzie mu ręce na ramiona i "jadą" dalej. W tym czasie wszyscy wypowiadają imię nowego "wagonika" skandując je tak, jak poprzednio. Kolejno zapraszane osoby wchodzą do środka i tak powstaje "ciuchcia".

COŚ MIŁEGO

Każdy na kartce papieru pisze swoje imię i nazwisko. Kartkę przyczepia sobie na plecach. Zadaniem wszystkich jest napisanie sobie wzajemnie czegoś miłego (to, co się nam w danej osobie podoba, jakieś pozytywne cechy, które w niej zauważamy, itp.)

CYTRYNKA

Dzielimy się na dwie grupy i stajemy twarzami do siebie w dwóch rzedach trzymając się za ręce. Na jednym z końców tych rzedów ustawia sie stolik a na nim kładzie cytrynę. Na komendę "start", poczawszy od końca, gdzie cytryny nie ma, ściskamy się za ręce, czyli "puszczamy iskierkę". Ostatnia osoba, do której owa "iskierka" dotrze, chwyta cytrynę i drużyna ta, jak łatwo sie domyśleć, wygrywa.

ĆWICZENIE INTONACYJNO - ARTYKULACYJNE

Na powitanie lub na pożegnanie każdy mówi "dzień dobry", „do widzenia” w sposób podany przez osobę prowadzącą, np.: tak, jak ktoś smutny, jak ktoś wesoły, jak ktoś kto wygrał konkurs, jak ktoś, kto dowiedział się, że będzie musiał odrobić lekcje itp.

DŁOŃ

Każdy z uczestników obrysowuje na kartce A-4 swoją dłoń i wpisuje w nią swoje imię oraz np.: ulubione zajęcie, nazwę swojej szkoły, wiek, ulubioną potrawę, ostatnio przeczytaną książkę, ulubioną muzykę itp. Po zakończeniu, arkusze przyczepia się do ściany.

DZIENNIKARZ

Uczestnicy dzielą się na grupy po dwie osoby. Jedna z osób jest reporterem druga osobą udzielającą wywiadu. Osoby wybierają temat na jaki prowadzony będzie wywiad np. niewidoczne ubranie hitem mody. Następnie przeprowadzają go razem na próbę. Ostatnim etapem jest zaprezentowanie wywiadu wszystkim uczestnikom. Ćwiczenie na wyobraźnię.

DZIELIMY SIĘ ZE WZGLĘDU NA ROLE

Uczestnicy mają za zadanie podzielić się na grupy według ról, które poda prowadzący np. miesiąc urodzenia. Osoby biorące udział w zabawie nie mogą się odzywać. Po podzieleniu się na grupy prowadzący prosi aby ustawić się według dnia miesiąca w którym się urodzili uczestnicy. Ćwiczenie energetyzujące i integrujące.

FILM BRAZYLIJSKI

Ćwiczenie polega na przedstawieniu scen za pomocą dźwięków, mimiki i mowy ciała. Prowadzący dzieli uczestników na grupy po 4 osoby. Każda z grup a za zadanie przedstawić jakąś emocję. Jednak jedna grupa może to przedstawić jedynie za pomocą dźwięków, druga gestów a trzecia dźwięków i mowy ciała. Po 10 minutowych przygotowaniach grupy prezentują scenki wszystkim uczestnikom. Zadaniem oglądających jest zgadnięcie jaka emocja była przedstawiana. Ćwiczenie na koncentrację, wyobraźnię.

GUCIO - GUCIO

Dzielimy grupę na 3-osobowe zespoły. Informujemy uczestników, że będą się teraz komunikować ze sobą za pomocą języka „gucio-gucio”. Język ten jest bardzo łatwy, ponieważ istnieje w nim tylko jedno słowo: “gucio”. Jedna osoba w każdym zespole ma za zadanie opowiedzieć innym o czymś ważnym, posługując się językiem „gucio-gucio”. Pozostali starają się odgadnąć kontekst wypowiedzi i odczucia mówiącego, a także odczytać jego komunikat. Należy zamienić się rolami, tak aby każdy mógł wystąpić w roli mówcy.

GUFFY

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący prosi aby zamknęli oczy. W tym czasie obchodzi cały krąg wybierając osobę, która będzie Guffym. Uczestnicy rozpraszają się po Sali. Ich zadaniem jest odnalezienie Guffiego za pomocą dotyku. Dotknięta osoba odzywa się jeżeli nie jest Guffym, zaś ta, która jest nim naprawdę nie odzywa się. Gdy któryś z uczestników odnajdzie ufnego kładzie mu ręce na ramiona i w ten sposób staje się poszukiwanym Ćwiczenie trwa do momentu aż ostania osoba dołączy się do kolejki. Po otworzeniu oczu uczestnicy mogą zobaczyć kto był prawdziwym Guffym. Ćwiczenie energetyzujące i na koncentrację.

HISTORYJKA ABC...

Uczestników dzielimy na kilkuosobowe grupy. Zadaniem każdej grupy jest w określonym czasie wymyśleć historyjkę, w której występują po kolei wszystkie litery alfabetu (na początku kolejnego słowa). Dobrze jest, jeśli w tym opowiadaniu występują imiona osób układających historyjkę. Zabawa kończy się odczytaniem ułożonych historyjek i nagrodzeniem się wzajemnie brawami.

MPROWIZACJA

Prowadzący dzieli uczestników na grupy po 3-4 osoby. Uczestnicy między sobą ustalają kto jest osobą A,B,C i D. Osoba A jest młodym wykładowcom pracującym na uczelni od dwóch lat. Jest akurat w okresie oddawania prac zaliczeniowych z przedmiotu. Podczas sprawdzania okazuje się, iż dwie prace są takie same. Osoba B i C studentami a D profesorem. Po kolej prowadzący wyprasza za drzwi osoby A. Wykładowca ma za zadanie rozwiązać problem. Wie, iż osoba B jest pracowitym studentem, który za każdym razem czyta teksty i jest na każdych zajęciach. Osoba C nie przychodzi na wszystkie ćwiczenia i prawdopodobnie nie czyta tekstów ale zapytana potrafi logicznie odpowiedzieć na nie. Następnie prowadzący wychodzi z osobami B. Osoby zostają powiadomione, iż podczas podawania notatek koleżance dały jej również płytę z pracą, która została w całości skopiowana. Osoba B wie o trudnej sytuacji domowej osoby C. Osoby C znajdują się w trudnej sytuacji życiowej, pracują, studiują. Podczas oddawania prac matka studentów rozchorowuje się i trafia do szpitala. Osoby D są profesorami, którzy przysłuchują się przeprowadzanej rozmowie. Po przeprowadzeniu rozmowy prowadzącego z osobami A, B, C i D następuje wchodzenie w role. Wszyscy uczestnicy odgrywają rozmowy w tym samym czasie. Prowadzący po 10 minutach zakańcza rozmowy. Na środku sali ustawione zostają 4 „gorące krzesła”. Jako pierwsze na krzesełkach zasiadają osoby C. Wszyscy uczestnicy mogą zadawać im pytania, osoby te pozostają nadal w swojej roli. Następnie miejsce na krzesłach zajmują osoby B. Na końcu na gorących krzesłach zasiadają osoby A i D. Uczestnicy rozmawiają na temat emocji i odczuć jakie towarzyszyły im podczas wchodzenia w role. Ćwiczenia na koncentracje oraz wchodzenie w rolę.

