HCOOH |
HCOONa |
||||||
C [mol/dm3] |
S [mS] |
|
λ[S*cm2/mol] |
C [mol/dm3] |
S [mS] |
|
λ[S*cm2/mol] |
0,0625 |
1,09 |
0,001472 |
0,023544 |
--- |
--- |
--- |
--- |
0,03125 |
0,784 |
0,001058 |
0,033869 |
0,03125 |
1,998 |
0,0026973 |
0,086314 |
0,015625 |
0,547 |
0,000738 |
0,047261 |
0,015625 |
1,145 |
0,0015458 |
0,098928 |
0,007813 |
0,377 |
0,000509 |
0,065141 |
0,007813 |
0,595 |
0,0008033 |
0,102809 |
0,003906 |
0,255 |
0,000344 |
0,088134 |
0,003906 |
0,326 |
0,0004401 |
0,112673 |
0,001953 |
0,170 |
0,00023 |
0,0106452 |
0,001953 |
0,154 |
0,0002079 |
0,106452 |
0,000977 |
0,109 |
0,000147 |
0,105015 |
0,000977 |
0,076 |
0,0001026 |
0,105015 |
HCl |
NaCl |
||||||
C [mol/dm3] |
S [mS] |
|
λ[S*cm2/mol] |
C [mol/dm3] |
S [mS] |
|
λ[S*cm2/mol] |
0,03125 |
8,97 |
0,01211 |
0,387504 |
0,03125 |
2,5 |
0,003087 |
0,108 |
0,015625 |
4,85 |
0,006548 |
0,41904 |
0,015625 |
1,43 |
0,001757 |
0,123552 |
0,007813 |
2,44 |
0,003294 |
0,421605 |
0,007813 |
0,70 |
0,000902 |
0,120952 |
0,003906 |
1,18 |
0,001593 |
0,407834 |
0,003906 |
0,36 |
0,000437 |
0,124424 |
0,001953 |
0,58 |
0,000783 |
0,400922 |
0,001953 |
0,17 |
0,000229 |
0,117512 |
0,000977 |
0,27 |
0,000365 |
0,373081 |
0,000977 |
0,08 |
0,000114 |
0,110542 |
C |
λ |
1/λ |
C*λ |
0,0625 |
0,023544 |
42,47 |
0,0014715 |
0,03125 |
0,033869 |
29,52 |
0,0010584 |
0,015625 |
0,047261 |
21,16 |
0,0007385 |
0,007813 |
0,065141 |
15,35 |
0,000509 |
0,003906 |
0,088134 |
11,34 |
0,0003443 |
0,001953 |
0,106452 |
9,39 |
0,0002295 |
0,000977 |
0,105015 |
9,52 |
0,0001472 |
K1=0,00356
K2=0,000382
K3=0,000389
K4=0,000396
K5=0,000397
K6=0,000403
K7=0,000395
Kśr= 0,000388
pK=3,41
Dyskusja wyników:
Otrzymana przez nas wartość stałej dysocjacji kwasu mrówkowego różni się od wartości tablicowej, jednak nie jest to błąd duży. Może on wynikać z niedokładnego przygotowania roztworów lub zbyt krótkiego czasu oczekiwania na ustalenie się wartości S. Błędy mają tendencje malejącą i wydaja sie maleć wraz ze wzrostem rozcieńczenia roztworu.
Równanie kinetyczne i stała szybkości reakcji wyznacza sie na podstawie danych kinetycznych w określonej temperaturze,ponieważ stałej szybkości znacznie wzrasta ze wzrostem temperatury. W sposób przybliżony i orientacyjny można zapisać wpływ temperatury przez podanie tzw, współ.temperaturowego reakcji, czyli stosunku stałej szybkości w temperaturze T+10K do stałej szybkości w temp T K, bardziej dokładnie ujmuje tę zależność równanie Arrheniusa, wg którego:
Log k =B - A/T
W równaniu tym k oznacza stałą szybkości reakcji, A i B stałe charakterystyczne dla danej reakcji, t- temperaturę w skali Kelvina. Wytłumaczenie przyczyn,dla których szybkość reakcji tak znacznie zależy od temperatury daje m.in. teoria zderzeń aktywnych. Wg niej efektywne są tylko te zderzenia, w których biorą udział cząsteczki posiadające energię większą lub równą pewnej granicznej wartości, zwanej energią aktywacji. Można wykazać, że stała A w równaniu Arrheniusarówna jest Ea /2,303R. Wartość energii aktywacji Ea można znaleść ze znanych wartości stałych szybkości k1 i k2 wyznaczonych w temp T1 i T2. Najczęsciej znajduje sie średnią wartość energii aktywacji dla danego przedziału temperatur(graficznie) z zalęzności log k =f(T-1).