Egzam pytania odpowiedzi, Turystyka


Do krajów bałkańskich zalicza się:

Geograficznie kraje te można podzielić na zachodnie kraje bałkańskie (Albania, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Macedonia, Serbia i Czarnogóra) oraz południowo-wschodnie kraje bałkańskie (Rumunia i Bułgaria).

Bułgaria

leży w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, który od stuleci był świadkiem przenikania się kultur Zachodu i Wschodu. Niemal 500 lat panowania Turcji pozostawiło do dziś widoczne ślady w wielu dziedzinach bułgarskiego życia - sztuce, muzyce, kuchni. Jednak w niczym nie przytłumiło bułgarskiego języka, prawosławnej religii i słowiańskiego temperamentu. Orientalne pozostałości nadały kulturze bułgarskiej unikatowy charakter. Ludność Bułgarii liczy ok. 8 milionów mieszkańców. Największe miasta to Sofia (1,2 mln mieszkańców), Płowdiw (375 tys.), Warna (350 tys.), Burgas (250 tys.). Życie tętni w nich od rana do wieczora, a nowoczesność i tradycjonalizm tworzą uroczą mieszankę, zapewniając unikatową atmosferę. Każdy zakątek Bułgarii oczaruje Cię i na zawsze pozostanie w pamięci. Język Bułgarów nie powinien Cię przerażać. Należy on do grupy języków słowiańskich i wymową przypomina rosyjski. Oprócz cyrylicy, wiele informacji napisanych jest w alfabecie łacińskim ( np. drogowskazy). Bułgaria to kraina, która może poszczycić się nieskażoną przyrodą. Jej ochronie służy 12 parków narodowych. Znajdują się tu obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO m.in. nadmorski Neseber z kilkusetletnim układem miejskim. Ale Bułgaria to nie tylko bogata historia, wielokulturowa kuchnia i architektura. Na wybrzeżu Morza Czarnego od lat istnieją wspaniałe kurorty takie jak Słoneczny Brzeg, Złote Piaski, Primorsko, Pomorie, Sozopol czy wspomniany Neseber. Od wielu lat miejscowości te świecą jasnym blaskiem, który przyciąga rzesze turystów, w tym także Polaków. Południowy klimat, ciepłe i czyste morze, przyjaźni ludzie, liczne zabytki, wspaniała kuchnia i przystępne ceny - to wszystko sprawia, że wakacje w Bułgarii są niezapomnianym przeżyciem.

Riwiera Bułgarska to region zacisznych zatok i zachwycających plaż, których brzeg obmywa ciepłe błękitne morze. Romantyczne miasteczka pośród dziewiczych lasów to wspaniałe miejsce na wakacyjny wypoczynek. Wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego wije się jasny pas złocistych plaż. Najsłynniejszą miejscowością, w pełni zasługująca na swoją nazwę, są Złote Piaski, słynące z wielu kilometrów fantastycznych plaż. Na Riwierze Bułgarskiej nie sposób się nudzić - możesz do woli uprawiać windsurfing, grać w siatkówkę plażową, tenisa, minigolfa albo chodzić na spacery po przecudnej okolicy. Dzień pełen słońca i śmiechu z przyjemnością zakończysz w jednej z lokalnych restauracji czy barów. Pobyt tutaj to nie tylko wspaniały relaks, ale także możliwość, by poprawić swoje zdrowie - Sveti Konstantin i Złote Piaski słyną ze wspaniałych kąpieli leczniczych. Wakacje na Riwierze Bułgarskiej zapamiętasz na zawsze dzięki pięknym widokom, gościnności tubylców i wspaniałej zabawie!

Turystyka

Bułgaria leży w środkowej części Półwyspu Bałkańskiego na południu Europy. Sąsiaduje z Rumunią, Serbią, Macedonią, Grecją i Turcją. Jej powierzchnia wynosi 110 912 km2. Na tak niewielkim obszrze można zaobserwować ogromne zróżnicowanie terenu. Jedna trzecia kraju jest górzysta. W Bułgarii znajduje się najwyższy szczyt górski na Półwyspie Bałkańskim - Musała 2925 m n.p.m. Średnia wysokość Bułgarii wynosi 470 m n.p.m. Do głównych pasm górskich należą Riła, Pirin, Bałkan, Rodopy, Sredna Gora oraz Witosza.

Z północnej strony naturalną granicą Bułgarii z Rumunią jest rzeka Dunaj. Inną godną uwagi rzeką jest Marica, wypływająca z Riły i płynąca przez całą Nizinę Tracką. Jest to największa rzeka płynąca w większości przez Bułgarię. Naturalną wschodnią granicę kraju stanowi Morze Czarne. Jest ono stosunkowo niewielkie i ma 413 488 km2. Długość całej bułgarskiej linii brzegowej wynosi 378 km z czego 130 km zajmują szerokie i piaszczyste plaże. Średnia temperatura wody od czerwca do września wynosi 23°C. W sierpniu temperatura sięga 29°C.

Większa część Bułgarii leży w strefie klimatu umiarkowanego, a regiony nadmorskie i południowe w strefie klimatu podzwrotnikowo-kontynentalnego. Zimy są chłodne i wilgotne, a lata gorące i suche. Klimat doskonale sprzyja rolnictwu i turystyce zarówno letniej jak i zimowej.

Oczywiście jedną z atrakcji turystycznych Bułgarii jest wino. Trudno wyobrazić sobie życie Bułgarów bez wina. Wino jest nieodzownym elementem każdego bułgarskiego święta, a tych nie brak.

HISZPANIA:

Hiszpania, Królestwo Hiszpańskie, Reino Espańol, państwo w południowo-zachodniej części kontynentu europejskiego. Obszar 504 782 km2 łącznie z Balearami i Wyspami Kanaryjskimi oraz hiszpańskimi enklawami w Afryce Północnej: Penón de Vélez de la Gomera, Alhucemas, Chafarinas, Ceuta, Melilla.

Gęstość zaludnienia wynosi 89,4 os./km², jest niższa od większości krajów Europy Zachodniej, a jej rozmieszczenie na terytorium kraju jest nierównomierne. Obszary najgęściej zaludnione znajdują się na wybrzeżu i wokół Obszaru Metropolitarnego Madrytu, podczas gdy reszta interioru jest słabo zaludniona. Gęstość zaludnienia jest różna w zależności od prowincji. Największa gęstość zaludnienia występuje w granicach wielkich miast.

Językiem urzędowym jest hiszpański.

Dominującą religią jest katolicyzm, który wyznaje 95% mieszkańców Hiszpanii. Pozostałe, niewielkie wspólnoty religijne tworzą m.in. protestanci i muzułmanie.

Hiszpania jest dziedziczną monarchią parlamentarną. Królem jest Jan Karol z dynastii Burbonów. Wstąpił na tron w 1975 roku po śmierci generała Francisco Franco. Król, mimo iż cieszy się ogromnym autorytetem w społeczeństwie (nawet wśród komunistów), zwłaszcza po uśmierzeniu próby zamachu stanu 23 lutego 1981, nie ma w swych rękach żadnej realnej władzy. Mianuje szefa rządu, który zawsze wywodzi się ze zwycięskiego ugrupowania. W wyjątkowych sytuacjach może wygłaszać orędzia do narodu. Jest również najwyższym dowódcą wojska.

Znaczną odrębność językową i etniczną zachowali Katalończycy (18% ogółu społeczeństwa), mieszkańcy Galicii - Galicyjczycy (6%), Baskowie tworzący całkowicie odrębną i izolowaną grupę (1,5%) oraz Andaluzyjczycy.

