NOTATKI Z HISTORII POWSZECHNEJ XX w.
Istota kolonializmu i jego konsekwencje
Temat nr 1
wydarzenia II połowy XIX wieku oraz I wojna światowa są efektem nierównomiernego rozwoju kapitalizmu
po utracie kontroli nad Amerykami Brytyjczycy zwrócili się w kierunku Azji i Afryki, które różniły się między sobą możliwościami penetracyjnymi i strukturami państwowymi
wielotysięczna tradycja państwowa w Azji - słaba tradycja w Afryce
„półkolonialność” w Azji
wykorzystywanie ludności Afryki jako niewolników - w ciągu 300 lat wywieziono z niej 60 milionów Murzynów
kongres berliński 1878:
zakończenie wojny turecko-rosyjskiej
pretensje do kolonii są w takim stopniu uzasadnione, w jakim się kolonie kontroluje
w latach 1881-1899 skolonizowano 78% Afryki Śródlądowej
brak struktur państwowych umożliwił szybki podbój Afryki, w której pozostały tylko 3 niepodległe państwa: Liberia, Maroko (1911/1912) i Etiopia (do 1936)
Ewolucja systemów politycznych państw europejskich na przełomie XIX/XX wieku
Temat nr 2
w wyniku rozwoju kapitalizmu tworzyły się nowe warstwy społeczne żądające praw politycznych - proletariat i burżuazja
nastąpiła demokratyzacja państw kapitalistycznych
proces demokratyzacji struktur ustrojowych
monarchia absolutna
monarchia konstytucyjna
monarchia parlamentarna
republika parlamentarna
republika demokratyczna (ew. republika radziecka)
ewolucja systemów wyborczych
pod koniec XIX wieku tylko we Francji i Wielkiej Brytanii istniały systemy parlamentarne
w Europie Środkowej istnieją monarchie konstytucyjne
na wschodzie istnieją monarchie absolutne
proces ewolucji systemów wyborczych:
na zachodzie prawa wyborcze posiada około 2-3% społeczeństwa, istnieje bardzo wysoki cenzus wyborczy
w Wielkiej Brytanii reformy Gray'a (1832), Disraeliego (1868) i Gladstone'a powodują wzrost liczby mężczyzn uprawnionych do głosowania
cenzusy majątkowe przestają powoli obowiązywać we Francji w Niemczech
w Austro-Węgrzech i w Europie Środkowej obowiązuje do 1907 roku system kurialny
w Rosji jakikolwiek pierwszy system wyborczy powstaje w 1906 roku
ewentualny proces przechodzenia do republiki radzieckiej:
proces przechodzenia do normalnej republiki zakładał, że oprócz burżuazji i arystokracji prawa wyborcze otrzymają również pozostałe warstwy społeczne
w republice radzieckiej następowało pozbawienie praw wyborczych arystokracji i burżuazji oraz ich stopniową likwidację
Przemiany społeczno-gospodarcze i aktywność polityczna USA XIX-XX wiek
Temat nr 3
państwo amerykańskie pierwszą połowę spędziło w odosobnieniu od spraw europejskich, realizując doktryny izolacjonizmu i Monroe'a („tylko Ameryki są istotnym teatrem politycznych dla Stanów Zjednoczonych)
szybki rozwój ekonomiczny w XIX wieku, przyspieszony jeszcze po wojnie secesyjnej, umożliwia Amerykanom wejście w wielką politykę w XX wieku
zaludnianie Ameryki przez imigrantów z Europy i nie tylko, tworzenie od podstaw nowego społeczeństwa
„Homestead Act” - lata 60. XIX wieku - kolonizacja Dzikiego Zachodu, 160 akrów ziemi dla każdego kto uiści minimalną opłatę administracyjną i zagospodaruje ziemię - powstaje 600 tysięcy nowych gospodarstw
rozwój osadnictwa nakręcił koniunkturę gospodarczą
wzrost wydobycia kopalin i metali szlachetnych
ponad 80% eksportu stanowi żywność
przyjazd do USA i na Dziki Zachód ludzi operatywnych, śmiałych i odważnych
w społeczeństwie amerykańskim ścierały się koncepcje imperialistyczne i izolacjonistyczne
w progu XX wieku rozwijały się koncepcje państwa wybranego, szczęśliwego - przeświadczenie predestynacji narodu amerykańskiego do tworzenia ładu światowego
istnieją wciąż niewyczerpane zasoby wewnętrzne w USA, które nie zmuszają do podjęcia polityki imperialnej
niewielki rozwój terytorialny:
zakup Alaski w 1867 roku za 7 milionów $
anektowanie Hawajów i Samoa
kształtowanie się 4 doktryn amerykańskiego nawalizmu:
Morze Karaibskie morzem wewnętrznym USA - stąd poparcie dla powstania kubańskiego przeciw Hiszpanii w 1895 roku
zbudowanie potężnej floty wojennej i handlowej
zbudowanie Kanału Panamskiego
zajmowanie baz na Pacyfiku - dostęp do Azji
udział w wojnie z Hiszpanią 1898 zakończył się dalszą ekspansją polityczną USA:
niepodległość Kuby
