dr Krzysztof Zymonik

e-mail: krzysztof.zymonik @ pwr.edu.pl

Wydział Informatyki i Zarządzania

Bud. B1, pok. 406a

TEMATY DO KOLOKWIUM (wykład)

Rynkowa ochrona konsumentów

26.5.2015 (grupa parzysta),

9.6 / 16.6.2015 (grupa nieparzysta)

1. Elementy katalogu turystycznego

cena wycieczki i sposób jej ustalenia, miejsce pobytu, trasa wycieczki (program zwiedzania i listę atrakcji turystycznych), opis środka transportu, położenie, rodzaj i kategoria hotelu (według przepisów kraju pobytu), ilość i rodzaj posiłków, terminy zapłaty za wycieczkę i wysokość zaliczki, termin pisemnego powiadomienia klienta o ewentualnym odwołaniu wyjazdu, gdy jest on uzależniony od liczby zgłoszeń, informacje o przepisach paszportowych, wizowych, sanitarnych i wymaganiach zdrowotnych.

2. Zakres przedmiotowy umowy o usługi turystyczne

Obowiązkowe elementy umowy

Należy pamiętać, że to w interesie konsumenta jest zawarcie w umowie wszystkich szczegółowych informacji o warunkach umowy oraz uzgodnień jakie zostały ustalone z organizatorem turystyki.

Umowa powinna określać

organizatora turystyki, numer jego wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, NIP, a także imię i nazwisko oraz pełnioną funkcję osoby, która w jego imieniu umowę podpisała;

miejsce pobytu lub trasę wycieczki;

czas trwania wycieczki;

program imprezy turystycznej uwzględniający m.in.:

- rodzaj, typ i kategorię środka transportu oraz datę, godzinę, miejsce wyjazdu i planowanego powrotu;

- położenie, rodzaj i kategorię obiektu hotelarskiego;

- ilość i rodzaj posiłków;

- program zwiedzania i inne usługi, jeżeli są wliczone w cenę;

cenę imprezy turystycznej ze wskazaniem wszystkich koniecznych należności, podatków i opłat, jeżeli nie są one zawarte w cenie oraz jednoznaczne sformułowanie okoliczności, które mogą spowodować podwyższenie ceny;

sposób zapłaty;

rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów;

termin, w jakim konsument powinien zostać poinformowany na piśmie o ewentualnym odwołaniu wycieczki, gdyby nie mogła być ona zrealizowana ze względu na za małą liczbę chętnych;

termin na zawiadomienie o rezygnacji z wycieczki i jednoczesnym przeniesieniu uprawnień i przejęciu obowiązków przez inną wskazaną przez konsumenta osobę;

sposób oraz termin na składanie reklamacji;

wymagania specjalne, o których klient powiadomił organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego i na które strony umowy wyraziły zgodę;

podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne wynikające z umowy.

Jeżeli konsument wybiera się na wycieczkę zagraniczną musi być ubezpieczony od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

3. Sytuacje, w których biuro podróży może podnieść cenę imprezy turystycznej oraz sytuacje kiedy nie ma prawa tego uczynić

1. wzrost kosztów transportu

2. wzrost opłat urzędowych, podatków lub opłat należnych za takie usługi, jak lotniskowe, załadunkowe lub przeładunkowe w portach morskich i lotniczych

3. wzrost kursów walut

Organizator turystyki może podwyższyć cenę tylko, gdy umowa przewiduje taką możliwość. Dodatkowo organizator ma obowiązek udokumentować wpływ, któregoś z wymienionych wyżej czynników na wzrost ceny. Podwyższenie ceny nie może nastąpić jednak później niż na 20 dni przed datą wyjazdu.

4. Uprawnienia konsumentów turystów przy zakupie ofert first minute oraz last minute

odniesieniu do imprez turystycznych o charakterze promocyjnym konsumentowi przysługują identyczne uprawnienia jak w przypadku pozostałych imprez turystycznych. Jeśli konsument ma jakiekolwiek zastrzeżenia co do jakości świadczonych usług, ma prawo złożyć reklamację

do ich organizatora. Podobnie jak w przypadku imprez niepromocyjnych tak i tutaj podwyżka

ceny jest możliwa tylko w uzasadnionych (i prawem dozwolonych) przypadkach. Biuro

podróży może jej dokonać najpóźniej na 21 dni przed rozpoczęciem imprezy.

