Co to jest system finansowy?
ogół norm prawnych oraz zespół instytucji finansowych, których zadaniem jest gromadzenie, dzielenie i wydatkowanie zasobów pieniężnych.
Na system finansowy składają się instytucje pośredniczące pomiędzy tymi, którzy mają oszczędności (zwłaszcza gospodarstwami domowymi) - a tymi, którzy potrzebują kapitału na inwestycje (zwłaszcza przedsiębiorstwami).
W skład systemu finansowego wchodzą takie instytucje jak banki, fundusze inwestycyjne, towarzystwa ubezpieczeniowe. Jego częścią są także rynki finansowe: rynek pieniężny, rynek akcji, rynki obligacji. System ten pełni istotną rolę w funkcjonowaniu gospodarki. Polega ona na kierowaniu nadwyżek środków finansowych od podmiotów, które wydają mniej niż wynoszą ich bieżące dochody do dyspozycji (czyli oszczędności) do podmiotów, które odczuwają niedobór środków finansowych, a jednocześnie chciałyby wydać więcej niż wynoszą ich aktualne dochody.
Można wyróżnić cztery podstawowe grupy pożyczkodawców (oszczędzających) i pożyczkobiorców (wydających): gospodarstwa domowe, krajowe przedsiębiorstwa, rząd i podmioty z zagranicy. Gospodarstwa domowe są na ogół podstawową grupą oszczędzających w gospodarce, natomiast przedsiębiorstwa i rząd najczęściej należą do pożyczkobiorców. System finansowy pośredniczy w lokowaniu wolnych środków finansowych, starając się przekazać je tam, gdzie przyniosą najwyższą stopę zwrotu przy danym ryzyku finansowym inwestycji.
Jakie funkcje spełnia system finansowy wobec podmiotów sfery realnej? Krótko scharakteryzuj
System finansowy pośredniczy w lokowaniu wolnych środków finansowych, starając się przekazać je tam, gdzie przyniosą najwyższą stopę zwrotu przy danym ryzyku finansowym inwestycji. System finansowy promuje efektywność ekonomiczną i umożliwia wyższy poziom produkcji. Istnienie rynków finansowych pozwala także konsumentom na lepsze rozłożenie zakupów w czasie, czyli na zakupy na kredyt potrzebnych dóbr bez zmuszania do czekania z ich użytkowaniem aż odłoży odpowiednią sumę środków finansowych. System finansowy poprawia dobrobyt w gospodarce dzięki usprawnieniu obiegu wolnych środków finansowych.
Co to jest instrument finansowy?
Jest to kontrakt zawierany między dwiema stronami określający zależność finansową, w której obie strony pozostają.
Dłużne- w których jedna strona kontraktu pożycza kapitał drugiej, zaś druga zobowiązuje się zwrócić dług i zapłacić odsetki np. depozyty, kredyty bankowe
Udziałowe- jedna strona sprzedaje drugiej prawo własności przedsiębiorstwa, np. akcja emitowana przez spółkę akcyjną
Pochodne- dwie strony określają transakcję, do której może lub musi dojść w przyszłości między tymi stronami
Co to jest instytucja finansowa? Dokonaj klasyfikacji instytucji finansowych
Instytucja finansowa, organizacja pełniąca w gospodarce funkcję podmiotu dokonującego operacji finansowych, np. udzielanie pożyczek, kupno akcji czy obligacji. Do typowych instytucji finansowych należą banki, firmy ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, a także rząd (oferując subsydia, pomoc w zakładaniu małych firm).