uzależnienie Portoryko od USA
odkupienie Filipin od Hiszpanii za 20 milionów $
budowa Kanału Panamskiego
budowano go w latach 1903-1914
ułatwił on komunikację transoceaniczną
zapewnił amerykańską protekcję nad niepodległością Nikaragui, na której terenie leżał Kanał
udział w podziale i de facto okupacji Chin poprzez realizację polityki „otwartych drzwi”, czyli swobodnego handlu na rynku chińskim, którą sprecyzowała tzw. „doktryna Haya”
Rewolucja Meji (1868) i ekspansja polityczna Japonii
Temat nr 4
przed rewolucją Meji Japonia była krajem na wpół feudalnym i kompletnie pozbawionym przemysłu
istniało ogromne rozwarstwienie i zacofanie społeczeństwa, pogłębiane nieustanną izolacją kraju
przełamanie izolacji nastąpiło w 1853 roku, kiedy to amerykański admirał Perry wpłynął do Japonii i niemalże siłą otworzył porty japońskie dla Amerykanów, a potem i innych imperiów, co dało początek penetracji Japonii
w Japonii rozgorzała dyskusja i wysunięto trzy koncepcje działania:
wyciąć ich wszystkich w pień - ryzykowna w obliczu późniejszej wojny z silniejszymi mocarstwami
bierna obserwacja - czyli pozwolenie na rozgrabienie i uzależnienie od siebie kraju
modernizacja kraju
rewolucja Meji:
rewolucja została zaplanowana przez elity krajowe, przeciw którym wystąpili zwolennicy izolacji i szogunatu
tendencje modernizacyjne wzmogło populistyczne i chwytliwe hasełko „Azja dla Azjatów”
elity feudalne poparły proces zmian - możni książęta zwrócili rejestry Cesarzowi, opierających się „przymuszono” (1866-1868)
likwidacja władzy dwuogniskowej - pokojowe obalenie szogunatu starego i mocnego rodu Tokugawa i przekazanie jego uprawnień cesarzowi
w obliczu postulatów rewindykacji dóbr Tokugawów wybuchło powstanie szogunów, w której armia cesarska pokonała wojska Tokugawy
w ciągu kilku lat Japonia przeżywa niebywały rozkwit gospodarczy
1868-1872 - wysłanie wielu młodych i zdolnych Japończyków na praktyki i wizyty do wielu krajów świata - wrócili oni o kilku latach z wieloma planami i pomysłami
schemat rozbudowy przemysłu w Japonii wyglądał tak, że państwo budowało linię kolejową, fabrykę czy stocznię, po czym naprędce ją prywatyzowało, celem uniknięcia zadłużenia i etatyzacji przemysłu
wprowadzono kapitalistyczne podatki
w procesie modernizacji Japonia nie zadłużała się
utworzono stałą armię składającą się z samurajów i chłopów, co umożliwiło ekspansję terytorialną Japonii
pierwsze porty koreańskie zostały zmuszone do handlu z Japonią
w ramach pomocy i wymiany handlowej Brytyjczycy pomagają Japonii zbudować i zmodernizować flotę
1894-1895 - Japonia wygrywa z Chinami wojnę o Koreę
1895 - traktat pokojowy z Szimonoseki, na mocy którego Chiny muszą zapłacić Japonii ogromną kontrybucję (370 milionów jenów)
aby wypełnić zobowiązania Chiny musiały zaciągnąć kredyty, których za pośrednictwem Rosji udzielili bankierzy francuscy
strefa penetracji japońskiej przesunęła się na Mandżurię
1904-1905 - Japonia wygrywa wojnę z Rosją
1910 - ostatecznie zaanektowanie Korei przez Japonię
Spory brytyjsko-francuskie i „Entente Cordiale”
Temat nr 5
sprawa Kanału Sueskiego
zbudowany został przez Francuzów, kontrolowany i utrzymywany przez Francuzów i Egipcjan, natomiast użytkowany głównie przez Wielką Brytanię
przegrana wojna z Niemcami uniemożliwiła Francuzom dalszą skuteczną kontrolę nad Kanałem
trwało potajemne wykupywanie przez Brytyjczyków egipskich akcji Kanału
zaniepokojeni sytuacją Francuzi zajmują w 1880 roku Tunis
1881 - wybucha nacjonalistyczne powstanie w Egipcie pod przywództwem pułkownika Arabiego
1881/1882 - flota brytyjska wpływa do Aleksandrii w celu poparcia uległego wobec Londynu kedywa Befika
1882 - Francja przestraszona przystąpieniem Włoch do Dwuprzymierza rezygnuje z udziału w wyprawie do Egiptu, który dostaje się w krąg dominacji politycznej Wielkiej Brytanii
incydent w Faszodzie
1898 - francuska wyprawa Jean-Baptiste Marchanda wyrusza do Sudanu
po drodze w Sudanie napotyka silny korpus ekspedycyjny generała Kitchenera, który właśnie pokonał powstanie Mahdiego i twierdził, że zajął Sudan dla korony brytyjskiej
konflikt wisiał na włosku, jednak w ostatniej chwili zabiegami dyplomatycznymi udało się uniknąć wojny
