Analiza zagrożenia pożarowego wybranych urządzeń elektrycznych

1. Transformator. Jest to maszyna elektryczna niewirująca, która działa na zasadzie indukcji elektromagnetycznej i służy do zmiany wartości napięcia przemiennego przy zachowaniu niezmienionej mocy i częstotliwości.

Każdy transformator składa się z rdzenia wykonanego najczęściej ze stali o właściwościach ferromagnetycznych oraz dwóch uzwojeń z przewodu miedzianego nawiniętego na rdzeniu. Uzwojenia te nie są z sobą połączone elektrycznie. oraz odizolowane są od rdzenia. Rdzenie transformatorów wykonane są w postaci pakietów blach izolowanych pomiędzy sobą lakierem izolacyjnym lub papierem w celu zmniejszenia nagrzewania przez prądy wirowe. Transformatory małej mocy budowane są bez dodatkowej obudowy, jako tzw. suche. Transformatory dużej mocy umieszczone są w kadzi wypełnionej olejem i wyposażone w dodatkowe urządzenia jak: konserwator oleju, przekaźnik gazowo-podmuchowy, termometr, olejowskaz a większe jednostki także w rurę wydechową. W miejsce oleju z ropy naftowej mogą być stosowane oleje syntetyczne - niepalne jednak na przeszkodzie do szerszego ich stosowania stoi silna toksyczność i jak stwierdzono niszczące działanie na izolację. W ostatnim okresie zaczęto budować transformatory hermetyczne tj. takie, w których pokrywa jest szczelnie dociśnięta do kadzi. Nad olejem, pod pokrywą jest przestrzeń wypełniona gazem obojętnym np. azotem - jest to tak zwana poduszka azotowa. Umożliwia ona rozszerzanie się kurczenie oleju w czasie pracy transformatora, chroniąc olej przed wilgocią i tlenem zawartymi w powietrzu.

Cała energia elektryczna pobrana przez transformator ze źródła powinna być przekazana na wyjście do odbiorników również w postaci energii elektrycznej. Zatem w transformatorach nie powinna wydzielać się energia cieplna. Jednak we wszystkich urządzeniach rzeczywistych zawsze wydziela się pewna ilość ciepła, co obniża ich sprawność, a moc tak traconą nazywamy mocą strat lub krótko stratami.

W transformatorach energia cieplna wydziela się zarówno w rdzeniu (straty w stali), jak i w uzwojeniach (straty w miedzi). Straty w stali spowodowane są występowaniem prądów wirowych w materiale rdzenia oraz histerezą magnetyczną tego materiału. Praktycznie straty w stali nie zależą od obciążenia transformatora, mogą natomiast znacznie wzrastać w miarę starzenia się izolacji międzyblachowej rdzenia, zanieczyszczenia oleju w transformatorach olejowych, mechanicznego uszkodzenia blach. Przyczyną występowania strat w miedzi jest rezystancja uzwojeń. Jest to rezystancja bardzo mała, jednak drut miedziany, z którego wykonane są uzwojenia, ma zawsze pewną rezystancję, której to nie można pominąć. Ilość ciepła wydzielonego w uzwojeniu zależy od rezystancji uzwojeń oraz wartości prądów płynących w nich podniesionych do drugiej potęgi. Ponieważ wartości prądów w uzwojeniach zależą wyłącznie od obciążenia transformatora to straty te nazywa się stratami obciążeniowymi. Straty obciążeniowe rosną bardzo szybko wraz z przekroczeniem wartości znamionowych prądów, a więc przy przeciążeniach transformatorów.

Ciepło strat jest odprowadzane do otoczenia w sposób naturalny przez otaczające powietrze (dotyczy transformatorów suchych) lub za pośrednictwem oleju (dotyczy transformatorów olejowych). Olej jest czynnikiem chłodzącym i jednocześnie izolującym elektrycznie, gdyż zwiększa wytrzymałość elektryczną izolacji uzwojeń względem siebie, rdzenia i kadzi ścian. Właściwości tego oleju decydują o ilości odprowadzanego ciepła.

