Katecheza dla starszych klas szkoły podstawowej i gimnazjum

Temat: Najważniejsze przykazanie - jak je realizować w Wielkim Poście?

Cel: Uświadomienie konieczności pomocy osobom starszym oraz samotnym, bezdomnym, cierpiącym z powodu chorób, jak również tym, których dotyka obojętność.

Pomoce: Pismo Święte ( tekst: Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali J13,35), fragment Orędzia Ojca Świętego Jana Pawła II na Wielki Post 2005 r., skarbonka wielkopostna, tekturowe kartoniki z wypisanymi dobrymi i złymi uczynkami względem innych ludzi), fotosymbole (ludzie starsi i chorzy oraz symbole modlitwy, postu, jałmużny), wycinki z gazet (np. reklamówki kosmetyków, które mają zapewnić młodość).

I .Wprowadzenie.

Punktem wyjścia katechezy jest dyskusja na temat osób starszych. Jakie różnice są między osobami starszymi a osobami w pełni sił i pracującymi. Dobrze będzie pozwolić na swobodne wypowiedzi uczniów. Aby uzyskać efekt swobodnych wypowiedzi katecheta powinien stworzyć stosowną atmosferę, zachęcając do szczerości i przestrzegając równocześnie przed wypowiedziami krzywdzącymi oraz przed identyfikacją osób, których one dotyczą. Jest jednak jasne, że wypowiedzi dzieci, będą odzwierciedleniem stanu relacji jakie panują w ich domach. Jest to znakomita okazja do tego, aby lepiej poznać uczniów, zapoznać się z ich poglądami, a także zidentyfikować osoby, które poprzez swoje wypowiedzi mogą sygnalizować istotne problemy jakie pojawiają się w ich rodzinach. Katecheta odgrywa rolę moderatora tej krótkiej ok. 10 minutowej debaty, udzielając głosu, pomagając w sformułowaniu wypowiedzi, strzegąc dobrego smaku i szacunku dla innych ludzi oraz podkreślając wagę i znaczenie wypowiadanych słów. Wraz z rozpoczęciem debaty katecheta stara się o porządkowanie wypowiedzi i ich zapisywanie na tablicy. Można przyjąć poniżej zaproponowane pogrupowanie różnic istniejących pomiędzy ludźmi w podeszłym wieku i chorymi a dorosłymi, młodzieżą i dziećmi. Można odnieść się do reklamy, np. kremów, która zapewnia, że twarz człowieka będzie wiecznie młoda, co jest nieprawdą jak widzimy w życiu. Również zdjęcia osób starszych, chorych, które wymagają pomocy i opieki.

1. Różnice zewnętrzne np.: dorośli są silniejsi, lepiej zbudowani, zdrowsi, ubierają się
   inaczej, mają oznaki starzenia się: zmarszczki, siwe włosy, są niedołężni.

2. Różnice w zakresie ról społecznych np.: dorośli pracują zawodowo i zarabiają na życie
   swoich rodzin, ludzie w podeszłym wieku są na emeryturze, wyłączają się z życia
   społecznego;

3. Różnice w zakresie zachowań i postaw np.: w podeszłym wieku ludzie częściej chorują,
   nie mają siły, więcej odpoczywają.

II. Prezentacja tekstu Orędzia na Wielki Post 2005 r.

Rozpoczął się Wielki Post. Czas sprzyjający wzmożeniu modlitwy i pokuty. Czas przygotowania nie tylko do radosnych świąt Wielkiej Nocy, ale i przeżywania tajemnicy śmierci Pana Jezusa. W tym czasie mamy bardziej uważnie słuchać słowa Bożego, wielkodusznie praktykować umartwienie i dzięki temu hojniej przyjść z pomocą bliźniemu w potrzebie. Posłuchajmy teraz fragmentu Ewangelii ( J 13,35). Jak każdego roku Ojciec

Święty Jan Paweł II skierował do nas swoje orędzie. Tegoroczne dotyczy osób starszych, tak jak nasze babcie i dziadkowie. Posłuchajmy fragmentu orędzia {katecheta bądź jeden z uczniów czyta fragment orędzia)