1904 - serdeczne porozumienie brytyjsko-francuskie i uregulowanie stref wpływów
Egipt w strefie brytyjskiej, Francja się nie miesza i pomoże, jeśli będzie trzeba
Maroko w strefie francuskiej, Wielka Brytania się nie miesza i pomoże jeśli będzie trzeba
na zbliżenie francusko niemieckie wpływ miała polityka niemiecka
wejście zjednoczonych Niemiec do „Weltpolitik” powoduje zaniepokojenie Wielkiej Brytanii
konkurencja gospodarcza - niemiecka gospodarka staje się konkurencyjna wobec brytyjskiej - towary niemieckie oznacza się w Anglii metką „made in Germany”
zaniepokojona Wielka Brytania wycofuje się powoli z proniemieckiej polityki i rozbudowuje flotę
1897 - śmierć niemieckich zakonników w Szantungu stała się pretekstem do zajęcia przez Niemcy twierdzy Kiao-Czu, co nie spodobało się Brytyjczykom
1899-1902 - Niemcy wspierają Burów w wojnie przeciw Brytyjczykom
konflikt marokański:
niemiecka ingerencja w Maroku miała na celu skłócenie Francji i Wielkiej Brytanii
1905 - cesarz Wilhelm II przybywa z wizytą do Maroka i mówi o nim jako o „niepodległym państwie”, co bardzo wkurzyło Francuzów
1906 - konferencja w Algiceras - ustanowienie francusko-hiszpańskiej policji w Maroku i międzynarodowego Banku w Maroku
król Abu Aziz usiłował reformować kraj, jednak nie udało się to i wybuchła w nim wojna domowa
1908 - konsulat niemiecki udzielił schronienia uciekinierom z Legii Cudzoziemskiej
1911 - w Maroku wybuchają nacjonalistyczne zamieszki, Francuzi interweniują, natomiast niemiecka flota wpływa do Agadiru - wojna wisi na włosku, ale Wielka Brytania zdecydowanie opowiada się po stronie Francji
w ramach rekompensaty Niemcy otrzymują część francuskiego Kamerunu
niepokój brytyjski powiększa rozbudowa niemieckich posiadłości w Afryce (Tanzania, Namibia, Tanganika, Kamerun
Spory brytyjsko-rosyjskie i porozumienie z 1907 roku
Temat nr 6
konflikt o Afganistan
rosyjska ekspansja w II połowie XIX wieku przestawia się na kierunek południowy - Kaukaz, Turkmenistan
stało to w sprzeczności z brytyjską koncepcją utworzenia północnych buforów wokół Indii (między innymi w Afganistanie) - obecność pobliskich wojsk rosyjskich była Brytyjczykom wybitnie nie na rękę
w obliczu interwencji brytyjskiej Afganistan i Turkmenistan szukają wsparcia w Rosji, dopóki ta nie rozpoczyna inwazji na oba kraje
1879 - traktat w Gandamaku, na mocy którego Afganistan staje się protektoratem brytyjskim i brytyjskim rynkiem handlowym
1885 - wybucha wojna afgańsko-rosyjska o Turkmenistan, przegrana przez Afgańczyków - Wielka Brytania chciała wprowadzić flotę na Morze Czarne, ale na to oczywiście nie zgodziła się Rosja
konflikt został zażegnany - obie strony nerwowo spoglądały w kierunku cieśnin czarnomorskich - Rosja miała na nie ochotę, Wielka Brytania nie chciała jej do nich dopuścić
1902 - traktat brytyjsko-japoński gwarantujący obecny kształt Mandżurii - de facto wymierzony przeciw Rosji
konflikt o Persję
zaostrzyła się gospodarcza rywalizacja Rosji i Wielkiej Brytanii na terenie Persji
1907 - porozumienie rosyjsko-brytyjskie
neutralność Tybetu (prowincja chińska)
brytyjski protektorat w Afganistanie
podział gospodarczy Persji na 3 strefy:
północna - rynek rosyjski
środkowa - neutralna
południowa - rynek brytyjski
Polityka kolonialna Niemiec XIX/XX wiek
Temat nr 7
główne kierunki działania niemieckiej polityki kolonialnej:
Daleki Wschód
Bliski Wschód
Afryka
narzędziem działalności niemieckiego ekspansjonizmu był Związek Wszechniemiecki, silna organizacja społeczna, licząca 22 tysiące członków i mająca poparcie w Partii Narodowo-Liberalnej i częściowo Partii Konserwatywnej, która rozciągała swą działalność w każdy zakątek globu, w którym żyły skupiska Niemców - jej protektorami byli m.in. niemieccy przemysłowcy Kandorf, Stinnes, Krupp, Tyssen
na Dalekim Wschodzie obiektem niemieckiej penetracji stały się Chiny
w 1897 roku zamordowanie kilku niemieckich zakonników stało się pretekstem dla wylądowania niemieckiej armii w Chinach i zajęcia fortu Kiao-Czu
następnie wykorzystując słabość rządu chińskiego zawarto w 1898 roku umowę na mocy której Niemcy przejmowali na 99 lat w dzierżawę okręg Kiao-Czy (501 km2, 35 tysięcy mieszkańców)
