Lista leków dla studentów kierunku lekarskiego,

których znajomość jest wymagana do zaliczenia kolokwium z ćwiczeń V - IX

Leki, których nazwy zostały wytłuszczone i podkreślone - student powinien znać szczegółową charakterystykę (mechanizm działania, działania farmakologiczne, podstawowe dane farmakokinetyczne, działania niepożądane, wskazania, przeciwwskazania dla konkretnego leku) oraz dawkowanie. Student powinien umieć zapisać lek na recepcie bez pomocy Pharmindexu.

Leki, których nazwy zostały wytłuszczone - student powinien znać szczegółową charakterystykę (mechanizm działania, działania farmakologiczne, podstawowe dane farmakokinetyczne, działania niepożądane, wskazania, przeciwwskazania dla konkretnego leku).

Leki, których nazwy zapisano zwykłą czcionką - student powinien umieć zaklasyfikować te leki do odpowiedniej grupy farmakologiczno-terapeutycznej i umieć je scharakteryzować na podstawie znajomości grupy leków (mechanizm działania, działania farmakologiczne, podstawowe dane farmakokinetyczne, działania niepożądane, wskazania, przeciwwskazania dla grupy leków).

UKŁAD PRZYWSPÓŁCZULNY

1. Betanechol

2. Carbachol

3. Pilocarpine

4. Cevimeline

5. Varenicline

6. Edrophonium

7. Neostygmine

8. Rivastigmine

9. Fizostygmina

10. Pyridostygmine

11. Atropine sulfate

12. Hyoscine Butylobromide

13. Tropicamide

14. Tolterodine

15. Ipratropium bromide

16. Tiotropium

UKŁAD WSPÓŁCZULNY

17. Fenoterol hydrobromide

18. Salbutamol

19. Salmeterol

20. Formoterol

21. Isoproterenol

22. Dopamine

23. Dobutamine

24. Epinephrine

25. Norepinephrine

26. Tetryzoline

27. Xylometazoline

28. Fenoksybenzamina

29. Fentolamina

30. Ephedrine

31. Pseudoephedrine

32. Amphetaine

33. Cocaine

34. Propranolol hydrochloride

35. Acebutolol

36. Atenolol

37. Metoprolol tartrate

38. Acebutolol

39. Carvedilol

40. Bisoprolol

41. Nebivolol

42. Labetalol

43. Doxazosin

44. Alfuzosin

45. Methyldopa

46. Clonidine

47. Rilmenidine

48. Theophylline

BLOKERY KANAŁU WAPNIOWEGO

49. Pentoxifylline

50. Amlodipine

51. Felodipine

52. Nitrendipine

53. Verapamil hydrochloride

54. Diltiazem

ACE - I, ARB

55. Perindopril

56. Enalapril

57. Lisinopril

58. Ramipril

59. Captopril

60. Losartan

61. Valsartan

NITRATY

63. Glyceryl trinitrate

64. Isosorbide dinitrate

65. Molsidomine

66. Nitroprusside sodium

67. Sildenafil

WAZODILATORY

68. Dihydralazine

69. Diazoxide

70. Minoxidil

71. Milrinon

72. Nicergoline

DIURETYKI

73. Acetazolamide

74. Furosemide

75. Torasemide

76. Ethacrynic acid

77. Hydrochlorothiazide

78. Indapamide

79. Spironolactone

80. Eplerenone

81. Mannitol

ANEMIA

82. Ferrous sulfate

83. Cyanocobalamin

84. Folic acid

85. Epoetin alfa

86. Digoxin

ANTYARYTMICZNE

87. Esmolol

88. Procainamide

89. Quinidine sulfate

90. Sotalol hydrochloride

91. Propafenone hydrochloride

92. Amiodarone

93. Adenosine

94. Magnesium sulfate

95. Ivabradine

DYSLIPIDEMIE

96. Fenofibrate

97. Atorvastatin

98. Simvastin

99. Rosuvastatin

100. Colestyramine

101. Ezetimibe

NACZYNIA

102. Diosmin

103. Troxerutin

104. Ascorbic acid

KRZEPNIĘCIE KRWI

105. Acenocoumarol

106. Warfarin

107. Heparin

108. Enoxaparin

109. Dalteparin

110. Rivaroxaban

111. Dabigatran

112. Fondaparinux sodium

113. Lepirudin

114. Bivalirudin

115. Tranexamic acid

116. E-Aminocaproic acid

117. Abciksimab

118. Tirofiban

119. Clopidogrel

120. Prasugrel

121. Ticagrelor

122. Alteplase

123. Streptokinase

124. Phytomenadione

_______________________________________________________________________________

układ przywspółczulny

Pilocarpine hydrochloride

• Pilocarpinum WZF 2% - krople do oczu (roztwór 20 mg/ml)- Wskazania / Dawkowanie:

• Jaskra pierwotna z otwartym lub zamykającym się kątem przesączania. 1-2 krople do worka spojówkowego co 6-8 h. W napadzie ostrej jaskry z zamykającym się kątem przesączania: 1 kropla do worka spojówkowego co 5 min do uzyskania zwężenia źrenicy.

• Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostre i przewlekłe zapalenie tęczówki i/lub ciałka rzęskowego, niektóre postacie jaskry wtórnej, zapalenie rogówki i/lub przedniego odcinka błony naczyniowej, odwarstwienie siatkówki obecnie lub w wywiadzie albo stany do niego predysponujące, okres karmienia piersią.

• Wskazania z ChPL: Jaskra z otwartym kątem przesączania.

• Jaskra z wąskim kątem przesączania.

• Magistralne krople do oczu - 1 - 2%

• Magistralna maść do oczu - 2%

• Magistralne krople doustne - dawka zwykle stosowana 5-10 mg; max. dawka jednorazowa 20 mg; max. dawka dobowa 40 mg;

Atropine sulfate

• Atropinum sulfuricum - roztwór do wstrzyknięć, (ampułki 0,5 mg; 1 mg)-Wskazania / Dawkowanie:

• Bradykardia zatokowa, zaburzenia rytmu serca. Dorośli i dzieci po 12. rż. I.v. lub i.m. 0,3-0,6 mg co 4-6 h do dawki całkowitej 2 mg. W reanimacji 0,5 mg, dawkę powtarzać co 5 min do ustabilizowania rytmu serca. W przypadku zatrzymania rytmu serca i.v. jednorazowo 3 mg; jeżeli podanie i.v. jest niemożliwe, można podać przez rurkę dotchawiczą dawkę 2-3 razy większą niż podawana i.v. U dzieci w ciężkich zaburzeniach rytmu 20 µg/kg mc.; szczegółowe informacje - patrz: zarejestrowane materiały producenta.

• Premedykacja. Dorośli i dzieci po 12. rż. I.m. lub s.c. 0,3-0,6 mg 30-60 min przed zabiegiem lub ta sama dawka i.v. bezpośrednio przed zabiegiem. Dzieci. S.c. W zależności od masy ciała 0,1-0,6 mg; szczegółowe informacje - patrz: zarejestrowane materiały producenta.

• Zatrucie związkami fosforoorganicznymi, lekami cholinomimetycznymi. Zatrucie grzybami zawierającymi muskarynę. I.v. lub i.m. 1-2 mg co 5-60 min do zaniku objawów zatrucia; dawka maks. 100 mg w ciągu pierwszych 24 h. Dzieci. I.v. lub i.m. 50 µg/kg mc. co 10-30 min do zaniku objawów zatrucia.

• Odwracanie bloku nerwowo-mięśniowego. Dorośli. I.v. 0,6-1,2 mg kilka minut przed podaniem 0,5-2 mg neostygminy lub równocześnie z jej podaniem. Noworodki, niemowlęta i dzieci i.v. 20 µg/kg mc., maks. 0,6 mg.

• Stany spastyczne mięśni gładkich (kolka żółciowa, nerkowa). Dorośli. I.m. lub i.v. 0,5-1 mg.

• W diagnostyce radiologicznej (w celu wywołania rozkurczenia mięśni gładkich i zwolnienia pasażu jelitowego). Dorośli. I.m. 1 mg.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, jaskra z zamykającym się kątem przesączania, zaburzenia drożności przewodu pokarmowego lub dróg moczowych; przeciwwskazania te nie odnoszą się do stosowania atropiny w stanach zagrożenia życia.

• Atropinum sulfuricum WZF 1% - krople do oczu (roztwór 10 mg/ml)- Wskazania / Dawkowanie:

• W celu długotrwałego rozszerzenia źrenicy, w badaniach diagnostycznych oka oraz badaniu refrakcji u małych dzieci. Miejscowo do worka spojówkowego, po odpowiednim rozcieńczeniu roztw. 1%. Dzieci. Do 3. rż. - roztw. 0,25% - 1 kropla 2 ×/d przez 5 dni, dzieci 3.-6. rż. - roztw. 0,5% - 1 kropla 2 ×/d przez 5 dni, dzieci po 6. rż. - roztw. 1% - 1 kropla 2 ×/d przez 3 dni. Dodatkową dawkę można podać bezpośrednio przed badaniem okulistycznym.

• W leczeniu zapalenia tęczówki i ciałka rzęskowego w celu zapobiegania zrostom tęczówkowo-soczewkowym. Miejscowo do worka spojówkowego, po 1 kropli roztw. 1% maks. 2 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na cholinolityki lub którykolwiek składnik preparatu, jaskra pierwotna z możliwością zamknięcia kąta przesączania, jaskra z zamykającym się kątem przesączania.

• Wskazania z ChPL: - Długotrwałe rozszerzenie źrenicy, badania diagnostyczne oka, badania refrakcji u małych dzieci.

• - Leczenie zapalenia tęczówki i ciała rzęskowego w celu zapobiegania zrostom tęczówkowo-soczewkowym.

• Preparaty magistralne - proszki, krople doustne, czopki

Dawki doustne siarczanu atropiny	Jednorazowa	Dobowa
Dawka zwykle stosowana	0,25 mg - 0,5 mg	2 mg
Dawka maksymalna	2 mg	3 mg

Tiotropium

• Spiriva - proszek do inhalacji w kapsułce twardej (18 µg)-Wskazania / Dawkowanie:

• Środek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym w POChP. Dorośli. Inhalacja zawartości 1 kaps. 1 ×/d. Podawać o tej samej porze, wyłącznie za pomocą aparatu HandiHaler.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na bromek tiotropium, atropinę albo jej pochodne (takie jak ipratropium lub oksytropium) bądź na substancję pomocniczą (laktoza).

• Wskazania z ChPL: Tiotropium jest wskazany jako lek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym w celu złagodzenia objawów u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).

• Spiriva® Respimat - roztwór do inhalacji (2,5 µg/dawkę)-Wskazania / Dawkowanie:

• Środek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym w POChP. Dorośli. Wziewnie. 2 rozpylenia z inhalatora Respimat 1 ×/d, o tej samej porze.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na bromek tiotropium, atropinę albo jej pochodne (takie jak ipratropium lub oksytropium) bądź na substancję pomocniczą.

Ułkad współczulny

Salbutamol

• Salbutamol WZF - tabletki (2 mg, 4 mg)-Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie astmy, skurczu oskrzeli i/lub odwracalnych stanów skurczowych dróg oddechowych. P.o. Dorośli i dzieci po 12. rż. Początkowo 2-4 mg do 3-4 ×/d, nie częściej niż co 6 h. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać do dawki maks. 8 mg 4 ×/d. U osób w podeszłym wieku oraz ze zwiększoną wrażliwością na aminy sympatykomimetyczne początkowo 2 mg do 4 ×/d. Dzieci 6.-12. rż. Początkowo 2 mg, nie częściej niż co 6 h, do 3-4 ×/d. W razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać do dawki maks. 6 mg 4 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować w poronieniu zagrażającym.

• Salbutamol Hasco - syrop (2 mg/5 ml)-Wskazania / Dawkowanie:

• Stany skurczowe oskrzeli w przebiegu astmy oskrzelowej i POChP. P.o. Dorośli i dzieci po 12. rż. 4 mg 3-4 ×/d. Dzieci 6.-12. rż. 2 mg 3-4 ×/d. Dzieci 2.-6. rż. 1-2 mg 3-4 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować w poronieniu zagrażającym oraz w zapobieganiu przedwczesnemu porodowi.

• Wskazania z ChPL: Produkt leczniczy stosowany jest w stanach skurczowych oskrzeli w przebiegu astmy oskrzelowej i w odwracalnej obturacji dróg oddechowych.

• Salbutamol WZF - roztwór do wstrzyknięć (ampułki 0,5 mg)-Wskazania / Dawkowanie:

• Ciężkie stany skurczowe dróg oddechowych. S.c. lub i.m. 0,5 mg, w razie potrzeby powtórzyć po 4 h. I.v. 0,25-0,5 mg, w razie konieczności powtórzyć po 15 min, najlepiej we wlewie kroplowym z szybkością 5 µg/min, kontrolując tętno i ciśnienie tętnicze. W trakcie stosowania i.v. wskazana jest tlenoterapia i suplementacja potasu. Wziewnie, w nebulizacji 2,5-5 mg, w stanie astmatycznym co 1-3 h.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, świeży zawał serca. Nie stosować w poronieniu zagrażającym.

