1. Wyjaśnij pojęcie: Informatyka, Technologia informacyjna. Przedstaw jej zadania
i rolę w edukacji.

Informatyka - dziedzina nauki i techniki zajmująca się przetwarzaniem informacji.

Technologia informacyjna, IT - jest to połączenie zastosowań informatyki z technikami komunikacji (technologia informacyjna i komunikacyjna).

Rola technologii informacyjnej w edukacji:

• Zapewnienie powszechnego dostępu do ogromnych zasobów informacji

• Umożliwienie nauki dzieciom chorym, mieszkającym na odludziu

• Umożliwienie dostępu do Internetu i wartościowych programów edukacyjnych

• Uwzględnienie potrzeb szkolnych ,a także indywidualnych zainteresowań uczniów

Zadania technologii informacyjnej:

• wykształcenie w uczniu poszanowania wartości intelektualnej(legalne kupowania oprogramowania)

• przedstawienie zagrożeń związanych z korzystania z komputera

• zaznajomienie ze sprzętem komputerowym

• zapoznanie z programami i urządzeniami technologii informacyjnej

• przedstawienie zasad doboru sprzętu i oprogramowania do konkretnych zastosowań

• poznanie norm bezpieczeństwa dla komputerów

2. Kwalifikacje, kompetencje i funkcje pełnione przez współczesnego nauczyciela informatyki i technologii informacyjnej.

Kwalifikacje zawodowe - rozumiane są jako zestaw wiedzy i umiejętności wymaganych do realizacji składowych zadań zawodowych (w wybranej specjalności).

Kompetencje - są to ogólne dyspozycje jednostki sprawiające, że jest ona uznana za zdolną do wykonywania zadań bądź pełnienia funkcji.

Nauczyciel technologii informacyjnej - to nauczyciel przygotowany do prowadzenia zajęć z przedmiotu informatyka w szkole podstawowej lub w gimnazjum albo nauczyciel przedmiotu technologia informacyjna w zakresie kształcenia ogólnego w szkole ponadgimnazjalnej.

Nauczyciel informatyki - to nauczyciel przygotowany do prowadzenia zajęć z przedmiotu informatyka w zakresie rozszerzonym w szkole ponadgimnazjalnej, które mogą kończyć się egzaminem maturalnym. Jego kompetencje są rozszerzeniem kompetencji nauczyciela technologii informacyjnej o zagadnienia z informatyki, jako dziedziny naukowej

3. Przedstaw standardy przygotowania nauczyciela informatyki, nauczyciela podstaw informatyki i szkolnego koordynatora TI.

Standardy przygotowania nauczycieli w zakresie TI i informatyki

Wynika stąd, że każdy nauczyciel powinien być przygotowany do posługiwania się technologią informacyjnąi komunikacyjną w pracy własnej oraz w pracy dydaktycznej
z uczniami.

Przygotowanie takie powinno obejmować wiadomości i umiejętności z następujących zakresów:

1. Podstawy posługiwania się terminologią (pojęciami), sprzętem (środkami), oprogramowaniem (narzędziami) i metodami TI.

2. Technologia informacyjna jako składnik warsztatu pracy nauczyciela.

3. Rola i wykorzystanie TI w dziedzinie nauczanej przez nauczyciela.

4. Wykorzystanie TI jako medium dydaktycznego w nauczaniu swojej dziedziny.

5. Aspekty humanistyczne, etyczno-prawne i społeczne w dostępie do TI i w korzystaniu z tej technologii.

Wszystkie te zagadnienia, z wyjątkiem wymienionego w punkcie czwartym, stanowią standard przygotowania każdego absolwenta wyższej uczelni, nie tylko przyszłego nauczyciela, do posługiwania się TI.

Standardy przygotowania szkolnego koordynatora TI

1. Szkolny koordynator TI powinien mieć kompetencje nauczyciela prowadzącego wydzielone zajęcia informatyczne z technologii informacyjnej lub informatyki.

2. Ponadto jest doradcą pozostałych osób z personelu szkoły (nauczycieli, bibliotekarzy,

administracji) w zakresie tworzenia infrastruktury TI i wykorzystania TI w nauczaniu różnych

dziedzin oraz koordynatorem działań w tym zakresie w szkole.

3. Przyjmuje także role lidera wewnątrzszkolnego doskonalenia nauczycieli w zakresie technologii informacyjnej.

Standardy przygotowania nauczyciela informatyki

Nauczyciel prowadzący zajęcia z informatyki uwzględnia zakres zajęć z technologii informacyjnej, przewidzianych dla szkół ponadgimnazjalnych. Zajęcia z informatyki powinny być również miejscem przygotowania uczniów do zdawania egzaminu maturalnego z tego przedmiotu.

kompetencje niezbędne do prowadzenia zajęć z dziedziny informatyka, która w liceum zawiera elementy informatyki, jako dziedziny akademickiej, w tym m.in. następujące działy: 1) algorytmika, 2) język i metody programowania, 3) bazy danych (relacyjne), 4) multimedia, 5) sieci komputerowe.

