Tenga Rinpocze

Poprzednie inkarnacje

Historia inkarnacji Tengi Rinpoczego zaczyna się w czasach ósmego Sangje Njenpy Rinpoczego , Tendzina Drubcioga. Jeden z uczniów Njenpy Rinpoczego był wybitnym Lamą o imieniu Gynkhen Samten. Tytuł “Gynkhen” oznacza “Znawca Strażników”, a nadany mu został, ponieważ uważano go za mistrza w medytacji Szing Kjonga, bóstwa opiekuńczego klasztoru Bencien . Lama Samten większość życia spędził na odosobnieniu i medytował na swego jidama Karma Pakszi oraz na strażnika Szing Kjonga. Mnóstwo osób przychodziło do niego po błogosławieństwo uwalniające od wielu rodzajów chorób i innych trosk. Kilka lat po śmierci Lamy Samtena, VIII Sangje Njenpa udał się w podróż do Lhasy. Po drodze został poproszony przez lokalnego zarządcę, Drukpę Puntsoka, o różne inicjacje. W rodzinie zarządcy natknął się na pewnego chłopca, który nagle poprosił, by Njenpa Rinpocze oddał mu jego trąbkę z kości udowej! Sangje Njenpa przypomniał sobie wówczas, że Lama Samten na krótko przed śmiercią dał mu na przechowanie taką trąbkę. Zrozumiał, że chłopiec musi być inkarnacją Lamy Samtena. A więc w kilka dni później, wracając z Lhasy, zabrał go do Bencien. Wkrótce po przybyciu do klasztoru chłopiec rozpoczął studia w zakresie teorii i praktyki tradycji Kagju i w ciągu jednego roku przypomniał sobie wszystkie rytuały i śpiewy stosowane w klasztorze Bencien. Po jakimś czasie wyświęcono go oficjalnie na mnicha

i nadano imię Karma Tendzin Ciegjal. Była to druga inkarnacja Tengi Rinpoczego. Gdy chłopiec skończył osiemnaście lat, Sangje Njenpa opowiedział mu historię Lamy Samtena. Dodał też, że ponieważ Lama Samten był bardzo wybitnym Lamą, Tendzin Ciegjal, jako jego inkarnacja, powinien być jak najlepszej myśli co do swej przyszłości. Następnie polecił chłopcu udać się na odosobnienie pod kierunkiem pierwszego Kongtrula Rinpoczego, Lodro Thaje, w klasztorze Palpung.

Tendzin Ciegjal uczynił zgodnie z radą swego Lamy i wyruszył do Palpung, by spotkać Lodro Thaje.

Pod jego kierunkiem odbył trzyletnie odosobnienie, uzyskując bardzo wyraźne oznaki powodzenia w praktyce. Lodro Thaje udzielił mu też pełnego przekazu tradycji Szangpa Kagju. Następnie Tendzin Ciegjal przez dalsze lata asystował Kongtrulowi Rinpoczemu, stale ucząc się od niego. Dziamgon Kongtrul był nim zachwycony i kiedy musiał na pewien czas wyjechać do Lhasy, jemu właśnie pozostawił pod opieką swój ośrodek odosobnień w Palpung.

Po kilku latach Kongtrul Rinpocze powrócił. Oświadczył wtedy, że zarówno pod względem wykształcenia, jak i urzeczywistnienia Tendzin Ciegjal jest teraz równy jemu samemu, dlatego powinien udać się

z powrotem do Bencien. Jako prezent pożegnalny własnoręcznie namalował dla niego tankę Sześcioramiennego Mahakali, który był szczególnym bóstwem medytacyjnym zarówno Lodro Thaje,

jak i Tendzina Ciegjala. Gdy obecny Tenga Rinpocze miał trzynaście lat, w klasztorze Bencien wybuchł pożar, który strawił również dom młodego Rinpoczego wraz z całym dobytkiem. Jedyną rzeczą, której ogień nie zaszkodził, była właśnie ta tanka. Rinpocze uważa to za dowód, że bóstwo mądrości rzeczywiście w niej zamieszkuje.

W czasie gdy drugi Tenga Rinpocze powrócił do Bencien, Njenpa Rinpocze już nie żył. Tendzin Ciegjal przejął więc zwierzchnictwo nad klasztorem i ośrodkiem odosobnieniowym. Wkrótce stał się też odpowiedzialny za wykształcenie dziewiątego Sangje Njenpy, Gelek Drubpa Njimy, który był skądinąd wujkiem obecnego Radha Czime Rinpoczego z Londynu.

Gdy Tendzin Ciegjal osiągnął już podeszły wiek, oznajmił pewnego dnia swoim mnichom, że ponieważ jest stary i coraz mniej sprawny, chciałby opuścić Bencien i udać się do pewnego bardzo przyjemnego ogrodu, by tam zamieszkać. To samo powiedział do Sangje Njenpy, przekazując mu pod opiekę, na czas swej nieobecności, całe swoje mienie, łącznie z purbą z meteorytowego żelaza, którą dostał wcześniej

od Sangje Njenpy oraz wspomnianą tanką Ciakdrukpy. W kilka dni później już nie żył.