„Chciałbym zachęcić do refleksji nad tym tematem w czasie Wielkiego Postu, w celu pogłębienia świadomości roli, jaką mają odgrywać w społeczeństwie i w Kościele osoby w podeszłym wieku, a tym samym, by usposabiać ducha do serdecznego przyjęcia, jakie zawsze należy im okazywać. Troska o osoby starsze, zwłaszcza wtedy, gdy przeżywają chwile trudne, winna leżeć na sercu wiernym szczególnie we wspólnotach kościelnych. Życie człowieka jest cennym darem, który należy kochać i którego trzeba bronić w każdej fazie. Przykazanie: „Nie zabijaj!", domaga się poszanowania go i promowania zawsze, od początku po naturalny kres. To przykazanie obowiązuje także w obliczu choroby i wówczas, kiedy spadek sił ogranicza zdolność człowieka do autonomii. Osoba w podeszłym wieku potrzebuje zrozumienia i pomocy. Pragnę w tym miejscu wyrazić uznanie wszystkim, którzy dokładają starań, by odpowiedzieć na te potrzeby, i zachęcam również innych ludzi dobrej woli, aby korzystając ze sposobności, jaką stwarza okres Wielkiego Postu, zechcieli wnieść także swój osobisty wkład. Pozwoli to bardzo wielu osobom starszym uniknąć poczucia, że są ciężarem dla wspólnoty, a niekiedy nawet dla własnych rodzin, w sytuacji samotności, która wystawia ich na pokusę zamknięcia się i zniechęcenia".

III. Interpretacja tekstu Ewangelii i Orędzia.

Po odczytaniu tekstu katecheta stawia pytanie: „Jak mamy miłować ludzi starszych, aby inni poznali, że jesteśmy uczniami Pana Jezusa?" Wskazane jest, aby tak kierować wypowiedziami, by odpowiadały one wcześniej sformułowanym i znajdującym się na tablicy opiniom dzieci na temat dorosłych. Stąd zalecane jest, aby np. w dolnej części tablicy zapisywać odpowiedzi, grupując je w taki sam sposób jak poprzednio i starając się, aby pożądane cechy występujące u dzieci pojawiały się w miarę możliwości w analogii do wcześniej przytoczonych opinii na temat dorosłych.

4. Różnice zewnętrzne np.: starsi są słabsi, częściej chorują - możemy im pomagać i się
   nimi opiekować;

5. Różnice w zakresie ról społecznych np.: starsi wymagają pomocy i opieki - możemy
   ich odwiedzać, zrobić zakupy, rozmawiać z nimi;

6. Różnice w zakresie zachowań i postaw np.: nie mają siły, trzeba im pomagać - możemy
   pomóc przejść przez jezdnię, odwiedzić w hospicjum czy schronisku dla bezdomnych.

IV. Zastosowanie nauki Jezusa w naszym życiu.

Pan Jezus mówi, że „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali". Okazją do wypełnienia tych słów jest rozpoczęty Wielki Post.

Ewangelia opowiada, że gdy Apostołowie nie mogli z pewnego opętanego człowieka wyrzucić szatana, Chrystus im powiedział, iż jest taki rodzaj diabła, którego człowiek może Wyrzucić ze swego życia i z życia innych tylko przez post i jałmużnę. Nie zapominajmy o znaczeniu postu i jałmużny. Od kilku już lat nasza diecezjalna Caritas prowadzi akcję jałmużny wielkopostnej. Wielki Post 2005 r. jest kolejną okazją do tego, aby kierując się wezwaniem Jezusa i nauczaniem Kościoła szerzej otworzyć nasze oczy i dostrzec różnorakie potrzeby naszych bliźnich, a w szczególności ludzi starszych i bezdomnych. Otwarcie oczu powinno wywołać otwarcie serc i dłoni do pojednania i jałmużny. Wielkopostna skarbonka Caritas jest jedną z okazji, aby zaświadczyć o naszej solidarności z ludźmi, którzy czekają na naszą pomoc".

Nawet drobna ofiara złożona do skarbonki wielkopostnej może komuś uratować życie lub pomóc w cierpieniu. W tym roku zgodnie z orędziem papieskim chcemy, by dzieci włączyły się w dalszą pomoc osobom starszym nieuleczalnie chorym na terenie naszej diecezji.

