Stal sciaga, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje stalowe II, egzamin


1.Własności mechaniczne stali

Właściwości mechaniczne stali, podstawowe przy ocenie jej przydatności dla projektowanego elementu konstrukcyjnego, wynikają z procesu technologicznego, składu chemicznego stali oraz sposobu obróbki: mechanicznej, cieplnej i cieplno-chemicznej, a dla ich określenia wyma­gane jest prowadzenie badań wytrzymałościowych stali różnych gatunków.

Badania dotyczą następujących podstawowych właściwości mechanicznych sta­li: wytrzymałości na rozciąganie, granicy sprężystości i granicy plastyczności, udarności, wytrzymałości zmęczeniowej i twardości. Te wszystkie cechy dość do­brze charakteryzują jakość stali i pozwalają przewidywać, jak będzie się zachowy­wała ta stal w warunkach pracy z określonym obciążeniem

W przedziale wzmocnienia wydłużenia są stosunkowo duże przy względnie niewielkim przyroście obciążeń. Maksimum krzywej σ-ε w tym przedziale oznacza yt unitę

Wytrzymałości na rozciąganie Rm,jest jedną z podstawowych cech mechanicznych, charakteryzujących poszczególne gatunki stali. Określana ona wielkością naprężenia wywołanego w przekroju próbki przez siłę powodującą jej zerwanie. Po przekroczeniu granicy Rm w stali zaczyna formować się przewężenie i wkrótce następuje zerwanie.

Granicy sprężystości Re, która określa graniczną wartość naprężenia, przy którym jeszcze nie powstają makrosko­powe odkształcenia materiału. Granica sprężystości ogranicza obszar odkształceń sprężystych, przy naprężeniach większych powstają bowiem wyraźne trwałe od­kształcenia próbki. Umowną granicę sprężystości Re określa się jako naprężenie, wywo­łujące odkształcenie trwałe równe 0,05% pierwotnej długości pomiarowej próbki. Po przekroczeniu granicy Re osiąga się obszar odkształceń sprężysto-plastycznych.

Granica plastyczności Re tj. początek plastycznej fazy pracy materiału (odkształce­nie trwałe epi = 0,13 -r 4%). Nagłe zmiany w równowadze na granicach ziarn przejawiają się nagłym wzro­stem odkształcenia, co znajduje odzwierciedlenie na wykresie σ-ε w postaci tzw. przystanku plastycznego względnie półki plastycznej. W stalach o wysokiej wytrzymałości lub utwardzonych trudno jest uchwycić granicę Re, gdyż wykres wykazuje jedynie łagodne zaokrąglenie. W tych przy­padkach za umowną granicę plastyczności Re przyjmuje się naprężenie odpowia­dające wydłużeniu trwałemu 0,2%.

Udarność stali jest to zdolność jej do przenoszenia obciążeń pod uderzeniem. Udarność mierzy się pracą potrzebną do złamania jednym uderzeniem młota Charpey'ego. Praca ta jest miarą odporności stali na odkształcenia nagłe oraz miarą jej kruchości. Odporność na uderzenia zwiększa się im struktura stali jest drobnoziarnista i bardziej równomierna.

Twardość stali to opór z jakim przeciwstawia się ona wgniataniu bardzo twardego ciała obcego, wywierającego nacisk na bardzo małą powierzchnię. Twardość wzrasta wraz ze wzrostem zawartości węgla, manganu, niklu, chromu i wolframu.

Ciągliwość jest to właściwość pozwalająca na gięcie, prostowanie, spęcznianie i tym podobne formowanie stali na zimno, bez zniszczenia lub uszkodzenia. Ciągliwość sprawdza się, ustalając wydłużenie w % oraz wykonując próbę na zginanie i spęcznianie na zimno.

Kujność jest to właściwość pozwalająca na dowolne formowanie stali w temperaturze białego żaru, bez szkody dla wytrzymałości. Kujność stali obniża się wraz ze wzrostem zawartości węgla

2.Statyczna próba rozciągania stali, wykres σ-ε.

0x01 graphic
0x01 graphic

Próba statyczna rozciągania stali, służąca do określenia jej właściwości, jest przeprowadzana na próbkach okrągłych i płaskich z główkami, przy obciążeniu jednokierunkowym, równomiernie rozłożonym na prze­kroju próbki. Próbki wycina się na zimno, aby uniknąć zmiany struktury materiału.