Przyczyną pożaru transformatora może być wzrost ciepła wytworzonego w nim na skutek strat w miedzi i stali albo zmniejszenie ilości ciepła oddanego do otoczenia na skutek pogorszenia warunków chłodzenia. Bezpośrednią przyczyną są zwykle różnego rodzaju niekorzystne zjawiska występujące w czasie eksploatacji transformatora. Najczęściej występujące w praktyce przyczyny pożarów i wybuchów transformatorów są następujące:

- uszkodzenie uzwojeń, czyli zniszczenie izolacji, które powoduje przepływ bardzo dużego prądu zwarciowego i związane z tym wydzielanie wielkich ilości ciepła

- przepięcia tzn. pojawienie się napięcia znaczenie wyższego od znamionowego np. na skutek wyładowania atmosferycznego w linii

- prądy wirowe i pasożytnicze w rdzeniu przy złym stanie izolacji między blachami rdzenia

- uszkodzenie izolatorów doprowadzających przewody zasilające do transformatora (prowadzi to do zwarcia i łuku elektrycznego)

- pogorszenie właściwości izolacyjnych oleju (prowadzi również do zwarcia i łuku elektrycznego)

Wszystkie te zjawiska powodują podniesienie temperatury wewnątrz transformatora lub zapalenia łuku elektrycznego. Jeżeli nie zadziałają urządzenia zabezpieczające, to pod wpływem podwyższonej temperatury lub palącego się łuku wydzielają się z oleju znaczne ilości gazów palnych. W efekcie może nastąpić wybuch lub wytrysk oleju. W przypadku wybuchu siła eksplozji jest tak duża, że kadź transformatora ulega rozerwaniu, przy czym olej zaczyna się natychmiast palić. Wydobywające się z oleju gazy mogą osiągnąć tak duże ciśnienie, że powstający wybuch uczyni znaczne straty w stacji. Wytrysk oleju charakteryzuje się dużym rozrzutem plam, występujących niekiedy z dala od miejsca wypadku. Przy zetknięciu się gorącego oleju z powietrzem następuje gwałtowne utlenianie, co w efekcie powoduje zapalenie.

Dla pewności ruchu dużych transformatorów oprócz poduszki azotowej stosuje się do zabezpieczenia stałe instalacje gaśnicze zraszaczowe (wodne) lub CO .

Ponad to każda stacja transformatorowa (każdy transformator) winna być wyposażona w podręczny sprzęt gaśniczy.

• Zagrożenie pożarowe transformatorów - przyczyny powstawania pożarów.

Olej w transformatorze pali się po przekroczeniu temperatury zapłonu, która wynosi 145 - 175^oC. Zabezpieczenia termiczne transformatora po przekroczeniu nastawionej temperatury - znacznie niższej niż temperatura zapłonu oleju - albo sygnalizują nadmierną temperaturę oleju, albo powodują wyłączenie transformatora. Temperatura oleju wyższa niż 145^oC może wystąpić tylko w przypadku zapalenia się łuku elektrycznego.

Prawie połowa pożarów transformatorów w ogólnym napięciu 110...400 kV w latach 1973-1984 powstała w wyniku długotrwałego przepływu prądu zwarciowego. Zwarcia takie, nie wyłączane z powodu niesprawności układu zabezpieczenie - wyłącznik (najczęściej brak jest napięcia stałego), trwają niekiedy kilkanaście minut. Uzwojenie transformatora jest wtedy niszczone cieplnie i dynamicznie, powstają przerwy w uzwojeniu, zapala się łuk elektryczny, który powoduje rozkład oleju. Gazy palne powstałe z rozkładu oleju powodują wzrost ciśnienia w kadzi, co prowadzi do przerwania membrany rury wybuchowej, często do uszkodzenia przepustów (rzadziej kadzi), a następnie do wytrysku oleju i gazów na zewnątrz transformatora i zapłonu oleju. Zdarza się również, że palący się olej wyrzucony na inne znajdujące się w pobliżu transformatora urządzenia powoduje ich pożar. Należy podkreślić, że z reguły zwarcia w sieci wyłączone w wyniku działania zabezpieczeń nie są przyczyną pożarów transformatorów.

