Domowe porządki

Zabawa jest okazją do nauki tego, że każdy przedmiot ma swoje ustalone miejsce   Przebieg: Na stole gromadzimy przedmioty codziennego użytku z  kuchni, łazienki, pokoju dziecka. Tworząc atmosferę tajemniczości, zakrywamy przedmioty kolorową chustą. Następnie dziecko wyjmuje po jednym przedmiocie, nazywa go i określa miejsce, w którym powinien się znajdować. Na koniec można podziwiać efekt wspólnych porządków. Zabawa: • Uczy klasyfikowania przedmiotów • Rozwija umiejętność logicznego myślenia •  Zachęca do pomagania innym oraz utrzymywania porządku   Wskazówki: Zabawa przeznaczona jest dla młodszych dzieci, w wieku 3-4 lata . Zachęca do sprzątania, porządkowania przedmiotów, utrzymywania ładu i porządku, a  tym samym pozwala na pewne usamodzielnienie się naszych pociech. Jest to także dobry wstęp do  przygotowania dziecka do pobytu w przedszkolu. Z pewnością będzie wesoło podczas odnoszenia przedmiotów na miejsce, a dzięki temu dziecko zrozumie lepiej sens porządkowania i odkładania przedmiotów na wyznaczone miejsce.

Mój przyjaciel

Ciekawa zabawa, polegająca na wspólnym ubieraniu papierowego kotka.   Przebieg: Do zabawy potrzebny będzie arkusz szarego papieru lub brystol, klej, nożyczki, kolorowy papier, kawałki tkanin, guziki, włóczka, tasiemka, flamastry lub kredki. Rodzic rysuje kształt kotka według słownego opisu podanego przez dziecko. Za pomocą zgromadzonych materiałów pomożemy dziecku „ubrać” swojego przyjaciela. Podczas wiązania kokardek pomóżmy dziecku prowadząc jego ręce; stopniowo wycofujmy naszą pomoc i pozwólmy mu działać samodzielnie.   Zabawa: • Doskonali sprawność manualną • Wdraża do porządkowania miejsca zabawy • Rozwija umiejętność wiązania supełka i kokardki • Uczy cierpliwości i samodzielności • Zachęca do poszukiwania oryginalnych rozwiązań   Wskazówki: Zabawa przeznaczona jest dla dzieci 4-6 letnich. Poprzez zabawę nasze dziecko będzie mogło zgromadzić ważne dla swojego rozwoju doświadczenia - nauczy się np.  wiązania kokardki, a tym samym opanuje złożoną i precyzyjną czynność jaką jest  wiązanie sznurówek. Warto używać określeń położenia przedmiotów w przestrzeni tj. po lewej, po prawej, obok itp.

Nasza garderoba

Zabawa pokazuje i utrwala kolejność wkładania i zdejmowania ubrania Przebieg: Jedno z rodziców ubiera się „na cebulkę”. Ma na sobie jesienne ubrania: ciepły sweter, kurtkę, szalik, cienkie rękawiczki, skarpetki, kalosze itp. Rozbierając się robi to w bardzo dziwny sposób np.: chce zdjąć spodnie nie zdejmując obuwia, zdejmuje kalosze i odpina zamek w rękawiczkach, próbuje zdjąć sweter bez zdejmowania kurtki. Zadaniem dziecka jest dostrzec niewłaściwą kolejność rozbierania  i pomóc rodzicom zrobić to prawidłowo.   Zabawa: • Stymuluje rozwój samodzielności u dziecka • Uczy czynności zakładania i zdejmowania garderoby • Kształtuje umiejętność przewidywania skutków • Służy wzmocnieniu więzi z rodzicami • Rozwija poczucie humoru   Wskazówki: Zabawa przeznaczona jest głownie dla dzieci najmłodszych, choć przez jej humorystyczny charakter zainteresuje też dzieci starsze. Dzięki niej dziecko zrozumie, w jakiej kolejności należy wkładać i zdejmować poszczególne części garderoby. Poprzez to dziecko poczuje się odpowiedzialne za bliską sobie osobę oraz będzie mogło wykazać się swoją wiedzą i umiejętnościami w zakresie właściwego doboru odzieży. Po skończonej zabawie ważnym elementem będzie wspólne odkładanie ubrań na miejsce.

Spacer po zamku

Zabawa do wykorzystania podczas pobytu w domu lub na świeżym powietrzu   Przebieg: Jest to improwizacja ruchowa, w której dzieci wykonują ruchy zgodnie z treścią opowiadania (można włączyć podkład muzyczny). Rodzic za pomocą „czarodziejskiej różdżki” przenosi dziecko do starego zamku. Idziemy przez gęsty las, odchylamy gałęzie, przedzieramy się przez gęstwinę...  (ruchy naśladujące odchylanie gałęzi) Nad głowami trzeszczą, szumią wysokie drzewa...(unoszenie ramion, kołysania) Przecieramy oczy ze zdziwienia, bo nagle przed nami wyrósł stary, opuszczony zamek...(gest przecierania oczu) Otwieramy z wysiłkiem starą, zardzewiałą bramę...(gest otwierania ciężkiej bramy) Wspinamy się po schodach w górę ... schody są wąskie i kręte...(wchodzenie po schodach, zataczania kółek) Otwieramy ciężkie drzwi przeciskamy się przez wąski korytarzyk ...(przeciskanie się) Stąpamy ostrożnie po skrzypiącej podłodze... (chodzenie cichutko na paluszkach) Podchodzimy powolutku cicho do starej, dębowej szafy...(podejście do osoby prowadzącej zabawę, trzymanie palca na ustach) Otwieramy drzwi...a w szafie duch - buch! (ucieczka z okrzykiem) Zabawa: • Kształtuje ekspresję ruchową • Rozwija umiejętność opanowania emocji • Rozwija wyobraźnię Wskazówki: W tej zabawie nie ma ograniczeń wieku. Jest wspaniałym pomysłem na chwilową nudę i poprawę złego humorku naszej pociechy. Po zakończonej zabawie dziecko może narysować zamek, który widziało oczami swojej wyobraźni.

Domino wyrazowe

Wspaniała zabawa dla całej rodziny, szczególnie podczas podróży   Przebieg: Do zabawy nie są potrzebne żadne rekwizyty. Rodzic lub dziecko podaje dowolne słowo, zadaniem następnego uczestnika jest podanie kolejnego wyrazu, który nasuwa nam pewne skojarzenia lub będzie powiązany tematycznie z pierwszym. Oczywiście trudnością tej zabawy jest to, iż należy za każdym razem powtórzyć całość i dodać swój wyraz: np.:  klocek- klocek jest - klocek jest kolorowy - klocek jest kolorowy bardzo- - klocek jest kolorowy  bardzo i świecił- klocek jest kolorowy bardzo i świecił księżyc itd.   Zabawa: • Rozwija pamięć • Kształtuje koncentrację • Rozwija umiejętność logicznego myślenia i pomysłowość • Rozwija poczucie humoru   Wskazówki: Zabawa przeznaczona jest dla dzieci od 5 roku życia. Zabawa może trwać bez końca, a pojawiające się niekiedy absurdy z pewnością umilą czas podróży.

Rysowanki-wierszowanki

Zabawa służy ciekawej umiejętności nauki rysowania ze słowem.   Przebieg: Zabawa polega na ilustrowaniu podczas mówienia tekstu wierszyka odpowiednimi elementami rysunku. Dzieci 3-4 letnie można zachęcać do kolorowania elementów, uzupełniania rysunku. Dzieci starsze rysują po wcześniejszej demonstracji przez rodzica. Następnie po opanowaniu pamięciowym tekstu wiersza,  dzieci z pewnością podejmą próbę samodzielnego rysowania.   Oto przykłady: Kółko, kreska, łuk niewielki, będzie kotek z kresek cienkich. Haczyk, kreski- tylne nogi, Oczy, uszy, nosek niezbyt srogi. Wąsy tylko dorysuję i już kot na płot wskakuje.   Dwa patyki i szczebelki- będzie płotek Petronelki.              A jej kotek wlazł na płotek, mruczy, że aż strach!   Zabawa: • Stymuluje rozwój mowy • Stwarza możliwości kojarzenia słowa z elementami graficznymi • Aktywizuje dzieci nieśmiałe

Balonowa zabawa

Cele:

- ćwiczenie spostrzegawczości dziecka

- utrwalenie nazw kolorow

- ćwiczenie koordynacji ruchowej

Rekwizyty:

 rożnokolorowe, napompowane balony

 kartoniki z namalowanymi rożnokolorowymi balonami (na każdym kartoniku 3

balony)

 wycięte z kartonu kształty stop

Przebieg:

Na stole układamy kartoniki z namalowanymi rożnokolorowymi balonikami,

natomiast napompowane balony chowamy w nieprześwitujacym pojemniku w

odpowiedniej odległości od stołu. Pomiędzy stołem a pojemnikiem rozkładamy uprzednio

wycięte kształty stop w sposob, aby tworzyły ścieżkę. Następnie dziecko losuje jeden z

kartonikow i jego zadaniem jest zapamiętanie kolorow balonow, przejście po śladach stop

(zgodnie z ich ułoŜeniem) i wybranie z pojemnika balonow w takich kolorach, jakie

znalazły się na kartoniku. Jeśli dziecko dokonało dobrego wyboru, czyli kolory balonikow

umieszczonych na kartoniku są zgodne z tymi, ktore wybrało z pojemnika, to moŜe

odkryć następny kartonik. Jeśli jednak wybrało nieprawidłowo - wraca do stołu, odkłada

do reszty kartonikow wylosowany uprzednio i wybiera kolejny. Tak więc wszystkie

prawidłowo „odgadnięte” kartoniki odkłada na bok, a nieprawidłowo dokłada z powrotem

do pozostałych.

Wskazówki:

Na kartoniku można umieszczać rożną ilość balonow - w zależności od wieku dziecka.

Znajdź skarby

Cele:

- rożnicowanie kształtow za pomocą dotyku

- zwiększenie wrażliwości dotykowej

Rekwizyty:

- pojemniki z kaszą, piaskiem, fasolą, ryżem, makaronem, piorkami itp.

- drobne przedmioty atrakcyjne dla dziecka (zabawki, cukierki w papierkach, szklane

kulki itp.)

Przebieg zabawy:

Każde z dzieci wybiera pojemnik i zestaw przedmiotow, ktore chce chować. Po

dokładnym schowaniu/zakopaniu przedmiotow, dzieci wymieniają się pojemnikami.

Zadaniem dziecka jest odszukanie wszystkich ukrytych w pojemniku skarbow.

Dobrze jest, gdy probujemy zachęcić dzieci do poznawania rożnych figur i faktur.