Próbki powinny być przygotowane zgodnie z obowiązującymi normami jako krótkie pięciokrotne lub długie dziesięciokrotne.

Próbki rozciąga się w maszynie wytrzymałościowej aż do zerwania, zapisując jednocześnie zależność między odkształceniami a naprężeniami. Krzywa σ-ε ma kilka charakterystycznych punktów. Początkowo wydłużenia się proporcjonalne do naprężeń. Punki końcowy odcinka proporcjonalności to granica proporcjonalności RH. W tym przedziale ważne jest prawo Hookc'a, wyrażające się zależnością σ/ε=E=tg α = const.

Dla celów praktycznych wprowadza się pojęcie granicy sprężystości Re, która określa graniczną wartość naprężenia, przy którym jeszcze nie powstają makrosko­powe odkształcenia materiału. Granica sprężystości ogranicza obszar odkształceń sprężystych, przy naprężeniach większych powstają bowiem wyraźne trwałe od­kształcenia próbki. W technice umowną granicę sprężystości Re określa się jako naprężenie, wywo­łujące odkształcenie trwałe równe 0,05% pierwotnej długości pomiarowej próbki.

Po przekroczeniu granicy Re osiąga się obszar odkształceń sprężysto-plastycz-nych, gdzie współczynnik sprężystości podłużnej E ma zmienną wartość.

Nagłe zmiany w równowadze na granicach ziarn przejawiają się nagłym wzro­stem odkształcenia, co znajduje odzwierciedlenie na wykresie w postaci tzw. przystanku plastycznego względnie półki plastycznej. Wtedy osiągnięta jest gra­nica plastyczności Re tj. początek plastycznej fazy pracy materiału (odkształce­nie trwałe epi = 0,13 - 4%).

W przypadku stali węglowych następuje skokowe przejście do zakresu więk­szych odkształceń trwałych. Po osiągnięciu górnej granicy plastyczności ReH moż­na zauważyć nagły spadek naprężeń do wartości dolnej granicy plastyczności Red.

W stalach o wysokiej wytrzymałości lub utwardzonych trudno jest uchwycić granicę Re, gdyż wykres wykazuje jedynie łagodne zaokrąglenie. W tych przy­padkach za umowną granicę plastyczności Re przyjmuje się naprężenie odpowia­dające wydłużeniu trwałemu 0,2%.

3.Nośność połączeń śrubowych zakładkowych i doczołowych

Kategorie połączeń.

W przypadku obciążeń zmiennych co do znaku zaleca się stosowanie połączeń sprężanych, pasowanych lub nitowanych, a w przypadku obciążeń dynamicznych (wielokrotnie zmiennych lub udarowych) - połączeń kategorii C i F, połączeń pasowanych, sprężanych lub nitowanych.

Kat. Poł.

A

B

C

D

E

F

Kier obc.

Prostopadły do osi łączników

Równoległy do osi łączników

Rodzaj połączenia

zakładkowe

doczołowe

śrubowe 2)

zwykłepasowane

nitowe,

sworz.

sprężane 1) (cierne)

niesprężane 3)lub

sprężane 1)

sprężane 1)

Stany graniczne

I nośn.

II użyt.

I

I

II

I

I

I

II

I

ścięcie lub docisk

łączników

poślizg styku

zerwanie śrub

rozwarcie styku

1) Do połączeń sprężanych należy stosować śruby o wysokiej wytrzymałości, tzn. klasy: 8.8, 10.9 lub

2) Połączenia na śruby o wysokiej wytrzymałości można projektować jako sprężane siła równą

0,5S0 = 0,35RmAs.

3) Do połączeń niesprężanych stosuje się śruby klas niższych niż 8.8.

Wymagania konstrukcyjne:

- całkowita grubość łączonych części (blach) powinna spełniać warunki:

∑t ≤5d - w połączeniach nitowych i śrubowych,

∑t ≤8d - w połączeniach śrubowych sprężonych,

d - średnica łącznika,

- w połączeniach zakładkowych łączniki należy rozmieszczać w układzie

prostokątnym lub przestawionym zgodnie z wymaganiami podanymi w

tablicy 8 ,

- w połączeniach doczołowych odległość śrub od swobodnej krawędzi

blachy powinna wynosić : 1,5d ≤ a2 ≤ 6t, a odległość miedzy śrubami

2,5d ≤ a ≤ 15t, gdzie t - grubość blachy czołowej.

