ŁADOWARKI ZASIĘRZUTNE

1. Zastosowanie

Ładowarki zasięrzutne, były dosyć szeroko rozpowszechnione w polskim górnictwie węglowym. Z biegiem czasu zastąpiły je ładowarki bocznie sypiące. Obecnie są stosowane są do robót pomocniczych np. do czyszczenia osadników. W polskim górnictwie największą popularność zyskały ładowarki zasięrzutne na podwoziu kołowym poruszającym się po torach i zasilane energią sprężonego powietrza (rys. 1).

Rys. 1. Ładowarka zasięrzutna.

2. Zasada działania.

Proces ładowania składa się z trzech faz (rys. 2.), tj.:

— wbijania czerpaka w urobek,

— podnoszenia urobku i przerzutu,

— wyładowania.

Czerpak nabiera urobek czołowo, a następnie ruchem ciągłym przenosi go nad ładowarką i wyrzuca do stojącego poza ładowarką wozu.

Rys. 2. Proces ładowania ładowarką zasięrzutną.

3. Ogólna budowa.

Większość ładowarek zasięrzutnych zbudowana jest na tej samej zasadzie i różni się jedynie pewnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi, wielkością lub rodzajem napędu. Ładowarki zasięrzutne mogą być zabudowane na podwoziu gąsienicowym, oponowym lub kołowym poruszającym się po torach. Całość może być zasilana energią sprężonego powietrza lub energią elektryczną. Typowa ładowarka zasięrzutna (rys. 1) składa się z trzech głównych zespołów:

— podwozia,

— nadwozia,

— kołyski z czerpakiem.

Podwozie. Podwozie ładowarki jest jej zespołem nośnym, którego zadaniem jest umożliwienie ładowarce poruszania się w wyrobisku. Zabudowany jest w nim silnik pneumatyczny z przekładnią, która przenosi moment obrotowy na zestaw kół.

Nadwozie. Na podwoziu ładowarki osadzone jest nadwozie, w którym porusza się kołyska z czerpakiem służącym do ładowania urobku. Ruch kołyski wywołuje układ napędowy składający się z silnika pneumatycznego, przekładni oraz koła łańcuchowego, na które nawija się łańcuch łubkowy. Nadwozie wraz z czerpakiem może wykonywać ruch obrotowy względem podwozia o kąt 30⁰ w każdą stronę. Obrót nadwozia wykonuje się ręcznie.

Kołyska z czerpakiem. Czerpak ładowarki przymocowany jest do dwóch staliwnych elementów, zwanych bujakami, które są ze sobą połączone i tworzą razem kołyskę. Kołyska jest wprawiona w ruch mechanizmem podnoszenia, umieszczonym w nadwoziu, przetacza się po bieżniach nadwozia, wykonując czynność nabierania i ładowania urobku.

4. Zalety i wady

Do zalet ładowarek zasięrzutnych należą:

— prosta konstrukcja,

— łatwa obsługa i konserwacja,

— niska cena w porównaniu z innymi ładowarkami.

Do wad ładowarek zasięrzutnych należą:

— mały front ładowania (dotyczy tylko ładowarek torowych),

— wysoki przerzut czerpaka, warunkujący wysokość wyrobiska,

— nadają się do ładowania tylko skał twardych (powodują nadmierne rozdrobnienie węgla).

Zebrał i opracował: Czesław Zając.

Bibliografia:

- Antoniak J., Opolski T.: Maszyny górnicze część II, Wydawnictwo Śląsk

- Breon A.; Górnicze ładowarki chodnikowe, Wydawnictwo Śląsk 1976 r

- Dokumentacja Techniczno Ruchowa ładowarki typu ŁZK - 5P.

---