BEZROBOCIE
przyczyny, skutki
i sposoby przeciwdziałania
„Z pracy swojej ma człowiek pożywać chleb codzienny i poprzez pracę ma się przyczyniać do ciągłego rozwoju nauki i techniki, a zwłaszcza do nieustannego podnoszenia poziomu kulturalnego i moralnego społeczeństwa, w którym żyje jako człowiek braterskiej wspólnoty. (...) Praca wyróżnia go wśród reszty stworzeń, których działalności związanej z utrzymaniem życia nie można nazywać pracą - tylko człowiek jest do niej zdolny(...) Jan Paweł II : „O pracy ludzkiej”
Praca jest to celowa i świadoma działalność człowieka, w procesie której przekształca on przedmioty pracy i przystosowuje je do zaspokojenia swoich potrzeb za pomocą narzędzi pracy; jest to jeden z najważniejszych czynników wytwórczych. Praca jest więc elementem życia człowieka, odgrywa w nim ważną rolę i na ogół towarzyszy każdemu. Spełnia różne funkcje stanowiąc:
sposób zaspakajania rozmaitych potrzeb człowieka (materialnych i niematerialnych),
czynnik rozwijający człowieka (zarówno umysłowo, jak i fizycznie),
źródło zadowolenia z siebie i satysfakcji z dokonań ,
czynnik łączący ludzi, skupiający ich wokół jakiegoś problemu do rozwiązania,
czynnik tworzący nowe wartości,
narzędzie wykorzystywania przyrody i przekształcania świata zgodnie z potrzebami ludzi,
sposób uzyskania określonej, upragnionej pozycji społecznej i prestiżu.
Ludność w wieku produkcyjnym można podzielić na :
ludność aktywną zawodowo określaną zasobami siły roboczej, obejmującą wszystkich pracujących w gospodarce oraz nie pracujących , ale mogących pracować, deklarujących chęć podjęcia pracy, a w danym okresie nie mogących jej znaleźć.
ludność bierną zawodowo skupiającą ludzi, którzy nie pracują i nie chcą pracować lub nie mogą pracować.
Rynek pracy to obszar działania, w którym dochodzi do konfrontacji wolnych zasobów siły roboczej z ofertą miejsc pracy. Obszar ten określany jest wzajemnym oddziaływaniem popytu i podaży siły roboczej. Popyt na siłę roboczą oznacza zapotrzebowanie na pracę ludzką, zależy w głównej mierze od wielkości nakładów na inwestycje, w wyniku których powstają nowe miejsca pracy oraz od ubytków w zatrudnieniu spowodowane np. odejściem na emeryturę, urlopem, zgonem itp. Popyt na siłę roboczą kształtują też potrzeby związane z jakością pracy ludzkiej, kwalifikacjami, zawodami, płcią itp. Podaż siły roboczej równa się liczbie osób zdolnych do pracy i gotowych podjąć pracę za określone wynagrodzenie i inne korzyści (np. socjalno-bytowej) ogólnie przyjęte. Podaż siły roboczej zależy przede wszystkim od wielkości przyrostu naturalnego. Następnym czynnikiem kształtującym podaż, lecz już w znacznie mniejszym stopniu jest poziom płac i polityka płacowa, ponieważ część osób dotąd nie pracujących jest skłonna podjąć zatrudnienie dopiero wtedy, gdy płaca osiągnie odpowiedni poziom. Równowaga na rynku pracy występuje jeżeli popyt na siłę roboczą jest równy podaży siły roboczej. Brak tej równowagi powoduje bezrobocie, jeżeli podaż przewyższa popyt, bądź niedobór siły roboczej jeśli popyt przewyższa podaż.
Bezrobocie jest to sytuacja, w której ludzie mogący i chcący pracować, przy stawkach płacy oferowanych na rynku, poszukują pracy, ale nie są w stanie jej znaleźć.