4. Cele kształcenia informatycznego na poziomie szkoły podstawowej klasy IV-VI.

Cele kształcenia to planowe, zamierzone i długotrwałe założenia dydaktyczne co do tego jak kształcić, jakie wartości wpajać i jakimi metodami.

Zgodnie z Podstawą Programową jako priorytetowe ogólne cele kształcenia przyjmuje się

• pomoc uczniom w rozpoznawaniu własnych uzdolnień i zainteresowań w celu świadomego wyboru
  dalszego kierunku kształcenia,

• przygotowanie uczniów do posługiwania się techniką komputerową w prostych zastosowaniach
  praktycznych,

• uwrażliwienie uczniów na zagrożenia dla ich zdrowia i rozwoju związane z niewłaściwym korzystaniem
  z urządzeń i programów komputerowych,

• kształtowanie umiejętności analizowania zadań szkolnych i prostych problemów praktycznych oraz
  tworzenia algorytmów ich rozwiązywania.

• Kształtowanie umiejętności poszukiwania efektywnych metod poszukiwania i opracowywania
  informacji

Celem przedmiotu jest wykształcenie u ucznia kompetencji pozwalających mu posługiwać się komputerem jako nowoczesnym narzędziem pracy, a w szczególności:

• prawidłowo obsługiwać komputer niezależnie od platformy sprzętowej i oprogramowania

• korzystać z komputera w celu gromadzenia, przechowywania i przetwarzania informacji

• wskazać programy użytkowe i prawidłowo je wykorzystać do rozwiązywania prostych problemów:

• tworzenia różnego rodzaju dokumentów zawierających grafikę, tekst, dane w tabelach

• wyszukiwania informacji ze źródeł multimedialnych i Internetu i prawidłowo je wykorzystywać

• komunikować się z innymi ludźmi przez sieć lokalną oraz Internet

• rozwiązywać proste problemy w postaci algorytmicznej

• spożytkować rozwój informatyki oraz swobodny dostęp do informacji z korzyścią dla siebie oraz dla społeczeństwa z zachowaniem zasad etyki, ochrony danych i ochrony własności intelektualnej.

5. Podstawa programowa kształcenia ogólnego.
Dobór celów operacyjnych do programowych treści kształcenia i zakresu kompetencji ucznia w oparciu o modele czynności poznawczych i motorycznych.

Treści nauczania wynikające z podstawy programowej kształcenia ogólnego
dla szkoły podstawowej z dn. .12.2008.

1. Zasady bezpiecznego posługiwania się komputerem.

2. Komputer jako źródło wiedzy i komunikowania się. Zastosowania komputera w życiu codziennym.

3. Opracowywanie za pomocą komputera prostych tekstów, rysunków i motywów.

4. Korzystanie z elementarnych zastosowań komputerów do wzbogacania własnego uczenia się i poznawania różnych dziedzin wiedzy.

5. Poznawanie zastosowań komputerów i opartych na technice komputerowej urządzeń spotykanych przez ucznia w miejscach publicznych.

Dla nauczyciela ważne są cele szczegółowe lekcji, które charakteryzuje precyzja i konkretność..

Cel operacyjny opisuje więc pożądany rezultat wyrażony w konkretnym zachowaniu końcowym w sposób który umożliwia nauczycielowi ocenienie czy jego cele zostały osiągnięte

Opracowanie zestawu celów operacyjnych dla całorocznego planu dydaktyczno-wychowawczego nie jest łatwe, ponieważ oprócz wyróżnionych powyżej składników koniecznych każdego celu operacyjnego, powinny spełniać także inne wymagania formalne, oto najważniejsze z nich:

• powinny być werbalizowane w języku zrozumiałym przez nauczyciela, realizatora procesu kształcenia, gdyż właśnie dla niego mają być instrumentem usprawniającym działanie;

• język stosowany w zapisie celów operacyjnych nie może być językiem potocznym, powinien być wyrazem pogłębionej refleksji, kompetencji oraz precyzji słowa;

• zakres treściowy celu operacyjnego powinien być taki, aby istniała faktyczna szansa na jego realizację w konkretnych warunkach. Mówi się o realnej dostępności celu;

• zachowanie końcowe celu operacyjnego powinno ukierunkować na wybraną przez nauczyciela formę i stopień aktywności poznawcze

6. Metody nauczania na lekcjach informatyki. Opisz trzy dowolne wybrane metody aktywizacyjne, które mogą być wykorzystane na lekcji informatyki.

Metody nauczania to celowo i systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, który umożliwia uczniom opanowanie wiedzy wraz z umiejętnością posługiwania się nią w praktyce

Dobór metod nauczania zależy od :

wieku uczniów; treści nauczania; celów i zadań pracy dydaktyczno-wychowawczej; organizacji i środków, których zamierza użyć nauczyciel.

Podział wg Cz. Kupisiewicza z dodanymi metodami aktywizującymi:

• metody oparte na słowie: wykład, opowiadanie, pogadanka, opis, dyskusja, praca z książką;

• metody oparte na obserwacji i pomiarze: pokaz, pomiar;

• metody oparte na praktycznej działalności uczniów: laboratoryjna, zajęć praktycznych;

• metody aktywizujące: burza mózgów, sytuacyjna, inscenizacji, problemowa;

Metody aktywizujące to grupa metod nauczania, które charakteryzuje to, że w procesie kształcenia aktywność uczniów przewyższa aktywność nauczyciela.

