ZARZĄDZANIE SYSTEMAMI BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY
Gospodarka wodno-ściekowa - jest jednym z priorytetów we Wspólnocie Europejskiej. Wynika to z ograniczonych zasobów wodnych oraz nieproporcjonalnego, nadmiernego zużycia wody oraz emisji ścieków. Z nami ograniczysz straty wody oraz ładunki emitowanych w ściekach zanieczyszczeń.
Gospodarka wodno-ściekowa obejmuje obszary, których ramy określa Prawo wodne z dnia 27.04.2001r. z późniejszymi zmianami oraz Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzeniu ścieków z dnia. Ustawy są definiowane dodatkowo kilkunastoma aktami wykonawczymi. Zapisy zawarte we wspomnianych ustawach i rozporządzeniach ściśle definiują zasady korzystania z wód oraz wytwarzania i odprowadzania ścieków.
Ścieki...
Pojęcie ścieki określa wprowadzane do wód lub do ziemi różnego rodzaju ciekłe media między innymi:
ścieki z budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej, powstające w wyniku ludzkiego metabolizmu lub funkcjonowania gospodarstw domowych oraz ścieki o zbliżonym składzie pochodzące z tych budynków (tzw. ścieki bytowe),
ścieki bytowe lub mieszaninę ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi, odprowadzane urządzeniami służącymi do realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych (tzw. ścieki komunalne),
ścieki, nie będące ściekami bytowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu (tzw. ścieki przemysłowe),
wody zużyte, w szczególności na cele bytowe lub gospodarcze,
ciekłe odchody zwierzęce, z wyjątkiem gnojówki i gnojowicy przeznaczonych do rolniczego wykorzystania w sposób i na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu,
wody opadowe lub roztopowe, ujęte w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne, pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni, w szczególności z miast, portów, lotnisk, terenów przemysłowych, handlowych, usługowych
i składowych, baz transportowych oraz dróg i parkingów,
wody odciekowe ze składowisk odpadów i miejsc ich magazynowania, wykorzystane solanki, wody lecznicze i termalne,
wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb łososiowatych,
wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych
Obowiązki podmiotów w zakresie ochrony środowiska
W związku z wejściem do Unii Europejskiej polscy przedsiębiorcy muszą przestrzegać nowe przepisy ochrony środowiska.
Nowe obowiązki ochrony środowiska obejmują nie tylko duże zakłady, ale również małe i średnie firmy
jak również organizacje i jednostki Administracji Państwowej
(zarówno rządowej jak i samorządowej).
Sprawdź,
Czy te obowiązki dotyczą Twojej firmy!!!
Każdy podmiot (za wyjątkiem zwolnień zawartych w Prawie ochrony środowiska, ustawie o odpadach i Prawie wodnym) jest zobowiązany posiadać pozwolenia (Art. 180) na:
1) wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
3) wytwarzanie odpadów,
rozwijając temat - POZWOLENIA
1. Organ ochrony środowiska może udzielić pozwolenia:
1) zintegrowanego,
2) na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
3) wodno-prawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
4) na wytwarzanie odpadów,
1a. Organ ochrony środowiska, wydając jedno z pozwoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, na wniosek prowadzącego instalację, może objąć jednym pozwoleniem instalacje położone na obszarze swojej właściwości.
2. Warunki i tryb wydawania, wygasania, cofania i ograniczania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, oraz właściwość organów określają przepisy ustawy - Prawo wodne, z zastrzeżeniem ust.3.
3. Do pozwoleń wodno-prawnych na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi stosuje się odpowiednio art. 187, 188 ust. 3 pkt 2 i ust. 4, art. 190, 191, 193 ust. 2 i art. 198. (Art.181 POŚ)
Podmioty podlegające pozwoleniom na wytwarzanie odpadów oraz zezwoleniom na gospodarowanie odpadami precyzują
(Art. 17, Art. 26 i Art. 28 Ustawy o odpadach.)
Pozwolenia, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-4, oraz pozwolenie wodno-prawne na pobór wód nie są wymagane w przypadku obowiązku posiadania pozwolenia zintegrowanego. (Art.182 POŚ)
1. Pozwolenie wydaje w drodze decyzji organ ochrony środowiska.
2. O wygaśnięciu, cofnięciu oraz ograniczeniu pozwolenia orzeka organ właściwy do wydania pozwolenia. (Art. 183 POŚ)
Brak pozwoleń będzie oznaczał zwyżkę opłat za Powietrze, Wodę i Ścieki
X00% oraz opłaty podwyższone za Odpady (Art. 292 i 293 POŚ)
Podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone o X00 % w przypadku braku wymaganego pozwolenia na:
1) wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów,
2) pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi. (Art. 292 POŚ)
X00 % - wyjaśnienie poniżej
Na przestrzeni lat wysokość opłaty podwyższonej ulegała zmianom:
w okresie do 11.01.2003 r. - 500 % (wymiar x 6),
w okresie od 12.01.2003 r. do 31.12.2006 r. - 100 % (wymiar x 2),
w okresie od 1.01.2007 r. do 31.12.2008 r. - 200 % (wymiar x 3),
od 1.01.2009 r. - 500 % (wymiar x 6).
1. Za składowanie odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów podmiot korzystający ze środowiska ponosi, z zastrzeżeniem ust. 3-5, opłaty podwyższone w wysokości 0,05 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.
2. Magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania traktuje się jako składowanie odpadów bez wymaganej decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Za składowanie odpadów w miejscu na ten cel nie przeznaczonym podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,1 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.
