1. Określanie powierzchni przekroju drzewostanu sposobem liczenia drzew. Sposób liczenia drzew należy do metod pomiarowo-szacunkowych. Polega ona na policzeniu wszystkich drzew d-stanu, oraz pomiarze pierśnic na losowej próbie do określenia przeciętnego przekroju drzew d-stanu. Wyznaczenie liczebności próby do określenia przeciętnego przekroju opieramy na znajomości przeciętnych wartości miar zmienności pól przekroju drzew. Jeżeli populacją jest d-stan, jednostką statystyczną drzewo a badaną cechą pole przekroju to liczebność próby będzie zależała od wymaganej dokładności i zmienności tej cechy. W jednowiekowych drzewostanach sosnowych przeciętna wartość współczynnika zmienności pól przekrojów drzew wynosi około 40%. Dla stosowanych metod pomiarowo-szacunkowych zakładamy błąd średni pola przekroju równy 5%. Liczebność wyznaczamy ze wzoru. N=(w/p)² gdzie w-to współczynnik zmienności pól przekroju drzew d-stanu, p-to zakładany błąd średni metody.

2. Określanie przekroju d-stanu sposobem Bitterlicha. Sposób ten wymaga użycia listewki lub relaskopu Bitterlicha o określonej stałej. Pomiar na jednym stanowisku relaskopowym wykonujemy poprzez celowanie na pierśnicę drzew obracając się w koło o 360^o i licząc drzewa, które nie mieszczą się w szczerbince listewki. Jeżeli drzewo dokładnie pasuje do szczerbinki lub paska zaliczamy je do próby 0,5. Pole przekroju d-stanu na 1 ha określone na podstawie jednego stanowiska jest równe: G = K n K- stała relaskopu , n- liczba drzew spełniających warunek relaskopu. Współczynnik zmienności wyników uzyskiwanych ze stanowisk relaskopowych zależy od stałej relaskopu. W d-stanach sosnowych wartości przeciętne współczynnika zmienności wyników wynoszą odpowiednio: dla stałej 1 = około 15%, dla 2 = około 19%, dla 4 = około 25%. Liczbę stanowisk w d-stanie ustalamy ze wzoru

3. Określanie powierzchni przekroju d-stanu sposobem powierzchni próbnej. Przed przystąpieniem do prac pomiarowych musimy wiedzieć jaka powinna być wielkość powierzchni próbnej. Mierzymy pierśnice poprzez utworzenie szeregu rozdzielczego. Obszar d-stanu podzielony jest na tyle działek ile jest drzew. Współczynnik zmienności pola przekroju może wahać się od 80% do 300%. Na działce może być od zera do kilku drzew. Wartość jednostkowego współczynnika zmienności obliczamy ze wzoru

Gdzie w_a- jednostkowy współczynnik zmienności pola przekroju , p_g- założony błąd średni metody. Znając liczbę drzew jaka powinna być na powierzchni próbnej możemy ustalić jej obszar.

4. Wymienić sposoby pomiarowo-szacunkowe określania pow. przekroju d-stanu. Czym one się charakteryzują ?

• pomiar pierśnic wszystkich drzew (średnicomierz, zakładamy szereg rozdzielczy, min. próg 7mm)

• metoda liczenia drzew: liczymy wszystkie drzewa i mierzymy pierśnicę na losowej próbie do określenia przeciętnego przekroju opieramy się na znajomości przeciętnych wartości miar zmienności pól przekroju drzew.

• metoda powierzchni próbnej: wybieramy reprezentatywny teren, wyznaczamy liczbę drzew jaka powinna znaleźć się na tej powierzchni, wyznaczamy obszar tej powierzchni

• metoda Bitterlicha wymaga zastosowania listewki lub relaskopu o określonej stałej. Pole przekroju d-stanu na 1ha określone na podst. Jednego stanowiska będzie równe: G=k*n

• metoda relaskopowa z rozszerzonym pomiarem

5. Przy ocenie dokładności określania powierzchni przekroju d-stanu metodą Bitterlicha trzeba wyznaczyć współczynnik zmienności. Proszę podać jakiej zmienności on dotyczy, od czego zależy jego wielkość i ile wynosi ?