Burza mózgów. Metoda kształtująca pomysłowość i wyobraźnię. Pomysły mogą być codzienne, fantastyczne, innowacyjne. Celem tej metody jest zgromadzenie w krótkim czasie dużej liczby pomysłów potrzebnych do rozwiązania jakiegoś problemu. Nauczyciel podaje problem, a uczniowie zgłaszają pomysły rozwiązań. Po wyczerpaniu pomysłów następuje dyskusja i wybór najlepszego rozwiązania.

Zasady burzy mózgów:

- Przyjmowanie wszystkich pomysłów, powstrzymanie się od ich oceniania.

- Zapisywanie każdego pomysłu.

- Położenie nacisku na liczbę, a nie jakość pomysłów.

- Zachęcanie do podawania pomysłów z wyobraźni, nawet nierealnych.

- Wykorzystanie cudzych pomysłów, bazowanie na nich i ich rozwijanie.

Zastosowanie tej metody pozwala na włączenie wszystkich uczniów do pracy, sprawdzenie posiadanej wiedzy, szybkie zgromadzenie pomysłów.

Kula śniegowa, zwana też dyskusją piramidową, często jest wykorzystywana do definiowania pojęć.

Metoda ta pozwala każdemu uczniowi na sprecyzowanie i zaprezentowanie własnego zdania (definicji, stanowiska), poznanie zdania innych, a także daje możliwość przedyskutowania danego pojęcia, uściślenia jego rozumienia, negocjowania zapisu. Tego rodzaju praca zmusza uczniów do dyscyplinowania własnej wypowiedzi i bardzo świadomego posługiwania się słowem.

Sposób przeprowadzania:

• Uczniowie siedzą w kręgu lub przy stolikach. Każdy z nich otrzymuje jedną małą kartkę.

• Każdy uczeń indywidualnie pisze definicję podanego pojęcia, np. „lekcja”.

• Uczniowie łączą się w pary, przedstawiają sobie nawzajem własne definicje i tworzą jedną wspólną - na kolejnej, większej kartce.

• Pary łączą się w czwórki, ustalają wspólne stanowisko, po czym zapisują na kartce.

• Czwórki łączą się w ósemki i tworzą wspólną definicję (kolejna kartka).

• Ósemki tworzą szesnastki, ustalają wspólne stanowisko i zapisują je na dużej kartce (może być plansza).

• Szesnastki prezentują wynik pracy całej klasie.

POPRZEZ STOSOWANIE METOD AKTYWIZUJĄCYCH:

- uczeń zapamiętuje o wiele więcej, systematyzuje, utrwala wiedzę
- uczy się planowania, organizowania, oceniania własnej nauki
- rozwija twórcze myślenie, logiczne myślenie, rozwija wyobraźnię
- uczy się wyrażania własnych poglądów, opinii,

- wykorzystuje własne pomysły, dzieli się nimi, wykorzystuje wiedzę w praktyce
- uczy się pełnienia ról
- uczy się efektywnie współpracować w grupie,
- uczy się przestrzegania zasad
- podwyższa swoja samoocenę
- buduje pozytywną, wewnętrzną motywację do nauki

7. Formy organizacyjne pracy uczniów realizowane w ramach edukacji informatycznej.

Forma nauczania obejmuje zewnętrzne warunki tego nauczania, a więc dobór uczniów, połączenie ich w grupy, współpracę grup, rodzaj zajęć, oraz warunki miejsca i czasu pracy dydaktycznej.

     Cz. Kupisiewicz podaje 3 kryteria podziału form organizacyjnych nauczania:

1. liczba uczniów uczestniczących w procesie nauczania- uczenia się tj. nauczanie zbiorowe i jednostkowe.

2. miejsce, w którym będzie przebiegał ten proces tj. szkoła bądź nauczanie pozaszkolne.

3. czas przeznaczony na zajęcia dydaktyczne tj. zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne. Zajęcia lekcyjne są zawsze zajęciami zbiorowymi, natomiast pozalekcyjne mogą być zarówno zbiorowe jak i indywidualne.

8. Projektowanie procesu dydaktycznego. Zasady projektowania dydaktycznego (Informatyka i TI)

Projektowanie procesu dydaktycznego.

Faza pierwsza projektowania to czysto koncepcyjna robota, w której dokonujemy:

Określenie funkcji projektowanego materiału

Wybór treści

Strukturalizacja treści

Przygotowanie produkcji

Realizacja aplikacji.

Weryfikacja materiału dydaktycznego

Przygotowanie instrukcji metodycznej

Zasady projektowania dydaktycznego (Informatyka i TI)

-Umiejętności i kompetencje w zakresie oceny nauczania informatyki i technologii informacyjnej

-Ocena szkodliwego oddziaływania komputera (uzależnienia; ubezwłasnowolnienie; bezkrytyczny odbiór; brak umiejętności oceny zawartości merytorycznej; „bajka” TV jako środek kształtujący bezkrytycznego konsumenta).