II wersja

Dla dzieci starszych możemy wkładać określone kształty i polecić wyszukanie ich. Będzie

to rownież dobra okazja do przeliczania, porownywania liczebności w poszczegolnych

zbiorach, segregacji.

Rytmy z patyczków

Cele:

- rozwijanie słuchu fonematycznego

- kształtowanie poczucia rytmu

- usprawnianie pamięci słuchowej

- rozwijanie koordynacji słuchowo-ruchowej

Rekwizyty:

- patyczki znalezione na spacerze

- jeszcze lepsze mogą okazać się kamyki (wydają mocniejszy dźwięk).

Miejsce zabawy:

pobliski park, las itd.

Przebieg:

Rodzic, będąc z dzieckiem na spacerze, prosi je o znalezienie 4 patyczkow lub kamykow

(po dwa dla każdego uczestnika zabawy). Kiedy już mamy rekwizyty na początku

sprawdzamy czy uderzane o siebie wydają dźwięk. Dziecko w ten sposob oswaja się z

patyczkami/kamykami.

Po pewnym czasie prosimy dziecko o powtorzenie rytmu, ktory wystukamy. Zaczynamy

od prostych rytmow i stopniowo wydłużamy je o coraz więcej uderzeń.

Poźniej możemy zaproponować dziecku odgadnięcie znanych melodii, ktore wystukamy

na patyczkach, np.: „Wlazł kotek...”. Następnym etapem może być proba wystukania

znanej piosenki przez dziecko.

Jest to dobra forma urozmaicenia spaceru z dzieckiem. Zabawa ta zawiera ważne cele,

ale mimo tego dziecko nie odczuwa jej jako nauki. Jest to dla niego przyjemna forma

spędzenia czasu. Dla dzieci 4-letnich początkowe rytmy nie mogą być zbyt długie 4-5

uderzeń

Do koszyczka

Cele:

- poprawa sprawności rączek

- koordynacja wzrokowo - ruchowa

- ćwiczenie odporności emocjonalnej

Rekwizyty:

 wycięte z kartonu postacie zająca

 plastikowe kubeczki

 taśma klejąca

 duży płaski guzik

 słodycze

Przebieg:

Należy przygotować kilka (6-10) papierowych zajączkow i przymocować do niego

kubeczek (jakby miał z przodu kieszonkę). Wszystkie zajączki z przymocowanymi

kubeczkami przyklejamy w rownych odstępach do brzegu stołu ( lub innego blatu) tak,

aby mogł do niego swobodnie wpaść pstryknięty guzik. Do kubeczkow wkładamy drobne

słodycze (cukierki, ciasteczka, czekoladki). Dzieci ustawiają się po przeciwnej stronie

blatu i pstrykając kolejno guziki, probują umieścić go w ktorymś z kubeczkow. Ta osoba,

ktora umieści guzik w kieszonce zająca moŜe wybrać z niego jego zawartość. Zabawa

kończy się w momencie oprożnienia wszystkich kubeczkow z nagrod.

Wskazówki: Postacie zająca mogą być gotowe, ale zdecydowanie lepszym rozwiązaniem

będzie ich przygotowanie przez dzieci. Wycinanie zajączkow z kartonu i ozdabianie ich

przyniesie im wiele radości.

Nakarm baranka

Cele:

- ćwiczenie sprawności manualnych

- ćwiczenie mięśni aparatu artykulacyjnego

- ćwiczenie koordynacji wzrokowo - ruchowej

Rekwizyty:

 wycięte z kartonu baranki (po jednym dla każdego dziecka)

 miseczki (po 3 dla każdego dziecka)

 groszki - najlepiej Lentilki

 słomki

 chińskie pałeczki do jedzenia

 piorka

 woda w szklance

 zakraplacze

 papierowa kostka z narysowanymi symbolami

Przebieg:

Każde z dzieci otrzymuje swoj kontur baranka i trzy miseczki. Dzieci przygotowują kostkę

z symbolami (trawa, witaminy, woda). Na środku stołu kładziemy Lentilki, piorka oraz

wodę w szklance. Dzieci kolejno rzucają kostką i kładą na wyciętym z kartonu baranku,

to co wylosowały. Jeśli wylosują symbol trawy to za pomocą pałeczek chińskich muszą na

baranku położyć piorko. Jeśli wylosują symbol kolorowej witaminy to przy pomocy rurki

przenoszą groszki (delikatnie zasysając powietrze). Jeśli natomiast wylosują symbol wody

to za pomocą zakraplacza umieszczają w swojej misce kroplę wody. Zabawa trwa do

momentu wyczerpania zapasow.

Odkryj baranka

Cele:

- usprawnianie syntezy i analizy wzrokowej

- umiejętność rysowania po wzorze

Rekwizyty:

 plansza z rysunkiem baranka

 kolorowe kwadraty do zakrycia planszy

 kartony z konturem baranka

 kolorowa kostka

Przebieg:

Dzieci siadają przed planszą rysunkiem baranka, ktora zakryta jest kolorowymi

kwadratami tak, aby nie było widać obrazka. Po kolei rzucają kostką i zdejmują kolejno

kwadrat danego koloru.

Dziecko, ktore odkrywa kolejna część ma szansę zgadywać, co przedstawia obrazek. Po

odkryciu całości otrzymują kartkę A4, na ktorej narysowane są tylko kontury baranka.

Dziecko musi flamastrem obrysować kontur i zapełnić go kolorem.

Wskazówki:

Dla starszych dzieci można połączyć tę zabawę z wprowadzeniem np. litery. Na każdym

kolorowym kwadraciku piszemy literkę. Po wyborze konkretnego kwadracika, dziecko

musi przeczytać literkę i powiedzieć zwierzątko, ktorego nazwa rozpoczyna się właśnie od

tej literki

Wyczarowane pączki

Cele:

- usprawnianie zdolności manualnych

- rozwijanie wyobraźni dziecka

- planowanie kolejności wykonywanych czynności

Rekwizyty:

 foremki do wycinania kształtow

 miska do wyrabiania masy

 farby

 drobne przedmioty lub materiał naturalny - kasze, makaron, groch, fasola

Przebieg:

Przygotowujemy z dzieckiem masę solną. Z poszczegolnych jej porcji

ugniatamy kulki (pączki) lub placki, z ktorych następnie wybraną foremką wycinamy

dowolny kształt.

Tak przygotowane formy ozdabiamy, odciskając na nich wzory z rożnych przedmiotow

lub „wtapiając” w nie ziarna.

Magiczne pączki wykorzystamy na balu lalek.

Wskazówki: Do pojemnika wsypujemy mąkę i sol w proporcji 2:1 i dodajemy trochę

wody. Masa powinna być dobrze wyrobiona o konsystencji ciasta. Można ją podzielić na

kilka porcji i do każdej dodać trochę farby, dzięki czemu nabierze ona ładnej barwy.

Następnie odstawiamy masę, aż do wyschnięcia. W celu uzyskania lepszego efektu

można polakierować ją nietoksycznym lakierem bezbarwnym.

Masa solna jest bardzo bezpiecznym, naturalnym materiałem plastycznym. Po

wyschnięciu kruszeje, więc nie ma problemu z jej sprzątnięciem.

II wersja:

Z masy solnej można przygotować zarowno całe obrazki jak i figurki. Wykonane rzeczy

mogą słuŜyć zarowno w zabawach w kąciku kucharskim dziecka jak rownież jako pionki w grach planszowych

Zgubione guziki

Cele:

- usprawnianie pracy dłoni - ćwiczenie manualne motoryki małej

- rozwijanie wyobraźni tworczej

- usprawnianie przeliczania w aspekcie porządkowym

Rekwizyty:

 przerożne guziki, ktore mamy w domu. Ważne, aby miały dosyć duze dziurki

 sznurek lub cienka sznurowka

Przebieg:

Zabawę rozpoczynamy od wyłożenia guzikow i opowiedzenia, że każdy z nich ma własną

historię, ponieważ każdy z nich noszony był przez kogoś innego i zapewne często były to

bardzo ciekawe osoby. Prosimy dziecko o wybranie jednego guzika i nawleczenie go na

sznurek. W tym czasie opowiadamy historię. Jeśli dziecko wybierze bardzo ozdobny

guzik moŜemy powiedzieć np. tak:

Ten guzik należał do krola z bardzo dalekiego kraju. Pewnego dnia oderwał mu się od

jego krolewskiego płaszcza, złapał go piękny ptak, ktory niosł go w dziobie wiele dni i

nocy, aż przyfrunął do naszego kraju i zostawił u nas na parapecie.

Kiedy będzie to czarny guzik możemy powiedzieć, że zgubił go kominiarz, ktory czyścił

nasz komin. Guzik wpadł przez komin do pokoju i poturlał się po dywanie, itd. Ważne

jest, abyśmy puścili nieograniczone wodze fantazji. Im bardziej nieprawdopodobna

historia, tym dziecko uważniej będzie słuchało i chętnie będzie nawlekało kolejne guziki,

żeby usłyszeć następną opowieść.

JAKA TO BAJKA?

Cele:

- wybór postaci na bal karnawałowy;

- skupienie dziecka na wykonywanym zadaniu;

- usprawnianie wnioskowania i logicznego myślenia;

- kształtowanie własnej opinii

Rekwizyty:

związane z różnymi bajkami (zależne od tego jakie bajki wybierzemy).

Co warto wiedzieć o zabawie?

Polega ona na odgadywaniu tytułów różnych bajek za pomocą drobnych rekwizytów. Może być ona pomocna przy wyborze przez dziecko przebrania na bal karnawałowy. Przypominając sobie różne postaci dziecko odtwarza przebieg bajki i łatwiej mu zdecydować, która z nich jest mu bliska.

Przebieg:

Pokazujemy dziecku jakiś rekwizyt z bajki np. jabłko i pytamy, z której bajki on pochodzi (albo z jaką bajką mu się kojarzy) (Królewna Śnieżka). Jeśli dziecku jest trudno odgadnąć podpowiadamy np. że to jabłko przyniosła staruszka i dała do zjedzenia pewnej pięknej dziewczynie,…. Opowiadamy do czasu, aż dziecko zgadnie. Po odgadnięciu wyjmujemy następny rekwizyt i postępujemy tak, jak przy pierwszym.

Przykłady rekwizytów:

- pantofelek (Kopciuszek)

- pierniczek (Jaś i Małgosia)

- czerwona czapka (Czerwony Kapturek)

Wskazówki:

Warto, żeby dziecko, jeśli szybko odgadnie tytuł bajki, próbowało razem z nami ją opowiedzieć. Rozwija wtedy swoje umiejętności językowe.

W trakcie przedstawiania bajek porozmawiajmy z dzieckiem o tym, która z postaci mu się podoba i dlaczego.