Łuk elektryczny na przepustach na zewnątrz transformatora może być spowodowany przez ptaki lub inne zwierzęta, przepięcia, nieodpowiedni styk zacisku liniowego z przepustem oraz wady fabryczne przepustu. Obejmuje on swym zasięgiem najczęściej tylko izolatory, powodując pęknięcie porcelany, wytrysk oleju i jego zapłon.

Łuk elektryczny na przepustach wewnątrz kadzi występuje rzadko. Najczęściej występuje wtedy przeskok napięcia między dolną częścią przepustu i kadzią. W razie zniszczenia osłony ceramicznej przepustu następuje wytrysk oleju na zewnątrz kadzi przez otwór po przepuście i pożar na pokrywie transformatora.

Pożar transformatora może również powstać w wyniku uszkodzenia przełącznika mocy, tj. w tej części przełącznika zaczepu, która przerywa prąd obciążenia w oleju. W przypadku nieodpowiedniego styku (spowodowanego np. ubytkiem lub zestarzeniem materiału zestyków w eksploatacji, ewentualnie powstaniem luzów) między elementami przełączającymi lub będącymi pod napięciem może powstać łuk elektryczny. W początkowej Fazie w komorze przełącznika mocy gromadzą się gazy powstałe z rozkładu oleju, po czym następuje eksplozja i zapłon oleju. Palący się olej zostaje najczęściej wyrzucony przez membranę w pokrywie przełącznika na zewnątrz transformatora. Stwierdzono ponadto kilka pożarów transformatora z różnych przyczyn :uszkodzenie głowicy kablowej, opadnięcie przewodów pod napięciem na radiatory.

• Zakres i skutki pożarów transformatorów.

Zakres uszkodzeń pożarowych jest uzależniony od zadziałania układu zabezpieczenie - wyłącznik oraz od miejsca powstania pożaru. W przypadku wyłączenia transformatora spod napięcia po czasie nastawionym na zabezpieczenia przekaźnikowych zwykle zakres ten jest niewielki. Podobnie jest, jeśli pożar powstanie na zewnątrz transformatora na pokrywie. Wówczas najczęściej uszkadzane są przepusty, napęd przełącznika i inne wyposażenie zewnętrzne. Największe uszkodzenia występują w przypadku zwarć wewnętrznych, którym towarzyszy wyrzut oleju na zewnątrz transformatora.

2. Silnik elektryczny. Jest to maszyna elektryczna wirująca przetwarzająca energię elektryczną na energię mechaniczną.

Silniki elektryczne stanowią jak wykazują to statystyki pożarowe, poważne źródło zagrożenia pożarowego, w szczególności posiadania przez nie właściwości powodujących przy ich niesprawności technicznej bądź nadmiernym obciążeniu, występowania wysokich temperatur, zdolności do zwarć i łuku elektrycznego, które to zjawiska w środowisku substancji palnych stanowią naturalne zagrożenie bezpieczeństwa. Jednym z podstawowych warunków bezpieczeństwa pożarowego jest właściwy i prawidłowy dobór konstrukcji silników do przewidywanych warunków ich pracy.

Najczęściej występujące przyczyny zapalania się silników to :

• Zwarcia (międzyzwojowe, międzyfazowe lub zwarcia do korpusu silnika) wywołane uszkodzeniami izolacji na skutek jej starzenia bądź eksploatacji silnika w niewłaściwych warunkach (wilgoć, opary żrące)

• Wzrost oporności przejścia w miejscach połączeń.

• Nadmierne obciążenia spowodowane większym poborem mocy niż zakładano i dopuszczalnej dla danego silnika.

• Uszkodzenia maszyny roboczej wywołane zatarciem, zacięciami, a także uszkodzenia w samym silniku - zwłaszcza wału i łożysk.