5. Rola tabeli frankfurckiej w dochodzeniu roszczeń przez turystów

za podstawę do rozstrzygania sporów między biurami podróży a klientami i stała się prawem zwyczajowym. Tabela zawiera procentowo określono obniżenie ceny za wyszczególnione nieprawidłowości w stosunku do umowy podpisanej z biurem podróży o świadczenie usług turystycznych.

6. Odpowiedzialność biur podróży na zasadzie ryzyka

zmiana środka transportu,

różnicy faktycznej lokalizacji zarezerwowanego obiektu z obiektem,

różnicy faktycznej odległości od plaży zarezerwowanego obiektu,

różnicy w faktycznym sposobie zakwaterowania w zarezerwowanym obiekcie,

różnicy w rodzaju pokoi,

niewłaściwa obsługa hotelowa,

różnice w wycieczkach dodatkowych wliczonych w cenę usługi

7. Procedura reklamacyjna usługi turystycznej

Reklamacja musi być złożona w ciągu 30 dni od zakończenia imprezy, najlepiej w formie

pisemnej. Powinna zawierać informację o uchybieniach w sposobie wykonania umowy,

a także określać żądania naprawienia szkody. Organizator powinien ustosunkować się

do reklamacji na piśmie w ciągu 30 dni od dnia zakończenia imprezy lub złożenia skargi —

jeśli składana jest po zakończeniu imprezy. Po upływie tego terminu, w przypadku

braku odpowiedzi ze strony przedsiębiorcy, reklamację uznaje się za pozytywnie rozpatrzoną.

8. Przesłanki zwalniające biuro podróży od odpowiedzialności

>>działaniem lub zaniechaniem klienta — np. niedopełnieniem przez niego formalności

paszportowych;

>>działaniem lub zaniechaniem osób trzecich, nieuczestniczących w wykonywaniu usług

przewidzianych w umowie, jeżeli tych działań lub zaniechań nie można było przewidzieć

ani uniknąć — np. zamachem bombowym na lotnisku;

>>siłą wyższą — np. powodzią, huraganem, trzęsieniem ziemi.

Wyłączenie odpowiedzialności nie zwalnia przedsiębiorcy z obowiązku udzielenia pomocy

poszkodowanemu konsumentowi w trakcie trwania imprezy.

9. Obowiązkowe i nieobowiązkowe ubezpieczenia turystyczne

Które ubezpieczenia są obowiązkowe?

Turysta ma obowiązek posiadania ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. Wykupienie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest obowiązkowe dla każdego podróżnika, który posiada pojazd mechaniczny i korzysta z niego w czasie podróży. Celem nałożenia obowiązku posiadania wymienionych polis jest ochrona osób trzecich (ubezpieczenie komunikacyjne OC) oraz zapewnienie turyście pewnego bezpieczeństwa w razie wypadku. Katalog ubezpieczeń nieobowiązkowych jest znacznie bardziej rozbudowany.

Ubezpieczenia dobrowolne

Dobrowolne ubezpieczenia charakteryzują się tym, że turysta swobodnie decyduje o ich wykupieniu. Towarzystwa ubezpieczeniowe proponują różne dodatkowe usługi poszerzające standardowy zakres ochrony. Na przykład dobrowolne ubezpieczenie turystyczne oferowane przez Signal Iduna dotyczy ochrony rzeczy osobistych i bagażu podróżnego. Katalog dobrowolnych ubezpieczeń dynamicznie się zmienia i jest stale rozbudowywany. Obecnie obejmuje między innymi: ubezpieczenie pomocy prawnej, assistance i ubezpieczenie kosztów odstąpienia od umowy. W tym miejscu warto wspomnieć, że poszerzenie ochrony podczas wyjazdu turystycznego o usługi dodatkowe oferowane przez towarzystwa ubezpieczeniowe jest zalecane m.in. przez Polską Izbę Ubezpieczeń.