Hiszpania dzieli się na 17 wspólnot autonomicznych (Comunidades Autónomas), które cieszą się dużą autonomią (głównie w kwestiach szkolnictwa, podatków, itd.), oraz dwa miasta autonomiczne (Ciudad Autónoma). Oto one:

Do lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia Hiszpania była jednym z najuboższych krajów Europy. Masowy napływ turystów spowodował wielki wzrost inwestycji i napływ kapitału zagranicznego, który wzmógł się jeszcze po przystąpieniu do Unii Europejskiej.

Hiszpania była przez ostatnie pół wieku jednym z najszybciej rozwijających się gospodarczo państw Europy. W 2001 r. PKB wyniósł 662 mld euro, czyli 16,5 tys. euro na mieszkańca. Hiszpania uporała się w ostatnich latach ze zmorą, jaką była znaczna inflacja (od r. 1990 spadła z ponad 9% do ok. 2,5-3% obecnie) i masowym bezrobociem (obecnie około ~7,8% wobec 21,6% w 1978 r.).

Hiszpania jest znaczącym uczestnikiem handlu zagranicznego, wielkie banki mają swe siedziby gł. w Madrycie, Bilbao, Barcelonie i Walencji. W gospodarce Hiszpanii bardzo dużą rolę odgrywa obcy kapitał zagraniczny głównie inwestycje amerykańskie, brytyjskie, francuskie, to właśnie one doprowadziły do szybkiego uprzemysłowienia Hiszpanii. Hiszpania jest zaliczana do grupy państw wysoko rozwiniętych, co potwierdza wysoki PKB. Pod względem potencjału ekonomicznego Hiszpanie stanowią wielką czołówkę Europy wraz z takimi krajami jak: Wielka Brytania, Francja, czy Włochy. Są już ósmą potęgą gospodarczą świata i stali się jednym z głównych motorów napędowych europejskiej gospodarki. Produkt krajowy brutto Hiszpania ma już wyższy niż należąca do G8 Kanada. Hiszpańscy politycy sugerują, że pora powiększyć klub bogaczy.

Przemysł

Najważniejszą gałęzią gospodarki jest wysoko rozwinięty przemysł, zgrupowany w kilku wielkich okręgach. Hiszpania jest ważnym producentem samochodów osobowych m.in. SEAT i ciężarowych (Barcelona i Lleida, Walencja, Madryt, Valladolid, La Coruña). Kilka wielkich koncernów ulokowało tutaj swoje zakłady (VW, grupa PSA, Ford). Produkcja samochodów osobowych wyniosła ponad 1,9 mln sztuk (2000). W Walencji, Bilbao, Barcelonie, Kadyksie oraz La Coruñi są duże stocznie a co za tym idzie jest tutaj wysoko rozwinięty przemysł stoczniowy (3% produkcji światowej - 6 miejsce). Rozwinięty jest przemysł metalurgiczny (huty w Oviedo, Gijon, El Ferrol de Caudillo koło Bilbao i in.), w Asturii kopalnie węgla. Różnorodny przemysł elektrotechniczny (sprzęt gospodarstwa domowego, komputery, półprzewodniki) rozwinął się w większych miastach (np. Barcelona, Madryt, Sewilla, Malaga). Dzięki importowi paliw płynnych oraz znacznym zasobom energii wodnej Hiszpania produkuje ok. 185 TWh energii elektrycznej (4,612 kWh na mieszkańca). Wielkim atutem jest rozwinięty przemysł włókienniczy, a nade wszystko rolno-spożywczy (prod. cukiernicza, wina - ponad 34 mln hl (czwarte miejsce w świecie - konserw rybnych itp.) rozrzucony po całym kraju.

Rolnictwo [edytuj]

W rolnictwie dominującą rolę odgrywa hodowla bydła, trzody i drobiu na rozległych pastwiskach (Kastylii, Asturii czy Estremadury), a także uprawa winorośli, zbóż, oliwek oraz owoców cytrusowych. Lasy (głównie w regionach górskich) dostarczają drewna i owoców leśnych. Rolnictwo przynosi 8% dochodu narodowego brutto. Na nizinnej Mesecie uprawia się: pszenicę i jęczmień. Kukurydza rośnie dobrze na wilgotniejszych terenach północnego zachodu, a na terenach, na których możliwe jest nawadnianie, uprawia się ryż. Warzywa hodowane są w nawadnianych dolinach, wzdłuż nizinnego wschodniego wybrzeża. Owoce cytrusowe tj. figi i migdały to domena terenów śródziemnomorskich. Gaje oliwne rosną na suchych obszarach na południu kraju. Hiszpania jest drugim na świecie producentem oliwy z oliwek. Winogrona uprawiane są w dolinie rzeki Ebro, na Mesecie, na nizinach śródziemnomorskich oraz wewnątrz kraju m.in. w Andaluzji.

Lasy

31% powierzchni kraju, szczególnie na terenach górzystych, zajmują właśnie lasy. W Hiszpanii funkcjonuje wiele tartaków, na szeroką skalę produkowana jest również żywica.

Rybołówstwo

Doniosłe znaczenie posiada rybołówstwo (1,4 mln ton ryb), zwłaszcza na wybrzeżu atlantyckim - La Coruña w Galicii, Jerez de la Frontera w Andaluzji, ale także Málaga.

Komunikacja

Sieć komunikacyjna Hiszpanii uległa znaczącym przeobrażeniom po II wojnie światowej, dzięki dewizom napływającym od turystów zagranicznych. Drogi liczą ogółem ponad 326 tys. km - 64,5 km na 100 km² powierzchni. Wielki postęp zanotowano w budowie nowoczesnych magistral obsługujących narastający ruch turystyczny - 31 grudnia 2005 roku było w Hiszpanii 12 444 km autostrad i dróg ekspresowych. Obecnie Hiszpania buduje prawie 1000 km autostrad rocznie. Hiszpania jest krajem wysoko zmotoryzowanym - w tym samym czasie było ponad 14,7 mln samochodów osobowych (36,7 pojazdów na 100 mieszkańców) oraz ponad 1,8 mln ciężarowych. Długość linii kolejowych wynosi obecnie ~16 tys. km, w tym 8,5 tys. km linii zelektryfikowanych, hiszpańskie koleje RENFE również obejmują szybką kolej - AVE. Najważniejsze porty morskie: Algeciras, Kadyks,Kartagena, Walencja,Tarragona, Barcelona, Bilbao, La Coruńa. Bezprecedensowy rozwój nastąpił w dziedzinie przewozów lotniczych. Madryt jest jednym z najważniejszych portów lotniczych w Europie, inne ważniejsze lotniska znajdują się w Barcelonie, Palmie (Majorka), Sewilli, Walencji, Santa Cruz de Tenerife (Wyspy Kanaryjskie), Bilbao.

Górnictwo i energetyka

W Górach Kantabryjskich na północy znajdują się złoża węgla i wysokiej jakości rudy żelaza, dzięki czemu w miastach leżących na wybrzeżu rozwinął się przemysł ciężki. W górach Sierra Morena i Sierra Nevada eksploatuje się złoża rud metali, przede wszystkim rudy miedzi, rudy cynku, rudy ołowiu. Dzięki bogatym złożom rtęci w okolicach Almadén, Hiszpania zajmuję 1 miejsce na świecie w jej wydobyciu. 43% energii kraju pochodzi z elektrociepłowni wykorzystujących paliwa importowane: 41% produkowane jest przez hydroelektrownie w Pirenejach i inne; 16% energii pochodzi z elektrowni atomowych.