Dotyczy zmiennej która jest wynikiem uzyskanym na stanowisku (liczba drzew spełniających warunek relaskopu). Współczynnik zmienności wyników uzyskiwanych ze stanowisk relaskopowych zależy od stałej relaskopu. W d-stanach sosnowych wartości przeciętne współczynnika zmienności wynoszą: dla stałej 1 = 15%, 2 = 19%, 4 = 25%. Dzięki niemu możemy policzyć liczbę stanowisk, gdzie w_r = współczynnik zmienności, p_g = założony błąd średni pola przekroju.

6) Przy określaniu powierzchni przekroju d-stanu metoda Bitterlicha nie uwzględniono jednego drzewa, które wchodziło do próby. Jaki popełniono błąd przy określaniu powierzchni przekroju i od czego zależy jego wielkość?

Popełniono błąd pola przekroju d-stanu. Zależy wielkości współczynnika K jaki miała listewka użyta do wykonania pomiaru.

7. Na podstawie jakiego wzoru wyznacza się promień pow. relaskopowej ?

d_max- przybliżona max wartość pierśnicy w d-stanie, K- stała relaskopu. Pole przekroju d-stanu na 1 ha będzie zatem równe

n_v- liczba stanowisk relaskopowych, K- stała relaskopu , ni - liczba drzew na poszczególnych stanowiskach.

8. Jakie cechy d-stanu są zmiennymi losowymi przy wyznaczaniu liczebności próby służącej do określania pow. przekroju d-stanu sposobami :

1. liczenia drzew

2. Bitterlicha

3. Pow. próbnej

1. Wyznaczenie liczebności próby do określenia przeciętnego przekroju opieramy na znajomości przeciętnych wartości miar zmienności pól przekroju drzew. Liczebność próby będzie zależała od wymaganej dokładności i zmienności tej cechy. Wartość współczynników wynosi ok.40%.

2. Zmienną jest liczba drzew spełniająca warunek relaskopu ,zatem liczebność próby będzie zależała od zmienności dokładności tej cechy. Współczynnik zmienności cechy zależy od stałej relaskopu. 1 =15%, 2 = 17% , 4 =25%

3. W tym przypadku będzie to jednostkowy współczynnik pola przekroju np. zmienność pierśnic. Współczynnik zmienności pola przekroju - jego wartość 80-300%. Na wartość współczynnika wpływa zmienność pól przekroju drzew i zmienność rozmieszczenia drzew oraz makro i mikrozróżnicowanie.

9. Czy liczba drzew wchodząca do relaskopowej próby zależy od stałej K i dlaczego?

Liczba drzew wchodzących do relaskopowej próby zależy od stałej K, gdyż współczynnik K zależy od szerokości szczerbinki i długości listewki. Im współczynnik mniejszy tym mniej drzew zaliczamy do próby. Jeśli mniejsze K to większy promień badanego obszaru.

10.Przy określaniu powierzchni przekroju d-stanu relaskopem Bitterlicha pomyłkowo nie uwzględniono jednego drzewa. Czy błąd spowodowany tym niedopatrzeniem będzie większy przy zastosowaniu listewki o stałej K =4 czy K =1 i dlaczego?

Błąd spowodowany tym niedopatrzeniem będzie większy przy zastosowaniu listewki o stałej k=4, gdyż wynika to ze wzoru G=k*n. Obliczając pole przekroju d-stnu popełniamy mniejszy błąd mnożąc przez 1 niż przez 4.

11. Na podstawie jakiej liczby drzew próbnych należy wyznaczyć przeciętny przekrój drzew w d-stanie, jeżeli założony procentowy błąd standardowy określania pow. przekroju d-stanu wynosi 3% ?

12. Proszę zinterpretować stwierdzenie " procentowy błąd standardowy określania pow. przekroju d-stanu wynosi plus-minus 5%.

Dla stosowanych metod pomiarowo-szacunkowych zakładamy błąd średni pola przekroju = 5%. Stosując metodę o tak ustalonej liczebności próby z prawdopodobieństwem 0,68

możemy oczekiwać błędu nie większego niż założonego błędu średniego. Z prawdopodobieństwem 0,95 błąd nie przekroczy podwójnego błędu średniego a z prawdopodobieństwem 0,997 potrójnego błędu średniego.