• Pogorszenie warunków chłodzenia spowodowane uszkodzeniem wentylatora, nadmiernym zapyleniem, a także podniesieniem temperatury otoczenia o ponad 30^oC powyżej dla danego typu silnika.

• Iskrzenie między komutatorem a szczotkami lub pierścieniem a szczotkami, które w sprzyjających warunkach może spowodować pożar.

Zjawiska poprzedzającymi pożar silników są zazwyczaj :

• Nadmierne grzanie się silnika zauważalne przy dotknięciu obudowy silnika lub odnotowane wskazaniami amperomierza.

• Wzrost oporności izolacji uzwojenia.

• Przepalenie się wkładek bezpiecznikowych lub wyłączenie samoczynnych wyzwalaczy natychmiast po włączeniu silnika

• „buczenie” silnika wskazujące na zwarcia międzyzwojowe.

• Swąd spalenizny.

• Gwizd łożysk podczas pracy silnika.

Zasady prawidłowej eksploatacji silników określa Zarządzenie Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 01 września 1967 r. w sprawie ogólnych zasad eksploatacji urządzeń energetycznych oraz Zarządzenie z dnia 19 marca 1973 r. w sprawie eksploatacji elektrycznych urządzeń napędowych i przetwornic.

3. Urządzenia grzejne. - przetwarzają energię elektryczną na użyteczną energię cieplną. Znajdują one zastosowanie dzięki zaletom takim, jak: łatwość i szybkość regulacji temperatury oraz możliwość dostosowania temperatury do każdego procesu technologicznego. Według rodzaju wykorzystanych zjawisk grzejnictwo elektryczne dzieli się na oporowe, elektrodowe, łukowe, indukcyjne, pojemnościowe i promiennikowe.

W grzejnictwie elektrycznym, zwanym również elektrotermią, wykorzystuje się energię cieplną otrzymywaną na skutek przetwarzania energii elektrycznej. Energii elektrycznej o wartości 1kWh odpowiada energia cieplna o wartości J. Urządzenie elektrotermiczne składa się z grzejnika elektrycznego i jego wyposażenia (elektrycznego i mechanicznego).

W zależności od sposobu przemiany energii elektrycznej w cieplną rozróżnia się dziewięć rodzajów grzejników, a mianowicie:

• rezystancyjne

• elektrodowe

• łukowe

• indukcyjne

• promiennikowe

• pojemnościowe

• plazmowe

• elektronowe

• ultradźwiękowe

Grzejnik elektryczny może mieć formę nagrzewnicy (bądź komory grzejnej) lub pieca (z komorą grzejną).

GRZEJNIK REZYSTANCYJNY

W grzejnikach rezystancyjnych wykorzystuje się ciepło Joule`a wytwarzane przy przepływie prądu przez rezystor grzejny (element grzejny), który składa się z przewodu grzejnego i ewentualnie wsporników, zacisków itp. Jeśli pominąć nieznaczne straty energii w przewodach doprowadzających prąd elektryczny do przewodu grzejnego, to 100 % doprowadzonej do niego energii elektrycznej zostaje zamienione na ciepło. To właśnie oraz stosunkowa prostota grzejników rezystancyjnych są powodem powszechnego ich stosowania we wszystkich gałęziach przemysłu oraz do ogrzewania pomieszczeń mieszkalnych np. w postaci ogrzewania podłogowego.

Przewody grzejne są wykonywane z materiału rezystancyjnego odpornego na wysoką temperaturę. Dopuszczalna temperatura pracy przewodu grzejnego zależy od materiału z jakiego jest on wykonany i wynosi od 300^oC w przypadku zwykłych materiałów rezystancyjnych, do 1350^oC w przypadku Kanthalu Al i 1600^oC w przypadku stopu platyny z rodem. Najbardziej odpornym na wysoką temperaturę materiałem na przewody grzejne jest grafit, którego temperatura robocza może dochodzić do 3000^oC.

