POLITECHNIKA SZCZECIŃSKA

LABORATORIUM WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

SPRAWOZDANIE NR 3

Ćwiczenie nr: 5

Temat: Próba udarności.

Nazwisko i Imię:

Bembnista Michał

Wydział:

Mechaniczny

Grupa:

IM - 11

Data wykonania ćwiczenia: 10. 03. 2004

Ocena:

Prowadzący ćwiczenia: prof. Z. Zarzycki

Podpis:

Próba udarności to próba dynamiczna. Pozwala ona wyznaczyć zdolność materiałów do przenoszenia gwałtownych obciążeń (uderzeń). Dzięki niej można scharakteryzować własności materiałów niewykrywalne w próbach statycznych. Próbę udarności wykorzystuje się zatem w celu oceny zachowania się materiału w warunkach sprzyjających pękaniu kruchemu. Powodem takiego pękania jest przede wszystkim duża prędkość odkształcenia wywołana działaniem dynamicznej siły. Poboczne, lecz ważne czynniki sprzyjające to obecność karbu i działanie temperatury.

0x08 graphic

Wykonanie próby polega na załamaniu próbki jednym uderzeniem młota i pomiarze pracy zużytej na jej złamanie. Następnie oblicza się udarność z wzoru : , gdzie :

W - wartość pracy odpowiadającej energii zużytej na złamanie próbki,

So - pole powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu karbu; mierzone przed próbą.

W próbach udarności pomija się wyznaczanie naprężeń. Wynika to przede wszystkim z trudności i małej dokładności ewentualnych pomiarów. Poza tym statyczne stany naprężenia bardzo odbiegają od stanów dynamicznych. Na przykład opisywane naprężenia i odkształcenia udarowe rozchodzą się z określoną prędkością z miejsca uderzenia (przyłożenia siły) - tworząc fale naprężeń i odkształceń. Udarność więc nie charakteryzuje własności wytrzymałościowych materiałów.

Oznaczenie udarności należy dodatkowo uzupełnić symbolem wskazującym typ próbki :

Typy próbek zostały opisane poniżej.

Najczęściej spośród prób udarowych stosuje się :

Maszyny do wykonania próby

Młot wahadłowy typu Charpy

0x08 graphic
Jest to najczęściej spotykany młot, służący do prób udarności.

Schemat i działanie młota :

Korpus 1 ustawiony jest na podporze 8. W korpusie jest obrotowo zamocowane wahadło 2 młota. Na połączonej sztywno z wahadłem osi obrotowej znajduje się zbierak 3 wskazówki biernej 5. Po zamocowaniu wahadła w położeniu początkowym wskazówkę ustawia się w położeniu dolnym. Po zwolnieniu zaczepu wahadło opada na próbkę 6, a następnie wychyla się o kąt β. Wskazówka wychyla się o ten sam kąt wskazując na skali 4 wartość pracy złamania. Po złamaniu próbki wahadło zatrzymywane jest hamulcem 7.

Typy stosowanych próbek:

  1. Mesnager - karb w kształcie litery U, o głębokości 2 mm i szerokości 2 mm,

  2. ISO - Charpy U - karb w kształcie litery U, o głębokości 5 mm i szerokości 2 mm,

  3. ISO - Charpy V - karb w kształcie litery V, o głębokości 2 mm i kącie nachylenia 45°.

0x08 graphic

Ogólny schemat próbki :

l - długość,

d - średnica,

G - głębokość karbu,

A - szerokość karbu.

Próbki powinny być całkowicie obrobione skrawaniem. Karb wykonywany jest za pomocą frezowania frezem zataczającym, lub za pomocą wiercenia i przecinania.

Przełomy próbek

Przełomy próbek po doświadczeniach poddawane są analizie. Wynika to stąd, iż istnieje pewna zależność pomiędzy wartością pracy złamania, a rodzajem przełomu. Ogólnie rozróżnia się trzy charakterystyczne rodzaje przełomów :

0x08 graphic

  1. przełom rozdzielczy - próbka została zgięta, pęknięcie nastąpiło po przekroczeniu granicy plastyczności, czyli przy znacznych odkształceniach trwałych,

  2. przełom kruchy - próbka pękła bez widocznych odkształceń plastycznych,

  3. przełom z rozwarstwieniem - wskazuje na duży stopień anizotropowości materiału spowodowany przeróbką plastyczną, lub pasmami zanieczyszczeń.

Typy próbek wykorzystanych w ćwiczeniu:

  1. 50HS; garb U nacięty wzdłuż kierunku walcowania; stan surowy

  2. 50HS; garb V nacięty wzdłuż kierunku walcowania; stan surowy

  3. 50HS; garb U nacięty poprzecznie do kierunku walcowania; stan surowy

  4. 50HS; garb U nacięty poprzecznie do kierunku walcowania; hartowana w oleju (58 HRC) i odtłuszczona (53 - 55 HRC)

0x01 graphic

0x01 graphic