INDIAŃSKIE IMIONA

Uczestnicy siedzą w kręgu. Każdy wymyśla sobie indiańskie imię a następnie sygnał dopasowany do imienia. Następnie każdy prezentuje swoje imię i sygnał. Po tej prezentacji uczestnicy wywołują się wzajemnie (tak jak w sygnałach).

KLASKANIE

Uczestnicy stoją w kole. Ich zadaniem jest równoczesne klaśniecie w ręce razem ze stojącą obok osoba. Ćwiczenie rozpoczyna prowadzący. Ruch klaskania idzie po okręgu, stopniowo przyspieszone zostaje tępo. Ćwiczenie na koncentrację i energetyzujące.

KLUCZ KRÓLA

Osoby siedzą w kręgu, jeden z uczestników siedzi w środku i przed nim leżą klucze. „Król” ma zamknięte oczy. Prowadzący wskazuje ręką któregoś z uczestników siedzących w kręgu. Zadaniem tej osoby jest obejście wszystkich uczestników siedzących w kręgu, powrócenie na swój miejsce oraz wejście do kręgu i zabranie kluczy królowi. Król nie może mieć otwartych oczy ale może wyeliminować złodzieja poprzez wskazanie ręką. W momencie gdy król wskazuje ręką złodziej musi się zatrzymać. Jeżeli zostanie wskazane na niego powraca na swoje miejsce. Złodziei może być dwóch lub trzech. Osoby siedzące w kręgu nie mogą się odzywać aby król mógł słyszeć skradających się złodziei. Ćwiczenie na koncentrację.

KLUCZ W RZĘDACH

Prowadzący dzieli uczestników na dwie grupy. Osoby stoją w dwóch rzędach naprzeciwko siebie, trzymając się za ręce. Na końcu rzędów stoi krzesełko na którym leżą klucze. Prowadzący rzuca monetą. W momencie gdy wypadnie orzeł osoby stojące na początku rzędu (tylko one widzą monetę) muszą przesłać impuls czyli mocniejsze ściśnięcie ręką partnera. Ostatnia osoba w rzędach która otrzyma wcześniej od drugiej grupy impuls musi złapać klucze. Wygrywa drużyna, która pierwsza łapie klucz. W momencie zdobycia punktu osoba stojąca na początku przesuwa się na koniec rzędu. Gra trwa do momentu gdy przy prowadzącym stanie osoba, która wcześniej była pierwsza. Ćwiczenia na koncentrację.

KŁĘBEK PRZYJAŹNI

Dzieci siedzą lub stoją w kręgu. Po kolej podają sobie kłębek, rozwijając go. W momencie, gdy dziecko otrzyma kłębek, przedstawia się. Gdy już kłębek trafi do wszystkich osób, wraca spowrotem - dzieci zwijają go, a podając kolejnej osobie mówią podając imię osoby, do której rzucają kłębek: "Pozdrawiam Cię,..."

KOMU TRZEBA SIĘ UKŁONIĆ

Dzieci stoją w kole, w miarę możliwości w dość dużych odstępach. Jedno dziecko wychodzi z sali, pozostałe umawiają się, komu ma się ono ukłonić. Przywołane dziecko wchodzi, a pozostałe rytmicznie klaszczą - cichutko, gdy szukający jest daleko od wyznaczonego dziecka, głośniej, gdy się do niego zbliża. Gdy jest całkiem blisko, klaszczą bardzo głośno.

KOT I MYSZ

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wybiera 2 osoby. Jedna z nich jest kotem a druga myszką. Osoby stojące w kręgu stoją w bliskiej odległości obok siebie. Mysz i kot stoją naprzeciwko siebie po za kręgiem utworzonym z pozostałych uczestników. Kot zaczyna gonić mysz. Zarówno kot jak i mysz wydają odgłosy tj. miauczenie i piszczenie. Osoby goniące się mogą być zmieniane. Wystarczy aby osobą będąca kotem lub myszą wepchnęła do wnętrza kręgu jednego z stojących uczestników. Wówczas osoba ta zajmuje miejsce poprzednika czyli kota bądź myszy. Ćwiczenie energetyzujące.

KRĄG UCZUĆ

Wszyscy uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący dzieli ich na osoby A i B. Stojąc poza grupą mówi aby osoby A weszły do wnętrza koła i wyraziły emocję jaką wypowiada prowadzący np. gniew. Następnie osoba prowadząca każe wyostrzyć emocje i następuje zatrzymanie wykonywanej czynności. Osoby A tkwią w zatrzymanej pozycji. Prowadzący podchodzi do każdej osoby i pyta gdzie czują daną emocję np. w rękach, głowie, sercu. Następuje rozluźnienie i powrót do koła. Osoby B mają do wykonania takie samo zadanie. Ćwiczenie powtarzane kilka razy. Na koniec wszystkie osoby pokazują jakąś emocję bądź osobę np. nauczyciela. Po przedstawieniu nauczyciela osoby wypowiadają się dlaczego akurat tak przedstawiły daną osobę. Ćwiczenie na koncentrację i panowanie nad emocjami.

KRZESŁA - WZROK

Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesełkach. Jedna osoba stoi w środku kręgu. Zadaniem osób jest nawiązanie kontaktu wzrokowego z innymi uczestnikami np. po przekątnej. Uczestnicy po nawiązaniu kontaktu wzrokowego muszą zamienić się miejscami. Osoba stojąca w środku zajmuje któreś z wolnych miejsc. Uczestnik zabawy, który nie zajmie żadnego miejsca stoi na środku i oczekuje zmiany miejsc na krzesełkach innych osób. Ćwiczenie energetyzujące

KTO CIĘ WOŁA

Dzieci siedzą w rozsypce na podłodze lub krzesłach. Przed nimi, tyłem do nich, stoi jedno dziecko. Wskazane dziecko spośród siedzących woła: „Dzień dobry Urszulko!” Dziecko stojące przed grupą, próbuje odgadnąć kto je wołał. Jeśli mu się uda, to wchodzi do grupy, a na jego miejsce idzie to dziecko, które wołało.

LAMETRU, LAMETRU

Lametru to taka fajna gra w czasie której stoi sie w parach (tak jak pod klasa przedszkolaki stoją za raczke :D) i wymachuje sie rękami w rytm piosenki (tekst podam na końcu) i na odpowiednie słowa piosenki podnosi sie ręce do góry a na inne opuszcza sie w dól. Gdy ręce są w górze, osoby bez pary przebiegaja jak najszybciej utworzonym przez nasze ręce tunelem i po drodze zabierają ze soba jakąś osobę by mieć parę, a osoba której "zabrano" parę musi pobiec na początek i czekać na podniesienie rak. Jeśli osoba biegnąca tunelem nie wyrobi się i będzie w tunelu gdy zostaną opuszczone ręce muszą zostać w tym samym miejscu i czekać na ponowne podniesienie rąk (w miedzy czasie wszyscy wymachują rękami uderzając spóźnialskie osoby w tunelu).