• Ventolin - aerozol (100 g/dawkę)-Działanie:

• Krótko działający b2-adrenomimetyk

• Wskazania / Dawkowanie:

• Skurcz oskrzeli, odwracalna obturacja dróg oddechowych. Dorośli i młodzież. W celu przerwania skurczu 100-200 µg. Dzieci do 12. rż. 100 µg, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 200 µg.

• Profilaktycznie przed wysiłkiem w astmie wysiłkowej lub przed spodziewanym kontaktem z alergenem wywołującym zwykle napad duszności. Dorośli i mlodzież. 200 µg 10-15 min przed wysiłkiem lub spodziewanym kontaktem z alergenem. Dzieci do 12. rż. 100 µg przed wysiłkiem lub spodziewanym kontaktem z alergenem, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 200 µg.

• Podawać wziewnie, bezpośrednio z inhalatora lub komory inhalacyjnej Volumatic, zaś u niemowląt i małych dzieci z komory inhalacyjnej Babyhaler. Dawka maks. u dzieci do 12. rż. 200 mg 4 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować w zapobieganiu porodowi przedwczesnemu ani w poronieniu zagrażającym.

• Wskazania z ChPL: Ventolin, aerozol wziewny zaleca się w leczeniu skurczu oskrzeli lub w przypadku odwracalnej obturacji dróg oddechowych.

• Lek może być przyjmowany zapobiegawczo przed wysiłkiem przez pacjentów z astmą wysiłkową, a także przed przewidywanym kontaktem z alergenami powodującymi zwykle napad duszności.

• Ventolin, aerozol wziewny jest szczególnie zalecanym lekiem w leczeniu astmy o łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim przebiegu pod warunkiem, że jego zastosowanie nie opóźnia rozpoczęcia podawania wziewnych glikokortykosteroidów.

Formoterol

• Oxodil PPH - proszek do inhalacji w kapsułce twardej (12 g)-Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie podtrzymujące astmy oskrzelowej, w skojarzeniu z wziewnymi kortykosteroidami. Dorośli. Wziewnie 12 µg (1 inhalacja) 1-2 ×/d, niekiedy 24 µg (2 inhalacje) 2 ×/d. Dawka maks. 48 µg/d.

• Łagodzenie objawów obturacji dróg oddechowych oraz zapobieganie objawom wywołanym wysiłkiem u chorych na astmę oskrzelową, jeżeli leczenie kortykosteroidami jest niewystarczające. Dorośli. Wziewnie 12 µg (1 inhalacja) przed wysiłkiem. Dawka maks. 48 µg/d.

• Leczenie objawów obturacji dróg oddechowych u chorych na POChP. Dorośli. Wziewnie 12 µg (1 inhalacja) 1-2 ×/d. Maks. dawka jednorazowa 24 µg (2 inhalacje), maks. dawka dobowa 48 µg (4 inhalacje).

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

• Wskazania z ChPL: Formoterol jest wskazany w leczeniu podtrzymującym astmy, w skojarzeniu z wziewnymi kortykosteroidami. Formoterol jest wskazany w łagodzeniu objawów obturacji dróg oddechowych oraz w zapobieganiu objawom wywołanym wysiłkiem u pacjentów z astmą, jeżeli nie uzyskano zadowalającej kontroli astmy za pomocą odpowiedniego leczenia kortykosteroidami. Formoterol jest również wskazany w leczeniu objawów obturacji dróg oddechowych u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).

• Zaleca się, aby leczenie produktem rozpoczynał lekarz pulmonolog.

Epinephrine

• Adrenalina WZF - roztwór do wstrzyknięć (ampułka 1 mg)-Wskazania / Dawkowanie:

• Resuscytacja krążeniowo-oddechowa w przypadku zatrzymania krążenia. I.v. Dorośli. 1 mg po 10-krotnym rozcieńczeniu lub bez rozcieńczania, podając następnie bolus 10 ml 0,9% roztw. NaCl. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 3-5 min. Po przywróceniu krążenia w razie konieczności podawać małe dawki (bolusy 50-100 µg), aż do uzyskania właściwego ciśnienia tętniczego. Dzieci. 10 µg/kg mc./min. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 3-5 min. Po przywróceniu krążenia, jeśli to konieczne, podawać we wlewie 0,05-1 µg/kg mc./min, do uzyskania oczekiwanego efektu.

• Wstrząs anafilaktyczny i inne nasilone reakcje alergiczne. I.m. lub s.c. (we wstrząsie anafilaktycznym preferowane jest podanie i.m.). Dorośli. 0,3-0,5 mg. W ciężkich przypadkach 1 mg w dawce jednorazowej. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 10-15 min, w niektórych przypadkach co 5 min. Dzieci. 10 µg/kg mc., maks. jednorazowo 0,5 mg. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 10-15 min. I.v. w powolnym wlewie po rozcieńczeniu 10-krotnym lub większym, wyłącznie u chorych w ciężkim, zagrażającym życiu wstrząsie lub w szczególnych przypadkach, np. w trakcie znieczulenia ogólnego. Dorośli 0,3-1 mg. Dzieci. 10 µg/kg mc.

• Napad astmy. S.c. lub i.m. Dorośli. 0,3 mg. Dawkę można powtórzyć trzykrotnie co 20 min. Dzieci. 10 µg/kg mc., maks. jednorazowo 0,5 mg. Dawkę można powtórzyć dwukrotnie co 20 min, a następnie w razie potrzeby co 4 h.

• Ciężka bradykardia oporna na atropinę. I.v. we wlewie. Dorośli. 2-10 µg/min. Dzieci. 0,05-1 µg/kg mc./min.

• Leczenie II rzutu we wstrząsie kardiogennym. I.v. Dorośli. 0,05-0,5 µg/kg mc./min. Dzieci. 0,05-1 µg/kg mc./min.

• W stanach zagrożenia życia, w przypadku braku dojścia dożylnego, lek można podać do jamy szpikowej w dawkach stosowanych i.v. lub dotchawiczo po rozcieńczeniu, u dorosłych w dawce 3 mg, u dzieci - 100 µg/kg mc.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu; w stanie zagrożenia życia nie ma bezwzględnych przeciwwskazań.

• Wskazania z ChPL: - Nagłe zatrzymanie krążenia - resuscytacja krążeniowo-oddechowa.

• - Wstrząs anafilaktyczny oraz inne ostre reakcje alergiczne.

• - Napad astmy oskrzelowej - w celu przerwania skurczu oskrzeli.

• - Ciężka bradykardia.

• - Wstrząs kardiogenny - jako wazopresor.

• Adrenalina WZF - roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawka 0,3 mg/dawkę)-Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie doraźne w nagłych przypadkach wystąpienia ostrych reakcji alergicznych (anafilaksja) oraz anafilaksji samoistnej. I.m., w przednioboczną część uda. Dorośli i dzieci >30 kg mc. Zwykle 0,3 mg natychmiast po wystąpieniu objawów wstrząsu anafilaktycznego; miejsce aplikacji masować przez 10 s po wstrzyknięciu. Niekiedy (np. u osób o większej masie ciała) konieczne może być wykonanie po 10-15 min powtórnego wstrzyknięcia z innej ampułkostrzykawki. Dzieciom <30 kg mc. nie można podać dawki <0,3 mg z odpowiednią dokładnością, dlatego mniejsze dawki zaleca się wyłącznie w sytuacjach zagrażających życiu.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu; w stanie zagrożenia życia brak bezwzględnych przeciwwskazań.

• Anapen - roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawka 0,3 mg /dawkę)-Wskazania / Dawkowanie:

• Doraźne leczenie w nagłych przypadkach ostrych reakcji alergicznych (anafilaksji), anafilaksji powysiłkowej lub samoistnej. I.m., w przednioboczną część uda. Dorośli. Jednorazowo 0,3 mg (1 amp. Anapen). U osób o większej masie ciała konieczne może być podanie więcej niż 1 wstrzyknięcia w celu odwrócenia skutków reakcji alergicznej. Czasami pojedyncza dawka epinefryny może być niewystarczająca do całkowitego odwrócenia skutków ostrej reakcji alergicznej - w takich przypadkach 2. wstrzyknięcie dodatkowej dawki (z innej strzykawki) można wykonać po 10-15 min. Dzieci. Jednorazowo 0,15 mg (1 amp. Anapen Junior) lub 0,3 mg (1 amp. Anapen), zależnie od masy ciała. Dawki <0,15 mg nie można podawać z odpowiednią dokładnością u dzieci <15 kg mc., dlatego mniejsze dawki zaleca się wyłącznie w sytuacjach zagrażających życiu.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

• Anapen Junior - roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawka 0,15 mg/dawkę)-Wskazania / Dawkowanie:

• Doraźne leczenie w nagłych przypadkach ostrych reakcji alergicznych (anafilaksji), anafilaksji powysiłkowej lub samoistnej. I.m., w przednioboczną część uda. Dorośli. Jednorazowo 0,3 mg (1 amp. Anapen). U osób o większej masie ciała konieczne może być podanie więcej niż 1 wstrzyknięcia w celu odwrócenia skutków reakcji alergicznej. Czasami pojedyncza dawka epinefryny może być niewystarczająca do całkowitego odwrócenia skutków ostrej reakcji alergicznej - w takich przypadkach 2. wstrzyknięcie dodatkowej dawki (z innej strzykawki) można wykonać po 10-15 min. Dzieci. Jednorazowo 0,15 mg (1 amp. Anapen Junior) lub 0,3 mg (1 amp. Anapen), zależnie od masy ciała. Dawki <0,15 mg nie można podawać z odpowiednią dokładnością u dzieci <15 kg mc., dlatego mniejsze dawki zaleca się wyłącznie w sytuacjach zagrażających życiu.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

• Epipen Senior- roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawka 0,3 mg /dawkę)-Wskazania / Dawkowanie:

• Doraźne leczenie nagłych przypadków wstrząsu anafilaktycznego lub reakcji alergicznych. I.m. Dorośli. Jednorazowo 0,3 mg (EpiPen Senior); jeśli objawy nie ustępują, po 5-15 min można podać 2. dawkę leku. Dzieci. Dawkę ustala się indywidualnie, w zależności od masy ciała (0,01 mg/kg mc.); zwykle jednorazowo 0,15 mg (EpiPen Jr.); jeśli objawy nie ustępują, po 5-15 min można podać 2. dawkę leku.

• Przeciwwskazania:

• W stanach zagrożenia życia brak przeciwwskazań do stosowania.

• Epipen Junior - roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawka 0,15 mg/dawkę)

Xylometazoline

• Xylometazolin WZF 0,05% - krople do nosa (roztwór 0,5 mg/ml)-Działanie:

• Lek pobudzający receptory α-adrenergiczne, pochodna imidazoliny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie pomocnicze ostrego nieżytu nosa pochodzenia wirusowego lub bakteryjnego, ostrego lub przewlekłego zaostrzającego się zapalenia zatok przynosowych, alergicznego nieżytu błony śluzowej nosa, ostrego zapalenia ucha środkowego (w celu udrożnienia trąbki słuchowej). Roztw. 0,05%. Dzieci 2.-12. rż. 1-2 krople do każdego otworu nosowego 1 ×/d lub 2 ×/d co 8-10 h; maks. 3 dawki do otworu nosowego na dobę. Roztw. 0,1%. Dorośli i dzieci po 12. rż. 2-3 krople do każdego otworu nosowego co 8-10 h; maks. 3 dawki do otworu nosowego na dobę. Leczenie zwykle nie powinno trwać dłużej niż 3-5 dni.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa. Nie stosować u pacjentów po usunięciu przysadki lub po innych zabiegach chirurgicznych przebiegających z odsłonięciem opony twardej.

• Xylometazolin WZF 0,1% - krople do nosa (roztwór 1 mg/ml)

Pseudoephedrine

• Gripex - tabletki (preparat złożony)-Działanie:

• Preparat złożony o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym, przeciwkaszlowym i obkurczającym naczynia

• Wskazania / Dawkowanie:

• Doraźne leczenie objawów przeziębienia, grypy, stanów grypopodobnych, zapalenia zatok przynosowych (gorączka, nieżyt nosa, kaszel, ból głowy, gardła, bóle mięśniowe i kostno-stawowe). P.o. Dorośli i dzieci po 12. rż. 1-2 tabl. 3-4 ×/d, maks. 8 tabl./d. Dzieci 6.-12. rż. 1 tabl. 3-4 ×/d, maks. 4 tabl./d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, stosowanie inhibitorów MAO równolegle lub w ciągu ostatnich 14 dni, równoległe stosowanie innych leków zawierających paracetamol, wrodzony niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, ciężka niewydolność nerek lub wątroby, ciężkie nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, choroba alkoholowa, astma oskrzelowa, ciąża, okres karmienia piersią. Nie stosować u dzieci do 6. rż.

• Sudafed - tabletki (60 mg)-Działanie:

• Sympatykomimetyk

• Wskazania / Dawkowanie:

• Objawowe leczenie zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych w przebiegu przeziębienia, grypy, alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Dorośli i dzieci po 12. rż. P.o. 60 mg 3-4 ×/d, dzieci maks. przez 4 dni. Stosować ostrożnie u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub umiarkowanymi albo ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka choroba wieńcowa, stosowanie inhibitorów MAO równolegle lub w ciągu ostatnich 14 dni, równoległe stosowanie furazolidonu.

