Komunikacja interpersonalna

PROCES KOMUNIKOWANIA SIĘ

NADAWCA ODBIORCA

( ODBIORCA ) ( NADAWCA )

KIERUNKI I TREŚCI KOMUNIKATÓW

Wyróżnia się trzy różne kierunki przepływu komunikatów w firmie ( w grupie , w organizacji ) :

• komunikacja z góry w dół

• komunikacja z dołu do góry

• komunikacja pozioma

Treść komunikatów zmienia się w zależności od kierunku ich przepływu.

Komunikacja z góry w dół obejmuje :

• wydanie polecenia , instrukcji zawodowej

• uzasadnienie polecenia , objaśnienie celu wykonania zadania

• wyjaśnienie procedury i sposobu wykonania zadania

• udzielenie feedback'u ( informacji zwrotnej ) na temat wykonanego zadania

• zaszczepienie misji , wartości i celów firmy

Komunikacja z dołu do góry obejmuje :

• informacje o nadawcy , jego pracy , wynikach oraz o problemach osobistych pracownika

• informacje o współpracownikach , o najbliższym szefie , o problemach wewnątrz zespołu

• informacje o ewentualnych trudnościach w realizacji zadań , o zagrożeniach dla firmy

• informacje o tym , co należałoby zrobić , aby np. udrożnić kanały komunikacyjne , poprawić morale załogi , rozwiązać zaistniały problem czy konflikt międzyludzki.

STYLE KOMUNIKACJI INTERPERSONALNE

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje stylów komunikacji interpersonalnej : styl partnerski i styl niepartnerski .

Styl partnerski charakteryzuje osobę , która :

• w takim samym stopniu koncentruje się na sobie samej , jak i na swoim partnerze

• za jednakowo ważne uznaje poglądy i potrzeby własne , jak potrzeby i poglądy partnera

• rozpoczyna i kończy rozmowę wtedy , gdy obie strony mają na to ochotę

• zamiast nakazów i zakazów przedstawia partnerowi konsekwencje dotychczasowego postępowania oraz możliwości innych rozwiązań

• werbalnie , niewerbalnie potwierdza odbiór komunikatów partnera

• nie ocenia treści ani nie wywiera nacisku w celu wymuszenia na partnerze akceptacji swojego stanowiska

• w przypadku braku porozumienia stara się wspólnie z partnerem znaleźć wyjście z sytuacji

Styl niepartnerski przejawia się w dwóch zasadniczych formach :

Koncentracja na własnej osobie , czyli nieliczenie się z tą drugą osobą , znajduje swój wyraz w następujących zachowaniach :

• rozpoczyna i kończy rozmowę wbrew chęci drugiej osoby

• narzuca swój temat rozmowy

• przerywa wypowiedź drugiej osoby

• nie dostosowuje formy i treści komunikatu do możliwości odbiorcy

• zmienia temat rozmowy według własnego uznania

• wywiera wpływ za pomocą nakazów , zakazów, gróźb

Koncentracja na drugiej osobie , czyli nieliczenie się z własnymi poglądami ani potrzebami , znajduje swój wyraz w następujących zachowaniach :

• nie stawia sprzeciwu , gdy jej własne wypowiedzi są ignorowane

• pozwala , aby druga osoba zaczynała i kończyła rozmowę według własnego uznania

• nie prosi o wyjaśnienie komunikatu niezrozumiałego

• pod groźbą , naciskiem rezygnuje z własnych poglądów potrzeb

DEKALOG EFEKTYWNEJ KOMUNIKACJI

Niezależnie od szczebla kierowania , każdy kto odgrywa rolę szefa ( menadżera , kierownika , decydenta ) powinien być zawsze gotów podjąć rozmowę z każdym pracownikiem na temat problemów nurtujących podporządkowany mu zespół , bądź tylko problemów osobistych pracownika . Należy dążyć do tego , aby rozmowy prowadzone były w stylu partnerskim .