KULKI ZE ŚNIEGU

Cele:

- posługiwanie się pojęciami mniej-więcej, mniejsze-większe

- znajomość pojęć relacji w przestrzeni: przed, za, pomiędzy,

- ćwiczenie siły mięśni dłoni

Rekwizyty:

śnieg

Co warto wiedzieć o zabawie?

Dla dzieci jest to zabawa śnieżkami, ale ćwiczy ona wiele pojęć matematycznych

Przebieg:

Podczas spaceru z dzieckiem zatrzymajmy się na chwilę zabawy śnieżkami.

Narysujmy linię na śniegu przed dzieckiem. Poprośmy dziecko o ulepienie kulki i ułożenie jej w dowolnym miejscu na linii. Następnie rodzic lepi kulkę i przykłada ją do kulki dziecka, żeby je porównać. Głośno mówi - „Moja kulka jest większa/mniejsza” i kładzie ją w zależności od tego, co powiedział, przed lub za kulką dziecka. Ważne jest, żeby używać słów przed, za głośno i wymagać tego samego od dziecka. Teraz, kiedy dziecko poznało już zasady zabawy, znów lepi swoją kulkę i układa ją w odpowiednim miejscu.

Wskazówki:

Starajmy się, żeby kulki nie były zbyt podobne wielkością, chociaż w miarę upływu czasu będzie się to działo samoczynnie. Kiedy zobaczymy, że różnice między kulkami są tak małe, że dziecko ma problemy z ustaleniem relacji między nimi, zakończmy zabawę.

RZUCAMY ŚNIEŻKAMI

Cele:

- utrwalenie stron: prawej i lewej

- przeliczanie w znanym dziecku zakresie i poszerzanie tego zakresu

Rekwizyty:

Śnieg

Co warto wiedzieć o zabawie?

Rozróżnianie strony lewej i prawej nie jest dla dzieci łatwą umiejętnością. Dlatego warto ją ćwiczyć zwłaszcza, że na tej umiejętności opiera się dalsza edukacja - odpowiednie pisanie liter, orientacja w przestrzeni, itp.

Przebieg:

Rysujemy na śniegu, po prawej i lewej stronie dziecka, dwa koła (muszą być one dosyć duże), Dobrze jest również narysować koło wokół dziecka, żeby wiedziało, gdzie ma stać - to porządkuje naszą zabawę. Teraz prosimy dziecko o ulepienie kulki ze śniegu i wrzucenie jej do koła po lewej stronie. Gdy to wykona prosimy, żeby ulepiło dwie kulki i wrzuciło je do koła po prawej stronie. Pytamy, ile kulek jest w jednym i drugim kole?. W którym jest ich więcej/mniej? Kontynuujemy zabawę według podanego schematu, dochodząc do takiej liczby kulek, którą dziecko jest w stanie samodzielnie policzyć. W celu policzenia kulek dziecko może wyjść z koła, z którego rzuca.

Wskazówki:

Jeśli podczas rzucania jakaś kulka się rozbije zlepmy ją na nowo i ułóżmy w kole.

ZNAJDŹ ZABAWKĘ

Cele:

• wyostrzanie zmysłu słuchu

• orientacja w przestrzeni

Rekwizyty:

zabawka, która wydaje jakieś dźwięki

Przebieg:

Prosimy dziecko, żeby zakryło oczy. My w tym czasie chowamy w wybranym miejscu w pokoju zabawkę, która wydaje jakieś dźwięki. Prosimy dziecko, żeby otworzyło oczy i spróbowało posłuchać skąd dochodzi dźwięk zabawki. Niech idzie w tym kierunku i spróbuje ją odnaleźć. Kiedy to się uda schowajmy zabawkę w inne miejsce. Bawimy się dopóki dziecko ma na to ochotę i jest zainteresowane zabawą.

Wskazówki:

Utrudnieniem dla starszych dzieci może być zasłonięcie im oczu opaską. Musimy wtedy usunąć z przestrzeni pokoju wszystkie przedmioty, o które dziecko mogłoby się potknąć. W tym przypadku nasz przedszkolak bazuje tylko na zmyśle słuchu.

JAKI TO PREZENT?

Cele:

• ćwiczenie syntezy wzrokowej

• doskonalenie spostrzegawczości

Rekwizyty:

kolorowanki lub jakieś obrazki związane z ulubionymi prezentami gwiazdkowymi dzieci.

Przebieg:

Obrazki do zabawy najlepiej będzie przygotować wcześniej. Jeśli są na cienkim papierze, podklejmy je sztywną kartką bloku technicznego, żeby łatwiej było je układać i żeby nie zniszczyły się zbyt szybko. Następnie poprzecinajmy je na części. Ich ilość jest zależna od wieku (możliwości) dziecka. Dziecku trzyletniemu na początek wystarczą 4 elementy (dzielone liniami pod kątem prostym). Cztero- i pięciolatkom możemy przygotować układankę z 6 i 8 elementów. Jeśli poradzi siebie z łatwiejszą, dajemy mu coraz trudniejszą układankę. W przypadku 6-latków zacznijmy od 8 elementów i zwiększajmy poziom trudności. Dla dzieci starszych cięcie linii może być pod skosem.

Teraz czas wprowadzić dziecko w zabawę. Opowiedzmy mu (pokazując elementy układanki), że jest na nich rysunek prezentu, który jakieś dziecko przysłało do Świętego Mikołaja. Niestety rysunek podczas długiej drogi zniszczył się i Św. Mikołaj nie potrafi odgadnąć, co miało na myśli dziecko. Pomóżmy mu układając obrazek, aby mógł podarować ten prezent.

Wskazówki:

Pamiętajmy o tym, że ta sama liczba elementów może być jednym razem łatwa do zrobienia dla dziecka, a innym nie. Jest to zależne od tego jak wykonany jest obrazek. Dla dzieci młodszych lepsze są duże elementy, wyraźne linie, dla starszych obrazki mogą zawierać więcej drobniejszych elementów.

Można użyć do tej zabawy również kart pocztowych, na których są narysowane przedmioty mogące być prezentami. Wtedy już nie musimy ich usztywniać kartonem.

Poznaj po zapachu…

Cele:

• wielozmysłowe poznawanie otoczenia

• wyostrzanie zmysłu węchu

• poszerzenie wiedzy na temat przypraw

Rekwizyty: przeprawy dostępne w kuchni, opaska na oczy.

Co warto wiedzieć o zabawie:

Dzieci bardzo lubią wspólne przygotowywanie posiłków, pomoc dorosłym w pracach w kuchni. Wykorzystajmy ich naturalny zapał do wspólnej zabawy i nauki. Proponuję zabawę dzieciom od 5 roku życia, ponieważ dzieci młodsze rozpoznają jeszcze niewiele przypraw i trudno im czasami zaklasyfikować je odpowiednio. Z tego powodu poniższa zabawa byłaby dla nich trudna. Możemy po prostu młodszym dzieciom dać do powąchania jakąś przyprawę, powiedzieć jej nazwę, a przy następnej okazji zapytać czy pamięta. W ten sposób będzie przyswajało nowe nazwy.

Przebieg:

Zawiązujemy dziecku oczy i dajemy do powąchania jakąś przyprawę o wyraźnym zapachu. Kiedy rozpozna, co to jest, dajemy następną. Można przy okazji prosić dziecko o informacje, do czego używa się danej przyprawy lub samemu o tym opowiedzieć. Zabawę możemy zakończyć wspólnym gotowaniem potrawy, do której używamy przypraw. Dziecko jest naszym pomocnikiem i podaje te przyprawy, które są nam potrzebne.

Wskazówki:

Ważne jest ustalenie na początku zasad zabawy: „dzisiaj twoje oczy odpoczywają, za to pracują rączki i buzia. Umawiamy się, że oczy są zawiązane i nie podglądasz, inaczej przerywamy zabawę.”

Majsterkowicze

Zabawa proponowana jest dla chłopców i tatusiów, ale dziewczynki i mamy również mogą w niej uczestniczyć

Cele:

• porównywanie długości i grubości przedmiotów

• wdrażanie chłopców do męskich prac

• rozwijanie spostrzegawczości

• poszerzanie słownika dziecka o fachowe nazwy narzędzi do majsterkowania

• przeliczanie w znanym dziecku zakresie

• znajomość stron lewa - prawa

Rekwizyty:

Różne narzędzia, które możemy znaleźć w domu i takie, które daje się porównać ze względu na wymienione wyżej cechy (wiertła o różnej długości i grubości, śrubokręty, gwoździe, itp.)

Co warto wiedzieć o zabawie?

Jest to dobra okazja dla tatusiów do spędzenia czasu ze swoimi synami, a przy okazji wdrożenia ich w męskie zajęcia, natomiast chłopcy będą mieli okazję w miły sposób przyswoić sobie matematyczne pojęcia. Uwaga tatusiowie - nie zawsze macie ochotę na wykonywanie takich prac z dzieckiem, ale pamiętajcie, że jesteście dla nich autorytetem i już w tym wieku wasz syn przygotowuje się do roli przyszłego mężczyzny „złotej rączki”.

Przebieg:

Przy okazji zaplanowanych napraw w domu zaangażujmy do pomocy nasze pociechy. Pozwólmy im pomagać na tyle, na ile potrafią. Niech będą naszymi pomocnikami podającymi narzędzia. Przy tej okazji nauczą się nowych słów, takich jak np. klucz francuski, śrubokręt, wiertło. Kiedy potrzebne nam jest jakieś wiertło poprośmy dziecko, aby ułożyło je od najmniejszego do największego i poprośmy o najdłuższe, najkrótsze, trzecie z kolei, piąte z prawej strony itp. Zawartych jest tu wiele aspektów: przeliczanie, znajomość stron ciała, pojęcie długości. Inwencja zależy tutaj od osoby prowadzącej zabawę i rekwizytów, jakie posiada. Ja jedynie mogę przedstawić zarys wspólnego majsterkowania i propozycje jak można wykorzystać narzędzia do nauki pojęć matematycznych. Reszta zależy od was tatusiowie.

Wskazówki:

Ważne jest, na początku wspólnego majsterkowania, ustalenie z dzieckiem zasad. Wtedy będzie ono przebiegało bezpiecznie i miło. Ustalmy z dzieckiem, czego nie może robić np. bez naszej wiedzy brać młotka, włączać urządzeń elektrycznych, itp.

Dotykamy i smakujemy warzywa

Cele:

• utrwalenie nazw warzyw

• wyczulenie zmysłu dotyku i smaku

• zachęcanie dziecka do pomocy w kuchni

Rekwizyty:

warzywa dostępne w kuchni, opaska na oczy.

Co warto wiedzieć o zabawie?