V. Podsumowanie

Każdy z nas jest wezwany do tego, aby podzielić się z innymi miłością, którą otrzymaliśmy od Pana Boga i różnych ludzi. Papież Jan Paweł II napisał w specjalnym Orędziu na Wielki Post 2005 r., że nie wolno nam zapominać o ludziach starszych i o pomocy im. Wokół nas dzieje się wiele nieszczęść i tragedii, wielu ludzi jest samotnych i chorych. Papież przypomina, że powinniśmy im pomóc. Jednym ze sposobów pomocy jest włączenie się w akcję jałmużny wielkopostnej.

Rozpoczął się Wielki Post. W kościele będziemy częściej słyszeli słowa: modlitwa, post oraz jałmużna. Są to najważniejsze dobre uczynki, które pomagają nam stać się lepszymi. Jakie jeszcze uczynki - uczynki miłosierdzia - pomagają nam zbliżać się do Boga i ludzi?

Zapis na tablicy:

"słoneczko" - na tablicy wypisujemy hasło UCZYNKI MIŁOSIERDZIA, następnie uczniowie podają uczynki miłosierne względem ciała, w kilku słowach omawiają je i wypisują na tablicy wokół hasła, tworząc słoneczko:

(zapis rysunku do zeszytu)

Na zakończenie katechezy należy opowiedzieć o sposobie posługiwania się skarbonką, o terminach oraz o celach, jakim służy ta akcja. Ważną rzeczą jest serdeczna zachęta skierowana do uczniów oraz wyjaśnienie im tego, że nie chodzi o wielkie kwoty, ale o to, aby był to dar na kształt „wdowiego grosza", który pochodzi ze szczerego serca i wiąże się z realną ofiarą. Wskazane jest, aby katecheza zakończyła się wspólnym odmówieniem modlitwy „Ojcze nasz" z odpowiednim wprowadzeniem np.: „Jako dzieci naszego Ojca w niebie módlmy się za ludzi w podeszłym wieku, słowami, których nauczył nas Jezus Chrystus..." Jeśli istnieje taka możliwość bardzo dobrze byłoby odśpiewać wraz z akompaniamentem gitary lub innego instrumentu piosenkę: Takie jest prawo miłości.... Gdy nie można skorzystać z akompaniamentu instrumentu można odtworzyć piosenkę z kasety lub płyty i zachęcić dzieci do śpiewania z zespołem.

Praca domowa:

Przemyśleć sposoby pomocy osobom z najbliższego otoczenia.

Katecheza dla młodszych klas szkoły podstawowej

Temat:

Najważniejsze przykazanie - jak je realizować w Wielkim Poście?

Cel: Uświadomienie konieczności pomocy osobom starszym oraz samotnym, bezdomnym i cierpiącym z powodu chorób, jak również tym, których dotyka obojętność.

Pomoce:

Pismo Święte (tekst: Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali J 13,35), fragment Orędzia Ojca Świętego Jana Pawła II na Wielki Post 2005 r., skarbonka wielkopostna, tekturowe kartoniki z wypisanymi dobrymi i złymi uczynkami względem innych ludzi), fotosymbole (ludzie starsi i chorzy oraz symbole modlitwy, postu, jałmużny), wycinki z gazet (np. reklamówki kosmetyków, które mają zapewnić młodość).

I .Wprowadzenie.

Punktem wyjścia katechezy jest dyskusja na temat osób starszych. Jakie różnice są między osobami starszymi a osobami w pełni sił i pracującymi. Dobrze będzie pozwolić na swobodne wypowiedzi uczniów. Aby uzyskać efekt swobodnych wypowiedzi katecheta powinien stworzyć stosowną atmosferę, zachęcając do szczerości i przestrzegając równocześnie przed wypowiedziami krzywdzącymi oraz przed identyfikacją osób, których one dotyczą. Jest jednak jasne, że wypowiedzi dzieci, będą odzwierciedleniem stanu relacji jakie panują w ich domach. Jest to znakomita okazja do tego, aby lepiej poznać uczniów, zapoznać się z ich poglądami, a także zidentyfikować osoby, które poprzez swoje wypowiedzi mogą sygnalizować istotne problemy jakie pojawiają się w ich rodzinach. Katecheta odgrywa rolę moderatora tej krótkiej ok. 10 minutowej debaty, udzielając głosu, pomagając w sformułowaniu wypowiedzi, strzegąc dobrego smaku i szacunku dla innych ludzi oraz podkreślając wagę i znaczenie wypowiadanych słów. Wraz z rozpoczęciem debaty katecheta stara się o porządkowanie wypowiedzi i ich zapisywanie na tablicy. Można przyjąć poniżej zaproponowane pogrupowanie różnic istniejących pomiędzy ludźmi w podeszłym wieku i chorymi a dorosłymi, młodzieżą i dziećmi. Można odnieść się do reklamy, np. kremów, która zapewnia, że twarz człowieka będzie wiecznie młoda, co jest nieprawdą jak widzimy w życiu. Również zdjęcia osób starszych, chorych, które wymagają pomocy i opieki.

