http://www.hiszpanski.ang.pl/index.html

W języku hiszpańskim każdy rzeczownik poprzedzony jest odpowiednim rodzajnikiem. Wyróżnia się rodzajniki określone i nieokreślone w rodzaju męskim i żeńskim, w liczbie pojedynczej i mnogiej oraz istnieje także rodzajnik nijaki.

Rodzajnik nieokreślony		Rodzajnik określony
rodzaj męski	rodzaj żeński	rodzaj męski	rodzaj żeński
l. poj. - UN	l.poj. - UNA	l. poj. - EL	l. poj. - LA
l. mn. - UNOS	l. mn. - UNAS	l. mn.- LOS	l. mn. - LAS

Rzeczowniki rodzaju żeńskiego zaczynające się od -a, -ha akcentowanego w liczbie pojedynczej przyjmują rodzajnik męski, jak na przykład: el/un águila (orzeł), ale w liczbie mnogiej maja już rodzajnik żeński, czyli las/unas águilas.

Rodzajnik nieokreślony używa się przed rzeczownikami, które określają osobę, przedmiot jeden z wielu takiego samego rodzaju; kiedy mówimy o czymś po raz pierwszy oraz jeśli dokonujemy oceny danego przedmiotu, osoby i rzeczownik występuje z przymiotnikiem.

Es un chico muy guapo.	To bardzo przystojny chłopak.
España es un país bonito.	Hiszpania jest pieknym krajem.

Rodzajnika określonego natomiast używa się: przed rzeczownikami, które w wypowiedzi już się pojawiły, kiedy mówi się o przedmiotach, czy tez osobach znanych rozmówcy:

Al lado de mi casa hay una tienda. En la tienda puedes comprar todo.

Koło mojego domu jest sklep. W sklepie możesz kupić wszystko.

- gdy rzeczownik określa konkretny typ przedmiotów, osób:

Los españoles son muy abiertos.

Hiszpanie są bardzo otwarci.

- gdy rzeczownik określa konkretną osobę:

La novia de Juan está en Inglaterra.

Dziewczyna Juana jest w Anglii.

- przed nazwami nauk, języków, doktryn, religii:

el español	hiszpański
el polaco	polski

- przy podawaniu godziny:

Es la una.

Jest pierwsza.

- przed liczebnikami porządkowymi

el séptimo piso

siódme piętro

- przed przymiotnikami w stopniu najwyższym:

Karol es el más alto de todos.

Karol jest najwyższy ze wszystkich.

- przed tytułami, nazwami instytucj, przed tytułami naukowymi, przed nazwami dni tygodnia i miesięcy, przed nazwami rzek, jezior, gór, mórz, przed nazwiskami w liczbie mnogiej.

Brak rodzajnika ma miejsce między innymi:

- przed dniami tygodnia i miesiąc, przy podawaniu daty bieżącej:

Hoy es lunes 4 de agosto de 2003.

Dziś jest poniedziałek 24 sierpnia 2003 r.

- przed nazwami krajów, kontynentów i miast, przed imionami i nazwiskami (Carlos Santana, Julian Sánchez), przed tytułami grzecznościowymi i naukowymi, jeśli się zwraca do danej osoby bezpośrednio

- kiedy rzeczownik poprzedzony jest zaimkiem dzierżawczym, pytającym itd.

mi trabajo

moja praca

- przed nazwami języków, dyscyplin naukowych w zwrotach z czasownikami

estudiar	uczyć sie
aprender	uczyć się
enseñar	uczyć się

- w tytułach prasowych i ogłoszeniach

Entrada prohibida.

Wstęp wzbroniony.

Język hiszpański jest dla Polaków pod względem wymowy dosyć prosty. Po opanowaniu poniżej przedstawionych reguł można przeczytać praktycznie wszystko.