10. Organy i instytucje do których konsument może złożyć skargę na biuro podróży

W przypadku, gdy biuro podróży nie wywiązało się z umowy, swoje roszczenia można zgłosić do Izby Turystyki. Warto jednak mieć świadomość, że w tym przypadku - jeśli skargi na konkretną agencję turystyczną będą nagminne - Izba może usunąć biuro ze swojej listy.

Pomoże Federacja Konsumentów

Gdy chcesz złożyć skargę na agencję turystyczną, najwięcej w tym zakresie pomóc może Federacja Konsumentów. Jest to instytucja, która pomoże w dochodzeniu roszczeń. Trzeba jednak mieć przy tym świadomość, by roszczenia powinny być adekwatne do uchybień. Nie można zwracać się o zwrot kosztów całej wycieczki, jeśli niedopełniony został zaledwie jeden punkt bogatego planu wycieczki.

11. Zasadnicze uprawnienia konsumentów w umowie timesharingu

Timesharing oznacza prawo do korzystania
z nieruchomości (obiektu turystycznego), hotelu, ośrodka turystycznego, apartamentu, bungalowu itp. w oznaczonym czasie

Nabywca może odstąpić od umowy bez podania przyczyny, w terminie 10 dni od doręczenia mu dokumentu umowy, przez złożenie przedsiębiorcy pisemnego oświadczenia woli o odstąpieniu.

12. Uprawnienia Rzecznika Konsumentów w ochronie podstawowych praw konsumentów

• zapewnienie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego i informacji prawnej w zakresie ochrony interesów konsumentów,

• składanie wniosków w sprawie stanowienia i zmiany przepisów prawa miejscowego w zakresie ochrony interesów konsumentów,

• występowanie do przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów,

• współdziałanie z właściwymi miejscowo delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, organami Inspekcji Handlowej oraz organizacjami konsumenckimi[3].,

• ewentualne wytaczanie powództw na rzecz konsumentów oraz wstępowanie, za ich zgodą, do toczącego się postępowania w sprawach o ochronę interesów konsumentów,

• sprawy o wykroczenia na szkodę konsumentów, gdzie rzecznik jest oskarżycielem publicznym w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia,

• przekazywanie na bieżąco delegaturom Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniosków i sygnalizowanie problemów dotyczących ochrony konsumentów, które wymagają podjęcia działań na szczeblach administracji rządowej,

• wytaczanie powództw w sprawie uznania wzorców umów za niedozwolone,

• występowanie z zawiadomieniem do Prezesa UOKiK w sprawie podejrzenia stosowania praktyk ograniczających konkurencję,

• występowanie z zawiadomieniem do Prezesa UOKiK w sprawie podejrzenia stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.

• udzielanie innych form pomocy prawnej w zakresie ochrony praw konsumentów,

wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub w przepisach odrębnych[4].

13. Rola polubownych sądów konsumenckich w rozstrzyganiu sporów pomiędzy stronami umowy (na przykładzie Inspekcji Handlowej)

14. Kompetencje Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w zakresie ochrony praw konsumentów

Prezes m.in. wydaje decyzje w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów (rozumie się przez to m.in. stosowanie niedozwolonych klauzul umownych, nieuczciwe praktyki rynkowe, nieuczciwą konkurencję, a także naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji). Do kompetencji Prezesa UOKiK należy też występowanie do przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów (np. o zaniechanie zakazanych praktyk rynkowych albo o zaprzestanie używania wzorców umów z niedozwolonymi klauzulami umownymi).

Ponadto Prezes UOKiK przygotowuje projekty rządowej polityki konsumenckiej, opracowuje i przedkłada rządowi projekty aktów prawnych dotyczących konsumentów (głównie ustaw i rozporządzeń). Jednym z zadań Prezesa UOKiK jest też współpraca z krajowymi i międzynarodowymi organami i organizacjami zajmującymi się ochroną konsumentów. UOKiK zajmuje się też edukacją konsumencką - wydaje publikacje i przygotowuje programy popularyzujące wiedzę o prawie konsumenckim i ochronie konkurencji.