1. Różnice zewnętrzne np.: dorośli są silniejsi, lepiej zbudowani, zdrowsi, ubierają się
   inaczej, mają oznaki starzenia się: zmarszczki, siwe włosi, są niedołężni.

2. Różnice w zakresie ról społecznych np.: dorośli pracują zawodowo i zarabiają na życie
   swoich rodzin, ludzie w podeszłym wieku są na emeryturze, wyłączają się z życia
   społecznego;

3. Różnice w zakresie zachowań i postaw np.: w podeszłym wieku ludzie częściej chorują,
   nie mają siły, więcej odpoczywają.

II. Prezentacja tekstu Orędzia na Wielki Post 2005 r.

Rozpoczął się Wielki Post. Czas sprzyjający wzmożeniu modlitwy i pokuty. Czas przygotowania nie tylko do radosnych świąt Wielkiej Nocy, ale i przeżywania tajemnicy śmierci Pana Jezusa. W tym czasie mamy bardziej uważnie słuchać słowa Bożego, wielkodusznie praktykować umartwienie i dzięki temu hojniej przyjść z pomocą bliźniemu w potrzebie. Posłuchajmy teraz fragmentu Ewangelii ( J 13,35). Jak każdego roku Ojciec Święty Jan Paweł II skierował do nas swoje orędzie. Tegoroczne dotyczy osób starszych, tak jak nasze babcie i dziadkowie. Posłuchajmy fragmentu orędzia (katecheta bądź jeden z uczniów czyta fragment orędzia)

„Chciałbym zachęcić do refleksji nad tym tematem w czasie Wielkiego Postu, w celu pogłębienia świadomości roli, jaką mają odgrywać w społeczeństwie i w Kościele osoby w podeszłym wieku, a tym samym, by usposabiać ducha do serdecznego przyjęcia, jakie zawsze należy im okazywać. Troska o osoby starsze, zwłaszcza wtedy, gdy przeżywają chwile trudne, winna leżeć na sercu wiernym szczególnie we wspólnotach kościelnych. Życie człowieka jest cennym darem, który należy kochać i którego trzeba bronić w każdej fazie. Przykazanie: „Nie zabijaj!", domaga się poszanowania go i promowania zawsze, od początku po naturalny kres. To przykazanie obowiązuje także w obliczu choroby i wówczas, kiedy spadek sił ogranicza zdolność człowieka do autonomii. Osoba w podeszłym wieku potrzebuje zrozumienia i pomocy. Pragnę w tym miejscu wyrazić uznanie wszystkim, którzy dokładają starań, by odpowiedzieć na te potrzeby, i zachęcam również innych ludzi dobrej woli, aby korzystając ze sposobności, jaką stwarza okres Wielkiego Postu, zechcieli wnieść także swój osobisty wkład. Pozwoli to bardzo wielu osobom starszym uniknąć poczucia, że są ciężarem dla wspólnoty, a niekiedy nawet dla własnych rodzin, w sytuacji samotności, która wystawia ich na pokusę zamknięcia się i zniechęcenia.

III. Interpretacja tekstu Ewangelii i Orędzia.

Po odczytaniu tekstu katecheta stawia pytanie: „Jak mamy miłować ludzi starszych, aby inni poznali, że jesteśmy uczniami Pana Jezusa?" Wskazane jest, aby tak kierować wypowiedziami, by odpowiadały one wcześniej sformułowanym i znajdującym się na tablicy opiniom dzieci na temat dorosłych. Stąd zalecane jest, aby np. w dolnej części tablicy zapisywać odpowiedzi, grupując je w taki sam sposób jak poprzednio i starając się, aby pożądane cechy występujące u dzieci pojawiały się w miarę możliwości w analogii do wcześniej przytoczonych opinii na temat dorosłych.