Propranolol hydrochloride

• Propranolol WZF - tabletki (10 mg; 40 mg)-Działanie:

• Niewybiórczy β-adrenolityk niewykazujący wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze. Dorośli. P.o. Początkowo 80 mg 2 ×/d, następnie dawkę można stopniowo zwiększać do 160-320 mg/d.

• Choroba niedokrwienna serca, z wyjątkiem dławicy naczynioskurczowej (Prinzmetala). Dorośli. P.o. Początkowo 40 mg 2-3 ×/d, następnie dawkę można stopniowo zwiększać do 120-240 mg/d.

• Zaburzenia rytmu serca nadkomorowe i komorowe. Leczenie wspomagające nadczynności tarczycy i przełomu tarczycowego. Kardiomiopatia przerostowa. Dorośli. P.o. 10-40 mg 3 ×/d.

• Prewencja pierwotna i wtórna zawału serca u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Dorośli. P.o. Leczenie należy rozpocząć między 5. a 21. dniem od wystąpienia zawału serca. Początkowo 40 mg 4 ×/d przez 2-3 dni, następnie można podawać 80 mg 2 ×/d.

• Drżenie samoistne. Dorośli. P.o. Początkowo 40 mg 2-3 ×/d, zwykle stosuje się 80-160 mg/d.

• Profilaktyka migreny. Dorośli i dzieci po 12. rż. P.o. Początkowo 40 mg 2-3 ×/d, zwykle stosuje się 80-160 mg/d. Dzieci 6.-12. rż. 20 mg 2-3 ×/d.

• Stany lęku i niepokoju, zwłaszcza typu somatycznego. Dorośli. P.o. 40 mg 1-3 ×/d.

• Profilaktyka krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z nadciśnieniem wrotnym i żylakami przełyku. Dorośli. P.o. Początkowo 40 mg 2 ×/d, następnie 80-160 mg 2 ×/d; dawkę dostosować tak, aby uzyskać zmniejszenie częstotliwości rytmu serca o ok. 25%.

• Postępowanie okołooperacyjne w przypadku guza chromochłonnego nadnerczy (w skojarzeniu z lekami α-adrenolitycznymi). Dorośli. P.o. Przed zabiegiem 60 mg/d przez 3 dni, w przypadkach nieoperacyjnych guzów złośliwych 30 mg/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, astma oskrzelowa, stany skurczowe oskrzeli, bradykardia, wstrząs kardiogenny, niekontrolowana niewydolność serca, niedociśnienie tętnicze, kwasica metaboliczna, długotrwałe głodzenie, ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego, blok serca II i III stopnia, dławica naczynioskurczowa (Prinzmetala), zespół chorego węzła zatokowego, nieleczony guz chromochłonny, ryzyko niewyrównania hipoglikemii (m.in. osoby wyniszczone, chore na cukrzycę, z przewlekłymi chorobami wątroby lub stosujące preparaty hamujące pełną odpowiedź na katecholaminy).

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze.

• Leczenie dławicy piersiowej - poza postacią naczynioskurczową (Prinzmetala).

• Prewencja wtórna i pierwotna zawału serca u pacjentów z chorobą wieńcową.

• Kontrola nadkomorowych i komorowych typów zaburzeń rytmu serca.

• Profilaktyka migreny.

• Leczenie drżenie samoistnego.

• Zmniejszenie lęku sytuacyjnego i uogólnionego, szczególnie typu somatycznego.

• Profilaktyka krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z nadciśnieniem wrotnym i żylakami przełyku.

• Leczenie wspomagające w przypadku nadczynności tarczycy i przełomu tarczycowego.

• Leczenie kardiomiopatii przerostowej (ze zwężeniem drogi odpływu i/lub śródkomorowym).

• Postępowanie okołooperacyjne w przebiegu guza chromochłonnego nadnerczy (łącznie z alfa-adrenolitykiem).

• Propranolol WZF - roztwór do wstrzyknięć (ampułki 1 mg)-Działanie:

• Niewybiórczy β-adrenolityk niewykazujący wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej

• Wskazania / Dawkowanie:

• Ostre stany wymagające natychmiastowego leczenia: zaburzenia rytmu serca, przełom tarczycowy. I.v., powoli, pod kontrolą EKG. Dorośli. Początkowo 1 mg i.v. w ciągu 1 min, można powtarzać co 2 min do uzyskania poprawy lub do dawki maks. 10 mg/d u pacjentów przytomnych, 5 mg/d u pacjentów w znieczuleniu. U osób w podeszłym wieku stosować ostrożnie, leczenie rozpoczynać od najmniejszej dawki. Dzieci. Indywidualnie. 0,025-0,05 mg/kg mc., w razie potrzeby do 3-4 ×/d.

• Tetralogia Fallota. Dzieci. Indywidualnie, nie więcej niż 0,1 mg/kg mc., w razie potrzeby do 3-4 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, astma oskrzelowa i stany skurczowe oskrzeli, bradykardia, wstrząs kardiogenny, niekontrolowana niewydolność serca, niedociśnienie tętnicze, kwasica metaboliczna, długotrwałe głodzenie, ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego, blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, zespół chorego węzła zatokowego, dławica Printzmetala, nieleczony guz chromochłonny, ryzyko niewyrównania hipoglikemii (np. osoby niedożywione, wyniszczone, z przewlekłymi chorobami wątroby, cukrzycą lub stosujące preparaty hamujące pełną odpowiedź na katecholaminy).

Metoprolol

• Betaloc - roztwór do wstrzyknięć (ampułki 5 mg)-Działanie:

• β-adrenolityk pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej

• Wskazania / Dawkowanie:

• Częstoskurcz, szczególnie nadkomorowy. I.v. Początkowo 5 mg z szybkością 1-2 mg/min. Dawkę można powtarzać co 5 min aż do uzyskania pożądanego efektu; zwykle wystarcza łączna dawka 10-15 mg; dawka maks. 20 mg. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciśnieniem skurczowym <100 mg Hg.

• Świeży zawał serca. I.v. Leczenie rozpocząć w ciągu 12 h od wystąpienia bólu. 3 dawki 5 mg co 2 min (kontrolując ciśnienie tętnicze, czynność serca i EKG). Po 15 min kontynuować leczenie doustną postacią leku w dawce 50 mg co 6 h przez 2 doby.

• U chorych z klinicznie istotną niewydolnością wątroby i w podeszłym wieku konieczne może być zmniejszenie dawki leku.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne β-adrenolityki, blok przedsionkowo-komorowy, niestabilna niewydolność serca, istotna klinicznie bradykardia, zespół chorego węzła zatokowego, wstrząs kardiogenny, ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego, zawał serca powikłany istotną klinicznie bradykardią, blokiem I stopnia, niedociśnieniem skurczowym (<100 mm Hg) i/lub ciężką niewydolnością serca, kwasica metaboliczna, nieleczony guz chromochłonny nadnerczy.

• Metocard - tabletki (50 mg; 100 mg)-Działanie:

• β-adrenolityk pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze. P.o. Początkowo 100 mg 1 ×/d lub w 2 daw. podz., następnie w razie potrzeby zwiększać co tydzień o 100 mg; zwykle stosuje się 100-400 mg 1 ×/d lub w 2 daw. podz.

• Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy. Dławica piersiowa. P.o. 50-100 mg 2-3 ×/d. W zaburzeniach rytmu serca dawkę można zwiększyć do 300 mg/d i stosować w daw. podz.

• Pomocniczo w nadczynności tarczycy. P.o. 50 mg 4 ×/d, po wystąpieniu eutyreozy dawkę zmniejszyć.

• Stan po zawale serca. Podawanie rozpocząć 15 min po ostatnim podaniu metoprololu i.v., stosować p.o. 50 mg co 6 h przez 48 h, następnie zwykle 200 mg/d w daw. podz. U chorych, którzy nie tolerowali pełnej dawki i.v., stosować połowę zalecanej dawki p.o.

• U osób z niewydolnością wątroby dawki należy zmniejszyć. U osób w podeszłym wieku rozpoczynać leczenie od dawki 12,5-25 mg 2 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub β-adrenolityki, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi, niedociśnienie), objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (częstotliwość rytmu serca <50 uderzeń/min), zespół chorego węzła zatokowego, wstrząs kardiogenny, ciężkie zaburzenia obwodowego ciśnienia tętniczego, kwasica metaboliczna, niedociśnienie (<90 mm Hg), ciężka astma lub POChP. Nie stosować u osób z podejrzeniem ostrego zawału serca i częstotliwością rytmu serca <45uderzeń/min, odstępem PQ >0,24 s lub ciśnieniem skurczowym >100 mm Hg ani u osób niewydolnością serca i powtarzającym się ciśnieniem skurczowym >100 mm Hg. Nie stosować równocześnie z lekami blokującymi kanały wapniowe podawanymi i.v. lub innymi lekami przeciwarytmicznymi (np. dizopiramid), inhibitorami MAO (z wyjątkiem IMAO-B) oraz β-adrenomimetykami.

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze

• Dławica piersiowa

• Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy

• Pomocniczo w nadczynności tarczycy

• Wczesne rozpoczęcie leczenia metoprololem po przebyciu ostrej fazy zawału mięśnia sercowego zmniejsza obszar martwicy i ryzyko migotania komór, a także umożliwia zastosowanie mniejszych dawek leków przeciwbólowych.

• Metocard ZK - tabletki o przedłużonym uwalnianiu (23,75 mg; 47,5 mg; 95 mg)- Działanie:

• β-adrenolityk pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze. W łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniu tętniczym 47,5 mg 1 ×/d. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 95-190 mg/d lub dołączyć inny lek hipotensyjny.

• Dławica piersiowa. 95-190 mg 1 ×/d. W razie konieczności można dołączyć inne leki stosowane w leczeniu choroby wieńcowej.

• Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy. 95-190 mg 1 ×/d.

• Profilaktyka zgonu z przyczyn sercowych i ponownego zawału serca po przebytej ostrej fazie zawału serca. 190 mg 1 ×/d.

• Kołatania serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami pracy serca. 95 mg 1 ×/d. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 190 mg/d.

• Zapobieganie napadom migreny. 95-190 mg 1 ×/d.

• Stabilna objawowa niewydolność serca (klasa II-IV, frakcja wyrzutowa lewej komory <40%) w skojarzeniu z innymi metodami leczenia. Początkowo u chorych z niewydolnością serca klasy III-IV wg NYHA 11,88 mg 1 ×/d w 1. tyg. leczenia; w 2. tyg. dawkę można zwiększyć do 23,75 mg/d. Początkowo u chorych z niewydolnością serca klasy II wg NYHA 23,75 mg 1 ×/d w ciągu pierwszych 2 tyg. leczenia; po 2 tyg. zaleca się podwojenie dawki. Dawkę zwiększa się co 2. tydz. do 190 mg/d lub do maks. dawki tolerowanej przez chorego. W długotrwałej terapii dawka docelowa wynosi 190 mg/d.

• Lek stosuje się p.o., 1 ×/d, rano, u osób dorosłych. Tabletki należy przyjmować w całości lub podzielone; nie rozgryzać ani nie żuć. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób z upośledzoną czynnością nerek. U osób z ciężką niewydolnością wątroby rozważyć zmniejszenie dawki.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na bursztynian metoprololu, inne leki β-adrenolityczne lub którykolwiek składnik preparatu, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi lub niedociśnienie tętnicze) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agoniści receptorów β-adrenergicznych), objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (częstotliwość rytmu serca <50/min), zespół chorego węzła zatokowego, wstrząs kardiogenny, ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego, niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg), kwasica metaboliczna, ciężka astma oskrzelowa lub POChP, nieleczony guz chromochłonny, równoległe stosowanie inhibitorów MAO (innych niż inhibitory MAO-B), podejrzenie świeżego zawału serca z częstotliwością rytmu serca <45/min i odstępem PQ >0,24 s lub ciśnieniem skurczowym <100 mm Hg, niewydolność serca i powtarzające się ciśnienie skurczowe <100 mm Hg. Przeciwwskazane jest (z wyjątkiem OIOM) równoległe podawanie i.v. leków blokujących kanały wapniowe (werapamil lub diltiazem) albo innych leków o działaniu przeciwarytmicznym (dizopiramid).

Carvedilol

• Avedol - tabletki (6,25 mg; 12,5 mg; 25 mg)-Działanie:

• α- i β-adrenolityk

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze samoistne. Początkowo 12,5 mg 1 ×/d przez pierwsze 2 dni, następnie 25 mg 1 ×/d. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2 tyg. do maks. dawki 50 mg/d w daw. podz. Preparat można stosować w monoterapii lub leczeniu skojarzonym.

• Przewlekła stabilna dławica piersiowa. Początkowo 12,5 mg 2 ×/d przez 2 dni, następnie 25 mg 2 ×/d. Dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach >=2 tyg. Dawka maks. 50 mg 2 ×/d, u osób w podeszłym wieku - 25 mg 2 ×/d.