Bezrobotny to człowiek w wieku produkcyjnym, zarejestrowany w urzędzie pracy, który nie pracuje, poszukuje pracy i nie może jej otrzymać przy istniejących stawkach płac. Za bezrobotnego może zostać uznana osoba, która:
jest zarejestrowana we właściwym dla miejsca zameldowania rejonowym urzędzie pracy,
jest zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pewnym wymiarze czasu pracy,
nie uczy się w systemie dziennym,
ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodszych absolwentów,
nie przekroczyła 60 lat (kobieta) lub 65 (mężczyzna),
nie nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej,
nie jest właścicielem lub posiadaczem nieruchomości rolnej,
nie podjęła poza rolniczej działalności gospodarczej,
nie jest tymczasowo aresztowana lub nie odbywa kary pozbawienia wolności.
Biorąc pod uwagę ogólny podział bezrobocia można wyróżnić:
bezrobocie jawne - rejestrowane w statystykach
bezrobocie ukryte - nie uwzględniane w statystykach, widoczne zwłaszcza na wsi, o bezrobociu ukrytym można mówić wtedy, gdy formalnie bierna zawodowo ludność nie ma szansy na znalezienie pracy lub gdy osoby pracują, ale nie są w pełni wykorzystane ich możliwości np. dwie zatrudnione osoby wykonują pracę, której z powodzeniem wykonałoby jeden pracownik
Masowe bezrobocie jest typowe dla obszarów głębokich kryzysów gospodarczych, kiedy podaż globalna dóbr i usług na rynku jest dużo wyższa od popytu globalnego. Przedsiębiorstwa mają wtedy problemy ze sprzedażą swoich towarów. Jedynym wyjściem jest wówczas zmniejszenie produkcji - gdy zmniejsza się produkcja maleje także zapotrzebowanie na pracowników, których się zwalnia. Ludzie zwolnieni z pracy nie otrzymują już płac, dokonują mniejszych zakupów, a sprzedawcy muszą ograniczyć zamówienia u pracodawców. Wobec trudności ze zbytem wytworzonych dóbr przedsiębiorstwa ponownie zwalniają swoich pracowników. W ten sposób działa mechanizm kryzysu, który prowadzi do rozwoju bezrobocia.
Ze względu na przyczynę możemy wyróżnić następujące rodzaje bezrobocia:
Bezrobocie cykliczne - wywołane jest przez spadki koniunktury gospodarczej tzn. przez szeroko zakrojoną obniżką ogólnego poziomu wydatków w gospodarce. Bezrobocie cykliczne dotyka całą gospodarkę narodową, ludzi o różnym poziomie wykształcenia, różnych zawodów, w różnych regionach krajów. Występuje wówczas, gdy popyt globalny spada, zmniejsza się produkcja, występuje więc recesja gospodarcza, która pociąga za sobą spadek popytu na siłę roboczą.
„Keynesowska teoria” przyczyn przymusowego bezrobocia uznaje, że jest ono wywołane niedostatecznym popytem konsumpcyjnym i inwestycyjnym, powodując niski stopień wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych. Ponieważ skala popytu globalnego ulega koniunkturalnym wahaniom, ten typ bezrobocia nazywany jest bezrobociem koniunkturalnym lub cyklicznym. Jest to najgroźniejszy rodzaj bezrobocia dla gospodarki każdego kraju.
Bezrobocie strukturalne - spowodowane jest potrzebą znacznych zmian kwalifikacji pracowników, wywołanych innowacjami technologicznymi lub zmianami względnej konkurencyjności danej gałęzi. Źródłem tego typu bezrobocia jest również upadek niektórych branż czy gałęzi, zmiana struktury gospodarki narodowej, między innymi pod wpływem zmiany struktury popytu. Bezrobocie strukturalne pojawia się również, gdy w określonych regionach kraju lub gałęziach występuje zastój gospodarczy i następujące nowe roczniki w wieku zdolności do pracy nie mogą znaleźć zatrudnienia.