(...)
6. Przepisy ust. 3-5 stosuje się odpowiednio, jeżeli składowanie odpadów jest zabronione na podstawie ustawy o odpadach.(Art. 293 POŚ)
rozwijając temat - OPŁATY
1. Podmiot korzystający ze środowiska ustala we własnym zakresie wysokość należnej opłaty i wnosi ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego.
2. Osoby fizyczne nie będące przedsiębiorcami ponoszą opłaty za korzystanie ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie wymaga pozwolenia na wprowadzanie substancji lub energii do środowiska oraz pozwolenia wodno-prawnego na pobór wód w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo wodne. (Art. 284 POŚ)
Stawki opłat ulegają corocznej zmianie.
Formularze służace sprawozdawczości w zakresie opłat za korzystanie ze
środowiska także ulegają zmianom na przestrzeni lat.
Komponenty za które podmiot samodzielnie nalicza opłaty:
za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza
za pobór wód,
za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
za składowanie odpadów.
1. Opłatę ustala się według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystanie ze środowiska miało miejsce.
2. Podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza.
3. Podmiot ponoszący opłatę zryczałtowaną za odprowadzane ścieki pochodzące z chowu lub hodowli ryb innych niż łososiowate lub innych organizmów wodnych wnosi ją w terminie 2 miesięcy po zakończeniu okresu, o którym mowa w art. 287 ust. 1 pkt 5.
4.W przypadku gdy w danym roku kalendarzowym na składowisku odpadów umieszczono odpady oraz wydobyto z niego odpady tego samego rodzaju, podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do dnia 31 stycznia następnego roku.
(Art.285 POŚ)
(Począwszy od dnia 1 lipca 2005 roku podmiot korzystający ze środowiska ma obowiązek naliczenia i uiszczenia opłat do końca miesiąca po upływie każdego półrocza. Inne zasady obowiązywały do 30 czerwca 2005 roku, gdy obowiązek sporządzania wykazów i uiszczania opłat, powstawał na koniec miesiąca po upłwie każdego kwartału.)
1. Podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285
ust. 2 i 4, przedkłada marszałkowi województwa wykaz zawierający
informacje i dane, o których mowa w art. 287, wykorzystane do ustalenia
wysokości opłat oraz wysokość tych opłat.
1a. Podmiot korzystający ze środowiska, odprowadzający ścieki pochodzące z chowu lub hodowli ryb innych niż łososiowate lub innych organizmów wodnych, przekazuje informacje do końca miesiąca następującego po zakończeniu okresu, o którym mowa w art. 287 ust. 1 pkt 5.
1b. Wykaz zawierający informacje i dane, o których mowa w art. 287 ust. 1 pkt 1-3, wykorzystane do ustalenia wysokości opłat, podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285 ust. 2, przedkłada także wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
1c. Do zobowiązań z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli wynikają one z wykazu o wysokości należnych opłat.
2. Wykaz, na podstawie którego ustalono opłaty za składowanie odpadów, podmiot korzystający ze środowiska przedkłada także wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce składowania odpadów.
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat i sposób przedstawiania tych informacji i danych (...)
(Art. 286 POŚ)
1. Nie wnosi się opłat z tytułu tych rodzajów korzystania ze środowiska spośród wymienionych w art. 273 ust. 1, których półroczna wysokość wnoszona na rachunek urzędu marszałkowskiego nie przekracza 400 zł. Przepisy art. 286 ust. 1-2 stosuje się odpowiednio.
2. Sejmik województwa może, w drodze aktu prawa miejscowego, uchwalić podwyższenie kwoty, o której mowa w ust. 1, jednak nie więcej niż do 50 %.
(Art. 289 POŚ)
Istnieją tez dodatkowe zwolnienia z opłat.
Każdy podmiot jest zobowiązany prowadzić aktualizowaną ewidencję zawierającą (art. 287 Prawa ochrony środowiska):
1. Podmiot korzystający ze środowiska powinien prowadzić, aktualizowaną co pół roku, ewidencję zawierającą odpowiednio:
1) informacje o ilości i rodzajach gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza
oraz dane, na podstawie których określono te ilości,
2) informacje o ilości i jakości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej,
3) informacje o ilości, stanie i składzie ścieków wprowadzanych do wód lub
do ziemi,
4) informacje o wielkości, rodzaju i sposobie zagospodarowania terenu, z którego
odprowadzane są ścieki, o których mowa w art. 3 pkt 38 lit. c),
5) informacje o wielkości produkcji ryb innych niż łososiowate lub innych
organizmów wodnych oraz powierzchni użytkowej stawów eksploatowanych
w cyklu produkcyjnym w obiektach chowu lub hodowli tych ryb lub tych
organizmów, za okres od dnia 1 maja roku rozpoczynającego cykl do dnia
30 kwietnia roku następującego po zakończeniu tego cyklu produkcyjnego.
2. Zasady prowadzenia ewidencji odpadów określają przepisy ustawy o odpadach.
(Art. 287 POŚ)
rozwijając temat - ODPADY
ewidencja odpadów
Ustawa o odpadach
1. Posiadacz odpadów, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jest obowiązany
do prowadzenia ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z przyjętym
katalogiem odpadów i listą odpadów niebezpiecznych.
(...)
2. Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów, o której mowa w ust. 1,
nie dotyczy wytwórców odpadów komunalnych.
3. Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy osób fizycznych
i jednostek organizacyjnych nie będących przedsiębiorcami, które wykorzystują
odpady na własne potrzeby.
4. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, prowadzi się, z zastrzeżeniem ust. 5,
z zastosowaniem następujących dokumentów ewidencji odpadów:
1) karty ewidencji odpadu, prowadzonej dla każdego rodzaju odpadu odrębnie,
2) karty przekazania odpadu.
(...)
13. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się szkodliwością odpadów
oraz potrzebą wprowadzenia ułatwień dla małych i średnich przedsiębiorców określi,
w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów lub ich ilości dla których nie ma
obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów oraz kategorie małych i średnich
przedsiębiorców, które mogą prowadzić proszczoną ewidencję odpadów.
14. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory
dokumentów stosowanych na potrzeby ewidencji odpadów, z wyodrębnieniem
ewidencji komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa
w art. 43 ust. 1, oraz ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
(...) (Art. 36.UO)
Ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania
niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej
1. Określa obowiązki przedsiębiorców (...) wprowadzających na terytorium kraju
produkty w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy,
i produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy oraz określa zasady
ustalania i pobierania opłaty produktowej i opłaty depozytowej.
1a. Przepisy ustawy stosuje się również do przedsiębiorcy, który pakuje produkty
wytworzone przez innego przedsiębiorcę i wprowadza je na rynek krajowy.
1b. W przypadku gdy produkt lub produkt w opakowaniu jest wprowadzany na rynek
krajowy przez przedsiębiorcę niebędącego wytwórcą produktu lub produktu
w opakowaniu, który zlecił wytworzenie tego produktu lub produktu w opakowaniu
oraz którego oznaczenie zostało umieszczone na produkcie lub produkcie
w opakowaniu, obowiązki określone w ustawie obciążają tego przedsiębiorcę.(...)
(Art.1 UOOPID)
Wyżej nadmieniony obowiązek dotyczy następujacych opakowań:
opakowania z tworzyw sztucznych
opakowania z aluminium
opakowania ze stali, w tym z blachy stalowej
opakowania z papieru i tektury
opakowania ze szkła gospodarczego, poza ampułkami
opakowania z drewna
produktów takich jak:
akumulatory kwasowo-ołowiowe
akumulatory niklowo-kadmowe i niklowo-żelazowe oraz inne akumulatory
elektryczne (wielkogabarytowe)
akumulatory niklowo-kadmowe i niklowo-żelazowe oraz inne akumulatory
elektryczne (małogabarytowe)
ogniwa i baterie galwaniczne oraz ich części, z wyłączeniem: części ogniw
i baterii galwanicznych
oraz pozostałych produktów takich jak:
*oleje smarowe,
z wyłączeniem:
* oleje smarowe do przeprowadzania przemian chemicznych innych
niż proces specyficzny
* oleje białe, parafina ciekła
* mieszanki olejowe do obróbki metali, oleje zapobiegające przyleganiu
do form, oleje antykorozyjne
* oleje smarowe pozostałe oraz pozostałe oleje
* oleje odpadowe
* lampy wyładowcze, z wyłączeniem świetlówek kompaktowych
*opony nowe pneumatyczne z gumy, w rodzaju stosowanych w samochodach
osobowych
*opony nowe pneumatyczne z gumy, w rodzaju stosowanych w autobusach
i samochodach ciężarowych, o współczynniku obciążenia <= 121
*opony nowe pneumatyczne z gumy, w rodzaju stosowanych w autobusach
i samochodach ciężarowych, o współczynniku obciążenia > 121
*opony nowe pneumatyczne z gumy, w rodzaju stosowanych w pojazdach
i maszynach rolniczych i leśnych
*opony nowe pneumatyczne z gumy, do pojazdów transportu bliskiego i maszyn
w rodzaju stosowanych w budownictwie i przemyśle
*opony nowe pneumatyczne z gumy, z bieżnikiem daszkowym lub podobnym,
pozostałe
*opony pozostałe, nowe, pneumatyczne z gumy, gdzie indziej niesklasyfikowane
*opony używane pneumatyczne z gumy
*opony bieżnikowane z gumy, w rodzaju stosowanych w samochodach osobowych
*opony bieżnikowane z gumy, w rodzaju stosowanych w autobusach i samochodach
ciężarowych
*opony bieżnikowane z gumy, pozostałe
Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
1.Ustawa określa:
1) wymagania, jakim powinien odpowiadać sprzęt elektryczny i elektroniczny,
zwany dalej "sprzętem"
2) zasady postępowania ze zużytym sprzętem w sposób zapewniającym
ochronę zdrowia i życia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasada
zrównoważonego rozwoju
- w celu ograniczenia ilości odpadów powstałych ze sprzętu oraz
zapewnienia odpowiedniego poziomu zbierania, odzysku i recyklingu
zużytego sprzętu.
2.W sprawach dotyczących postępowania ze zużytym sprzętem w zakresie
nie uregulowanym w ustawie stosuje się przepisy o odpadach.
(Art. 1 UOZSEIE)
1. Kto wprowadza sprzęt nie będąc wpisanym do rejestru, o którym mowa w art.6,
podlega karze pieniężnej w wysokości od 5 000 do 500 000 zł.
2. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, która przejęła,
w drodze umowy, obowiązki, o których mowa w art.. 24 ust. 1 i 2 oraz art.31
ust. 1, i nie realizowała tych obowiązków podlega karze pieniężnej w wysokości
od 5 000 do 500 000 zł.
(Art. 80 UOZSEIE )
Ewidencję prowadzi podmiot i przechowuje przez okres 5 lat.