• Leczenie wspomagające umiarkowanej lub ciężkiej stabilnej niewydolności serca. Stan kliniczny pacjenta powinien być stabilny (bez zmian w klasie NYHA, bez hospitalizacji z powodu niewydolności serca), a leczenie podstawowe musi być ustabilizowane w okresie co najmniej 4 tyg. przed rozpoczęciem stosowania leku. Dodatkowo, pacjent powinien mieć zmniejszoną frakcję wyrzutową lewej komory, czynność serca powinna wynosić >50 uderzeń/min, a ciśnienie skurczowe krwi >85 mm Hg. Początkowo 3,125 mg 2 ×/d przez 2 tyg. W przypadku dobrej tolerancji dawkę można podwajać co 2 tyg. lub rzadziej do największej dawki tolerowanej przez pacjenta. Dawka maks. - 25 mg 2 ×/d u pacjentów <85 kg mc. oraz 50 mg 2 ×/d u pacjentów >85 kg mc. (z wyjątkiem niewydolności serca o ciężkim nasileniu).

• Podawać p.o. osobom dorosłym, niezależnie od posiłków, a w leczeniu niewydolności serca podczas posiłku. Lek odstawiać stopniowo w ciągu 2 tyg. U osób z umiarkowaną niewydolnością wątroby konieczna może być modyfikacja dawkowania.

• Przeciwwskazania:

• Niewydolność serca IV klasy wg NYHA wymagająca podawania i.v. leków o działaniu inotropowym, POChP, klinicznie istotne zaburzenia czynności wątroby, skurcz oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia u pacjentów bez wszczepionego stymulatora serca, ciężka bradykardia (<50 uderzeń/min), wstrząs kardiogenny, zespół chorego węzła zatokowego (z blokiem zatokowo-przedsionkowym włącznie), ciężkie niedociśnienie (ciśnienie skurczowe <85 mm Hg), kwasica metaboliczna, nieleczony guz chromochłonny, ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych, jednoczesne stosowanie i.v. werapamilu lub diltiazemu, nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze samoistne.

• Przewlekła, stabilna dławica piersiowa.

• Leczenie wspomagające umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca.

Bisoprolol

• Bisocard - tabletki (2,5 mg; 5 mg; 10 mg)-Działanie:

• β1-adrenolityk

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Choroba niedokrwienna serca. 5 mg 1 ×/d. Dawkę można zwiększyć do 10 mg 1 ×/d; niekiedy wystarcząjaca jest dawka 2,5 mg/d. Dawka maks. 20 mg/d.

• Leczenie stabilnej, przewlekłej niewydolności serca o stopniu umiarkowanym do ciężkiego, z zaburzoną czynnością wyrzutową lewej komory (frakcja wyrzutowa =<35% w ocenie echokardiograficznej), w skojarzeniu z inhibitorami ACE, lekami moczopędnymi oraz, w razie konieczności, z glikozydami nasercowymi. Lek stosuje się u chorych, u których w ciągu ostatnich 6 tyg. nie występowała ostra niewydolność serca oraz u których przez ostatnie 2 tyg. nie dokonywano zmian w sposobie leczenia choroby podstawowej. Leczenie prowadzi się wg następującego schematu: 1,25 mg 1 ×/d przez 1. tydz., 2,5 mg 1 ×/d w 2. tyg., 3,75 mg 1 ×/d w 3. tyg., 5 mg 1 ×/d przez kolejne 4 tyg., 7,5 mg 1 ×/d przez następne 4 tyg., 10 mg 1 ×/d jako dawka podtrzymująca. Dawka maks. 10 mg/d. Dawki można zwiększać pod warunkiem dobrej tolerancji leku. W przypadku konieczności zmniejszenia dawki również należy robić to stopniowo. Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania leku, zmniejszać dawkę o połowę co 1 tydz.

• Stosować u dorosłych, p.o., w trakcie posiłku lub przed nim, o tej samej porze. U chorych z niewydolnością nerek lub wątroby dawka maks. 10 mg/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostra niewydolność serca i okresy dekompensacji niewydolności serca wymagające dożylnego stosowania leków inotropowych, wstrząs kardiogenny, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia u osób bez stymulatora, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego, bradykardia (<60 uderzeń/min) przed rozpoczęciem leczenia, niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <100 mm Hg), ciężka astma oskrzelowa lub POChP, zaawansowane stadium zarostowych chorób tętnic obwodowych, zespół Raynauda, nieleczony guz chromochłonny nadnerczy, kwasica metaboliczna. Nie stosować u dzieci.

Doxazosin

• Cardura - tabletki (1 mg; 2 mg; 4 mg)- Działanie:

• Wybiórczy antagonista receptorów a1-adrenergicznych

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego. Początkowo 1 mg 1 ×/d, w zależności od skuteczności po 7-14 dniach dawkę można zwiększyć do 2 mg/d, a następnie do 4 mg/d i 8 mg/d. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 2-4 mg 1 ×/d; maks. zalecana dawka 16 mg/d.

• Leczenie objawów spowodowanych przez łagodny rozrost gruczołu krokowego. Początkowo 1 mg 1 ×/d, w razie potrzeby po 7-14 dniach dawkę można zwiększyć do 2 mg/d, a następnie do 4 mg/d. Maks. zalecana dawka wynosi 8 mg/d.

• Podawać p.o. osobom dorosłym; tabletki połykać w całości. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób w podeszłym wieku lub z upośledzoną czynnością nerek. Stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę), niedociśnienie tętnicze lub niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie, okres karmienia piersią. Nie stosować u osób z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego i współistniejącym: przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego. W monoterapii nie stosować u osób z przepełnieniem pęcherza moczowego, bezmoczem (z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej).

• Cardura XL - tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu (4 mg; 8 mg)-Działanie:

• Wybiórczy antagonista receptorów a1-adrenergicznych

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego. 4 mg 1 ×/d, w razie potrzeby po 4 tyg. zwiększyć do maks. 8 mg 1 ×/d. W razie konieczności stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

• Leczenie objawów spowodowanych przez łagodny rozrost gruczołu krokowego. Początkowo 4 mg 1 ×/d, w razie potrzeby maks. 8 mg 1 ×/d.

• Podawać p.o. osobom dorosłym, z posiłkiem lub na czczo; tabletki połykać w całości. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób w podeszłym wieku lub z upośledzoną czynnością nerek. Stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na pochodne chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę) lub którykolwiek składnik preparatu, niedociśnienie tętnicze lub ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego w wywiadzie, niedrożność przewodu pokarmowego w wywiadzie, niedrożność przełyku lub zwężenie w jakimkolwiek stopniu światła przewodu pokarmowego w wywiadzie, łagodny rozrost gruczołu krokowego ze współistniejącym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłym zakażeniem dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego, okres karmienia piersią. W monoterapii nie stosować u osób z przepełnieniem pęcherza moczowego, bezmoczem (z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej).

• Wskazania z ChPL: Preparat Cardura XL jest wskazany w leczeniu:

• ˇ samoistnego nadciśnienia tętniczego.

• ˇ objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

BLOKERY KANAŁU WAPNIOWEGO

Amlodipine

• Adipine - tabletki (5 mg; 10 mg)- Działanie:

• Antagonista wapnia, pochodna dihydropirydyny o długotrwałym działaniu

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze samoistne. Przewlekła stabilna dławica piersiowa i dławica piersiowa naczynioskurczowa. Dorośli. Początkowo 5 mg 1 ×/d; w przypadku braku efektu po 2-4 tyg. można zwiększyć dawkę do 10 mg/d. U pacjentów z dławicą piersiową lek można stosować w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi lekami. Zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek albo wątroby.

• Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży 6.-17. rż. Początkowo 2,5 mg 1 ×/d, w razie potrzeby po 4 tyg. można zwiększyć dawkę do 5 mg/d.

• Podawać p.o., niezależnie od posiłków.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne dihydropirydyny, ciężkie niedociśnienie tętnicze, wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny), zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej znacznego stopnia), niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po świeżym zawale serca.

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze samoistne.

• Przewlekła stabilna dławica naczynioskurczowa i dławica piersiowa.

Verapamil hydrochloride

• Isoptin 40- tabletki (40 mg)- Działanie:

• Antagonista wapnia, pochodna fenyloalkiloaminy

• Wskazania / Dawkowanie:

• Choroba niedokrwienna serca (przewlekła stabilna dławica piersiowa, niestabilna dławica piersiowa, w tym naczynioskurczowa [Prinzmetala], dławica u osób po przebytym zawale serca, bez niewydolności serca, gdy niewskazane jest stosowanie β-adrenolityków). Nadciśnienie tętnicze. Leczenie zaburzeń rytmu serca, m.in. częstoskurczu napadowego nadkomorowego, migotania lub trzepotania przedsionków z szybką czynnością komór, z wyjątkiem zespołu WPW lub LGL. P.o., indywidualnie, podawać w trakcie posiłku lub po nim. Tabletki o standardowym uwalnianiu stosować w 2-4 daw. podz., tabletki o przedłużonym uwalnianiu - 1 ×/d lub w 2 daw. podz. Dorośli. U dorosłych i młodzieży >50 kg mc. 120-480 mg/d (zwykle 240-360 mg/d); w leczeniu przewlekłym dawka maks. 480 mg/d. U osób z upośledzoną czynnością wątroby lub w wieku podeszłym początkowo 40 mg 2-3 ×/d. W zaburzeniach rytmu serca u dzieci do 6. rż. 40 mg 2-3 ×/d (maks. 120 mg/d), 6.-14. rż. - 40-120 mg 2-4 ×/d (maks. 360 mg/d). Lek odstawiać stopniowo.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, wstrząs kardiogenny, świeży, powikłany zawał serca, blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia (u osób bez stymulatora serca), zespół chorego węzła zatokowego, zastoinowa niewydolność serca, migotanie lub trzepotanie przedsionków z dodatkową drogą pobudzenia (zespół WPW lub LGL), okres karmienia piersią. Preparatów o zmodyfikowanym uwalnianiu nie stosować u dzieci.

• Isoptin 80 - tabletki (80 mg) -j.w.

• Isoptin SR 120 - tabletki o przedłużonym uwalnianiu (120 mg) -j.w.

• Isoptin SR-E 240 - tabletki o przedłużonym uwalnianiu (240 mg)- j.w.

ACE - I, ARB

Perindopril

• Prestarium - tabletki (5 mg; 10 mg)- Działanie:

• Inhibitor konwertazy angiotensyny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze (monoterapia lub leczenie skojarzone). Dorośli. Początkowo 5 mg/d, po miesiącu w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg/d. U chorych z dużą aktywnością układu RAA oraz u osób w podeszłym wieku początkowo 2,5 mg/d, w razie potrzeby po 1 mies. dawkę można zwiększyć do 5 mg/d, a następnie do 10 mg/d. 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia należy przerwać stosowanie leków moczopędnych; jeśli nie jest to możliwe, dawka początkowa wynosi 2,5 mg/d.

• Stabilna choroba wieńcowa: zmniejszenie ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych u osób z zawałem serca i/lub rewaskularyzacją w wywiadzie. Początkowo 5 mg/d przez 2 tyg., w przypadku dobrej tolerancji i w zależności od czynności nerek można zwiększyć dawkę do 10 mg/d. U osób w podeszłym wieku początkowo 2,5 mg/d przez 1 tydz., w przypadku dobrej tolerancji 5 mg/d przez kolejny tydzień; dawkę można zwiększyć do 10 mg/d w kolejnym tygodniu w zależności od czynności nerek.

• Objawowa niewydolność serca (w leczeniu skojarzonym). Dorośli. Leczenie rozpoczynać w warunkach specjalistycznej opieki medycznej. Początkowo 2,5 mg/d, w przypadku dobrej tolerancji po 2 tyg. dawkę można zwiększyć do 5 mg/d.

• Podawać p.o. 1 ×/d, rano, przed posiłkiem. U chorych z niewydolnością nerek dawkowanie w zależności od klirensu kreatyniny: >=60 ml/min 5 mg/d, 30-60 ml/min 2,5 mg/d, 15-30 ml/min 2,5 mg co 2. dzień, <15 ml/min 2,5 mg w dniu dializy. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u chorych z niewydolnością wątroby.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inny inhibitor ACE, obrzęk naczynioruchowy (wrodzony, idiopatyczny albo będący skutkiem uprzedniej terapii inhibitorem ACE), II i III trymestr ciąży.

• Wskazania z ChPL: Prestarium 5

• Nadciśnienie tętnicze

• Leczenie nadciśnienia tętniczego.

• Niewydolność serca

• Leczenie objawowej niewydolności serca.

• Stabilna choroba wieńcowa

• Zmniejszenie ryzyka incydentów sercowych u pacjentów z zawałem mięśnia serca i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie.

• Prestarium 10

• Nadciśnienie tętnicze

• Leczenie nadciśnienia tętniczego.

• Stabilna choroba wieńcowa

• Zmniejszenie ryzyka incydentów sercowych u pacjentów z zawałem mięśnia serca i (lub) rewaskularyzacją w wywiadzie.