-Umiejętność używania komputerów w procesie nauczania - uczenia się (ocena zawartości; zasady i metody nauczania; planowanie jednostki dydaktycznej; umiejętność uruchamiania (instalowania i dezinstalacji) mediów złożonych;

-Umiejętność projektowania i konstruowania programów edukacyjnych (indywidualizacja procesu nauczania uczenia się; diagnoza w zakresie: wiadomości i umiejętności, możliwości i preferencji poznawczych); strukturyzacja treści kształcenia (hipertekst); upoglądowienie: tekst, grafika, dźwięk, film i animacja, interaktywność, komunikacyjność; ewaluacja

-Indywidualizacja procesu nauczania-uczenia się: stymulacja procesów uwagi; diagnoza pedagogiczna; możliwości poznawcze; preferencje poznawcze. Stymulacja sensoryczna w przekazie informatycznym.

-Projektowanie dydaktyczne w edukacji informatycznej:

• Taksonomia celów;

• Treści kształcenia;

• Wymagania programowe i programy;

• Planowanie pracy dydaktycznej;

• Programy nauczania.

9. Istota i potrzeba planowania pracy dydaktycznej na lekcjach informatyki w szkole podstawowej

Jednym z ważnych elementów przygotowania dydaktycznego przyszłych nauczycieli, jest kształcenie umiejętności planowania pracy dydaktycznej. Umiejętność tę muszą posiadać nauczyciele wszystkich nauczanych przedmiotów szkolnych.

Planowanie w dydaktyce rozumie się jako obmyślanie działań nauczyciela w kierunku osiągnięcia założonych celów

Plan pracy dydaktyczno - wychowawczej nauczyciela informatyki - to zaprojektowany układ działań celowych, opisany za pomocą zadań dydaktycznych związanych z realizacją treści i celów edukacji informatycznej.

W etapie pierwszym po zapoznaniu się z wybranymi programami nauczania informatyki, w formie pisemnej przygotowuje się analizę programu wypisując najważniejsze grupy wiadomości (zagadnienia) i odpowiadające im umiejętności z całego programu, który jest sporządzony na pełny etap edukacji np. dla szkoły podstawowej, dla gimnazjum, itd.

W etapie drugim - zapoznanie z zasadami konstrukcji przyjętego planu dydaktyczno-wychowawczego. W realizowanych zajęciach plan ten zawiera następujące rubryki:

Lp.	Temat jednostki metodycznej	Liczba godzin	Temat jednostki lekcyjnej	Cele dydaktyczno wychowawcze	Metody nauczania uczenia się	Środki dydaktyczne	Uwagi

Kolejny etap - trzeci, polega na ustaleniu jednostek metodycznych i ich właściwej strukturyzacji.

Czwartym etap pracy nad kształtowaniem umiejętności planowania pracy dydaktyczno - wychowawczej polega na opracowaniu tematów jednostek lekcyjnych.

Kolejny piąty etap realizacji zajęć z dydaktyki informatyki poświęcony planowaniu pracy nauczyciela to opracowywanie celów dydaktyczno - wychowawczych do już ustalonych na cały rok szkolny tematów lekcji.

10. Plan i program nauczania informatyki w szkole podstawowej

11. Analiza schematu planu metodycznego. Ogniwa jednostki dydaktycznej
- tok lekcji

Istnieją czterech główne typy lekcji odpowiadające czterem strategiom.

TOK LEKCJI „PODAJĄCEJ”.

Podstawowy typ tego postępowania to lekcja obejmująca następujące momenty procesu kształcenia:

- organizacyjne i psychiczne przygotowanie klasy do pracy,

- sprawdzenie pracy domowej,

- przedstawienie i opracowanie nowych treści,

- integrowanie nowych treści z dawniej nabytymi i ich systematyzowanie,
- utrwalanie nowych treści przez próby stosowania ich w nowych sytuacjach,
- wyjaśnienie założeń pracy domowej.

TOK LEKCJI „PROBLEMOWEJ”

Lekcja typu problemowego obejmuje co najmniej następujące części:

- przygotowanie uczniów do pracy,

- sprawdzenie pracy domowej, jako nawiązanie do lekcji poprzedniej,

- stworzenie sytuacji problemowej i sformułowanie przez uczniów zagadnienia

głównego oraz kwestii z nim związanych,
- ustalenie planu pracy i w toku jego realizacji sformułowanie pomysłów
rozwiązania,

- sprawdzenie pomysłów rozwiązania na drodze empirycznej lub teoretycznej,

- usystematyzowanie i utrwalenie nowych wiadomości,

- zastosowanie ich w nowych sytuacjach praktycznych bądź teoretycznych -
na lekcji bądź w zadanej pracy domowej.

TOK LEKCJI „OPERACYJNEJ”

W najczęściej spotykanym typie lekcji i tego rodzaj u wyróżnić można następujące części:

- przygotowanie klasy do pracy i sprawdzenie zadania domowego,

- uświadomienie sobie przez uczniów zadania lekcji,

- ustalenie zasad i reguł umożliwiających wykonanie tego zadania,

- wzorowy pokaz danej czynności.