Wydawanie rozkazów , poleceń w formie nie znoszącej sprzeciwu ( poza organizacjami militarnymi ) , oczekiwanie natychmiastowego i bezdyskusyjnego ich wykonania musi być dziś zarzucone . Proponowany dekalog efektywnej komunikacji nie wymaga nakładów finansowych , ani rzeczowych i może być z korzyścią przyjęty i zastosowany w praktyce przez każdego kierownika.

1. Kompetentny interpersonalnie kierownik występuje zarówno w roli nadawcy jak i odbiorcy komunikatów .

2. Jako nadawca i jako odbiorca powinien upewnić się , czy komunikat jest zrozumiały dla każdej strony , czy nie ma zakłóceń .

3. Jako nadawca nie rzuca słów na wiatr , bo wie , że słowa wiarygodne częściej odnoszą zamierzony skutek.

4. Jako nadawca mówi poprawnie , zrozumiale , konkretnie i zwięźle o sprawach istotnych i daje odbiorcy szansę wypowiedzenia się .

5. Jako nadawca nie udaje , że jest alfą i omegą w każdej dziedzinie , jeżeli czegoś nie wie , to nie wypowiada się .

6. Jako odbiorca jest dostępny dla pracowników , ma drzwi otwarte w jednoznacznie określonych i dotrzymywanych porach i miejscach

7. Jako odbiorca określa czas przeznaczony na rozmowę i już nie zerka na zegarek , nie zrywa się do telefonu , nie podpisuje dokumentów , ani tym bardziej nie przewraca nerwowo stosu papierów na biurku w poszukiwaniu czegoś ważniejszego niż problem rozmówcy .

8. Jako odbiorca słucha uważnie i rozumie , co mówi nadawca , nie okazuje lekceważenia nikomu , bo wie , że lekceważenie rozmówcy jest przejawem arogancji władzy .

9. Jako odbiorca potrafi stworzyć bezpieczny klimat rozmowy , co sprawi , że zwyczajowy w takich sytuacjach monolog zastąpiony zostanie dialogiem .

10. Jako odbiorca komunikatu nie ogranicza się do pogaduszek , dowcipkowania , plotkowania lub miłych słówek , bo wie , że takie zachowania szefa zagrażają trwałości zespołu zadaniowego i rzeczywistemu zaangażowaniu pracowników w realizację celów firmy .

BARIERY KOMUNIKACJI INTERPERSONALNEJ

PRÓBA POROZUMIENIA SIĘ - PRZESŁANIE KOMUNIKATU

ODBIORCA SŁYSZY TO , CZEGO OCZEKIWAŁ

NADAWCA I ODBIORCY MAJĄ RÓŻNE UMIEJĘTNOŚCI POSTRZEGANIA ŚWIATA

ODBIORCA PRÓBUJE OCENIĆ CEL KOMUNIKATU

ODBIORCA NIW TRAKTUJE POWAŻNIE KOMUNIKATU NIEZGODNEGO Z OCZEKIWANIAMI

SŁOWA OZNACZJĄ RÓŻNE RZECZY

SŁOWA BYWAJĄ SPRZECZNE Z MIMIKĄ

ODBIORCA TRACI PANOWANIE

POWSTAJĄ ZAKŁÓCENIA , SZUMY , HAŁAS

NASTĘPUJE PRZERWA W ODBIORZE KOMUNIKATU

PROCES KOMUNIKOWANIA SIĘ

Proces komunikowania się rozpoczyna się wtedy , gdy jakaś osoba ( nadawca ) pragnie przekazać fakt , myśl , opinię lub inną informację komuś innemu ( odbiorcy ) . Ten fakt , myśl czy opinia mają pewne znaczenie dla nadawcy , niezależnie od tego , czy będzie ono proste i konkretne czy też złożone i abstrakcyjne .

Następnym krokiem jest zakodowanie treści ( znaczenia ) w formie odpowiedniej do sytuacji : w słowach , wyrazie twarzy , gestach lub nawet artystycznych środkach wyrazu i czynnościach fizycznych . Na proces komunikowania wpływają takie czynniki sytuacyjne jak treść przekazu i to , czy nadawca i odbiorca znają się , czy też nie.