Lisinopril

• Prinivil - tabletki (5 mg; 10 mg; 20 mg)-Działanie:

• Inhibitor konwertazy angiotensyny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Monoterapia lub leczenie skojarzone samoistnego nadciśnienia tętniczego. P.o. Dorośli. Początkowo 10 mg/d, następnie dawkę dostosować w zależności od efektów działania. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20-40 mg/d, maks. 80 mg/d. W przypadku niewydolności nerek, odwodnienia lub zaburzeń elektrolitowych, równoległego stosowania leków moczopędnych leczenie rozpoczyna się od mniejszych dawek. U osób wcześniej przyjmujących leki moczopędne należy je odstawić 2-3 dni przed podaniem lizynoprylu, aby uniknąć objawowego niedociśnienia, a jeśli to niemożliwe, dawka początkowa wynosi 5 mg/d. Dzieci w wieku 6.-16. rż. i 20-<50 kg mc., początkowo 2,5 mg/d, podtrzymująco maks. 20 mg/d. U dzieci >=50 kg mc., początkowo 5 mg/d, następnie maks. 40 mg/d. U dzieci z zaburzeniami czynności nerek rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej lub podawanie leku rzadziej.

• Monoterapia lub leczenie skojarzone nadciśnienia tętniczego pochodzenia naczyniowo-nerkowego.Dorośli. Początkowo 2,5-5 mg/d, następnie dawkę można zwiększać w zależności od efektów działania.

• Monoterapia lub leczenie skojarzone niewydolności serca. Dorośli. Początkowo 2,5 mg/d (rano), następnie w zależności od efektów działania dawkę można stopniowo zwiększać do 5-20 mg/d.

• Leczenie skojarzone hemodynamicznie stabilnych pacjentów we wczesnej fazie zawału serca. Dorośli.5 mg w ciągu 24 h od początku zawału, następnie po 24 h od pierwszej dawki 5 mg i po 48 h - 10 mg, następnie dawkę 10 mg/d należy stosować przez 6 tyg. U chorych z niedociśnieniem stosuje się mniejsze dawki, a w przypadku nasilonej i długotrwałej hipotonii lek należy odstawić.

• Leczenie chorych na cukrzycę i ze współistniejącymi powikłaniami ze strony nerek z mikroalbuminurią. Dorośli. Początkowo zwykle 10 mg/d, dawkę podtrzymującą ustalić tak, aby uzyskać obniżenie ciśnienia rozkurczowego w pozycji siedzącej do wartości zalecanych u tych pacjentów.

• Podawać p.o. 1 ×/d. U chorych z niewydolnością nerek dawkę należy dostosować w zależności od klirensu kreatyniny i wysokości ciśnienia tętniczego.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie spowodowany leczeniem inhibitorem ACE lub idiopatyczny, ciąża, okres karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w innych wskazaniach niż nadciśnienie tętnicze oraz u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min/1,73 m2).

Losartan

• Cozaar - tabletki (50 mg; 100 mg)- Działanie:

• Antagonista receptora AT1 angiotensyny II

• Wskazania / Dawkowanie:

• Pierwotne nadciśnienie tętnicze u dorosłych oraz dzieci i młodzieży od 6. do 18. rż. Dorośli. Dawka początkowa i podtrzymująca 50 mg 1 ×/d; u niektórych chorych korzystne może być zwiększenie dawki do 100 mg 1 ×/d. Maks. działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się po 3-6 tyg. leczenia. Lek można stosować w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza moczopędnymi (np. hydrochlorotiazydem). Dzieci. 6.-18. rż. Osoby 20-50 kg mc., które potrafią połknąć tabletkę - 25 mg 1 ×/d, w szczególnych przypadkach dawkę można zwiększyć do 50 mg 1 ×/d. Dzieci >50 kg mc. 50 mg 1 ×/d, w szczególnych przypadkach maks. 100 mg 1 ×/d. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania dawek >1,4 mg/kg mc./d (lub >100 mg/d).

• Leczenie chorób nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem >=0,5 g/d, jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego. Dorośli. Początkowo 50 mg 1 ×/d, w razie potrzeby po miesiącu leczenia dawkę można zwiększyć do 100 mg 1 ×/d.

• Przewlekła niewydolność serca u dorosłych, w przypadku gdy leczenie inhibitorami ACE nie jest odpowiednie z powodu złej tolerancji (zwłaszcza kaszlu) lub przeciwwskazań. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany podczas stosowania inhibitora ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca u pacjentów powinna wynosić =<40%, a ich stan kliniczny powinien być ustabilizowany podczas leczenia zgodnego ze standardami dla przewlekłej niewydolności serca. Dorośli. Początkowo 12,5 mg 1 ×/d, następnie dawkę podwajać co 7 dni do osiągnięcia skutecznej, dobrze tolerowanej dawki podtrzymującej; maks. 150 mg 1 ×/d.

• Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u chorych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG. Dorośli. Zwykle 50 mg 1 ×/d, następnie można dołączyć hydrochlorotiazyd w małej dawce i/lub zwiększyć dawkę do 100 mg 1 ×/d.

• Podawać p.o., niezależnie od posiłków. U chorych z hipowolemią (np. leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) rozważyć zastosowanie dawki początkowej 25 mg 1 ×/d. U osób z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie należy rozważyć zmniejszenie dawki. Ze względu na brak danych nie zaleca się stosowania u dzieci z klirensem kreatyniny <30 ml/min lub z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów poddawanych dializoterapii. Dostosowanie dawki u osób w podeszłym wieku nie jest zazwyczaj konieczne, jednak u osób po 75. rż. należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej 25 mg 1 ×/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, II i III trymestr ciąży, ciężkie zaburzenia czynności wątroby.

• Wskazania z ChPL: ˇ Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.

• ˇ Leczenie chorób nerek u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem >=0,5 g/dobę, jako składowa leczenia przeciwnadciśnieniowego.

• ˇ Leczenie przewlekłej niewydolności serca (u dorosłych pacjentów), gdy leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) nie jest właściwe z powodu występowania złej tolerancji, zwłaszcza kaszlu, lub przeciwwskazania. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan został ustabilizowany podczas stosowania inhibitora ACE, nie należy zmieniać leczenia na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca u pacjentów powinna wynosić =<40%, a ich stan kliniczny powinien być ustabilizowany podczas leczenia zgodnego ze standardami dla przewlekłej niewydolności serca.

• ˇ Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów dorosłych z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca potwierdzonym w EKG (patrz punkt 5.1 Badanie LIFE, Rasa).

Valsartan

• Diovan - tabletki (80 mg; 160 mg)- Działanie:

• Antagonista receptora AT1 angiotensyny II

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 6-18 lat. Dorośli. 80 mg 1 ×/d, w razie potrzeby dawkę zwiększać lub stosować w skojarzeniu z lekiem moczopędnym; dawka maks. 320 mg/d. Dzieci 6.-18. rż. Początkowo u dzieci <35 kg mc. 40 mg 1 ×/d, >35 kg mc. 80 mg 1 ×/d, następnie dawkę należy dostosować. Dawka maks. 18-35 kg mc. - 80 mg/d, 35-80 kg mc. - 160 mg/d, 80-160 kg mc. - 320 mg/d.

• Leczenie pacjentów w stanie stabilnym klinicznie z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po świeżo przebytym (12 h-10 dni) zawale serca. Dorośli. U osób w stabilnym stanie klinicznym leczenie można rozpocząć 12 h po zawale. Początkowo 20 mg 2 ×/d, następnie dawkę należy zwiększać stopniowo do 40 mg, 80 mg i 160 mg 2 ×/d. Zwykle zaleca się, aby po rozpoczęciu leczenia pacjenci przez 2 tyg. otrzymywali dawkę 80 mg 2 ×/d, a maks. dawka docelowa 160 mg 2 ×/d powinna zostać osiągnięta w ciągu 3 mies. od rozpoczęcia leczenia, w zależności od tolerancji leku.

• Leczenie objawowej niewydolności serca, jeśli nie można zastosować inhibitorów ACE, lub jako leczenie skojarzone z inhibitorami ACE, jeśli nie można zastosować leków blokujących receptory β-adrenergiczne. Dorośli. Początkowo 40 mg 2 ×/d. Dawkę można zwiększać w odstępach 2 tyg. do 80-160 mg 2 ×/d, w zależności od tolerancji chorego na lek; dawka maks. 320 mg/d w daw. podz. W przypadku równoległego stosowania leku moczopędnego rozważyć zmniejszenie jego dawki.

• Podawać p.o., niezależnie od posiłków. Tabletki można dzielić na połowy. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u dorosłych pacjentów z klirensem kreatyniny >10 ml/min, a u dzieci i młodzieży >30 ml/min. U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby niezwiązanymi z zastojem żółci maks. 80 mg/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, żółciowa marskość wątroby, cholestaza, II i III trymestr ciąży.

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze

• Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych pacjentów oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat.

• Stan po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego

• Leczenie dorosłych pacjentów w stabilnym stanie klinicznym z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową niewydolnością skurczową lewej komory po świeżo przebytym (12 godzin do 10 dni) zawale mięśnia sercowego (patrz punkty 4.4 i 5.1).

• Niewydolność serca

• Leczenie objawowej niewydolności serca u dorosłych pacjentów, w przypadku kiedy nie można zastosować inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub jako leczenie skojarzone z inhibitorami ACE, jeśli nie można użyć leków blokujących receptory ß-adrenergiczne (patrz punkty 4.4 i 5.1).

NITRATY

Glyceryl trinitrate

• Sustonit - tabletki o przedłużonym uwalnianiu (6,5 mg)- Działanie:

• Azotan, lek rozszerzający naczynia wieńcowe

• Wskazania / Dawkowanie:

• Zapobieganie bólom wieńcowym w stabilnej dławicy piersiowej. P.o., tabletki przyjmować w całości. Dawkowanie indywidualne, zwykle 6,5-13 mg 2 ×/d. Zaleca się tzw. dawkowanie niesymetryczne, 2 ×/d z odstępem 8 h, z dłuższą przerwą przypadającą na okres małej aktywności fizycznej i porę, w której dolegliwości są niewielkie.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne azotany, ciężka niedokrwistość, uraz głowy, udar krwotoczny mózgu, jaskra. Nie stosować do przerywania napadu bólu dławicowego.

• Wskazania z ChPL: Zapobieganie bólom wieńcowym w stabilnej dławicy piersiowej.

• Nitroderm TTS 5 - system transdermalny (5 mg/24 h)- Działanie:

• Azotan, lek rozszerzający naczynia wieńcowe

• Wskazania / Dawkowanie:

• Dławica piersiowa (monoterapia lub leczenie skojarzone). Dorośli. Początkowo 1 plaster Nitroderm TTS 5/d. Dawkę można zwiększać do jednego plastra Nitroderm TTS 10/d. Dawka maks. - 2 plastry Nitroderm TTS 10/d. Plaster należy zdejmować na 8-12 h, w nocy lub rano (w zależności od tego, kiedy najczęściej występują napady dławicy piersiowej), w celu uniknięcia rozwoju tachyfilaksji; plaster naklejać na zdrową skórę, za każdym razem zmieniając miejsce przyklejenia.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na nitroglicerynę i inne azotany organiczne, ostra niewydolność serca z objawami niedociśnienia, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, mechaniczna niewydolność serca (zwężenie ujścia tętniczego, lewego ujścia żylnego, zastawki mitralnej, zaciskające zapalenie osierdzia), objawowe niedociśnienie, równoległe stosowanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy (np. sildenafilu). Nie stosować do znoszenia ostrych bólów wieńcowych.

• Nitroderm TTS 10 - system transdermalny (10 mg/24 h)- j.w.

• Nitromint - aerozol do stosowania podjęzykowego (400 µg/dawkę)- Działanie:

• Azotan, lek rozszerzający naczynia wieńcowe

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie ostrych napadów dławicy piersiowej. 1-2 dawek, maks. do 3 w ciągu 15 min. Jeśli ból nie ustąpi, chory powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

• Zapobieganie napadom dławicy piersiowej przed wysiłkiem fizycznym. 5-10 min przed planowanym wysiłkiem 1 dawka. Maks. dawka dobowa 1,2 mg.

• Leczenie wspomagające w ostrej niewydolności lewokomorowej (z obrzękiem płuc lub bez niego). 2 dawki, w razie potrzeby po 5-10 min podać 2 kolejne dawki.

• Lek przyjmować podjęzykowo, w pozycji siedzącej, nie wdychając, zachowując 30 s odstępu między kolejnymi dawkami.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na azotany lub którykolwiek składnik preparatu, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, wstrząs, zapaść, znaczne niedociśnienie (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg), dławica piersiowa spowodowana kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu, tamponada serca, zaciskające zapalenie osierdzia, zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej, ciężka niedokrwistość, stosowanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy (równolegle lub w ciągu ostatnich 24 h).

• Wskazania z ChPL: Leczenie ostrych napadów dławicy piersiowej.

• Zapobieganie napadom dławicy piersiowej przez podawanie leku przed wysiłkiem fizycznym.

• Leczenie wspomagające w nagłych przypadkach niewydolności lewokomorowej (astma sercowa).