Tekst piosenki: lametru, lametru, lametru i parze lametru, lametru, lametru i dżes ajla, ajla, lametru i parze ajla, ajla, lametru i dżeksa metru, lametru, lametru i parze lametru, lametru, lametru i dżes ajla, ajla, lametru i parze ajla, ajla, lametru i dżeksa Tekst ten powtarza się do końca gry, a koniec następuje wtedy, gdy nam sie znudzi (lub wszystko nas boli)

LUSTRA I CIENIE

Uczestnicy dzielą się na dwie osobowe grupki. Ćwiczenie jest łatwiejsze w momencie gdy dobiorą się osoby, które mało się znają. Osoby stają naprzeciwko siebie i patrzą w oczy. Prowadzący włącza muzykę. Zadaniem osób jest na początku określenie, która osoba zaczyna jako pierwsza. Osoba rozpoczynająca wykonuje płynne ruchy, które musi powtarzać partner stojący naprzeciwko niej patrząc jedynie w oczy. Osoby zamieniają się rolami i teraz druga osoba wykonuje ruchy. Kolejnym etapem jest przejście do krainy cieni. Osoba która zaczynała jako pierwsza staje za partnerem. Jej zadaniem jest naśladowanie ruchów osoby stojącej przed nią patrząc jej tylko na łopatki. Kolejnym etapem jest przechodzenie od cienia do lustra. Osoba stojąca z przodu obraca się i rozpoczyna współpracę z osobą nawiązaną poprzez kontakt wzrokowy. Druga osoba staje się liderem- obraca się plecami i to ona teraz wykonuje ruchy, które musi wykonywać osoba stojąca za nim. Ćwiczenie wykonywane przy relaksacyjnej muzyce. Ćwiczenie na koncentrację oraz relaksujące.

LUSTRA Z IMPULSEM I PODMUCHEM

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wybiera 2 osoby. Jedna z nich jest kotem a druga myszką. Osoby stojące w kręgu stoją w bliskiej odległości obok siebie. Mysz i kot stoją naprzeciwko siebie po za kręgiem utworzonym z pozostałych uczestników. Kot zaczyna gonić mysz. Zarówno kot jak i mysz wydają odgłosy tj. miauczenie i piszczenie. Osoby goniące się mogą być zmieniane. Wystarczy aby osobą będąca kotem lub myszą wepchnęła do wnętrza kręgu jednego z stojących uczestników. Wówczas osoba ta zajmuje miejsce poprzednika czyli kota bądź myszy. Ćwiczenie energetyzujące.Osoby stoją w kręgu mocno trzymając się pod ręce. Jeden z uczestników stoi po za kręgiem. Odgrywa rolę wilka. Natomiast prowadzący wybiera jedną spośród osób stojących w kręgu jako owieczkę. Zadaniem osób złączonych w kręgu jest takie kierowaniem okręgiem w jedną bądź drugą stronę aby wilk nie złapał owieczki. Ćwiczenie energetyzujące.Uczestnicy łączą się w pary z osobami z którymi mają mniejszy kontakt. Przy muzyce pierwsza z osób wykonuje płynne ruchy, które powtarza partner. Zostaje dodany impuls. Polega to na tym, iż partner wykonuje ruch w stronę jakiejś części ciała partnera ale nie dotykając go. Partner uchyla się przed przesyłanym impulsem. Następnie partner odwzajemnia impuls. W taki sposób osoby w parach mogą odgrywać różne sceny. Następnym dodawanym elementem jest podmuch. Partner dmuchając w stronę partnera sprawia, że zaczyna się on poruszać tzn. może być odpychany bądź przyciągany itp. Ćwiczenie na wyobraźnię i energetyzujące.

ŁOSIE

Wszyscy stają w kole (można siedzieć lub stać). Odlicza się numerki. Pierwsza osoba zaczyna: musi rozłożonymi dłońmi przytkniętym kciukami do głowy ponad uszami, utworzyć sobie dwa rogi. Dwie osoby obok ją asekurują swoimi rogami, a właściwie każdy po jednym rogu od strony w pełni aktywnej osoby. Wtedy łoś mówi: "łoś numer jeden wywołuje łosia numer np. pięć". Wtedy wywołany łoś mówi: "łoś numer pięć wywołuje zajączka nr np. trzy". I tak aż wszyscy odpadną. Odpada się na podobnych zasadach jak w "Piotrze i Pawle".

ADZINGA

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wychodzi do przodu z wyciągniętymi rękoma krzycząc "ma", kolejne osoby robią to samo. Po dołączeniu do mniejszego kółka ostatniej osoby uczestnicy odskakują krzycząc koniec wyrazu "dzinga". Ćwiczenie powtarzane jest kilka razy. Ćwiczenie silnie energetyzujące.

MOJE WARTOŚCI

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wybiera 2 osoby. Jedna z nich jest kotem a druga myszką. Osoby stojące w kręgu stoją w bliskiej odległości obok siebie. Mysz i kot stoją naprzeciwko siebie po za kręgiem utworzonym z pozostałych uczestników. Kot zaczyna gonić mysz. Zarówno kot jak i mysz wydają odgłosy tj. miauczenie i piszczenie. Osoby goniące się mogą być zmieniane. Wystarczy aby osobą będąca kotem lub myszą wepchnęła do wnętrza kręgu jednego z stojących uczestników. Wówczas osoba ta zajmuje miejsce poprzednika czyli kota bądź myszy. Ćwiczenie energetyzujące.Osoby stoją w kręgu mocno trzymając się pod ręce. Jeden z uczestników stoi po za kręgiem. Odgrywa rolę wilka. Natomiast prowadzący wybiera jedną spośród osób stojących w kręgu jako owieczkę. Zadaniem osób złączonych w kręgu jest takie kierowaniem okręgiem w jedną bądź drugą stronę aby wilk nie złapał owieczki. Ćwiczenie energetyzujące.Uczestnicy łączą się w pary z osobami z którymi mają mniejszy kontakt. Przy muzyce pierwsza z osób wykonuje płynne ruchy, które powtarza partner. Zostaje dodany impuls. Polega to na tym, iż partner wykonuje ruch w stronę jakiejś części ciała partnera ale nie dotykając go. Partner uchyla się przed przesyłanym impulsem. Następnie partner odwzajemnia impuls. W taki sposób osoby w parach mogą odgrywać różne sceny. Następnym dodawanym elementem jest podmuch. Partner dmuchając w stronę partnera sprawia, że zaczyna się on poruszać tzn. może być odpychany bądź przyciągany itp. Ćwiczenie na wyobraźnię i energetyzujące.Uczestnicy dzielą się w grupy po dwie osoby. Prowadzący przedstawia role w jakie mają się wcielić osoby biorące udział w zajęciach. Osoba A jest bankierem, który pracuje w firmie podwajającej pieniądze wpłacających je osób. W związku z długim stażem pracy i dużą wysokością odłożonych pieniędzy spełnia swoje marzenie i kupuje nowego czarnego mercedesa. Samochód ten stanowi dla osoby A całe życie. Zawsze przyjeżdża godzinę wcześniej do biura i stawia samochód prosto w okna swojego gabinetu. W porach lunchu wygląda z 7 piętra na którym znajduje się jego biuro aby podziwiać samochód. Osoba b nie jest zbyt bogata. Pewnego dnia znajduje w gazecie ogłoszenie osoby A o podwajaniu zysków przez znaną firmę. Postania zainwestować swoje pieniądze. Aby udać się do firmy jedzie swoim starym samochodem. Auto było niegdyś czerwone ale zżerające je rdza spowodowała, iż właściciel namalował na nim żółte kwiaty. Osoba B podjeżdża pod biuro ale nie może znaleźć wolnego miejsca. W pewnym momencie widzi mała przestrzeń koło czarnego mercedesa osoby A. Improwizacja rozpoczyna się od momentu gdy osoba A widzi z okna swego biurowca jak osoba B próbuje wjechać w miejsce parkingowe. Należy dodać, iż osoba B jest typem hipisa, któremu jest wszystko jedno. Na polecenie prowadzącego osoby wcielają się w role. Po 6 minutach prowadzący przerywa. Następnie podchodzi do każdej z pary aby zaprezentowała swoją scenkę.Uczestniczy dzielą się na osoby A i B. Osoby A siadają w kręgu tyłem do siebie. Osoby B siadają naprzeciwko osób A tworząc również krąg. W ten sposób powstają dwa kręgi wewnętrzny i zewnętrzny. Prowadzący zadaje pytania, które należy uzupełnić według własnego zdania. Najpierw zaczynają osoby A. Po każdej danej odpowiedzi następuje krótka dyskusja na temat wypowiedzianego zdania między osobami A i B. Następuje zmiana osób B, które się przesiadają na miejsce osoby B siedzącej po prawej stronie. W ten sposób krąg zewnętrzny porusza się w rytmie wskazówek zegara. Gdy cały okrąg powróci na swoje miejsce następuje zamiana. Osoby A tworzące krąg wewnętrzny przesiadają się na miejsce osób B i to teraz one przemieszczają się po okręgu. Dzięki temu każdy uczestnik może porozmawiać z każdą osobą.

