Rok Akademicki 1994/95 |
LABORATORIUM FIZYCZNE |
|||
Nr Ćwiczenia 71 |
Temat: |
|||
Wydział: Mechaniczny Kierunek: I.Z.K. Grupa: 6.2.2 |
Artur Grynkiewicz |
|||
Data
|
Ocena |
Data zaliczenia ćwiczenia |
Podpis |
|
1995.04.27 |
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
1.Cel ćwiczenia.
Zapoznanie się z prawami rządzącymi promieniowaniem termicznym ; wyznaczenie współczynnika pochłaniania promieniowania przez powierzchnię ciała.
2.Część teoretyczna.
Z teorii promieniowania termicznego wiadomo, że zdolność emisji E (,T) ciał rzeczywistych jest mniejsza od odpowiedniej zdolności emisji Ec(,T) dla ciała doskonale czarnego.
Dla każdego ciała napisać można prawo Kirchhoffa :
- zdolność absorbcji ciała
Zgodnie z wynikami badań Stefana:
σ - stała Stefana
W doświadczeniu porównuje się moc P wypromieniowaną przez badane ciało z mocą Pc , wypromieniowaną w takich samych warunkach przez sadzę (jako model ciała doskonale czarnego).
U - dla badanego ciała,
Uc - dla ciała, którego powierzchnia poczerniona jest sadzą.
dla temperatury otoczenia niższej od temperatury ciała P= A ⋅ S ⋅ σ ⋅ (T4 - T04 )
jako, że i współczynnik A dla sadzy przyjęliśmy = 1 to porównując oba równania (ciało badane i sadza ) otrzymujemy
3.Schemat pomiarowy.
4.Tabele pomiarowe.
Lp. |
t |
U |
Uc |
a |
|
Δai |
|
*C |
μV |
μV |
- |
- |
- |
1 |
60 |
72 |
203 |
0,125 |
0.07 |
0.35 |
2 |
70 |
120 |
260 |
0,213 |
0.01 |
0.25 |
3 |
80 |
163 |
300 |
0,295 |
0.06 |
0.2 |
4 |
90 |
198 |
380 |
0,271 |
0 |
0.19 |
|
|
|
||||
0,226 |
∑=0.14 |
0.25 |
5.Rachunek błędów .
- błąd woltomierza ΔU = ±15μV
- błąd przeciętny
- błąd maksymalny obliczamy z metody różniczki logarytmowanej
6.Wnioski.
Duży wpływ na błąd pomiaru miał brak dostatecznej izolacji termicznej ogrzewanych ciał. Przy pomiarze napięć rzędu 10-6 V nawet najmniejszy ruch powietrza w pobliżu termopar powodował znaczne skoki napięcia. Celowe było by przyjęcie błędu przynajmniej U=30*10-6 V .