nie udało się Niemcom poszerzyć swoich posiadłości w Chinach, nawet mimo pomocy w tłumieniu powstania bokserów, bowiem kontrolę nad wzrostem pozycji Niemiec trzymała Wielka Brytania
przedmiotem zabiegów polityki niemieckiej stała się Turcja
w 1888 roku Bank Niemiecki otrzymał od rządu tureckiego koncesję na budowę linii kolejowej Izmir - Angora
w 1898 roku w Stambule z wizytą u sułtana bawił Wilhelm II, co umożliwiło zawarcie wielu umów i ekspansję kapitału niemieckiego na rynek turecki
w 1899 roku niemieckie firmy otrzymały koncesję na budowę linii kolejowej Berlin-Bagdad, co zaczęło zagrażać brytyjskim interesom w sferze Kanału Sueskiego
w latach 80. XIX wieku następuje nasilenie niemieckiej aktywności kolonialnej w Afryce
ekspansja afrykańska możliwa była, gdy koła przemysłowe uznały, iż kierunek dalekowschodni jest w praktyce niedochodowy i niemożliwy do realizacji
niemieckie wyprawy kolonizują ostatnie zakątki Afryki - Togo, Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią, Niemiecką Afrykę Wschodnią
w latach 1899-1902 Niemcy udzielają Burom pomocy w wojnie z Brytyjczykami
nie udało się przejąć kontroli nad Marokiem - takie próby doprowadziły do dwóch poważnych konfliktów (1905-1906 i 1911-1912), które jednak udało się zażegnać - w ramach rekompensaty przyznano Niemcom część francuskiego Kamerunu
kolonie niemieckie wraz z datami ustanowienia:
Chiny
Kiao-Czu (1898)
Afryka
Niemiecka Afryka Wschodnia (1885-1890)
Niemiecka Afryka Północno-Zachodnia (1884-1890)
Togo (1884)
Kamerun (1912)
Oceania
Wyspy Marshalla (1885)
Mauru (1888)
Niemiecka Nowa Gwinea (Archipelag Bismarcka, Ziemia Cesarza Wilhelma, Wyspy Salomona) (1898)
Samoa Zachodnie (1898)
Karoliny i MAriany (1899)
Polityka kolonialna Włoch
Temat nr 8
politykę kolonialną Włoch determinowała chęć odtworzenia posiadłości „rzymskich” w basenie Morza Śródziemnego
spod jarzma tureckiego wyzwoliły się Tunis i Egipt - potencjalne rynki penetracji włoskiej
zajęcie przez Włochy Tunisu mogło umożliwić im blokadę żeglugi śródziemnomorskiej w kierunku Kanału Sueskiego (półwysep Apeniński - Sycylia - Tunis), wobec czego Włochy zostały uprzedzone przez Francję, która zajęła Tunis w 1880 roku
w obliczu braku możliwości penetracji basenu Morza Śródziemnego i narastającego konfliktu z Francją Włochy przystąpiły w 1882 roku do utworzonego przez Niemcy i Austro-Węgry Dwuprzymierza
próbę walki z Francją za pomocą Włoch podjął Bismarck, jednak mimo założenia za niemieckie pieniądze Banku Handlowego w Mediolanie w 1894 roku nie udało się doprowadzić do trwałego zbliżenia gospodarczego obu krajów - stawki celne II Rzeszy były wyjątkowo niekorzystne dla Włoch
brak możliwości działania w Afryce Północnej skłonił Włochy do zainteresowania „rogiem Afryki” - w 1881 roku Włosi wykupili port Assab nad Morzem Czerwonym, natomiast w 1885 roku zajęli Massuę - z terenów tych utworzyli prowincję Erytreę
w 1885 roku zmarł w walce z Mahdystami cesarz Etiopii Jan IV - oczy Włoch skierowały się w ten rejon Afryki
nowy cesarz Menelik II podpisał w Fuciali traktat z Włochami, którzy dokonali oszustwa w tłumaczeniu - według wersji włoskiej Etiopia stawała się protektoratem włoski, według etiopskiej mogła się nim stać kiedyś w przyszłości
włoskie usiłowania przejęcia protektoratu skłoniły Menelika II do wypowiedzenia układu z Fuciali i szukania, bezowocnego zresztą, pomocy w Europie
1894-1896 - wojna włosko-etiopska zakończona 1 III 1896 roku klęską włoskiego korpusu ekspedycyjnego
porażka w Etiopii doprowadziła do upadku rząd Crispiego i odsunięcie lewicy od władzy - prawica domagała się dalszych podbojów, a jej duchowymi piewcami stali się pisarz Enrico Carradini i poeta Gabriele D'Annunzio
1906 - traktat handlowy, który dzielił Etiopię na trzy strefy wpływów handlowych - francuską, brytyjską i włoską
w 1911 roku wzmocnione gospodarczo Włochy wszczęły wojnę o pozostałości tureckiego imperium w Afryce Północnej - Trypolitanię i Cyrenejkę
dobre przygotowanie dyplomatyczne umożliwiło uniknięcie sprzeciwów mocarstw, jednak sama wyprawa szła wyjątkowo opornie i zakończyła się dopiero po roku krwawych walki podpisaniem w 1912 roku w Ouchy pod Lozanną traktatu z Turcją, która akceptowała status quo
