Promieniowanie rentgenowskie, promieniowanie X

Promieniowanie to zostało odkryte w 1895 r. przez W.C. Roentgena (pierwszego laureata nagrody Nobla z fizyki). Roentgen nazwał je promieniowaniem X.

1. Długość fal: 0,01 nm - 10 nm, czyli od 10 ^{- 13} m do około 5 x 10 ^{- 8} m.

2. Częstotliwość fal: od około 10 ¹⁷ do 10 ²² Hz.

3. Właściwości i zastosowanie promieniowania:

Fale te są niewidzialne dla oka lecz naświetlają kliszę fotograficzną. Rozchodzą się prostoliniowo, interferują wzajemnie i ulegają ugięciu. Promieniowanie rentgenowskie jest w różnym stopniu pochłaniane przez różne substancje. Właściwość ta jest wykorzystywana w diagnostyce medycznej, a mianowicie w aparatach rentgenowskich służących do prześwietlania. Promieniowanie X wykorzystywane jest również w badaniach strukturalnych i do badania pierwiastkowego składu chemicznego. Trzeba jednak pamiętać, że jest ono szkodliwe dla zdrowia.

Zdjęcie ręki żony Roentgena

4. Działanie aparatu rentgenowskiego.

Prześwietlany obiekt umieszcza się na kliszy fotograficznej. W miejscach gdzie promieniowanie X przechodzi przez obiekt i pada na kliszę, zostaje ona po wywołaniu zaczerniona. Natomiast jeśli promieniowanie zostało pochłonięte w obiekcie klisza zostaje przeźroczysta.

Aparat Rentgenowski

---