- wykonywanie pierwszych działań przez uczniów pod kontrolą nauczyciela,
- ćwiczenia systematyczne, odpowiednio urozmaicane,

- zadanie pracy domowej sprzyjającej utrwalaniu sprawności.

TOK LEKCJI „EKSPOZYCYJNEJ”

Oparte na toku czwartym zajęcia dydaktyczne obejmują zazwyczaj:

- przygotowanie klasy do pracy,

- poznanie i zrozumienie wiadomości o eksponowanym dziele i jego twórcy,
- uczestnictwo w ekspozycji dzieła niekiedy powtarzanej w całości lub we
fragmentach,

- dyskusja na temat głównych wartości dzieła

- twórcza aktywność uczniów zależna od charakteru dzieła

12. Przedstaw strukturę konspektu lekcji informatyki na dowolnym przykładzie

Temat: Paint - Wprowadzenie

1. Cele lekcji

a) Wiadomości

Uczeń:

• Powinien wiedzieć do czego służy program Paint,

• Powinien widzieć jak można wykorzystać program Paint.

b) Umiejętności

Uczeń:

• tworzy prosty rysunek w programie Paint,

• wykorzystuje podstawowe funkcje programu Paint.

2. Metoda pracy

Pogadanka, ćwiczenia praktyczne z komputerem.

3. Formy pracy

Indywidualna, zbiorowa.

3. Środki dydaktyczne

Komputery z programem PAINT, PREZENTACJA MULTIMEDIALNA, pliki z kolorowankami.

4. Czas trwania lekcji 45 minut

5. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

1. Nauczyciel wita się z uczniami.

2. Nauczyciel podaje uczniom temat lekcji oraz notatkę, którą uczniowie wpisują do zeszytu:

Notatka:

Temat: Program Paint- wprowadzenie. Poznanie podstawowych funkcji programu Paint.

b) Faza realizacyjna

Nauczyciel zadaje dzieciom pytania:

a) Jakie znacie programy, w których można tworzyć rysunki?

b) Jaki program występuje standardowo w systemie Windows?

c) Jak można otworzyć program Paint?

Nauczyciel prosi uczniów o otwarcie programu Paint przez wybranie poleceń

Nauczyciel poleca otworzyć uczniom plik z kolorowaną (kolorowani można ściągnąć ze stron: Wirtualna Polska-> Dla dzieci, www.puchatek.pl i wiele innych). Uczniowie wszelkie próby dotyczące pracy z programem wykonują na przygotowanym przez nauczyciela pliku. Nauczyciel omawia następujące funkcje Painta:

Nauczyciel poleca wykonanie pracy na temat pory roku, jaka jest w obecnej chwili lub inny dowolnie wybrany przez nauczyciela temat. Prosi uczniów o podpisanie swojej pracy i zapisanie pracy w swoim katalogu.

c) Faza podsumowująca

Nauczyciel kontroluje prace uczniów i ocenia ją. Nauczyciel żegna się z uczniami.

KONSPEKT - STRUKTURA DWUFAZOWA
(dla metody zajęć praktycznych jako wiodącej)

l. FAZA ORIENTACYJNA (około 10 minut)

1. Sprawdzenie pracy domowej, jeżeli jej treść wiąże się z celem i treścią przeprowadzanej lekcji.

2. Uświadomienie uczniom celu lekcji.

3. Ustalenie zasad i reguł, według których ćwiczy się sprawność bądź poprawność mówienia za pomocą pogadanki, instrukcji nauczyciela, podręcznika, słownika.

4. Ewentualny pokaz wzorcowej czynności, w której wykonywaniu mają się ćwiczyć uczniowie.

FAZA OPERACYJNA ( około 35 minut)

1. Wykonanie ćwiczeń pod kontrolą nauczyciela.

2. Samodzielne wykonanie ćwiczeń odpowiednio urozmaiconych.

3. Ewentualne zadanie pracy domowej kontynuującej ćwiczenie określonej sprawności.

13. Jakie są funkcje pracy domowej ucznia? Praca domowa na lekcjach informatyki.

PRACA DOMOWA UCZNIA

Praca domowa jest drugą po lekcji formą pracy dydaktyczno -wychowawczej, która nie może być spełniona (głównie ze względów czasowych) w czasie zajęć w szkole.

1. Funkcje pracy domowej.

-opanowanie określonych wiadomości,
-utrwalenie lub rozszerzenie materiału przerobionego na lekcji.
-zebranie pomocy naukowych: pocztówki, wycinki z gazet itp.
-kształtowanie określonych umiejętności i nawyków
-rozwijanie samodzielności myślenia i działania, teoretyczne i praktyczne.
-opanowanie wiadomości związanych z nową lekcja
-utrwalenie, pogłębienie lub rozszerzenie wiedzy poznanej w czasie lekcji.
-kształcenie określonych umiejętności sprawności
-rozwijanie samodzielności oraz posługiwaniu się wiedzą w praktyce.
-rozwijanie i pobudzanie nowych zainteresowań jak i pomysłowości, zdolności twórczych
-rozwijanie umiejętności uczenia się, wdrążenie do samokształcenia.
-kształtowanie nawyków ,systematycznego wykonywania zadań, pozytywnego stosunku do uczenia się.
-budowanie wiary we własne możliwości.