Po włączeniu napięcia zasilającego przewód grzejny wzrasta jego temperatura do momentu, kiedy moc oddawana w postaci ciepła (tym większa, im wyższa jest temperatura przewodu grzejnego) zrówna się z mocą P=RI² doprowadzoną do przewodu grzejnego. W określonym grzejniku temperatura robocza jest funkcją prądu I. Temperatura ustalona przewodu grzejnego umieszczonego swobodnie w powietrzu zależy od przekroju przewodu i płynącego przezeń prądu, nie zależy zaś od długości przewodu. Prąd I nagrzewający przewód grzejny o średnicy d do określonej temperatury t ^oC jest proporcjonalny do ( ).

GRZEJNIKI ELEKTRODOWE

Grzejniki elektrodowe różnią się od rezystancyjnych jedynie tym, że do wytwarzanie ciepła Joule`a wykorzystuje się w nich rezystancję cieczy (woda, roztopione sole). Ogrzewanie elektrodowe może być bezpośrednie i pośrednie. Ogrzewanie bezpośrednie występuje w elektrodowych kotłach parowych. Elektrody w tych kotłach nie mogą być zasilane prądem stałym, ponieważ w wyniku elektrolizy wydzielałby się na nich tlen i wodór, tworząc wysoce niebezpieczną mieszaninę piorunującą. Przy zasilaniu prądem przemiennym nie występuje zjawisko elektrolizy wody (przy częstotliwości przekraczającej 15 Hz), nie tworzy się więc mieszanina piorunująca. Rezystywność wody, zależna w znacznej mierze od ilości rozpuszczonych soli, maleje ze wzrostem temperatury. W temperaturze roboczej kotła parowego rezystywność ta jest ponad dwa razy mniejsza od rezystywności wody zimnej.

Elektrodowe ogrzewanie pośrednie jest stosowane w metalurgii przy obróbce termicznej stali szlachetnych. W urządzeniach przeznaczonych do tego celu prąd przepływa przez roztopioną sól (np. chlorek baru z dodatkiem chlorku sodu. Poddawana obróbce cieplnej stal jest w takiej kąpieli ogrzewana do odpowiedniej temperatury, a jednocześnie jest chroniona przed szkodliwym dla jej jakości chemicznym działaniem gazów, jakie towarzyszy nagrzewaniu płomieniem.

Elektrodowe grzejniki zasilane prądem stałym są stosowane w metalurgii do otrzymywania metali w drodze elektrolizy (np. przy produkcji aluminium). Urządzenia takie nazywa się elektrolizerami.

GRZEJNIKI ŁUKOWE

Elektryczne grzejniki łukowe, stosowane jako piece metalurgiczne, pozwalają na uzyskiwanie temperatur, praktycznie biorąc, dowolnie wysokich. Rozróżnia się dwa rodzaje pieców łukowych: pośredni i bezpośredni.

W piecu łukowym pośrednim prąd łuku elektrycznego nie płynie przez wsad, lecz między elektrodami tworząc łuk ponad ogrzewanym wsadem. Piece takie stosuje się zwykle do topienia metali kolorowych i ich stopów.

W piecu łukowym bezpośrednim prąd łuku elektrycznego płynie także przez wsad ciekły, nagrzewając go dodatkowo ciepłem Joule`a. To dodatkowe ciepło stanowi niewielką ilość ciepła samego łuku. Piece łukowe bezpośrednie wykorzystuje się z reguły do wytapiania stali stopowych wysokogatunkowych.

W piecach łukowych pośrednich stosuje się zwykle ręczną regulację łuku przez zmianę odległości końców elektrod od siebie. W piecach łukowych bezpośrednich regulacja taka odbywa się automatycznie.