Rozwijając temat - KARY
Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza przekroczenie lub naruszenie (...) [na podstawie między innymi KONTROLI].
1. Administracyjne kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska za:
1) przekroczenie określonych w pozwoleniach, o których mowa w art. 181 ust. 1
pkt 1 i 2, ilości lub rodzaju gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza,
2) przekroczenie określonych w pozwoleniach, o których mowa w art. 181 ust. 1
pkt 1 i 3, warunków dotyczących ilości ścieków, ich stanu, składu, minimalnej
procentowej redukcji stężeń substancji w ściekach oraz masy substancji
w odprowadzanych ściekach przypadającej na jednostkę masy wykorzystanego
surowca, materiału, paliwa lub wytworzonego produktu,
3) przekroczenie określonej w pozwoleniach, o których mowa w art. 181 ust. 1
pkt 1, i pozwoleniach na pobór wód, ilości pobranej wody,
4) naruszenie warunków decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji
składowiska odpadów albo decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania
odpadów, wymaganych przepisami ustawy o odpadach, co do rodzaju i sposobów
składowania lub magazynowania odpadów,
5) przekroczenie, określonych w decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu lub
pozwoleniu, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1, poziomów hałasu.
(Art.298 POŚ)
1. Karę wymierza się w wysokości 10-krotnej wielkości jednostkowej stawki opłat:
1) za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
2) za pobór wód.
2. Za składowanie odpadów z naruszeniem warunków dotyczących rodzaju i sposobów składowania odpadów, określonych w decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska, lub magazynowanie odpadów z naruszeniem decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów wymierza się karę w wysokości 0,1 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania. (Art.309 POŚ)
Znaczenie symboli:
POŚ - Ustawa Prawo ochrony Środowiska
UO - Ustawa o odpadach
UOOPID - Ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi
odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej
UOZSEIE - Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
GOSPODARKA ODPADOWA
Odpady - wszystkie nieprzydatne substancje i przedmioty, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany[1].
Klasyfikacja odpadów
W celu uporządkowania gospodarki zasobami i ochrony środowiska niezbędna jest klasyfikacja odzwierciedlająca genezę odpadów, ich właściwości, ekologiczną szkodliwość, użyteczność i masowość ich wytwarzania.
Podstawą każdej klasyfikacji są odpowiednio dobrane kryteria o charakterze fizykochemicznym, biologicznym, technologicznym, ekonomicznym np.:
źródło pochodzenia - sfera powstawania,
kryterium surowcowe,
stan skupienia,
skład chemiczny,
toksyczność,
stopień zagrożenia dla środowiska,
stopień przydatności (branżowej) do dalszego wykorzystania.
Odpady klasyfikuje się w zależności od źródeł powstawania, stopnia uciążliwości bądź stwarzania zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska. W problematyce dotyczącej ochrony środowiska rozpatruje się i klasyfikuje odpady, jako substancje pochodzące z produkcji lub konsumpcji, które zanieczyszczają środowisko.
Przy klasyfikacji odpadów w oparciu o kryterium toksyczności i zagrożenia dla środowiska przyjmuje się, że o ich szkodliwości decyduje:
składnik najniebezpieczniejszy, który jednocześnie determinuje przynależność odpadów do odpowiedniej kategorii szkodliwości i określa technologię jego utylizacji,
toksyczność i szkodliwość odpadu dla organizmów żywych,
właściwości rakotwórcze substancji odpadowych,
zagrożenie dla wód powierzchniowych i gleby na podstawie wielkości dopuszczalnych zanieczyszczeń śródlądowych wód powierzchniowych I klasy czystości,
łatwość zapłonu.
Podział odpadów wg stopnia szczególnego zagrożenia dzieli je na:
odpady grożące zakażeniem - zawierające drobnoustroje chorobotwórcze, jaja pasożytów itp.,
odpady grożące skażeniem - zawierające substancje promieniotwórcze,
odpady szczególnie szkodliwe dla środowiska - zawierające substancje uznane przez ministra zdrowia za trucizny lub środki szkodliwe,
surowe produkty i inne materiały uznane za nieprzydatne do wykorzystania gospodarczego.
Ze względu na właściwości odpadów, a głównie udział frakcji organicznej, dzieli się je na:
mineralne - zawierające znikomą ilość (do 1%) substancji organicznej,
organiczno-mineralne - zawierające 5-50% substancji organicznej,
organiczne - w których udział substancji organicznej wynosi więcej niż 50%.