15. Pomoc świadczona konsumentom przez Inspekcję Handlową i Federację Konsumentów

PIH

kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą;

kontrola wyrobów wprowadzonych do obrotu w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w przepisach ;

kontrola produktów w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa;

kontrola substancji chemicznych, preparatów chemicznych, wyrobów i detergentów przeznaczonych dla konsumentów;

kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub przeznaczonych do wprowadzenia do takiego obrotu w zakresie oznakowania i zafałszowań, oraz kontrola usług;

kontrola przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców hurtowych przepisów o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;

kontrola przestrzegania przez sprzedawców detalicznych i sprzedawców hurtowych przepisów o bateriach i akumulatorach;

podejmowanie mediacji w celu ochrony interesów i praw konsumentów;

organizowanie i prowadzenie stałych polubownych sądów konsumenckich;

prowadzenie poradnictwa konsumenckiego;

inne zadania wynikające z USTAWY z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej oraz innych ustaw.

FK

Celami działania Federacji są:

1. Cele działania Federacji Konsumentów, obejmują zadania w zakresie:

a) upowszechniania i ochrony praw konsumentów;

b) pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;

c) działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;

d) ochrony i promocji zdrowia;

e) działalności na rzecz osób niepełnosprawnych;

f) promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;

g) działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym;

h) działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości i jej społecznej odpowiedzialności;

i) działalności wspomagającej rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie i wdrażanie nowych rozwiązań technicznych w praktyce gospodarczej;

j) działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;

k) nauki, szkolnictwa wyższego, edukacji, oświaty i wychowania;

l) ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;

m) upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;

n) działalności na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;

o) promocji i organizacji wolontariatu;

p) promocji Rzeczypospolitej Polskiej za granicą;

q) działalności na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka;

r) zrównoważonego rozwoju, w tym zrównoważonej konsumpcji;

s) działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz innych podmiotów, w zakresie określonym w treści niniejszego paragrafu.

16. Rola i znaczenie Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie ochrony praw konsumentów korzystających z usług telekomunikacyjnych

17. Zasadnicze kompetencje Europejskiego Centrum Konsumenckiego

Informowanie konsumentów o możliwościach jakie stwarza Jednolity Rynek UE;

Pomoc w rozwiązywaniu indywidualnych problemów/skarg konsumenckich związanych z transakcjami ponadgranicznymi;

Pomoc konsumentom w korzystaniu z pozasądowych procedur rozstrzygania sporów o zasięgu pan-Europejskim;

Pomoc w łatwym i świadomym korzystaniu z tych procedur w kontekście ponadgranicznym;

Współpraca wewnątrz sieci a także z innymi europejskimi sieciami takimi jak: FIN-NET (Financial Network), SOLVIT oraz Europejska Sieć Sądownicza (EJN) w sprawach cywilnych i handlowych;

Dostarczanie informacji na temat krajowego i unijnego prawodawstwa oraz orzecznictwa;

Dostarczanie analiz porównawczych w zakresie cen, legislacji i innych kwestii istotnych dla konsumentów;

Dostarczanie Komisji Europejskiej informacji na temat problemów konsumenckich w UE.

18. Procedura reklamacyjna usług telekomunikacyjnych (terminy na reklamacje, sposoby wnoszenia reklamacji, uprawnienia konsumenta itp.).

Kiedy?

nie dotrzyma terminu rozpoczęcia świadczenia usługi telekomunikacyjnej

usługa nie została wykonana lub został wykonana w sposób nieodpowiedni

operator nieprawidłowo obliczył należność za usługę telekomunikacyjną

12 miesięcy od ostatniego dnia okresu rozliczeniowego

Odpowiedź

30 dni

Po 30 dniach reklamacja uwzględniona

Odmowa- faktyczne i prawne uzasadnienie

Korzyści konsumenta

• 7 dni na uzupełnienie niekompletnego wniosku

• Data złożenie reklamacji

Przy potwierdzeniu złożenia wniosku

Przy odpowiedzi na wniosek

Ograniczenie papierowego obiegu dokumentów

Korzystanie z nowoczesnych kanałów wymiany informacji- znaczne zmniejszenie kosztów związanych z obsługą pocztową

19. Dodatkowe uprawnienia konsumenta w przypadku dłuższej przerwy na łączach

20. Procedura zmiany operatora

1. Zarejestrowanie tel. Na swoje nazwisko

2. 1. Abonent występuje z wnioskiem do nowego operatora o potwierdzenie możliwości zawarcia z nim umowy z przeniesieniem numeru.