13. Co to jest jednostkowy współczynnik zmienności powierzchni przekroju i gdzie ma zastosowanie?

Jednostkowy współczynnik zmienności pola przekroju określa zmienność sum pól przekroju w populacji. Jego wartość może być różna od 80% do 300%. Minimalna wartość jednostkowego współczynnika jest około 2 razy większa od współczynnika zmienności pól przekroju drzew d-stanu. Zastosowanie znalazł w metodzie pow. Próbnej.

14. Jak wyznaczono przeciętną pierśnicę drzew d-stanu i w jakich metodach ją zastosowano?

Przeciętną pierśnice drzew d-stanu określa się na podst. Przeciętnego przekroju drzew d-stanu q lub jako średnią kwadratową pierśnic. Zastosowano w :

• metodach pomiarowych i pow. Próbnych

• liczenia drzew

• relaskopowej nie ma możliwości określenia q

• w relaskopowej z rozszerzonym pomiarem określamy d_g bez q

15. Jaki wzór zastosowano przy określaniu miąższości drzew próbnych i jakie miąższości nim wyznaczano?

Zastosowano wzór sekcyjny środkowego przekroju, można nim policzyć miąższość rzeczywistą strzały.

16. Jakie liczby kształtu wyznaczono dla drzewa próbnego. Podać ich definicje.

• liczba kształtu w korze
  

• liczba kształtu bez kory
  

• liczba kształtu F₃
  

• pierśnicowa liczba kształtu
  

Jest to stosunek miąższości drzewa V do objętości walca którego wysokość jest równa wysokości drzewa, którego pole przekroju poprzecznego jest równe polu przekroju drzewa na wysokości h\n.

18. Z której strony należy mierzyć wysokość drzewa pochylonego, aby błąd pomiaru był najmniejszy?

W celu zmniejszenia błędu pomiaru wykonuje się pomiar wysokości z kierunku prostopadłego do płaszczyzny pochylenia drzewa lub wykonujemy pomiar z 2 kierunków przeciwległych i określamy wysokość ze średniej z tych pomiarów. Popełniamy błąd wynikający z błędnego pomiaru odległości od drzewa.

19. Jakie zastosowano sposoby wyznaczania przeciętnej wysokości d-stanu i w jakich metodach znalazły one zastosowanie?

• Możemy ją obliczyć wzorem na średnią wysokość
  gdzie ni-liczba drzew stopni pierśnicy, hi-średnia wysokość stopni pierśnicy, N- liczba drzew d-stanu.

• Wzorem Loreya
  gdzie, gi- powierzchnia przekroju odpowiadająca wartości środkowej stopnia pierśnicy, G- pierśnicowa powierzchnia przekroju d-stanu.

Wykorzystując te wzory można określić błąd średniej wysokości d-stnu lub liczbe drzew potrzebną do wyznaczenia średniej wysokości.

20. Jak sporządza się krzywą wysokości, do czego ona służy i w jakich metodach znalazła zastosowanie?

Krzywą wysokości budujemy wtedy kiedy potrzebne są nam średnie wysokości dla stopni grubości. Aby ją sporządzić musimy pomierzyć wysokości i pierśnice pewnej liczby drzew z całego zakresu pierśnic. Znalazły zastosowanie do określenia średnie pierśnicy d-stanu (d_g) i średniej wysokości d-stanu (h_g). Z krzywej można wyliczyć średnią wysokość dla każdego stopnia pierśnicy. Są stosowane przy budowie tablic miąższości.

21. Jak sporządza się linię grubości kory, do czego ona służy i w jakiej metodzie czy metodach znalazła zastosowanie?

W celu wykonania linii grubości kory sporządza się linię regresji między grubością kory na pierśnicy a pierśnicą. Aby ja sporządzić należy zmierzyć pierśnice i grubość kory na pewnej próbie. Zależne jest bardzo w postaci linii Bruchwalda, do przyrostu wysokości.