W Polsce wg rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. odpady w zależności od źródła ich powstawania klasyfikuje się na 20 grup[2]:
odpady powstające przy poszukiwaniu, wydobywaniu, fizycznej i chemicznej przeróbce rud oraz innych kopalin - 01,
odpady z rolnictwa, sadownictwa, upraw hydroponicznych, rybołówstwa, leśnictwa, łowiectwa oraz przetwórstwa żywności - 02,
odpady z przetwórstwa drewna oraz z produkcji płyt i mebli, masy celulozowej, papieru i tektury - 03,
odpady z przemysłu skórzanego, futrzarskiego i tekstylnego - 04,
odpady z przeróbki ropy naftowej, oczyszczania gazu ziemnego oraz pirolitycznej przeróbki węgla - 05,
odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania produktów przemysłu chemii nieorganicznej - 06,
odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania produktów przemysłu chemii organicznej - 07,
odpady z produkcji, przygotowania, obrotu i stosowania powłok ochronnych (farb, lakierów, emalii ceramicznych), kitu, klejów, szczeliw i farb drukarskich - 08,
odpady z przemysł przemysłu fotograficznego i usług fotograficznych - 09,
odpady z procesów termicznych - 10,
odpady z chemicznej obróbki i powlekania powierzchni metali oraz innych materiałów i z procesów hydrometalurgii metali niezależnych - 11,
odpady z kształtowania oraz fizycznej i mechanicznej obróbki powierzchni metali i tworzyw sztucznych - 12,
oleje odpadowe i odpady ciekłych paliw (z wyłączeniem olejów jadalnych oraz grup 05, 12 i 19) - 13,
odpady rozpuszczalników organicznych, chłodziw i propelentów ( z wyłączeniem grup 07 i 08) - 14,
odpady opakowaniowe; sorbenty, tkaniny do wycierania, materiały filtracyjne i ubrania ochronne, nie ujęte w innych grupach - 15,
odpady nie ujęte w innych grupach - 16,
odpady medyczne i weterynaryjne - 18,
odpady z instalacji i urządzeń służących zagospodarowaniu odpadów, z oczyszczalni ścieków oraz z uzdatniania wody pitnej i wody do celów przemysłowych - 19,
odpady komunalne łącznie z frakcjami gromadzonymi selektywnie - 20.
Spośród międzynarodowych (regionalnych) klasyfikacji odpadów do najważniejszych zalicza się klasyfikacje przygotowane przez EKG, EWG i RWPG. Największy geograficzno-gospodarczy zasięg działania ma klasyfikacja EKG, dlatego projekt standardowej klasyfikacji odpadów (z 12 - 16.06.1989 r.) przyjęto za podstawę jednolitej klasyfikacji odpadów w Polsce.
Biorąc za podstawę warunki powstawania (źródło, pochodzenie), główne składniki oraz fizyczne, chemiczne i biologiczne właściwości odpadów, podzielono je na:
grupy (odpady o wspólnym pochodzeniu i jednakowych właściwościach),
typy (odpady bliskie pod względem głównych składników i właściwości),
gatunki (dokładniej niż typ określają chemiczne, fizyczne i biologiczne właściwości),
rodzaje (określają specyficzne właściwości odpadu w ramach gatunku), a w razie potrzeby także na odmiany.
Jednolita klasyfikacja odpadów dzieli je na 27 grup
Odpady zwierzęce,
Odpady zwierzęce powstające w chowie, przetwórstwie i obrocie zwierzętami,
Odpady z produkcji roślinnej,
Odpady drzewne,
Odpady wydobywcze kopalin,
zobacz: Odpady powęglowe
Odpady przetwórcze kopalin,
Odpady żywności roślinnej powstające w przetwórstwie i obrocie,
Odpady tekstyliów,
Odpady włókien naturalnych,
Odpady włókien syntetycznych,
Odpady drewna,
Odpady papieru i kartonu,
Odpady ropy i jej pochodnych,
Odpady chemiczne,
Odpady gumy,
Odpady szkła,
Odpady metali żelaznych,
Odpady metali nieżelaznych,
Złom sprzętu technicznego,
Osady z oczyszczania ścieków i uzdatniania wody,
Odpady budowlane,
Odpady paleniskowe, pyły i szlamy,
Zanieczyszczona ziemia,
Osady denne,
Odpady bytowo-gospodarcze (komunalne),
Odpady radioaktywne,
Odpady inne (jak np. formierskie i rdzeniarskie, masy ziemne gruntu usuwane w budownictwie, pozostałości po spalaniu odpadów bytowo-gospodarczych, osadów z oczyszczania ścieków oraz pozostałych odpadów w ten sposób unieszkodliwianych, pozostałości po kompostowaniu odpadów komunalnych, wykładziny podłogowe).
W praktyce gospodarczej, tzn. w gospodarce materiałowej, jeszcze często korzysta się z klasyfikacji tych odpadów, które stanowią potencjalne surowce wtórne. Klasyfikacja stanowi więc podstawę do jednoznacznego oznaczenia poszczególnych rodzajów surowców wtórnych, umożliwiając właściwe odróżnienie poszczególnych grup zarówno przez dostawców, jak i przez odbiorców. Klasyfikacja ta (funkcjonująca od 1976 r.) oparta jest na konstrukcji wieloszczeblowej przy zastosowaniu różnych kryteriów podziału odpadów, jest dość szczegółowa i w miarę kompleksowa.
Wg niej odpady podzielono na 5 podstawowych rodzajów: metaliczne, niemetaliczne, mineralne, komunalne i energii cieplnej. W drugim etapie klasyfikacji podstawą podziału poszczególnych rodzajów surowców wtórnych na grupy są ich źródła pochodzenia (miejsca powstawania). W trzecim etapie przyjęto niejednolite kryteria dla poszczególnych rodzajów surowców wtórnych. W odniesieniu do metalicznych, niemetalicznych i energii przyjęto kryterium surowcowe, dla mineralnych kryterium miejsca ich powstawania, natomiast dla komunalnych kryterium stanu skupienia. W czwartym stopniu klasyfikacji za podstawę przyjęto kryterium właściwości fizyczno-chemicznych lub technologicznych. Omawiana klasyfikacja, mimo wielu niedoskonałości, umożliwia jednak objęcie nią wszystkich surowców wtórnych i może być wykorzystywana w praktyce gospodarczej.
