PLANOWANIE PRZESTRZENNE

I Cele i zadania planowania przestrzennego

Gospodarka przestrzenna - rozumie się jako działalność organizującą przestrzennie terytorialne systemy społeczne oraz kształtowanie przestrzennej organizacji, struktury i funkcjonowania terytorialnych systemów społecznych.

Na tak pojmowaną gospodarkę przestrzenną składa się zarówno gospodarowanie przestrzenią (tworzenie struktur przestrzennych), jak i gospodarowanie w przestrzeni (kształtowanie funkcji)

Gospodarkę przestrzenną traktuje się jako proces obejmujący:

1) planowanie przestrzenne jako czynność wstępną, projektującą;

2) gospodarkę przestrzenną jako czynność zasadniczą o charakterze realizacyjnym,

3) zagospodarowanie przestrzenne jako wynik prowadzenia gospodarki przestrzennej bądź realizacji planu zagospodarowania przestrzennego.

Gospodarka przestrzenna

↓ ↓ ↓

Planowanie Gospodarowanie w Zagospodarowanie

Przestrzenne → przestrzeni i gosp. → przestrzenne

Przestrzenią

↓

Projektowanie → realizacja → stan ładu przestrzennego

System regulacji tworzą:

polityka przestrzenna - ustalająca cele i środki kształtowania zagospodarowania w określonych, zmiennych w czasie warunkach zewnętrznych

planowanie przestrzenne - określające koncepcje polityki przestrzennej i podmioty uczestniczące w ich realizacji

Funkcje gospodarki przestrzennej

koordynacyjno-regulacyjna - wykonywaną przez administrację rządową lub samorządową poprzez decyzje dotyczące przeznaczenia i sposobu zagospodarowania gruntów na podstawie ustaleń planów miejscowych

inwestycyjna - prowadzona przez różne podmioty gospodarcze

kontrolna - prowadzona przez administrację rządową, wojewódzką lub resortową w celu sprawdzenia poprawności zgodności z prawem

Gospodarka przestrzenna - formy

1) Polityka przestrzenna

-sporządzanie koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju,

-sporządzanie studium zagospodarowania województwa,

-sporządzanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy

2) Zagospodarowanie

-sporządzanie programu zadań rządowych

-sporządzanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego

-wydawanie decyzji o warunkach zabudowy

-wydawanie pozwoleń na budowę

-określanie warunków zabudowy

-określanie zasad podziału na działki budowlane

-ustalanie kierunków rozwiązań komunikacji i infrastruktury technicznej

3) Ochrona

-wydawanie decyzji na wyłączenie gruntów rolnych lub leśnych z produkcji

-określanie obszarów o różnym stopniu ochrony

-tworzenie stref ochronnych

-tworzenie obiektów chronionych

-wydawanie pozwoleń na usuwanie drzew

4) Dysponowanie

-sprzedaż i nabywanie gruntów

-przekazywanie w użytkowanie wieczyste

-tworzenie ograniczonych praw rzeczowych na nieruchomościach gruntowych

-przekazywanie w dzierżawę

5) Zarządzanie nieruchomościami (przestrzenią)

6) Formy aktywne

-scalanie i wymiana gruntów

-budowa dróg

-transformacja użytków gruntowych

-rekultywacja gruntów

Zadania gospodarki przestrzennej

-określenie celów - odpowiedzi na pytanie “po co działamy?”, czy też “co chcemy osiągnąć?”

-opracowanie i przyjęcie strategii - określenie sekwencji działań i zadań dla poszczególnych wykonawców (co, gdzie, kiedy mamy zrobić aby osiągnąć cel) - faza prac planistycznych;

-sterowanie rozwojem - podejmowanie działań powodujących realne zmiany w strukturze lub funkcjonowaniu danego systemu, które mają służyć w osiąganiu celów.

Rozwój - proces kierunkowych przemian obszarów, w którego toku przechodzą one od form prostszych do form bardziej złożonych, doskonalszych pod określonym względem

->rozwój jednofunkcyjny

->rozwój wielofunkcyjny

->rozwój zrównoważony - ma charakter globalny i w budowie modelu konieczne jest:

1. skojarzenie w jeden system i poddanie jednolitym regułom gospodarowania zasobami ziemi rolniczej i leśnej, zasobami wodnymi, genetycznymi i krajobrazem oraz infrastrukturą techniczną i przemysłem.

2. wprowadzenie takich form wykorzystywania zasobów naturalnych, które zapewnią ich odnawialność

3. przestrzeganie stosowania nowoczesnych rozwiązań i technologii chroniących zasoby i jednocześnie zachowujących ich wysoką jakość,

4. uwzględnianie uwarunkowań społecznych związanych z zachowaniem tradycji kulturowych,

5. uwzględnianie uwarunkowań ekonomicznych związanych z kosztami wdrażania modelu gospodarki zrównoważonej.