0x01 graphic

układ prostokątny układ przestawny

Połączenia powinny mieć zapewnioną odpowiednią nośność, sztywność oraz zdolność do odkształceń plastycznych. Sumaryczna grubość łączonych części (blach) powinna spełniać warunki:

Σt =< 5d - w połączeniach nitowych i śrubowych, Σt =< 5d - w połączeniach śrubowych sprężonych. Średnice otworów na nity i sworznie zaleca się przyjmować o 1 mm większe niż średnica trzpienia. W połączeniach doczołowych odległość śrub od swobodnej krawędzi blachy powinna wynisić1,5 d =< a1 =< 6t między śrubami 2,5 d =< a =<15 t

Nośność trzpienia SR = min (SRb, SRV)

SRb - nośność na docisk; SRb = Ab fdb fdb = α fd

SRV - nośność na ścinanie. SRV = AV fdV

α = min ( a1/d, a/d - ¾, 2,5)

W przypadku połączeń obciążonych siłą poprzeczną powinien być spełniony warunek:

F=< FRj = fd (0,6 AnV + AnT nV/n); n - liczba śrub w połączeniu; nV - liczba śrub w ścinanej części przekroju netto; AnV , AnT - pole ścinanej i rozciąganej części przekroju netto.

4.Nośność połączeń spawanych pachwinowych i czołowych

Wymiary obliczeniowe i wymagania konstrukcyjne.

Spoiny czołowe:

- grubość obliczeniową „a” przyjmuje się równą grubości cieńszej z

łączonych części,

- długość obliczeniową „l” spoin czołowych przyjmuje się równą długości

spoiny bez kraterów,

- przy łączeniu blach o różnych grubościach, należy zapewnić ciągłą zmianę

przekroju, stosując pochylenie nie większe niż:

1 : 1 - przy obciążeniach statycznych,

1 : 4 - przy obciążeniach dynamicznych.

Nośność połączenia na spoiny czołowe:

0x08 graphic
- gdy pole przekroju obliczeniowego spoin jest niemniejsze niż pole przekroju łączonych elementów oraz = 1 odrębne sprawdzenie nośności połączenia jest zbędne,

- gdy nie są spełnione warunki jw. to nośność połączeń należy sprawdzać :

0x01 graphic
(26)

gdzie:

σ ,τ -naprężenia w przekroju obliczeniowym połączenia(sprężyste),

0x01 graphic
0x01 graphic
- współczynniki wytrzymałości spoiny wg tablicy 11.

Spoiny pachwinowe:

- grubość obliczeniowa „a” przyjmuje się równą wysokości trójkąta wpisanego w przekrój spoiny,

- do obliczeń należy przyjmować nominalną grubość spoiny „a” podawaną w całkowitych mm( wyjątek- spoiny o grubości 2,5 ;3,5 mm),

0x01 graphic

- zaleca się tak dobierać grubość spoiny, aby spełnione były warunki: 0x01 graphic
(27)

gdzie :

t1, t2 - grubość cieńszej i grubszej części w połączeniu,

- długość obliczeniową spoin przyjmuje się równą sumarycznej długości spoin ∑li, w przypadku spoin przerywanych można uwzględniać w obliczeniach tylko te odcinki spoin, które spełniają warunki:

0x01 graphic
(28)

Nośność połączeń na spoiny pachwinowe:

wytrzymałość dla spoin pachwinowych w złożonym stanie naprężenia : (29) 0x01 graphic

0x08 graphic
gdzie:

= 0,7 dla stali Re ≤255 MPa,

= 0,85 dla stali 255 < Re ≤355 MPa,

= 1 dla stali 355 < Re ≤460 MPa.

0x01 graphic

5.Nośność prętów ściskanych i rozciąganych.

Elementy rozciągane

1. Przy projektowaniu prętów osiowo rozciąganych można pomijać wpływ zginania wywołany ciężarem własnym, jeżeli rzut poziomy pręta nie przekracza 6m.