3. 2. W terminie 7 dni abonent zostaje zawiadomiony o możliwości zawarcia umowy z przeniesieniem numeru oraz o przewidywanym terminie rozpoczęcia świadczenia usług.

4. 3. Abonent składa wniosek do dotychczasowego operatora o rozwiązanie umowy z przeniesieniem numeru.

5. 4. W terminie 14 dni abonent zostaje zawiadomiony o terminie rozwiązania umowy. Nie może on przypadać wcześniej niż przewidywany termin rozpoczęcia świadczenia usług przez nowego dostawcę.

6. 5. Abonent zawiera z nowym dostawcą umowę, która powinna określać taki termin rozpoczęcia świadczenia usług, aby przerwa w świadczeniu nie była dłuższa niż 24 godziny.

21. Szeroki obowiązek informacyjny dostawców usług telekomunikacyjnych (przy zawieraniu i zmianie umowy)

22. Warunki zachowania numeru telefonu stacjonarnego przy zmianie miejsca zamieszkania

Jeśli jest to numer geograficzny (czyli ciąg cyfr numeracji krajowej związany z danym regionem, np. okolicami Warszawy, Poznania lub Gdańska), to nie można go przenieść na drugi koniec Polski, a jedynie w granicach tej strefy numeracyjnej. Ograniczenia te nie istnieją, gdy numer nie ma cech geograficznych. Wtedy abonent może go teoretycznie przenosić na terenie całego kraju, o ile oczywiście w nowym miejscu jego instalacji jest sieć tego samego operatora co dotychczas.

Po drugie - muszą istnieć odpowiednie warunki techniczne, aby operator telekomunikacyjny w nowym miejscu mógł świadczyć takie same usługi. Jeśli nie ma warunków technicznych do przeniesienia internetu (np. dany budynek nie jest okablowany przez operatora, z którym mamy podpisaną umowę, albo nie działa on w tym rejonie miasta), to internetu nie da się podłączyć. Warto jednak pamiętać, że dostęp do internetu (jednak nie szerokopasmowego, lecz wydzwanianego, czyli opcji dial-up) jest jedną z usług telekomunikacyjnych, które składają się na tzw. usługę powszechną. Usługa ta powinna być dostępna dla wszystkich użytkowników końcowych stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych na terenie całej Polski (z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie).

23. Odpowiedzialność za uszkodzony towar w czasie transportu

24. Procedura reklamacyjna usług pocztowych i kurierskich

25. Procedura reklamacyjna usług przewozowych (chodzi o transport osobowy) na kolei

26. Uprawnienia konsumentów w przypadku odwołanego lub opóźnionego lotu

27. Uprawnienia konsumentów w przypadku zagubionego lub uszkodzonego bagażu - usługi linii lotniczych

28. Przesłanki zwalniające linie lotnicze od odpowiedzialności względem konsumentów

29. Organ nadzorujący m.in. jakość świadczonych usług przez linie lotnicze

30. Zasadnicze przesłanki uznania danego zapisu w umowie za niedozwoloną klauzulę

31. Organ prowadzący rejestr niedozwolonych klauzul i jego rola w procesie uznania zapisów w umowie za niedozwolone

32. Przesłanki uznania danej praktyki handlowej za zakazaną

33. Rodzaje zakazanych praktyk handlowych i ich krótka charakterystyka

34. Odpowiedzialność cywilna i karna z tytułu stosowania zakazanych praktyk handlowych

Ciężar dowodu, że dana praktyka rynkowa nie stanowi nieuczciwej praktyki wprowadzającej w błąd spoczywa na przedsiębiorcy, któremu zarzuca się stosowanie nieuczciwej praktyki rynkowej.

Roszczenia z tytułu nieuczciwej praktyki rynkowej, ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech. Bieg przedawnienia rozpoczyna się oddzielnie, co do każdego naruszenia

.