1. Różnice zewnętrzne np.: starsi są słabsi, częściej chorują - możemy im pomagać i się
   nimi opiekować;

2. Różnice w zakresie ról społecznych np.: starsi wymagają pomocy i opieki - możemy
   ich odwiedzać, zrobić zakupy, rozmawiać z nimi;

3. Różnice w zakresie zachowań i postaw np.: nie mają siły, trzeba im pomagać - możemy
   pomóc przejść przez jezdnię, odwiedzić w hospicjum czy schronisku dla bezdomnych.

IV. Zastosowanie nauki Jezusa w naszym życiu.

Pan Jezus mówi, że „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali". Okazją do wypełnienia tych słów jest rozpoczęty Wielki Post. Od kilku już lat nasza Caritas prowadzi akcję jałmużny wielkopostnej. Wielki Post 2005 r.

jest kolejną okazją do tego, aby kierując się wezwaniem Jezusa i nauczaniem Kościoła szerzej otworzyć nasze oczy i dostrzec różnorakie potrzeby naszych bliźnich, a w szczególności ludzi starszych i bezdomnych. Otwarcie oczu powinno wywołać otwarcie serc i dłoni do pojednania i jałmużny. Wielkopostna skarbonka Caritas jest jedną z okazji, aby zaświadczyć o naszej solidarności z ludźmi, którzy czekają na naszą pomoc.

Nawet drobna ofiara złożona do skarbonki wielkopostnej może komuś uratować życie lub pomóc w cierpieniu. W tym roku zgodnie z orędziem papieskim chcemy, by dzieci włączyły się w dalszą pomoc osobom starszym nieuleczalnie chorym i bezdomnym na terenie naszej diecezji. Za zebrane pieniądze rozbudujemy Schronisko, w którym dziś mieszka już ponad 110 bezdomnych.

V. Podsumowanie

Każdy z nas jest wezwany do tego, aby podzielić się z innymi miłością, którą otrzymaliśmy od Pana Boga i różnych ludzi. Papież Jan Paweł II napisał w specjalnym Orędziu na Wielki Post 2005 r., że nie wolno nam zapominać o ludziach starszych i o pomocy im. Wokół nas dzieje się wiele nieszczęść i tragedii, wielu ludzi jest samotnych i chorych. Papież przypomina, że powinniśmy im pomóc. Jednym ze sposobów pomocy jest włączenie się w akcję jałmużny wielkopostnej.

Rozpoczął się Wielki Post. W kościele będziemy częściej słyszeli słowa: modlitwa,
post oraz jałmużna. Są to najważniejsze dobre uczynki, które pomagają nam stać się
lepszymi.
Zapis na tablicy:. Najważniejsze dobre uczynki

Modlitwa Post Jałmużna

Na zakończenie katechezy należy opowiedzieć o sposobie posługiwania się skarbonką, o terminach oraz o celach, jakim służy ta akcja. Ważną rzeczą jest serdeczna zachęta skierowana do uczniów oraz wyjaśnienie im tego, że nie chodzi o wielkie kwoty, ale o to, aby był to dar na kształt „wdowiego grosza", który pochodzi ze szczerego serca i wiąże się z realną ofiarą. Wskazane jest, aby katecheza zakończyła się wspólnym odmówieniem modlitwy „Ojcze nasz" z odpowiednim wprowadzeniem np.: „Jako dzieci naszego Ojca w niebie módlmy się za ludzi w podeszłym wieku, słowami, których nauczył nas Jezus Chrystus..." Jeśli istnieje taka możliwość bardzo dobrze byłoby odśpiewać wraz z akompaniamentem gitary lub innego instrumentu piosenkę: Takie jest prawo miłości.... Gdy nie można skorzystać z akompaniamentu instrumentu można odtworzyć piosenkę z kasety lub płyty i zachęcić dzieci do śpiewania z zespołem.

Praca domowa:

Narysuj, z czego zrezygnujesz w Wielkim Poście

Katecheza dla młodzieży

Temat: Najważniejsze przykazanie - jak je realizować w Wielkim Poście?

Cel: Uświadomienie konieczności pomocy osobom starszym oraz samotnym, bezdomnym, cierpiącym z powodu chorób, jak również tym, których dotyka obojętność.