Isosorbide dinitrate

• Sorbonit - tabletki (10 mg)- Działanie:

• Azotan, lek rozszerzający naczynia wieńcowe

• Wskazania / Dawkowanie:

• Profilaktyka i leczenie bólu wieńcowego w przebiegu dławicy piersiowej. P.o. Zapobiegawczo 10 mg 4 ×/d. W leczeniu przewlekłym zwykle 10 mg 4-6 ×/d, najlepiej 1/2 h przed posiłkiem, w razie potrzeby co 2-3 h. Aby uniknąć zjawiska tolerancji, należy zachowywać 12-18 h przerwy nocnej.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którkolwiek składnik preparatu lub inne azotany, ciśnienie skurczowe <90 mm Hg, ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść naczyniowa), wstrząs kardiogenny z wyjątkiem sytuacji, w których za pomocą odpowiedniego postępowania uzyskuje się wystarczające ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze, ciśnienie skurczowe <90 mm Hg, równoległe stosowanie inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (np. sildenafil).

Molsidomine

• Molsidomina WZF - tabletki (2 mg; 4 mg)- Działanie:

• Azotan, lek rozszerzający naczynia wieńcowe

• Wskazania / Dawkowanie:

• Zapobieganie objawom choroby niedokrwiennej serca i ich leczenie. Poprawa tolerancji wysiłku u osób z chorobą niedokrwienną serca. P.o., niezależnie od posiłku. Dawkę i porę przyjmowania leku ustalić indywidualnie. Zwykle 1-2 mg 3-4 ×/d, w razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać do 4 mg 3-4 ×/d. U osób z niewydolnością wątroby lub nerek stosować mniejsze dawki.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, wstrząs kardiogenny, niedociśnienie tętnicze znacznego stopnia, ciąża, zwłaszcza I trymestr, okres karmienia piersią. Nie stosować równolegle z sildenafilem.

DIURETYKI

Furosemide

• Furosemidum Polpharma - tabletki (40 mg)- Działanie:

• Diuretyk pętlowy, pochodna sulfonamidu

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby i chorobami nerek, u dorosłych i dzieci, gdy wskazane jest stosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu. Leczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych, głównie w skojarzeniu z innymi lekami. P.o., dawkowanie indywidualne. Dorośli. Początkowo zwykle 40-80 mg jednorazowo rano, następnie dawka podtrzymująca 40-80 mg 1-2 ×/d lub co 2. dzień albo przez 2-4 kolejne dni tygodnia. W długotrwałym leczeniu obrzęków dawka podtrzymująca wynosi zwykle 40-80 mg/d. W leczeniu ciężkich obrzęków dawka maks. 600 mg/d w 3-4 daw. podz. W przewlekłej niewydolności nerek stosowano dawki do 4 g/d. Dzieci. Zwykle 1-3 mg/kg mc. 1 ×/d; dawka maks. 40 mg/d; w długotrwałym leczeniu należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną. Nie stosować u niemowląt i dzieci, które nie potrafią połknąć tabletki.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub sulfonamidy, bezmocz, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, stany przedśpiączkowe spowodowane marskością wątroby.

• Wskazania z ChPL: ˇ Leczenie obrzęków

• Furosemid stosowany jest u dorosłych i dzieci w leczeniu obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, z marskością wątroby i chorobami nerek, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu.

• ˇ Leczenie nadciśnienia tętniczego

• Furosemid stosuje się w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dorosłych, głównie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

• Furosemidum Polpharma - roztwór do wstrzyknięć (ampułki 20 mg)-Działanie:

• Diuretyk pętlowy, pochodna sulfonamidu

• Wskazania / Dawkowanie:

• Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby i chorobami nerek, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu. Dorośli. 20-40 mg jednorazowo i.m. lub i.v. z szybkością nie większą niż 4 mg/min. W zależności od potrzeby kolejną dawkę 20 mg można podawać co 2 h. Większe dawki podawać we wlewie i.v.

• Przełom nadciśnieniowy ze współistniejącym obrzękiem płuc lub niewydolnością nerek. Dorośli. U osób z prawidłową czynnością nerek 40-80 mg w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze. U osób ze współistniejącym obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością nerek 100-200 mg.

• Obrzęk płuc. Dorośli. Początkowo 40 mg i.v., w razie potrzeby po 30 min podać dawkę 40-80 mg.

• Hiperkalcemia. Dorośli. I.v. 80-100 mg co 2-12 h przez 24 h łącznie z 0,9% roztw. NaCl.

• Dawka maks. 1,5 g/d. Lek w postaci roztworu do wstrzykiwań należy stosować przez krótki czas. I.m. stosować tylko w przypadku gdy podanie p.o. lub i.v. jest niemożliwe. Podanie i.m. nie jest wskazane w leczeniu ostrych stanów, takich jak obrzęk płuc. W przypadku stosowania leku w dużych dawkach lub przez dłuższy czas należy kontrolować stężenie elektrolitów, kreatyniny i mocznika w surowicy oraz równowagę kwasowo-zasadową. U osób w podeszłym wieku konieczna może być modyfikacja dawkowania. U niemowląt i dzieci stosuje się 0,5-1,5 mg/kg mc./d, maks. 20 mg/d. W ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek u dorosłych 80-120 mg/d. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >5 mg/dl) szybkość wlewu nie powinna być większa niż 2,5 mg/min.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek skladnik preparatu lub sulfonamidy, bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca z bezmoczem, niereagująca na leczenie furosemidem, hipowolemia lub odwodnienie, niewydolność nerek spowodowana zatruciem substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi, niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową, ciężka hipokaliemia i hiponatremia, stan przedśpiączkowy i śpiączka związane z encefalopatią wątrobową, okres karmienia piersią.

Torasemide

• Diuver - tabletki (5 mg; 10 mg)-Działanie:

• Diuretyk pętlowy, pochodna sulfonamidowa

• Wskazania / Dawkowanie:

• Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego lub nerkowego. Dorośli. P.o. 5 mg 1 ×/d; w razie konieczności zwiększać stopniowo do 20 mg 1 ×/d; w wyjątkowych przypadkach do 40 mg/d.

• Pierwotne nadciśnienie tętnicze. Dorośli. P.o. 2,5 mg 1 ×/d; w razie potrzeby zwiększyć dawkę do 5 mg 1 ×/d. Maks. efekt terapeutyczny występuje po ok. 12 tyg.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne sulfonylomocznika, zaburzenia czynności nerek z bezmoczem, śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, ciąża, okres karmienia piersią.

Hydrochlorothiazide

• Hydrochlorothiazidum Polpharma - tabletki (12,5 mg; 25 mg)- Działanie:

• Tiazydowy lek moczopędny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Obrzęki o różnej etiologii (w zastoinowej niewydolności krążenia, marskości wątroby, zaburzeniach czynności nerek, np. zespole nerczycowym, ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek). Początkowo 25-75 mg 1 ×/d lub w 2 daw. podz. Po uzyskaniu poprawy stopniowo zmniejszyć dawkę do dawki podtrzymującej podawanej co 2. dzień. Dawka maks. 100 mg/d.

• Nadciśnienie tętnicze (zwykle w skojarzeniu z innymi lekami). 12,5-25 mg 1 ×/d lub 2 daw. podz., dawka maks. 50 mg/d.

• Podawać p.o. osobom dorosłym. U chorych w podeszłym wieku dawkowanie zależy od klirensu kreatyniny oraz klinicznej reakcji na lek.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub pochodne sulfonamidów, bezmocz, ciężka niewydolność nerek lub ciężka niewydolność wątroby, choroba Addisona, hiperkalcemia, równoległe leczenie preparatami litu.

Indapamide

• Indapen - tabletki (2,5 mg)- Działanie:

• Lek moczopędny będący pochodną sulfonamidową z pierścieniem indolowym

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze pierwotne. Dorośli. P.o. 2,5 mg 1 ×/d, rano. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u osób w podeszłym wieku, należy jednak zachować ostrożność.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne sulfonamidy, ciężka niewydolność nerek, bezmocz, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, encefalopatia wątrobowa, hipokaliemia.

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze samoistne.

• Indapen SR - tabletki o przedłużonym uwalnianiu (1,5 mg)- Działanie:

• Lek moczopędny będący pochodną sulfonamidową z pierścieniem indolowym

• Wskazania / Dawkowanie:

• Nadciśnienie tętnicze pierwotne. Dorośli. P.o. 1,5 mg 1 ×/d, rano; tabletki połykać w całości. U osób w podeszłym wieku stosować tylko w przypadku prawidłowej czynności nerek lub zaburzonej w niewielkim stopniu.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne sulfonamidy, ciężka niewydolność nerek, encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby, hipokaliemia.

• Wskazania z ChPL: Nadciśnienie tętnicze pierwotne.

ANEMIA

Ferrous sulfate

• Hemofer prolongatum - tabletki o przedłużonym uwalnianiu (105 mg)- Działanie:

• Składnik mineralny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Zapobieganie niedokrwistości związanej z niedoborem żelaza i jej leczenie. P.o., między posiłkami lub na czczo; w przypadku objawów nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego - bezpośrednio po posiłku. Dorośli i dzieci po 12. rż. Zapobiegawczo 1 tabl./d; leczniczo 1 tabl. 2 ×/d. Leczenie trwa od 2 tyg. do 6 mies. Zachować ostrożność w przypadku chorób nerek, zapalenia wątroby i/lub zaburzeń czynności wątroby.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, hemochromatoza, hemosyderoza, niedokrwistość bez niedoboru żelaza, zaburzenia wchłaniania z przewodu pokarmowego, porfiria skórna późna, wielokrotne transfuzje krwi, równoczesne pozajelitowe podawanie preparatów żelaza.

Cyancobalaminum

• Vitaminum B12 WZF - roztwór do wstrzyknięć (ampułki 100 g/1ml; 1000 g/2ml)- Działanie:

• Witamina

• Wskazania / Dawkowanie:

• Niedokrwistość złośliwa Addisona i Biermera. Podawać i.m. lub głęboko s.c. Bez objawów neurologicznych. Dorośli. 250-1000 µg co 2 dni przez 1-2 tyg., następnie 250 µg 1 ×/tydz. do uzyskania poprawy hematologicznej; dawka podtrzymująca 1000 µg 1 ×/mies. Do 3. rż. 5-15 µg/d, 3.-18. rż. 15-30 µg/d. Z objawami neurologicznymi. Dorośli. 1000 µg co 2 dni do uzyskania poprawy. Dzieci <3. rż. 100-200 µg/tydz., 3.-7. rż. 200-500 µg/tydz., 7.-18. rż. 500-1000 µg/tydz.

• Inne niedokrwistości megaloblastyczne z niedoboru wit. B12. Dorośli. 250-1000 µg 1 ×/mies. Dzieci. <3. rż. 5-15 µg/tydz., 3.-7. rż. 15-25 µg/tydz., 7.-18. rż. 15-30 µg/tydz.

• Niedobory wit. B12 spowodowane całkowitym wyłączeniem z diety produktów pochodzenia zwierzęcego (ścisły wegetarianizm), wrodzonym lub nabytym zahamowaniem wydzielania czynnika wewnętrznego Castle'a, brakiem czynnika Castle'a na skutek resekcji żołądka, przewlekłym atroficznym zapaleniem błony śluzowej żołądka, zespołami złego wchłaniania po resekcji jelita krętego, w przebiegu celiakii, sprue tropikalnej lub choroby Leśniowskiego i Crohna oraz niedobory spowodowane kompetycyjnym wykorzystywaniem wit. B12 przez bakterie jelitowe (zespół ślepej pętli) lub pasożyty (zakażenie bruzdogłowcem szerokim). Podawać i.m. lub głęboko s.c. Dorośli. 250-1000 µg 1 ×/mies.

• Test Schillinga - badanie absorpcji wit. B12. 1000 µg i.m. jednorazowo, oprócz podania znakowanej wit. B12p.o.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na kobalt lub którykolwiek składnik preparatu.

• Wskazania z ChPL: - Niedokrwistość złośliwa Addisona-Biermera.

• - Inne niedokrwistości megaloblastyczne z niedoboru witaminy B12.

• - Niedobory witaminy B12 z następujących powodów:

• ˇ całkowite wyłączenie z diety produktów pochodzenia zwierzęcego (ścisły wegetarianizm);

• ˇ zahamowanie (wrodzone lub nabyte) wydzielania czynnika wewnętrznego, umożliwiającego wchłanianie witaminy B12 (czynnik Castlea);

• ˇ brak czynnika Castlea na skutek resekcji żołądka;

• ˇ przewlekłe atroficzne zapalenie błony śluzowej żołądka;

• ˇ zespoły złego wchłaniania: po resekcji jelita krętego, w przebiegu celiakii, sprue tropikalnej (psylozy), choroby Leśniowskiego-Crohna;

• ˇ kompetycyjne wykorzystywanie witaminy B12 przez bakterie jelitowe (zespół ślepej pętli), lub przez pasożyty (zakażenie bruzdogłowcem szerokim).

• - Test Schillinga - badanie wchłaniania witaminy B12.