Zasadą poznawania otoczenia dla dzieci w wieku przedszkolnym jest wielozmysłowość. Oznacza to, że dziecko lepiej przyswaja wiedzę, jeśli działamy na więcej niż jeden zmysł. Dotyk i smak silnie oddziałują na przedszkolaki, a zaproponowana zabawa właśnie na tym bazuje. Rezygnując ze zmysłu, którym posługujemy się na co dzień - wzroku, angażuje inne zmysły.

Przebieg:

Zawiązujemy dziecku oczy i dajemy do ręki warzywo. Jego zadaniem jest rozpoznać, jakie to warzywo. Gdy widzimy, że prawidłowe rozpoznanie sprawia dziecku problem, możemy podpowiedzieć, jak ono wygląda (kolor, kształt). Kiedy nadal dziecku trudno odgadnąć, dajmy mu spróbować kawałek warzywa, żeby rozpoznało je po smaku. Zabawę warto zakończyć wspólnym zrobieniem sałatki lub surówki.

Wskazówki:

Ważne jest ustalenie na początku zasad zabawy: „dzisiaj twoje oczy odpoczywają, a za to popracują rączki i buzia. Umawiamy się, że oczy są zawiązane i nie podglądasz inaczej przerywamy zabawę.”

BALONIKI UCZUĆ

Cele:

• Umiejętność nazywania swoich uczuć, emocji

• Kształtowanie inteligencji emocjonalnej

• Dostrzeganie i rozpoznawanie uczuć u innych (dorosłych i dzieci)

• Usprawnianie myślenia logicznego i wnioskowania

• Orientacja w przestrzeni

Rekwizyty: Kilka balonów w różnych kolorach, flamaster niezmywalny

Co warto wiedzieć o zabawie?

Jest to dobra okazja do rozmowy z dzieckiem na temat uczuć i emocji oraz właściwego sposobu ich wyrażania. Baloniki z uczuciami mogą również posłużyć w momentach, kiedy dziecko nie potrafi powiedzieć o tym, co czuje. Możemy wtedy poprosić żeby przyniosło balonik z minką, która pasuje do jego nastroju.

Przebieg:

Przygotowanie zabawy dobrze jest wykonać razem z dzieckiem. Napompujmy kilka baloników. Flamastrem namalujmy miny wyrażające różne emocje. Warto pytać dziecko, kiedy narysujemy daną minkę i co ona wyraża. Przykłady emocji, które możemy narysować na balonikach to: radość, smutek, złość, strach.

Kiedy minki są gotowe prosimy dziecko aby kolejno brało do ręki baloniki i mówiło, kiedy tak się czuje (dowiemy się w ten sposób czy dziecko rozumie te uczucia). Po ustaleniu symboliki uczuć przyczepmy baloniki w różnych miejscach pokoju. Wymieniamy jakieś zdarzenie ze świata dziecka. Zadaniem dziecka będzie odgadnąć, co osoba, której się to zdarzyło czuła i pobiec w stronę właściwej buźki wyrażającej to uczucie. Można zwracać się
w tych przykładach bezpośrednio do dziecka, aby rozumiało swoje uczucia oraz mówić o sobie, aby miało świadomość jak czują się rodzice, kiedy dziecko coś robi.

Przykłady zdań:

• Zepsuł się twój ulubiony samochodzik, pokaż, co czujesz?

• Tata poszedł z tobą na lody.

• Miałeś zły sen.

• Posprzątałeś zabawki w pokoju, jak się czuje mama, jaką ma minę?

• Nie chcesz jeść obiadu, jaką minę ma mama?

Wskazówki:

Dodatkowym elementem może być wybranie przez dziecko kolorów balonów. Pytamy, jaki kolor kojarzy mu się
z radością, jaki ze smutkiem itd. Według tych sugestii dziecka dobieramy kolory balonów.

Jest to zabawa przeznaczona dla młodszych dzieci przedszkolnych, ułatwiająca im wyrażanie siebie, uczenie się świata uczuć, emocji. U starszych dzieci - 5 - 6 lat traktujmy ją jedynie jako dobrą zabawę, ponieważ w tym wieku dzieci powinny rozwijać umiejętności wyrażania uczuć i opowiadania o nich. Możemy na ich potrzeby zmodyfikować tą zabawę - niech wymyślą jak najwięcej przykładów na dane uczucie.

PREZENT DLA MAMY/TATY

Cele:

• Wyrażanie uczuć do rodziców

• Używanie przymiotników określających cechy ludzi

• Usprawnianie motoryki małej

Rekwizyty:

kartka (najlepiej kolorowa z bloku), flamastry lub kredki

Co warto wiedzieć o zabawie?

Kiedy dziecko mówi nam miłe rzeczy jest to dla nas najpiękniejszy prezent. Aby one przetrwały na dłużej i aby mogli Państwo na nie często patrzeć proponuję wykonać kartkę z dzieckiem. Prezent ma być niespodzianką, więc jeśli czyta to mama niech zrobi z dzieckiem prezent dla taty, jeśli tata odwiedził tą stronę niech zrobi niespodziankę dla mamy.

Przebieg:

Mówimy dziecku o zbliżającym się święcie Mamy/Taty i proponujemy wykonanie słonka z życzeniami. Prosimy dziecko żeby narysowało koło żółtym flamastrem i wypełniło je kredką. Ale to nie całe słońce, czegoś mu brakuje - promieni. Będzie ich miało tyle ile wymyślisz cech Mamy/Taty. Na górze piszemy Mama jest... lub Tata jest... Kiedy dziecko poda cechę np.: kochana, uśmiechnięta, wspaniała, miła, dobra, ....może po każdym wymienionym określeniu narysować jeden promień a my wpisujemy na nim daną cechę i tak kolejne cechy aż dziecku wyczerpią się pomysły.

Wskazówki:

Jeśli dziecko umie już pisać wspaniałym prezentem będzie jeśli samo wpisze na każdym promyku określenia.

Możemy podpowiadać pomysły jeśli dziecko słabo sobie radzi.

Nie polecam zabawy dla dzieci młodszych ze względu na to, że trudno im będzie podać określenia opisujące rodziców.

KOSTKA Z ZADANIAMI

Cele:

- przeliczanie w zakresie 1 - 6

- usprawnianie motoryki wielkiej i małej

- rozwijanie pomysłowości, szybkości myślenia

Rekwizyty:

kostka do gry (ewentualnie wykonana własnoręcznie z dzieckiem)

Co warto wiedzieć o zabawie?

Polecam wykonanie własnoręcznie kostki dla osób z wyobraźnia przestrzenną nie będzie to aż tak trudne. Można tutaj poprosi tatusia dziecka do pomocy. Mężczyźni maja lepszy zmysł konstrukcyjny. Warto wykonać taką kostkę z kilku powodów. Dziecko w tym wieku woli duże, łatwe do trzymania zabawki. Przeliczenie oczek na takiej kostce odbywa się sprawniej. Trzeci powód to fakt, że dziecko chętniej się bawi zabawką wykonaną razem z rodzicem, niż gotową.

Przebieg:

Prosimy dziecko aby rzuciło kostką i przeliczyło ile wypadło oczek. Teraz wymyślamy zadanie z tą liczbą. Np.: jeśli wypadła liczba 5 mówimy: klaśnij 5 razy. Dziecko klaszcze i odlicza głośno do pięciu.

Teraz kolej na wymyślenie zadania przez dziecko a rodzic rzuca kostką.

Przykłady zadań:

- skacz jak żabka

- tupnij nogą

- prześlij buziaki

- skacz na jednej nodze

- podrap się za uchem

- mrugnij oczami

(Oczywiście każde zadanie wykonujemy tyle razy, ile wypadło oczek na kostce)

Wskazówki:

Kiedy mamy więcej niż jedno dziecko w wieku przedszkolnym zabawa może przebiegać w ten sposób, że dzieci wymyślają sobie zadania nawzajem.

KTO JEDZIE DO PRACY?

Cele:

• Poszerzanie wiedzy na temat różnych zawodów

• Poznanie atrybutów ludzi wykonujących różne zawody

• Wspomaganie myślenia logicznego i wnioskowania

• Usprawnianie motoryki wielkiej

• Rozwijanie pamięci

Rekwizyty:

Dostępne w domu przedmioty kojarzące się z wymienionymi w zabawie zawodami, kartka papieru, flamastry lub kredki.

Co warto wiedzieć o zabawie?

Poszerza ona wiedzę dziecka na temat różnych zawodów.

Na wstępie wręczamy dziecku kartkę i prosimy o narysowanie pociągu, który będzie miał co najmniej 5 wagonów. Będzie nam to potrzebne do zabawy.

Przebieg:

Dziecko jedzie dookoła pokoju naśladując pociąg. Jest maszynistą, który na każdej stacji zatrzymuje się i może zabrać jednego pasażera, ale wtedy, gdy odgadnie, kim ten pasażer jest i jaki ma zawód. W trakcie jazdy rodzic recytuje słowa wiersza:

Jedzie pociąg poprzez miasta,

Zbliża się następna stacja,

Na peronie czeka człowiek,

Kto to taki ty odpowiedz:

Gdy wiersz się kończy maszynista zatrzymuje pociąg, a rodzic zadaje zagadkę np.: jest to osoba, która sadza swoich klientów na fotelu, ma w ręce grzebień i nożyczki, zmienia coś w naszym wyglądzie itd. Jak dziecko odgadnie, że chodzi o fryzjera, jego zadaniem jest w pierwszym wagoniku pociągu narysować jakiś przedmiot, którym się posługuje ta osoba w pracy. W przypadku fryzjera może to być grzebień, nożyczki, lub jeszcze coś innego. Po narysowaniu dziecko rusza pociągiem do następnej stacji, a rodzic recytuje wiersz.

Po dojechaniu do każdej stacji zadaniem dziecka jest wymienienie, kto już jedzie w jego pociągu - tych zawodów będzie coraz więcej, a my sprawdzamy czy dziecko pamięta jakie osoby po kolei wsiadały. Może się to odbywać na dwa sposoby: dziecko stara się wymienić kolejne osoby z pamięci lub jeśli sobie nie radzi z pomocą narysowanych przez siebie atrybutów tych osób w pociągu.

ZWIERZĘTA Z ZOO NA SPACERZE

Cele:

• Dostrzeganie regularności (co prowadzi do lepszego rozumienia świata i wstęp do nauki matematyki)

• Wprowadzenie do porządku i harmonii

• Rozwijanie wyobraźni twórczej

• Utrwalenie nazw zwierząt z zoo

Rekwizyty:

patyczki (krótkie i długie) i kamyki znalezione podczas spaceru

Miejsce zabawy:

Las, podwórko itp. Ewentualnie w deszczowy dzień można pobawić się w domu używając różnych klocków. Proponuje przed zabawą odwiedzić zoo, wtedy będzie ona kontynuacją wycieczki i utrwaleniem wiedzy o zwierzętach tam spotkanych.