ekspansywna polityka rządu Gidittiego bardzo podobała się społeczeństwu włoskiemu
następne plany ekspansji obejmowały Bałkany, głównie pozostającą tylko nominalnie już pod zwierzchnictwem Stambułu Albanię - na tym polu krzyżowały się interesy Włoch i Austro-Węgier
Rewolucja w Rosji 1905-1907
Temat nr 9
niepokoje i późniejsza rewolucja w Rosji miały charakter społeczno-ekonomiczny - zawierały postulaty wyzwolenia społecznego, podmiotowości dla proletariatu, praw dla burżuazji, ewolucji systemu carskiego, na co szczególnie silnie nalegało ziemiaństwo i klasy uprzywilejowane
przyczyny wybuchu społecznego:
niezależny od władzy kryzys gospodarczy wywołany nierównomiernym, kryzysowym modelem rozwoju kapitalizmu - nadprodukcja i susza
wojna rosyjsko-japońska
chęć odwrócenia niezadowolenia społecznego
chęć poprawy pozycji i prestiżu państwa
klęska na froncie
spadek zaufania do cara Mikołaja II, który osobiście dowodził armią
kryzys w najwyższych strukturach wojskowych - niezadowolenie wysokich rangą dowódców
I 1905 - manifestacje w Petersburgu - „krwawa niedziela”, wojsko otworzyło ogień do demonstrantów, setki zabitych robotników - wieść o tym szybko obiegła Rosję
przez całą Rosję przetoczyła się fala strajków w zakładach przemysłowych, które niekiedy przeistoczyły się w walki uliczne
porażka na Dalekim Wschodzie i niemożność powrotu żołnierzy do domów (na trasie kolei władze w niektórych miejscach przejęły rady rewolucyjne) postawiła pod znakiem zapytania lojalność i skuteczność armii
17 X 1905 - car Mikołaj II zapowiada reformy i zwołanie Dumy
reformy realizowane są na wiosnę 1906 roku - powołano Dumę, rząd z premierem Stołypinem na czele, przyjęto ustawy konstytucyjne - Rosja przedzierzgnęła się w monarchię konstytucyjną
działalność rozpoczęły partie i stowarzyszenia
eserowcy (rewolucyjni socjaliści)
Socjaldemokratyczna Partia Rosji
konstytucyjni demokraci (kadeci)
Związek 17 X (oktiabryści) - ziemiańska partia konserwatywna
Partia Pracy (partia chłopska, tzw. trudowicy)
w wyniku sporów o kształt i charakter reformy rolnej rozwiązano po 3 miesiącach I Dumę, po czym car wprowadził restrykcje do ordynacji wyborczej - do II Dumy weszło mnie posłów, miała ona mniejsze uprawnienia, wybory odbywały się systemem kurialnym i ograniczały dostęp do władzy partiom radykalnym
w wyniku działań rewolucyjnych doświadczenia zdobyły partie rewolucyjne
nastąpiło osłabienie pozycji politycznej Rosji - w 1908roku nie mogła ona udzielić poparcia Serbii w okresie „kryzysu bałkańskiego”
Rewolucja perska 1906-1911, przewrót turecki 1908, rewolucja chińska 1911
Temat nr 10
Turcja 1908
motorem działalności byli wojskowi - organizacja „Jedność i Postęp” w Salonikach, która domagała się przywrócenia konstytucyjnego systemu i mithatowskiej konstytucji, zawieszonej przez Abdul Hamida II
konstytucja została zawieszona w 1896 roku - uwagę od tego usiłowano odciągnąć ogromnym mordem Ormian zamieszkujących imperium (300 tysięcy ofiar)
w rozpadającym się imperium wybuchały antytureckie bunty - w 1903 roku w Tracji (preobrażeńskie) i Macedonii (irindyjskie), brutalnie stłumione przez armię turecką
1908 - bunt wojskowych w Macedonii, armia wypowiedziała sułtanowi posłuszeństwo i zażądała przywrócenia konstytucji 1896 roku - Abdul Hamid II poszedł na ustępstwa
wybory na jesieni 1908 roku miały odbyć się również w formalnie tureckiej Bośni i Hercegowinie, zostały jednak sabotowane przez austriacką aneksję tych terytoriów, co spowodowało „kryzys bośniacki”
1909 - Abdul Hamid II rozpędził parlament, ale obaliła go macedońska armia, która pod dowództwem Envera wkroczyła do Stambułu i przepędziła Abdula Hamida do Salonik
Persja 1906-1911
motorem działań byli duchowni, liberałowie, inteligencja i rodząca się burżuazja
wrzenie robotnicze w Azerbejdżanie, spowodowane po części przenikaniem do północnego Azerbejdżanu doświadczeń z Baku z 1905 roku
w kraju rządziła klika dworska i cesarz w oparciu o armię
w latach 1905-1906 w Teheranie wybuchały zamieszki, tłumy domagały się zwołania parlamentu (medżelisu)
przeprowadzono wybory, a nowo wybrany parlament w 1906 roku przedstawił duchownym do akceptacji konstytucję, a w 1907 roku uchwalił katalog praw obywatelskich