Klasyfikacja:
- instytucja w węższym sensie:
a) banki
b) kasy oszczędnościowe
c) fundusze inwestycyjne i powiernicze
d) towarzystwa ubezpieczeniowe
e) fundusze emerytalne
- instytucje w szerszym sensie- to takie instytucje finansowe, których działalność ułatwia transakcje na rynkach finansowych i umożliwia pośrednictwo w zawieraniu umów finansowych informowaniu i uczestniczeniu w ryzyku. Należą tu:
a) giełda papierów wartościowych
b) domy maklerskie
c) agenci i brokerzy ubezpieczeniowi
d) firmy consultingowe
e) instytucje rentingowe
f) pośrednicy kredytowi
g) banki gwarancyjne
Scharakteryzuj rynek finansowy
Rynek finansowy, rynek, na którym przedmiotem wymiany jest kapitał w formie finansowej. Na rynku finansowym podmioty gospodarcze posiadające wolne środki pieniężne, zwane inwestorami finansowymi, udostępniają je innym podmiotom gospodarczym w zamian za papiery wartościowe zapewniające im uzyskanie w przyszłości określonego dochodu. Podmioty gospodarcze, które potrzebują kapitału w formie pieniężnej uzyskują go na rynku finansowym, emitując papiery wartościowe mogące stać się przedmiotem dalszej wymiany na tym rynku. Na rynku finansowym dokonuje się zatem wymiana kapitału w formie pieniężnej na kapitał w postaci papierów wartościowych. Uczestnikami rynku finansowego są: reprezentujący podaż kapitału w formie pieniężnej inwestorzy finansowi, reprezentujący popyt na ten kapitał inwestorzy rzeczowi (np. gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa, państwo i instytucje samorządowe) oraz pośrednicy finansowi - banki, fundusze inwestycyjne, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze emerytalne, biura maklerskie.
Jakie są główne bariery funkcjonowania systemu finansowego?
Jakie są przykłady zaburzeń w funkcjonowaniu systemu finansowego?
Co to są koszty transakcyjne?
Koszty obsługi działania systemu ekonomicznego lub wymiany ekonomicznej wewnątrz danego systemu, w tym koszty konieczne do podpisywania zawierania i wypełniania kontraktów. Zawierają się tu koszty uzyskania informacji, negocjacji, pozyskiwania zaufania, itd. Koszty transakcyjne stanowią podstawę dochodu prawników, instytucji finansowych, policji, przedsiębiorców, kierowników, urzędników - są nimi w zasadzie wszystkie koszty poza ścisłymi nakładami na produkcję i transport.
Na czym polega asymetria informacji?
Pojęcie asymetrii informacji oznacza sytuację w której, jedna ze stron biorących udział w procesie wymiany posiada więcej informacji niż druga. Wystąpienie tej sytuacji prowadzi do zaburzeń w działaniu rynku poprzez nieefektywną alokację zasobów, gdyż mechanizm rynkowy nie zapewnia ich optymalnego rozmieszczenia. Negatywnymi konsekwencjami występowania zjawiska asymetrii informacji są: negatywna selekcja, pokusa nadużycia, kosztowna weryfikacja.
Na czym polega ryzyko negatywnej selekcji?
Negatywna selekcja- osoba nie mająca pełnej informacji o produkcie, inwestycji itp. kierując się niepełną, bądź wypaczoną informacją wybierze opcje która nie jest dla niej optymalna. Gdyby posiadała pewną informację dokonałaby innego wyboru. Przyczynia się to do nieoptymalnego rozmieszczenia swoich zasobów. Przykładowo, chcący kupić samochód na giełdzie samochodowej , ma mniejszą wiedzę o jego stanie technicznym niż sprzedawca. Gdyby posiadał on pełną informację o stanie technicznym wszystkich pojazdów sprzedawanych na giełdzie, mógłby dokonać optymalnej alokacji swoich środków finansowych przeznaczonych na zakup. Ponieważ nie ma pełnej informacji może wybrać auto gorsze niż inne dostępne w tej samej cenie będące jednak w lepszym stanie.
Na czym polega moral hazard?
Powszechnie stosowanym elementem funkcjonujących systemów bankowych są gwarancje depozytów, w których upatruje się źródła występowania zjawiska określanego jako moral hazard, inaczej pokusa nadużycia. Zjawisko to występuje wówczas gdy podmiot chroniony przed ryzykiem zachowuje się inaczej, niż gdyby był w pełni eksponowany na ryzyko. Oznacza to, że osoba ubezpieczona może podejmować bardziej ryzykownie decyzje w porównaniu z sytuacją, w której nie miałaby ubezpieczenia.