NIĆ POROZUMIENIA

Uczestnicy siadają w kole i podają sobie wyimaginowaną nić. Osoba prowadząca zaczyna i podaje następnej osobie itd. Gdy początek nici wróci do tej osoby, związuje ona końce liny. Wszyscy wstają i kładą nić przed sobą, a następnie wchodzą do jej środka. Ćwiczeniu towarzyszy komentarz.

OWCA I WILK

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wybiera 2 osoby. Jedna z nich jest kotem a druga myszką. Osoby stojące w kręgu stoją w bliskiej odległości obok siebie. Mysz i kot stoją naprzeciwko siebie po za kręgiem utworzonym z pozostałych uczestników. Kot zaczyna gonić mysz. Zarówno kot jak i mysz wydają odgłosy tj. miauczenie i piszczenie. Osoby goniące się mogą być zmieniane. Wystarczy aby osobą będąca kotem lub myszą wepchnęła do wnętrza kręgu jednego z stojących uczestników. Wówczas osoba ta zajmuje miejsce poprzednika czyli kota bądź myszy. Ćwiczenie energetyzujące.Osoby stoją w kręgu mocno trzymając się pod ręce. Jeden z uczestników stoi po za kręgiem. Odgrywa rolę wilka. Natomiast prowadzący wybiera jedną spośród osób stojących w kręgu jako owieczkę. Zadaniem osób złączonych w kręgu jest takie kierowaniem okręgiem w jedną bądź drugą stronę aby wilk nie złapał owieczki. Ćwiczenie energetyzujące.

PASTERZ

Na początku należy sobie wyobrazić że jesteśmy w grzechu. W całym budynku, w którym mieszkamy jest ciemno. My mamy na oczach przepaski żeby nic nie widzieć i mamy się rozejś po szkole - każdy sam i zastanowić się nad swoim grzechem - kiedy będzie nam z nim źle mamy wołać Chrystusa (najczęściej jakiś animator), może jednak przyjść Szatan - wtedy należy wołać Maryję - bo inaczej pójdziemy do piekła:). Jak Jezus przyjdzie musimy mu powiedzieć że mu ufamy inaczej nas zostawi. Jeśli powiemy, że ufamy, zabiera nas do nieba - jedyne miejsce gdzie jest włączone światło - są śpiewy i zabawa:).

PIOSENKI NA ROZPOCZĘCIE

 "Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry
     witam was
     przyjemnie i wesoło
     spędzimy razem czas"

 "Jestem ja i jesteś ty
     witam was, witam was, raz, dwa, trzy
     na spotkanie nadszedł czas"

 "Witamy ciebie serdecznie
     usiądź z nami koniecznie
     dobrze się będziemy bawić
     więc nie możesz tego stracić
     witaj, witaj, podaj rękę
     i zaśpiewaj tę piosenkę"

 "Nie ma znaczenia ile masz lat
     nie ma znaczenia jak widzisz świat
     nie ma znaczenia jak się ubierasz
     ważne że jesteś dziś tu i teraz"

 "Stań ze mną wkoło
     będzie nam wesoło
     zostań ze mną lalala
     i zaśpiewaj ahaha"

 "Od świtu aż do zmierzchu
     witam witam was
     od śniadania do kolacji
     witam witam was
     tych radosnych oraz smutnych
     witam witam was"

 "Teraz poznajmy wszyscy się
     i zaśpiewajmy refren ten:
     cześć chłopak cześć dziewczyna
     w kółeczku usiądź przy nas
     każdemu rękę daj
     i w imiona z nami graj:
     każdy mówi po kolei swoje imię)"

Melodie do wszystkich piosenek dowolne

PIOTR I PAWEŁ

Cała grupa staje w kole. Pierwsza osoba prowadząca zabawę to Piotr, drugi prowadzący to Paweł. Grupa odliczama po kolei. Każdy musi zapamiętać swój numer. Wtedy trzeba nauczyć ludzi klaskania w rytm i pstrykania. Rytm jest następujący: 2 klaśnięcia obiema dłoniami w uda potem pstryknięcie prawą ręką i lewą. Najlepiej zacząć wolno i pilnować, żeby nie przyspieszać rytmu bo nic z tego nie wyjdzie. Piotr i Paweł zaczynają: W rytmie Piotr mowi: "Piotr (pstryknięcie prawą ręką i wypowiedzenie słowa musi być równoczesne), Paweł (pstryknięcie lewą ręką)". Paweł w ten sposób został wywołany. Teraz mówi Paweł: "Paweł (pstryknięcie prawą ręką) i jakiś numer, np. 10 (pstryknięcie lewą ręką). Wtedy osoba numer 10 musi się szybko zorientować, że to jej numer i powiedzieć podczas pstryknięć: 10 i np. 14. I następna osoba to samo co 10. Można wywoływać też oczywiście Piotra i Pawła. Gdy ktoś się zagapi lub pomyli, nie wypowie odpowiedniej formuły w rytmie odpada. Wtedy musi odejść na bok i zająć się czymś innym albo po prostu kibicować. Odpada sie także, gdy ktoś wywoła numer, który juz wcześniej odpadł. Piotr i Paweł zawsze rozpoczynają zabawę od początku od każdego odpadnięcia. Jak im samym się noga powinie tę funkcję przejmują kolejne numery.

PODAWANIE PIŁKI

Uczestnicy stoją w kole. Prowadzący podaje wyimaginowaną piłkę do osoby stojącej obok. Piłka po okrążeniu wszystkich uczestników zmienia się. Początkowo jest strasznie ciężka, następnie brudna, lekka a na końcu wydaje zwierzęce odgłosy. Ćwiczenie na koncentrację i wyobraźnię.