Pomoce:

Pismo Święte ( tekst: Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali J 13,35), fragment Orędzia Ojca Świętego Jana Pawła II na Wielki Post 2005 r., skarbonka wielkopostna), fotosymbole (ludzie starsi i chorzy oraz symbole modlitwy, postu, jałmużny), wycinki z gazet (np. reklamówki kosmetyków, które mają zapewnić młodość).

I .Wprowadzenie.

Punktem wyjścia katechezy jest dyskusja na temat osób starszych. Jakie różnicę są między osobami starszymi a osobami w pełni sił i pracującymi. Różnice powinna znaleźć młodzież pracując w grupach. Tematyka pracy poszczególnych grup winna wyglądać następująco:

Grupa I zajmie się znalezieniem jak największej ilości różnic zewnętrznych Grupa II poszuka jak największej ilości w zakresie ról społecznych Grupa III odnajdzie różnice w zakresie zachowań i postaw

Po 5- minutowej pracy w grupach przedstawiciele grup zaprezentują wyniki, ktoś z uczniów winien zapisać je na tablicy. Można odbyć nad wynikami kilkuminutową dyskusję. Dobrze będzie pozwolić na swobodne wypowiedzi uczniów oraz dopuścić opinie krytyczne i „oryginalne". Aby uzyskać efekt swobodnych wypowiedzi katecheta powinien stworzyć stosowną atmosferę, zachęcając do szczerości i przestrzegając równocześnie przed wypowiedziami krzywdzącymi oraz przed identyfikacją osób, których one dotyczą. Katecheta odgrywa rolę moderatora tej krótkiej ok. 10 minutowej debaty, udzielając głosu, pomagając w sformułowaniu wypowiedzi, strzegąc dobrego smaku i szacunku dla innych ludzi oraz podkreślając wagę i znaczenie wypowiadanych słów. Można odnieść się do reklamy, np. kremów, która zapewnia, że twarz człowieka będzie wiecznie młoda, co jest nieprawdą jak widzimy w życiu. Również zdjęcia osób starszych, chorych, które wymagają pomocy i opieki. Wraz z rozpoczęciem debaty katecheta stara się o porządkowanie wypowiedzi i ich zapisywanie na tablicy.

II. Prezentacja tekstu Orędzia na Wielki Post 2005 r.

Rozpoczął się Wielki Post. Czas sprzyjający wzmożeniu modlitwy i pokuty. Czas przygotowania nie tylko do radosnych świąt Wielkiej Nocy, ale i przeżywania tajemnicy śmierci Pana Jezusa. W tym czasie mamy bardziej uważnie słuchać słowa Bożego, wielkodusznie praktykować umartwienie i dzięki temu hojniej przyjść z pomocą bliźniemu w potrzebie. Posłuchajmy teraz fragmentu Ewangelii ( J 13,35). Jak każdego roku Ojciec Święty Jan Paweł II skierował do nas swoje orędzie. Tegoroczne dotyczy osób starszych, tak jak nasze babcie i dziadkowie. Posłuchajmy fragmentu orędzia {katecheta bądź jeden z uczniów czyta fragment orędzia)

„Chciałbym zachęcić do refleksji nad tym tematem w czasie Wielkiego Postu, w celu pogłębienia świadomości roli, jaką mają odgrywać w społeczeństwie i w Kościele osoby w podeszłym wieku, a tym samym, by usposabiać ducha do serdecznego przyjęcia, jakie zawsze należy im okazywać. Troska o osoby starsze, zwłaszcza wtedy, gdy przeżywają chwile trudne, winna leżeć na sercu wiernym szczególnie we wspólnotach kościelnych. Życie człowieka jest cennym darem, który należy kochać i którego trzeba bronić w każdej fazie. Przykazanie: „Nie zabijaj!", domaga się poszanowania go i promowania zawsze, od początku po naturalny kres. To przykazanie obowiązuje także w obliczu choroby i wówczas, kiedy spadek sił ogranicza zdolność człowieka do autonomii. Osoba w podeszłym wieku potrzebuje zrozumienia i pomocy. Pragnę w tym miejscu wyrazić uznanie wszystkim, którzy dokładają starań, by odpowiedzieć na te potrzeby, i zachęcam również innych ludzi dobrej woli, aby korzystając ze sposobności, jaką stwarza okres Wielkiego Postu, zechcieli wnieść także swój osobisty wkład. Pozwoli to bardzo wielu osobom starszym uniknąć poczucia, że są ciężarem dla wspólnoty, a niekiedy nawet dla własnych rodzin, w sytuacji samotności, która wystawia ich na pokusę zamknięcia się i zniechęcenia".