Turystyka

Burzliwa historia, która pozostawiła ślad w postaci niezliczonych zabytków i przebogatych muzeów oraz najcieplejszy klimat na kontynencie sprzyjają masowej turystyce, która stanowi jeden z filarów gospodarki przysparzający znacznych dochodów - w 2001 r. ponad 47 mld euro. Liczba turystów zagranicznych odwiedzających Hiszpanię wyniosła prawie 71 mln, którzy wypoczywali głównie na wybrzeżu śródziemnomorskim (Costa de la Luz - Costa del Sol - Costa Blanca - Costa del Azahar - Costa Dorada - Costa Montanesa - Costa Vasca - Costa Verde - Rias Altas - Rias Bajas), na Balearach i Wyspach Kanaryjskich oraz zwiedzali hiszpańskie miasta i muzea - Toledo, Madryt, Barcelona, Sewilla, Salamanka i in. Ośrodkiem pielgrzymkowym o europejskiej sławie jest Santiago de Compostela. Z dochodów z turystyki sfinansowano budowę dróg oraz przemysł lokalny.

Formami ochrony przyrody w Polsce są:

PARKI NARODOWE

Park narodowy to obszar powołany celem ochrony występującej tam przyrody ożywionej (rzadziej np. cech krajobrazu, także kulturowego), na którym prawnie ograniczona jest możliwość prowadzenia działalności gospodarczej, osiedlania się itd.

Według polskiej Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku jest to:
"Obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe"

W ramach parku narodowego wyróżnia się zwykle 3 strefy: strefę ochrony ścisłej, strefę ochrony częściowej i otulinę parku narodowego.

REZERWATY PRZYRODY

Rezerwat przyrody w brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 r.:
"obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi".

Przedmiotem ochrony może być całość przyrody na terenie rezerwatu lub szczególne jej składniki: fauna, flora, twory przyrody nieożywionej

Cały rezerwat albo jego części mogą podlegać ochronie ścisłej, ochronie czynnej lub ochronie krajobrazowej. Ochrona ścisła polega na nieingerencji w naturalne procesy, ochrona czynna dopuszcza wykonywanie zabiegów ochronnych (np. usunięcie drzew zacieniających stanowisko cennego gatunku rośliny), a ochrona krajobrazowa polega na prowadzeniu gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej w sposób uwzględniający potrzeby przedmiotu ochrony.

 

PARKI KRAJOBRAZOWE

W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004-go roku:
"Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe, w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju."

W parku krajobrazowym można kontynuować działalność gospodarczą z pewnymi ograniczeniami, np. nie przewiduje się wznoszenia nowych obiektów budowlanych (z wyjątkiem potrzebnych miejscowej ludności). Park taki ma służyć rekreacji krajoznawczej, to znaczy turystyce niepobytowej, wypoczynkowi, a także edukacji.

 

OBSZARY CHRONIONEGO KRAJOBRAZU

Obszar chronionego krajobrazu jest formą ochrony przyrody. Obszary takie zajmują rozleglejsze tereny niż parki krajobrazowe i obejmują pełne jednostki środowiska naturalnego takie jak doliny rzeczne, kompleksy leśne, ciągi wzgórz, pola wydmowe, torfowiska.

Obszary chronionego krajobrazu są przeznaczone głównie na rekreację, a działalność gospodarcza podlega tylko niewielkim ograniczeniom (zakaz wznoszenia obiektów szkodliwych dla środowiska i niszczenia środowiska naturalnego).

 

NATURA 2000

Natura 2000 - program utworzenia w krajach Unii Europejskiej wspólnego systemu (sieci) obszarów objętych ochroną przyrody. Podstawą dla tego programu jest Dyrektywa Ptasia, Dyrektywa Siedliskowa (Habitatowa) oraz szereg innych rozporządzeń i dokumentów wykonawczych. Celem programu jest zachowanie określonych typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uważa się za cenne i zagrożone w skali całej Europy i wymienia w załącznikach Dyrektyw. W ramach programu wyznaczone zostają tzn. Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków (Special Protection Areas - SPA) oraz Specjalne Obszary Ochrony Siedlisk (Special Areas of Conservation - SAC), na których obowiązują specjalne regulacje prawne.

 

POMNIKI PRZYRODY

Pomnik przyrody - pojedyncze krzewy, drzewa i grupy drzew odznaczające się sędziwym wiekiem, wielkością, niezwykłymi kształtami lub innymi cechami, a także zabytkowe aleje drzew. Natomiast do pomników przyrody nieożywionej należą: największe głazy narzutowe, tzw. erratyki oraz interesujące formy powierzchni ziemi np. - źródła, wodospady, jary, skałki, wywierzyska, przełomy rzeczne, jaskinie, odkrywki itp.

W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody ożywionej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.

 

STANOWISKA DOKUMENTACYJNE

W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
"Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych."

 

UŻYTKI EKOLOGICZNE

W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
"Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt, i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania."

Istotnym powodem tworzenia użytków ekologicznych jest potrzeba objęcia ochroną niewielkich powierzchniowo obiektów, ale cennych pod względem przyrodniczym.
Nie mogły one być objęte ochroną rezerwatową ze względu na niewielką powierzchnię i zazwyczaj mniejszą rangę ich walorów przyrodniczych.

 

ZESPOŁY PRZYRODNICZO-KRAJOBRAZOWE

W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
"Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne."

 

GATUNKOWA OCHRONA ZWIERZĄT

Gatunkowa ochrona zwierząt - jedna z form ochrony przyrody przyjęta w Ustawie o ochronie przyrody. W stosunku do dziko występujących zwierząt objętych ochroną gatunkową wprowadzone są następujące zakazy: zabijania, okaleczania, chwytania, transportu, pozyskiwania, przetrzymywania, posiadania żywych zwierząt, posiadania zwierząt martwych lub ich części, niszczenie siedlisk i ostoi, wybieranie, posiadanie oraz przechowywanie jaj i inne.

 

GATUNKOWA OCHRONA ROŚLIN

Ochrona gatunkowa roślin to prawny sposób zabezpieczenia rzadko występujących gatunków dziko rosnących roślin zagrożonych wyginięciem. Gatunków chronionych nie wolno niszczyć, zrywać, zbierać, niszczyć ich siedlisk, sprzedawać, nabywać, przewozić przez granicę państwa itp. Dla gatunków ściśle chronionych na odstępstwo od takiego zakazu może wyjątkowo wyrazić zgodę Minister Środowiska, dla gatunków częściowo chronionych - wojewoda.

 

GATUNKOWA OCHRONA GRZYBÓW

Ochrona gatunkowa grzybów - analogicznie do ochrony gatunkowej roślin i zwierząt - to prawny sposób zabezpieczenia rzadko występujących gatunków dziko rosnących grzybów zagrożonych wyginięciem. Obecnie obejmuje to również porosty, ponieważ zgodnie z aktualną systematyką są one zaliczane do grzybów.

Chronionych grzybów nie wolno zbierać ani niszczyć w inny sposób, niszczyć ich siedlisk, wpływać w jakikolwiek sposób na ich rozwój, sprzedawać, nabywać, wymieniać, darowywać, przetrzymywać, preparować czy też przewozić przez granicę państwa.

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jest stowarzyszeniem kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym zarejestrowanym w Sądzie Rejonowym w Krakowie XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.
     Terenem działania jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej ze szczegółowym uwzględnieniem regionów górskich i poza granicami kraju. GOPR działa na podstawie Ustawy o Kulturze Fizycznej z dnia 18 stycznia 1996 r. oraz Rozporządzeń Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określania warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne i szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym.
    GOPR swoje zadania statutowe - niesienie pomocy w górach ludziom, których zdrowie lub życie jest zagrożone, zapobieganie wypadkom w górach oraz ochrona środowiska górskiego - realizuje poprzez 7 Grup Regionalnych, tj:

    • Grupa beskidzka
    • Grupa bieszczadzka
    • Grupa jurajska
    • Grupa karkonoska
    • Grupa krynicka
    • Grupa podhalańska
    • Grupa wałbrzysko-kłodzka

    Obszar, jaki zabezpiecza GOPR to pasma gór polskich od Karkonoszy poprzez Jurę Krakowsko-Częstochowską do Bieszczad, o łącznej powierzchni 20.410 km2. To 7.200 km szlaków turystycznych i 425 urządzeń narciarskich. GOPR zatrudnia 61 ratowników etatowych, a wspomaga ich 1.078 ratowników ochotników i 298 kandydatów na ratowników.