PODAWANIE PRZEDMIOTU

Uczestnicy siedzą na krzesełkach w dwóch rzędach naprzeciwko siebie. Pomiędzy nimi jest wolna przestrzeń tak aby swobodnie można było między rzędami chodzić. Prowadzący rozpoczyna ćwiczenie chodząc miedzy rzędami i opowiadając historie o trzech misiach. W momencie gdy pada zdanie „trzęsienie ziemi” uczestnicy musza zamienić się miejscami z osobami, które siedzą naprzeciwko nich. Osoba, która zostanie bez krzesełka kontynuuje opowiadanie. Ćwiczenie energetyzujące i na wyobraźnię.

PORTFEL

Prowadzący prosi aby uczestnicy dobrali się w dwuosobowe grupy. Jednak partnerzy nie powinni się znać bo powinni mieć ze sobą słaby kontakt. Osoby siadają razem znajdując sobie wolną przestrzeń. Aby przeprowadzić ćwiczenie niezbędne jest posiadanie portfela. Prowadzący prosi aby każda osoba wyjęła 5 rzeczy, które ma w portfelu, możliwe jest zdjęcie również czegoś z siebie np. biżuterii. Pada polecenie aby osoba, która wcześniej wstała rozpoczęła 5 minutową rozmowę o każdym przedmiocie. Prezentacja powinna trwać ok. 5min. Partner w tym momencie nie zadaje żadnych pytań. Po upływie 5 min. Prowadzący prosi aby partner zaczął prezentować swoje 5 rzeczy. Po prezentacji dochodzimy do kolejnego etapu ćwiczenia. Możemy przeprowadzić wymianę pewnych elementów o których chcemy rozmawiać, bądź chowamy te o których nie chcemy już mówić. W tym momencie osoba, która mówiła jako druga rozpoczyna ćwiczenie. Partner może w tym momencie zadawać pytania. Po 3 min rozmowie druga osoba zaczyna rozmowę. Po zakończeniu przewidzianego czasu na to ćwiczenie uczestnicy siadają w grupie. Zadaniem Każdej osoby jest opowiedzenie historii przedmiotu o którym rozmawiało się z partnerem. Ćwiczenie pozwalające poznać bliżej do tej pory nieznaną nam osobę.

POWAŻNA IMPROWIZACJA

Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący wybiera 2 osoby. Jedna z nich jest kotem a druga myszką. Osoby stojące w kręgu stoją w bliskiej odległości obok siebie. Mysz i kot stoją naprzeciwko siebie po za kręgiem utworzonym z pozostałych uczestników. Kot zaczyna gonić mysz. Zarówno kot jak i mysz wydają odgłosy tj. miauczenie i piszczenie. Osoby goniące się mogą być zmieniane. Wystarczy aby osobą będąca kotem lub myszą wepchnęła do wnętrza kręgu jednego z stojących uczestników. Wówczas osoba ta zajmuje miejsce poprzednika czyli kota bądź myszy. Ćwiczenie energetyzujące.Osoby stoją w kręgu mocno trzymając się pod ręce. Jeden z uczestników stoi po za kręgiem. Odgrywa rolę wilka. Natomiast prowadzący wybiera jedną spośród osób stojących w kręgu jako owieczkę. Zadaniem osób złączonych w kręgu jest takie kierowaniem okręgiem w jedną bądź drugą stronę aby wilk nie złapał owieczki. Ćwiczenie energetyzujące.Uczestnicy łączą się w pary z osobami z którymi mają mniejszy kontakt. Przy muzyce pierwsza z osób wykonuje płynne ruchy, które powtarza partner. Zostaje dodany impuls. Polega to na tym, iż partner wykonuje ruch w stronę jakiejś części ciała partnera ale nie dotykając go. Partner uchyla się przed przesyłanym impulsem. Następnie partner odwzajemnia impuls. W taki sposób osoby w parach mogą odgrywać różne sceny. Następnym dodawanym elementem jest podmuch. Partner dmuchając w stronę partnera sprawia, że zaczyna się on poruszać tzn. może być odpychany bądź przyciągany itp. Ćwiczenie na wyobraźnię i energetyzujące.Uczestnicy dzielą się w grupy po dwie osoby. Prowadzący przedstawia role w jakie mają się wcielić osoby biorące udział w zajęciach. Osoba A jest bankierem, który pracuje w firmie podwajającej pieniądze wpłacających je osób. W związku z długim stażem pracy i dużą wysokością odłożonych pieniędzy spełnia swoje marzenie i kupuje nowego czarnego mercedesa. Samochód ten stanowi dla osoby A całe życie. Zawsze przyjeżdża godzinę wcześniej do biura i stawia samochód prosto w okna swojego gabinetu. W porach lunchu wygląda z 7 piętra na którym znajduje się jego biuro aby podziwiać samochód. Osoba b nie jest zbyt bogata. Pewnego dnia znajduje w gazecie ogłoszenie osoby A o podwajaniu zysków przez znaną firmę. Postania zainwestować swoje pieniądze. Aby udać się do firmy jedzie swoim starym samochodem. Auto było niegdyś czerwone ale zżerające je rdza spowodowała, iż właściciel namalował na nim żółte kwiaty. Osoba B podjeżdża pod biuro ale nie może znaleźć wolnego miejsca. W pewnym momencie widzi mała przestrzeń koło czarnego mercedesa osoby A. Improwizacja rozpoczyna się od momentu gdy osoba A widzi z okna swego biurowca jak osoba B próbuje wjechać w miejsce parkingowe. Należy dodać, iż osoba B jest typem hipisa, któremu jest wszystko jedno. Na polecenie prowadzącego osoby wcielają się w role. Po 6 minutach prowadzący przerywa. Następnie podchodzi do każdej z pary aby zaprezentowała swoją scenkę.Uczestniczy dzielą się na osoby A i B. Osoby A siadają w kręgu tyłem do siebie. Osoby B siadają naprzeciwko osób A tworząc również krąg. W ten sposób powstają dwa kręgi wewnętrzny i zewnętrzny. Prowadzący zadaje pytania, które należy uzupełnić według własnego zdania. Najpierw zaczynają osoby A. Po każdej danej odpowiedzi następuje krótka dyskusja na temat wypowiedzianego zdania między osobami A i B. Następuje zmiana osób B, które się przesiadają na miejsce osoby B siedzącej po prawej stronie. W ten sposób krąg zewnętrzny porusza się w rytmie wskazówek zegara. Gdy cały okrąg powróci na swoje miejsce następuje zamiana. Osoby A tworzące krąg wewnętrzny przesiadają się na miejsce osób B i to teraz one przemieszczają się po okręgu. Dzięki temu każdy uczestnik może porozmawiać z każdą osobą.W tym ćwiczeniu osoby dzielą się w pary. Znajdują sobie miejsce w Sali tak aby mogły swobodnie rozmawiać. Prowadzący rozdaje uczestnikom kartki na których opisane są role w jakie mają się w cielić. Osoby A stają się 85 letnimi matkami. Samotnie zamieszkującymi 4 pokojowe mieszkanie. Odwiedza je Pani z opieki społecznej oraz codziennie córka o godz. 12 30. Drugie dziecko znajduje się za granica. Dodatkowo matki posiadają kota Mruczka. Często bywa również tak, iż sąsiadka przynosi im świeże gazety. Osoby B są córkami. Mają po 52 lata i przychodzą do matki z wizytą w celu przeprowadzenia poważnej rozmowy. Chcą oddać matki do domu starców. Osoby A nie wiedzą z jakim problemem przychodzą do nich osoby B. Na sygnał prowadzącego uczestnicy zaczynają odgrywać role. Po przeprowadzeniu 10 minutowej rozmowy prowadzący przerywa konwersacje. Zaprasza matki aby utworzyły krąg, za każdą matką stoi jej dziecko. Prowadzący prosi aby matki zamknęły oczy i podzieliły się z emocjami i odczuciami jakie im towarzyszą. Po wypowiedzeniu się następuje zamiana miejsc matek z córkami. W tym momencie córki opisują swoje odczucia z przeprowadzonej rozmowy. Kolejnym etapem wcielenia się w role jest prośba prowadzącego aby matki stanęły pod jedną ścianą Sali a dzieci pod druga. Na dany znak matki podchodzą na taką odległość do swoich dzieci na jaką czują swoją więź. Prowadzący podchodzi kolejno do osób A pytając dlaczego stanęły w takiej odległości. Następnie córki wykonują takie samo polecenie. Po wcieleniu się w role uczestnicy siadają wspólnie w kręgu zastanawiając się czym różni się śmieszna improwizacja od poważnej. Rozmawiają również o swoich indywidualnych przeżyciach oraz mówią co oni by zrobili w podobnej sytuacji. Większość osób zgodnie twierdzi, iż nigdy nie oddałyby swoich rodziców do domów starców. Również opinie na temat różnic między improwizacjami są podobne. Poważna improwizacja skłania nas do refleksji oraz postawieniu się w roli, która w życiu prawdziwym ma prawo się wydarzyć. Skłania również do wzbudzenia w sobie swoich indywidualnych wspomnień. Natomiast śmieszna improwizacja jest tak naprawdę bardziej aktorskim odegraniem roli niż wcieleniem w nie swoich emocji i refleksji.