Po zakodowaniu wiadomości przekazywana jest ona odpowiednim kanałem lub za pomocą środka przekazu . Kanałem , którym dociera do nas ta zakodowana wiadomość , jest zakodowana stronica .Do powszechnie wykorzystywanych kanałów w organizacjach należą spotkania , notatki , listy , sprawozdania i rozmowy telefoniczne .

Po przyjęciu wiadomości jest ona z powrotem przekazywana do postaci , która coś znaczy dla odbiorcy . Zgodność tego znaczenia może być bardzo różna .

W każdym punkcie drogi , którą przebywa komunikowana wiadomość , może zostać ona zakłócona przez „ szum ” . Może to być odgłos czyjegoś kaszlu, przejeżdżającej ciężarówki , rozmowy . Może to być również takie zakłócenie , jak zagubienie listu w stercie przychodzącej poczty , nagłe uszkodzenia telefonu albo wywołanie uczestnika rozmowy przed zakończeniem procesu komunikowania się .

Komunikowanie się jest procesem przekazywania informacji od jednaj osoby do drugiej . Proces wysyłania wiadomości w taki sposób , że wiadomość otrzymana ma możliwe zbliżone znaczenie do wiadomości zamierzonej nazywamy skutecznym komunikowaniem się . Zatem treść komunikatu przekazywana jest w taki sposób , aby osoba odbierająca przekaz zrozumiała go .

FORMY KOMUNIKACJI INTERPERSONALNEJ

Komunikacja ustna ma miejsce w toku rozmowy bezpośredniej , dyskusji grupowej , rozmowy telefonicznej i innych okoliczności , w których słowo mówione jest wykorzystywane do przekazywania treści .

Komunikacja pisemna przyjmuje formę notatek , listów , sprawozdań i innych okoliczności , w których do przekazywania informacji wykorzystuje się słowo pisane . Komunikacja pisemna wcale nie jest tak bardzo powszechna , jakby to można było sobie wyobrażać , ani też nie jest to tryb komunikowania się cieszący się wielki szacunkiem menadżerów .

Wybór właściwego środka powinien być podyktowany przez sytuację . Komunikacja ustna będzie często preferowana wówczas , gdy wiadomość ma charakter osobisty , nierutynowy i zwięzły . Natomiast , gdy treść przekazu jest bardziej bezosobowa , rutynowa i dłuższa lepsza będzie forma pisemna .

Na przykład przygotowując spotkanie najprościej skorzystać z najszybszego środka komunikacji tj. z rozmowy telefonicznej > Dodatkową zaletą jest w tym wypadku możliwość natychmiastowego potwierdzenia . Za telefonem może pójść notatka przypominająca odbiorcy o umówionym terminie i stanowiąca potwierdzenie faktu zwołania zebrania . Takie działania stały się jeszcze łatwiejsze postępach komunikacji elektronicznej .

FORMY KOMUNIKACJI GRUPOWEJ I ORGANIZACYJNEJ

Poza przedstawionymi wyżej formami komunikacji interpersonalnej menadżerowie zajmują się też innymi odmianami komunikowania się w przedsiębiorstwie . Każda z nich sięga do szerokich wzorców komunikacji w całej organizacji i są to :

• komunikacja pionowa

• komunikacja pozioma

• sieci komunikacyjne

• winorośl

KOMUNIKACJA PIONOWA to komunikacja płynąca w górę i w dół organizacji , zwykle wzdłuż linii służbowego podporządkowania ; odbywa się pomiędzy menadżerami i ich podwładnymi i może obejmować kilka odrębnych szczebli organizacyjnych .

• Komunikacja w górę składa się z wiadomości od podwładnych do zwierzchników , zwykle do bezpośrednich przełożonych , następnie do ich przełożonych itd. Kolejno po szczeblach hierarchii . Typowe treści przekazywane przez komunikację biegnącą z dołu do góry to wnioski czy prośby oraz informacje , które w opinii menadżerów niższego szczebla mogą mieć znaczenie dla menadżerów wyższego szczebla , odpowiedzi na żądania menadżerów wyższego szczebla , sugestie , skargi i informacje finansowe . Badania wykazały , że komunikacja „ ku górze „ jest bardziej podatna na zakłócenia niż komunikacja w odwrotnym kierunku . Podwładni mogą wstrzymywać lub zniekształcać taką informację , która stawia ich w złym świetle . Im większy jest służbowy dystans dzielący podwładnego i zwierzchnika i im niższy poziom wzajemnego zaufania , tym bardziej prawdopodobne , że podwładny będzie informację wstrzymywał lub zniekształcał .

