32

W tej technologii wykorzystuje się zwiększoną szerokość pasma transmisyjnego, dzięki czemu można uzyskać zwiększone ponad stukrotnie transfery danych. Planowane jest poszerzenie przepływności w sieciach cyfrowych DSL przez wprowadzenie kolejnej, asymetrycznej technologii VDSL - Very high speed DSL, umożliwiającej transmisję sygnałów telewizyjnych wysokiej rozdzielczości. Przewidywane szybkości transmisji VDSL,

wynoszące: 12,96 Mb/s, 25,96 Mb/s i 51,84 Mb/s, mają dostarczać usługi multimedialne

abonentom znajdującym się w zasięgu 1,5 km od aktywnych punktów dystrybucyjnych sieci. Podstawową cechą ADSL jest zróżnicowanie przepływności łącza w zależności od

kierunku transmisji. W kierunku dosyłowym do abonenta „w dół” (downstream) pasmo jest zwykle dziesięciokrotnie szersze niż w przeciwnym kierunku "w górę" (upstream), czyli w stronę sieci. Jest to spowodowane dominacją usług o charakterze. W technologii ADSL jest tak jakby wykorzystywany zespół modemów równocześnie transmitujących dane (każdy modem w swoim kanale). Rozwiązanie takie daje większą odporność na zakłócenia w określonych pasmach częstotliwości, ponieważ transmisja jest spowalniana tylko w kanałach odpowiadającym tym zakłóceniom.Metoda CAP (Carrierless Amplitude and Phase Modulation) zbliżona jest do modulacji kwadraturowej (QAM) powszechnie stosowanej w tradycyjnych modemach. W metodzie tej wykorzystuje się 16 różnych kombinacji wartości amplitudy i przesunięcia fazowego. Każdy z utworzonych w ten sposób 16 sygnałów odpowiada innej kombinacji 4 bitów. Ponieważ występuje dokładnie 16 różnych ciągów złożonych z 4 bitów, cały bajt reprezentowany jest przez 2 sygnały. Natomiast DMT lub Echo Cancellation teoretycznie pozwalają osiągnąć wydajność kodu rzędu 15 b/s*Hz co pozwala uzyskać następujące przepustowości: 1,5 Mb/s w kierunku od abonenta do usługodawcy oraz 14,9 Mb/s w kierunku przeciwnym.

33

34

dostęp podstawowy BRA (Basic Rate Access), którego strukturę tworzą dwa kanały B (2x 64 kbit/s) oraz kanał D o przepustowości 16 kbit/s (D₁₆), stąd też dostęp ten często oznaczany jest symbolem 2B+D. Kanały B pracują w trybie komutacji łączy i są przeznaczone do zestawiania połączenia między parą lub większą grupą komunikujących się abonentów oraz do zdalnego korzystania ze wszystkiego rodzaju automatycznych systemów informacyjnych, jakimi są publiczne lub prywatne bazy danych. Zaletą kanałów B jest izochroniczny charakter zestawianych za ich pośrednictwem połączeń (czyli wartość opóżnienia transmisji jest dla przesyłanych nimi danych stała i na ogół niewielka, co umożliwia wymienianie danych między połączonymi terminalami w czasie rzeczywistym). Kanały B mogą przenosić strumienie danych w postaci ciągu słów kodowych reprezentujących wartość chwilową sygnału żródłowego oraz transmitować dane w trybie komutacji pakietów, który jest stosowany w przypadku dostępu do systemów pracujących zgodnie z protokołem X.25. Kanał D umożliwia transmisję danych wyłącznie w trybie komutacji pakietów, jego głównym przeznaczeniem jest przesyłanie wiadomości sygnalizacyjnych między terminalami abonenckimi a odpowiednim wyposażeniem centrali sieci publicznej. Całkowita przepustowość kanałów dostępu podstawowego do sieci ISDN wynosi 144 kbit/s (2x 64 kbit/s + 16 kbit/s) i została ograniczona do podanych rozmiarów w celu umożliwienia wykorzystania istniejących łączy abonenckich (nieekranowana skrętka przewodów) do przenoszenia informacji w postaci cyfrowej.