ANTYARYTMICZNE

Amiodarone

• Cordarone - tabletki (200 mg)-Działanie:

• Lek przeciwarytmiczny klasy III

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca: zaburzenia rytmu w przebiegu zespołu WPW, migotanie i trzepotanie przedsionków, napadowe tachyarytmie nadkomorowe (częstoskurcz nadkomorowy i węzłowy, gdy nie można zastosować innych leków), komorowe zaburzenia rytmu (częstoskurcz komorowy, migotanie komór), gdy inne leki przeciwarytmiczne są nieskuteczne.Dorośli. P.o. Dawka nasycająca - zwykle 600 mg/d w 3 daw. podz. w ciągu tyg. Dawka podtrzymująca: należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, zwykle 100-200 mg/d. Lek można stosować co 2. dzień w dawce 200 mg/d lub codziennie w dawce 100 mg/d; można wprowadzać również przerwy w przyjmowaniu leku (2 dni w tygodniu).

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na jod, amiodaron lub którykolwiek składnik preparatu, bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy i zespół chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem), równoległe stosowanie innych leków, które mogą powodować zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, choroby tarczycy, ciąża, okres karmienia piersią.

• Cordarone - roztwór do wstrzyknięć (ampułki 150 mg)-Działanie:

• Lek przeciwarytmiczny klasy III

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca: zaburzenia rytmu w przebiegu zespołu WPW, migotanie i trzepotanie przedsionków, napadowe tachyarytmie nadkomorowe (częstoskurcz nadkomorowy i węzłowy, gdy nie można zastosować innych leków), komorowe zaburzenia rytmu (częstoskurcz komorowy, migotanie komór), gdy inne leki przeciwarytmiczne są nieskuteczne. Stosować w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie szybkiego działania leku lub gdy podawanie p.o. nie jest możliwe. Dawka nasycająca: zwykle 5 mg/kg mc. w 250 ml 5% roztw. glukozy we wlewie i.v. trwającym 20-120 min. Wlew można powtarzać 2-3 ×/d. Szybkość wlewu ustalić w zależności od uzyskanego efektu działania leku. Efekt terapeutyczny pojawia się w ciągu kilku pierwszych minut i następnie stopniowo słabnie, dlatego w celu jego przedłużenia należy kontynuować podawanie leku we wlewie. Dawka podtrzymująca: 10-20 mg/kg mc./d (zazwyczaj 600-800 mg/d, maks. 1200 mg/d) w 250 ml 5% roztw. glukozy we wlewie i.v. przez kilka dni. Gdy tylko zostanie uzyskany pożądany efekt terapeutyczny, należy rozpocząć podawanie leku p.o. (200 mg 3 ×/d), stopniowo zmniejszając dawkę podawaną i.v. W nagłych sytuacjach 150-300 mg amiodaronu w 10-20 ml 5% roztw. glukozy w powolnym, trwającym co najmniej 3 min wstrzyknięciu i.v. Kolejne wstrzyknięcie można podać nie wcześniej niż po 15 min, nawet jeżeli w pierwszym wstrzyknięciu podano tylko 150 mg (ryzyko zapaści naczyniowej), w razie konieczności zastosowania kolejnych dawek, należy je podać we wlewie i.v. W przypadku resuscytacji krążeniowo-oddechowej pacjenta z migotaniem komór opornym na defibrylację 300 mg (lub 5 mg/kg mc.) w 20 ml 5% roztw. glukozy w bolusie i.v.; jeśli migotanie komór nie ustąpi, rozważyć podanie dodatkowej dawki 150 mg (lub 2,5 mg/kg mc.) i.v.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na jod, amiodaron lub którykolwiek składnik preparatu, bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy i zespół chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem lub tymczasowym układem stymulacyjnym), blok przedsionkowo-komorowy, blok dwu- albo trójpęczkowy (z wyjątkiem osób z wszczepionym stymulatorem lub tymczasowym układem stymulacyjnym), równoległe stosowanie innych leków, które mogą powodować zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, choroby tarczycy, zapaść naczyniowa, ciężkie niedociśnienie tętnicze, ciąża, okres karmienia piersią. Podanie i.v. jest przeciwwskazane w przypadku ciężkiej niewydolności układu oddechowego, kardiomiopatii zastoinowej oraz niewydolności serca. Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego podanie i.v. jest przeciwwskazane u noworodków, niemowląt i dzieci do 3. rż. Wymienione przeciwwskazania nie dotyczą stosowania w stanach nagłych podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej chorych z migotaniem komór opornym na defibrylację.

DYSLIPIDEMIE

Fenofibrate

• Lipanthyl 267 M - kapsułki (267 mg)-Działanie:

• Lek hipolipemizujący, agonista receptorów jądrowych PPAR-α

• Wskazania / Dawkowanie:

• Ciężka hipertriglicerydemia. Mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane. Kaps. 100 mg. Dorośli. Zwykle początkowo 300 mg (3 kaps. 100 mg) 1 ×/d lub w daw. podz.; w przypadku stężenia cholesterolu w surowicy >4 g/l początkowo można podawać dawkę 400 mg (4 kaps. 100 mg)/d. Po znormalizowaniu wyników stężenia cholesterolu w surowicy dawkę można zmniejszyć do 200 mg (2 kaps. 100 mg)/d, pod warunkiem kontroli stężenia cholesterolu w surowicy co 3 miesiące. U osób z klirensem kreatyniny 20-60 ml/min 200 mg/d. Dzieci po 10. rż. Brak wystarczających badań; dawka maks. 5 mg/kg mc./d. Tabl. 145 mg. Dorośli. 1 tabl. 145 mg 1 ×/d. Pacjenci dotychczas leczeni kapsułkami 200 mg lub tabletkami 160 mg, mogą być leczeni tabletkami 145 mg bez modyfikacji dawkowania. Kaps. 200 mg. Dorośli. 1 kaps. 200 mg 1 ×/d. Tabl. 160 mg, 215 mg. Dorośli. 1 tabl. 160 mg 1 ×/d; w razie konieczności zwiększenia dawki podawać 1 tabl. 215 mg 1 ×/d. Pacjenci dotychczas leczeni kapsułkami 200 mg mogą być leczeni tabletkami 160 mg bez modyfikacji dawkowania, zaś pacjenci leczeni kapsułkami 267 mg mogą być leczenie tabletkami 215 mg bez modyfikacji dawkowania. Kaps. 267 mg. Dorośli. 1 kaps. 267 mg 1 ×/d.

• Mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy dużego ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego, jako uzupełnienie leczenia statynami, jeżeli stężenia triglicerydów oraz frakcji HDL cholesterolu nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane. Stosuje się lek w dawkach 100-200 mg, w schematach jak powyżej.

• Stosować jako uzupełnienie diety i leczenia niefarmakologicznego (ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała).

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, niewydolność wątroby lub nerek, choroby pęcherzyka żółciowego, nadwrażliwość na promieniowanie UV lub reakcje fototoksyczne po zastosowaniu fibratów lub ketoprofenu, przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki (z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki z powodu ciężkiej hipertriglicerydemii), okres karmienia piersią. Z wyjątkiem dawki 100 mg nie stosować u dzieci.

• Wskazania z ChPL: Lipanthyl 100 mg, Lipanthyl 200 M, Lipanthyl Supra 160

• Lipanthyl jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata masy ciała) w następujących przypadkach:

• ˇ Leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez.

• ˇ Mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane.

• ˇ Mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia schorzeń sercowo-naczyniowych, jako dodatek do leczenia statynami, jeżeli stężenie trójglicerydów oraz cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane.

• Lipanthyl 267 M, Lipanthyl Supra 215

• Lipanthyl jest wskazany do stosowania jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata masy ciała) w następujących przypadkach:

• ˇ Leczenie ciężkiej hipertrójglicerydemii z niskim stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez.

• ˇ Mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane.

Atorvastatin

• Atoris - kapsułki (10 mg; 20 mg; 30 mg; 40 mg; 60 mg; 80 mg)- Działanie:

• Inhibitor reduktazy HMG-CoA, lek hipolipemizujący

• Wskazania / Dawkowanie:

• Uzupełnienie leczenia dietetycznego w celu zmniejszenia zwiększonego stężenia cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL, apolipoproteiny B i triglicerydów u dorosłych i dzieci od 10. rż. z hipercholesterolemią pierwotną (w tym heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną) lub z hiperlipidemią mieszaną (odpowiadającą typowi IIa lub Ilb w klasyfikacji Fredricksona), w przypadku gdy stosowanie diety i innych niefarmakologicznych metod leczenia nie jest wystarczająco skuteczne. Dorośli. Początkowo 10 mg/d. W pierwotnej hipercholesterolemii i hiperlipidemii mieszanej skuteczność terapeutyczną obserwuje się w ciągu 2 tyg., a maks. odpowiedź w ciągu 4 tyg. W heterozygotycznej hipercholesterolemii rodzinnej dawkę ustalić indywidualnie i zwiększać co 4 tyg. do 40 mg/d. W razie niewystarczającego efektu dawkę zwiększyć maks. do 80 mg/d lub stosować 40 mg/d w skojarzeniu z lekami wiążącymi kwasy żółciowe. Dzieci od 10. rż. Stosować pod kontrolą lekarzy specjalistów doświadczonych w leczeniu hiperlipidemii u dzieci. Należy regularnie oceniać skuteczność leczenia. Początkowo 10 mg/d, następnie w zależności od odpowiedzi i tolerancji dawkę można zwiększyć do 20 mg/d. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania u dzieci przyjmujących dawki >20 mg/d, co odpowiada ok. 0,5 mg/kg mc./d, są ograniczone. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci <10. rż.

• Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna u dorosłych jako leczenie wspomagające lub gdy inne metody terapeutyczne nie są dostępne. 10-80 mg/d.

• Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym u pacjentów, u których ryzyko pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego oceniane jest jako duże, wraz z działaniami mającymi na celu redukcję innych czynników ryzyka. Dorośli. 10 mg/d; niekiedy do uzyskania pożądanych stężeń frakcji LDL cholesterolu konieczne może być podawanie większych dawek.

• Podawać p.o., 1 ×/d, niezależnie od pory dnia i posiłków. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent powinien stosować standardową dietę ubogocholesterolową, którą należy kontynuować również podczas leczenia. Dawki należy dostosowywać indywidualnie, zależnie od stężenia frakcji LDL cholesterolu oraz celu i odpowiedzi na leczenie. Modyfikacji dawek należy dokonywać co 4 tyg. lub rzadziej. Dawka maks. 80 mg/d. Stosować ostrożnie w przypadku zaburzeń czynności wątroby. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u osób po 70. rż. lub z zaburzeniami czynności nerek.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, czynna choroba wątroby lub utrzymująca się zwiększona aktywność aminotransferaz w surowicy krwi niewyjaśnionego pochodzenia, ponad 3-krotnie przekraczająca górną granicę normy, ciąża, okres karmienia piersią. Nie podawać kobietom w wieku rozrodczym niestosującym skutecznej antykoncepcji.

• Wskazania z ChPL: Hipercholesterolemia

• Atoris jest stosowany jako uzupełnienie leczenia dietetycznego w celu obniżenia podwyższonego stężenia całkowitego cholesterolu, cholesterolu LDL, apolipoproteiny B i trójgrycerydów u dorosłych, młodzieży oraz dzieci w wieku 10 lat lub starszych z hipercholesterolemią pierwotną, w tym heterozygotyczną hipercholestrerolemią rodzinną, lub z hiperlipidemią złożoną (mieszaną) (odpowiadającą hiperlipidemii typu IIa i IIb wg klasyfikacji Fredricksona) w przypadku niewystarczającej odpowiedzi na stosowanie diety i innych niefarmakologicznych metod leczenia.

• Atoris jest również stosowany w celu obniżenia stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu-LDL u dorosłych z homozygotyczną postacią rodzinnej hipercholesterolemii jako terapia dodana do innych sposobów terapii hipolipemizującej (np. afereza cholesterolu-LDL) lub wtedy, gdy taka terapia jest niedostępna.

• Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym

• Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym w pacjentów, u których ryzyko pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego oceniane jest jako duże, wraz z działaniami mającymi na celu redukcję innych czynników ryzyka (patrz punkt 5.1).

KRZEPNIECIE KRWI

Acenocoumarol

• Acenocumarol WZF - tabletki (1 mg; 4 mg)- Działanie:

• Lek przeciwkrzepliwy, antagonista wit. K, syntetyczna pochodna hydroksykumaryny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i ich leczenie. Dorośli. P.o. Dawkowanie ustalać na podstawie wartości czasu protrombinowego PT/INR. Stosować 1 ×/d, o tej samej porze. U osób z prawidłowym czasem protrombinowym i z prawidłową masą ciała: 2-4 mg/d 1. dnia, bez dawki nasycającej. Leczenie można rozpocząć od dawki nasycającej - zwykle 6 mg/d w 1. dniu i 4 mg/d w 2. dniu. Dawka podtrzymująca 1-8 mg/d, ustalana indywidualnie. W żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej zaleca się leczenie skojarzone z heparynami lub fondaparynuksem, przynajmniej przez 5 dni, do czasu uzyskania wyników INR >=2 przez 2 kolejne dni.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na acenokumarol, związki o podobnej budowie lub którykolwiek składnik preparatu, ciąża, stany, w których ryzyko wystąpienia krwotoku jest większe od spodziewanej korzyści ze stosowania leku (skazy krwotoczne i dyskrazja, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy, krwotoki z przewodu pokarmowego, układu moczowo-płciowego lub oddechowego, a także krwotoki mózgowe, ostre zapalenie osierdzia i wysięk osierdziowy, zapalenie wsierdzia wywołane przez czynniki zakaźne), ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka niewydolność wątroby lub nerek, zwiększona aktywność fibrynolityczna, która zdarza się po operacjach płuc, gruczołu krokowego, macicy itp. Nie stosować u osób, z którymi ograniczona jest możliwość kontaktu (np. pozbawieni opieki i nadzoru pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z chorobą alkoholową, osoby z zaburzeniami psychicznymi). Nie stosować na krótko przed lub po zabiegach chirurgicznych ośrodkowego układu nerwowego, a także operacjach oczu i rozległych zabiegach chirurgicznych.