• Komunikacja w dół następuje wtedy , gdy informacja spływa po szczeblach hierarchii od przełożonego do podwładnych . Typowa treść takich przekazów to dyrektywy dotyczące sposobu wykonania określonych zadań , przydzielenie nowych obowiązków , zwrotna ocena osiągnięć , a także ogólne informacje , które w opinii menadżera wyższego szczebla mogą mieć pewną wartość dla menadżera szczebla niższego . Komunikacja pionowa może , i zwykle powinna , być dwukierunkowa .

KOMUNIKACJA POZIOMA służy różnym celom . Ułatwia komunikację pomiędzy niezależnymi jednostkami i może być również wykorzystana do wspólnego rozwiązywania problemów , np. wtedy , gdy dwóch kierowników wspólnie przygotowało nową metodę poprawy wydajności . Komunikacja pozioma odgrywa także ważną rolę w pracy zespołów roboczych , których członkowie wywodzą się z różnych działów .

WINOROŚL jest to nieformalna sieć komunikacji wśród ludzi należących do organizacji ; może przenikać całą organizację i nie zawsze odpowiada wzorcowi formalnych kanałów komunikacji . Dwa najbardziej rozpowszechnione rodzaje winorośli to : łańcuch plotki o łańcuch kiści

• łańcuch plotki powstaje wówczas , gdy jakaś osoba upowszechnia wiadomość - najczęściej informację osobową - innym ludziom . Każda z nich może zachować informację dla siebie lub podać ją dalej

• łańcuch kiści ma on miejsce , gdy jedna osoba przekazuje informację wybranym kilku osobom . Niektórzy odbiorcy przekazują informację kilku innym , reszta zachowuje ją dla siebie .

SIEĆ KOMUNIKACYJNA to wzorzec , według jakiego odbywa się komunikacja członków grupy .

Typy sieci komunikacyjnych to :

• Wzorzec „ koła od wozu „ - cała komunikacja płynie przez osobę zajmującą centralną pozycję ( osobę 1 ) , która prawdopodobnie jest przywódcą grupy . Jest to przykład sieci najsilniej scentralizowanej , ponieważ jedna osoba otrzymuje i przekazuje całość informacji .

• Wzorzec litery „Y „ - jest nieco mniej scentralizowany - dwie osoby ( 1 i 2 ) są bliskie centrum

• Model „ łańcucha „ - zapewnia bardziej wyrównany przepływ informacji pomiędzy członkami grupy , chociaż osoby po obu końcach łańcucha kontaktują się tylko z jednym członkiem grupy

• „ Okrąg „ - zostaje w nim domknięta droga przebiegu komunikacji .

• „ Każdy z każdym „ - jest to najbardziej zdecentralizowana sieć komunikacyjna tzw. Sieć „ wszystkich kanałów „ . Każdy członek grupy w równym stopniu uczestniczy w procesie komunikacji , a przywódca grupy , o ile taki jest , nie ma tu nadmiernej władzy .

SIEĆ KOMUNIKACYJNA

KOŁO OD WOZU Y ŁAŃCUCH

OKRĄG „ KAŻDY Z KAŻDYM ”

INNE FORMY KOMUNIKOWANIA SIĘ

Zarządzanie przez krążenie po firmie . Jest to podejście , które wymaga od menadżera krążenia po firmie i odbywania spontanicznych rozmów z podwładnymi , dostawcami , klientami i wszystkimi innymi znajdującymi się w zasięgu firmy .