2. dostęp pierwotny PRA (Primary Rate Access), którego format transmisji danych w łączu abonenckim odpowiada strukturze ramki podstawowej systemu PCM 30/32. Jego główną część tworzy 30 kanałów B o właściwościach identycznych jak analogowe kanały dostępu podstawowego. Szczelina 16 jest zajmowana przez sygnalizacyjny kanał pakietowy D, którego przepustowość została powiększona do 64 kbit/s (D₆₄), co jest podyktowane obsługą większej liczby połączeń. Szczelina 0 jest wykorzystywana do synchronizacji ramki i jest niedostępna dla abonenta. Dostęp pierwotny daje abonentowi znacznie szersze pasmo transmisyjne i większą liczbę zestawianych jednocześnie połączeń z maksymalną przepustowością 2048 Kbit/s. Użytkownik może wykorzystywać poszczególne kanały B całkowicie niezależnie lub też łączyć je w struktury o większej przepustowości. Proces łączenia kanałów w grupy nie może być wykonywany w sposób dowolny lecz podlega ścisłym regułom. Określają one zasady tworzenia kanałów pochodnych , zawierających kilka, kilkanaście lub pełną liczbę kanałów podstawowych B

35

System ISDN oferuje przepustowość podstawowego cyfrowego kanału transmisyjnego wynoszącą 64 kbit/s, która wynika z obowiązującego powszechnie standardu modulacji impulsowo-kodowej PCM (Pulse Code Modulation), dotyczącego zasad kodowania i transmisji sygnałów akustycznych o paśmie 3,1 kHz.

36

Integralną część standardu ISDN stanowi styk S - będący właściwą magistralą użytkownika umożliwiającą fizyczne przyłączanie maksymalnie do 8 terminali lokalnych - i przystosowany do prowadzenia komunikacji typu punkt-punkt bądź punkt-wielopunkt. Istnieją trzy odmiany styku S. Wersja podstawowa S0 jest określona przez konfigurację kanałów 2B+D16, dwie pozostałe są przystosowane do szerokopasmowych infrastruktur regionalnych: S1 w konfiguracji 23B+D₆₄ dla USA i Japonii oraz S2 (30B+D₆₄) dla Europy.

Dokładnie znormalizowana pod względem elektrycznym i funkcjonalnym czteroprzewodowa prywatna magistrala abonencka styku S, wyposażona w odpowiednie układy dopasowujące TR (Terminators) zezwala na jednoczesną pracę do 8 terminali abonenckich rozmieszczonych w odległości do 500 m. W konfiguracji najprostszej z pojedynczym terminalem TE (Terminal Equipment) maks. długość magistrali abonenckiej typu S/T wynosi 1000 m. Magistrala fizycznie reprezentuje dwie symetryczne, zrównoważone i dopasowane falowo (w zakresie 75-150 Ω ) zakończone terminatorami TR pary przewodów, z których każda realizuje transmisję jednokierunkowo. Na poziomie styku S (S/T) stosuje się zmodyfikowany (a nie standardowy ) kod AMI (Alternate Mark Inversion).

Za pomocą styku U, zlokalizowanego na odcinku linii abonenckiej łączącej użytkownika sieci ISDN z jego centralą, dokonuje się transmisja sygnałów cyfrowych przez dwuprzewodową linię telefoniczną. Styk U nie podlega standaryzacji międzynarodowej. Przepływność kanałowa (przepustowość) w jednym kierunku na styku U winna wynosić nie mniej niż 160 kb/s; składają się na nią:

 dwa kanały informacyjne B po 64 kb/s o łącznej szybkości 128 kb/s;

 jeden kanał sygnalizacyjny D o szybkości 16 kb/s;

 kanał utrzymaniowy M (Maitanance) zajmujący 4 kb/s;

 sygnały synchronizacji ramki wymagające przepływności 12 kb/s.

Dla zapewnienie dwukierunkowości przekazów przez jedną linię transmisyjną na styku U stosuje się dwie metody: starszą, znaną jako ping-pong wymagającą podwojenia pasma przenoszenia (320 kb/s) lub bardziej nowoczesną z kasowaniem echa za pomocą procesorów sygnałowych, dającą narzut dwukierunkowości tylko 32 kb/s. Powszechnie stosowana jest metoda z kasowaniem echa, zawężająca łączną przepływność kanałową dla dupleksowej transmisji do 192 kb/s.

37

W zależności od umiejscowienia jednostki ONU wyróżniamy następujące rodzaje sieci FITL:

• FTTH (Fibre To The Home) - gdy ONU jest ulokowana w domu abonenta

• FTTB (Fibre To The Building) - gdy ONU jest instalowana w budynku

• FTTC (Fibre To The Curb) - gdy ONU znajduje się w szafie ulicznej

W przypadku FTTB i FTTC potrzebne jest współdziałanie z innymi technikami dostępu (np. DSL do połączenia ONU z abonentem).

---