Ład przestrzenny - ukształtowanie przestrzeni, które tworzy:

• harmonijną całość

• uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania

1. funkcjonalne,

2. społeczno-gospodarcze,

3. środowiskowe,

4. kulturowe

5. kompozycyjno-estetyczne

Ład przestrzenny jest ściśle powiązany z:

ładem społecznym - wyraz identyfikacji strategicznych celów, środków i przedsięwzięć zmierzających do poprawy jakości życia społeczeństwa

ładem ekonomicznym - związanym z celami generującymi efektywny rozwój gospodarczy

ładem ekologicznym - formułującym uwarunkowania i cele zmierzające do ochrony i racjonalnego kształtowania środowiska przyrodniczego oraz do utrwalania rozwoju zrównoważonego

klasyfikacja ładu z wyróżnieniem pięciu podstawowych podziałów wg K. Wrana

1) ład urbanistyczno-architektoniczny - związany z kompozycją przestrzeni, jej czytelnością i logiką,

rozmieszczeniem obiektów, ich kształtem i wielkością, usytuowaniem terenów zielonych, sklepów, punktów usługowych, obiektów małej architektury, przebiegiem ciągów komunikacyjnych

2) ład funkcjonalny - związany z walorami użytkowymi, współwystępowaniem różnych funkcji i relacjami między nimi, z nasyceniem w punkty usługowe, sklepy, obiekty rozrywkowe i rekreacyjne, ośrodki zdrowia, placówki edukacyjne,

3) ład estetyczny - odzwierciedlający urodę miejsca i przestrzeni, czystości i schludności, symbolika ułatwiająca orientację i sprawne poruszanie się, szata informacyjna (szyldy, neony, reklamy)

4) ład społeczny - wynikający z ukształtowanej sieci stosunków społecznych wyrażający się w poziomie zażyłości i identyfikacji z miejscem i przestrzenią, w ocenie stanu bezpieczeństwa, w sile więzi sąsiedzkich, rodzaju kontaktów pomiędzy bliższymi i dalszymi sąsiadami,

5) ład ekologiczny - odnoszący się do wartości środowiska naturalnego, wpływający w istotny sposób na poziom zdrowotności mieszkańców i ich samopoczucie, odbijający się na elementach składających się na ład społeczny

II Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne

Planowanie przestrzenne - działania planistyczne mające na celu - zapewnienie prawidłowego rozwoju kraju, regionów, gmin i miast z punktu widzenia racjonalnego użytkowania przestrzeni i środowiska oraz zapewnienia warunków rozwoju społecznego i gospodarczego

Zadaniem jest racjonalne przekształcanie i zagospodarowanie struktur przestrzennych, z uwzględnieniem uwarunkowań:

• przyrodniczych,

• społecznych,

• gospodarczych

• kulturowych planowanych obszarów oraz organizowania

zasad ładu przestrzennego.

Cechą PP - jest funkcja koordynująca działania sektorowe oraz uwzględnianie obszarowych współzależności hierarchicznych

Planowanie przestrzenne (def. z lit.):

-całokształt działań organów planowania przestrzennego służących kierowaniu przemianami zagospodarowania przestrzeni fizycznej, jest to ciągły proces projektowania i kontroli rozwoju środowiska fizycznego przy uwzględnieniu przemian środowiska społecznego, gospodarczego oraz stosownych zasad zarządzania [Dembowska 1978 ];

-działalność na rzecz zapewnienia ładu przestrzennego w rozwoju społeczno-gospodarczym przy pomocy planów zagospodarowania przestrzennego, które są koncepcjami zagospodarowania przestrzennego obszaru [Domański 1982, 1989,2002];

-jest całokształtem działalności zmierzającej do racjonalnego zagospodarowania przestrzeni przy uwzględnieniu bieżących i przyszłych potrzeb społeczeństwa. Jest to działalność polegająca na optymalnym wykorzystaniu naturalnych i nabytych cech obszarów i racjonalnym rozmieszczeniu w przestrzeni podmiotów gospodarczych, osadnictwa i urządzeń usługowych [Leśniak 1985];

-proces projektujący i korygujący zagospodarowanie przestrzenne [Chojnicki 1992]

Podstawowe zasady planowania przestrzennego:

1) zasada zrównoważonego rozwoju,

2) zasada ochrony wartości wysoko cenionych,

3) zasada ochrony interesu prawnego podmiotów, których dotyczą

ustalenia planu,

4) zasada samodzielności planistycznej gminy,

5) zasadę zgodności decyzji planistycznych z politycznymi,

6) zasadę respektowania ustaleń planistycznych jednostki

terytorialnej wyższego rzędu,

7) zasadę wewnętrznej zgodności opracowań planistycznych,

8) zasadę założeń progresywnych (plan lepszy niż istniejący porządek)

Podmioty planowania przestrzennego

->administracja rządowa (na poziomie centralnym i wojewódzkim

->administracja samorządowa (na poziomie województwa)

->administracja samorządowa ( na poziomie powiatu)

->administracja samorządowa (na poziomie gminy)

Przedmiot planowania przestrzennego

Materialne środowisko człowieka, na które składa się przyroda nieożywiona i ożywiona i wszelkie formy zainwestowania będące wytworem działalności człowieka oraz ludzie widziani poprzez ich potrzeby i dążenia

Zagospodarowanie przestrzenne jest stanem przestrzeni, a więc terenów zabudowy, urządzeń infrastruktury technicznej, a także środowiska wynikłym z prowadzonej gospodarki przestrzennej, jej rezultatem.

W zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się

zwłaszcza:

• wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki, architektury,

• walory architektoniczne i krajobrazowe,

• wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także wymagania osób niepełnosprawnych,

• wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i dóbr kultury,

• walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności,

• potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa

Czynniki determinujące sposób korzystania z przestrzeni

• Istniejące użytkowanie i czynniki, które je ukształtowały,

• Determinanty kierunkowe wyboru funkcji:

1. model gospodarki zrównoważonej,

2. kształtowanie struktury użytkowania,

3. walory krajobrazowe

• Uwarunkowania ograniczające wybór przeznaczenia w planie:

1. polityka przestrzenna,

2. konieczność ochrony środowiska,

3. konieczność oszczędnego gospodarowania przestrzenią

• Instrumenty określające sposób korzystania z przestrzeni:

1. przepisy prawne

2. opracowania planistyczne

III Planowanie przestrzenne w gminie

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

Główne uwarunkowania

Dotychczasowe przeznaczenie i uzbrojenie terenu

Stan ładu przestrzennego

Stan środowiska przyrodniczego oraz rolniczej przestrzeni produkcyjnej

Stan zabytków dziedzictwa kulturowego

Warunki i jakość życia mieszkańców

Zagrożenia bezpieczeństwa ludności i mienia

Potrzeby i możliwości rozwoju gospodarczego

Stan prawny gruntów

Stan infrastruktury technicznej i systemów komunikacji

Stan gospodarki energetycznej, wodnej, ściekowej i gospodarki odpadami

Występowanie obiektów i obszarów chronionych

Występowanie udokumentowanych złóż surowców mineralnych i wód

Występowanie obszarów zagrożeń geologicznych i obszarów górniczych

Zadania służące realizacji ponadlokalnych celów publicznych

Kierunki i obszary

kierunki zmian w strukturze przestrzennej,

kierunki dotyczące użytkowania terenu,

kierunki rozwoju systemów infrastruktury i komunikacji,

kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej powierzchni produkcyjnej,

kierunki ochrony środowiska i zasobów przyrody,

obszary chronione środowiska przyrodniczego,

obszary chronionego środowiska kulturowego,

obszary, na których będą rozmieszczone inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym,

obszary zagrożeń geologicznych, geotechnicznych i hydrologicznych,

obszary górniczych filarów ochronnych,

obszary pomników zagłady i stref ochronnych,

obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji i rekultywacji,

obszary terenów zamkniętych i stref ochronnych,

obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowych planów zagospodarowania,

inne obszary problemowe

Obligatoryjna treść Miejscowego plan zagospodarowania przestrzennego

przeznaczenie terenów na określone cele,

zasady kształtowania ładu przestrzennego,

zasady ochrony środowiska przyrodniczego,

zasady ochrony krajobrazu kulturowego,

zasady ochrony dziedzictwa kulturowego oraz zabytków i dóbr kultury współczesnej,

przeznaczenie terenów na przestrzeń publiczną,

wskaźniki kształtowania zabudowy (linie, gabaryty, intensywność zabudowy itp.),

wyznaczanie terenów wymagających ochrony i zasady ich zagospodarowania,

szczególne zasady zagospodarowania terenów,

zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości,

zasady rozbudowy i modernizacji infrastruktury technicznej oraz systemów komunikacyjnych,

sposób i czas tymczasowego użytkowania terenów,

granice obszarów funkcjonalnych oraz innych

obszarów o szczególnych funkcjach

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

IV Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

Zadanie planu miejscowego

Zadanie planu miejscowego to „... ustalić przeznaczenie terenów w taki sposób, ażeby było ono zgodne z potrzebami realizacji zadań gospodarczych i ze wskazaniami różnych nauk, co do celowego użycia terenów, a ponadto - ustalić przeznaczenie terenów w ich kompleksowym powiązaniu, to znaczy w taki sposób, ażeby wpływ tego przeznaczenia terenów na przeznaczenie i użytkowanie innych terenów był znany i przewidziany”

Celem planu miejscowego jest:

• ustalenie przeznaczenia terenów,

• określenie sposobów ich zagospodarowania,

• określenie warunków zabudowy (kształtowanie zabudowy),

• rozmieszczenie inwestycji celu publicznego,

• kształtowanie (realizacja) sposobu wykonywania prawa własności

Funkcje planu miejscowego

Funkcja ochronno-regulacyjna wyraża się określeniem ram i warunków prowadzenia działalności, których wynikiem jest zagospodarowanie przestrzeni.

Funkcja informacyjna ma na celu dostarczenie informacji organom samorządowym do prowadzenia skutecznej polityki ofertowej i promocyjnej gminy, w budowaniu informacji o warunkach działań w przestrzeni, a także dostarcza argumentów pozwalających na osiąganie konsensusu społecznego łagodzącego konflikty pojawiające się w

procesie planowania rozwoju

Funkcja koordynacyjna jest realizowana przez wskazanie wzajemnych relacji przestrzennych i rzeczowych między podmiotami uczestniczącymi w procesie planowania i realizacji zagospodarowania przestrzennego, wyznaczenie zasięgu terytorialnego i zakresu merytorycznego podejmowanych wspólnie działań, stworzenie warunków do montażu finansowego z wykorzystaniem różnych źródeł finansowania, rządowych, samorządowych, prywatnych, unijnych i innych.