W przypadku banków moral hazard polega na podejmowaniu nadmiernego ryzyka związanego z działalnością operacyjną. Gwarancje depozytów powodują, że zmienia się zachowanie zarówno osoby lokującej środki (deponenta) jak i banku dysponującego gwarancjami depozytów. W ten sposób gwarancje uwalniają osoby lokujące środki finansowe w banku od ryzyka swojej decyzji inwestycyjnej. Deponenci rezygnują z monitorowania instytucji finansowej, której powierzają środki, zatem banki mogą prowadzić politykę zwiększonego ryzyka czyli podejmować decyzje inwestycyjne o wyższym poziomie ryzyka i wyższej dochodowości. Można zatem stwierdzić, że źródłem moral hazard jest zachowanie klienta, jednakże powodem zwiększonego ryzyka jest działalność samego banku.
Scharakteryzuj funkcje banku centralnego
- jest bankiem emisyjnym- ma wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych w Polsce, sprawdza prawdziwość banknotów i niszczy zużyte
- jest bankiem państwa- otrzymuje dochody z podatków i innych źródeł oraz dokonuje płatności w imieniu państwa, zaciąga pożyczki dla rządu i obsługuje zadłużenia budżetu państwa
- jest bankiem banków- inne banki utrzymują swoje rachunki w NBP, odprowadzają do niego rezerwy obowiązkowe, zaciągają w nim kredyty
- realizują politykę pieniężną i kredytową państwa- ustala wysokość stopy procentowej kredytów, ustala wysokość rezerw obowiązkowych
- wpływa na politykę obrotu innymi walutami- przechowuje oficjalne rezerwy obcych walut i ustala kurs wymiany złotego w stosunku do innych walut
Jakie zadania spełnia Rada Polityki Pieniężnej?
ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej,
składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego,
ustala wysokość stóp procentowych NBP,
ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków,
określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych,
zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP,
przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP,
ustala zasady operacji otwartego rynku.
Wymień i krótko opisz główne rodzaje narzędzi polityki pieniężnej
Instrumenty polityki pieniężnej można podzielić na 3 grupy:
1. instrumenty kontroli ogólnej - oddziałują jednocześnie z jednakowym natężeniem na wszystkie banki komercyjne. Umożliwiają regulację zasobów pieniądza, które pozostają do dyspozycji banków komercyjnych. Do tego rodzaju instrumentów zaliczamy:
- politykę rezerw obowiązkowych
- transakcje depozytowo-kredytowe
- operacje otwartego rynku
2. instrumenty kontroli selektywnej - kontrola rozmiarów udzielonych pożyczek, kontrola stóp procentowych a także system rezerw obowiązkowych
3. oddziaływanie przez perswazję - polega na przekazywaniu sugestii w sprawie pożądanych kierunków polityki banków prywatnych. Bank centralny (nieoficjalnie) formułuje zalecenia i naciski, które są kierowane do banków na rzecz zaniechania lub podjęcia określonych działań.
Scharakteryzuj stopę referencyjną
Określa najniższe oprocentowanie krótkoterminowych papierów wartościowych sprzedawanych przez bank centralny bankom komercyjnym; w ramach operacji otwartego rynku. Bank centralny posiada kilka istotnych narzędzi, za pomocą których oddziałuje na rynek finansowy kraju. Narzędziem, który pozwala na bieżące regulowanie sytuacji na rynku pieniężnym, są operacje otwartego rynku. Jeśli bank centralny uzna, że na rynku jest za dużo pieniędzy, wówczas sprzedaje bankom krótkoterminowe papiery wartościowe. Jeśli natomiast w ocenie banku centralnego pieniędzy jest zbyt mało, wówczas skupuje od banków komercyjnych papiery wartościowe, zasilając rynek gotówką. Warto podkreślić, że operacje otwartego rynku są interwencjami, które mają przywrócić równowagę na rynku. Są one organizowane z inicjatywy banku centralnego i na określonych przez tę instytucję warunkach. Stopa referencyjna określa minimalne oprocentowanie operacji otwartego rynku - wpływa więc również na oprocentowanie innych instrumentów. Jest nazywana także stopą interwencyjną lub też stopą repo.
Scharakteryzuj stopę lombardową
(kredyt lombardowy) określa cenę, po której bank centralny udziela bankom komercyjnym pożyczek pod zastaw papierów wartościowych. Kwota kredytu nie może przekroczyć równowartości 85% (tzw. haircut wynosi 15%) papierów wartościowych obciążonych zastawem.
W Polsce stopę kredytu lombardowego określa Rada Polityki Pieniężnej (organ Narodowego Banku Polskiego).
Na czym polegają operacje otwartego rynku?