Bezrobocie frykcyjne (płynne) - występuje wtedy, gdy ludzie przechodzą z jednego miejsca pracy na drugie, wymagające podobnych kwalifikacji. Bezrobocie to dotyczy zwłaszcza młodszej generacji pracowników, którzy w poszukiwaniu dla siebie odpowiedniej pracy zmieniają kilkakrotnie miejsce swego zatrudnienia. Brak doskonałej informacji o możliwościach zatrudnienia, formalności niezbędne z zatrudnieniem, konieczność przekwalifikowania - wszystko to powoduje, że ludzie czasowo są bezrobotni.
Bezrobocie sezonowe - wynika z sezonowej produkcji w niektórych dziedzinach gospodarki bezpośrednio bądź pośrednio uzależnionych od warunków klimatycznych. Przykładem są niektóre usługi turystyczne, budownictwo, prace polowe w rolnictwie. Sezonowe natężenie prac daje zatrudnienie osobom o określonych zawodach, ale w sezonach „martwych” rynek nie oferuje dla nich miejsc pracy np. sezonowo bezrobotnym może być robotnik wodny, instruktor narciarstwa, ogrodnik.
Przyczyny bezrobocia są bardzo różne. Na ogół wskazuje się na liberalizację handlu zagranicznego, wdrażanie nowych technologii praco-oszczędnych oraz nadmiernie opiekuńcze rozwiązania socjalne w Europie Zachodniej, w której stopa bezrobocia jest znacznie wyższa niż w USA oraz w Japonii. Główną przyczyną wysokiego bezrobocia w Europie Zachodniej są zmiany strukturalne. Polegają one na tym, że pracochłonne dziedziny gospodarki przenosi się do krajów o taniej sile roboczej, a pozostawia te, które wymagają wysokiej techniki, kreatywności oraz wysokich kwalifikacji.
Bezrobocie jest jednym z najpoważniejszych i największych problemów gospodarczych naszego kraju. Jest zjawiskiem negatywnym, gdyż oznacza marnotrawstwo zasobów siły roboczej (czynników wytwórczych). Bezrobotni nie wytwarzają dóbr i usług, ale uczestniczą w ich podziale. Otrzymują zasiłki wypłacane z budżetu państwa, który dodatkowo ponosi straty z tytułu nie płaconych przez bezrobotnych podatków. Bezrobocie prowadzi do pogorszenia warunków życiowych bezrobotnych i ich rodzin, do stopniowej utraty kwalifikacji, frustracji i zjawisk patologicznych. Bezrobocie wywiera również skutki pozytywne, jeżeli prowadzi do zachowania elastyczności podaży siły roboczej, umacniania dyscypliny pracy oraz hamowania nadmiernego wzrostu płac. Bezrobocie jest niewątpliwie jednym z najpoważniejszych problemów współczesnych gospodarek. Pomimo, że bezpośrednio dotyczy ono względnie małej części ludności, to z konsekwencjami musi borykać się całe społeczeństwo.
Społeczne skutki bezrobocia są bardzo znaczące. Brak miejsc pracy, złe warunki życia i środowiska, bieda i izolacja prowadzą do powstania na takich obszarach tzw. wspólnot rozpaczy. Ludzie tacy nie mają ani nadziei na przyszłość, ani dość środków do życia. Im dłużej ktoś pozostaje bez pracy, tym mniej staje się interesujący dla pracodawców, ponieważ jego umiejętności i doświadczenie stopniowo się dezaktualizują. Wynika to także z uprzedzenia pracodawców do ludzi żyjących przez dłuższy czas z zasiłku lub z zapomogi społecznej. Nawet gdy bezrobocie ulega zmniejszeniu, pojawiające się nowe miejsca pracy otrzymują przeważnie osoby bezrobotne dopiero od niedawna, młode i cieszące się dobrym zdrowiem. Trudności ze znalezieniem pracy mają również absolwenci, którzy chcą podjąć pierwszą pracę w swoim życiu. Wynika to z braku miejsc pracy. Pracodawca najczęściej woli zatrudnić osobę bardziej doświadczoną i ze stażem pracy, niż osobę, która nie pracowała w tym zawodzie.