Funkcja inspiracyjna wyraża się w wydobyciu unikatowych walorów przestrzeni i kreowaniu nowatorskich rozwiązań podnoszących atrakcyjność potencjalnych podmiotów

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości

Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:

1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;

2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych

MPZP jest aktem prawa miejscowego, w którym następuje ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu

W planie miejscowym określa się obowiązkowo:

1. przeznaczenie terenów;

2. zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;

3. zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;

4. zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;

5. wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych

6. zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu,

->maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej,

->minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej

->maksymalną wysokość zabudowy,

->minimalną liczbę miejsc do parkowania i sposób ich realizacji

->linie zabudowy i gabaryty obiektów

7. granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie

8. szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym;

9. szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy;

10. zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;

11. sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów;

12. stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę planistyczną

W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb:

1) granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości;

2) granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej;

3) granice obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji;

4) granice terenów pod budowę obiektów handlowych, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8;

4a) granice terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym;

4b) granice terenów inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, umieszczonych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub w ostatecznych decyzjach o lokalizacji drogi krajowej, wojewódzkiej lub powiatowej, linii kolejowej o znaczeniu państwowym, lotniska użytku publicznego, inwestycji w zakresie terminalu lub przedsięwzięcia Euro 2012;

5) granice terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz terenów służących organizacji imprez masowych

6) granice pomników zagłady oraz ich stref ochronnych, a także ograniczenia dotyczące prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, określone w ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady,

7) granice terenów zamkniętych, i granice stref ochronnych terenów zamkniętych;

8) sposób usytuowania obiektów budowlanych w stosunku do dróg i innych terenów publicznie dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości, kolorystykę obiektów budowlanych oraz pokrycie dachów;

9) zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane;

10) minimalną powierzchnię nowo wydzielonych działek budowlanych

Procedura uchwalania planu:

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego kolejno:

1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia;

2) zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu;

3) skreślony,

4) sporządza projekt planu miejscowego rozpatrując wnioski, o których mowa w pkt 1, wraz z prognozą oddziaływania na środowisko;

5) sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego

6) występuje o:

a) opinie o projekcie planu do:

- gminnej lub innej właściwej komisji urbanistyczno-architektonicznej,

- wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z obszarem objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym,

- regionalnego dyrektora ochrony środowiska,

- właściwych organów administracji geologicznej w zakresie terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych,

- Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie telekomunikacji,

- właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w zakresie lokalizacji nowych zakładów i o istniejących zakładach o nowych inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni publicznej i terenów zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii, w przypadku gdy te inwestycje, obszary lub tereny zwiększają ryzyko lub skutki poważnych awarii,

- właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, oraz

b) uzgodnienie projektu planu z:

- wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i samorządowych,

- organami właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie przepisów odrębnych,

- właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę,

- właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,

- dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,

- właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych,

- ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej,

- właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków w zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu, oraz

c) zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne

7) skreślony

8) skreślony;

9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień oraz ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami;

10) skreślony

11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu;

12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania;

13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia uwag, o których mowa w pkt 11, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia;

14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11

Plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych.

Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały

Plan miejscowy sporządza się w skali 1:1000, z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2000, a w przypadkach planów miejscowych, które sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, dopuszcza się stosowanie map w skali 1:5000.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnym

Notariusz, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia umowy, której przedmiotem jest zbycie nieruchomości, w formie aktu notarialnego, jest zobowiązany przesłać wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta wypis z tego aktu.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala opłatę w drodze decyzji, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego.

Właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej zbyciem może żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji, wysokości opłaty.

Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy, lub:

1) budżet państwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym;

2) budżet województwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim;

3) budżet powiatu - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym;

4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.

Każdy ma prawo wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i wyrysów.

Za wydane wypisy i wyrysy pobiera się opłatę administracyjną, w wysokości odpowiadającej poniesionym kosztom ich przygotowania, zgodnie z przepisami o podatkach i opłatach lokalnych

Wpływ ustaleń planu miejscowego na wartość nieruchomości

Wartość nieruchomości zależy nie tylko od aktualnego sposobu jej użytkowania, lecz także od perspektyw użytkowania zgodnego z planem zagospodarowania przestrzennego.

Do czynników związanych lub wynikających z planów przestrzennych i mających wpływ na wartość należą:

-funkcja terenu;

-lokalizacja danej funkcji w stosunku do innych funkcji;

-lokalizacja danej funkcji w stosunku do elementów ukształtowania przestrzennego (np. do centrum, do terenów zielonych);

-ograniczenia wynikające z zasad kształtowania form przestrzennych (np. rodzaju zabudowy);

-ustalenia dotyczące przewidywanego zakresu uzbrojenia i wyposażenia terenu w urządzenia infrastruktury technicznej i społecznej;

-ograniczenia w sposobie użytkowania poszczególnych terenów (np. ograniczenia wynikające z utworzenia stref ochronnych lub chronionych)

W zależności od rozstrzygnięć ustaleń MPZP można wyróżnić następujące przypadki wzrostu wartości nieruchomości:

->wtedy gdy nastąpiła zmiana przeznaczenia terenów niezurbanizowanych na zurbanizowane;

->wtedy gdy zgodnie z ustaleniami planu nieruchomość uzyskała przeznaczenie bardziej dochodowe w porównaniu z okresem poprzedzającym jego opracowanie;

->w przypadku korzystnej lokalizacji funkcji na terenach sąsiadujących - np. związane z obsługą ludności;

->gdy zaszły korzystne zmiany urbanistyczno-architektoniczne określające zasady kształtowania form przestrzennych;

->w przypadku korzystnych ustaleń dotyczących przewidywanego uzbrojenia i wyposażenia terenu w urządzenia infrastruktury technicznej i społecznej.