Litera	Nazwa	Przykłady	Wymowa, komentarz
a	a	alto (czyt. alto) - wysoki el alma (czyt. el alma) - dusza	jak w języku polskim
b	be	beber (czyt. beber) - pić el barco (czyt. el barko) - statek *b - patrz opis obok	dźwięk pośredni między polskimi b oraz w.
c	ce	la casa (czyt. la kasa) - dom conocer (czyt. konother) - znać gracias (czyt. grathias) - dziękuję la lección (czyt. la lekthjon) - lekcja *th - patrz opis obok	generalnie jak polskie k; wyjątkiem jest sytuacja, gdy występuje po niej samogłoska e lub i (ce, ci) - wtedy wymawia się jak angielskie thw wyrazie think(język należy umieścić między zębami). W hiszpańskiej Andaluzji, na Wyspach Kanaryjskich oraz w Ameryce Łacińskiej zamiast tego skomplikowanego dźwięku używa się po prostu s. Tak więc wszelkie wyrazy zawierające ce lub ciwymawia się jak se oraz si.
ch	che	el coche (czyt. el kocie) - samochód la noche (czyt. la nocie) - noc	dźwięk pośredni między polskimi cz oraz ć Do niedawna uważana za jedną z liter alfabetu, natomiast obecnie jedynie za złożenie spółgłosek o jednym dźwięku.
d	de	el dedo (czyt. el dedo) - palec la pared(czyt. la pare’) - ściana *e' - patrz opis obok	jak w języku polskim Gdy znajduje się na końcu wyrazu, prawie nie jest wymawiana: np. usted(pan, pani) czyta się uste', przygotowując na końcu język jak do wymowy d, ale bez wydawania tego dźwięku. W Madrycie jest charakterystyczne wymawianie końcowego d identycznie jak hiszpańską literę z (czyli jak angielskie th w wyrazie think), tak więc np. Madrid czyta się jak madrith.
e	e	el ejemplo (czyt. el ehemplo) - przykład el egoísmo (czyt. el egojismo) - egoizm	jak w języku polskim
f	efe	feliz (czyt. felith) - szczęśliwy/a feo (czyt. feo) - brzydki	jak w języku polskim
g	ge	el gato (czyt. el gato) - kot el ángel (czyt. el anhel) - anioł girar (czyt. hirar) - skręcać el gueto (czyt. el geto) - getto el guía (czyt. el gija) - przewodnik la cigüeña (czyt. la thigłenia) - bocian	generalnie jak polskie g; wyjątkiem, podobnie jak przy literze c, jest sytuacja, gdy występuje po niej samogłoska e lub i(ge, gi) - wtedy wymawia się podobnie jak polskie h, tyle że bardziej charczące, gardłowe. Tak więc na przykład słowo la gente(ludzie), wymawia się jak polskie hente (nie zapominając o charakterystycznym "charczeniu").Aby uzyskać dźwięk, który w języku polskim czyta się jako ge lub gi, umieszcza się w środku literę u(gue,gui). Unie jest w tej sytuacji w ogóle wymawiane - służy tylko rodzieleniu liter, by uzyskać inny dźwięk. Tak więc przykładowo słowo la guerra(wojna) czyta się jak polskie gerra. Pozostaje jeszcze dopowiedzieć jak w hiszpańskim zapisać dźwięk, który po polsku oznaczyłoby się jako głeczy też głi. Otóż w tej sytuacji (co zdarza się dosyć rzadko), umieszcza się nad literą udwie kropki: güe, güi. Zaznacza się w ten sposób, iż litera u, mimo że znajduje się pomiędzy g oraz e lub i, musi zostać przeczytana.
h	hache	hablar (czyt. ablar) - rozmawiać hola (czyt. ola) - cześć	Jest w języku hiszpańskim literą niemą, nigdy nie jest wymawiana.
i	i	inteligente (czyt. intelihente) - inteligentny/a la película (czyt. la pelikula) - film comíamos (czyt. komijamos) - jedliśmy	jak w języku polskim Gdy jest nad tą literą zaznaczony akcent, czyta się często jak polskie ij: np. el día (dzień) wymawia się jak polskie dija.
j	jota	joven (czyt. hoben) - młody/a el jabón (czyt. el habon) - mydło	podobnie jak polskie h, ale bardziej charczące, gardłowe (identycznie jak w opisanym wyjątku przy literze g).
k	ka	el kilo (czyt. el kilo) - kilogram el kiwi (czyt. el kiłi) - kiwi	jak w języku polskim Używana jedynie w wyrazach pochodzenia greckiego oraz w innych zapożyczeniach.
l	ele	la luna (czyt. la luna) - księżyc la pelota (czyt. la pelota) - piłka	jak w języku polskim
ll	elle	ella (czyt. edzia) - ona la lluvia (czyt. la dziubia) - deszcz *dzi - patrz opis obok	Do niedawna uważana za jedną z liter alfabetu, natomiast obecnie jedynie za złożenie spółgłosek o jednym dźwięku. dźwięk trudny do wytłumaczenia, pośredni między polskimi j oraz ź. Można też go opisać jako bardzo miękkie dź. W Ameryce Południowej (zwłaszcza w Argentynie), można się spotkać z twardszą wymową - coś między polskimi ź oraz ż.
m	eme	la mujer (czyt. la muher) - kobieta la mano (czyt. la mano) - ręka	jak w języku polskim
n	ene	negro (czyt. negro) - czarnyla nieve (czyt. la niebe) - śnieg	jak w języku polskim
ñ	eñe	español (czyt. espaniol) - hiszpański el baño (czyt. el banio) - łazienka	jak polskie ń
o	o	el ojo (czyt. el oho) - oko el ordenador (czyt. el ordenador) - komputer	jak w języku polskim
p	pe	la puerta (czyt. la płerta) - drzwi el pelo (czyt. el pelo) - włosy	jak w języku polskim
q	cu	porque (czyt. porke) - ponieważ querer (czyt. kerer) - kochać la química (czyt. la kimika) - chemia	jak polskie k. Zawsze występuje po niej litera u, która jednak nigdy nie jest wymawiana. Używana jest do uzyskania dźwięków que oraz qui(czyt. keoraz ki). Tak więc na przykład słwo elqueso (ser) czyta się keso. Niewielkim wyjątkiem jest tu kilka słów obcego pochodzenia: np. quark czy quórum, gdzie litera u jest wymawiana, a więc czyta się odpowiednio: kłark, kłorum.
r	erre (czasami nazywana też ere)	correr (czyt. korrer) - biegaćel rey (czyt. el rej) - król	jak w języku polskim, ale jest to dźwięk trochę mocniejszy, bardziej wibrujący, zwłaszcza w słowach z podwójnym r (np. el perro- pies).
s	ese	sí (czyt. si) - tak el suelo (czyt. el słelo) - podłoga	jak w języku polskim
t	te	tarde (czyt. tarde) - późno treinta (czyt. trejnta) - trzydzieści	jak w języku polskim
u	u	último (czyt. ultimo) - ostatni la música (czyt. la musika) - muzyka	jak w języku polskim
v	uve (lub ve)	la ventana (czyt. la bentana) - okno la verdad (czyt. la berda') - prawda	dźwięk pośredni między polskimi b oraz w (identyczny jak hiszpańskie b).
w	uve doble (też ve doble lub doble ve)	el western (czyt. el łestern) - western el whisky (czyt. el łiski) - whisky	Używana wyłącznie w słowach pochodzenia obcego. Wymawia się jak hiszpańskie bw wielu nazwach własnych (jak np. Walia, Wagner, Westfalia) lub też jak polskie ł w wyrazach pochodzenia angielskiego (np. Washington, washingtoniano).
x	equis	el texto (czyt. el teksto) - tekst la excepción (czyt. la eksthepthjon) - wyjątek	jak w języku polskim
y	i griega (lub ye)	yo (czyt. dzio) - ja voy(czyt. boj) - idę mayo (czyt. madzio) - maj	generalnie identyczna jak opisane wyżej złożenie liter ll(dźwięk pośredni między polskimi j oraz ź), choć wymawia się też w niektórych przypadkach jak polskie j (zwłaszcza gdy występuje na końcu wyrazu, np. soy- jestem) lub jak i (jako spójnik i- po hiszpańsku y).
z	zeta (lub zeda)	el zapato (czyt. thapato) - but el pez(czyt. el peth) - ryba	jak angielskie thw wyrazie think(język należy umieścić między zębami). Jest to identyczny dźwięk jak opisany wyżej przy literze c. W hiszpańskiej Andaluzji, na Wyspach Kanaryjskich oraz w Ameryce Łacińskiej wymawia się jak s.