Inną formą komunikowania się w organizacji jest nieformalna wymiana dokonująca się poza normalnym środowiskiem pracy , zwykle w kontekście grup nieformalnych albo grup interesu . Pracownicy uczestniczący w pikniku , grający w jakiejś zakładowej drużynie albo organizujący wspólny wypad na ryby niemal zawsze będą spędzać trochę czasu na rozmowach na tematy zawodowe . Nie ma ustalonego porządku dnia , a tematy rozmów zmieniają się w zależności od dnia i grupy . Mimo to jednak zebrania towarzyskie odgrywają ważną rolę . Sprzyjają one wytwarzaniu i utrzymaniu silnej kultury oraz pomagają w zrozumieniu sposobu funkcjonowania organizacji .

BARIERY W KOMUNIKOWANIU SIĘ

CECHY NADAWCY :

• sprzeczne lub niespójne sygnały

• niewiarygodność w przedmiocie informacji

• niechęć do komunikowania się

CECHY ODBIORCY :

• brak nawyku słuchania

• uprzedzenia w przedmiocie słuchania

DYNAMIKA INTERPERSONALNA :

• semantyka

• różnica statusu lub władzy

• różnica percepcji

CZYNNIKI PO STRONIE OTOCZENIA :

• szumy

• przeciążenie

Cechy nadawcy - pewne cechy nadawcy mogą zakłócić skuteczną komunikację . Wśród rozpowszechnionych problemów można wymienić sprzeczne lub niespójne sygnały oraz brak wiarygodności . Menadżer wysyła sprzeczne sygnały , gdy w poniedziałek mówi , że sprawę trzeba załatwić w określony sposób , ale już w środę zaleca zupełnie odmienną procedurę . Menadżer wysyła niespójne sygnały , gdy deklaruje politykę „ otwartych drzwi ” i zachęca podwładnych do „ wpadania ” , ale faktycznie ma drzwi zamknięte i złości się , gdy ktoś do niego zagląda . Problemy z wiarygodnością powstają wtedy , gdy nadawca nie ma opinii wiarygodnego źródła informacji . Może nie cieszyć się zaufaniem lub może nie być postrzegany jako osoba dysponująca wiedzą w danej materii . W skrajnych przypadkach ludzie mogą mówić o czymś , o czym ewidentnie mają tylko słabe pojęcie lub w ogóle żadne . Niektórzy ludzie po prostu niechętnie nawiązują kontakty . Może być wiele przyczyn takiej niechęci .

Cechy odbiorcy - skuteczne komunikowanie się może również hamować brak nawyku słuchania ze strony odbiorcy i pewne nastawienie do tematu . Niektórzy ludzie są złymi słuchaczami : zamyślają się , rozglądają , czytają albo słuchają innej rozmowy , zamiast słuchać , co się do nich mówi . Ponieważ nie mogą się skupić na rozmowie , cała treść przekazu lub też przynajmniej jej część może umknąć ich zrozumieniu . Może im się nawet wydawać , iż słuchają uważnie , a potem stwierdzają , że całe fragmenty rozmowy wypadły im z pamięci . Odbiorcy mogą również wnieść pewne predyspozycje do procesu komunikowania się . Mogą wykazywać pewne zdecydowane nastawienie do danej kwestii.

Dynamika interpersonalna - niekiedy przyczyną powstawania problemów jest sprzeczność cech określonego nadawcy z cechami określonego odbiorcy . Problemy semantyczne powstają np. wtedy , gdy to samo słowo ma dla obu odmienny sens . Takie słowa i zwroty jak „ zysk ” , „ wyższa produkcja ” , i „ opłacalność inwestycji ” mogą mieć pozytywny sens dla menadżerów , ale mniej pozytywny dla pracowników . Przyczyną pojawiania się problemów z komunikacją mogą być również różnice statusu i władzy . Prezes firmy może zlekceważyć pracownika wykonawczego , myśląc sobie : „ Jak ktoś na takim poziomie może mi pomóc w prowadzeniu interesu ? ” . Jeżeli ludzie postrzegają sytuacje odmiennie , również i to może być przyczyną trudności we wzajemnym komunikowaniu się . Na przykład , kiedy dwóch menadżerów zauważa , ze trzeci niewiele czasu spędza w biurze , jeden może być przekonany , że po prostu tamtemu nagromadziło się kilka ważnych spotkań na zewnątrz , ale drugi menadżer może uznać taką sytuację za przejaw „ dekowania się ” .