Plan może spowodować również zmniejszenie wartości nieruchomości:

->lokalizacji w pobliżu nieruchomości mieszkaniowej uciążliwego przemysłu,

->lokalizacji w pobliżu nieruchomości mieszkaniowej drogi tranzytowej,

->obniżenia walorów krajobrazowych w najbliższym otoczeniu nieruchomości

Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości

może, żądać od gminy:

1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo

2) wykupienia nieruchomości lub jej części.

Roszczenia można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące

Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości.

Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości

Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości ustala się na dzień jej sprzedaży (obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem)

V DECYZJA O WARUNKACH ZABUDOWY I ZAGOSPODAROWANIA TERENU

Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, wymaga ustalenia w drodze decyzji - warunków zabudowy i zagospodarowania terenu

Nie wymagają wydania decyzji roboty budowlane:

-polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska,

-niewymagające pozwolenia na budowę

Do celów publicznych należą:

1)wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne;

2)wydzielenie gruntów pod linie kolejowe oraz ich budowa i utrzymanie;

3)budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej;

4)budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania;

5)budowa oraz utrzymywanie obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska, zbiorników i innych urządzeń wodnych służących zaopatrzeniu w wodę, regulacji przepływów i ochronie przed powodzią

6)opieka nad nieruchomościami stanowiącymi zabytki w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;

7)ochrona pomników zagłady w rozumieniu przepisów o ochronie terenie byłych hitlerowskich obozów zagłady;

8)budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy RP, sądów i prokuratur, państwowych szkół wyższych, szkół publicznych, a także publicznych: obiektów ochrony zdrowia, przedszkoli domów opieki społecznej i placówek opiekuńczo-wychowawczych

9)budowa i utrzymywanie obiektów oraz urządzeń niezbędnych na potrzeby obronności państwa i ochrony granicy państwowej, a także do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, w tym budowa i utrzymywanie aresztów! śledczych, zakładów karnych oraz zakładów dla nieletnich;

10)poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie i składowanie kopalin stanowiących własność Skarbu Państwa oraz węgla brunatnego wydobywanego metodą odkrywkową;

11)zakładanie i utrzymywanie cmentarzy;

12)ustanawianie i ochrona miejsc pamięci narodowej;

13)ochrona zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt lub siedlisk! przyrody; 1

14)inne cele publiczne określone w odrębnych ustawach

Procedura wydawania decyzji

Decyzje wydaje się według przepisów określonych w KPA z uwzględnieniem dodatkowych uregulowań proceduralnych zawartych w ustawie o pizp.

Etapy wydawania decyzji o wzizt:

>złożenie wniosku,

>rozpatrzenie wniosku,

>(zawieszenie postępowania),

>wszczęcie postępowania,

>zawiadomienie stron o wszczęciu postępowania,

>wykonanie niezbędnych analiz,

>opracowanie projektu decyzji,

>uzgodnienia i zawiadomienia o postanowieniach,

>zawiadomienie o zakończeniu postępowania,

>wydanie decyzji,

>odwołania,

>rejestrowanie decyzji

Trwałość decyzji

Obie decyzje są wydawane bezterminowo. W określonych warunkach może jednak nastąpić stwierdzenie jej nieważności.

Organ, który wydał decyzję stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:

- inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;

- dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji.

Nie można stwierdzić wygaśnięcia decyzji, jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę

Art. 156 kpa podaje przypadki, w których organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji. Może to nastąpić jeżeli decyzja została:

1. wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości,

2. wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,

3. dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną,

4. została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie,

5. była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały,

6. w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą,

7. zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.

W przypadku decyzji o wz nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 10 lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

W przypadku decyzji ULICP, zgodnie z art. 53, nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Organ administracji publicznej ogranicza się wtedy do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu których nie stwierdził nieważności decyzji.

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

->co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

->teren ma dostęp do drogi publicznej;

->istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

->teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;

->decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

We wniosku o wydanie decyzji określamy:

>granice terenu objętego wnioskiem (na kopii mapy zasadniczej lub ewidencyjnej) obejmujące teren inwestycji oraz obszar, na który ta inwestycja będzie oddziaływać (sąsiednie działki), w skali 1:500 lub 1:1000);

>planowany sposób zagospodarowania terenu oraz przeznaczenie i gabaryty projektowanych obiektów budowlanych (w formie opisowej i graficznej na planie zagospodarowania działki na mapie);

>zapotrzebowanie na wodę, energię oraz sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków, a także inne potrzeby w zakresie infrastruktury technicznej (na przykład dostęp do drogi);

>parametry techniczne inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko;

>powierzchnię sprzedaży (gdy planuje się budowę obiektu handlowego);

>oświadczenie właściwych przedsiębiorstw, że istniejące sieci uzbrojenia terenu są wystarczające do realizacji planowanego przez nas obiektu albo że planowana jest ich rozbudowa.

Decyzja o warunkach zabudowy (zawierająca część graficzną i tekstową) określa warunki zagospodarowania terenu i wymagania dotyczące:

1) linii zabudowy - wyznaczonej jako przedłużenie linii istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich;

2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu - wyznaczonej na podstawie średniego wskaźnika tej wielkości dla obszaru analizowanego

3) szerokości elewacji frontowej - wyznaczonej dla nowej zabudowy na podstawie średniej szerokości elewacji frontowych istniejącej zabudowy na działkach w obszarze analizowanym, z tolerancją do20%.

4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej - wyznaczonej dla nowej zabudowy jako przedłużenie krawędzi odpowiednio do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich

5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych) - ustalonej odpowiednio do geometrii dachów występujących na obszarze analizowanym

W odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.

Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji.

Organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:

-inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;

-dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji.

Skutki prawne i finansowe decyzji

Decyzje planistyczne są wydawane dla obszarów, gdzie brak jest planów miejscowych i w pewnym zakresie je zastępują. Decyzje wywołują zatem podobne następstwa i skutki ekonomiczne, jak miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.

Artykuł 58.2 ustawy dotyczący decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz artykuł 63.3 dotyczący decyzji o warunkach zabudowy odsyłają wprost do artykułu 36 i 37, które to artykuły regulują zasady rozliczania skutków finansowych powstałych na skutek uchwalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

VI SKUTKI EKONOMICZNE USTALEŃ MPZP

Podstawowe uregulowania prawne:

->Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

->Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

->Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym

->Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami

->Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych

->Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych

->Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym

->Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym.

Obciążenia finansowe gmin będące następstwem uchwalenia planu:

I. Obciążenia finansowe za negatywne skutki wywołane na nieruchomościach	Gmina ponosi skutki prawne i finansowe, jeżeli w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: · korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, to właściciel lub użytkownik wieczysty może żądać w takim przypadku od gminy: odszkodowania, wykupienia nieruchomości lub jej części, lub zamiany nieruchomości na inną; · następuje spadek wartości nieruchomości, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw wymienionych jw., może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości.
II. Obciążenia finansowe związane z wykupieniem nieruchomości, do realizacji celów publicznych	Gmina realizując zadania własne i przepisy prawa musi przejąć (wykupić) nieruchomości przeznaczone pod: · drogi · tereny zielone · inne lokalne cele publiczne
III. Obciążenia finansowe związane z kosztami budowy infrastruktury	Do zadań gminy należy budowa: · dróg · sieci kanalizacyjnej · sieci deszczowej · sieci wodociągowej · sieci gazowej · sieci energetycznej i oświetlenia ulic · sieci telekomunikacyjnej · urządzenia terenów zielonych
IV. Obciążenia finansowe związane z obsługą procesu inwestycyjnego	Gmina musi ponieść koszty: · opracowania planu · wykonania wycen dla ustalenia różnych rekompensat i nabycia nieruchomości

Możliwe źródła dochodów gminy przy realizacji ustaleń planu miejscowego

I. Opłata planistyczna	Ponosi właściciel lub użytkownik wieczysty, który zbywa nieruchomość - naliczana w wysokości maksymalnie 30% od wzrostu wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia bądź zmiany miejscowego planu
II. Opłaty adiacenckie	Z tytułu podziału nieruchomości - ponosi właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej podziałem (ustalana przez zarząd w drodze decyzji, w wysokości maksymalnie 30% od wzrostu wartości nieruchomości).
		Z tytułu podziału i scalenia nieruchomości - ponosi właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej scaleniem i podziałem (ustalana przez zarząd w drodze decyzji, w wysokości maksymalnie 50% od wzrostu wartości nieruchomości nowo otrzymanej w porównaniu z poprzednią).
		Z tytułu uzbrojenia w infrastrukturę techniczną, urządzenia bądź modernizacji drogi - ponosi właściciel nieruchomości (ustalana przez zarząd w drodze decyzji w wysokości maksymalnie 50% od wzrostu wartości nieruchomości).
III. Dochody z podatku od nieruchomości	>Zmiana podatku z rolnego lub leśnego na podatki od nieruchomości >Podatki od budynków i budowli wybudowanych na terenach objętych planem
IV. Dochody związane z obrotem nieruchomościami	Podatki od czynności cywilno-prawnych
V. Inne dochody	Dochody z podatków od działalności gospodarczej

Obciążenia gminy z następstw uchwalenia planu miejscowego

1. Koszty związane z zadośćuczynieniem za brak możliwości korzystania z nieruchomości w sposób dotychczasowy jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy:

-odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę

-wykupienia nieruchomości lub jej części,

Gmina może zaoferować nieruchomość zamienną.

Z dniem zawarcia umowy zamiany wszelkie roszczenia wygasają

2. Koszty związane z zadośćuczynieniem za zmniejszenie wartości nieruchomości

Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty sprzedaje tę nieruchomość, to może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości

Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości ustala się na dzień jej sprzedaży (obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem).

3. Koszty związane z wykupieniem nieruchomości do realizacji celów publicznych

Aby dane zadanie mogło być zrealizowane, konieczne jest pozyskanie niezbędnych nieruchomości - najczęściej się w drodze wykupienia lub zamiany, niekiedy zaś w formie wywłaszczenia. Inne możliwości prawne - np. w drodze darowizny lub nieodpłatnego przejęcia od innych jednostek samorządu terytorialnego, jednak nie są to sytuacje powszechne.

4. Koszty związane z realizacją inwestycji lokalnych celów publicznych

Z artykułu 7 ustawy o samorządzie gminnym wynika, iż zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Gmina musi ponieść koszty związane z realizacją lokalnych celów publicznych, a w szczególności:

-koszty budowy lokalnej infrastruktury technicznej (drogi, wodan itp.)

-koszty budowy oraz utrzymywania obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska ( parki, zieleńce itp.).

5. Koszty sporządzenia planu miejscowego

Z art 21.1 ust. o pizp wynika, iż koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy.

W przypadkach szczególnych gmina może zyskać dofinansowanie na ten cel z budżetu państwa bądź od inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.