2. Nośność na rozciąganie: 0x01 graphic
gdzie: N-siła osiowa w pręcie, NRt-obl. nośność na rozciąganie

0x01 graphic
gdzie: A-pole przekroju pręta, fd-wytrzymałość obl stali

3. Elementy osłabione otworami na łączniki lub zamocowane mimośrodowo: 0x01 graphic
gdzie: 0x01 graphic
-sprowadzone pole przekroju

4. Pręty osiowo obciążone i osłabione otworami na łączniki 0x01 graphic
, 0x01 graphic

5. Element złożony z kilku ścianek 0x01 graphic
gdzie: An-pole netto mniejszego przekroju pojedynczej ścianki, Rm, Re -wytrzymałość na rozciąganie i granica plastyczności stali

6. Pręty pojedyncze zamocowane mimośrodowo (można pominąć wpływ mimośrod) warunek:0x01 graphic

7. Połączenia prętów mimośrodowo zamocowanych na jeden łącznik:0x01 graphic
, 0x01 graphic
gdzie:0x01 graphic
-sprowadzone pole części przylgowej kształtownika 0x01 graphic
-pole netto części przylgowej kształtownika

8. Warunek nośności przy osłabieniu otworami: 0x01 graphic
gdzie: σ-naprężenie średnie dla przekroju brutto, Δσ-naprężenia od zginania dla przekroju brutto, 0x01 graphic
- wskaźnik osłabienia

9.Ograniczenie smukłości: 0x01 graphic
- dla prętów kratownic, 0x01 graphic
- dla cięgien bez wstępnego naciągu

Elementy ściskane osiowo

1.Przy projektowaniu prętów osiowo ściskanych można pomijać wpływ zginania wywołany ciężarem własnym, jeżeli iloczyn smukłości względnej w płaszczyźnie pionoweji rzutu poziomego pręta nie przekracza 6m.

2.Nośność obliczeniowa przy osiowym ściskaniu 0x01 graphic
, dla przekrojów klasy 1,2 i 3 przyjmuje się =1, dla przekroju klasy 4 =0x01 graphic
p

3.Smukłość względna przy wyboczeniu 0x01 graphic
gdzie: Ncr- siła krytyczna przy wyboczeniu

4.Smukłośc względna przy wyboczeniu giętnym 0x01 graphic

Lub w przypadku klasy 4 0x01 graphic
gdzie: -smukłość pręta 0x01 graphic
gdzie: l0-długośc obliczeniowa pręta w osiach podpór, le - długośc wybooczeniowa, -współczynnik długości wyboczeniowej, p-smukłość porównawcza 0x01 graphic

5.Stateczność elementów ściskanych osiowo 0x01 graphic
gdzie:-współczynnik wyboczeniowy

Elementy ściakne mimośrodowo

Nośność elementów ściskanych i zginanych 0x01 graphic

Gdzie: 0x01 graphic

6. Klasy przekrojów stalowych

Klasa przekroju - stopień odporności elementu na miejscową utratę stateczności. Klasa przekroju zależy od warunków podparcia, rozkładu naprężeń i smukłości ścianek.

Klasa 1. przekroje klasy 1 mogą osiągać nośność uogólnionego przegubu plastycznego, a w stanie pełnego uplastycznienia przy zginaniu mają zdolność do obrotu, niezbędną do plastycznej redystrybucji momentów zginających.

Klasa 2. przekroje klasy 2 mogą osiągnąć stan uogólnionego przegubu plastycznego, lecz w skutek miejscowej niestateczności plastycznej wykazują ograniczoną zdolność do obrotu, uniemożliwiającą redystrybucję momentów zginających.

Klasa 3. przekroje klasy 3 charakteryzują się tym, że ich nośność jest uwarunkowana początkiem uplastycznienia strefy ściskanej(σc max<=fd)

Klasa 4. przekroje klasy 4 tracą nośność przy największaą naprężeniach ściskających (lub średnich ścinających) mniejszych niż granica plastyczności.

Pole przekroju czynnego przy ścinaniu siłą Vi dla teowników, ceowników i dwuteowników: AV = ΣhWtw

7.Warunki nośności elementów zginanych dla różnych klas przekrojów.

Warunek nośności (stateczności)

0x01 graphic

M -moment obliczeniowy

MR - nośność obliczeniowa na zginanie

0x01 graphic
- współczynnik zwichrzenia

- dla przekrojów klasy 1 , 2

0x01 graphic

0x01 graphic
- obliczeniowy wskaźnik rezerwy

plastycznej przekroju

0x01 graphic

S1,S2 - momenty statyczne ściskanej i rozciąganej strefy przekroju wg osi obojętnej

-dla przekroju symetrycznego

0x01 graphic

S=S1=S2

W - minimalny wskaźnik wytrzymałości sprężystej

przekroju przy zginaniu (dla włókien ściskanych lub

rozciąganych)