Bezrobocie jest poważnym problemem polskich rodzin. Powoduje ono, że ludzie nie mają środków do życia i utrzymania. Początkowo żyją nadzieją na lepsze jutro i korzystają z zasiłków dla bezrobotnych. Później w miarę upływu czasu pozostawania bez pracy wpadają w „rozpacz nędzy”.
Rząd stara się złagodzić skutki bezrobocia oraz je ograniczyć stosując aktywne i pasywne środki zaradcze.
Do środków aktywnych zalicza się:
organizację prac interwencyjnych, publicznych i sezonowych,
ochronę istniejących miejsc pracy oraz tworzenie nowych przedsiębiorstw,
organizowanie kursów dokształcających lub zmieniających kwalifikacje,
udzielanie pożyczek na rozpoczęcie przez bezrobotnych własnej działalności,
organizację zatrudnienia u pracodawców zagranicznych.
Do środków pasywnych zalicza się:
uruchamianie osłony socjalnej dla bezrobotnych,
promowanie pracy w niepełnym wymiarze godzin,
obniżenie wieku emerytalnego.
Podstawowym instrumentem ekonomicznego łagodzenia skutków i rozmiaru bezrobocia w Polsce jest Fundusz Pracy. Środki tego funduszu pochodzą z budżetu państwa i są przeznaczone głównie na zasiłki dla bezrobotnych. Aktywne i obowiązkowe działanie organów państwa w zakresie zatrudnienia, przeciwdziałaniu bezrobociu i łagodzeniu jego skutków, realizowane w różnych formach w szczególności poprzez pośrednictwo pracy, poradnictwo zawodowe, kluby pracy, szkolenie bezrobotnych, organizowanie dodatkowych miejsc pracy oraz pomoc finansową pracodawcom w zakresie określonym w ustawie, organizowaniu prac interwencyjnych a także robót publicznych, udzielanie pożyczek z Funduszu Pracy na podjęcie działalności na własny rachunek, przyznawanie zasiłków dla bezrobotnych, stypendiów dla absolwentów, przyznawanie zasiłków szkoleniowych i uruchamianie programów specjalnych. Szczególną formą przeciwdziałania skutkom bezrobocia są różnego rodzaju ulgi podatkowe przyznawane przez organy gminy oraz powszechna ulga w podatku dochodowym zarówno osób fizycznych jak i osób prawnych z tytułu poniesionych inwestycji w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym leży w kompetencji Rady Ministrów. Powszechnie za najskuteczniejszą formę przeciwdziałania bezrobociu uważa się skierowanie na szkolenie zawodowe oraz zatrudnienie przy pracach interwencyjnych i robotach publicznych.
System pośrednictwa pracy - jest jednym z elementów oddziaływania na rynek pracy. Konwencja i zalecenia Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) preferuje publiczne instytucje pośrednictwa pracy oraz przewidują likwidacje płatnych biur pośrednictwa pracy lub poddanie ich daleko idącej kontroli ze strony urzędów publicznych lub państwowych. W Polsce pośrednictwo pracy realizowane jest głównie poprzez wojewódzkie i powiatowe urzędy pracy. Ma ono na celu pomoc osobom bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu odpowiedniej pracy. Pośrednictwo pracy realizowane jest w różnych formach:
Pośrednictwo półotwarte - informacje o wolnych miejscach pracy są dostępne dla większej liczby kandydatów do pracy, ponieważ nazwa firmy i jej adres są umieszczone w eksponowanej ofercie. Kandydaci do pracy, po rozmowie kwalifikacyjnej z pośrednikiem pracy, kierowani są do pracodawcy, który dokonuje wyboru pracownika
Pośrednictwo otwarte - oferta pracy eksponowana w miejscach publicznych jest specjalnie, szczegółowo opracowana; osoby zainteresowane same kontaktują się z pracodawcą, który przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne i wybiera pracowników.