Operacje otwartego rynku, działania banku centralnego, polegające na kupowaniu lub sprzedawaniu rządowych papierów wartościowych, głównie weksli skarbowych, w celu regulowania podaży pieniądza kredytowego w gospodarce, poprzez ograniczanie lub rozszerzanie zdolności kredytowej banków komercyjnych.
Jeśli w ocenie banku centralnego wartość udzielonych przez banki komercyjne kredytów jest nadmierna, co może wywołać (lub wywołuje) tendencje inflacyjne, podejmuje on decyzję o sprzedaży bankom komercyjnym rządowych papierów wartościowych.
Zachętą do ich zakupu jest obniżona w stosunku do wartości rynkowej cena, co zwiększa zyski banków. Zakup tych papierów zmusza banki komercyjne do ograniczenia działalności kredytowej na rzecz innych podmiotów gospodarczych (przedsiębiorstw i gospodarstw domowych), a to wpływa na zmniejszenie podaży pieniądza i zmniejszenie presji inflacyjnej.
Natomiast w sytuacji niedostatecznej podaży pieniądza, w celu pobudzenia gospodarki bank centralny skupuje od banków komercyjnych rządowe papiery wartościowe, oferując cenę wyższą od wartości rynkowej. Zwiększa to dopływ pieniądza gotówkowego do banków komercyjnych i tym samym rozszerza ich zdolność kredytową.
Operacje otwartego rynku są jednym z instrumentów polityki pieniężnej państwa, zmierzającej do stabilizacji gospodarki, przeciwdziałania inflacji i pobudzania wzrostu gospodarki, charakteryzującym się relatywnie wysokim stopniem skuteczności
Na czym polegają operacje repo?
Operacje warunkowego zakupu polegające na warunkowym zakupie przez bank centralny papierów wartościowych od banków komercyjnych. Repo jest operacją zbliżoną do udzielenia przez bank krótkoterminowego kredytu pod zastaw papierów wartościowych.
Bank komercyjny sprzedając papiery wartościowe zobowiązuje się równocześnie do ich odkupienia w określonym terminie. NBP oddziela w ten sposób jednocześnie kredyt, który zostanie spłacony przez wykup tych papierów.
Na czym polegają operacje rewers repo?
Polegają na tym, że Bank Centralny sprzedaje papiery wartościowe Bankom Komercyjnym zobowiązując je do ich odsprzedaży po określonej cenie w określonym terminie. Są one odpowiednikiem oprocentowanych lokat krótkoterminowych przyjmowanych pod zastaw papierów wartościowych.
Scharakteryzuj rezerwę obowiązkową
Minimalna relacja wartości rezerw gotówkowych do depozytów, jaką banki komercyjne muszą utrzymywać na mocy decyzji banku centralnego; jej podwyższenie przez bank centralny zmniejsza możliwości udzielania kredytów przez banki komercyjne, a zatem ogranicza podaż pieniądza, obniżenie tej stopy zwiększa podaż pieniądza.
Aktualna stopa rezerwy obowiązkowej ustalana jest przez Radę Polityki Pieniężnej. Rezerwa obowiązkowa jest więc instrumentem polityki pieniężnej NBP, wpływa na Podaż pieniądza. Podwyższenie stopy rezerwy obowiązkowej powoduje zmniejszenie możliwości udzielania kredytów przez banki komercyjne, wpływa więc na ograniczenie podaży pieniądza.
Przyczyny utrzymywania stopy obowiązkowej: Nałożenie obowiązku utrzymywania rezerwy obowiązkowej na banki komercyjne ma co najmniej dwie przyczyny. Po pierwsze, jest to narzędzie w rękach banku centralnego, które umożliwia kontrolę podaży pieniądza i wpływ na mnożnik kreacji pieniądza (dzięki czemu b.c. może wpływać na wysokość poziomu inflacji). Po drugie jest to metoda kontroli nadpłynności w sektorze bankowym.