• Wskazania z ChPL: Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych i ich leczenie.

Enoxaparin

• Clexane - roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawki 20 mg; 40 mg; 60 mg; 80 mg; 100 mg)-Działanie:

• Heparyna drobnocząsteczkowa

• Wskazania / Dawkowanie:

• Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, zwłaszcza u chorych poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, ogólnym i onkologicznym. Głęboko s.c. Umiarkowane ryzyko (operacje chirurgiczne w obrębie jamy brzusznej) 20 mg 1 ×/d. Pierwsze wstrzyknięcie 2 h przed zabiegiem chirurgicznym, zwykle lek stosuje się przez 7-10 dni, niekiedy dłużej (dopóki zwiększone jest ryzyko wystąpienia zakrzepów i zatorów żylnych oraz do czasu uruchomienia pacjenta). Duże ryzyko (przed chirurgicznym zabiegiem ortopedycznym) 40 mg 1 ×/d, pierwsze wstrzyknięcie 12 h przed zabiegiem.

• Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u chorych unieruchomionych z powodu ostrych chorób (np. ostra niewydolność serca, ostra niewydolność oddechowa, ciężkie zakażenia) lub zaostrzenia chorób reumatycznych (dawka 40 mg/0,4 ml). Głęboko s.c. 40 mg 1 ×/d. Leczenie trwa co najmniej 6 dni i powinno być kontynuowane do czasu całkowitego uruchomienia pacjenta. Nie stosować dłużej niż 14 dni.

• Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej bądź niepowikłanej zatorowością płucną. Głęboko s.c. 1,5 mg/kg mc. 1 ×/d lub 1 mg/kg mc. 2 ×/d. U chorych z powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi zaleca się 1 mg/kg mc. 2 ×/d. Leczenie trwa zwykle przynajmniej 5 dni. Podawanie doustnych leków przeciwzakrzepowych należy rozpocząć, gdy jest to właściwe, a leczenie enoksaparyną należy kontynuować do czasu osiągnięcia skuteczności przeciwzakrzepowej.

• Leczenie niestabilnej choroby wieńcowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. Głęboko s.c. 1 mg/kg mc. 2 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (100-325 mg p.o.), leczenie należy prowadzić do osiągnięcia jego celu, przynajmniej przez 2 dni, zwykle przez 2-8 dni.

• Leczenie świeżego zawału serca z uniesieniem odcinka ST, w tym pacjentów leczonych zachowawczo lub poddawanych w przyszłości przezskórnej angioplastyce wieńcowej (dawka 60 mg/0,6 ml, 80 mg/0,8 ml, 100 mg/ml). 30 mg i.v. oraz równolegle 1 mg/kg mc. s.c. (łącznie maks. 100 mg), a następnie 1 mg/kg mc. s.c. 2 ×/d przez 8 dni lub do momentu opuszczenia szpitala. Chorym poddawanym leczeniu trombolitycznemu enoksaparynę podaje się 15-30 min po podaniu leku fibrynolitycznego. Chorzy poddawani przezskórnej angioplastyce wieńcowej. Jeżeli ostatnią dawkę enoksaparyny podano s.c. mniej niż 8 h przed momentem wypełnienia balonika, nie jest konieczne podanie kolejnej dawki. Jeżeli ostatnią dawkę enoksaparyny podano s.c. ponad 8 h przed wypełnieniem balonika, należy podać enoksaparynę w szybkim wstrzyknięciu i.v. w dawce 0,3 mg/kg mc. U chorych po 75. rż. stosować s.c. 0,75 mg/kg mc. 2 ×/d, bez dawki wstępnej i.v.

• Zapobieganie tworzeniu pozaustrojowych skrzepów podczas hemodializy. 1 mg/kg mc. na początku hemodializy do linii tętniczej. W przypadku dużego ryzyka krwawienia stosować dawkę 0,5 mg/kg mc. (przy podwójnym dostępie naczyniowym) lub 0,75 mg/kg mc. (przy pojedynczym dostępie naczyniowym). W przypadku hemodializy trwającej ponad 4 h można podać dawkę uzupełniającą 0,5-1 mg/kg mc.

• Podawać s.c., naprzemiennie w prawą lub lewą przednioboczną albo tylnoboczną część powłok brzusznych. U osób z ciężką niewydolnością nerek bez wskazań do hemodializy dawka terapeutyczna wynosi 1 mg/kg mc. 1 ×/d, dawka zapobiegawcza - 20 mg/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na enoksaparynę, heparynę lub jej pochodne, w tym heparyny drobnocząsteczkowe, ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia, ciężkie zaburzenia krzepnięcia, duże krwawienia, małopłytkowość u chorych z dodatnim wynikiem testu agregacji płytek in vitro w obecności enoksaparyny, czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy, udar (z wyjątkiem udaru w wyniku zatoru), zwiększone ryzyko krwotoków.

• Wskazania z ChPL: - Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, szczególnie u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, zabiegom w chirurgii ogólnej i onkologicznej.

• - Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów unieruchomionych z powodu ostrych schorzeń, włącznie z ostrą niewydolnością serca, ostrą niewydolnością oddechową, ciężkimi infekcjami, a także zaostrzeniem chorób reumatycznych powodujących unieruchomienie pacjenta (dotyczy dawki 40 mg/0,4 ml).

• - Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej bądź niepowikłanej zatorowością płucną.

• - Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA).

• - Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST, w tym pacjentów, którzy będą leczeni zachowawczo albo, którzy będą później poddani przezskórnej angioplastyce wieńcowej (dotyczy dawki 60 mg/0,6 ml, 80 mg/0,8 ml, 100 mg/1 ml).

• - Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.

• Clexane forte - roztwór do wstrzyknięć (ampułkostrzykawki 120 mg)- Działanie:

• Heparyna drobnocząsteczkowa

• Wskazania / Dawkowanie:

• Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej zatorowością płucną bądź niepowikłanej. Głęboko s.c. 1,5 mg/kg mc. 1 ×/d lub 1 mg/kg mc. 2 ×/d. U chorych z powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi 1 mg/kg mc. 2 ×/d. Leczenie trwa zwykle co najmniej 5 dni. Podawanie doustnych leków przeciwzakrzepowych należy rozpocząć, gdy jest to właściwe, a leczenie enoksaparyną należy kontynuować do czasu osiągnięcia skuteczności przeciwzakrzepowej.

• Leczenie niestabilnej choroby wieńcowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. Głęboko s.c. 1 mg/kg mc. 2 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (100-325 mg p.o.), leczenie należy prowadzić do osiągnięcia jego celu, przynajmniej przez 2 dni, zwykle przez 2-8 dni.

• Zapobieganie tworzeniu pozaustrojowych skrzepów podczas hemodializy. 1 mg/kg mc. na początku hemodializy do linii tętniczej. W przypadku dużego ryzyka krwawienia stosować dawkę 0,5 mg/kg mc. (przy podwójnym dostępie naczyniowym) lub 0,75 mg/kg mc. (przy pojedynczym dostępie naczyniowym). W przypadku hemodializy trwającej ponad 4 h można podać dawkę uzupełniającą 0,5-1 mg/kg mc.

• Podawać s.c. naprzemiennie w prawą lub lewą przednioboczną albo tylnoboczną część powłok brzusznych. U osób z ciężką niewydolnością nerek bez wskazań do dializy dawka terapeutyczna wynosi 1 mg/kg mc. 1 ×/d, dawka zapobiegawcza - 20 mg/d.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na enoksaparynę, heparynę lub jej pochodne, w tym heparyny drobnocząsteczkowe, ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia, ciężkie zaburzenia krzepnięcia, duże krwawienia, małopłytkowość u chorych z dodatnim wynikiem testu agregacji płytek in vitro w obecności enoksaparyny, czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy, udar (z wyłączeniem udaru w wyniku zatoru), zwiększone ryzyko krwotoków.

• Wskazania z ChPL: - Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej bądź niepowikłanej zatorowością płucną.

• - Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA).

• - Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.

Rivaroxaban

• Xarelto - tabletki (10 mg; 15 mg; 20 mg)- Działanie:

• Wybiórczy, bezpośredni inhibitor czynnika Xa

• Wskazania / Dawkowanie:

• Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytym planowym zabiegu aloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego. P.o., niezależnie od posiłków 10 mg 1 ×/d. 1. dawkę należy podać pacjentom z utrzymaną hemostazą w ciągu 6-10 h po zakończeniu zabiegu. Czas leczenia zależy od wielkości zabiegu i indywidualnego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych: po dużym zabiegu stawu biodrowego profilaktykę przeciwzakrzepową należy kontynuować przez 5 tyg., a po zabiegu stawu kolanowego przez 2 tyg. W przypadku zmiany leczenia z antagonisty wit. K na rywaroksaban nie należy stosować wartości INR do pomiaru działania przeciwzakrzepowego rywaroksabanu. W przypadku zmiany leczenia na antagonistę wit. K należy stosować oba leki równolegle aż do uzyskania wartości INR >=2,0. Przez pierwsze 2 dni antagonistę wit. K podaje się w standardowych dawkach, a następnie w zależności od INR. W przypadku zmiany leczenia z leku przeciwzakrzepowego podawanego pozajelitowo rywaroksaban należy podać 0-2 h przed planowanym terminem podania kolejnej dawki pozajelitowego leku przeciwzakrzepowego lub w czasie przerwania jego stosowania w przypadku leczenia ciągłego. W przypadku zmiany leczenia na lek przeciwzakrzepowy pozajelitowy pierwszą dawkę nowego leku podać w czasie, gdy powinna być przyjęta kolejna dawka rywaroksabanu. W zaburzeniach czynności nerek w zależności od klirensu kreatyniny: klirens kreatyniny >30 ml/min - nie ma konieczności modyfikacji dawkowania, 15-29 ml/min - stosować ostrożnie, <15 ml/min - nie zaleca się stosowania leku.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, istotne klinicznie czynne krwawienie, choroba wątroby występująca z koagulopatią i istotnym klinicznie ryzykiem krwawienia (w tym marskość wątroby klasy B i C wg Childa i Pugha), ciąża, okres karmienia piersią.

• Wskazania z ChPL: Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u dorosłych pacjentów po przebytej planowej aloplastyce stawu biodrowego lub kolanowego.

Clopidogrel

• Plavix - tabletki (75 mg; 300 mg)-Działanie:

• Inhibitor agregacji płytek krwi indukowanej przez ADP, pochodna tienopirydyny

• Wskazania / Dawkowanie:

• Profilaktyka powikłań zakrzepowych w miażdżycy u chorych z zawałem serca (w okresie od kilku dni po zawale do mniej niż 35 dni), udarem niedokrwiennym (od 7 dni do mniej niż 6 mies.) lub rozpoznaną chorobą tętnic obwodowych. Dorośli. 75 mg 1 ×/d.

• Profilaktyka powikłań zakrzepowych w miażdżycy u chorych z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (niestabilna dławica piersiowa lub zawał serca bez załamka Q), w tym pacjentów, którym wszczepia się stent w czasie zabiegu przezskórnej angioplastyki wieńcowej, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. Dorośli. Pojedyncza dawka nasycająca 300 mg, następnie 75 mg 1 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 75-325 mg/d (zaleca się, aby dawka kwasu acetylosalicylowego nie przekraczała 100 mg/d). Nie ustalono jednoznacznie optymalnego czasu leczenia. Dane z badań klinicznych wskazują na stosowanie leku do 12 mies., a maks. korzystny efekt obserwowano po 3 mies.

• Profilaktyka powikłań zakrzepowych w miażdżycy u chorych ze świeżym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym, u pacjentów leczonych zachowawczo, kwalifikujących się do leczenia trombolitycznego. Dorośli. Pojedyncza dawka nasycająca 300 mg, następnie 75 mg 1 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym i lekami trombolitycznymi lub bez nich. U chorych po 75. rż. nie podawać dawki nasycającej. Leczenie kontynuować co najmniej 4 tyg.

• Profilaktyka powikłań zakrzepowych w miażdżycy i zakrzepowo-zatorowych w migotaniu przedsionków (w tym udaru) u dorosłych pacjentów z migotaniem przedsionków i przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka wystąpienia powikłań naczyniowych, u których leczenie antagonistami wit. K nie może być zastosowane, a ryzyko krwawienia jest niewielkie; lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. Dorośli. 75 mg 1 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 75-100 mg/d.

• Podawać p.o., niezależnie od posiłku.

• Przeciwwskazania:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby, czynne patologiczne krwawienie (np. wrzód trawienny, krwotok wewnątrzczaszkowy).




1

---