duchowni zainteresowani byli tylko częściowym osłabieniem cesarza, co spowodowało powstanie indżumenów chłopskich i ich powoli rodzącą się współpracę z liberałami w celu dalszego osłabienia cesarza
1907 - podział Persji na brytyjską, rosyjską i neutralną strefę handlową
szczególnie silne było dążenie brytyjskie do wymiany elit politycznych w Teheranie, dlatego wspierali oni liberałów
1908 - władza próbuje rozpędzić parlament, lecz uniemożliwia jej to interwencja rosyjsko-brytyjska
1911 - ostateczne rozpędzenie parlamentu i powrót do rządów cesarskich
Chiny 1911
motorem działań była drobna burżuazja, która cierpiała na nierównej konkurencji z Europejczykami
armia i struktura administracyjna Chin były ogromnie skorumpowane
rząd chiński udzielał koncesji na budowę linii kolejowych kapitałowi zagranicznemu, gdyż ten miał więcej pieniędzy na łapówki
1898 - próba reform Hang-Ju Weja - reformy 100 dni, próba zmiany systemu administracyjnego i edukacyjnego
powstanie bokserów 1899-1900 stłumione przez wspólną interwencję mocarstw
1905 - powstanie Ligi Zawodowej dążącej do przerwania chaosu i nieudolnej władzy cesarskiej, na jej czele stanął Sun-Jat Sen, którego lewicowe poglądy zraziły do Ligi część burżuazji
1903, 1905, 1907, 1909 - wybuchają zbrojne powstania w regionach i guberniach
1911 - podsumowaniem przemian i rozruchów rewolucyjnych ostatnich lat - na jesieni wybucha powstanie w prowincji Wulczang
X 1911 - Liga powoduje powstanie w północnych Chinach
obrońcą dworu miał zostać generał Uan-Szykaj, ale przeszedł na stronę buntu
w celu zapewnienia spokoju w kraju Sun-Jat Sen zrzekł się prezydentury, którą przekazał Szykajowi - ten natychmiast zażądał abdykacji cesarza Hui
1913 - wybory, w których pierwszy raz występuje Koumintang
po krótkim okresie Uan-Szykaj wprowadził system rządów centralistycznych, ale w 1917 roku zginął w niewyjaśnionych okolicznościach
silnie alienowały się gubernie chińskie, co zaczęła wykorzystywać Japonia penetrując tereny chińskie początkowo gospodarczo, potem militarnie
Pierwsza wojna światowa
Temat nr 11
28 VI 1914 - zabójstwo arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w Sarajewie przez Gavriło Principa
rząd austriacki wystosował ostre ultimatum w stosunku do Belgradu, który w sposób tak dyplomatyczny, jak tylko się dało, przyjął główne warunki ultimatum
28 VII 1914 - zachęcony przez Berlin Wiedeń wypowiada wojnę Serbii
31 VII 1914 - Rosja i Austro-Węgry wypowiadają sobie nawzajem wojnę
1 VIII - wojnę Rosji wypowiedziały Niemcy, co stworzyło casus belli dla Francji
w obliczu rosyjskiego wypowiedzenia wojny Niemcom ci ostatni wkroczyli 3 VIII do Belgii, gdzie napotkali silny opór pod Liege - cała awantura skłoniła Wielką Brytanię do wypełnienia danych Belgii w 1839 roku gwarancji bezpieczeństwa
cele wojenne:
państwa centralne
Niemcy - Liege i Antwerpia, „Mitteleuropa”, kolonie
Austro-Węgry - część Serbii i Rumunii
Turcja - przetrwać i uratować cieśniny
Ententa
Wielka Brytania - kolonie i finanse
Francja - Alzacja i Lotaryngia
Serbia - Bośnia
Rosja - ziemie zaborów, cieśniny
armia niemiecka przełamała opór Belgów, uderzyła na Szampanię i nacierała w kierunku Paryża
26-31 VIII 1914 - wojska von Hindenburga pokonują Rosjan pod Tannenbergiem
stolica Francji jest zagrożona, ale pochód Niemców zostaje zatrzymany na północy przez Brytyjski Korpus Ekspedycyjny pod Langemarck
5-9 IX 1914 - generał Joffre rekwiruje 600 taksówek Renault, którymi dowozi ostatnie rezerwy na pole bitwy po Marną - niemiecka ofensywa zostaje zatrzymana
8-15 IX 1914 - Rosjanie przegrywają nad Jeziorami Mazurskimi, ale pokonują Rosjan pod Lwowem - front stabilizuje się na linii Prusy Wschodnie - Królestwo - Besarabia
29 X 1914 - Turcja przyłącza się do państw centralnych
XI 1914 - front zachodni formuje się od kanału La Manche przez linię rzeki Yzer, na której zatrzymano Niemców, po Szwajcarię
2 XI 1914 - Wielka Brytania ogłasza blokadę państw centralnych, flota francuska hasa po Morzu Śródziemnym
4 II 1915 - rząd niemiecki określił wody brytyjskie jako strefę militarną - zagrożenie dla statków neutralnych
II-III 1915 - bezproduktywna ofensywa generała Joffre'a w Szampanii (100 tysięcy ofiar)