Różnice między kredytem i pożyczką
Kredyt jest na określony cel, pożyczka niekoniecznie
Kredyt może być udzielany tylko przez banki, natomiast pożyczkę może udzielić każdy
Inna podstawa prawna, kredyt uregulowany w prawie bankowym, pożyczka w cywilnym
Umowa kredytu zawsze na piśmie, pożyczka niekoniecznie
Pożyczka jest w formie gotówkowej, kredyt w formie bezgotówkowej
Czym charakteryzują się osobiste formy zabezpieczenia kredytu? Wymień i krótko opisz dwa, trzy z nich
W przypadku takiego zabezpieczenia dłużnik i/lub osoba trzecia odpowiada swoim całym majątkiem obecnym lub przyszłym.
Weksel lub weksel na bilans
Papier wartościowy lub dokument, w którym wystawca zobowiązuje się do bezwarunkowej zapłaty osobie wskazanej na wekslu w określonym czasie, miejscu określoną kwotę
Poręczenie np. prawa cywilnego (żyrant): jest to najdogodniejsza i zarazem najczęściej stosowana forma prawnego zabezpieczenia kredytów. Jest to umowa w której poręczyciel ( osoba trzecia) zobowiązuje się wobec wierzyciela ( kredytodawcy) wykonać zobowiązanie na wypadek , gdyby dłużnik ( kredytobiorca ) zobowiązania nie wykonał. Poręczycielami mogą być osoby fizyczne, prawne i inne jednostki nie mające osobowości prawnej, które osiągają systematycznie i trwale wysokie dochody lub dysponują zasobami finansowymi lub majątkowymi, umożliwiającymi zrealizowanie poręczenia
Poręczenie weksla tzw akcept - akceptant czyli poręczyciel wekslowy zobowiązuje się do spłaty kredytu w przypadku nie wywiązania się z umowy przez kredytobiorcę.
Przystąpienie do długu: obok kredytobiorcy jest możliwość pojawienia się osoby trzeciej, która solidarnie odpowiada wraz z kredytobiorcą
Przejęcie długu: w miejsce dotychczasowego kredytobiorcy pojawia się nowy
Gwarancja bankowa: występują w niej 3 podmioty: kredytobiorca, bank udzielający kredytu oraz bank gwarant. Jest to forma prawnego zabezpieczenia kredytów zbliżona do poręczenia. O gwarancję bankową można ubiegać się w tym banku, który prowadzi rachunek osoby ubiegającej się o gwarancję, ale nie wyłącznie. Gwarancja jest pisemnym zobowiązaniem się banku lub innej osoby prawnej do spłaty kredytu , gdy kredytobiorca na którego została wystawiona, nie spłaci kredytu w terminie
Czym charakteryzują się rzeczowe formy zabezpieczenia kredytu? Wymień i krótko opisz dwa, trzy z nich
Dłużnik i/lub osoba trzecia odpowiadają tylko do wysokości określonej części majątku.
Hipoteka: ustanawiana jest na nieruchomościach. Dokonywany jest wpis do księgi wieczystej.
Zastaw: rejestrowy i zwykły. Rejestrowy: zastawiana rzecz (ruchomość) zostaje wpisana do odpowiedniego rejestru. jest ograniczonym prawem rzeczowym , które upoważnia wierzyciela do dochodzenia zaspokojenia swoich roszczeń z rzeczy objętych zastawem, bez względu na to , czyją staną się własnością , z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, z wyjątkiem wierzycieli uprzywilejowanych z mocy szczególnych przepisów prawa. Przedmiotem zastawu mogą być wszystkie rzeczy ruchome nadające się do sprzedaży albo takie , które mogą być przydatne dla kredytodawcy , a w szczególności maszyny i urządzenia , pojazdy mechaniczne itp.
Przewłaszczenie na zabezpieczenie: następuje zmiana właściciela, bank staje się właścicielem danej rzeczy. Natomiast po zakończeniu umowy kredytu właścicielem staje się pierwotna osoba.
Blokada środków na rachunku bankowym: w razie niespłacenia kredytu bank blokuje rachunek.
Ubezpieczenie kredytu: wykupienie ubezpieczenia
Kaucja: konieczność wniesienia kaucji w postaci np. obcej waluty, papierach wartościowych.
Co to jest faktoring? Na czym polega? Jaka jest różnica między factoringiem pełnym i niepełnym?
Faktoring- jest to rodzaj transakcji handlowych, pośrednictwo handlowe, polega na skupie wierzytelności handlowych przed terminem ich płatności przez faktora, tym faktorem może być bank lub instytucja faktoringowa. Faktoring pełny (właściwy, bez regresu) to pełne ryzyko niewypłacalności dłużnika, faktoring niepełny niewłaściwy z regresem, faktor nie przejmuje ryzyka niewypłacalności dłużnika.