Co warto wiedzieć o zabawie?

Dziecko dzięki zabawom w rytmy przyswaja sobie, że życie człowieka z nich się składa: rytm dni i nocy następujących po sobie, pór roku, dni tygodnia. W ten sposób dostrzega pewną regularność w życiu i uczy się uczestniczenia w niej. Jest pora na jedzenie, zabawę, sen.

Przebieg:

Rodzic zachęca dziecko do wyszukania podczas spaceru patyczków i kamyków, które posłużą do zabawy. Kiedy już mamy ok. 10 - 15 szt. możemy zacząć zabawę.

Układamy patyczki i kamyki w jakiś rytm. Zaczynamy od prostych - dwuczłonowych. Z wykorzystanie zwierząt z zoo może to wyglądać tak: Prosimy dziecko, aby przypomniało sobie jak wyglądały zwierzęta i powiedziało, którym zwierzątkiem może być patyczek, a którym kamyk? To teraz np. żyrafy i małpki idą na spacer gęsiego, ale na przemian, czyli jedna żyrafa, jedna małpka, jedna żyrafa, jedna małpka, jedna żyrafa, jedna małpka, co będzie dalej? Prosimy dziecko o ułożenie dalszego rytmu. Możemy wymyślać jeszcze inne wzory rytmów. Dla dzieci starszych mogą być dłuższe:

• mały patyczek, kamyk, kamyk, duży patyczek - krokodyl, słonik, słonik, wielbłąd, ...

• mały kamyk, duży kamyk, dwa patyczki - papuga, niedźwiedź, zebra, zebra,...

Wskazówki:

Trzeba wykonać więcej niż jeden rytm zanim przekażemy kontynuowanie dziecku, ponieważ musi ono wyraźnie dostrzec prawidłowość schematu. Sami powinniśmy zauważyć, obserwując dziecko, moment kiedy zrozumie co ma robić.

Temat zabawy może być różny. Zamiast zwierzątek może to być dowolna inna rzecz zależna od inwencji Państwa i dzieci. Dla trzylatków wystarczające będą rytmy składające się z dwóch elementów. Po każdym zadaniu chwalimy dziecko za to że właściwie ustawiło zwierzęta na spacer.

ZWIERZĘ CZY ROŚLINA?

Cele:

• Odróżnianie zwierząt od roślin

• Poszerzanie wiedzy o świecie przyrody

• Ćwiczenie szybkości reakcji na bodźce

Rekwizyty: piłka

Miejsce zabawy: dowolne, gdzie jest miejsce do rzucania piłką

Co warto wiedzieć o zabawie?

Chociaż zabawa wydaje się łatwa to dochodzi tu element koordynacji między czynnościami: łapanie piłki, wyszukiwanie wiadomości w pamięci i odrzucanie piłki. To nie jest takie łatwe, zwłaszcza że dziecko będzie starało się w miarę szybko udzielić odpowiedzi.

Przebieg:

Stajemy naprzeciwko dziecka w odległości dobrej do rzucania piłką. Mówimy dziecku że jego zadaniem będzie odgadnąć czy wymieniamy nazwę rośliny czy zwierzęcia. Wymieniamy nazwę i rzucamy do dziecka piłkę, ono ma odrzucając powiedzieć słowo: roślina lub zwierzę. To jakie dobierzemy słowa w zabawie jest bardzo indywidualną kwestią. Rodzice sami najlepiej orientują się, jaką wiedzę posiada Wasze dziecko.

Wskazówki:

Możemy poszerzać wiedzę dziecka dodając nowe rośliny/zwierzęta, ale najlepiej robić to stopniowo, żeby dziecku nie zamieszać w głowie.

SYLABY

Cele:

• wspomaganie logicznego myślenia

• wzbogacanie słownika dziecka

• ćwiczenie szybkości reakcji

• doskonalenie umiejętności klasyfikowania

• wyrabianie umiejętności podziału wyrazów na sylaby

• rytmizacja tekstu

Co warto wiedzieć o zabawie?

Nie jest to zabawa łatwa, dlatego skierowana jest do sześciolatków. Dziecko musi skoordynować wiele rzeczy na raz. W jednym momencie zachodzi proces myślowy; potrzebna jest koncentracja, aby pamiętać wcześniej wymienione wyrazy, rytmizować wymawiane słowa, dzielić je na sylaby. Do tego wszystkiego dochodzi ruch rąk.

Przebieg:

Rodzic proponuje dziecku kategorię do zabawy. Propozycje kategorii: owoce, warzywa, pojazdy, meble, ubrania, drzewa, pory roku, sprzęty kuchenne, zwierzęta, kwiaty. Informuje dziecko, że zabawa polega na tym, aby powiedzieć jak najwięcej słów należących do danej kategorii. Słowa wymieniane są przez dziecko i rodzica na zmianę. Ważne jest, żeby pamiętać, jakie wyrazy zostały już użyte, aby ich nie powtórzyć. Wypowiadaniu słów towarzyszy wyklaskiwanie rytmu o kolana i dłonie. Liczba klaśnięć zależna jest od ilości sylab w danym wyrazie.

Na przykład z kategorii owoce rodzic wymienia gruszkę, dzieląc na sylaby: gru-szka, klaszcze dwukrotnie w wystawione ręce dziecka. Maluch powtarza słowo gru-szka wraz z klaśnięciem w ręce dorosłego, a następnie dodając wymyślony przez siebie owoc - jabłko, uderza o swoje kolana.

Rodzic powtarza wszystkie wymienione wcześniej wyrazy, uderzając odpowiednio w wystawione ręce, bądź w swoje kolana, po czym dodaje śli-wka, klaszcząc o ręce dziecka. Tak tworzy się ciąg kilku słów. Zabawa trwa do chwili, kiedy jeden z jej uczestników nie będzie potrafił powtórzyć któregoś z wymienionych słów lub pomyli kolejność.

Wskazówki do zabawy:

Zanim połączymy element ruchowy (klaskanie i uderzanie o kolana) z wymyślaniem słów, dobrze jest zacząć od samego wymieniania z dzieckiem nazw należących do danej kategorii.

Rodzic może używać trudniejszych słów, czasami nawet nieznanych dziecku, żeby poszerzać jego słownictwo. Oczywiście należy pamiętać o wyjaśnieniu ich znaczenia.

Uwaga! Jeśli odtworzenie ciągu wyrazów sprawia dziecku trudność, można ograniczyć się do wymienienia dwóch słów (poprzednika i wymyślonego przez siebie).

KOLORY

Cele:

• Nauka rozróżniania kolorów

• Ćwiczenie sprawności w rzutach i chwytach

• Usprawnianie logicznego myślenia

• Ćwiczenie szybkości reakcji

• Możliwość odwrócenia zasad

Rekwizyty: piłka

Co warto wiedzieć o zabawie?

Dzieci 3-letnie rozróżniają jeszcze małą ilość kolorów. Niektóre czasem nie są w stanie wymienić nawet podstawowych barw. Dlatego też jest to dobre ćwiczenie na zdobycie wiedzy z tego zakresu. Z dzieckiem 3-letnim zabawę powinno się zacząć od tych kolorów, które już kojarzy. Mogą to być nawet dwa, trzy kolory. Na początku, nie będzie to łatwe zadanie, zwłaszcza że dziecko oprócz wymyślenia rzeczy w danym kolorze, ma jeszcze złapać piłkę i odrzucić ją do Rodzica. Miękka, lekka piłka w odpowiednim rozmiarze ułatwi dziecku zabawę.

Przebieg:

Wersja I: Rodzic staje naprzeciwko dziecka z piłką i wymienia słowo, które występuje w przyrodzie w jednym określonym kolorze.* Może to być trawa, niebo, cytryna, pomidor, ogórek, słońce, mleko, itp. Zadaniem dziecka jest wymienić kolor, jaki jest przypisany danej rzeczy.

Wersja II: Zamieniamy role. Teraz my wymieniamy kolor, a dziecko podaje nazwę rzeczy w tym kolorze.

Wskazówki:

Aby dołączyć nowy kolor do zabawy możemy przygotować dziecko w sytuacjach codziennych do rozróżniania i kojarzenia danej barwy. Mówimy np. popatrz jaki piękny czerwony kolor mają pomidory, które dzisiaj kupiłam! W innej sytuacji pokażmy truskawkę i zapytajmy dziecko jaki ma kolor. Gdy już kojarzy, że to czerwony, przy następnej zabawie możemy go wymienić. Jeśli dziecko zna już wszystkie podstawowe kolory możemy dołączać kolory pochodne: pomarańczowy, fioletowy, etc.

PRZECIWNOŚCI

Cele:

• Wzbogacanie słownika dziecka (o przymiotniki)

• Rozwijanie logicznego myślenia

• Ćwiczenie koordynacji wzrokowo - ruchowej

Rekwizyty: piłka

Przygotowanie: Siadasz naprzeciwko dziecka z piłką w rękach. Twoim zadaniem jest

wymyślanie różnych przymiotników, a zadaniem dziecka będzie wymyślanie przymiotników o przeciwstawnym znaczeniu. Informujesz dziecko o zasadach zabawy. Można tutaj, kiedy zabawa przebiega po raz pierwszy, podać przykład dziecku.

Przebieg: Wymieniasz poszczególne przymiotniki, dziecko odpowiada przeciwstawnymi.

Podczas zabawy cały czas dodatkowo krąży piłka między Tobą i dzieckiem.

Przykłady:

• długi - krótki




• gruby - chudy

• mały - duży

• niski - wysoki

• cichy - głośny

• zimny - ciepły

• miękki - twardy

Wskazówki do zabawy:

Można stosować różne podpowiedzi, kiedy dziecku trudno zgadnąć o jakie słowo chodzi.

Pokazujemy ciałem, rękoma swoje słowo wymawiając je głośno i bez mówienia pokazujemy słowo dziecka. Dajemy mu szansę wymyślenia odpowiedzi.

MOJE IMIĘ:

Cele:

• Rozbudzanie zainteresowania słowem pisanym

• Wyciąganie wniosków z tego co widzimy

• Dostrzeganie różnic i podobieństw między literkami

Rekwizyty:

• kubeczki po Danonkach lub baloniki (w liczbie odpowiadającej ilości liter

w imieniu dziecka)

• flamaster niezmywalny

• kartka

Co warto wiedzieć o tej zabawie?:

Jest to bardzo istotny wstęp do nauki czytania i pisania. Dzieci identyfikują się ze swoim

imieniem, dlatego ważne jest zacząć od poznania liter składających się na nie. W ten sposób możemy zachęcić dziecko do poznawania kolejnych liter. Plusem jest także to, że dzieje się to za pomocą zabawy. Dziecko nie czuje presji nauki.