6. Koszty wyceny nieruchomości dla celów realizacji obciążeń i dochodów gminy

W odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości, jak wynika z artykułu 37.11 ust. o pizp, należy wykorzystywać przepisy o gospodarce nieruchomościami, w myśl których wartość tę określają rzeczoznawcy majątkowi.

Będą tu więc należały koszty wykonania operatów szacunkowych stanowiących podstawę wydania decyzji o wielkości odszkodowania lub pobrania należnych opłat.

Dochody gminy z następstw uchwalenia planu miejscowego

OPŁATA PLANISTYCZNA ->Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel albo użytkownik wieczysty sprzedaje tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę, ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości.

Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

OPŁATA ADIACENCKA Z TYTUŁU PODZIAŁU -> Opłatę ponosi właściciel nieruchomości objętej podziałem. Stawkę procentową opłaty adiacenckiej uchwala rada gminy, max. 30% od wzrostu wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.

OPŁATA ADIACENCKA Z TYTUŁU SCALENIA I PODZIAŁU -> Opłatę ponosi właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej scaleniem i podziałem. Wysokość stawki procentowej ustala rada gminy w wysokości do 50 % wzrostu wartości tych nieruchomości. Gdy wydzielono działki gruntu pod nowe drogi publiczne lub pod poszerzenie już istniejących dróg publicznych, do określenia wartości nieruchomości, zarówno według stanu przed scaleniem i podziałem, jak i po scaleniu i podziale, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie.

OPŁATA ADIACENCKA Z TYTUŁU UDZIAŁU W KOSZTACH BUDOWY INFRASTRUKTURY -> Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej. Wysokość opłaty może wynosić nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość miała przed ich wybudowaniem. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.

PRZYROST PODATKU OD NIERUCHOMOŚCI -> W Polsce aktualnie obowiązują trzy rodzaje podatków gruntowych:

-podatek od nieruchomości,

-podatek rolny,

-podatek leśny.

W przypadku przeznaczenia w planie miejscowym gruntów rolnych lub leśnych na inne cele może nastąpić wzrost dochodów z tytułu podatków. Wzrost podatków następuje także z tytułu wybudowania budynków i rozpoczęcia działalności gospodarczej na nieruchomości.

OPŁATA OD CZYNNOŚCI CYWILNOPRAWNYCH -> Ustawodawca w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zdefiniował szereg czynności cywilnoprawnych, które podlegają obowiązkowi opodatkowania. Zgodnie z art. 7 ww. ustawy stawka opłaty wynosi 2% od wartości nieruchomości podlegającej czynności cywilnoprawnej.

Dz. U. 03 Nr 164, poz. 1588 w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

I) W celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu

Granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 metrów

II) § 4. 1. Obowiązującą linię nowej zabudowy na działce objętej wnioskiem wyznacza się jako przedłużenie linii istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich.

2. W przypadku niezgodności linii istniejącej zabudowy na działce sąsiedniej z przepisami odrębnymi, obowiązującą linię nowej zabudowy należy ustalić zgodnie z tymi przepisami.

3. Jeżeli linia istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas obowiązującą linię nowej zabudowy ustala się jako kontynuację linii zabudowy tego budynku, który znajduje się w większej odległości od pasa drogowego.

4. Dopuszcza się inne wyznaczenie obowiązującej linii nowej zabudowy, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust.

III) § 5. 1. Wskaźnik wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu wyznacza się na podstawie średniego wskaźnika tej wielkości dla obszaru analizowanego.

2. Dopuszcza się wyznaczenie innego wskaźnika wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1.

IV) § 6. 1. Szerokość elewacji frontowej, znajdującej się od strony frontu działki, wyznacza się dla nowej zabudowy na podstawie średniej szerokości elewacji frontowych istniejącej zabudowy na działkach w obszarze analizowanym, z tolerancją do 20%.

2. Dopuszcza się wyznaczenie innej szerokości elewacji frontowej, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1.

V) § 7. 1. Wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki wyznacza się dla nowej zabudowy jako przedłużenie tych krawędzi odpowiednio do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich.

2. Wysokość, o której mowa w ust. 1, mierzy się od średniego poziomu terenu przed głównym wejściem do budynku.

3. Jeżeli wysokość, o której mowa w ust. 1, na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas przyjmuje się jej średnią wielkość występującą na obszarze analizowanym.

4. Dopuszcza się wyznaczenie innej wysokości, o której mowa w ust. 1, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1.

VI) § 8. Geometrię dachu (kąt nachylenia, wysokość głównej kalenicy i układ połaci dachowych, a także kierunek głównej kalenicy dachu w stosunku do frontu działki) ustala się odpowiednio do geometrii dachów występujących na obszarze analizowanym.

VII) § 9. 1. Warunki i wymagania dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się w decyzji o warunkach zabudowy, zawierającej część tekstową i graficzną.

2. Wyniki analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, zawierające część tekstową i graficzną, stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy.

3. Część graficzną decyzji o warunkach zabudowy oraz część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się na kopiach mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wykonywania ich kopii.

4. Część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się z uwzględnieniem nazewnictwa i oznaczeń graficznych stosowanych w decyzji o warunkach zabudowy.