II-IV 1915 - bombardowanie cieśnin czarnomorskich przez flotę brytyjsko-francuską
IV 1915 - nieudana ofensywa turecka na Kanał Sueski
22 IV 1915 - bitwa pod Ypres
25 IV 1915 - nieudany desant australijsko-nowozelandzko-hinduski na Gallipoli w celu zajęcia Stambułu - Churchill podaje się do dymisji, obroną turecką dowodził Kemal Pasza
2 V 1915 - początek akcji ofensywnej państw centralnych na wschodzie - przełamanie frontu pod Gorlicami, zajęcie Galicji
7 V 1915 - storpedowanie „Lusitanii” przez U-boota
9 V - 18 VI 1915 - nieudana ofensywa aliantów pod Artois
23 V 1915 - Włochy wypowiadają wojnę Austro-Węgrom, a 5 dni później Niemcom - ofensywa państw centralnych pod Isonzo
VI-VIII 1915 - ofensywa państw centralnych na wschodzie - zajęcie Warszawy, Litwy, Lwowa, ustanowienie frontu na granicy Rumunii
IX 1915 - kolejna nieudana francuska ofensywa w Szampanii
1 X 1915 - Bułgaria przystępuje do wojny po stronie państw centralnych i atakuje Serbię - upadek Belgradu i bohaterski odwrót zimowy Serbów do Macedonii - front na linii Salonik
13 XI 1915 - Rosja wkracza do Persji i zajmuje Teheran
22 XI 1915 - Brytyjski Korpus Ekspedycyjny idący na Bagdad zostaje zatrzymany przez Turków pod Salmon Pab
XI-XII 1915 - Francuzi wzmacniają Liban, T.E. Lawrence prowadzi w Arabii wojnę podjazdową z Turcją
I-II 1916 - kontrofensywa Brusiłowa - odbicie Galicji, wkroczenie do Bukowiny, oblężenie Przemyśla
II 1916 - plan wykrwawienia Francuzów, Petain dowódcą wojsk francuskich, bitwa pod Verdun
21 II - 4 III - atak na prawym brzegu Mozy
6 III - 30 IV - atak na obu brzegach Mozy
1 V - 15 VI - walki na wykrwawienie
20 VI - 3 IX - ostatnie walki
1916 - Austro-Węgry zajmują Czarnogórę i Albanię
16 V 1916 - układ Saix-Picot - podział Turcji, Bałkanów i Bliskiego Wschodu po wojnie pomiędzy Włochy, Wielką Brytanię i Francję
31 V 1916 - bitwa morska u wybrzeży Jutlandii - wycofanie się floty niemieckiej do baz
1 VII - 12 XI 1916 - na nowo wyekwipowani alianci (czołgi!) rozpoczynają ofensywę nad Sommą - ponad milion ofiar
27 VIII 1916 - Rumunia wypowiada wojnę Austro-Węgrom, wszystkie państwa centralne wypowiadają wojnę Rumunii
IX-X 1916 - zmasowany atak na Rumunię, państwa centralne zdobywają Bukareszt, armia rumuńska z pomocą Rosjan utrzymuje Mołdawię
X 1916 - w Wielkiej Brytanii tłumienie Powstania Wielkanocnego i wybór nowego rządu Lloyda George'a, w Austrii umiera Franciszek Józef
24 XII 1916 - generał Allenby wkroczył z Egiptu do Palestyny i zajął Jerozolimę, po czym skierował się do Mezopotamii
31 I 1917 - Niemcy ogłaszają nieograniczoną wojnę morską
II 1917 - Niemcy wycofują się na pozycje obronne pomiędzy Arras i Soissons
8 III 1917 - wybucha rewolucja w Rosji, abdykacja Mikołaja II, Rząd Tymczasowy podtrzymuje wolę walki z Niemcami
III 1917 - zdobycie przez Brytyjczyków Bagdadu i marsz w kierunku Persji
6 IV 1917 - po zatopieniu dwóch okrętów amerykańskich USA przystępują do wojny po stronie Ententy
IV 1917 - ofensywa państw centralnych na wschodzie
16 IV 1917 - ofensywa Nivelle'a pod Chemin des Dames - 271 tysięcy poległych w 10 dni
V 1917 - bunty w armii francuskiej, szybko i surowo stłumione, ale zaowocowały polepszeniem warunków wojskowych za sprawą działania Petaina
VI 1917 - Grecja przystępuje do wojny po stronie Ententy
X 1917 - klęska Włoch pod Caporetto, nieudana asutriacka ofensywa na Pawię
6-7 XI 1917 - przewrót bolszewicki w Rosji
17 XI 1917 - Clemenceau nowym premierem i ministrem wojny Francji
15 XII - rozejm pomiędzy państwami centralnymi i Rosją - zawieszenie walk na wschodzie
8 I 1918 - 14-punktowy plan Wilsona
3 III 1918 - kapitulacja Rosji i pokój w Brześciu Litewskim
21 III 1918 - ofensywa generała Luddendorfa w Pikardii - 65 kilometrów w tydzień, po czym ofensywa zaczęła się załamywać
III-VI 1918 - przerzucenie większości wojsk niemieckich ze wschodu na zachód
IV 1918 - ofensywa Luddendorfa we Flandrii zatrzymana mimo ogromnych strat brytyjskich
27 V 1918 - ofensywa niemiecka w Szampanii - Niemcy 70 km od Paryża
18 VI 1918 - druga bitwa nad Marną - „elastyczna defensywa” Petaina przeradza się w kontrofensywę 211 dywizji pod dowództwem Focha
8 VIII 1918 - „czarny wtorek armii niemieckiej” - 458 czołgów brytyjskich przełamuje front nad Sommą