Przebieg:

Bierzemy tyle kubeczków, ile liter jest w imieniu dziecka. Pytamy dziecko, czy chce poznać jak wygląda jego imię. Następnie głośno opowiadając piszemy: Masz na imię Julia, więc potrzebne są nam literki: J, U, L, I, A (wypowiadając każdą z literek zapisujemy ją na denku po serku). Dodatkowo zapisujemy imię na kartce papieru, żeby dziecko miało wzór układając imię z kubeczków. Litery na kartce powinny być tak „rozstrzelone”, aby można było postawić na nich kubeczki z literkami. W ten sposób dziecko ma wzór, w początkowej fazie nauki układania swojego imienia. Z biegiem czasu, kiedy zapamięta układ literek, można poprosić je aby spróbowało ułożyć imię bez pomocy kartki.

Wskazówki do zabawy:

Po jakimś czasie można dołączyć imię innej osoby z rodziny. Możesz powiedzieć: wiesz,

że moje imię można ułożyć za pomocą literek z twojego imienia? Mam na imię ULA.

Popatrz, potrzebuję twojej literki U, L, A. Czy moje imię wygląda tak samo jak twoje?

Czy ma tyle samo literek? Spróbujesz ułożyć moje imię?

Uwaga!: Przy drugim imieniu dobrze jest wybrać takie, które ma jakieś wspólne literki

z imieniem dziecka.

* wiek, kiedy wprowadzamy początki kontaktu z pismem jest bardzo indywidualny. Należy samodzielnie kontrolować czy dziecko do tego dojrzało, a najwyraźniejszym tego sygnałem będzie jego reakcja na naszą zabawę. Jeśli zdarzy się, że nie będzie zainteresowane odłóżmy tę zabawę w czasie i wróćmy, kiedy zauważymy sygnały wskazujące na zaciekawienie pisaniem.

NAUKA ALFABETU

Rozgrzewka

Układanie wzorów na podłodze. Ćwiczymy z dzieckiem pisanie i układanie wzorów, które pomogą mu w dalszej nauce i poznawaniu literek. Wyjaśniasz, że niektóre literki są okrągłe, a inne kanciaste. „Czy wiesz, które przedmioty są okrągłe? Jakie to przedmioty? A jakie przedmioty są kanciaste?” Dziecko podaje przykłady. „A teraz pobawimy się razem. Wyobraź sobie, że jeśli dobrze będziemy naśladować pewne literki, to możemy się w nie zamienić! Tak, dlatego chcę teraz, żebyśmy usiedli na podłodze i zaczęli naśladować okrągłą jak piłeczka literkę O. Usiądźmy na pupie i obracajmy się dookoła zaznaczając stopami okrągły kształt literki. Kręcimy się w kółeczko tak samo jak to robi litera „O”. A teraz wstajemy, prostujemy plecy i skaczemy bez uginania kolan. Ręce przy ciele. Tak skacze literka „I”. Literka C robi kołyskę. Robimy kołyskę. Literka X skacze jak pajacyk. Poćwiczmy skakanie literki X. Literka T wiruje jak śmigła helikoptera. Ustawmy się najpierw w literkę T i teraz, na mój znak

wszyscy zaczynamy wirować

(UWAGA! - W nauce alfabetu została użyta litera X, która tak naprawdę w nim

nie występuje, można ją podać tylko jako ciekawostkę, zwłaszcza, że towarzyszy jej ciekawe ćwiczenie - pajacyk)

Prezentacja literek (możesz użyć literek z opakowań Danonków)

Prezentujesz dziecku alfabet w całości i zapoznajesz je z wybraną literką. Dziecko poznaje jej kształt, dźwięk oraz czynności i przedmioty, które zaczynają się na tę literkę lub ją zawierają.

(UWAGA! - dobrze będzie rozdzielić zabawę na wiele etapów, aby dziecko nie znudziło się ogromem poznanych na raz liter)

Literka „A”

Oto literka A. Zobacz jak ona wygląda. Składa się z trzech kresek. Dwie kreseczki są

nachylone do siebie, a jedna się pod nimi chowa. Literka ta lubi często występować w

różnych słowach. Raz jest aktorem, a raz operatorem. Dziś gra w teatrze, a jutro zobaczysz ją w filmowej akcji. Taka jest rola aktora.

Literka „B”

Oto literka B. Zobacz jak ona wygląda. Ma jedną prostą kreseczkę i na niej są zawieszone dwa brzuszki. Czy to nie zabawne? „B” to najzabawniejsza literka ze wszystkich! Ciągle się bawi - na balu, zabawie i podczas karnawału. Z literką „B” na pewno będziecie się wesoło bawić.

Literka „C”

Oto literka C. Zobacz jak ona wygląda. Nie ma w sobie żadnych prostych kresek. Składa się wyłącznie z jednej wygiętej linii. Rysuje się ją tak, jak niedokończone kółeczko. Literka „C” to prawdziwy cyrkowiec. Potrafi sztuczki o jakich nam się nie śniło! Umie jeździć na jednym kole na rowerze i rozśmieszyć każdego!

Literka „D”

Oto literka D. Spójrz tylko na nią. Wygląda jak połówka kółka. Ma jedną prostą kreskę, która dźwiga na sobie jeden ogromniasty brzuch. Literka „D” ciągle śmiga na swojej deskorolce. Potrafi także wykonywać różne trudne ewolucje - skakać i zjeżdżać po schodkach, ale sami lepiej tego nie próbujcie robić.

Literka „E”

Oto literka E. Spójrz tylko. Składa się z czterech prostych kresek. Jedna kreska stoi prosto jak słup przy drodze, a pozostałe są do niej przyczepione. Literka „E” to prawdziwy europejczyk. Podróżuje po całej Europie bez paszportu i wszędzie czuje się jak w swoim własnym kraju.

Literka „F”

Oto literka F. Popatrz na nią. Ta literka ma sobie same proste kreski. Jedną kreskę pisze się z góry na dół, a pozostałe w poprzek. Czy wiecie, że literka „F” uwielbia wszystko fotografować. Lubi też sama do zdjęć pozować. Wszystkim imponuje tym jak fotografuje.

Literka „G"

Oto literka G. Popatrz przez chwilę na nią. Jest okrągła, ale ma w sobie też kreskę prostą. To trochę trudniejsza literka do narysowania. Ale popatrzmy. Literka „G” od dziecka gra na gitarze. Uwielbia głośne dźwięki i krzykliwe piosenki! Czy zostanie gwiazdą rock'a, to dopiero czas pokaże.

Literka „H”

Oto literka H. Spójrz tylko jak prosto ją narysować. Najpierw trzeba narysować dwie takie same kreski z góry na dół, a potem je połączyć. Literka „H” ciągle hula na hulajnodze! Sprawia jej to taką radość, że zapomina o wszystkim co musi zrobić.

Taka z niej hulaj-dusza!

Literka „I”

Oto literka I. Wygląda całkiem jak przypadkowa kreseczka na kartce, prawda?

Jest najprostszą literką w całym alfabecie. Literka „I” najlepiej czuje się w Internecie.

Jest największym internautą na świecie! Kiedy surfuje po sieci, nawet nie zauważa jak szybko czas leci.

Literka „J”

Oto literka J. Przyjrzyj się jej. Przypomina odwróconą laskę, prawda? Ją też prosto

narysować. Literka „J” tak bardzo jogurt lubi jeść, że pisze wiersze na jego cześć

Jej ulubiony to owocowy, ale z przyjemnością je również śmietankowy.

Literka „K”

Oto literka K. Spójrz na nią. Można ją narysować przy pomocy trzech kresek.

Jednej - z góry na dół i dwóch ukośnych. Literka „K” to prawdziwy kosmonauta. Bez przerwy opowiada o gwiazdach. I chociaż wciąż podróżuje po kosmosie, zwiedza planety i galaktyki, to z całej klasy ma najlepsze stopnie z matematyki.

Literka „L”

Oto literka L. Wygląda trochę jak noga ze stopą, prawda? Jak myślisz, czy trudno ją

narysować, czy łatwo? Literka „L” to ulubiony lekarz wszystkich dzieci. Potrafi zabawą

i piosenką wyleczyć. Dlatego dzieci prawie wcale nie chorują.

Literka „Ł”

Oto litera Ł. Przyjrzyj się jej. Składa się z trzech prostych kresek, z których jedna jest

ustawiona ukośnie. Literka „Ł” to mistrz jazdy na łyżwach: w jeździe figurowej i na czas.

A w sztafecie - zawsze jest pierwsza na mecie. Gra nawet w drużynie hokejowej.

Literka „M”

Oto literka M. Literka M ma w sobie aż cztery proste kreski i rysuje się ją prosto. Literka „M” potrafi malować wszystko. Namaluje obraz, pomaluje płot, wymaluje cały dom. Czasem bywa niegrzeczna i zdarza jej się coś zmalować.

Literka „N”

Oto literka N. Spójrz tylko! Wygląda trochę jak zygzak. Rysuje się ją stawiając kreskę z dołu do góry, potem z góry na dół i jeszcze jedną do góry. Literka „N” uwielbia zimę, szczególnie w górach. Może wtedy bez końca jeździć na nartach. Jest bardzo dobrym narciarzem, dlatego często wygrywa różne zawody narciarskie.

Literka „O”

Oto literka O. Spójrz tylko jaka jest okrągła. Wygląda jak piłka albo kółeczko. Domyślacie się pewnie, że bardzo łatwo ją narysować. Literka „O” całe dnie spędza w swoim ogródku. Podlewa kwiatki, grabi listki, piele grządki. To ogrodnik z zamiłowania. Praca w ogrodzie zawsze wprawia ją w świetny nastrój.

Literka „P”

Oto literka P. Przyjrzyj się brzuszkowi tej literki. Powiedzcie, czy literka P ma brzuszek

u góry czy na dole? Piłka nożna to ulubiony sport literki „P”. Po powrocie ze szkoły szybko biegnie na boisko kopać piłkę z kolegami. Kiedy dorośnie, chce zostać zawodowym piłkarzem i zdobyć Puchar Świata.

Literka „R”

Oto literka R. Spójrz na nią i powiedz, ile brzuszków ma ta literka? Ma też nóżkę. Literka „R” jest jak robotnik, który ciągle pracuje. Umie też naprawić wszystko, co się zepsuje. Nie ma takiej rzeczy, której nie zreperuje.

Literka „S”

Oto literka S. Przyjrzyj się jej. Co ci przypomina jej kształt? Mnie przypomina troszkę

szlaczki na torcie urodzinowym, a Wam? Literka „S” uwielbia snowboard na ośnieżonym

górskim stoku. Gdy sunie na desce, zapomina o całej reszcie. Cały tydzień czeka na weekend, bo wtedy pojedzie wreszcie na snowboard.