Czynniki po stronie otoczenia - skuteczne komunikowanie się mogą również zakłócić takie czynniki po stronie otoczenia , jak hałas albo przeładowanie informacją . To ostatnie może stać się problemem wówczas , gdy odbiorca otrzymuje większą ilość informacji , niż jest wstanie przetworzyć .

JAK KOMUNIKOWAĆ SIĘ SKUTECZNIE ?

Menadżer świadomy znaczenia komunikacji i jej wszechobecności w pracy powinien wiedzieć , w jaki sposób maksymalizować potencjalne korzyści z komunikacji i minimalizować potencjalne problemy , tzn. w jaki sposób skutecznie się komunikować .

Aby skutecznie się komunikować menadżerowie muszą próbować przezwyciężyć różne bariery . Jedną z takich barier jest wysyłanie niespójnych sygnałów . Menadżer , który żartobliwie wyjaśnia sposób obsługi maszyny , grożącej wypadkiem przy niewprawnej obsłudze , nie przekażę pracownikowi informacji o niezbędnych środkach ostrożności . Należy również przezwyciężyć inne bariery .

PRZEZWYCIĘŻANIE BARIER W KOMUNIKOWANIU SIĘ

Techniki dla nadawcy - nadawca może wykorzystać sprzężenie zwrotne , świadomość , wiarygodność i wrażliwość , by w ten sposób poprawić skuteczność w komunikowaniu się . Być może najważniejszym z tych narzędzi jest sprzężenie zwrotne . Ułatwia je dwustronna komunikacja . Taka komunikacja pozwala odbiorcy na zadawanie pytań , umożliwia zwrócenie się o wyjaśnienia i wyrażenie opinii , które pozwalają nadawcy uzmysłowić sobie , czy został właściwie zrozumiany . Ogólnie rzecz biorąc , im bardziej skomplikowana jest wiadomość , tym bardziej pożyteczna będzie dwustronna komunikacja . Nadawca powinien mieć świadomość znaczeń , jakie różnie odbiorcy mogą przywiązywać do różnych słów . Na przykład , zwracając się do akcjonariuszy , menadżer może często używać słowa „ zyski ” . Natomiast w rozmowie z przywódcami związkowymi to samo słowo może jednak występować rzadziej . Nadawca powinien również próbować utrzymać swą wiarygodność , nie udając , że jest ekspertem w dziedzinach , na których nie zna się najlepiej , dobrze przygotowując się w przedmiocie komunikacji i sprawdzając fakty , prócz tego zaś starając się być możliwie dokładnym i uczciwym . Wreszcie nadawca powinien się wczuwać w punkt widzenia odbiorcy .

Technika dla odbiorcy - Menadżerowie mogą skorzystać z dwóch szczególnie dobrych technik zwiększenia swej skuteczności w roli odbiorców - dobrego słuchania i wrażliwości na punkt widzenia nadawcy . Chcąc być dobrym słuchaczem menadżer musi być gotowy słuchać bez przerywania mówiącemu , koncentrować się zarówno na słowach , jak i na przekazywanych treściach , zachować cierpliwość i w miarę potrzeby zadawać pytania . Inna technika to kształtowanie umiejętności wczuwania się w punkt widzenia nadawcy .

Techniki dla nadawcy i odbiorcy - Zarówno nadawca , jak i odbiorca mogą podnieść skuteczność komunikacji poprzez śledzenie losów informacji , regulację przepływu informacji i zrozumienie bogactwa różnych środków przekazu .

Śledzenie losów wiadomości po prostu zakłada sprawdzenie po pewnym czasie , czy wiadomość została odebrana i zrozumiana .

Regulowanie przepływu informacji oznacza , że nadawca albo odbiorca podejmuje kroki mające zapobiec ewentualnemu przeładowaniu informacją . Dla nadawcy może to oznaczać nieprzekazywanie zbyt wielu informacji naraz . Dla odbiorcy zaś - powiadomienie partnerów , że żąda się od niego zbyt wielu rzeczy jednocześnie .