35. Prewencyjne obowiązki producentów i innych przedsiębiorców w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia konsumentów

Nakłada ona na producenta szereg obowiązków - przede wszystkim nakazuje wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne. Wyrób nie powinien stwarzać zagrożenia, gdy używany jest zarówno w sposób typowy (zgodny z przeznaczeniem), jak i inny, lecz dający się przewidzieć. Nie zawsze możliwe jest całkowite wyeliminowanie ryzyka - dlatego ustawa dopuszcza wystąpienie znikomego zagrożenia, czyli takiego, które da się pogodzić z zwykłym używaniem rzeczy i uwzględniającego wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony życia i zdrowia ludzkiego.

Oceniając bezpieczeństwo produktu, bierze się pod uwagę:

cechy - w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu, instalacji i konserwacji,

oddziaływanie na inne wyroby,

wygląd - oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące użytkowania,

kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z jego używaniem.

Producent wprowadzający produkt na rynek polski jest zobowiązany dostarczać konsumentom informacje w języku polskim, umożliwiające im ocenę zagrożeń oraz przeciwdziałanie im. Do jego obowiązków należy również:

umieszczanie na produktach swojej nazwy i adresu,

przeprowadzanie badań próbek produktów, analizowanie skarg konsumentów oraz - jeśli to potrzebne - prowadzenie ich rejestru i informowanie dystrybutorów o prowadzonych przez siebie działaniach.

Producenci i dystrybutorzy powinni być również świadomi obowiązku powiadomienia Prezesa UOKiK, gdy dowiedzą się, że wprowadzili na rynek produkty niebezpieczne.

36. Rola Systemu RAPEX w zakresie bezpieczeństwa użytkowników

unijny system szybkiego powiadamiania o niebezpiecznych konsumenckich artykułach

nieżywnościowych

37. Rola krajowego rejestru produktów niebezpiecznych w zakresie bezpieczeństwa użytkowników

Oceniając bezpieczeństwo produktu bierze się pod uwagę:

1) cechy produktu, w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu i uruchomienia, a także - biorąc pod uwagę rodzaj produktu - instrukcję instalacji i konserwacji;

2) oddziaływanie na inne produkty, jeżeli można w sposób uzasadniony przewidzieć, że będzie używany łącznie z innymi produktami;

3) wygląd produktu, jego oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące jego użytkowania i postępowania z produktem zużytym oraz wszelkie inne udostępniane konsumentowi wskazówki lub informacje dotyczące produktu;

4) kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z używaniem produktu, w szczególności dzieci i osoby starsze.

Produkt, który nie spełnia powyższych wymagań nie jest produktem bezpiecznym, przy czym, nie wystarcza możliwość osiągnięcia wyższego poziomu bezpieczeństwa lub dostępność innych produktów bardziej bezpiecznych.

Produkt może stwarzać także poważne zagrożenie czyli wymagające natychmiastowych działań naruszenie wymagań bezpieczeństwa, przy uwzględnieniu skutków używania produktu. Istotny w tym wypadku jest m.in. stopień i prawdopodobieństwo utraty zdrowia lub życia przez konsumentów, stopień narażenia konsumentów oraz możliwość prawidłowej oceny ryzyka i jego uniknięcia.

38. Pojęcie i znaczenie oznakowania CE

oznaczenie CE jest kluczowym wskaźnikiem spełniania przez produkt wymogów prawnych Unii Europejskiej, umożliwiającym wolny przepływ towarów na rynku europejskim. Przez umieszczenie znaku CE na produkcie, wytwórca deklaruje, na własną odpowiedzialność, że jego produkt jest zgodny ze wszystkimi mającymi zastosowanie do tego produktu wymaganiami prawnymi, koniecznymi do uzyskania znaku CE, zapewniając tym samym możliwość sprzedaży tego produktu na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego - EOG

39. Produkty wymagające oznakowania CE

Wyroby medyczne osadzane aktywnie

Urządzenia spalające paliwa gazowe

Urządzenia kolei linowych przeznaczone do przewozu osób

Eko-projektowanie produktów związanych z energią

Kompatybilność elektromagnetyczna

Urządzenia i systemy ochronne przeznaczone do użytku w miejscach zagrożonych wybuchem