Obiekty będące własnością GOPR:

    • 7 Stacji Centralnych, w których pełnione są całodobowe dyżury ratownicze (Szczyrk, Sanok, Podlesie, Jelenia Góra, Krynica Zdrój, Rabka Zdrój, Wałbrzych),
    • 20 Stacji Ratunkowych, w których pełnione są całodobowe dyżury, w tym:
13 całorocznych, 7 sezonowych
Stacje i punkty ratownicze dzierżawione - 72

Środki transportu:

    • samochody terenowe - 31
    • samochody osobowe - 10
    • pojazdy czterokołowe TRX - 25
    • skutery śnieżne - 35
GOPR dysponuje rozwiniętą siecią radio-łączności opartą na sprzęcie Motorola, lecz zakres jej używanej częstotliwości - pasmo 80MHz - nie pozwala na bezpośrednią współpracę z innymi służbami ratowniczymi.

    Roczny bilans działalności ratowniczej, to: 1 825 interwencji, 1 996 akcji ratunkowych, 141 wypraw ratunkowych, w tym z użyciem śmigłowca 31, liczba osób ratowanych 2 631 i niestety 25 wypadków śmiertelnych.
    Prezes Zarządu Głównego GOPR - Jan Łuszczewski, Naczelnik GOPR - Jacek Dębicki.

  1. Klasztor na Świętej Górze Grabarce - Największe sanktuarium prawosławne

  2. Monaster Św. Onufrego w Jabłecznej

  3. Monaster w Wojnowie na Mazurach k.Ukty

W Polsce jest 7 monasterów: 4 męskie w Supraślu , Jabłecznej , Ujkowicach i Sakach oraz 3 żeńskie: w Grabarce , Dojlidach i Wojnowie

Szybko o Dolnym Śląsku. Pojęcie Śląska wywodzi się od nazwy terytorium plemiennego Ślężan. Kraina ta była jednym z głównych ośrodków kształtowania się państwa polskiego. Granica Śląska pokrywała się wówczas z granicami ustanowionej w roku 1000 diecezji wrocławskiej. Podział na Śląsk dolny i górny pojawiło się wraz z rozbiciem dzielnicowym w XII wieku. Dolny Śląsk (województwo dolnośląskie) obecnie zajmuje obszar prawie 20 000 km2. Krainy geograficzne· Nizina Śląska · Nizina Śląsko-Łużycka · Przedgórze Sudeckie · Wał Trzebnicki (Góry Kocie) · Obniżenie Milicko-Głogowskie · Sudety Budowa GeologicznaObszar Dolnego Śląska znajduje się w zasięgu trzech wielkich jednostek geologicznych: Sudetów, bloku przedsudeckiego i monokliny przedsudeckiej. Najstarszą geologicznie częścią regionu jest część Sudetów - Góry Sowie, Masyw Śnieżnika, trzon Gór Bialskich, Bystrzyckich i Orlickich. Sieć wodnaDolny Śląsk leży prawie w całości w dorzeczu Odry i należy do zlewiska Morze Bałtyckiego. Kilka rzek należy do zlewiska Morza Północnego (dopływy Łaby) i Czarnego (dopływy Dunaju)Główne rzeki: Odra i jej dopływy: Nysa Łużycka, Nysa Kłodzka, Bóbr, Kaczawa.Praktycznie nie ma naturalnych jezior z wyjątkiem stawów karkonoskich i oczywiście stawów w Dolinie Baryczy.Rzeki spływające z Sudetów są na ogół krótkie i o dużych spadkach, spływając stwarzają duże zagrożenie powodziowe. Największe powidzie na Dolnym Śląsku miały miejsce w 1897, 1903, 1938 i 1997 roku. KlimatKlimat Dolnego Śląska kształtowany jest przez masy powietrza napływającego głównie znad Atlantyku, Skandynawii i pn.-wsch. Europy. Jest to więc klimat umiarkowany o cechach oceanicznych, charakteryzujący się względnie łagodnymi zimami i niezbyt upalnymi latami. Nizina Śląska jest obszarem Polski o najdłuższym okresie wegetacyjnym (225 dni z temp. ponad +5 st.) Bardziej zróżnicowany jest klimat Sudetów i ich pogórzy. W górnych partiach Karkonoszy średnia temperatura roczna wynosi poniżej 1 st. (przy ok. 9 st. w okolicach Wrocławia i ok. 1,5 st. w Kotlinie Kłodzkiej) Główne miasta : WrocławMiasto wojewódzkie, w województwie dolnośląskim (od 1999), w południowo-zachodniej Polsce, nad Odrą. Ludność: (1994) 642 900.Największe miasto oraz ośrodek gospodarczy i kulturalno-naukowy w północno-zachodniej części kraju. Przemysł środków transportu, maszynowy, elektrotechniczny i elektroniczny, precyzyjny, metalowy, chemiczny, spożywczy. Port rzeczny i lotniczy. Dziewięć szkół wyższych, liczne instytuty towarzystwa naukowe. Opera, filharmonia. Ogród zoologiczny i botaniczny. Ośrodek turystyczny. Cenny zespół zabytkowy, m.in. gotyckie kościoły z XIII-XV wieku i pałac biskupi z XVIII wieku na Ostrowie Tumskim, fragmenty murów miejskich z XVIII-XIV wieku, gotycki ratusz z XII-XV wieku, gotyckie i barokowe kościoły z XIII-XVIII wieku oraz kamienice z XIV-XVIII wieku. Na Starym i Nowym Mieście. Historyczna stolica Dolnego Śląska. W VIII-IX wieku gród Ślężan, od około 990 w państwie Piastów. Prawa miejskie od XIII wieku, od 1335 miasto należało do Czech, od 1526 do Habsburgów, od 1742 do Prus, od 1945 ponownie w Polsce. Wałbrzych Miasto (wojewódzkie od 1975 do 1998) w województwie dolnośląskim w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych. Ludność: (1994) 140 000.Główny ośrodek Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego. Wydobycie węgla kamiennego, przemysł szklarski, porcelanowy, elektroniczny, maszynowy, spożywczy, odzieżowy. Filharmonia. Zamek Książ z XIII wieku (przebudowany), kościoły z XVI i XVIII wieku, pałac z XIX wieku. Gród słowiański znany od wczesnego średniowiecza, prawa miejskie od około 1400.Legnica Miasto ( wojewódzkie od 1975 do 1998) w województwie dolnośląskim, w południowo-zachodniej Polsce, nad Kaczawą (dopływ Odry).Ludność : (1994) 107 800. Ośrodek Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Huta miedzi, przemysł maszynowy, metalowy, papierniczy, odzieżowy, spożywczy, fabryka fortepianów i pianin. Zamek z XIII-XVII wieku, kościoły z XIV wieku i XVIII wieku, fragmenty murów miejskich z XIV wieku, ratusz, kamienice z XVI-XVIII wieku. Gród piastowski od XI wieku, od XII do 1675 stolica księstwa piastowskiego. W 1241 pod Legnicą książę Henryk Pobożny poniósł klęskę w bitwie z wojskami tatarskimi; miasto nie zostało jednak zdobyte i zahamowano pochód Tatarów na zachód. Prawa miejskie od 1264, od 1675 miasto w rękach Habsburgów, od 1742 w Prusach, od 1945 ponownie w Polsce, do 1992 główna baza wojsk sowieckich w Polsce.Jelenia Góra Miasto (wojewódzkie od 1975 do 1998) w województwie dolnośląskim (od 1999), w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach, w Kotlinie Jeleniogórskiej, nad Bobrem. Ludność: (1994) 93 600.Przemysł farmaceutyczny, szklarski, odzieżowy, papierniczy, maszynowy. Uczelnia wojskowa. Ośrodek turystyczny (m.in. punkt wypadowy w Karkonosze).Gotycki kościół z XIV-XV wieku, kamienice z XVII-XVIII wieku. Prawa miejskie od 1288.W 1976 do Jeleniej Góry włączono Cieplice Śląskie-Zdrój.Kłodzko Miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, w Kotlinie Kłodzkiej, nad Nysą Kłodzką. Ludność: (1994) 31 000. Przemysł spożywczy, odzieżowy, metalowy, materiałów budowlanych. Ośrodek turystyczny. Zespoły klasztorne z XV-XVIII wieku, most z XIV wieku, ratusz z XVI-XIX wieku, kamienice XVI- XVIII wieku. Osada znana od X wieku, prawa miejskie od XIII wieku. Bolesławiec Miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, nad Bobrem. Ludność: (1994) 44 500. Przemysł ceramiczny, szklarski. Kościół z XV-XVII wieku, ratusz z XVI wieku. Prawa miejskie od 1251.StrzelinMilicz Świdnica