22. Podać jakimi metodami określono miąższość grubizny d-stanu?

V_g=V*C gdzie
Jest to miąższość strzały pomnożona przez współczynnik C.

gdzie d-wysokość środkowa stopnia grubości, h-wysokość stopnia grubości wyznaczona ze wzoru empirycznego stałej krzywej wysokości h=H-(72,233-3,7*H-6,275*D)*(
), A_1- pierśnicowa liczba kształtu dla stopnia grubości wyznaczana ze wzoru na stałe linie liczba kształtu.

gdzie D- to przeciętna pierśnica d-stanu. H- przeciętna wysokość d-stanu odpowiadająca przeciętnej D(H_g)

23. Jakimi metodami określono miąższość d-stanu bez kory? Opisać jedną z nich.25. Określanie miąższości d-stanu bez kory metodą drzew próbnych z zastosowanie liczby kształtu F₃.

Określono miąższość przy pomocy 2 liczb kształtu A₂ lub A₃ zależy od tego jaką metodą wybierzemy określenie miąższości d-stanu bez kory z zastosowaniem liczb kształtu A_3.


gdzie V_bk=ginihi*A₃i gdzie gini- powierzchnia przekroju stopni grubości w korze, ni-wysokość odczytana z krzywej wysokość z zaokrągleniem do 1dm lub 1m., A₃i- liczba kształtu A₃ dla i tego stopnia grubości odczytana z linii liczb kształtu sporządzonej na podstawie drzew próbnych, albo określenia przeciętnej wartości F₃=V_bk i g_wk. Jeżeli nie jest to wymagana znajomość miąższości przeciętnych grubości, miąższość d-stanu możemy określić wzorem V_bk=G*H₂*F₃ gdzie G-pow. Przekroju pierśnicowego d-stanu w korze, H₂-wysokość d-stanu ze wzoru Loreya.

24. Opisać określanie miąższości d-stanu bez kory metodą drzew próbnych z zastosowaniem liczby kształtu F₂.

Miąższość stopni obliczmy jako iloczyn miąższości pojedyńczego drzewa i liczby drzew w stopniu (V_bk-H) a miąższość d-stanu z sumy miąższości stopni. Możemy również obliczyć miąższość całego d-stanu stosując wzór V_bk=G_bk*H₂*F₂ gdzie
d-stanowa liczba kształtu bez kory określona na podstawie drzew próbnych. Określając miąższość d-stanu bez kory z liczbą kształtu F₂ należy pomierzyć w d-stanie:

• pierśnicę drzew w odpowiednim odstopniowaniu

• sporządzić krzywą wysokości

• sporządzić linię podwójnej grubości kory

• pobrać z całego zakresu pierśnic drzewa próbnego i ściąć je

• zmierzyć sposobem sekcyjnym miąższość bez kory drzew próbnych

• obliczyć miąższość d-stanu

Do miąższości d-stanu dochodzimy poprzez sumę miąższości stopni albo bezpośrednio. Potrzebujemy znajomości powierzchni przekroju stopni grubości bez kory, podwójną grubość kory odczytaną z linii grubości kory a następnie obliczyć powierzchnię przekroju pojedyńczego drzewa w stopniu
wynik w m². Miąższość d-stanu jako sumę miąższości poszczególnych stopni grubości miąższości pojedyńczego drzewa(m³)w stopniu obliczamy ze wzoru
gdzie V_bk=g_bk*h*A₂ gdzie

26. Jak określono miąższość d-stanu na podstawie powierzchni próbnej?

Określono jest zwykle z zastosowaniem tablic miąższości. Przy określaniu miąższości powierzchni próbnej tablicami miąższości korzystamy z szeregu rozdzielczego pierśnic pomierzonych na powierzchni próbnej i krzywej wysokości, sporządzonej na podstawie drzew znajdujących się na powierzchni próbnej i poza nią. Miąższość d-stanu
gdzie V_a- miąższość powierzchni próbnej, A-obszar d-stanu, a-obszar pow.próbnej. Można zastosować wzór empiryczny na miąższość opierając się o stałe krzywe wysokości i stałe linie liczb kształtu. Miąższość d-stanu na podstawie pow.próbnej V=G*H*F, gdzie G-pow. Przekroju d-stanu drzew określona na podstawie pow. Próbnej. H- przeciętna wysokość d-stanu wyznaczona jako średnia arytmetyczna wysokości ok. 10 drzew o średniej pierśnicy. F- d-stanowa liczba kształtu określona ze wzoru empirycznego adekwatna do określonej miąższości d-stanu.