Moc pobierana przez piece łukowe wynosi od 30 kVA do

ok. 40 MVA. Ponieważ napięcie zasilania elektrod jest stosunkowo niewielkie a w konsekwencji wartość prądu bardzo duża, do pieców łukowych doprowadza się energię elektryczną pod wysokim napięciem, obniżanym do żądanej wartości przez transformatory zainstalowane w bezpośrednim sąsiedztwie pieców

GRZEJNIKI POJEMNOŚCIOWE

W grzejnikach pojemnościowych wykorzystuje się energię cieplną powstającą głównie wskutek przesunięć ładunków elektrycznych pod wpływem pola elektrycznego wielkiej częstotliwości. Elektrody, wzbudzające to pole, oraz umieszczony między nimi wsad tworzą kondensator. Po przyłączeniu do elektrod napięcia stałego tworzą się w dielektryku mikrodipole elektryczne, zorientowane zgodnie ze zwrotem sił pola. Zmiana polaryzacji elektrod powoduje zmianę polaryzacji dipoli, przy czym przebieg tego zjawiska jest analogiczny do zjawiska zachodzącego we wsadzie ferromagnetycznym umieszczonym w zmiennym polu magnetycznym - w dielektryku, podobnie jek we wsadzie magnesowanym, zmiana polaryzacji mikrodipoli odbywa się z pewnym opóźnieniem w odniesieniu do zmian polaryzacji elektrod kondensatora i towarzyszy temu wydzielanie się ciepła (histereza dielektryczna). Na skutek tej histerezy przesunięcie fazowe między prądem i napięciem sinusoidalnym przyłożonym do elektrod kondensatora różni się od kąta  o niewielki kąt δ, zwany kątem strat dielektrycznych lub współczynnikiem strat. Kąt ten zależy od materiału dielektryka i wynosi od 10^-5 (powietrze) do 0,15 (ciekłe dielektryki).

Moc cieplną w dielektryku można zwiększać , albo zwiększając naprężenie elektryczne, ograniczone jednak wytrzymałością dielektryku na przebicie, albo zwiększając częstotliwość. Do ogrzewania pojemnościowego stosuje się z zasady prądy wielkiej częstotliwości, która nie może jednak kolidować z częstotliwościami wykorzystywanymi w łączności radiowej. Taką częstotliwością jest częstotliwość

27,12 MHz. W piekarnikach pojemnościowych przeznaczonych dla gospodarstw domowych stosuje się nawet częstotliwość równą 2,45 GHz tj. mikrofale (stąd nazwa kuchenki mikrofalowe).

Ogrzewanie pojemnościowe znajduje zastosowanie dzięki swym zaletom, z których bodaj największą jest to, że stosuje się je do nagrzewania dielektryków, a więc ciał o małej przewodności cieplnej, nagrzewającymi się na wskroś bardzo wolno przy zastosowaniu zwykłych metod ogrzewania. Ogrzewanie pojemnościowe wytwarza ciepło od razu w całej objętości wsadu (dielektryku), dzięki czemu proces nagrzewania trwa bardzo krótko.

Elektryczne grzejniki pojemnościowe mają moc rzadko kiedy przekraczającą 10 KW.

GRZEJNIKI PROMIENNIKOWE

Elektryczne grzejniki promiennikowe wykorzystują do ogrzewania energię cieplną promieniowania podczerwonego. Źródła takiego promieniowania nazywają się promiennikami grzejnymi. Do promienników grzejnych należą również stosowane do ogrzewania wnętrz "piecyki" elektryczne, które jednak dostarczają znaczną część energii cieplnej w postaci ciepła Joule`a, przekazywanego następnie otoczeniu przez konwekcję. Do promienników cieplnych w ścisłym tego słowa znaczeniu należą promienniki lampowe. Są to żarówki elektryczne o tak dobranych parametrach, że maksimum wypromieniowywanej przez nie energii przypada na promieniowanie podczerwone o długości fali

1-1,3 m, podczas gdy w żarówkach oświetleniowych maksimum to odpowiada długości fali 0,7-0,8 m. Takie promieniowanie uzyskuje się doprowadzając żarnik promiennika do temperatury ok. 2200 K (w żarówkach oświetleniowych ok. 2800 K). Promienniki lampowe mają dzięki temu zaletę dużej trwałości w porównaniu z trwałością żarówek oświetleniowych.