VII WIELOFUNKCYJNOŚĆ PRZESTRZENI PLANISTYCZNEJ

Obszar wielofunkcyjny można zdefiniować jako przestrzeń, która ze względu na cechy ją charakteryzujące jest zdolna do alternatywnego (jednakowo prawdopodobnego) pełnienia więcej niż jednej funkcji, które w konkretnym otoczeniu egzogenicznym (np. w uwarunkowaniach społeczno gospodarczych) mogą generować porównywalny zysk

Prawdopodobieństwo pojawienia się określonej funkcji wynika przede wszystkim z:

-cech przestrzeni (regionu), które są względnie stabilne i niezmienne

-cech, które wynikają z potrzeb i oczekiwań obecnych i przyszłych użytkowników przestrzeni

Z ekonomicznego punktu widzenia:

• Istniejący stan zagospodarowania każdego terenu wynika z cech fizycznych tego obszaru oraz z aktualnego stanu społeczno-ekonomicznego.

• Każde określone warunki ekonomiczno-społeczne powodują zapotrzebowanie na odpowiednie formy użytkowania ziemi - popyt kształtuje przestrzeń (wraz z rozwojem jedne formy użytkowania przechodzą w inne, bardziej pożądane i bardziej adekwatne do potrzeb wynikających z aktualnego poziomu rozwoju społeczno-ekonomicznego).

• Stan użytkowania ziemi jest więc funkcją popytu na taką formę korzystania z przestrzeni.

• Można założyć, że każdemu obszarowi przyporządkowany jest zbiór obiektywnych cech nie tworzących żadnej wartości, dopiero człowiek nadaje im wartość w zależności od konkretnych zamiarów.

• Dany zbiór cech obszaru umożliwia różnorodne wykorzystanie, które jest ograniczone jedynie kosztami wprowadzenia określonego sposobu użytkowania terenu.

• W danym czasie i miejscu jednakowo możliwe w zasadzie są wszystkie formy użytkowania terenu, a ich pojawienie uwarunkowane jest możliwościami technicznymi i ekonomicznymi i społecznymi.

• Zawsze jednak w danym czasie istnieje najlepsze i najkorzystniejsze (optymalne) użytkowanie ziemi.

• W zależności od ogółu cech charakteryzujących stan rozwoju danego obszaru - forma użytkowania ziemi najlepsza dziś nie musi i najprawdopodobniej nie będzie najlepsza jutro

Dochodzenie do optymalnego użytkowania ziemi (zagospodarowania gruntu) najczęściej realizowane jest poprzez zmianę istniejącej formy użytkowania ziemi na nową z reguły bardziej optymalną i przystosowaną do aktualnych warunków społeczno - ekonomicznych. Najczęściej odbywa się to kosztem gruntów rolnych i leśnych, dla których następuje zmiana przeznaczenia na cele nierolnicze i nieleśne.

Wartość prawdopodobieństwa pojawienia się na danym obszarze określonych funkcji można oszacować wykorzystując do analizy układów przestrzennych macierze cech wywołujących potencjalne użytkowanie terenu

Entropia - w ujęciu teorii informacji jest miarą nieuporządkowania, nieokreśloności.

W roku 1963 Shannon wprowadził pojęcie entropii rozumianej jako utrata informacji

Maksymalna wartość entropii w odniesieniu do form użytkowania przestrzeni oznacza, że wszystkie „dostępne” formy użytkowania są jednakowo prawdopodobne.

W przypadku niskiej wartości entropii danego układu przestrzennego - możliwe formy użytkowania przestrzeni są w większym stopniu jednoznaczne, bardziej „uporządkowane” - rozróżnialne.

W teorii informacji przyjmuje się, że wartość entropii może być obliczona ze wzoru:

H = - cΣ pi ln pi

gdzie:

-H - średnia entropia lub miara nieokreśloności

-c - stała

-pi - prawdopodobieństwo pojawienia się poszczególnych funkcji

Z analizy wzoru wynika, że:

-jeśli jeden stan jest pewny, pozostałe są niemożliwe - to entropia przyjmuje wartość zero,

-jeśli wszystkie stany są jednakowo prawdopodobne - entropia osiąga maksimum,

Hmax = - c ln p

-we wszystkich innych przypadkach słuszna jest nierówność:

0 ≤ H ≤ - c ln p

Wartości ekstremalne są tylko teoretycznie możliwe ale bardzo mało prawdopodobne. Wartość entropii praktycznie zawarta jest w przedziale:

0 < H < - c ln p

Mając przykładowe informacje o występowaniu na danym obszarze określonych własności przestrzeni, możemy oszacować prawdopodobieństwa pojawienia się określonych funkcji planistycznych, obliczyć wartości entropii prawdopodobieństw oraz określić stopień wielofunkcyjności tego obszaru

Oszacowanie prawdopodobieństwa pojawienia się funkcji oraz wartości entropii prawdopodobieństw dla wybranych jedenastu własności przestrzeni.

Obszar wielofunkcyjny - jednakowo prawdopodobne: funkcja rolna - grunty orne, rekreacja indywidualna i funkcja osiedlowa.

Jako miernik stopnia wielofunkcyjności danego obszaru (W) należy przyjąć współczynnik wiążący wszystkie wielkości - indykatory wielofunkcyjności:

• maksymalną wartość prawdopodobieństwa funkcji (Pmax),

• liczbę przypadków z taką wartością (n),

• wartość entropii prawdopodobieństw (H)

• teoretyczną maksymalną wartość entropii prawdopodobieństw (Hmax).

Tak skonstruowany stopień wielofunkcyjności przyjmuje dla przypadków:

- H = Hmin wartość W = 0,00,

- H = Hmax wartość W = 1,00.

1

---