Rodzaje factoringu ze względu na moment zapłaty:
Przyspieszony: faktorant dostaje od faktora zapłatę od razu
Zaliczkowy: część pieniędzy faktorant płaci od razu; pozostałe w momencie gdy jest termin płatności faktury
Wymagalnościowy: zapłata następuje dopiero w terminie płatności faktury. Zabezpiecza on firmę przed niewypłacalnością dłużnika.
Co to jest podatek? Wymień i krótko scharakteryzuj elementy konstrukcyjne podatku
Podatek jest to świadczenie pieniężne o charakterze przymusowym, ogólnym, nieodpłatnym i bezzwrotnym; pobieranym przez państwo lub inny związek publiczno - prawny na podstawie prawa, określających warunki, wysokość i terminy płatności tych świadczeń.
Elementy konstrukcyjne podatku:
Podmiot czynny podatku: związek publicznoprawny (władze państwowe, lokalne) uprawnione do nakładania i pobierania podatku
Podmiot bierny podatku: * podatnicy (osoba lub instytucja, na której ciąży obowiązek podatkowy) oraz * płatnicy ( podmiot, który z mocy prawa zobowiązany jest do obliczenia należnego podatku i pobrania go od podatnika i uiszczenia.
Przedmiot podatku: zjawisko, zdarzenie lub przedmiot, którego wystąpienie rodzi konieczność zapłacenia podatku
Podstawa opodatkowania: wyrażony wartościowo lub ilościowo przedmiot podatku, od którego nalicza się podatek.
Stawka podatkowa: określa sposób naliczania podatku w zależności od wielkości podstawy opodatkowania. Wyróżnia się stawki kwotowe i procentowe.
Skala podatkowa: zostawienie wielkości podstawy opodatkowania i odpowiadających im stawek podatkowych
Ulgi podatkowe: odnoszą się do postawy opodatkowania lub wielkości Należności podatkowej. Stosowanie ulg polega na obniżeniu podstawy opodatkowania lub kwoty należnego podatku o wysokość przyznanej podatnikowi przez ustawodawcę ulgi z określonego tytułu
Zwolnienie z podatku: polega na wskazaniu przez pracodawcę jakie stany faktyczne, prawne lub którzy podatnicy są bezwarunkowo zwolnieni z zapłacenia podatku.
Scharakteryzuj funkcje podatków
Funkcja fiskalna: zapewnienie pokrycia wydatków budżetowych dochodami podatkowymi czyli dostarczenie za pomocą podatków dochodów publicznych. Opodatkowanie fiskalne służy jedynie temu by skutecznie finansować wydatki publiczne państwa
Funkcja alokacyjna: przejawia się oddziaływaniem państwa za pomocą podatków na kierunki alokacji czynników produkcji i strukturę wytwarzanego produktu narodowego (PKB)
Funkcja stymulacyjna: ma pobudzić rozwój gospodarczy lub ma służyć innym celom
Dokonaj klasyfikacji podatków wg kryterium ...
Kryterium przedmiotowe:
- podatki majątkowe: spadki i darowizny
- podatki od przychodów: ryczałt
- podatki od dochodów: pit, cit
- podatki od wydatków: VAT, akcyza
- podatki bezpośrednie: wszystkie inne niż VAT i akcyza
- podatki pośrednie: VAT i akcyza
b) Kryterium: władztwo podatkowe:
- podatki państwowe
- podatki samorządu terytorialnego
Wymień zasady podatkowe
Zbiór postulatów, zasad dotyczących kształtowania podatków i prowadzenia polityki fiskalnej , skierowanych przede wszystkim do władz administracyjnych.