Zarówno nadawca jak i odbiorca powinni również rozumieć bogactwo dostępnych środków przekazu . Kiedy menadżer pragnie czasowo zwolnić podwładnego , powinien tę wiadomość przekazać osobiście . Bezpośredni kontakt osobisty jako kanał komunikowania się daje menadżerowi możliwość wyjaśnienia sytuacji i odpowiedzi na pytania . Kiedy celem informacji jest poinformowanie o podwyżce płacy , odpowiednią formą będzie forma pisemna , jako obiektywna i dokładna . W ślad za pisemnym powiadomieniem mogą oczywiście pójść pisemne gratulacje menadżera .

TECHNIKI DLA NADAWCY :

• sprzężenie zwrotne

• świadomość języka i znaczenia

• zachowanie wiarygodności

• wrażliwość na potrzeby odbiorcy

TECHNIKI DLA ODBIORCY :

• rozwijanie umiejętności słuchania

• wrażliwość na potrzeby nadawcy

TECHNIKI DLA NADAWCY I ODBIORCY :

• śledzenie losów informacji

• regulacja przepływy informacji

• zrozumienie bogactwa różnych środków informacji

WINOROŚL

ŁAŃCUCH PLOTKI

( JEDNA OSOBA ODPOWIADA WIELU INNYM )

ŁAŃCUCH KIŚCI

( WIELU LUDZI ODPOWIADA NIEWIELU DALSZYM ZADANIOM )

SKUTECZNA

KOMUNIKACJA

INTERPERSONALNE KOMUNIKOWANIE SIĘ

Definicja „ komunikowania się ” zwraca uwagę na trzy zasadnicze sprawy :

1. że komunikowanie się w tym znaczeniu , w jakim się posługujemy , dotyczy ludzi , a zatem jego zrozumienie wiąże się ze zrozumieniem występujących między nimi związków ;

2. że komunikowanie polega na dzieleniu się znaczeniami , co wskazuje , że jeśli ludzie mają się porozumiewać ze sobą , to muszą zgodzić się co do definicji terminów , którymi się posługują ;

3. że komunikowanie się jest symboliczne - gesty , dźwięki , litery , liczby i słowa mogą jedynie przedstawiać pojęcia , które mają przekazywać lub stanowić ich przybliżenie .

SPRZĘŻENIE ZWROTNE

Sprzężenie zwrotne jest odwróceniem procesu komunikowania się , w którym wyraża się reakcja na komunikat nadawcy . Ponieważ odbiorca staje się nadawcą , sprzężenie zwrotne obejmuje te same etapy , co pierwotne komunikowanie się . Sprzężenie zwrotne w organizacjach może przyjmować rozmaite formy , od bezpośredniego sprzężenia zwrotnego , jak proste ustne potwierdzenie przyjęcia komunikatu , do sprzężenia pośredniego , wyrażającego się działaniami lub dokumentacją . Na przykład proste żądanie zwiększenia wydajności może spotkać się bezpośrednio z potwierdzającym kiwnięciem głową albo pośrednio z rekordowym wzrostem produkcji lub ze strajkiem .

Sprzężenie zwrotne ma charakter fakultatywny i może istnieć w danej sytuacji w dowolnym stopniu ( od minimalnego do pełnego ) . W większości organizacji im silniejsze jest sprzężenie zwrotne , tym skuteczniejszy proces komunikowania się . Na przykład szybkie sprzężenie zwrotne pozwala kierownikom dowiedzieć się , czy ich instrukcje zostały zrozumiane i przyjęte .

2

2

4

2

3

4

3

5

ZAMIERZONY KOMUNIKAT

ZAMIERZONY

KOMUNIKAT

KODOWANIE

DE -

KODOWANIE

1

ZAKODOWANIE

PRZEKAZ

KANAŁAMI

SZUM

5

TREŚĆ

ROZSZYFROWANIE

ROZSZYFROWANIE

TREŚĆ

ZAKODOWANIE

SZUM

POCZĄTEK

PRZEKAZ KANAŁAMI

2

1

5

4

1

1

2

3

4

5

1

2

3

4

5

---