Zamki Dolnego Śląska
W czasie wędrówek po Sudetach często spotykanymi elementami krajobrazu są zamki. Wiele z nich jest bardzo malowniczo usytuowanych na niedostępnych szczytach górskich. Większość tych zamków pochodzi z czasów rozbicia dzielnicowego Polski, była wybudowana przez piastowskich książąt śląskich. Pierwsze grody na tych ziemiach pojawiły się już w VI wieku. Po włączeniu Śląska około roku 990 do państwa polskiego zaszła potrzeba wzmocnienia południowej granicy państwa. Zaczęły powstawać tam drewniane warownie obronne, a w wieku XIII na miejscu niektórych z nich powstały zamki murowane. Największe zasługi w budowie zamków ponieśli książęta księstwa świdnickiego, które po powiększeniu drogą mądrej polityki bądź walki zbrojnej, zostało przemianowane na Księstwo Świdnicko-Jaworskie. W tym czasie królowie czescy chcący wykorzystać osłabienie państwa polskiego szczególnie energicznie zaczęli zabiegać o umocnienie swojej władzy na Śląsku. Dlatego na południowej granicy Śląska powstało wówczas tak wiele obronnych zamków. Granica ta przebiegała w górzystym terenie, co w połączeniu z budowanymi na szczytach gór, lub w bagnistym, trudno dostępnym terenie zamkami tworzyło trudną do sforsowania zaporę.
Do wieku XIII prawo budowania zamków posiadali tylko książęta, dopiero w XIV wieku zaczęły powstawać zamki prywatne, a wiele zamków książęcych przeszło w ręce rycerzy i dworzan. Wówczas również zamkami zaczęli władać, czyniąc z nich bazę wypadową, bardzo niebezpieczni dla okolicznej ludności rycerze-rozbójnicy. Wiele zamków zostało w owym okresie zniszczonych. Następnym okresem w którym wiele ze śląskich zamków zostało zniszczonych był początek XV wieku. Miało wtedy miejsce powstanie husyckie, a zamki były celem ataków powstańców w celu przejęcia ich. Następnie bazy te były zbrojnie likwidowane. Niektóre z zamków od tamtej pory pozostają w ruinie, inne były odbudowywane z wprowadzeniem nowoczesnych założeń obronnych. Były powiększane, dobudowywano do nich pomieszczenia użytkowe i gospodarcze, tworzono podzamcza. Następnym okresem rozbudowy i przebudowy zamków jest wiek XVI, kiedy to coraz częstsze stosowanie broni palnej oraz rozwój architektury renesansowej zmusił właścicieli do dostosowania ich do tych wymogów. Obronne znaczenie zamków zaczęło spadać już w XVII wieku, za przyczyną artylerii. Uwydatniło się to w trakcie toczonej na tych ziemiach w latach 1618-1648 wojny trzydziestoletniej. Spowodowała one bardzo duże zniszczenia i wiele z zamków nie została po nich odbudowana.
W wieku XVIII po zajęciu Śląska przez Prusy wielu ówczesnych właścicieli zamków, które straciły już w owym okresie całkowicie zdolności obronne, zaczęła przebudowę swych rezydencji na pałace. Inne z zamków zaczęły popadać w ruinę po opuszczeniu ich przez właścicieli. Natomiast zamek w Kłodzku został całkowicie zniszczony przez Prusaków, gdyż na jego miejscu wybudowano nowoczesną twierdzę obronną. Dopiero wiek XIX znowu okazał się dla tych budowli łaskawy, za przyczyną panującego wówczas romantyzmu, oraz rozwoju turystyki pod koniec tego wieku. Zaczęto wtedy prace zabezpieczające i odbudowę niektórych zamków. Często prace te były prowadzone niestarannie i zacierały pierwotne założenia. Również II wojna światowa przyniosła wiele zniszczeń wśród tych budowli
Lecz pomimo tych zniszczeń nadal budowle te stanowią bardzo interesującą i malowniczą cząstkę krajobrazu.


Zabytki Dolnego Śląska

1. Zamek Grodno w Zagórzu Śl. z XIII wieku - obecnie muzeum
Zamek Grodno jest jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych zamków śląskich. Powstał w XIII wieku jako jedno z ogniw systemu ochronnego na południowej granicy księstwa Świdnicko - Jaworskiego. Początkowo w rękach Piastów, potem czechów, mocno związanej z Polską rodziny panów z Łagowa - którzy przebudowują gotycki zamek w stylu renesansowym. Kolejnym właścicielem jest feudał niemiecki Jerzy von Eben. W 1789 r. wali się ściana południowa na dziedzińcu gotyckim oraz sąsiednie skrzydło mieszkalne. Prace konserwatorskie podjęte w 1824 miały przystosować obiekt dla potrzeb ruchu turystycznego. Prace konserwatorskie prowadzono również w latach 1957 - 1858 kiedy to umocniono wieżę, zabezpieczono mury i stworzono muzeum. Zespół zamkowy składa się z gotycko - renesansowego zamku górnego, wieży na skale oraz zamku dolnego - najmłodszej części. Zamek zbudowany jest z kamienia, a cegły użyto w późniejszych przybudówkach i renesansowych antykach. Wieża jest u dołu czworokątna, a wyżej ośmioboczna. Górna część zamku jest w ruinie. Na szczególną uwagę zasługują renesansowe portale oraz grafitowe dekoracje budynku bramnego. Na dziedzińcu znajduje się zabytek przyrody - stara lipa zwana sądową a w ocalałych salach mieści się niewielkie muzeum Wałbrzyskiego Oddziału PTTK. Z wieży zamkowej rozciąga się panoramiczny widok na zaporowe Jezioro Bystrzyckie ze oraz na okoliczne wsie.
2. Kościół św. Anny w Olszyńcu z XVI wieku.
Kościół św. Anny w Olszyńcu - jest to późnorenesansowy kościół poewangelicki /obecnie katolicki z 1593 r. restaurowany w 1926 r. Kościół ma drewniany strop kasetonowy. Obecny dach kościoła blaszany w przeszłości był gontowy/ prowadzone prace konserwatorskie w roku 1963 i 1964 objęły remont dachu, muru cmentarnego i wnętrza kościoła. Na obronny charakter obiektu wskazuje jego położenie na wzniesieniu oraz otoczenie murem i otworami strzelniczymi na strychu.
3. Kościół św. Rodziny w Niedźwiedzicy zbudowany pod koniec XV wieku
Późnogotycki kamienny kościół pod wezwaniem św. Rodziny z około 1600 r. przebudowany w 1704 /kruchta i zakrystia/, restaurowany w 1870 r. Wewnątrz późno gotycki tryptyk /Madonna z Dzieciątkiem, św. Wawrzyniec i św. Mikołaj z 1629 r./W kościele zachowały się renesansowe portale, gontowe pokrycie dachu zostało również zmienione na blaszane, zabytek w dniu dzisiejszym nadal spełnia funkcję służąc mieszkańcom wsi. Na zewnątrz znajduje się jeden z krzyży pokutnych oraz lipy - pomniki przyrody.
4. Drewniana XIX wieczna dzwonnica w Jugowicach
Dzwonnica wybudowana w 1828 r. restaurowana była w 1893 r.