Pośrednictwo szybkie - ma zastosowanie, gdy pracodawca potrzebuje pracownika "od zaraz", niezależnie od kwalifikacji kandydatów; pracodawca wybiera pracowników spośród dużej liczby kandydatów
Pośrednictwo pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych - dokonywane jest w przypadku poszukiwania przez pracodawców kandydatów do pracy, w stosunku do których istnieją specjalne wymagania. Dobór kandydatów polega na przeprowadzeniu specjalistycznych badań przydatności zawodowej (za zgodą kandydata). Wyboru dokonuje pracodawca.
Giełdy pracy - organizowane są w sytuacji, gdy istnieje potrzeba spotkania pracodawcy z większą grupą poszukujących pracy, najczęściej w tym samym zawodzie; urzędy przekazują informację o giełdzie, terminie i miejscu spotkania. Pracodawcy wybierają pracowników spośród uczestników giełdy.
Targi pracy - spotkania większej ilości pracowników i osób zainteresowanych podjęciem pracy, trwające 1-2 dni, oferujące na specjalnych stoiskach zorganizowanych przez pracodawców - różne miejsca pracy.
Sklepy z pracą - działają na zasadzie udostępniania ofert w takim miejscu miasta, gdzie występuje intensywny ruch pieszy; celem sklepu jest zwiększenie dostępu pracodawców i poszukujących pracy do ofert pracy, bez konieczności wizyty w urzędzie pracy.
Krajowa baza ofert pracy - jest internetowym bankiem ofert pracy o zasięgu ogólnopolskim, umożliwiającym szybką wymianę i korzystanie z informacji o ofertach pracy między województwami.
Poradnictwo zawodowe ma na celu pomoc osobom bezrobotnym i poszukującym pracy w planowaniu i organizowaniu ich życia zawodowego poprzez udzielanie informacji zawodowych, wskazówek, rad, porad, prowadzenie badań diagnostycznych przydatności zawodowej. Doradcy zawodowi w urzędach pracy pomagają ludziom mającym trudności z podjęciem lub realizacją decyzji zawodowej, wynikające głównie z braku umiejętności oceny swoich możliwości zawodowych lub korzystania z informacji o rynku pracy. Doradcy zawodowi pomagają również ludziom zaradnym zamierzającym zmienić zawód lub podjąć działalność gospodarczą. Usługi poradnictwa zawodowego urzędy pracy oferują w Centrach Informacji i Planowania Kariery Zawodowej, w Salach Informacji i Poradnictwa Grupowego, na stanowiskach doradców zawodowych. Doradcy zawodowi w urzędach pracy pomagają:
rozpoznać istniejące trudności w znalezieniu pracy,
poznać predyspozycje zawodowe
wybrać odpowiedni rodzaj pracy lub kierunek szkolenia czy przekwalifikowania,
zaplanować ścieżkę kariery zawodowej,
uzyskać szczegółowe informacje o zawodach rynku pracy.
Poradnictwo zawodowe świadczone jest w formach indywidualnych i grupowych. U doradcy zawodowego dostępne są zbiory informacji zawodowych i istnieje możliwość przeprowadzenia testów psychologicznych i autotestów (np. Bateria Testów Uzdolnień Ogólnych, kwestionariusz Preferencji Zawodowych, Zestaw do samozbadania zainteresowań zawodowych, Testy inteligencji osobowości).
Kluby Pracy oferują bezrobotnym i poszukującym pracy cykliczne spotkania grupowe mające na celu naukę praktycznych umiejętności niezbędnych przy poszukiwaniu zatrudnienia. Można w nich:
nauczyć się techniki aktywnego poszukiwania pracy,
poznać swoje mocne i słabe strony,
nabyć umiejętności prowadzenia rozmów z pracodawcami,
nauczyć się pisania życiorysu, podania o pracę, listu motywacyjnego, własnej oferty,
poznać zasady analizowania ofert pracy
zdobyć wiarę we własne siły i możliwości.