2. Praca domowa aby spełnić swe funkcje musi:
-łączyć się ściśle z praca lekcyjną
-jest właściwie zadana
-stosuje się odp. rodzaje zdań
-nie przeciążą się uczniów nadmierną liczba zadań domowych
-nie przekracza możliwości uczniów, jest zróżnicowana
-jest samodzielnie wykonana
-systematycznie się j kontroluje i ocenia.

14.Standardy wymagań z przedmioty informatyka w zakresie postaw uczniów oraz w zakresie ich wiadomości i umiejętności

15. Kontrola i ocena na lekcjach informatyki i TI. Rodzaje oceniania i ocen szkolnych.
Funkcje oceny szkolnej.

Kształtujące

ocenianie, które mierzy postęp ucznia, daje informację zwrotną pomocną w dalszym rozwoju.

Diagnostyczne

ocenianie, które ukazuje mocne i słabe strony ucznia. Jego zadaniem jest postawienie diagnozy: Czego nie wiesz.

Sumujące

Ocenianie, które dostarcza sumującej decyzji co do osiągnięć ucznia, podsumowując

wyniki kształcenia.

Kryterialne

ocenianie, w którym wszyscy uczniowie mogą otrzymać najlepsze oceny jeśli spełnią kryteria wymagań; wszyscy uczniowie mogą otrzymać najgorsze oceny jeśli nie spełnią tych kryteriów.

Ocena celująca
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeżeli jego wiedza i umiejętności wykraczają poza obowiązujący program nauczania:
Ocena bardzo dobra
Uczeń otrzymuje ocenę bardzo dobrą, jeżeli opanował zakres wiadomości oraz umiejętności określony na poziomie Nowicjusza:
Ocena dobra
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą, jeżeli nie opanował całkowicie zakresu
wiadomości oraz umiejętności na poziomie Nowicjusza:
Ocena dostateczna
Uczeń otrzymuje ocenę dostateczną, jeżeli samodzielnie lub z pomocą
nauczyciela wykonuje zadania o niewielkim stopniu trudności:
Ocena mierna
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą, jeżeli przy wydatnej pomocy
nauczyciela wykonuje zadania o niewielkim stopniu trudności:
Ocena niedostateczna
Uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną, jeżeli nawet przy pomocy
nauczyciela nie próbuje rozwiązać zagadnień o elementarnym stopniu trudności.

FUNKCJE OCENY SZKOLNEJ

Informacyjna - dostarcza informacji na temat poziomu wiedzy

Kontrolna - sprawdza postępy ucznia oraz umożliwia określenie drogi dalszego rozwoju

Motywacyjna - dopingująca ucznia

16.Przedstaw kryteria dowolnie wybranej oceny z informatyki w szkole podstawowej.

Poziom opanowania przez ucznia wiedzy i umiejętności określonych programem nauczania przedmiotu ocenia się w stopniach szkolnych.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który:

• Opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określonych programem nauczania informatyki;

• Sprawnie komunikuje się z komputerem za pomocą systemu operacyjnego i w pełni wykorzystuje jego możliwości;

• Swobodnie posługuje się omawianym oprogramowaniem użytkowym, umiejętnie dobiera je do wykonywanych zadań;

•  Dobrze zna pojęcia informatyczne, występujące w programie nauczania i swobodnie je stosuje;

• Posiadaną wiedzę informatyczną stosuje w zadaniach praktycznych i teoretycznych;

17.Korelacja między szkolnym i przedmiotowym systemem oceniania na przykładzie informatyki

18.Obszary kompetencji informatyczno-medialmych ucznia oraz kryteria ich oceny

Czynności poznawcze ucznia w procesie przetwarzania informacji Podstawowy kontakt ucznia w procesie kształcenia z wykorzystaniem multimedialnego oprogramowania technologii informacyjnej odbywa się poprzez zmysły. Odbiór docierających do ucznia informacji w postaci komunikatów drukowanych, dźwiękowych, obrazowych, symbolicznych i animacji jest bardzo zróżnicowany.
Rozwijanie twórczego myślenia informatyczno-medialnego ucznia Efektywne przygotowanie ucznia do twórczego rozwiązywania zadań dydaktycznych w środowisku informatyczno-medialnym w świecie szybkich zmian realizuje się przez poznanie, działanie i tworzenie. Wiedza ucznia kształtująca się w działaniu jest wynikiem interioryzacji operacyjnej uruchamiającej procesy poznawcze, emocjonalne i działanie..
Rys. 1. Płaszczyzny współdziałania w modelu czynności poznawczych i motorycznych

19.Osiągnięcia uczniów z zakresu informatyki po szkole podstawowej.

Podstawa programowa z informatyki dla szkoły podstawowej wymienia:

• Posługiwanie się komputerem w przystosowanym dla ucznia środowisku sprzętowym i programistycznym.

• Opracowywanie za pomocą komputera prostych tekstów, rysunków, motywów.