5. Kościół św. Barbary w Walimiu
Kościół św. Barbary w Walimiu wybudowany w 1548 r. z wieżą z 1977 r. Do 1964 r. był kościołem ewangelickim, następnie katolicki. Jest to budowla jednonawowa z wydzielonym węższym prezbiterium i potężną kwadratową i oskarpowaną wieżą zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Dach kościoła jest dwuspadowy, okna zamknięte półkoliście. W wieży skromny kamienny portal z 1777 r. o fantazyjnym wykroju. Przy kościele kaplica grobowa Klinberga z 1810 r. o frontonie nawiązującym do łuku triumfalnego. Wewnątrz sarkofag i marmurowa figura.

6. Kościół św. Jadwigi w Walimiu
Kościół św. Jadwigi przy ul. 3 - go Maja Podobno w 1741 wzniesiono tu kościół drewniany zastąpiony w latach 1748 - 1751 murowanym ufundowanym przez rodzinę von Seydlitz. Kościół był przebudowany pod koniec XVIII w. Po wojnie nie był używany, w latach 1959 - 1964 oraz 1975 - 1976 dwukrotnie odnawiany. Obecnie kościół katolicki.
7. Krzyże pokutne - ewenement w skali Dolnego Śląska
Oprócz krzyża pokutnego w Niedźwiedzicy na terenie gminy można spotkać jeszcze inne np. w Glinnie, wokół kościoła kamienny mur cmentarny z kapliczką. Po obu stronach kapliczki wmurowane są dwa krzyże pokutne o wym: 108 x 66 cm. z wyrytym narzędziem zbrodni - kuszą oraz 77 x 63 z wyrytym mieczem/ /górna część jest zniszczona/ oraz przy ulicy Drzymały w Zagórzu Śląskim, kilka krzyży zgromadzony jest w Muzeum Zamku Grodno.
8. Ruiny pałacu z XVIII wieku w Michałkowej
Pałac w dole wsi użytkowany jako dom wczasowy spłonął. Po pożarze zachowały się nikłe ślady w postaci zniszczonych zewnętrznych schodów wejściowych i nielicznych detali z kamienia. Był to najcenniejszy zabytek Michałkowej, barokowy wzniesiony w 1757 r. przebudowany w XIX w. Posiadał interesującą bryłę, bogato zdobione elewacje i dobry detal kamieniarski. Pałac ten znajduje się wykazie tzw. skrytek Grundmana (złoto Wrocławia)
9. Zabytkowe kamieniczki.
Zabytkowe kamieniczki można spotykać na terenie całej gminy. W samym Walimiu wiele jest kamieniczek z XVIII wieku przebudowanych w wieku XX /np. Konopnickiej 1, 2, Kościuszki 1,3,4, Wyszyńskiego 8, 9, 10/.
10. Pomniki przyrody - stare drzewa
Są to stare lipy:
· Zagórze Śl. (park przy sanatorium)
· Walim ul. Kilińskiego 3
· Niedźwiedzica przy kościele.
11. Zabytki techniki:
Zabytkiem techniki jest zespół budynków byłych ZPL Walim. Wszystkie obiekty powstały ok. 1870 r.
Walim - turystyka i wypoczynek
Rejon Gór Sowich posiada bardzo atrakcyjne warunki krajobrazowe i klimatyczne, co stwarza możliwości wykorzystania dla potrzeb turystyki przez cały rok. Teren nasycony jest dużą ilością zabytków, atrakcji turystycznych.
W gminie Walim znajdują się dwa rejony o szczególnej atrakcyjności, ale o znacząco zróżnicowanych walorach, umożliwiających prowadzenie różnych form rekreacji i wypoczynku:
· Jezioro Bystrzyckie z kompleksem lasów, rezerwatem krajobrazowo - drzewostanowym “Góra Chojna “ i górującym nad jeziorem z Zamkiem Grodno
· rejon wsi Rzeczka o zupełnie odmiennych walorach krajobrazowych i klimatycznych który znajduje się u podnóża zalesionego masywu Wielkiej Sowy.
Największym walorem Rzeczki są doskonałe warunki narciarskie zarówno do uprawnienia narciarstwa wyczynowego na północno - wschodnich stokach Sokoła na powstałej “Stacji narciarskiej Rzeczka”jak i narciarstwa śladowego, zwłaszcza w masywie Wielkiej i Małej Sowy.
Atrakcyjność turystycznych terenów gminy podnosi ich dostępność komunikacyjna i najbardziej malownicza droga prowadząca z Walimia przez Przełęcz Walimską do Rościszowa
Obecnie główną atrakcją Walimia stała się uruchomiona w 1995 r. Turystyczna Trasa Podziemnych Fabryk Walimia o długości 750 m. Prowadzi ona przez wykutą w skale budowaną w czasie drugiej wojny światowej przez więźniów nieukończoną fabryką broni. Teren te są chętnie odwiedzana przez turystów tak latem jak i zimą.
Na terenie Rzeczki i Walimia zlokalizowanych jest zespół 6 wyciągów narciarskich oraz wyciąg narciarski “Bartek” z urządzeniami do wytwarzania sztucznego śniegu. Na wschodnich zboczach Wielkiej Sowy zespół 2 wyciągów orczykowych o łącznej długości 2 km. Przy Ośrodku KWK “RZECZKA” istnieje wypożyczalnia skuterów śnieżnych.
Dzięki sprzyjającym warunkom terenowym, rozwinięta jest w gminie turystyka piesza. Ułatwieniem dla tego typu turystyki jest dobrze oznakowana sieć szlaków turystycznych :
· szlak martyrologii Jugowice - Walim - Rzeczka - Głuszyca
· dwa szlaki śladem Zamków Piastowskich.
Turystów przyciąga atrakcyjne położenie Gminy w malowniczej dolinie rzeki Walimki u podnóża Gór Sowich, a tym samym bogactwo zieleni i atrakcje przyrodniczo - krajobrazowe.
Największym akwenem wodnym na terenie gminy jest zaporowe Jezioro Bystrzyckie w I klasie czystości wód powierzchniowych w Zagórzu Śl. z kompleksem lasów - rezerwatem krajobrazowo - drzewostanowym “Góry Chojna”, Zamkiem Grodno wybudowanym przez Księcia Świdnicko - Jaworskiego Bolka I.