POWITALNA ISKIERKA

Dzieci stoją w kręgu, trzymając się za ręce. Osoba prowadząca wysyła iskierkę (czyli mocniejszy uścisk dłoni), mówiąc wierszyk:
"Puszczam iskrę prosto w krąg,
niech powróci do mych rąk".
Impuls przechodzi dalej - kolejna osoba, gdy go poczuje, musi wysłać go dalej. Impuls musi wrócić do prowadzącego.

PRZEDSTAWIENIE

Prowadzący przynosi pudełko z symulatorami. Po kolei prezentuje każdy przedmiot. Dzieli grupę na mniejsze w których znajduje się po 5 osób. Zadaniem każdej z grup jest wybranie 4-5 przedmiotów i na ich podstawie ułożenie historii, którą mają przedstawić. W mojej grupie wybrano przedmioty tj. wachlarz, figurkę, fiolkę leków, korale. W scence występuje 5 aktorów: 4 przyjaciółki i młody chłopak sprzedający pamiątki. Akcja rozgrywa się na Starym Mieście 9.03.2007r. Akcja rozgrywa się w następujący sposób: Ulicami Starego Miasta spacerują 4 przyjaciółki żywo dyskutujące o niedawno oglądanym filmie. Podczas spaceru napotykają na chłopaka sprzedającego pamiątki. Zatrzymują się przy nim i zaczynają je oglądać. Podczas oglądania pada pytania „Czy te rzeczy są dla Ciebie ważne?”. Chłopak odpowiada na pytanie negując. Przyjaciółki kupują przedmioty. W mieszkaniu jednej z nich zaczynają zastanawiać się dlaczego chłopak sprzedał pamiątki pomimo, iż są one bardzo stare i musiały przedstawiać dla niego jakąś wartość. Po uważnym obejrzeniu figurki i własnoręcznie wykonanych korali oraz wachlarza dochodzą do przekonania, iż musiały one należeć do ukochanej chłopaka. Jednej z dziewcząt przypomina się, iż widziała go wcześniej z jakąś kobietą wyglądająca jak artystka. Korale były wykonane własnoręcznie stąd przypuszczenie, iż kobieta była artystką. Elementem potwierdzającym fakt, iż musiało ich coś łączyć była figurka przedstawiająca dwoje połączonych ze sobą ludzi. Dodatkowo wachlarz na którym widniały łabędzie będące symbolem miłości. Zgodnie dochodzą do przekonania, iż chłopakowi były potrzebne jedynie pieniądze skoro tak długo trzymał pamiątki po ukochanej. Po powrocie na Stare miasto odnajdują nieżyjącego chłopaka, któremu z ręki wysuwa się fiolka leków. Ćwiczenie pozwalające na wejście w role.

PRZESUŃ KRZESŁO Z DANĄ EMOCJĄ

Uczestnicy dzielą się na dwie grupy. Osoby te siadają pod przeciwnymi ścianami pomieszczenia. Na środku sali stoi krzesełko. Prowadzący prosi po kolei osoby z pierwszej grupy aby do niego podeszły. Każda osoba podchodzi pojedynczo. Prowadzący mówi danej osobie jaką emocję ma przedstawić. Zadaniem tej osoby jest przeniesienie krzesła na drugi koniec sali w taki sposób aby osoby z drugiej grupy mogły odgadnąć jaka jest to emocja. Osoba pokazująca nie może kumulować na krześle tych emocji. Wszyscy wykonują to ćwiczenie. Ćwiczenie na panowanie nad emocjami, koncentrację.

PRZYWITANIE SIĘ RÓŻNYMI CZĘŚCIAMI CIAŁA

Uczestnicy chodzą po sali. Prowadzący mówi jaką częścią ciała muszą się przywitać np. uchem. Wszystkie osoby przechodzące obok siebie dotykają się uszami. Następnie podana zostaje następna część ciała, którą trzeba się przywitać np.: głowa. Ćwiczenie integrujące.

RUNDKA "COŚ MIŁEGO"

Wszyscy siedzą w kole. Każdy uczestnik mówi co miłego przydarzyło mu się w ostatnim czasie. Prowadzący określa moment czasu do którego należy się odwołać np. miniony tydzień. Ćwiczenie integrujące i pozwalające poznać innych.

RUNDKA - JESTEM JAK

Uczestnicy siedzą w kręgu. Porównują się do przedmiotu i wyjaśniają dlaczego wybrali akurat taki a nie inny przedmiot. Ćwiczenie rozgrzewające, skupienie uwagi na zajęciach, energetyzujące, wprowadzające do zajęć, redukujące napięcie. Posiadające funkcję diagnostyczną (rozpoznanie struktury grupy). Można odczytać kto jest liderem, osobą odrzuconą, błaznem, osobą wycofaną.

RYSUNEK

Dzieci dobierają się w pary, jedna z osób w parze otrzymuje od prowadzącego kartkę z rysunkiem (układem figur geometrycznych, labiryntem, który trzeba przejść). Staje ona za plecami swojej pary i jej zadaniem jest opisanie otrzymanego rysunku, a zadaniem drugiej osoby narysowanie go na swoich kartkach.

SAŁATKA OWOCOWA

Dzieci siadają w kole na krzesłach. Jedno dziecko bez krzesła stoi na środku. Dzieciom przyporządkowuje się nazwy owoców, np., jabłko, gruszka, banan. Młodszym dzieciom można dać wcześniej przygotowane symbole owoców. Dziecko stojące w środku woła: "Moja sałatka zawiera: wiśnie i jabłka!" Wtedy dzieci, które te nazwy przybrały, muszą szybko zmienić miejsce, przy czym dziecko stojące w środku usiłuje zając jedno miejsce. Jeżeli to mu się uda, oznajmia, jaką nazwę owocu przyjmuje dla siebie. Dziecko, które zostało bez krzesła, staje w środku i woła, jak wyżej, wymieniając dwa rodzaje owoców spośród wybranych przez dzieci nazw.