Zasady gospodarowania odpadami
Jednym z istotniejszych celów ustawy o odpadach jest uregulowanie racjonalnego zagospodarowywania odpadów i powtórnego ich wykorzystania. Przez gospodarkę odpadami należy rozumieć: „zbieranie, transport, odzysk i unieszkodliwianie odpadów, w tym również nadzór nad takimi działaniami oraz nad miejscami unieszkodliwiania odpadów”. Z powyższej definicji wynika, że gospodarowanie odpadami należy rozumieć szeroko. Dlatego też zasady gospodarowania dotyczą szerokiego zakresu i można je już dostrzec na poziomie prewencji. Gospodarowanie odpadami podlega jednak określonym zasadom.
Kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstawanie odpadów, powinien takie działania planować, projektować i prowadzić, tak aby:
Zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na środowisko przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użytkowania,
Zapewniać zgodny z zasadami ochrony środowiska odzysk, jeżeli nie udało się zapobiec powstawaniu odpadów,
Zapewniać zgodne z zasadami ochrony środowiska unieszkodliwianie odpadów, których powstaniu nie udało się zapobiec lub których nie udało się poddać odzyskowi.
Obowiązki wytwórców odpadów
Przez wytwórcę odpadów rozumie się każdego, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów, oraz każdego, kto przeprowadza wstępne przetwarzanie, mieszanie lub inne działania powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania, konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba, że umowa o świadczenie usługi stanowi inaczej. Wytwórca odpadów (z wyjątkiem odpadów komunalnych) prowadzący instalację, który wytwarza rocznie:
powyżej 1 tony odpadów niebezpiecznych lub powyżej 5 tysięcy ton pozostałych odpadów - winien uzyskać pozwolenie na wytwarzanie odpadów; powinno ono odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach dotyczących pozwoleń na korzystanie ze środowiska, a ponadto określać m.in. ilość odpadów poszczególnych rodzajów dopuszczonych do wytworzenia w ciągu roku,
powyżej 0,1 tony odpadów niebezpiecznych - winien posiadać zatwierdzony program gospodarki odpadami, wniosek w tej sprawie należy przedłożyć z dwumiesięcznym wyprzedzeniem, decyzja zatwierdzająca program winna m.in. określać ilość poszczególnych rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do wytworzenia w ciągu roku,
do 0,1 tony odpadów niebezpiecznych albo powyżej 5 ton odpadów innych niż niebezpieczne - winien przedkładać informację o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania nimi (rada gminy może objąć tym obowiązkiem wytwarzanie odpadów w ilości mniejszej niż 5 ton rocznie).
Wytwórca odpadów nieprowadzący instalacji, który wytwarza rocznie: ponad 100 kg odpadów niebezpiecznych - winien legitymować się decyzją zatwierdzającą program gospodarki odpadami niebezpiecznymi, odpady niebezpieczne do 100 kg rocznie albo powyżej 5 ton innych odpadów - winien przedkładać informację o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami. Informacje o wytwarzanych odpadach oraz sposobem gospodarowania nimi należy przedkładać z dwumiesięcznym wyprzedzeniem. Rozpoczęcie objętej nią działalności może nastąpić, jeżeli właściwy organ w terminie 30 dni nie złoży sprzeciwu. O ile w tym terminie okaże się, że odpady niebezpieczne wytwarzane w ilości do 100 kg rocznie mogą powodować zagrożenie dla zdrowia, życia ludzkiego lub środowiska, organ w drodze decyzji nakazuje przedłożenie wniosku o zatwierdzenie gospodarki odpadami niebezpiecznymi. W przypadku, gdy wytwórca odpadów narusza przepisy ustawy lub działa w sposób niezgodny ze złożoną informacją, organ, któremu należało przedłożyć informację, wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń. Jeżeli wytwórca odpadów mimo wezwania, nadal narusza przepisy ustawy lub działa w sposób niezgodny ze złożoną informacją, organ właściwy do otrzymania wstrzymuje w drodze decyzji działalność powodującą wytwarzanie odpadów, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska zakończenia tej działalności. W takim przypadku wytwórca odpadów zobowiązany jest do usunięcia skutków prowadzonej działalności na własny koszt.
Wytwórca odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami innemu podmiotowi. Przeniesienie posiadania odpadów może nastąpić w zasadzie tylko na rzecz takiego podmiotu, który uzyskał zezwolenie właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie gospodarki odpadami.
Dokonanie na rzecz takiego podmiotu przeniesienie posiadania odpadów skutkuje również przeniesieniem odpowiedzialności za zgodne z prawem postępowanie z odpadami. Posiadacz odpadów objętych listą ustaloną w przepisach wykonawczych może „przekazać” je do wykorzystania przez osobę fizyczną lub jednostkę organizacyjną, które nie są przedsiębiorcami, „na ich własne potrzeby”. W tym samym trybie można określić rodzaje odpadów, których zbieranie, transport, odzysk lub unieszkodliwianie nie wymagają zezwolenia.
Z pewnymi wyjątkami zezwolenia wymaga działalność w zakresie:
odzysku,
unieszkodliwiania,
zbierania,
transportu odpadów.
Winno ono m.in. określać rodzaje oraz roczną ilość przeznaczonych w tym celu odpadów, dopuszczalne metody odzysku (unieszkodliwiania), a w razie potrzeby także warunki prowadzenia zamierzonej działalności. Decyzje w tych sprawach, podobnie zresztą jak zatwierdzające program gospodarki odpadami niebezpiecznymi, podejmuje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat. Jeżeli przemawia za tym szczególnie ważny interes społeczny, związany z ochroną środowiska, a zwłaszcza z zagrożeniem pogorszenia jego stanu w znacznych rozmiarach, mogą one zostać uzależnione od ustanowienia zabezpieczenia roszczeń, w sposób przewidziany prawem ochrony środowiska.