27.Określenie miąższości d-stanu w oparciu o powierzchnię przekroju d-stanu wyznaczoną sposobem liczenia drzew.

Miąższość d-stanu ogólnie równa się V=G*H*F gdzie G-pow.przekroju d-stanu określona sposobem liczenia drzew, H-przeciętna wysokość drzew o średniej pierśnicy, F-pierśnicowa liczba kształtu d-stanu. G=N-g gdzie N-liczba drzew w d-stanie, g-przeciętny przekrój drzew w d-stanie określony na podst. Próby. Do ustalenia wielkości próby służy współczynnik zmienności pierśnicowego pola przekroju drzew d-stanu. Wg którego dla d-stanów sosnowych wynosi 40%
gdzie p- zakładany błąd próby. Więc elementem decydującym będzie wartość g.

28. Określenia miąższości d-stanu w oparciu o powierzchnię przekroju d-stanu wyznaczoną sposobem Bitterlicha.

Aby określić miąższość d-stanu tym sposobem należy zastosować ogólny wzór V=G*H*F. Jeżeli miąższość strzały w korze F równa się F₁ wartość F₁ wyznaczamy ze wzoru empirycznego na podstawie przeciętnej wysokości d-stanu. Przy określaniu miąższości grubizny drzewa F równa się d-stanowej liczbie kształtu grubizny drzewa F_g. Wartość F_g liczby kształtu możemy określić z tablic zasobności na podstawie wieku i przeciętnej wysokości d-stanu. Nie możemy tutaj zastosować wzoru empirycznego ponieważ we wzorze tym F_g uzależnione jest od H i przeciętnej D, a tej wielkości nie znamy. Przy wyznaczaniu miąższości d-stanu bez kory wykorzystujemy d-stanową liczbę kształtu bez kory F₃. Wielkość jej obliczmy ze wzoru empirycznego na podst. Przeciętnej wysokości d-stanu.

29. Określanie miąższości d-stanu metodą szacunkową.30. Wyznaczanie klasy bonitacji d-stanu tablicami zasobności Schwappacha.

Stosujemy tablice zasobności np. Schwappacha. Tablice dzielą się na klasę bonitacji od I-VI klas. Każda tabela w zależności od wieku d-stanu odstopniowanego co 5-lat podaje różne charakterystyki dla d-stanu głównego, podrzędnego oraz sumarycznej produkcji. Podane są również dane dotyczące przyrostu d-stanu. Aby określić miąższość d-stanu należy najpierw określić wiek drzewostanu i średnią arytmetyczną wysokości kilku drzew o pierśnicy zbliżonej do średniej na tej podstawie wyznaczamy klasę bonitacji. Znając klasę bonitacji w tabeli dla tej bonitacji na podst. Wieku odczytuje się miąższość na 1ha tzw. Miąższość tablicową.

31. Czynnik zadrzewienia definicja i sposób jego wyznaczania.

Czynnik zadrzewienia (z) jest ilorazem miąższości rzeczywistej drzewostanu do miąższości tablicowej. Szacuje się go wzrokowo. Osoby nie mające wprawy mogą sobie pomóc określając go na podstawie przekroju na 1 ha uzyskanej z pomiaru relaskopem lub listewka Bitterlicha z 1-2 stanowisk i dzieląc ją przez powierzchnie przekroju odczytana z tablic zasobności. Czynnik zadrzewienia jest niezbędny aby określić miąższość konkretnego d-stanu, który należy przemnożyć przez obszar d-stanu A. V=vt*Z*A

32. Od czego zależy dokładność określania miąższości d-stanu metoda liczenia drzew.

Błąd zależy od pomiaru: wysokości, liczby kształtu, pola przekroju.
+ błąd równania (2-3 %)
gdzie Wg - współczynnik zmienności drzew drzewostanu; ng - liczba drzew służąca do określenia przeciętnego przekroju drzewostanu; nh-liczba drzew służąca do określania średniej wysokości drzewostanu; Whd - współczynnik zmienności wysokości z wyłączonym wpływem pierśnicy; pA - błąd średni pierśnicowej liczby kształtu.