Literka „T”

Oto literka T. Spójrz jak ona wygląda. Składa się tylko z dwóch prostych kresek, pionowej i poziomej. Literka „T” to kolejna uzdolniona muzycznie postać w alfabecie. Na swojej trąbce trąbi bez przerwy, aż czasem jej sąsiadom puszczają nerwy.

Literka „U”

Oto literka U. Spójrz. W swoim kształcie jest bardzo podobna do podkowy. Czy wiesz

do czego służy podkowa? To takie żelazne obcasy dla koników. Literka „U” uczy nowych

literek. Warto się uczyć, bo kto zna literki, ten potrafi czytać i pisać.

Literka „W”

Oto literka W. Dobrze się jej przypatrz, bo występuje w wielu słowach, takich jak

np. wrotki. Literka „W” gdziekolwiek się wybiera, zawsze wrotki ze sobą zabiera. Jak przystało na prawdziwego wrotkarza czasem upaść jej się zdarza, ale wcale się tym nie zraża.

Literka „Y”

Oto literka Y. Spójrz jak ona wygląda. Na pewno bardzo łatwo ją narysować. Trzeba postawić tylko trzy proste kreski. Literka „Y” w wodzie czuje się jak ryba. Pływa wszędzie, gdzie tylko może - po jeziorze, na basenie i w wannie przed spaniem.

Literka „Z”

Oto literka Z. Jest ostatnią literką w naszym alfabecie. Literka „Z” zamyka wszystkie zamki

w drzwiach. Znajdziesz ją wszędzie: w szkole, w kinie, w domu. Bez klucza nie pozwoli

wejść nikomu. To najbezpieczniejsza literka ze wszystkich liter.

Po prezentacji literki razem z dzieckiem wykonaj ćwiczenia utrwalające wiedzę o literce.

Ćwiczenia utrwalające wiedzę:

- „Piszemy rękami w powietrzu”. Poproś dziecko, aby odwzorowało literkę pisząc całą

dłonią w powietrzu. Mówisz: „A teraz wyobraźmy sobie, że dłoń jest końcówką pędzelka.

Napiszmy tym pędzelkiem literkę A w powietrzu”. Dziecko ćwiczy pisanie literki dłonią,

palcem i łokciem. Wykonujecie raz zamaszyste, raz precyzyjne ruchy.

- „Piszemy nogami w powietrzu”. Prosisz dziecko, aby odwzorowało literkę pisząc całą

stopą w powietrzu. Mówisz: „A teraz wyobraźmy sobie, że stopa jest końcówką pędzelka.

Napiszmy tym pędzelkiem literkę A w powietrzu”. Dziecko ćwiczy pisanie literki stopą

i trudniejsze: kolanem. Wykonujecie raz zamaszyste raz precyzyjne ruchy.

- „Piszemy głową w powietrzu”. Prosisz dziecko, aby odwzorowało literkę, pisząc całą

głową w powietrzu. Mówisz: „A teraz wyobraźmy sobie, że trzymasz w buzi pędzel. Napiszmy tym pędzelkiem literkę A w powietrzu”. Dziecko ćwiczy pisanie literki głową i oczami. Wykonujecie raz zamaszyste raz precyzyjne ruchy

- „Cicho - głośno”. Prosisz dziecko, aby powiedziało, jak czyta się daną literkę. Dziecko czyta literkę. Raz cicho, raz głośno. Czyta ją w sekwencji cicho - głośno i również: głośno - cicho.

- „Kto ma imię na literkę A?” Zabawa we wskazywanie imion zaczynających się na daną literkę. Zabawa zaczyna się od początku, w momencie kiedy powiesz następną literkę.

- „Jakie przedmioty zaczynają się na literkę ... ” Zabawa w szukanie przedmiotów

zaczynających się na daną literkę.

- „Literkowe Puzzle”. Zabawa w układanie wyrazów i liczenie, ile razy występuje literka we wskazanych wyrazach.

- „Układamy krzyżówki”. Zabawa w układanie krzyżówek.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- Pierwsza literka z naszego hasła składa się z dwóch kresek: pionowej i poziomej. Na tę

literkę zaczyna się też środek lokomocji, którym ludzie przemieszczają się po mieście, o jaką

literkę chodzi? Tak, to literka T

- A teraz uwaga. Druga literka naszego hasła to pierwsza literka alfabetu? Dobrze, to

oczywiście literka A.

- Trzecia literka bardzo przypomina księżyc lub uśmiech. Tak, to C.

- A ciekawe, czy zgadniesz co to za literka. Wygląda prawie jak trójkąt albo piramida i na nią

zaczyna się nazwa owocu, który w środku jest czerwony i ma dużo pestek. Oczywiście to A.

- Nasze hasło to TACA

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- Pierwszą literkę z naszego hasła można utworzyć z trzech kresek. Na tę literkę zaczyna się nazwa pewnej bardzo kłującej rośliny. Tak, dobrze, to K.

- Teraz pora odkryć drugą literkę, która bardzo przypomina podkowę. To pierwsza literka

nazwy części ciała, dzięki której słyszymy. Już wiesz... U?!

- A trzecia literka ma brzuszek i dwie nóżki, rozpoczyna nazwę przedmiotu, na którym bardzo przyjemnie się jeździ. Tylko czasami trzeba się trochę napedałować. Wiesz, którą literkę mam na myśli? Właśnie R

- Ostatnia literka, która utworzy rozwiązanie krzyżówki, przypomina dach z jeszcze jedną kreseczką. Na tę literkę zaczynają się nazwy czterech kontynentów. To A.

- Nasze hasło to KURA.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- Pierwsza literka hasła ma laseczkę i brzuszek. Na tę literkę zaczyna się nazwa przedmiotu, który chroni nas przed deszczem. P

- Teraz zgadniemy drugą literkę z naszego hasła. Nie powinieneś mieć z tym problemu.

Wystarczy, że staniesz na baczność i zaraz poznasz o jaką literkę chodzi. I

- Ta literka ma dwie laseczki i brzuszek. Na tę literkę zaczyna się nazwa urządzenia, które jest w mieszkaniu i samochodzie. Dzięki niemu słuchamy muzyki i informacji. R

- Ta literka przypomina piramidę i na nią zaczyna się nazwa stolicy Grecji. Mogę

podpowiedzieć, że na tę literkę zaczyna się też nazwa przedmiotu, którym można robić

zdjęcia. A

- Uwaga, przed nami ostatni literka i hasło mamy gotowe. Proszę bardzo, wstań i rozłóż ręce równo na bok. Co ci to przypomina, jaka to literka. T

- Hasło: PIRAT

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- Na pierwszą literkę naszego hasła zaczyna się nazwa dawnej stolicy Polski. To miasto,

w którym jest mnóstwo wspaniałych zabytków, między innymi kościół Mariacki i Wawel. K

- Teraz na pewno szybko zgadniesz. Tę literką tworzy jedna kreseczka, czasami nad nią jest

mały punkcik. Dzięki niej możemy łączyć słowa i zdania. I

- Czas na trzecią literkę - jakby tu ją opisać, aha, już wiem. Ta literka kojarzy mi się z zimą,

a właściwie z pewnym sprzętem sportowym, który bardzo umila pobyt w górach. N

- To już ostatnia literka, która stworzy nam hasło. Jest bardzo okrągła i wygląda jak piłka. To jest... O

- Hasło: KINO

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Nauka piosenki:

„Rozśpiewany alfabet”

A zdolności ma aktorskie

Ą się kąpie przy pomoście

B na bal się bardzo śpieszy

W cyrku C kogoś rozśmieszy

Ref.

Z literkami jest wesoło

Czas upływa na zabawie

Z literkami jest wesoło

Zawsze fajnie i ciekawie

Aerobik z literkami

Zapraszasz dziecko do ćwiczeń aerobowych, w których wykorzystuje układ choreograficzny

oparty na kształtach literek. Pokazujesz literki i prosisz dziecko, aby wyobraziło sobie, jak

one mogą się poruszać. Dziecko imituje ruch literki O kręcąc się po podłodze. Następnie

naśladuje: S, która się wije i zakręca; A chodzi na sztywnych nogach i wygląda jak drabina,

U buja się jak kołyska, D niesie swój ogromny brzuch przed sobą.

Wierszyk „Literki w przedszkolu”

W przedszkolu już od rana

Sytuacja niesłychana

Martwią się nauczycielki

Gdzie podziały się literki?

Może poszły zwiedzać miasto

Lub w kawiarni jedzą ciasto?

Chyba się nie obraziły

Przecież książki tak lubiły

Nauka wyliczanek

Raz, dwa, trzy

Literkę podaj teraz Ty

Może A, może D

Kto odgadnie, kto towie?

- - - - - - - - - - - - - - - - - -Będzie z tego ubaw wielki

Na całym świecie Jak już wiecie

Mieszkają literki

W alfabecie

Z literkami hop sa sa Jest zabawa na sto dwa Wymień jak najwięcej słów na literkę U i

Literka B, literka G

Każda coś powiedzieć chce

Zobacz co mówią literki

SAMOGŁOSKI I SPÓŁGŁOSKI

Cele:

• Umiejętność podziału słów na samogłoski i spółgłoski

• Dokonywanie analizy i syntezy słuchowej

• Usprawnianie motoryki wielkiej

• Kształtowanie logicznego myślenia

Rekwizyty: patyk lub kreda do narysowania figur

Co warto wiedzieć o zabawie?

Dla dzieci 6-letnich ważna jest nauka odróżniania samogłosek od spółgłosek. W tej zabawie na pewno nie będą odczuwały, że jest dla nich nauka (chociaż jest to oczywiste) ale świetna zabawa.

Przebieg:

Rodzic rysuje dziecku szeroką drogę (ok. 3m.), na której umieszcza koła i trójkąty (patrz obrazek). Opowiada przy tym krótką fabułę zabawy: to jest rzeka, a w niej okrągłe i trójkątne kamienie. Trzeba po nich przejść na druga stronę, ale to nie wszystko. Na kamień trójkątny możesz stanąć tylko wtedy, kiedy wypowiesz spółgłoskę, a na okrągły, kiedy wymienisz samogłoskę. Jest wiele możliwości przejścia.

Proponujemy dziecku, aby spróbowało zacząć w dowolnym miejscu „rzeki”. Możemy też najpierw pokazać jak to zrobić.

Gdy dziecko będzie już dobrze sobie radzić z rozróżnianiem samogłosek i spółgłosek, można zaproponować następny krok. Tym razem, dziecko wymyśla słowo, a przy wymawianiu go i podziale na głoski przeskakuje na drugi brzeg. Jest to pokazane na rysunku na przykładzie słowa LALKA.

Rys.