III. Interpretacja tekstu Ewangelii i Orędzia.

Po odczytaniu tekstu katecheta stawia pytanie: „Jak mamy miłować ludzi starszych, aby inni poznali, że jesteśmy uczniami Pana Jezusa?" Wskazane jest, aby tak kierować wypowiedziami, by odpowiadały one wcześniej sformułowanym i znajdującym się na tablicy opiniom. IV. Zastosowanie nauki Jezusa w naszym życiu.

Pan Jezus mówi, że „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali". Okazją do wypełnienia tych słów jest rozpoczęty Wielki Post.

Ewangelia opowiada, że gdy Apostołowie nie mogli z pewnego opętanego człowieka wyrzucić szatana, Chrystus im powiedział, iż jest taki rodzaj diabła, którego człowiek może wyrzucić ze swego życia i z życia innych tylko przez post i jałmużnę. Nie zapominajmy o znaczeniu postu i jałmużny.

Od kilku już lat nasza diecezjalna Caritas prowadzi akcję jałmużny wielkopostnej. Wielki Post 2005 r. jest kolejną okazją do tego, aby kierując się wezwaniem Jezusa i nauczaniem Kościoła szerzej otworzyć nasze oczy i dostrzec różnorakie potrzeby naszych bliźnich, a w szczególności ludzi starszych i bezdomnych. Otwarcie oczu powinno wywołać otwarcie serc i dłoni do pojednania i jałmużny. Wielkopostna skarbonka Caritas jest jedną z okazji, aby zaświadczyć o naszej solidarności z ludźmi, którzy czekają na naszą pomoc".

Katecheta powinien wspólnie z młodzieżą dojść do wniosku, że nawet drobna ofiara złożona do skarbonki wielkopostnej może komuś uratować życie lub pomóc w cierpieniu. W tym roku zgodnie z orędziem papieskim chcemy, by dzieci włączyły się w dalszą pomoc osobom starszym, nieuleczalnie chorym i bezdomnym na terenie naszej diecezji.

V. Podsumowanie

Każdy z nas jest wezwany do tego, aby podzielić się z innymi miłością, którą otrzymaliśmy od Pana Boga i różnych ludzi. Papież Jan Paweł II napisał w specjalnym Orędziu na Wielki Post 2005 r., że nie wolno nam zapominać o ludziach starszych i o pomocy im. Wokół nas dzieje się wiele nieszczęść i tragedii, wielu ludzi jest samotnych i chorych. Papież przypomina, że powinniśmy im pomóc. Jednym ze sposobów pomocy jest włączenie się w akcję jałmużny wielkopostnej. Rozpoczął się Wielki Post. W kościele będziemy częściej słyszeli słowa: modlitwa, post oraz jałmużna. Są to najważniejsze dobre uczynki, które pomagają nam stać się lepszymi

Na zakończenie katechezy należy opowiedzieć o sposobie posługiwania się skarbonką, o terminach oraz o celach, jakim służy ta akcja. Ważną rzeczą jest serdeczna zachęta skierowana do uczniów oraz wyjaśnienie im tego, że nie chodzi o wielkie kwoty, ale o to, aby był to dar na kształt „wdowiego grosza", który pochodzi ze szczerego serca i wiąże się z realną ofiarą. Wskazane jest, aby katecheza zakończyła się wspólnym odmówieniem modlitwy „Ojcze nasz" z odpowiednim wprowadzeniem np.: „Jako dzieci naszego Ojca w niebie módlmy się za ludzi w podeszłym wieku, słowami, których nauczył nas Jezus Chrystus..." Jeśli istnieje taka możliwość bardzo dobrze byłoby odśpiewać wraz z akompaniamentem gitary lub innego instrumentu piosenkę: Takie jest prawo miłości.... Gdy nie można skorzystać z akompaniamentu instrumentu można odtworzyć piosenkę z kasety lub pyty i zachęcić dzieci do śpiewania z zespołem.

---