WALORY KRAJOBRAZOWE

1. Wielka Sowa - 1015 m, najwyższy szczyt Gór Sowich, a zarazem jeden z najwyższych w polskich Sudetach środkowych, ustępujący jedynie graniczącym szczytem Gór Orlickich. Wielka Sowa jest wybitnym punktem widokowym.Roztacza się z niej jedna z najpiękniejszych i najrozleglejszych panoram górskich, panorama praktycznie całych Sudetów. Przy dobrej pogodzie z Wielkiej Sowy można zobaczyć Wrocław pomiędzy Ślężą, a Radunią a w kierunku północno zachodnim masyw Śnieżki. Bardzo efektownie prezentuje się panorama z Wielkiej Sowy w godzinach nocnych, przy dobrej przejrzystości powietrza.
2. “Przełęcz Walimska” - na wysokości 755 m npm. Płytkie siodło w bocznym grzbiecie odchodzące na północ od Wielkiej Sowy, oddzielające od niej niewiele wyższą Przygodną Kopę. Przez Przełęcz Walimską prowadzi bardzo malownicza i wiekowa szosa nr 383, łącząca Dzierżoniów - Walim - Wałbrzych, jest to trasa corocznych rajdów samochodowych, dolnośląskiego w miesiącu maju oraz do roku 1997 Rajdu Polski w miesiącu czerwcu.
Otoczenie “Przełęczy Walimskiej” jest widokowe, szczególnie atrakcyjne prezentuje się północna część Gór Sowich z Ostrzewą i Kokotem na pierwszym planie. Znad przełęczy można oglądać Góry Wałbrzyskie, a przy dobrej pogodzie nawet Karkonosze. W 1979 r. urządzono na przełęczy duże zagospodarowane miejsce odpoczynku, cieszące się znacznym powodzeniem, ponieważ jest to najdogodniejszy punkt wyjście na masyw Wielką Sowę. Wzdłuż szosy, skrajem lasów przebiega granica Parku Krajobrazowego Gór Sowich.
3. Przełęcz Niedźwiedzia - Przez przełęcz przebiega żółty szlak z Wałbrzycha przez Jedlinę Zdrój,Zagórze Śl. Świdnicę, Ślężę do Sobótki. Z przełęczy widać ruiny Zamku Grodno, Wielką Sowę z wieżą widokową, przy dobrej widoczności zdjęcie w kierunku Ślężę, bardzo dobrze widać Świdnicę zwłaszcza zamku Grodno oświetloną w nocy. Ze szczytu Niedźwiedzicy w kierunku południowym w dolinie Bystrzyce widoczna jest Jedlina Zdrój, Głuszyca i okoliczne wzniesienia. Ciekawostką tego miejsca jest występowanie bardzo często zjawiska atmosferycznego - tęczy. Tęczę można zaobserwować w okresie letnim prawie po każdym deszczu. W roku 1997 ukazała się zaś w miesiącu lutym.
4. Jezioro Bystrzyckie - Jedno z najpopularniejszych i najpiękniejszych jezior zaporowych w Sudetach. Powstało na początku XX wieku. Po katastrofalnych powodziach w Sudetach pod koniec XIX wieku w wielu miejscach postanowiono zbudować jeziora zaporowe i suche zbiorniki przeciwpowodziowe. Ostatecznie w roku 1911 zaczęto wznoszenie potężnej kamiennej zapory spiętrzającą wodę rzeki Bystrzycy, budowa trwała do roku 1914


Ostatecznie powstała zapora o imponujących wymiarach:
· wysokość zapory 44 m
· długości w koronie 220 m
· grubość podstawy 23 m, grubość korony 6 m

Jednocześnie korona zapory została udostępniona turystom, zdjęcie zapory łącząc szlak spacerowy z góry zamkowej wokół jeziora. Powstały w ten sposób zbiornik wody na Bystrzycy - Jezioro Bystrzyckie gromadzi do 8 mln m3 wody. Jezioro ma około 3,3 km długości przy szerokości nie przekraczającej średnio 300 m, w najszerszym miejscu około 500 m. Poniżej zapory powstała niewielka hydroelektrownia, wyposażona do dnia dzisiejszego w ciągle sprawne turbiny i generatory firmy Simensa. W roku 1997 w budynku czynnej elektrowni wodnej uruchomiono muzeum energetyki wodnej na Dolnym Śląsku.

Muzeum
Jeśli przyjrzeć się bliżej historii ludzkości, to okazuje się, że w zasadzie jest ona ciągiem wojen, ustawicznego rozwijania i udoskonalania technologii zabijania. Proces gwałtownego rozwoju zapoczątkowany pod koniec XIX wieku, okazał się żywiołem, który przerósł możliwości opanowania go w pełni przez człowieka. Co w końcowym efekcie przyniosło dwa kataklizmy, które w odstępie zaledwie dwudziestu lat przetoczywszy się przez kontynent europejski, ogarnęły cały świat. Niemożliwość opanowania tego doprowadziła m. in. do powstania totalitaryzmu, którego dziełem stały się obozy koncentracyjne. Najpierw I a później II wojna udowodniły światu prawdę o ciemnej stronie ludzkiego charakteru. Lecz jeśli w czasie pierwszej wojny udoskonalano jedynie technologię prowadzenia działań wojennych, to druga przyniosła światu technologię eksterminacji narodów.
Obozy koncentracyjne były miejscem gdzie izolowano i rozprawiała się z przeciwnikami, by z czasem przeistoczyć się w miejsca niewolniczej pracy i "fabryki" śmierci. Dziś są one tą częścią historii ludzkości, która budzi w człowieku poczucie naturalnego wstydu i równie naturalną potrzebę zapomnienia. Lecz właśnie w imię własnego człowieczeństwa nie wolno nam tego uczynić. Dlatego celowe jest tworzenie w miejscach zbiorowej kaźni, jakimi niewątpliwie były obozy koncentracyjne, miejsc pamięci i obiektów muzealnych. Nie po to by przypominać światu, że zrobili to Niemcy III Rzeszy czy też Rosjanie, lecz by przypomnieć człowiekowi do czego niestety może być on zdolny. Miejscem takim jest między innymi właśnie Muzeum Gross-Rosen, o którego powstaniu zadecydował 21 kwietnia 1983 roku Minister Kultury i Sztuki, nadając mu jednocześnie statut, określający jego cele i zadania.
O utworzenia Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy zabiegały środowiska więźniarskie i ówczesne władze lokalne mające świadomość, że nieustanny upływ czasu zmniejsza realną możliwość racjonalnego zaistnienia takiej instytucji, z uwagi na niewielką ilość ocalałych dokumentów dotyczących funkcjonowania KL Gross-Rosen. Tak więc w trzydzieści osiem lat po zakończeniu II wojny światowej Muzeum Gross-Rosen podjęło pracę mającą na celu udokumentowanie cierpienie i śmierć tysięcy ludzi właśnie na tym skrawku ziemi. Był to poniekąd ostatni stosowny moment by ocalić od zapomnienia mały fragment najwstydliwszej części historii współczesnego świata.