33. Od czego zależy dokładność określania miąższości d-stanu metodą Bitterlicha.

Dokładność zależy od błędów popełnionych w pierśnicowej powierzchni przekroju średniej wysokości i pierśnicowej liczby kształtu, a błąd średni określa się wzorem
gdzie Ws-jest to współczynnik zmienności pierśnicowej powierzchni przekroju przy zastosowaniu odpowiedniego przyrządu, ns - liczba stanowisk z których wykonujemy pomiary p+- 5% przy 9 stanowiskach p=-7%

34. Określanie miąższości d-stanu bez kory tablicami Radwańskiego.

Określenie miąższości d-stnu wykonujemy na podst. pierśnicy drzewa w korze oraz wysokość drzewa i wtedy określamy miąższość poszczególnych sortymentów bez kory. Wykonujemy pomiar pierśnic i wysokości i sporządzamy krzywą wysokości. Tablice takie opracowano dla sosny, świerka, jodły i olszy.

35. Jak ustala się wysokość położenia pierśnicy na ściętym drzewie próbnym.

Mierzymy 1,3m na drzewie stojącym, należy określić gdzie znajdowała się podstawa pniaka 0,0m od tego miejsca mierzymy 1,3m. Do ustalenia miejsca 0,0m potrzebna jest wysokość pniaka, która równa się V pierśnicy.

36. Jak ustala się wysokość pniaka po ściętym drzewie próbnym.

Wysokość pniaka określamy na podstawie 1/3 pierśnicy i zaokrąglamy w dół do pełnych centymetrów.

37. Jak określa się wiek drzewa i przeciętny wiek d-stanu.

a) przeliczenie okółków b)przeliczenie słojów na pniakach + n-lat na dorośnięcie do wysokości pniaka c) wykonanie wierceń świdrem przyrostowym do rdzenia możliwie blisko ziemi. Wiek drzewostanu to średnia arytmetyczna wieku drzew wziętych do próby (6 lub więcej)

38. Jak sporządza się linie przyrostu pierśnic do czego służy i w jakiej metodzie?

Należy zmierzyć pierśnice i przyrosty pierśnic na pewnej liczbie drzew. Dane te nanosi się na wykres: oś rzędnych-przyrost pierśnicy, oś odciętych-pierśnica drzewa przez punkty na wykresie przeprowadza się linię wyrównującą. Z otrzymanej linii przyrostu pierśnic można określić średnią wartość przyrostu pierśnicy dla każdego stopnia grubości. Służy do określania średniej wartości przyrostu pierśnicy dla każdego stopnia pierśnicy. Potrzeba tu ok. 50 drzew. Zastosowanie w metodzie Bruchwalda, Borowskiego, Grochowskiego.

39. Przy sporządzaniu linii przyrostu pierśnic mamy doczynienia ze zmiennością przyrostu wynikającą z dwóch źródeł. O jaką zmienność chodzi która z nich jest ważniejsza i w jaki sposób ją preferujemy przy sporządzaniu linii grubości kory? Chodzi tu o zmienność grubości kory na jednym drzewie i zmienności grubości kory na różnych drzewach w d-stanie bo jest większe. Mierzymy na jednej stronie grubości pierśnic, ale za to na dużej liczbie drzew w d-stanie.

40. Przy sporządzaniu linii grubości kory mamy doczynienia ze zmiennością grubości kory wynikającą z dwóch źródeł o jaka zmienność chodzi.

Mieliśmy do wyboru zmierzyć 50 drzew z jednej strony lub 30 z dwóch stron zmienność grubości kory na promieniu jest zmienna na obwodzie drzewa lecz jest ona mniejsza niż zmienność między np. 2 drzewami. Lepiej jest mierzyć drzewa na jednym promieniu u poszczególnych drzew i mnożyć je przez 2. Stosunek dokładności wyznaczania grubości kory z takiej linii do pracochłonności przy jej budowie będzie njkorzystniejszy.