Inne programy wspierające zatrudnienie polegają na udzieleniu pomocy osobom bezrobotnym i zagrożonym utratą pracy w uzyskaniu kwalifikacji dostosowanych do potrzeb rynku pracy i obejmują:
przyuczenie do zawodu
przekwalifikowanie
podnoszenie kwalifikacji zawodowych
naukę umiejętności poszukiwania i uzyskania zatrudnienia.
Urzędy pracy udzielają też bezrobotnym pożyczek szkoleniowych lub pożyczek na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej. Pracodawcy mogą starać się natomiast o otrzymanie pożyczek na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla skierowanych przez urząd pracy bezrobotnych.
Skuteczną formą pomocy bezrobotnym i pracodawcom są roboty publiczne. Podjęcie nawet czasowej pracy zachęca do dalszych poszukiwań, pozwala bezrobotnym uaktywnić się zawodowo - być pracownikiem.
Jednym z głównych zadań urzędów pracy jest też pomoc młodzieży w wyborze i uzyskaniu miejsca pracy, czyli podjęciu jednej z najważniejszych życiowych decyzji. Dla młodzieży start w życie zawodowe ma szczególne znaczenie. To właśnie pierwsza praca na ogół decyduje o dalszej karierze zawodowej. Młodzi ludzie., wchodzący w życie zawodowe, często nie zdają sobie sprawy z własnych atutów, nie zastanawiają się nad nimi. Ich poczuciu niepewności na rynku pracy towarzyszą zwykle wątpliwości, co do słuszności wyboru i poczucie niewiary w skuteczność własnych działań. Wynikać one mogą m. in. z braku informacji o rynku pracy. Rynek pracy jest tym szczególnym miejscem, na którym obowiązują pewne prawa, do których trzeba się dostosować, by znaleźć na nim swoje miejsce, a poznanie tych praw ułatwi poruszanie się na rynku pracy. Absolwenci szkół rejestrujący się w urzędach pracy mogą skorzystać również z odrębnych, przewidzianych w ustawie, programów rynku pracy:
Umowy Absolwenckie - to narzędzie tworzenia dodatkowych miejsc pracy stałej. Polegają one na zatrudnianiu przez pracodawcę bezrobotnego absolwenta przez 12 lub 18 miesięcy, jeżeli zatrudnienie to nastąpi w wyniku zawarcia umowy między urzędem pracy a pracodawcą. Podczas takiego zatrudnienia urząd pracy zwraca część poniesionych kosztów utworzenia miejsca pracy dla absolwenta.
Staże Absolwenckie - umożliwiają doskonalenie kwalifikacji zawodowych absolwentom przez okres do 12 miesięcy. Absolwent odbywa staż na stanowisku pracy na podstawie umowy zawartej przez urząd pracy z pracodawcą. Staże umożliwiają wykonywanie pracy przez absolwentów wg ustalonego przez urząd pracy i pracodawcę programu, zgodnie z zasadami funkcjonowania firmy, bez ponoszenia kosztów wynagrodzenia przez pracodawcę. Urząd pracy finansuje koszty stażu. Pracodawca w trakcie odbywania stażu przez absolwenta ma możliwość sprawdzania jego przydatności zawodowej, społecznej i indywidualnej pod kątem stałego zatrudnienia po zakończeniu stażu. Absolwent ma z kolei okazję do zaprezentowania swoich umiejętności, a pozyskując doświadczenie zawodowe staje się pełnowartościowym kandydatem do pracy.
Stypendia - przysługują one absolwentowi skierowanemu przez urząd pracy na szkolenie, staż absolwencki lub absolwentowi zamieszkałemu w rejonie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, który w ciągu 6 miesięcy od dnia utraty statusu absolwenta podjął dalszą naukę w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych.
