Numer ćwiczenia: 17 |
Temat ćwiczenia:
Wyznaczanie entalpii swobodnej (ΔG), entalpii (ΔH) i entropii (ΔS) reakcji zachodzącej |
Data wykonania ćwiczenia: 24.03.2014 r. |
|
|
Data oddania sprawozdania: 26.03.2014 r. |
Grupa: A2 |
Góralik Monika |
Nazwisko sprawdzającego: mgr Elżbieta Kurowska |
Uwagi: |
Ocena: |
1. Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia było wyznaczenie wartości kilku funkcji termodynamicznych: entalpii swobodnej, entalpii i entropii reakcji zachodzącej w ogniwie Clarka za pomocą pomiarów siły elektromotorycznej.
2. Wykonanie.
Zmontowano zestaw pomiarowy: ogniwo Clarka podłączone do woltomierza przymocowano do stojaka i umieszczono w naczyniu Dewara napełnionym wodą
Obniżono temperaturę wody do 5 °C (278 K) za pomocą lodu, termostatowano układ przez
ok. 15 minut i dokonano pomiaru
Dokonano kolejnych pomiarów w temperaturach od 10 do 30 °C (283-303 K; różnica między kolejnymi temperaturami: ok. 5 °C) poprzez wymianę zimnej wody na ciepłą
i termostatowanie przez ok. 15 minut po każdym podwyższeniu temperatury
3. Wyniki.
Tabela1.: wyniki pomiarów
T [K] |
SEM [V] |
278,0 |
1,427 |
283,1 |
1,423 |
288,0 |
1,420 |
293,0 |
1,416 |
297,9 |
1,411 |
302,9 |
1,405 |
4. Opracowanie wyników.
Dzięki znajomości równania:
gdzie:
zF - ładunek, który przepłynął przez układ [C]
E - różnica potencjałów - SEM ogniwa w danej temperaturze [V]
T - temperatura w określonym momencie pomiaru [K]
ΔH - entalpia [kJ/mol]
wyprowadzonego poprzez podstawienie zależności
ΔG=-zFE
gdzie:
ΔG - entalpia swobodna [kJ/mol]
do równania Gibbsa-Helmholtza:
oraz narysowaniu wykresu zależności SEM od temperatury wyznaczono wartość współczynnika temperaturowego.
Pierwsze równanie można skrócić do formy:
które odpowiada równaniu poniższego wykresu określonego funkcją liniową. Jej współczynnik kierunkowy równa się średniemu współczynnikowi temperaturowemu ogniwa.
Wykres1.: zależność SEM od temperatury
Tabela2.: wartości funkcji termodynamicznych reakcji zachodzącej w ogniwie Clarka
T [K] |
SEM [V] |
ΔG [kJ/mol] |
ΔH [kJ/mol] |
ΔS [J/mol*K] |
|||
|
|
dośw. |
teor. |
dośw. |
teor. |
dośw. |
teor. |
278,0 |
1,427 |
-275,368 |
-279,584 |
-321,503 |
-328,591 |
-165,954 |
-176,284 |
283,1 |
1,423 |
-274,596 |
-278,675 |
-321,578 |
-329,649 |
-165,954 |
-180,057 |
288,0 |
1,420 |
-274,017 |
-277,784 |
-321,812 |
-330,666 |
-165,954 |
-183,617 |
293,0 |
1,416 |
-273,246 |
-276,857 |
-321,870 |
-331,704 |
-165,954 |
-187,189 |
297,9 |
1,411 |
-272,281 |
-275,931 |
-321,718 |
-332,720 |
-165,954 |
-190,630 |
302,9 |
1,405 |
-271,123 |
-274,970 |
-321,390 |
-333,758 |
-165,954 |
-194,084 |
Reakcja stanowiąca źródło siły elektromotorycznej w badanym ogniwie o schemacie:
- Zn(Hg)| ZnSO4*7H2O | Hg2SO4 | Hg +
jest dana równaniem:
Zn + Hg2SO4 + 7H2O → ZnSO4*7H2O + 2Hg
i podczas niej są wymieniane dwa elektrony pomiędzy metalicznym cynkiem a dwoma jonami Hg+ trudno rozpuszczalnego siarczanu rtęci(I). Wartość ładunku, jaki przepływał przez ogniwo można obliczyć ze wzoru:
q=zF
gdzie:
F - stała Faradaya (96485 C/mol)
z - liczba elektronów biorących udział w reakcji (w badanym przypadku 2 elektrony)
stąd:
q=zF=2*96485=192970 C
Doświadczalną wartość zmiany entalpii obliczono ze wzoru:
gdzie T to temperatura pomiaru [K].
Przykład:
Doświadczalną wartość zmiany entalpii swobodnej obliczono ze wzoru:
ΔGT=-zFE
Przykład:
ΔG278=-192970*1,427=-275368,19 J/mol=--275,368 kJ/mol
Doświadczalna wartość zmiany entropii została wyznaczona ze wzoru:
Przykład:
(Ta wartość jest stała dla wszystkich temperatur, w których dokonywano pomiaru - patrz: Wnioski)
Teoretyczną wartość zmiany entalpii wyznaczono ze wzoru:
Gdzie:
i
Przykład:
Teoretyczna wartość zmiany entropii została obliczona ze wzoru:
Gdzie:
Przykład:
Teoretyczną wartość entalpii swobodnej wyznaczono ze wzoru:
ΔGT= ΔHT- T*ΔST
Przykład:
ΔG278= -328,591-278*(-0,176284)=-279,584 kJ/mol
Wartości ΔH0298, ΔG0298, ΔS0298 i ΔCp dla substratów i produktów zostały zaczerpnięte
z tabeli podanej w opisie ćwiczenia w sekcji „opracowanie wyników”.
5. Wnioski.
Na podstawie pomiarów SEM dokonanych podczas ćwiczenia wyznaczono wartości zmiany entalpii, zmiany entalpii swobodnej i zmiany entropii reakcji zachodzącej w badanym ogniwie. Różnią się od obliczonych wartości teoretycznych przez błędy wynikające z niepewności pomiaru temperatury i SEM przez woltomierz, problemy z utrzymaniem stałej temperatury i odmienne warunki wyznaczania literaturowych wartości funkcji termodynamicznych dla reagentów od tych, w których wykonywano opisane w niniejszym sprawozdaniu doświadczenie. Doświadczalna wartość entropii jest stała ze względu na przyjęcie liniowej zależności SEM od temperatury.