41. Jaki jest cel pomiaru przyrostu grubości w 1/3h drzewa próbnego na początku okresu w metodzie Bruchwalda.

Potrzeba było znaleźć taką liczbę kształtu, która w ciągu badanego okresu nie podlega dużej zmianie i założenie o niej stałości nie powoduje błędów z wyznaczaniem miąższości. Bruchwald stwierdził, że taką liczbą kształtu okazał się walec porównawczy zbudowany na przekroju leżącym w 1/3 długości strzały.

42. Jakimi sposobami określono przyrost miąższości drzewa próbnego.

Sposobami Hossfelda i Grochowskiego. Należy zmierzyć: na końcu i początku okresu, długości grubości bez kory w 1/3 w środkach sekcji tylko na końcach okresu.

43. Jakie pomiary należy wykonać w d-stanie przy wyznaczaniu przyrostu miąższości d-stanu metodą A.Bruchwalda.

Pomiar pierśnic, ścięcie drzew próbnych (wiedząc, że są potrzebne do określania F₁ i F₂ należy dokonać potrzebnych pomiarów, miąższości sekcyjnie bez kory w końcu okresu, wysokość w końcu i na początku okresu a z tego przyrost wysokości, pierśnicę bez kory w końcu i na początku okresu oraz grubość 1/3 długości strzały w końcu i na początku okresu), krzywa wysokości, linia przyrostu pierśnic, linia grubości kory.

44. Do czego służy współczynnik B w metodzie Bruchwalda określania przyrostu miąższości d-stanu.

Służy do obliczenia F₂-liczba kształtu na początku okresu. F₂=F₂*B²

45. Jak się wyznacza miąższość d-stnu na końcu okresu w metodzie Bruchwalda.

V=F₂*G*H₂ Powierzchnię przekroju jak i pierśnicową liczbę kształtu strzały oblicza się bez kory.

46. Jak wyznacza się miąższość d-stanu na początku okresu w metodzie Bruchwalada.

V=F₂*g*h gdzie F₂- liczba kształtu, g-powierzchnia przekroju, h- wysokość

47. Określanie przyrostu miąższości d-stanu tablicami Dudka. 48. Jakie pomiary należy wykonać w d-stanie, aby wyznaczyć przyrost miąższości d-stanu tablicami Dudka.

Są wielowariantowe możemy określać miąższość z różną dokładnością dla okresu 5 lub 10 letniego. Wariant: I-B,W, II-Dg, H, III-Dg, H,B,W, IV-Dg,W,zd, V-Dg,H,Wzd,B Klasa bonitacji następuje w I,III,V- wysokość jaką d-stan osiągnął lub osiągnie w wieku 100lat. Możemy obliczyć sumarycznie przyrost miąższości ale także przyrost miąższości dla stopni grubości. W wariancie II prace polegają na określaniu przeciętnej pierśnicy i średniej wysokości. W wariancie IV wymagana jest znajomość średniego przyrostu pierśnicy.

49. Zastosowane szacunkowe sposoby wyznaczania przyrostu miąższości d-stanu.

Przyrost miąższości można ustalić korzystając z tablic zasobności lecz wcześniej musimy znać klasę bonitacji siedliska, do czego potrzebna jest znajomość średniej wysokości i wiek d-stnu.

50. Jak określono przyrost wysokości drzewa próbnego i przeciętny przyrost wysokości dla d-stnu?

a)drzewa próbnego liczymy okółki i mierzymy odległości od tego miejsca do wierzchołka na końcu okresu. Jeśli nie ma okółka to na podstawie słoi.

b)drzewostanu:-bezpośredni pomiar przyrostu, zastosowanie przyrostu przeciętnego, sposób Gieruszyńskiego, wzory Meixnera, wzory empiryczne, zastosowanie tablic zasobności, trzeba ustalić wiek i wysokość drzewa, a potem szukamy odpowiednią bonitację.

51. Na jakich wysokościach wykonuje się pomiar przyrostu grubości na drzewach próbnych w metodzie Bruchwalda określania przyrostu miąższości d-stanu do czego służy?

Mierzymy na pierśnicy i na dl/3, służy do określenia grubości która 5 lat temu w tym miejscu. A potem ta grubość służy do wyznaczania współczynnika B który używamy do wyliczenia F₂ pierśnicowej liczby kształtu na początku okresu.

---