Prace społecznie użyteczne - absolwent na swój wniosek lub po wyrażeniu zgody może być skierowany przez urząd pracy (na zasadach robót publicznych) do wykonywania prac przez okres do 6 miesięcy. Praca społecznie użyteczna nie jest związana z wyuczonym zawodem i może być wykonywana w wymiarze nie przekraczającym połowy wymiaru czasu pracy. Prace te organizowane są przez instytucje użyteczności publicznej oraz organizacje zajmujące się problematyką: kultury, oświaty, sportu, turystyki, opieki zdrowotnej lub społecznej. Urząd pracy zwraca pracodawcy zatrudniającego absolwenta część poniesionych kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne.
Program "Absolwent" - jest ogólnopolskim programem przeznaczonym dla nowo rejestrujących się absolwentów szkół ponadpodstawowych. Oprócz wszystkich opisanych wcześniej programów rynku pracy w tym programie stosowany jest także nowy pakiet pomocy młodzieży w podejmowaniu decyzji zawodowych i pracy, tzw. "Indywidualny Plan Działania". Realizując "Indywidualny Plan Działania" absolwenci aktywnie poszukują pracy. Pomagają im w tym pośrednicy pracy, doradcy zawodowi, liderzy klubu pracy. W trakcie uczestnictwa w programie absolwenci biorą również udział w "Warsztatach poszukiwania pracy" oraz wykorzystują specjalny zeszyt ułatwiający planowe i skuteczne poszukiwanie pracy. Celem programu "Absolwent" jest przede wszystkim: pobudzenie aktywności absolwentów do samodzielnego poszukiwania pracy, zwiększenie ilości ofert pracy dla absolwentów, objęcie pomocą urzędów pracy wszystkich zainteresowanych bezrobotnych absolwentów.
W podejmowaniu pracy absolwentom mogą pomagać inne organizacje i instytucje, np. w województwie lubelskim funkcjonuje od 1997 r. Biuro Zawodowej Promocji Studentów i Absolwentów UMCS. Służy ono społeczności akademickiej i pracodawcom. Funkcjonuje jako centrum informacji, doradztwa, pośrednictwa i obsługi absolwentów i studentów. Podstawowym zadaniem Biura Karier jest doradztwo zawodowe, zorientowane na rozwijanie samodzielności studentów i absolwentów w aktywnym poszukiwaniu pracy.
Uważam, że należy dołożyć starań, aby bezrobocie dotyczyło jak najmniejszej grupy osób przez okres możliwie najkrótszy. Bezrobocie było, jest i będzie problemem Polski i innych państw. Należy jednak dążyć do zmniejszenia jego rozmiarów i łagodzenia jego skutków. Jesteśmy obecnie jednym z państw Unii Europejskiej i mam nadzieję, że będzie to szansą dla Polski w rozwiązaniu problemu bezrobocia
Bibliografia
Adamiec Tomasz „Zarys wiedzy o gospodarce”
Biernat B. , Grobelna A., Warachim A. „ Ćwiczenie z makroekonomii”
Dębski Stanisław „Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw”
Gensler M. „Wiedza o społeczeństwie
Gęsicki Ł, Gęsicki A. „Słownik terminów ekonomiczno-prawnych”
Mossakowska E., Zawojska A., Daniłowska A. , Krawczyk E. „Podstawy ekonomii”
Nasiłowski Mieczysław „Historia myśli ekonomicznej””
Nasiłowski Mieczysław „System rynkowy
Nasiłowski Mieczysław „Transformacja systemowa w Polsce”
Urbaniak Piotr „Podstawy ekonomii” cz. 2
Materiały udostępnione przez Wojewódzki Urząd Pracy w Lublinie
Materiały udostępnione przez Centrum Informacji i Planowania Kariery Zawodowej w Lublinie
Opracowała:
Maria Mirosław
Nauczyciel przedmiotów ekonomicznych
w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Żółkiewce