Obowiązki posiadaczy odpadów
Posiadaczem odpadów jest każdy, kto faktycznie włada odpadami (wytwórca odpadów, inna osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna); domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości. Posiadacz odpadów, który łącznie prowadzi działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów oraz zbierania lub transportu odpadów, jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów. Posiadacz odpadów,powinien dodatkowo uwzględnić we wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów wymagania przewidziane dla wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów.
Właściwy organ, wydając zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, uwzględnia dodatkowo wymagania przewidziane dla zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów. Posiadacz odpadów może przekazać określone rodzaje odpadów w celu ich wykorzystania osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej, niebędącym przedsiębiorcami, na ich własne potrzeby. Prowadzenie działalności w zakresie wykorzystania odpadów na własne potrzeby przez osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne, nie wymaga zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji, nakazuje posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsc nieprzeznaczonych do ich składowania lub magazynowania, nakazując sposób wykonania tej decyzji. Do dalszych obowiązków posiadacza odpadów należy zaliczyć prowadzenie ich ilościowej i jakościowej ewidencji. Posiadacz odpadów jest obowiązany do prowadzenia ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z przyjętym katalogiem odpadów i listą odpadów niebezpiecznych; ewidencja ta w przypadku posiadacza odpadów, który prowadzi działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, powinna obejmować sposoby gospodarowania odpadami, a także dane o ich pochodzeniu i miejscu przeznaczenia. Obowiązek ten w odniesieniu do odpadów komunalnych spoczywa na prowadzących działalność bądź przedsiębiorcach posiadających zezwolenie wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
Składowanie i magazynowanie odpadów
Zarówno składowanie odpadów, jak i ich magazynowanie nie są pożądane z punktu widzenia ochrony środowiska. Ustawodawca musiał jednak rozstrzygnąć, co należy uczynić z odpadami, których nie da się poddać odzyskowi albo odzysk ma charakter jedynie częściowy. Dlatego też konieczne było uregulowanie zarówno sposobów, jak i miejsc, gdzie można składować i magazynować odpady. Składowiskiem odpadów jest obiekt budowlany przeznaczony do składowania odpadów.
Dzielą się one na składowiska odpadów:
niebezpiecznych,
obojętnych,
innych niż niebezpieczne i obojętne.
Magazynowanie odpadów
Z kolei przez magazynowanie odpadów rozumie się czasowe przetrzymywanie lub gromadzenie odpadów przed ich transportem, odzyskiem lub unieszkodliwianiem. Ex definitione magazynowanie charakteryzuje się ograniczeniem czasowym. Z czasowego charakteru magazynowania odpadów wynika również to, że ta faza gospodarowania odpadami ma jedynie charakter przejściowy i poprzedza ostateczne zagospodarowanie odpadów (odzysk lub unieszkodliwianie) lub też następną fazę przejściową, prowadzącą wprawdzie do ostatecznego zagospodarowania odpadów, jaką jest ich transport do miejsca unieszkodliwiania lub odzysku.
Magazynowanie może odbywać się wyłącznie na terenie, do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny.Ponieważ magazynowanie jest tylko fazą przejściową, ustawodawca nie stawia takich rygorystycznych wymogów jak w przypadku składowania odpadów.
Miejsce magazynowania odpadów nie wymaga, tak jak miejsce składowania odpadów, wyznaczenia w trybie przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym. Jednak podmiot zajmujący się składowaniem odpadów musi mieć tytuł prawny do nieruchomości gruntowej (terenu).
Ustalenie miejsca magazynowania następuje odpowiednio w:
Pozwoleniu zintegrowanym (w rozumieniu prawa ochrony środowiska),
Decyzji podjętej na podstawie ustawy o odpadach:
Pozwolenie na wytwarzanie odpadów,
Zatwierdzenie programu gospodarki odpadami niebezpiecznymi,
Zezwolenie na działalność w zakresie odzysku, unieszkodliwiania odpadów, ich zbierania i transportu,
Sposoby zagospodarowania odpadów
Utylizacja odpadów w piecach cementowych W technologii spalania odpadów w piecach cementowych wykorzystuje się fakt, że prowadzony w tych instalacjach proces klinkieryzacji jest procesem wysoko-temperaturowym (1200-1400 °C). Dodatkowym atutem jest czas przybywania cząstki zawieszonej w strefie wysokich temperatur, który wynosi 4-5 s. Warunkiem właściwego przeprowadzenia spalania odpadów, w układzie skojarzonym z produkcją klinkieru, jest precyzyjne wyznaczenie jednostkowej ilości odpadu. Dopuszczalna ilość odpadu dobierana jest w taki sposób, aby ograniczyć negatywne oddziaływania na skład lotnych produktów spalania, które są gwarancją stabilności pracy pieca, oraz na jakość klinkieru. Ilość ta określana jest głównie na podstawie zawartości metali ciężkich oraz alkaliów i chloru w odpadach oraz ich dopuszczonej zawartości w klinkierze. Warunki spalania w piecach cementowych sprawiają, że są one szczególnie przydatne do spalania niebezpiecznych odpadów przemysłowych, ale również wyselekcjonowanych odpadów z sektora komunalnego.