Ruiny kościoła gotyckiego we wsi Sobota

Gotycki kościół w ruinie? To na Śląsku prawdziwa rzadkość. Kilkanaście kilometrów od Lwówka Śląskiego znajduje się wieś Sobota. Trafić do niej jest dosyć trudno, choć znaleźć ją można na każdej mapie Dolnego Śląska. My tam dojechaliśmy od strony Wlenia, przez Bystrzycę, Bełczynę i Radomiłowice.
We wsi, na wzgórzu (z drugiej strony ulicy przy której jest nowy kościół) znajdują się otoczone obronnym murem ruiny gotyckiego kościoła. Już samo wejście z magicznym czarnym kotem wprowadza tajemniczą atmosferę. Na czubku znajduje się bocianie gniazdo, a wokół ruin nieczynny już cmentarz.
Budowla mogła pełnić funkcje obronne, gdyż opasuje ją potężny kamienny mur, wewnątrz którego znajduje się zniszczony, nieczynny cmentarz. Porozrzucane fragmenty starych pomników, krzyży i płyt nagrobnych porasta bujna dziką roślinność. Wnętrze kościółka także opanowały krzewy i młode drzewa, które latem tworzą piękne zielone sklepienie. Kościół został wzniesiony na początku XIII wieku, a pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1212 roku, kiedy ufundowano dzwon. Świątynią opiekowali się mieszczanie ze Lwówka, którzy byli właścicielami znajdujących się w okolicy kopalni złota. Przypieczętowaniem tego było przyznanie w 1540 roku magistratowi lwóweckiemu tzw. prawa patronatu nad kościołem. Przetrwało ono aż do 1945 roku. Świątynia była budowlą jednonawową na planie zbliżonym do kwadratu, z prostokątnym prezbiterium, czworoboczną wieżą i dobudowaną w 1701 roku (taka data jest zachowana na jej szczycie) kruchtą. Do dziś zachowały się ściany, portale wejściowe i resztki prezbiterium. Najciekawszym obiektem w zniszczonym całkowicie wnętrzu jest ufundowane w latach osiemdziesiątych XVII wieku epitafium Dwudzielna płyta przedstawia kobietę i mężczyznę w barokowych strojach dworskich a u ich stóp kilkoro klęczących dzieci. Architektura budowli nawiązuje do świątyń Pragi i Wrocławia. Na ścianach bocznych prezbiterium znajduje się charakterystyczny trójlistny fryz znany z wrocławskiego kościoła św. Elżbiety . Z kolei sieciowe sklepienie jednonawowego prezbiterium jest podobne do sklepienia w kościele św. Marcina w Pradze. Kościół w Sobocie uległ zniszczeniu w czasie drugiej wojny światowej i od tego czasu popada w ruinę.


Dobre Źródło - Kaplica Św. Anny
Dobre Źródło znajduje się na zboczach Grabowca na wysokości 668 m.n.p.m. Jest to jedno z najstarszych miejsc w okolicach Karkonoszy do którego dotarł człowiek. Rozgłos miejsce to zawdzięczało tryskającemu na stoku źródłu, którego woda miała cudowne właściwości. Jedna z legend głosi, że po wypiciu wody z tego źródła ozdrowiał ranny jeleń.
Według historyków tędy też wiodła najstarsza trasa na Śnieżkę, a po zamianie kaplicy na Śnieżce na schronisko - właśnie tu przeniesiono ołtarz i wyposażenie (m.in. obraz św. Wawrzyńca). Pierwszą kaplicę postawiono tu już w XIII wieku. Została ona jednak zniszczona przez husytów. Kolejną postawili w 1481 roku bracia Melchior i Konrad Schaffgotschowie, a w 1718 roku graf Hans Anton von Schaffgotsch kazał wznieść tu kaplicę Świętej Anny, która stoi do dziś. Jest to barokowa budowla centralna na rzucie elipsy. Obok kościółka znajdowała się leśniczówka, w której można się było pożywić. Obecnie obok kaplicy jest w budynku XIX-wiecznej gospody schronisko Fundacji im. św. Brata Alberta.
Źródło miało (i ma, oczywiście) jeszcze jedną właściwość. Otóż, każdy, kto z ustami pełnymi cudownej wody siedem razy obejdzie kaplicę dookoła, w najbliższym czasie przeżyje wielką, miłosną przygodę. Dlatego też źródełko nazywane bywa Źródłem Miłości.

Łatwe dojście i magiczna moc wody sprawiały, że miejsce to było tłumnie odwiedzane zarówno przez turystów, jak i osoby, które chciały przeżyć miłosną przygodę.

Domy pisarzy i artystów

· Dom Hauptmanów w Szklarskiej Porębie
· Dom Hauptmanów w Jagniątkowie
· Dom Hoffmana w Szklarskiej Porębie

Turystyka zimowa

Pomimo całkiem niezłych warunków przyrodniczych zimowe zagospodarowanie turystyczne w Polsce, także na Dolnym Śląsku jest beznadziejne. Najlepiej świadczy o tym fakt, że zimą podczas krótkiej informacji o pogodzie w telewizji publicznej podają przejezdność chyba wszystkich tras narciarskich w kraju.
Najlepsze warunki do uprawiania narciarstwa i sportów zimowych znajdują się w Sudetach:
· Rejon Karpacza
· Rejon Szklarskiej Poręby
· Masyw Śnieżnika - okolice Czarnej Góry
· Góry Orlickie - Zieleniec
· Góry Sowie - Rzeczka
· Kóry Kamienne - okolice schr. Andrzejówka
W Sudetach organizowane są dwa najpopularniejsze w kraju biegi narciarskie: Bieg Piastów w Jakuszycach (Karkonosze/ Góry Izerskie) i Bieg Gwarków (okolice Andrzejówki).

Karkonosze Są najwyższą grupą górską w całych Sudetach. Wyznaczają granicę pomiędzy Śląskiem a Czechami i ciągną się od Przełęczy Szklarskiej do Przełęczy Okraj. Najbardziej znanym elementem krajobrazu jest tzw. peneplena czyli prawierównia nad którą sterczą wierzchołki o charakterze ostańców - Śnieżki, Wielkiego Szyszaka, Szrenicy. Śnieżka (1602 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Karkonoszy i jednocześnie całych Sudetów oraz Republiki Czeskiej - jest symbolem Karkonoszy. Rzeźba tych gór jest bardzo urozmaicona - głęboko wcięte doliny, wodospady i kaskady oraz kotły polodowcowe i jeziora polodowcowe w rejonie Śnieżki. Najbardziej znany jest kocioł Małego Stawu, obok którego leży schronisko "Samotnia". Drugie górskie jezioro w Karkonoszach - Wielki Staw - jest niedostępne. Oglądać je można tylko z wierzchowiny. Największe kotły znajdują się po stronie czeskiej. Najwyższym wodospadem jest wodospad Kamieńczyka, o wysokości 27 metrów. Drugim, co do wielkości w Karkonoszach jest wodospad Szklarki o wysokości 13,5 metrów. Ciekawym wodospadem jest wodospad Podgórnej, który przebija się w Przesiece przez skalny wąwóz i tworzy kaskadę o wysokości 10 metrów.

Osobliwością Karkonoszy są grupy skalne o dziwnych kształtach wytworzonych przez erozję: Trzy Świnki, Ptasie Gniazdo, Pielgrzymy, Słoneczniki, Kukułcze Skały. Większa część Karkonoszy, ze względu na walory przyrodnicze objęta jest Karkonoskim Parkiem Narodowym..

Górski klimat, atrakcyjna rzeźba terenu, rozległe położenie oraz dobre zagospodarowanie turystyczne sprawiają, że Karkonosze są chętnie odwiedzane przez turystów przez cały rok. Karkonosze są dobrze zagospodarowane turystycznie, szlaki można pokonywać pieszo lub rowerem. Istnieje bardzo dobre zaplecze do uprawiania turystyki górskiej zarówno zimą i latem.

0x01 graphic
0x01 graphic


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Fiza egzam, PYTANIA I ODPOWIEDZI, Zestaw I
Ocena żywienia - pytania+odpowiedzi, pytania na egzam
pytania i odpowiedzi, WSKFIT 2007-2012, V semestr, ekonomika turystyki i rekreacji
anomia pytania z odpowiedziami
Masaż Pytania i Odpowiedzi
AUTOMATYKA w pytaniach i odpowiedziach scan
INTERNA pytania - odpowiedzi, Interna
Parchy pytania z odpowiedziami, Weterynaria, III rok, kolokwia
Radiotelefon - pytania i odpowiedzi, AM SZCZECIN, GMDSS ( GOC ), wsio
Pytania i odpowiedzi, PAUTO
TWN Pytania i odpowiedzi 2014, Wykład(1)
pytania i odpowiedzi 2, PLC, plcc, PLC I
biomedyka pytania i odpowiedzi do egzaminu
Pytania i Odpowiedzi 12
Bankowość pytania odpowiedzi

więcej podobnych podstron