Zasady akcentowania wyrazów są również bardzo klarowne:

1. W wyrazach zakończonych na spółgłoskę (oprócz n oraz s), akcent pada na ostatnią sylabę, np.:

comer	jeść
vivir	żyć
el reloj	zegarek

3. W wyrazach zakończonych na samogłoskę oraz litery n lub s, akcent pada na przedostatnią sylabę, np.:

el libro	książka
ellos escriben	oni piszą

5. We wszystkich innych przypadkach akcent musi zostać zaznaczony, np.:

mamá	mama
la nación	naród
el teléfono	telefon

Na marginesie warto też wspomnieć, że w języku hiszpańskim dwie samogłoski stojące obok siebie są często uważane za jedną sylabę. Dotyczy to następujących kombinacji liter: ai, au, ei, eu, oi, ou, ia, ie, io, iu, ua, uo, ui, np.:

aire	(czyt. ajre)
causa	(czyt. kałsa)
peine	(czyt. pejne)
oiga	(czyt. ojga)
ruido	(czyt. rłido)


(widać więc, że jedna z tych samogłosek przyjmuje po prostu dźwięk "spółgłoskowy"). Wymowa tego typu wyrazów zmienia się tylko w przypadku gdy samogłoska, która normalnie brzmiałaby "spółgłoskowo", zostaje dodatkowo zaakcentowana, np.:

dormíamos	(czyt. dormijamos)
actúa	(czyt. aktuła)


Akcent jako znak graficzny pełni w języku hiszpańskim jeszcze jedną drobną, ale jakże ważną funkcję. Istnieje kilka par wyrazów o identycznej wymowie, lecz odmiennym znaczeniu. Dla ich odróżnienia w pisowni, jeden z tych wyrazów nosi akcent, np.:

tu	twój, twoja		tú	ty
mi	mój, moja		mí	mnie
si	jeśli		sí	tak
solo	sam, samotny		sólo	tylko

---