Po paru latach do Bencien przyjechał poprzedni Tai Situ Rinpocze, Pema Łangciuk, i Sangje Njenpa poprosił go o wskazówki do znalezienia nowej inkarnacji swego Lamy, Tendzina Ciegjala. Tai Situpa natychmiast podał imiona rodziców oraz rok urodzenia dziecka i powiedział, że nie trzeba będzie jeździć po niego zbyt daleko od Bencien. Po krótkich poszukiwaniach odnaleziono obecnego, trzeciego Tengę Rinpoczego.

Obecna inkarnacja Tengi Rinpoczego

Czcigodny Tenga Rinpocze przyszedł na świat w 1932 roku, czwartego dnia szóstego miesiąca tybetańskiego. Został rozpoznany jako tulku w wieku ośmiu lat przez J.E. XI Tai Situ Rinpoczego, Pema Łangciuk. Ślubowanie Schronienia złożył u poprzedniego Sangje Njenpy Rinpoczego. Otrzymał wówczas imię Karma Tendzin Trinle Namgjal. Gdy miał szesnaście lat, intronizowano go jako tulku. W klasztorze Bencien w Tybecie otrzymał bardzo rozległe wykształcenie w zakresie rytuałów, filozofii, medycyny itd. W wieku dziewiętnastu lat przyjął dwa stopnie ślubowań mnisich od J.E. XI Tai Situ Rinpoczego.

W dwudziestym roku życia rozpoczął trzyletnie odosobnienie. W tym czasie stał się szczególnym mistrzem Sześciu Jog Naropy. Mówi się, że na tym odosobnieniu był jedyną osobą, u której nie zamarzała woda

w ofiarnych miseczkach. Był to wynik opanowania tummo - jogi ciepła psychicznego. Jako głównego jidama obrał Białą Tarę i stał się wybitnym mistrzem w tej praktyce.

Po ukończeniu odosobnienia Rinpocze został nauczycielem w Bencien. Po inwazji chińskiej w 1959 roku był zmuszony emigrować. Razem z Sangje Njenpą Rinpoczem wyruszyli najpierw do Tsurphu, a następnie wraz z J.Ś. XVI Karmapą opuścili Tybet. Udali się do Indii, gdzie zamieszkali w Rumteku, nowej siedzibie Karmapy, w księstwie Sikkim.

Rinpocze spędził w Rumteku siedemnaście lat. W 1967 roku został przez J.Ś. Karmapę mianowany Dordże Lobpynem (Wadżra-Mistrzem) klasztoru Rumtek, a tym samym i głównym Dordże Lobpynem całej szkoły Karma Kamtzang. Po kilku latach pełnienia tej funkcji Rinpocze dotknięty został chorobą kości, która szczególnie zaatakowała prawą nogę. J.Ś. Karmapa doradził, by Rinpocze udał się na leczenie do Darjeelingu. Jednak przeprowadzona tam pięciomiesięczna kuracja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Jego Świątobliwość zasugerował więc szukanie dalszej pomocy medycznej w Kathmandu.

Tak więc w 1976 roku Rinpocze osiadł w Kathmandu (Nepal), gdzie w ostatnich latach zbudował klasztor kontynuujący tradycję klasztoru Bencien z Tybetu.

Już w 1974 roku Tenga Rinpocze towarzyszył J.Ś. Karmapie w jego pierwszej podróży na Zachód.

W 1978 roku Karmapa poradził swym zachodnim uczniom, by zaprosili Tengę Rinpoczego do Europy,

a także poprosił ich, aby pomogli mu w leczeniu choroby. Przy tej okazji Karmapa napisał list do swych zachodnich uczniów, rekomendując Rinpoczego jako wysoce urzeczywistnionego mistrza i radził im podążać za jego pouczeniami. Tenga Rinpocze spędził wówczas dziesięć miesięcy w Danii. Odwiedzał też inne kraje.

Mniej więcej w tym samym czasie J.Ś. Karmapa wysłał także list do Tengi Rinpoczego, prosząc go,

by został oficjalnym reprezentantem Karmapy w Azji Południowo-Wschodniej i opiekował się tamtejszymi ośrodkami Karma Kagju. Jednocześnie do tamtejszych ośrodków przesłał listy mówiące, że Tenga Rinpocze będzie od teraz ich przewodnikiem. Z powodu trwającego leczenia oraz wzrastającej liczby uczniów na Zachodzie, Rinpocze nie mógł od razu pojechać do Południowo-Wschodniej Azji, a

ni zamieszkać tam na stałe. Jednak zgodnie z obietnicą daną Karmapie, Tenga Rinpocze odwiedza regularnie Malezję, Tajwan i Hong Kong, przynosząc pożytek wielu uczniom i wspierając istniejące tam ośrodki Karma Kagju.

Od 1979 roku Rinpocze regularnie odwiedza ośrodki Kagju na Zachodzie. Jego głęboka wiedza obejmująca wszystkie dziedziny buddyzmu, jego doświadczenie jako mistrza medytacji, wieloletnia znajomość naszego stylu życia i niestrudzona gotowość wspierania miłością każdej istoty sprawiły,

że wielu zachodnich uczniów obrało go sobie za duchowego nauczyciela.

---