Należą do nich głównie:
Zużyte rozpuszczalniki organiczne (w tym również chlorowcopochodne),
Pozostałości podestylacyjne i produkty uboczne przemysłu chemicznego, farmaceutycznego,
Zużyte i przeterminowane chemikalia i farmaceutyki,
Zużyte oleje i smary maszynowe.
Utylizacja odpadów przemysłowych (zwłaszcza niebezpiecznych) w piecach cementowych prowadzona jest systematycznie w 30 krajach świata. Odpady o konsystencji półstałej, a także odpady komunalne, można dozować bezpośrednio do środkowej części pieca pomiędzy wymiennik i dekarbonizator, gdzie temperatura gazów piecowych wynosi 950-1200 °C. Ta temperatura stwarza wystarczające warunki do rozkładu termicznego substancji niebezpiecznych. Pozostałości nieorganiczne zawarte w spalonym odpadzie wchodzą w mineralną strukturę składników klinkieru cementowego w strefie spiekania.
W Polsce gospodarkę odpadami reguluje ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach zaktualizowana w roku 2010[1].
Gospodarka opakowaniami - nowe obowiązki przedsiębiorców
Prowadzenie ewidencji obejmującej informacje o masie opakowań zawierających produkty wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym, składnie w urzędach marszałkowskich rocznych sprawozdań o masie wytworzonych, przywiezionych oraz wywiezionych opakowań, poddawanie odpadów opakowaniowych odzyskowi i recyklingowi - to niektóre obowiązki, jakie zostaną nałożone na przedsiębiorców na mocy przygotowywanej ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi. Rząd przyjął założenia nowej regulacji.
Proponowane przepisy będą dotyczyć wszystkich opakowań wprowadzonych do obrotu w Polsce (bez względu na rodzaj materiału, z jakiego je wytworzono), a także powstałych z nich odpadów. Wskazano jednak przypadki, w których ustawa nie będzie miała zastosowania. Na przykład eksport produktów w opakowaniach nie będzie podlegał przepisom ustawy. Nie będą one także stosowane wobec produktów w opakowaniach, które zostaną sprowadzone do Polski i w tym samym roku z niej wywiezione.
Projekt ustawy nakłada obowiązek składnia przez przedsiębiorców w urzędach marszałkowskich rocznych sprawozdań o masie wytworzonych, przywiezionych oraz wywiezionych opakowań. W przepisach nowej ustawy przewidziano także możliwość znakowania opakowań. Projekt ustawy będzie także określał zasady gospodarki odpadami opakowaniowymi.
Wprowadzający produkty w opakowaniach na rynek będzie musiał prowadzić ewidencję obejmującą informację o masie opakowań (w których są produkty) wprowadzonych do obrotu w danym roku kalendarzowym. Masę odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi oraz innym procesom odzysku, a także sposób odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych będzie się ustalać na podstawie dokumentów DPR (dokument potwierdzający recykling) lub DPO (dokument potwierdzający inne niż recykling procesy odzysku). Dokumenty te przedsiębiorcy będą musieli przechowywać przez 5 lat.
Zgodnie z projektem, przedsiębiorca wprowadzający na rynek produkty w opakowaniach będzie zobowiązany do poddania odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych. Nowe rozwiązanie zakłada, że będą z niego zwolnieni przedsiębiorcy, którzy wprowadzili na rynek produkty w opakowaniach o masie do jednej tony. Odzysk odpadów przedsiębiorca będzie mógł realizować samodzielnie lub za pośrednictwem organizacji odzysku opakowań (na podstawie zawartej z nią umowy). W przypadku likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji odzysku, przejęte przez nią od przedsiębiorcy obowiązki ponownie staną się jego obowiązkami.
Organizacje odzysku opakowań zobowiązano również do uwzględnienia w osiągniętym poziomie odzysku i recyklingu, do końca grudnia 2014 r., co najmniej 50 proc. odpadów opakowaniowych pochodzących z gospodarstw domowych. Nowym rozwiązaniem, jest zobowiązanie organizacji odzysku opakowań do przeznaczania na publiczne kampanie edukacyjne co najmniej 5 proc. przychodów pochodzących z odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych.
Zgodnie z nowymi przepisami, prowadzący odzysk i recykling (mający prawo do przetwarzania odpadów powyżej 400 ton) będą musieli zlecać firmom zewnętrznym audyt dokumentacji potwierdzającej odzysk i recykling. Przedsiębiorcy lub organizacje odzysku, które w danym roku nie uzyskają wymaganych poziomów recyklingu, odzysku oraz recyklingu dla wszystkich opakowań razem będą uiszczać tzw. opłatę produktową.
Maksymalna stawka opłaty produktowej dla opakowań nie będzie mogła przekroczyć 4,50 zł za 1 kg. Jej wysokość (inna w zależności od rodzaju opakowania) zostanie ustalona w rozporządzeniu ministra środowiska w porozumieniu z ministrami: finansów i gospodarki. Opłata ta będzie wnoszona na odrębny rachunek bankowy urzędu marszałkowskiego. Nowością jest także wprowadzenie kar pieniężnych - od 5 tys. do 0,5 mln zł - za nieprzestrzeganie przepisów ustawy.
Podstawowym celem projektu ustawy jest uszczelnienie systemu zagospodarowania odpadów opakowaniowych. Obecnie jest on nieskuteczny i nie gwarantuje osiągnięcia przez Polskę do końca 2014 r. wymaganych przepisami unijnymi poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych, co może skutkować nałożeniem poważnych kar finansowych przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Ustawa zastąpi dotychczasowe przepisy.