Zasady podatkowe fiskalne:
- wydajność
- elastyczność
- stałość
* ekonomiczne:
- nienaruszalność majątku podatnika
* sprawiedliwości:
- powszechność
- zdolność dochodowa
- równość
* techniczne:
- pewność
- dogodność
- taniość
Scharakteryzuj krzywą Laffera
Ta krzywa odzwierciedla zależność miedzy stopą podatkową a dochodami z nich płynącymi. Przy niskich skalach progresji podatkowej dochody państwa rosną szybko, gdyż niewielki ciężar podatkowy powoduje wzrost aktywności gospodarczej a w konsekwencji wzrost dochodów będących przedmiotem opodatkowania. W miarę podnoszenia stawki podatkowej dochody jeszcze rosną ale wolniej. W punkcie przegięcia następuje przesilenie gdyż dalszy wzrost stawki podatkowej będzie wywoływać ograniczenia działalności gospodarczej a w konsekwencji spadek dochodów budżetu. W krańcowym przypadku przy stawce 100% dochody zupełnie zanikną.
Różnice między kapitałem własnym i obcym w przedsiębiorstwie
Kapitał własny nie ma ustalonego terminu zwrotu, koszt kapitału to oczekiwana przez właścicieli stopa zwrotu, okresowe płatności to dywidendy których wartość jest uzależniona od wyników finansowych firmy i decyzji wszystkich właścicieli, wypłata dywidend nie daje firmie korzyści podatkowych bowiem są one wypłacane z zysku po opodatkowaniu, kontrola kapitału jest pełna ryzyko bankructwa niewielkie kapitał jest finansowy lub rzeczowy.
Kapitał obcy ma ściśle określony czas jego zwrotu, stopa oprocentowania długu jest kosztem kapitału, odsetki które są mierzalne i płatne zgodnie z warunkami i niezależną od wyników finansowych firmy odsetki stanowiące koszt uzyskania przychodów zmniejszają podstawę do opodatkowania i przynoszą firmie korzyści podatkowe kontrola kapitału jest ograniczona do możliwości określonych w ustawie ryzyko bankructwa rośnie wraz ze wzrostem stopy zadłużenia inwestor dostaje kapitał bezgotówkowy.
Czynniki wpływające na strukturę kapitałów w firmie
- ryzyko działalności zmienia się w czasie
- obciążenie firmy podatkiem
-elastyczność
-menedżerska agresywność lub konserwatyzm
-popyt i jego zmienność
-zmienność cen sprzedaży
- zmienność cen zakupów- nakładów
Opisz istotę bilansu i jego uproszczony schemat
Bilans dwustronne usystematyzowane w mierniku pieniężnym zestawienie przez jednostkę środków gospodarczych składników majątku oraz ich źródeł finansowania sporządzone w określonej formie regulowanej przez ustawę o rachunkowości na ściśle określony dzień nazywany momentem lub dniem bilansowym, którym zwykle jest dzień kończący rok obrotowy. Zasadą właściwego bilansu jest AKTYWA= PASYWA.
Według jakich zasad ujęte są w bilansie aktywa i pasywa? W jakim celu sporządza się bilans?
Wzrastającej płynności: kolejne pozycje aktywów prezentowane są wg zdolności zmiany danego składnika majątkowego na gotówkę (wg zwiększającego się stopnia płynności)
Wzrastającej wymagalności: kolejne pozycje pasywów wykazywane są wg zmniejszających się terminów ich zwrotów do wierzycieli jednostki (kapitał własny jest „wymagany” bezterminowo wg zwiększającego się stopnia płynności).
Bilans zawiera dane umożliwiające stwierdzenie m.in.:
Można dokonać analizy dynamiki rozwoju podmiotu (biorąc pod uwagę kilka podmiotów)
Umożliwia określenie płynności finansowej, w tym stwierdzenie w jakim stopniu firma jest w stanie regulować swoje zobowiązania
Stan majątku (posiadanych zasobów)
W jakim stosunku do kapitałów własnych ukształtował się wynik finansowy
Bilans początkowy: sporządzany w momencie rozpoczęcia działalności firmy, stanowi podstawę do otwarcia jej ksiąg
Bilans zamknięcia: sporządzany jest wraz z rachunkiem zysków i strat na koniec każdego roku obrotowego
Bilans otwarcia: bilans zamknięcia jest jednocześnie bilansem otwarcia następnego roku obrotowego
Bilans okresowy: sporządzany na potrzeby wewnętrzne firmy, przeważnie na koniec 3 pierwszych kwartałów
Bilans publikacyjny: przeważnie w skróconej formie dla prezentacji w prasie lub informatorach
Bilans likwidacyjny: sporządzany w przypadku Ogłoszenia upadłości firmy lub otwarcia postępowania likwidacyjnego