Wskazówki do zabawy:

Przy rysowaniu figur ważne jest aby odstępy między nimi nie były za duże. Dziecko powinno swobodnie przeskakiwać z jednego „kamyka” na drugi.

Należy też pamiętać o tym, żeby wymawiać spółgłoski krótko, np. K, a nie kyyy, aby dziecko nie miało problemu z różnicowaniem głosek.

TAJEMNICZY WOREK

Cele:

• Usprawnianie motoryki małej (drobnych mięśni palców)

• Uaktywnianie percepcji dotyku

• Kształtowanie wyobraźni odtwórczej

Rekwizyty:

• woreczek, który nie prześwituje lub kawałek materiału,

• drobne przedmioty: pamiątki z wakacji (kamyki, muszle, szyszki), znalezione w domu małe zabawki dziecka

Przebieg:

Rodzic wybiera różne drobne przedmioty z otoczenia dziecka i wkłada je do woreczka. Prosi dziecko, żeby włożyło rękę do środka i wzięło w dłoń jeden przedmiot, ale nie wyjmowało go, tylko starało się powiedzieć, co to jest. Kiedy już poda nazwę przedmiotu, dziecko wyjmuje rękę i sprawdzamy czy miało rację.

Wskazówki:

Najlepiej żeby przedmioty użyte w zabawie były podobnej wielkości, wtedy przebiega ona wiele ciekawiej. Rodzic powinien tak umieścić przedmioty w woreczku, aby dziecko nie widziało ich. Tylko w przypadku dzieci młodszych, 3- lub 4-latków można pokazać, co wkładamy, aby ułatwić im odgadywanie.

Inna wersja:

Można zmienić zabawę tak, aby pośród różnych przedmiotów odnaleźć, np. 4 kamyki, 3 klocki, etc.

TAK CZY NIE?

Cele:

• Usprawnianie myślenia logicznego i wnioskowania

• Ćwiczenie rzutów i chwytów

• Koordynacja wzrokowo-ruchowo-słuchowa

Rekwizyty:piłka

Co warto wiedzieć o zabawie?

Jest to urozmaicenie i wzbogacenie zwykłej gry w piłkę z dzieckiem. Dzięki dodatkowym elementom zarówno my, jak i nasze pociechy, będziemy chętniej do niej wracały.

Przebieg:

Rodzic informuje dziecko o regułach gry. Zadaniem rodzica jest układanie różnych stwierdzeń - prawdziwych i fałszywych. Kiedy wypowie stwierdzenie rzuca do dziecka piłkę. Jeśli stwierdzenie jest prawdziwe, dziecko odrzuca do nas piłkę wysoko nad głową. Jeśli to, co powiedzieliśmy nie jest prawdą dziecko turla piłkę po ziemi.

Przykłady stwierdzeń:

Woda jest sucha, latem jest ciepło, nos jest nad ustami, bocian jest różowy, itp.

Wskazówki:

W tej zabawie nie ma ograniczeń wieku, ale pamiętajmy, by dostosować stwierdzenia do wiedzy dziecka na danym etapie rozwoju.

LEWA CZY PRAWA?

Cele:

• Orientacja w schemacie własnego ciała

• Rozróżnianie strony prawej i lewej

Rekwizyty: brak

Co warto wiedzieć o zabawie?

Dzięki tej zabawie, pomożemy dziecku nauczyć się rozróżniać stronę prawą i lewą. Jest to ważne pojecie, które dziecko powinno znać kończąc przedszkole, a nie zawsze tak się dzieje. Warto więc utrwalać i ćwiczyć tą umiejętność poprzez zabawę nawet w domu.

Przebieg:

Proponujemy dziecku, żeby stało się czarodziejem swojego ciała. My będziemy proponowali różne „czary”, a nasza pociecha wykona je:

• Zaczaruj swoją lewą nogę, by tupnęła

• Zaczaruj swój prawy łokieć, by się zgiął

• Zaczaruj swoją prawą rękę, by dotknęła lewego ucha (tu już jest podwójne zadanie)

• Zaczaruj swoje lewe oko, by mrugnęło

To tylko kilka przykładów pomysłów, ale jest ich o wiele więcej i zabawa może trwać, dopóki dziecko będzie miało ochotę „czarować”.

SAMOCHODY W TUNELU

Cele:

• Usprawnianie pamięci, poszerzanie pojemności pamięci krótkotrwałej

• Odtwarzanie kolejności występowania przedmiotów według określonej cechy

• Utrwalenie znajomości kolorów (u chłopców 6 letnich, nazw marek samochodów)

Rekwizyty:

Samochody (narysowane własnoręcznie i wycięte z kolorowego papieru lub wycięte z czasopism) dobrze, aby było ich co najmniej 5 i aby miały wyraźne kolory.

Tunel - długi kawałek ciemnego papieru, karton lub inna dostępna w domu rzecz nadająca się na tunel.

Co warto wiedzieć o zabawie:

Dobrze by było, aby tę zabawę przeprowadzili tatusiowie. Wielu z nich interesuje się motoryzacją, będą więc mieli okazję do spędzenia miło czasu ze swoim dzieckiem.

Przebieg:

Rozpoczynamy zabawę od czterech różnokolorowych samochodów. Ustawiamy je kolejno jeden za drugim, np. na dywanie, tak jakby poruszały się po jednopasmowej ulicy. Następnie, prosimy dziecko o wymienienie kolorów kolejnych samochodów. Informujemy dziecko, że samochody wjadą do tunelu, w którym nie wolno wyprzedzać, więc wyjadą w tej samej kolejności. Prosimy dziecko żeby jeszcze raz spojrzało na samochody, bo za chwilę wjadą do tunelu. Bierzemy ciemny karton, i nasuwamy go na samochody tak, aby żaden z nich nie wystawał i pytamy dziecko: „Jakiego koloru samochód wyjedzie jako pierwszy?”, Który będzie drugi? itd.

Wskazówki:

W zabawie z chłopcami sześcioletnimi (lub dziewczynkami, które się tym interesują) można zamienić kolory na marki samochodów. Można je narysować razem z dzieckiem z przodu każdego wyciętego przez nas auta lub wybrać z czasopism zdjęcia, na których widoczny jest znaczek marki samochodu. Pozostałe reguły zabawy są takie same.

DOKOŃCZ OPOWIEŚĆ

Cele:

• Wdrażanie do uważnego słuchania

• Rozwijanie wyobraźni dziecka

• Wyrabianie zdolności przewidywania skutków zdarzeń oraz logicznego myślenia

• Umiejętność płynnego wypowiadania się, formułowania swoich myśli w zdania.

Co warto wiedzieć o zabawie?

Jest to dobre ćwiczenie do rozwijania wyobraźni dziecka. Pozostałe cele wskazane tutaj również są bardzo cenne. Jest to wstęp do tego, aby dziecko w przyszłości potrafiło pisać ciekawe wypracowania, umiało wykazać się przewidywaniem zdarzeń, logicznym myśleniem, kojarzeniem faktów.

Przebieg:

Rodzic zaczyna opowiadać historię wymyśloną przez siebie. Może to być spontaniczna opowieść powstała np. na spacerze, kiedy zobaczymy jakieś zwierzątko, które stanie się bohaterem opowiadania. Historia może również dotyczyć skarbów jesiennych np. jarzębiny, liści*. W pewnym momencie przerywamy opowieść i prosimy dziecko, żeby dopowiedziało co mogło się dalej wydarzyć.

Wskazówki:

*Im dziecko młodsze, tym łatwiej wchodzi w świat bajkowy oraz ożywia różne przedmioty (animizm). Dlatego wymyślenie bajki o liściach, które opadły i fruną do krainy snu będzie dla niego jak najbardziej trafną historią i chętnie coś od siebie do niej dopowie.

Moment, w którym przerywamy opowieść może być dowolnie wybrany przez nas. Jednak prowadząc zabawę po raz pierwszy opowiedzmy historię do momentu kiedy dziecko ma jedynie opowiedzieć skutek, wynik jakiegoś zdarzenia. Coś co łatwo przewidzieć (nie ma zbyt wielu rozwiązań). Natomiast po pewnym czasie dawajmy dziecku większe pole do uruchomienia swojej wyobraźni.

KTÓRE TO PIĘTRO?

Cele:

• Usprawnianie przeliczania w zakresie 1 - 10

• Używanie liczb w aspekcie porządkowym (pierwszy, drugi, itd.)

• Kojarzenie zapisu cyfry z jego odpowiednikiem dźwiękowym

Rekwizyty:

zabawki (pluszaki), cyferki 1 - 10, można wykorzystać cyfry z zabawek np. z gąbkowych układanek z literkami i cyferkami lub z Danonków (magnesy z cyframi)

Miejsce zabawy:

Schody domu. Kiedy nie ma w naszym mieszkaniu schodów możemy wykonać je z dzieckiem z klocków, tylko wtedy potrzebne są mniejsze zabawki, żeby się zmieściły na schodku.

Co warto wiedzieć o zabawie?

Dobra zabawa na pochmurne, deszczowe dni, długie wieczory. Ciekawa dla dziecka, a poza tym kształcąca umiejętności matematyczne.

Przebieg:

Przynosimy pod schodki cyfry i maskotki dziecka. Wymyślamy historyjkę, która będzie bazą do działań. Możemy powiedzieć, że schody to blok i każdy schodek to piętro w bloku. Każda zabawka mieszka na innym piętrze. Trzeba będzie ją zawieźć. Układamy z dzieckiem na kolejnych schodkach - piętrach cyfry, przeliczamy głośno: to jest pierwsze piętro, to drugie, itd.

Gdy ułożymy wszystkie cyfry na schodkach zaczynamy zabawę. Prosimy, żeby dziecko zawiozło misia na trzecie piętro do jego domu. Dziecko wybiera z zabawek misia, głośno przelicza mijając piętra i stawiając na każdym pluszaka, aż dotrze do właściwej cyfry. W ten sposób utrwala liczby w aspekcie porządkowym. Wybieramy kolejną zabawkę dziecka i mówimy na które piętro ma ją zawieźć.

Wskazówki:

Dla dzieci pięcioletnich proponuję użyć w zabawie 5 - 6 schodków. Dla sześciolatków może być więcej.

Możemy w dowolny sposób rozwijać zabawę dodając np. historyjkę, że zwierzątka chcą się nawzajem odwiedzać. Jeśli słonik chce odwiedzić misia będzie jechał w górę czy w dół? O ile pięter?

Niektórzy rodzice nie lubią zabaw dziecka przy schodach (nie jest to zbyt bezpieczne miejsce), ale jeśli odpowiednio wyjaśnimy dziecku i poprosimy, żeby robiło to tylko z nami nie powinno być problemu. Jeżeli mamy do wyboru różne schody wybierzmy te mniej strome.

1

---