Materiały wybuchowe do użytku cywilnego

Kotły wodne

Chłodziarki domowe i zamrażarki

Urządzenia medyczne do diagnostyki in vitro

Windy / dźwigi

Urządzenia "niskiego napięcia" / sprzęt elektryczny

Maszyny

Przyrządy pomiarowe

Urządzenia medyczne

Urządzenia emitujące hałas do środowiska

Wagi nieautomatyczne

Środki ochrony osobistej / indywidualnej

Urządzenia ciśnieniowe

Urządzenia gazowe

Pirotechnika

Radiowe urządzania telekomunikacyjne

Łodzie rekreacyjne

Zabawki dla dzieci do lat 14

Proste zbiorniki ciśnieniowe

40. Rodzaje ubezpieczeń komunikacyjnych

UBEZPIECZENIA KOMUNIKACYJNE

Ubezpieczenia samochodowe dzielimy na obowiązkowe i dobrowolne. Kierowcy zobligowani są do zakupu obowiązkowej polisy OC, pozostałe ubezpieczenia mogą wybierać wedle uznania. Polisy komunikacyjne zapewniają kompleksową ochronę pojazdu, jego właściciela oraz kierowcy i pasażerów. Sprawdź dostępne na rynku ubezpieczenia komunikacyjne:

UBEZPIECZENIE OC

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej jest ubezpieczeniem obowiązkowym, które chroni ubezpieczonego od finansowych konsekwencji szkód jakie może on wyrządzić osobom trzecim lub w mieniu w związku z ruchem swojego pojazdu.

Ubezpieczenie OC należy kupić obowiązkowo najpóźniej w dniu rejestracji samochodu lub w dniu wygaśnięcia poprzedniej umowy OC.

Sumy gwarancyjne w odniesieniu do jednego zdarzenia wynoszą:

5 mln euro za szkody na osobach,

1 mln euro za szkody w mieniu.

UBEZPIECZENIE AC

Autocasco jest dobrowolnym ubezpieczeniem samochodu chroniącym jego właściciela przed finansowymi konsekwencjami w razie uszkodzeń i zniszczeń samochodu spowodowanych z winy jego właściciela. Ubezpieczenie AC obejmuje także szkody powstałe na skutek zdarzeń losowych, a także ryzyko kradzieży.

Zakres polisy można dostosowywać do własnych potrzeb, manipulując w ten sposób wysokością składki. Zazwyczaj jednak stanowi ona kilka procent wartości pojazdu.

UBEZPIECZENIE ASSISTANCE

Assistance jest ubezpieczeniem dobrowolnym, które gwarantuje pomoc kierowcy i pasażerom w razie wypadku, kradzieży lub awarii pojazdu na trasie. Tym, co zachęca kierowców do zakupu autocasco jest opcja holowania pojazdu w razie jego unieruchomienia na koszt ubezpieczyciela.

Niektóre firmy ubezpieczeniowe dodają Assistance w wersji podstawowej, jako gratis do obowiązkowego ubezpieczenia OC.

UBEZPIECZENIE NNW

NNW to ubezpieczenie kierowcy oraz pasażerów w pojeździe od następstw nieszczęśliwych wypadków, które skutkują trwałym uszczerbkiem na zdrowiu lub śmiercią ubezpieczonych. Polisa jest nie droga i zawsze warto się w nią zaopatrzyć przy zakupie obowiązkowego OC.

UBEZPIECZENIE SZYB

Ubezpieczenie szyb to polisa, w ramach której pokrywane są koszty wymiany lub naprawy szyb. Polisa obejmuje zakresem ochronę szyby czołowej, tylnej i szyb bocznych. Jest to o tyle dobre ubezpieczenie, że umożliwia likwidację szkody bez potrącania zniżek z polisy autocasco.