• Korzystanie z różnorodnych źródeł i sposobów zdobywania informacji oraz jej przedstawiania i wykorzystania.

• Stosowanie komputerów do wzbogacania własnego uczenia się i poznawania różnych dziedzin.

Uczeń po skończeniu szóstej klasy powinien :

• Potrafić obsługiwać się komputerem i urządzeniami z nim współpracującymi.

• Przestrzegać zasad bezpiecznej obsługi komputera, drukarki i innych urządzeń.

• Stosować odpowiednie przepisy i zasady dotyczące użytkowania programów i gier komputerowych.

• Przestrzegać zasad bezpiecznego poruszania się w Internecie.

• Tworzyć dokumenty, kopiować je i drukować.

• Edytować tekst, wstawiać tabele, rysunki, wykresy, diagramy z zastosowaniem odpowiednich programów komputerowych.

• Korzystać z różnego oprogramowania.

• Korzystać z różnych źródeł informacji, takich jak słowniki, encyklopedie, programy multimedialne oraz Internetu.

20. Ewaluacja dydaktyczna na zajęciach wspomaganych komputerem.

21.Organizacja pracy w pracowni informatycznej.

22 .Rola i zadania administratora i serwisanta szkolnego systemu informatycznego oraz

programisty szkolnych pomocy dydaktycznych wspomaganych komputerowo.

Administrator (potocznie admin) - informatyk zajmujący się zarządzaniem całością lub wydzieloną częścią systemu informatycznego, odpowiadający za jego sprawne działanie.

Do zadań administratora należy nadzorowanie pracy serwerów, dodawanie, ewentualna edycja danych, i kasowanie kont ich użytkowników, konfiguracja komputerów, instalowanie oprogramowania, dbanie o bezpieczeństwo systemu i opcjonalnie samych danych, nadzorowanie, wykrywanie i eliminowanie nieprawidłowości, asystowanie i współpraca z zewnętrznymi specjalistami przy pracach instalacyjnych, konfiguracyjnych i naprawczych, dbanie o porządek

Ze względu na zakres obowiązków, specjalistyczna wiedza typowego administratora może wykraczać poza znajomość administracji powierzonego mu oprogramowania lub sieci, i dotyczyć pogranicza takich kategorii jak m.in.: elektronika, znajomość wielu różnych języków programowania,

23.Regulamin pracowni informatycznej. Zasady bezpiecznej pracy z komputerem.

Regulamin pracowni informatycznej wg. Stanisława Juszczyka:

Czynności jakie należy wykonać przed rozpoczęciem zajęć:Uczeń powinien mieć założone obuwie zmienneStarannie wywietrzyć pomieszczenie pracowniSprawdzić kompletność stanowisk i pracowniUczeń sprawdza sprawność sprzętu, na którym zamierza pracowaćOtrzymać zgodę nauczyciela na uruchomieni komputeraPrzygotować komputer do pracyCzynności jakie należy wykonać po zakończeniu zajęć:Uzyskać zgodę nauczyciela na zakończenie zajęćWyłączyć komputerPrzewietrzyć pracownie i podnieść żaluzje (dyżurni)

Nie wolno:Wnosić jedzenia i picia, odzieży wierzchniej i obuwia zmiennegoSamowolnie naprawiać sprzęt komputerowy i inne urządzenia w pracowniUruchamiać własnego oprogramowaniaGrać na komputerachUżywać urządzeń telekomunikacyjnych (telefonów komórkowych)

24.Komunikacja interakcyjna ucznia z komputerem.

Komunikacja to proces wymiany informacji między jej uczestnikami. W przypadku informatyki będziemy to rozumieć jako wzajemne oddziaływanie pomiędzy człowiekiem a komputerem. Zachodzą poprzez interfejs użytkownika.

Rozpatrując rodzaje komunikacji, jaką dysponujemy podczas nauczania dziecka z wykorzystaniem komputera możemy wyróżnić trzy podstawowe grupy interfejsów(urządzeń umożliwiających komunikację z komputerem).

• Interfejs tekstowy - komunikacja odbywa się tu w formie tekstowej i przetwarzana jest z formy zrozumiałej dla człowieka na formę zrozumiałą dla komputera. Podstawowym urządzeniem „wejściowym” będzie tu klawiatura, a „wyjściowe” drukarka znakowa.

• Interfejs graficzny - umożliwia prezentację w formie wizualnej informacji przez komputer i gwarantuje bardziej intuicyjne poruszanie w środowisku programów komputerowych. Urządzenia „wejścia” to urządzenie wskazujące (np. myszka), a wyjściowe to wyświetlacz graficzny (np. monitor LCD)

• Interfejs dźwiękowy - umożliwia w niektórych programach komunikację słowną pomiędzy komputerem a dzieckiem. Urządzeniem wyjścia będzie mikrofon, a wyjścia słuchawki, lub głośniki.

Należy pamiętać, iż należy przekazać dziecku podstawowe informacje o bezpiecznej i wydajnej pracy podczas komunikowania się z komputerem. Należy dostosować odpowiednio miejsce pracy, by podczas interakcji z komputerem dziecko miało zapewnione jak najlepsze warunki.