Zabawę można zmodyfikować - zamiast owoców przyporządkować kolory, a hasłem dla wszystkich jest wtedy TĘCZA.

SŁOŃCE ŚWIECI NAD...

Uczestnicy siedzą w okręgu. Prowadzący wychodzi na środek i mówi: „Słońce świeci nad wszystkim....którzy noszą dżinsy”. Wszyscy uczestnicy, którzy mają na sobie dżinsy muszą zamieniać się miejscami na krzesełkach. Osoba, która nie ma wolnego krzesełka wychodzi na środek i wypowiada podobną kwestię zmieniając drugi człon. Ważne aby wypowiadany drugi człon miał związek z osoba, która go wypowiada np. musi być ubrana w kolor jaki wypowiada. Ćwiczenie energetyzujące i integrujące. Dzięki temu ćwiczeniu prowadzący poznaje grupę. Osoby uczestniczące w ćwiczeniu mieszają się tzn. nie przebywają wyłącznie z osobami, które lubią i z którymi najczęściej przebywają.

STATKI Z BANANAMI

Siedzimy (najlepiej na krzesłach) w kole, blisko siebie i spiewamy:
"płyną statki z bananami w siną dal,
łabidudajdaj łabidudaj.
A kazdy marynarz śpiewa tak:
łabidudajdaj łabidudaj,
podaj, podaj, podaj mi proszę bananów kosz.
Podaj, podaj, podaj mi proszę bananów kosz."
i klaszczemy w ten sposób: po razie obiema rękami w swoje kolana (uda) i raz w jedną swoja nogę i w jedną sąsiada (zaczynamy od prawej)

SYGNAŁY

Uczestnicy siadają w kole tak, aby wszyscy się dobrze widzieli. Każdy wymyśla swój indywidualny sygnał (np. klepanie się po ramieniu). Przed rozpoczęciem gry, uczestnicy prezentuja swoje sygnały. Jedna osoba rozpoczyna demonstrując najpierw swój sygnał, a następnie sygnał kogoś innego. Właściciel tego sygnału musi wówczas odpowiedzieć nadając kolejno swój sygnał i sygnał jeszcze innej osoby. Osoba, która nie zareaguje natychmiast lub nada błędny sygnał, odpada z gry.

ŚWIETLIKI

Gra rozgrywana jest w nocy, najlepiej gdzieś w lesie. Są dwie drużyny. Jadna z nich ma latarki, a druga nie. Całość polega na tym, że w tej drużynie z latarkami jest tzw. prawdziwy świetlik, który ucieka przed drugą drużyną. Pozostali członkowie jego drużyny mają za zadanie odciągać przeciwników od prawdziwego. Aby ułatwić przeciwnikom grę od czasu do czasu dają sygnały świetlne latarkami. Drużyna druga (ta bez latarek) wygrywa jeśli znajdzie prawdziwego świetlika.

TALAREK

Wszyscy siedzą w kółku i jedna osoba stoi w środku. Osoby siedzące mają pieniążek który sobie podają albo w jedną albo w drugą strone (tu musi być odpowiedni układ rąk: lewa reka przed sobą ze zgiętymi palcami żeby nie było widać co jest na dłoni, a prawa ręka położona na dłoni sąsiada po twojej prawej, tak jakbyś chciał coś wziąć) i w rytm piosenki przekładamy raczkę prawą z ręki sąsiada na swoją a osoba w środku powinna starać się wyśledzić pieniążek - "talarek" i po zaspiewaniu piosenki zgadnąć gdzie obecnie on jest.
"Jak to miło i wesoło, gdy talarek krąży w koło. Talar tu, talar tam, talareczek tu i tam" - śpiewa się dwa albo 3 razy.

TECZKI

Za pomocą łączenia różnych technik plastycznych, uczestnicy wykonują autoprezentację. W instrukcji podajemy, że mogą zaprezentować o sobie to, co chcą i tylko tyle, ile chcą. Po zakończeniu pracy robimy wystawę. Każdy ogląda prace innych. Następnie są spotkania w grupach, gdzie każda teczka jest omawiana (każda osoba z grupy pokazuje swoje dzieło, a pozostałe osoby omawiają daną teczkę: czy na pracy są postacie ludzi, gdzie jest imię w odniesieniu do właściciela pracy itp.). Ważne jest, żeby powiedzieć, że nie ma dobrych i złych odpowiedzi. Na końcu wszyscy siadają w kole i teczki są jeszcze raz publicznie prezentowane i omawiane już w odniesieniu do osób. Materiały np.: zdjęcia, gazety, farby, flamastry, kasza, ryż, kredki, ołówki, klej, teczki (lub zwykłe kartki) itp.

TO JEST KRZESŁO

Uczestnicy siedzą w kole w środku, którego stoi krzesło. Zadaniem dla osób siedzących w kole jest pokazanie za pomocą krzesła jakiegoś przedmiotu. Krzesło może stać się dosłownie wszystkim np. budą dla psa bądź psem. Pozostali uczestnicy odgadują czym staje się krzesło. Następuje powtórzenie rundki parę razy. Ćwiczenie na wyobraźnię i koncentrację.

TRZĘSIENIE ZIEMI

Uczestnicy siedzą na krzesełkach w dwóch rzędach naprzeciwko siebie. Pomiędzy nimi jest wolna przestrzeń tak aby swobodnie można było między rzędami chodzić. Prowadzący rozpoczyna ćwiczenie chodząc miedzy rzędami i opowiadając historie o trzech misiach. W momencie gdy pada zdanie „trzęsienie ziemi” uczestnicy musza zamienić się miejscami z osobami, które siedzą naprzeciwko nich. Osoba, która zostanie bez krzesełka kontynuuje opowiadanie. Ćwiczenie energetyzujące i na wyobraźnię.

USTAWIENIE WEDŁUG CECH

Prowadzący dzieli uczestników na 2 grupy. Obie grupy stają naprzeciwko siebie. Pierwszym zadaniem jest ustawienie się osób w grupie według wielkości stopy. Drużyna, która wykona zadanie pierwsza wygrywa ale zdobywa punkt w momencie gdy ćwiczenie zostało wykonane bezbłędnie. Prowadzący sprawdza czy na pewno grupa wygrywająca wykonała zadanie uczciwie. Następnie osoby muszą ustawić się według wzrostu. Kolejną cecha jest długość przedramienia od najmniejszego do największego. Na koniec prowadzący wydaje polecenie aby ustawić się od najmłodszego do najstarszego. Ćwiczenie energetyzujące.

WAMPIR

Uczestnicy stoją w okręgu. Prowadzący wychodzi na środek. Zasadą gry jest udawanie wampira zbliżającego się do swej ofiary. Zadaniem uczestników jest kontakt wzrokowy. Ocaleniem ofiary przed wampirem jest wypowiedzenie jej imienia przez osobę na którą patrzy. W momencie gdy nikt nie wypowie imienia ofiary zostaje ukąszona przez wampira i zostają zamienione role. Ćwiczenie polegające na wchodzeniu w role oraz na zapamiętanie imion.