- dla przekrojów klasy 3 , 4

0x01 graphic

0x01 graphic
=1 dla przekroju klasy 3

0x01 graphic
<1 dla przekroju klasy 4

Wc - wskaźnik wytrzymałości sprężystej dla strefy

Ściskanej

fd - wytrzymałość obliczeniowa stali

8.Stężenia hal stalowych

Stężenia dachowe

tężniki połaciowe poprzeczne: rola : przejęcie wiatru na ściany szczytowe oraz stężenia pasa górnego (ściskanego) dźwigara dachowego, pola skrajne, po obu stronach dylatacji, nie rzadziej niż co 8 pole i nie rzadziej niż 120m

tężniki połaciowe podłużne: połączenie tężników poprzecznych i otworzenie wraz z nimi sztywnej ramy w płaszczyźnie dachu, przejęcie parcia wiatru na ściany podłużne, usztywnienie konstrukcji dachu gdy rozstaw słupów głównych jest większy od rozstawu dźwigarów, przeniesienie obciążeń poziomych na część sztywną konstrukcji, gdy słupy główne są przegubowo podparte; pola przy okapie i linii słupów wewnętrznych rozdzielających nawy

tężniki pionowe: zabezpieczenie dźwigarów przed przesunięciem lub przewróceniem się zwłaszcza w trakcie montażu; w polach przyległych do tężników połaciowych poprzecznych(w przypadku hali z suwnicami- wzdłuż całej długości hali), przy okapach, pod ściankami świetlików i nie rzadziej niż co 15m .

tężniki poprzeczne i podłużne pasa dolnego(pomocnicze); dodatkowe usztywnienie hali w przypadku, gdy rozstaw słupów głównych jest większy od rozstawu dźwigarów, pomoc w przejęciu sił poziomych od wiatru, gdy pasy dolne są ściskane, pola przy ścianach bocznych i szczytowych

stężenia ścian:

tężniki górne ścian: przenosi siły poziome od parcia wiatru ścianki szczytowe, współdziała w przenoszeniu sił poziomych podłużnych wywołanych pracą suwnicy; pola skrajne, pola przy dylatacji, pola nas tężnikami dolnymi ścian

tężniki dolne ścian: przenosi siły poziome wywołane parciem wiatru na ściany szczytowe i siły poziome podłużne wywołane pracą suwnicy; pole środkowe lub pola skrajne lub co 1/3 długości hali (zbyt wiele tężników wpływa niekorzystnie, ograniczając ruchy termiczne)

tężniki hamowne: wzdłuż belek podsuwnicowych na pełnej długości belek; przenosi siły poziome poprzeczne i podłużne, wywołane pracą suwnicy

9. Obciążenia belek podsuwnicowych

- ciężar stały (własny belki podsuwnicowej)

- oddziaływanie suwne

- oddziaływanie pomostów

- obciążenia wiatrem (oddziaływanie wiatru na suwnicę, oraz oddziaływanie wiatru na ładunek

10. Projektowanie belek podsuwnicowych

1.1 Obciążenia pionowe

- max nacisk koła suwnicy od udźwigu

P.umax=Q*(L.s-E)/n*L.s

- max nacisk koła suwnicy od ciężaru własnego

P.gmax=P.max-P.umax

- min nacisk koła suwnicy

P.min=[(Q+G.s)/n]-P.max

- min nacisk koła suwnicy od udźwigu

P.umin=Q*E/n*L.s

-min nacisk koła suwnicy od ciężaru własnego

P.gmin=P.min-P.umin

Wartość obciążeń pionowych na szynę

- charakterystyczne

Vkmax=β*(P.umax+P.gmax)

Vkmin=β*(P.umin+P.gmin)

β-wsp.dynamiczny

β=1 dla obc. charakterytycznych

- obliczeniowe

V.max=β*(P.umax*ψ.fu+P.gmax*ψ.fg)

V.min=β*(P.umin*ψ.fu+P.gmin*ψ.fg)

β-T1 PN-86/B-02005

ψ.fu-wsp. obciążenia technologiczne

ψ.fg=1.1 - wsp. ciężar własny

1.2 Obciążenia poziome prostopadłe do toru jazdy

- charakterystyczne

H.kpmax=k*P.max

K.kpmin=k*P.min

k-współczynnik, pkt. 3.2 PN-86/B-02005

- obliczeniowe

H.pmax=k*(P.umax*ψ.fu+P.gmax*ψ.fg)