Promienniki lampowe są stosowane do suszenia, polimeryzacji, nagrzewań leczniczych, nagrzewań hodowlanych itp.

Do zalet promienników należą:

- znikoma bezwładność cieplna, dzięki której promiennik nagrzewa się z chwilą jego załączenia

- możliwość kierowania strumienia na żądane miejsce (bańki promienników lampowych są ukształtowane i wykonane tak, że ich tylna część tworzy odbłyśnik

- małe wymiary, duża trwałość, niska cena

Opisane powyżej urządzenia grzejne stanowią, w zasadzie, przegląd rodzajów grzejników elektrycznych. W praktyce codziennej najczęściej spotykamy się z grzejnikami oporowymi w postaci np. żelazek, kuchenek elektrycznych, grzałek nurnikowych itp. Podczas prawidłowej eksploatacji tych urządzeń ciepło oddawane do otoczenia jest właściwie wykorzystywane natomiast w przypadku niewłaściwej eksploatacji oddawane ciepło może stanowić zagrożenie pożarowe. I tak na przykład od niewłaściwie ustawionego ogrzewacza w wyniku promieniowania i konwekcji ciepła może zapalić się znajdująca się w pobliżu firana lub tapczan. Podobne niebezpieczeństwo istnieje w przypadku niewłaściwej eksploatacji promienników podczerwieni.

Charakterystycznym zjawiskiem występującym w procesie oddawania ciepła do otoczenia przez urządzenia grzejne jest akumulacja ciepła, czyli gromadzenie dużej ilości energii cieplnej w określonym czasie przez obiekt przyjmujący ciepło.

Szczególne niebezpieczeństwo stwarza akumulacja ciepła w przypadku przykrycia elementu grzejnego urządzenia osłoną będącą złym przewodnikiem ciepła. Powoduje to nadmierne nagrzewanie się urządzenia co może doprowadzić do zapalenia a zwłaszcza gdy urządzenie to jest osłonięte materiałem palnym. Z tego też powodu większość urządzeń elektrycznych (a produkowane obecnie wszystkie) posiada odpowiednie zabezpieczenie przed nadmiernym wzrostem temperatury urządzenia.

Ujmując zagrożenie pożarowe grzejników elektrycznych w kilku słowach można stwierdzić, że wszystkie elektryczne urządzenia grzejne stosowane i używane zgodnie z zaleceniami konstruktora i producenta nie stanowią zagrożenia pożarowego. Jednak niewielkie nawet odstępstwo od tych zasad może przyczynić się do powstania pożaru.

Analiza przyczyn pożarów wynikających ze stosowania tego rodzaju ogrzewania wskazuje jednoznacznie, że ten system ogrzewania jest w pełni bezpieczny pożarowo, jednakże pod warunkiem ścisłego stosowania się do przepisów w gospodarce energetycznej i wskazań producenta pieców, a pożary są wynikiem nieprawidłowości eksploatacyjnych. Ogół przyczyn pożarów w tym zakresie podzielić można wyraźnie na trzy grupy rodzajowe :

• Wadliwa lokalizacja pieców, w szczególności oddziaływania energii promieniowania cieplnego pieca na środowisko palne

• Nieprawidłowe przyłączenie pieców do instalacji zasilającej

• Przekroczenie dopuszczalnego czasu pracy pieców oraz brak przeprowadzania okresowych przeglądów technicznych pieców i instalacji zasilających.

Najwięcej pożarów wywoływanych jest przez grzejniki domowego użytku tj. : żelazka, grzałki, różnego rodzaju ogrzewacze wnękowe. Przyczyną tych pożarów jest nieostrożność osób korzystających z wymienionych grzejników domowego użytku, ustawianie w pobliżu materiałów palnych, wadliwe działanie na skutek błędów fabrycznych, zużycie, niewłaściwa eksploatacja lub niefachowe wykonanie naprawy.

---