OCHRONA PRAWNA

Ubezpieczenie OP chroni przed ryzykiem ponoszenia kosztów związanych z prowadzeniem sporów prawnych oraz umożliwia obronę interesów prawnych Ubezpieczonego poprzez refundację przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe kosztów z tą obroną związanych. Standardowo towarzystwo ubezpieczeniowe organizuje klientowi adwokata, pokrywa koszty honorarium prawnika lub uiszcza niezbędne opłaty sądowe.

41. Terminy dochodzenia roszczeń przez osobę poszkodowaną - ubezpieczenia komunikacyjne. Przedawnienie roszczeń z zakresu ubezpieczeń komunikacyjnych.

Generalna zasada przedawnienia roszczeń z umów ubezpieczenia uregulowana jest w art. 819 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

• 1. Roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech.

• 3. W wypadku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej roszczenie poszkodowanego do ubezpieczyciela o odszkodowanie lub zadośćuczynienie przedawnia się z upływem terminu przewidzianego dla tego roszczenia w przepisach o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym lub wynikłą z niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.

• 4. Bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

Terminy przedawnienia roszczenia za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym zostały uregulowane w art. 442¹ § 1 kodeksu cywilnego zgodnie z którym:

• 1. Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

• 2. Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

• 3. W razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

• 4. Przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.

Należy podkreślić, iż przestępstwem jest każdy wypadek komunikacyjny, w którym poszkodowany odniósł obrażenia ciała powyżej 7 dni.

Podsumowując ogólny termin przedawnienia roszczeń o odszkodowanie lub zadośćuczynienie od zakładu ubezpieczeń to 3 lata od dowiedzenia się przez osobę poszkodowaną o powstaniu szkody jednak nie więcej niż 10 lat od jej powstania. Jeżeli szkoda powstała w wyniku przestępstwa wtedy termin przedawnienia roszczeń wynosi aż 20 lat od dnia powstania szkody.

42. Zasadnicze uprawnienia konsumentów z tytułu umowy kredytu konsumenckiego

Kredytobiorca ma prawo do spłaty kredytu przed terminem. Wcześniejsza spłata kredytu może się wiązać z koniecznością zapłaty prowizji, którą kredytodawca może zastrzec w umowie. W przypadku spłaty części lub całości kredytu przed terminem kredytodawca jest zobowiązany do zwrotu zapłaconych prowizji i opłat proporcjonalnie do okresu, o który skrócono czas korzystania z kredytu.

Konsument może odstąpić od umowy w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy. Wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy kredytobiorca otrzymuje od kredytodawcy przy zawarciu umowy. Aby skorzystać z prawa odstąpienia od umowy, kredytobiorca musi doręczyć (na adres wskazany przez kredytodawcę) oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Jeśli kredyt został już wypłacony, koniecznie trzeba zwrócić jego kwotę. W przypadku gdy został wypłacony np. sprzedawcy, który był pośrednikiem kredytowym, wtedy to on ma obowiązek zwrotu pieniędzy kredytodawcy, a od konsumenta może żądać zapłaty za towar.

43. Przesłanki umożliwiające konsumentom ogłoszenie upadłości

Zgodnie z art. 491⁴ ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego „Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli dłużnik doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.”

Wniosek o ogłoszenie upadłości-30 zł. O Upadłość konsumencką można wnioskować raz na 10 lat.

44. Sytuacja konsumenta w związku z ogłoszoną dla niego upadłością

„w przypadku gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania albo w masie upadłości brak jest płynnych funduszów na ich pokrycie, koszty te pokrywa tymczasowo Skarb Państwa. (…) W szczególnie uzasadnionych przypadkach sędzia-komisarz przyznaje syndykowi zaliczkę na pokrycie kosztów postępowania oraz zarządza jej niezwłoczną wypłatę ze środków Skarbu Państwa”

Nowelizacja pozwala na zawarcie stosownego układu z wierzycielami, na mocy którego dłużnik lokal zachowa. Jeśli do porozumienia jednak nie dojdzie, nieruchomość dłużnika zostanie sprzedana. Nowelizacja nie wprowadza więc całkowitej ochrony lokalu i warunków mieszkaniowych dłużnika oraz jego rodziny, lecz daje dłużnikowi możliwość na porozumienie z większością wierzycieli
i zachowanie dotychczasowych warunków mieszkaniowych.

7

---