H.pmin=k*(P.umin*ψ.fu+P.gmin*ψ.fg)

1.3Obciążenia poziome równoległe do toru jazdy

- charakterystyczne

H.krmax=0.12*P.max

K.krmin=0.12*P.min

- obliczeniowe

H.rmax=0.12*(P.umax*ψ.fu+P.gmax*ψ.fg)

H.rmin=0.12*(P.umin*ψ.fu+P.gmin*ψ.fg)

Założenia:

L.s - rozpiętość suwnicy w osi szyn [m]

Q - udźwig suwnicy [kN]

G.s - masa suwnicy [kN]

n=2 - liczba kół suwnicy po jednej stronie

E - min. odległość haka od osi szyny [m]

11. Projektowanie dwugałęziowych słupów stalowych pod belkami podsuwnicowymi.

12. Obciążenia hal stalowych

Hale obciążone są min. :

- Obciążeniami wywołanymi przez parcie i ssanie wiatru

- Obciążeniami wywołanymi zaleganiem śniegu

- Obciążeniami wywołanymi działaniem ciężaru własnego

- Obciążeniami wywołanymi ciężarem suwnic obciążeń ich pracą

13. Warunki nośności słupów i rygli ram hal stalowych

14. Projektowanie połączeń słupów i rygli ram hal stalowych

15. Efekty II rzędu w projektowaniu hal stalowych

Teoria II rzędu stanowi o niedokładności pionowości ramy przesuwnej oraz nadmiernej jej podatności na obciążenia poziome.

Wg teorii II rzędu należy obliczać układy wielokondygnacyjne wrażliwe na efekty II rzędu (H≥0,1).

W przypadku układów jednokondygnacyjnych i układów o węzłach nieprzesuwnych można nie uwzględniać efektów II rzędu (H<0,1)..

Wskaźnik wrażliwości na efekty II rzędu:

1) ustalenie parametru niedoskonałości ramy w postaci kąta wstępnego przechyłu kondygnacji:

0x01 graphic
, gdzie: 0x01 graphic

lecz r1≤1;

` 0x01 graphic
;

h - wysokość kondygnacji w m,

n - liczba słupów danej kondygnacji w rozpatrywanej płaszczyźnie.

2) ustalenie wskaźnika:

0x01 graphic

ΣH - sumaryczne obciążenie poziome powyżej rozpatrywanej kondygnacji (siła poprzeczna od obciążenia zewn).

ΣN - sumaryczne obciążenie pionowe przenoszone przez słupy rozpatrywanej kondygnacji.

Ψ0 - wstępny przechył rozpatrywanej kondygnacji.

ΔΨ - przyrost przechyłu spowodowany działaniem sił poziomych (H+H0).0x01 graphic

Siły wewn. II rzędu (zwiększone s stosunku do sił I rzędu wskutek przemieszczeń poziomych układu) można wyznaczać w sposób przybliżony, przyjmując do obliczeń wg teorii I rzędu zastępcze siły poziome HII:

0x01 graphic

αH - wskaźnik wrażliwości

0x01 graphic
, gdzie ΣP- oddziaływania pionowe rygli rozpatrywanej kondygnacji.

H - siła pozioma od obciążenia zewnętrznego na poziomie rozpatrywanej kondygnacji.

0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zelbet test, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje Betonowe II, egza
KMTprojekt3, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje stalowe II, pomoc
PROJEKTOWANIE BELKI270, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje stalow
ZESTAWIENIE STALI -podciągpp, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje
zest stali zb, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje stalowe II, pom
zelbet test, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Konstrukcje Betonowe II, egza
Projekt mostu sprężonego, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 8, Podstawy konstru
temat 3, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 2, Geodezja, od Donia - geodezja WIŚ
WYMAGANIA TECHNICZNE PODSYPKI, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Podstawy bu
Pytania na geodezje, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 2, Geodezja, od Donia -
temat, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 2, Geodezja, od Donia - geodezja WIŚ,
koszukla 3, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 2, Geodezja, od Donia - geodezja
POLIGON SPRAWOZDANIE, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 2, Geodezja, od Donia -
bolkowska, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 8, EZP, EZP, BUDOWN i KRYZYS
STANDARDY KONSTRUKCYJNE NAWIERZCHN, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 7, Podsta
opis t, Skrypty, PK - materiały ze studiów, I stopień, SEMESTR 4, BOF

więcej podobnych podstron