Badania gleby |
Doświadczenie 1: Obserwacja mikroorganizmów glebowych |
Metoda: Barwienie metodą Grama
Zasada barwienia: Drobnoustroje które zatrzymują barwnik podstawowy tj. fiolet krystaliczny i przyjmują barwę fioletową, noszą nazwę drobnoustrojów Gram-dodatnich. Drobnoustroje Gram-ujemne to takie, które po zabarwieniu pozostają różowe tzn. zatrzymują barwnik kontrastowy - fuksynę lub safraninę. W wyniku działania fioletu krystalicznego i płynu Lugola powstaje w komórce kompleks tego barwnika z jodem (jod zastępuje w cząsteczce barwnika atomy chloru), usuwany w wyniku ekstrakcji alkoholem etylowym z bakterii Gram-ujemnych, pozostający zaś w komórkach bakterii Gram-dodatnich. Kluczowe znaczenie w tym barwieniu ma działanie alkoholu na komórki bakterii o różnej budowie ściany komórkowej. Jest ona u bakterii Gram-dodatnich zbudowana z wielu warstw peptydoglikanu, który odwodniony działaniem alkoholu zostaje uszczelniony. Alkohol działając na wiele warstw peptydoglikanu u tych bakterii powoduje wytrącanie jego szkieletu cukrowego oraz denaturację peptydów i mostków peptydowych. Wynik tego działania to trwałe zamknięcie porów pomiędzy poszczególnymi warstwami mureiny i w następstwie tego zatrzymanie kompleksu jodu z fioletem krystalicznym w komórce. U bakterii Gram-ujemnych stwierdzono obecność jednej, a w niektórych miejscach trzech warstw peptydoglikanu. Potraktowanie etanolem tak cienkiej warstwy mureiny w tych komórkach nie jest wystarczające, aby kompleks mógł w nich pozostać. Prowadzi to do wypłukania warstwy plastycznej ściany z komórki, a w konsekwencji do wymycia z niej wspomnianego kompleksu i zabarwieniu jej, po potraktowaniu fuksyną, na różowo.
Materiały: gleba, 0,85% NaCl, fiolet krystaliczny, płyn Lugola, alkohol etylowy, fuksyna lub safranina, woda destylowana
Realizacja
|
Badania gleby |
Doświadczenie 2: Pomiar odczynu gleby (wartość pH) |
Metoda: Stan kwasowości gleby jest wyrażany za pomocą wartości pH. Podaje ona zawartość jonów wodoru w danej cieczy
Materiały: Paski wskaźnikowe pH, pojemnik szklany, filtr, roztwór CaCl2 (0,1 m)
Realizacja: Jako materiał testowy wykorzystamy glebę drobnocząteczkową. Przy jej pomocy sporządzimy zawiesinę w stosunku 10 g gleby : 25 ml cieczy (roztwór CaCl2). Glebę z roztworem CaCl2 należy mocno wytrząsać kilka razy i pozostawić na jakiś czas do odstania. Najwcześniej po 10 minutach w zawiesistej cieczy może się ustabilizować równowaga. Następnie w zawiesinie gleby zanurzamy filtr, tak aby czysty roztwór zebrał się we wnętrzu filtra. W tym czystym roztworze mierzymy wartość pH, zanurzając pasek na około 3 minuty.
Analiza: pH<3,5 4,5 5,5 6,5 7,2 8,5 >8,5
Ekstremalnie kwaśna Silnie kwaśna Kwaśna Lekko kwaśna Obojętna Zasadowa Silnie zasadowa
Ocena: Obojętna po lekko kwaśną wartość pH gleby (od 6 do 7)
|
Badania gleby |
Doświadczenie 3: Określanie zawartości wapna |
Metoda: Glebę danego poziomu zalewamy HCl i obserwujemy powstawanie pęcherzyków CO2. Kwas solny jako silny kwas wypiera słabszy kwas węglowy z jego soli, kwas węglowy rozpada się na wodę oraz ulatniający się CO2
Materiały: Szalka Petriego, zakraplacz z 10% kwasem solnym
Realizacja: Małą ilość gleby (mniej więcej 1 łyżkę) umieszczamy na szalce. Zakraplamy na nią kilka ml rozcieńczonego kwasu solnego i obserwujemy powstawanie pęcherzyków.
Analiza: Odczyn Zawartość wapna Opis
Brak musowania poniżej 1% uboga w wapno
Słabe, krótkie musowanie 1-3% lekko wapienna
Wyraźne przemijające musowanie 3-5% wapienna
Silne, utrzymujące się musowanie ponad 5% silnie wapienna
Ocena:
|