25.Komunikacja ucznia z mediami dydaktycznymi - czynniki wpływające na percepcję informacji.

26.Funkcja multimedialnych materiałów dydaktycznych.

Multimedia, jako środki dydaktyczne, wzbogacają oraz wspierają proces nauczania-uczenia się,
a także zwiększają jego efektywność, wpływają na kształtowanie wartości człowieka, rozwijają intelektualnie i emocjonalnie, doskonalą wiedzę i umiejętność posługiwania się mediami

Multimedialne materiały dydaktyczne mogą pełnić w procesie kształcenia następujące funkcje:

• przekazywanie treści programowych;

• wizualizacja materiału nauczania;

• możliwość obiektywnego, rzetelnego i atrakcyjnego pomiaru osiągnięć;

• monitorowanie procesu dydaktycznego;

• stymulowanie uczniów do działań twórczych;

• wspomaganie procesu samodzielnego rozwiązywania zadań;

• stymulowanie zjawisk i procesów rzeczywistych będących przedmiotem kształcenia;

• wspieranie procesu rozwiązywania problemów

27.Prezentacje multimedialne w procesie dydaktycznym.

Nauczyciel często stosuje prezentacje multimedialne.

• w celu wprowadzenia, rozwinięcia lub zakończenia lekcji.

• Źródłem pozyskiwania prezentacji multimedialnych jest Np. Internet.

• Prezentacja multimedialne są skuteczną metodą w przekazywaniu wiedzy.

Dzięki nim:

• Dzieci poznają program do tworzenia prezentacji oraz będą przygotowani do dalszej pracy
  w gimnazjum

• Dzieci uczą się przedstawiać dane statystyczne na wybrane tematy

• Dzieci uczą się wyszukiwać informacje na dany temat

• Dzieci doskonalą obsługę techniczną programów multimedialnych

Cele edukacyjne prezentacji multimedialnej.

1.Podanie rzetelnej informacji w przystępny sposób, szybko, zwięźle, w łatwej do zapamiętania formie.

2.Wykorzystanie zalety łączenia obrazu i dźwięku.

3.Błyskotliwe przedstawienie wiadomości na dany temat.

4.Wykorzystanie możliwości wyszczególnienia i podkreślenia istotnych informacji.

5.Kształtowanie silnych relacji między nauczycielem - prezenterem a uczniem-odbiorcą.

Prezentacje multimedialne mogę być doskonałym narzędziem pracy nauczycieli, przez co mogą mieć duży wpływ na proces uczenia się uczniów. Odpowiednio przygotowane prezentacje z bogatymi efektami audiowizualnymi mogą pozytywnie wpływać na uczniów i dodatkowo motywować ich do pracy

28.Zasady wykorzystania projektora multimedialnego na lekcjach informatyki.

29.Poznanie rożnych dziedzin wiedzy i uczenia się z wykorzystaniem multimedialnych programów edukacyjnych.

Multimedia wspomagające proces kształcenia można podzielić na

Programy uczące np.:

• nauczanie różnych przedmiotów: matematyki, języka polskiego, plastyki i innych;

• nauczanie zintegrowane (kl. I - III) i blokowe np. Multimedialny Świat Jana Brzechwy i Juliana Tuwima;

• uczenie określonych umiejętności np. pisania na maszynie, gry na gitarze;

• nauczanie języków obcych np. EuroPlus + Angielski dla dzieci;

Programy prezentujące materiał nauczania np.:

• książki elektroniczne np. Ocean Life;

• podręczniki np. EduRomy Young Digital Poland;

• zbiory grafik np. ClipArt w Windows Draw 4.0;

Programy wspomagające proces opracowania materiału nauczania np.:

• czasopisma;

• poradniki i leksykony;

• encyklopedie np. Multimedialna Encyklopedia PWN;

• atlasy np. anatomiczne, geograficzne;

• słowniki językowe np. Multimedialny słownik Collinsa;

Programy dotyczące twórczości artystycznej np.:

• twórczość komputerowa np. Photo Lib;

• dotyczące sztuki np. Chopin - życie i twórczość;

Gry i zabawy edukacyjne np.

• gry zręcznościowe np. Pingwinek Kelwin;

• gry edukacyjne np. Gabi uczy cyferki;

• gry inscenizacyjne;

• gry intelektualne np. Podwodny świat, Entombed;

Programy wspierające monitoring dydaktyczny np.:

• bazy danych o uczniach;

• programy statystyczne;

Programy narzędziowe np.:

• pakiety graficzne np. CorelDraw;

• wspomagające projektowanie np. CAD/DRAW;

• przeglądarki;

• programy do "zrzucania" ekranów;

• programy do tworzenia prezentacji (aplikacji multimedialnych) np. PowerPoint;

• inteligentne systemy prezentacji wiedzy np. Hipermedia Professional;

Programy uzupełniające

• systemy ekspertowe do diagnostyki np. programy egzaminujące;

• symulacje komputerowe.

30.Poszukiwanie informacji i komunikowanie się za pośrednictwem sieci Internet.

8

---