WĄŻ Z CIAŁ

Uczestnicy kładą się na podłodze. Układają swoje ciała w tzw. jodełkę tzn. że na brzuchu pierwszej osoby druga osoba kładzie swoją głowę. W ten sposób układają się wszyscy uczestnicy. Prowadzący wydaje polecenie aby pierwsza osoba powiedziała słowa HA. Następna musi je powtórzyć i dodać swoje Ha. W ten sposób odstani uczestnik musi powiedzieć tyle razy HA ilu jest uczestników w Sali. Ćwiczenie rozluźniające.

WĘZEŁ GRUPOWY

Dzieci ustawiają się w bardzo ciasną grupę i zamykają oczy. Teraz każde dziecko chwyta za rękę inne dziecko. Następnie dzieci otwierają oczy i - nie puszczając rąk - starają się tak wyplątać, aby utworzyć koło. Nie zawsze się to udaje, ale należy wyczerpać wszelkie możliwości.

WITAM TYCH, KTÓRZY...

Osoba prowadząca mówi np.: "Witam osoby, które są w spodniach" - uczestnicy którzy są w spodniach machają ręką i mówią "uuu...", a pozostali im klaszczą. Zdania witające mogą być bardzo zróżnicowane (witam tych, którzy myli dzisiaj zęby, jedli śniadanie, nie lubią szpinaku, mają psa itp.). Należ pamiętać o tym, aby każdy został przywitany. Na początku powinno się przećwiczyć klaskanie i machanie, aby "oswoić" się ze znakami.

WIZYTÓWKI I

Każdy z uczestników spotkania otrzymuje identyfikator (np. w kształcie serca) oraz agrafkę lub taśmę klejącą, służącą do przypięcia go do swojego ubrania. Wypełnia go, wpisując w poszczególne okienka odpowiedzi na zawarte w nim pytania. Następnie po przypięciu go do ubrań wszyscy uczestnicy chodzą swobodnie po sali, rozmawiają szukając osób o podobnych cechach. Podsumowanie ćwiczenia: "Czy udało Ci się znaleźć osobę o podobnych zainteresowaniach, zbliżonych cechach itp.?"
Przykłady pytań:
- jaka jest Twoja ulubiona książka?
- jaki jest Twój ulubiony kolor?
- jaka jest Twoja ulubiona potrawa? itd.

WIZYTÓWKA - PLOTKA

Każda osoba rysuje na karteczce symbole dotyczące:
1. swojej ulubionej książki
2. swojej ulubionej rośliny
3. swojej ulubionej potrawy
Następnie opowiada o sobie prezentując "wizytówkę" innej osobie. Po wzajemnej prezentacji osoby wymieniają się karteczkami. Teraz uczestnik zabawy opowiada o osobie, której karteczkę prezentuje, co się o niej dowiedział, ale nie mówiąc do kogo ona należy. Następuje wymiana wizytówek itd. Zabawa kończy się po kilkunastu minutach. Wszyscy stają w kole, a osoba prowadząca pyta, czy ktoś dowiedział się o sobie czegoś nowego i czego? Uczestnik (ochotnik) odpowiada na pytanie, jednocześnie prostując informację o sobie.

WODA, WIATR, OGIEŃ

Dzieci stoją w rozsypce. Prowadzący woła:

 "woda!" - dzieci wskakują na materace, łóżka, albo na wyspę ułożoną z gazet na podłodze (inna wersja - pływają)

 "wiatr!" - dzieci kładą się na podłodze

 "ogień!" - dzieci uciekają w wyznaczony kąt

 "lew idzie!" - dzieci chowają się za krzesłami

WSPÓLNA TOŻSAMOŚĆ

Wszyscy uczestnicy stoją rozproszeni po sali. Prowadzący wypowiada cechę według, której mają się połączyć np., kolor oczu. Osoby nie mogą się do siebie odzywać. Uczestnicy grupują się według koloru oczu. Prowadzący podchodzi do każdej z grup i pyta jaki kolor oczu prezentują. Inną wspólną cechą może być łączenie się według ulubionego serialu. W tym momencie uczestnicy mogą się do siebie odzywać. Po zgrupowaniu się całej grupy, prowadzący podchodzi do zespołów i prosi o wykonanie piosenki charakterystycznej dla danego serialu. Ćwiczenie związane z szukaniem tego co nas łączy.

ZACZAROWANY STÓŁ

Uczestnicy stoją w okręgu, ich zadaniem jest wyobrażenie sobie stołu stojącego w środku. Stół może być np. drewniany, szklany, z jedną nogą, stoi na nim bukiet suszonych kwiatów bądź leży haftowana serweta. Następnie prowadzący prosi aby uczestnicy wyobrazili sobie ulubione potrawy stojące na stole. Kolejnym etapem jest wymiana potrawami z innymi uczestnikami. Każda osoba podchodzi do innego uczestnika podaje mu rękę, mówi swoje imię i informuje jaka potrawę bądź napój trzyma w rękach. Druga osoba również mówi swoje imię i mówi jaką potrawę ma w rękach. Następuje wymiana po 7 minutach gdy wszyscy zdążyli się już powymieniać potrawami uczestnicy stoją w kole. Każdy mówi jaką potrawę trzyma i do kogo należy potrawa. Może zdarzyć się tak, iż któraś z potraw zniknie. Ćwiczenie na koncentrację.

ZAMIENIONY UMYSŁ

Osoby biorące udział w ćwiczeniu rozchodzą się po sali. Wykonują jakąś czynność np. czytanie książki. Podczas wykonywania tej czynności podchodzą do nich pozostali uczestnicy z pytaniem co robią. Zadaniem osoby pytanej jest skłamanie i wypowiedzenie zupełnie innej czynności jaką wykonują. Osoba pytająca wykonuje czynność jak została mu powiedziana. Ćwiczenie na koncentrację.

ZAWODY

Ćwiczenie wykonywane początkowo pojedynczo. Osoby uczestniczące w ćwiczeniu wykonują czynności bądź zawód, który wypowiada prowadzący. W momencie gdy mówi stop należy zatrzymać się w takiej pozycji w jakiej wykonywało się czynność. Prowadzący podchodzi do którejś z osób i pyta co robi. Drugim etapem zabawy jest podzielenie się na dwu osobowe zespoły. Ćwiczenie ma nadal taki sam wygląd z tą różnicą, że zawody wykonywane są w parach np. spowiadający ksiądz. Po zatrzymaniu akcji prowadzący rozmawia z osobami w zespołach. Ćwiczenie energetyzujące.

ZGADNIJ KOGO BRAKUJE

Uczestnicy siadają w kręgu lub półkolu. Kilkoro dzieci (ewentualnie jedno) wychodzi z sali. Prowadzący wybiera jedno dziecko, które chowa się tak, aby go nie było widać. Przywołane dzieci mają zgadnąć kogo brakuje.

ZIP ZAP BANG

Uczestnicy stoją w kole. Przy ruchu złożonymi rękoma w prawą lub lewą stronę prowadzący wypowiada słowa Zip. Ruch z rękoma wyciągniętymi do przodu nosi nazwę Zap. Zaś cofnięcie rąk do tyłu Bang. Prowadzący może wykonać ruch w lewą, prawą stronę bądź w przód. Osoba do której skierowany jest ruch może wykonać Zip Zap lub Bang odrzucając ruch, który był do niego skierowany. Wszyscy wykonują to ćwiczenie zwiększając tempo wykonywanych ruchów i wypowiadanych słów. Ćwiczenia energetuzujące oraz na koncentrację.

---