15 IX 1918 - sprzymierzeni pod dowództwem Lousia Franchet d'Espernay atakują z Salonik i przerywają front bułgarski i wkraczają do Serbii i Rumunii
26 IX 1918 - Bułgaria podpisuje zawieszenie broni
X 1918 - udana ofensywa aliantów w Macedonii, Brytyjczycy pokonują Turków pod Meggido
4-5 X 1918 - Niemcy rozpoczynają prelimianaria pokojowe
24 X 1918 - włoskie zwycięstwo pod Vittorio Veneto - Austriacy przestają walczyć
28 X 1918 - niepodległość Czechosłowacji
29 X 1918 - niepodległość SHS
30 X 1918 - kapitulacja Turcji
2 XI 1918 - niepodległość Węgier
3 XI 1918 - kapitulacja Austrii
9 XI 1918 - Niemcy republiką
11 XI 1918 - podpisanie zawieszenia broni w Compiegne, Austria republiką
I-VI 1919 - konferencja pokojowa w Wersalu
10 IX 1919 - pokój z Austrią w Saint-Germain-en-Laye
28 VI 1919 - pokój z Niemcami w Wersalu
27 XI 1919 - pokój z Bułgarią w Neuilly-sur-Seine
4 VI 1920 - pokój z Węgrami w Trianon
10 VI 1920 - pokój z Turcją w Sevres
Rewolucja rosyjska 1917 i jej konsekwencje ustrojowe
Temat nr 12
utrata posłuszeństwa u nierosyjskich poddanych cara:
Roman Dmowski odwrócił się od Rosji i związał sprawę polską z aliantami zachodnimi
na Litwie powołano w IX 1917 Tarybę, czyli Radę Narodową
w Finlandii Niemcy wspomagali walkę młodej republiki z Rosją do V 1918
w XI 1917 powołano Republikę Ukraińską ze stolicą w Kijowie, którą państwa centralne uznały na mocy traktatu chlebowego
w II 1918 roku powstała niepodległa Republika Zakaukaska
kryzysy sytemu zarządzania dworem i państwem:
car był przez cały czas nieobecny - kierował bez powodzenia armią na froncie
Duma była całkowicie ignorowana, jej decyzjom odebrano moc prawną
ministrów oddano pod kontrolę „paranoicznej” carycy
wobec kompletnego braku sposobu na rozwiązanie kłopotów w kraju carscy doradcy zbuntowali się - książę Feliks Jusupow zamordował najbliższego współpracownika rodziny carskiej, szarlatana Grigorija Rasputina (17 XII 1916)
tragiczna sytuacja gospodarcza kraju:
głód, zniszczenie wojenne, brak rąk do pracy
kłopoty aprowizacyjne miast
brak regularnych dostaw na front
strajki w zakładach zbrojeniowych
niewydolności gospodarki nastawionej na zbrojenia
nieurodzaj i arktyczna zima
w III arktyczna zima zmieniła się w przedwczesną, słoneczną wiosen - ludzie wyszli na ulicę, domagając się chleba
8 III 1917 - strajk w zakładach putiłowskich (lockout), rozpoczynają się rozruchy chlebowe na Newskim Prospekcie w Petersburgu, żołnierze otwierają ogień - dwa dni później car Mikołaj II wysyła wojsko do stłumienia demonstracji 200 tysięcy robotników, ale wojsko brata się z demonstrantami, a IV Duma ogłasza, że się nie rozwiąże (a takiego!)
15 III 1917 - Duma powołała Rząd Tymczasowy z księciem Grigorijem Lwowem na czele i wydała dekret o zastąpieniu lokalnych urzędników rządowych urzędnikami miejscowymi pochodzącymi z wyboru oraz o zastąpieniu policji państwowej milicją; tego samego dnia utworzyła się w Petersburgu Rada Delegatów Żołnierskich i Robotniczych, która nakazała każdej jednostce utworzenie własnej rady - w jeden dzień rozpadła się administracja policyjna, administracyjna i wojskowa władza nad krajem - car Mikołaj II abdykował i przekazał koronę bratu Michałowi, który jej nie przyjął
16 III 1917 - władza przeszła w ręce Komitetu Wykonawczego Dumy, a jego przewodniczący Michaił Rodzianko wraz z księciem Lwowem powołał ministrów - stan faktycznej dwuwładzy utrzymywał się dzięki sojuszowi konstytucyjnych liberałów w Dumie i umiarkowanych socjalistów w Radzie - głównie mienszewików i eserowców
19 III 1917 - synod cerkwi prawosławnej wzywa wiernych do poparcia Rządu Tymczasowego, przy czym anuluje nakaz modlenia się za cara w trakcie nabożeństw
działalność Rządu Tymczasowego:
internowanie rodziny carskiej w Carskim Siole (22 III 1917)
zniesienie wszelkich ograniczeń wyznaniowych (2 IV 1917)
wprowadzenie 8-godzinnego dnia pracy i zniesienie kary śmierci (6 IV 1917)
ogólnorosyjski zjazd chłopski opowiedział się za utworzeniem demokratycznej republiki federalnej (28 V 1917)
zniesienie wszystkich ograniczeń co do Polaków przebywających w Rosji (10 VII 1917)
działalność wojenna Rządu tymczasowego
1 IV 1917 - Rząd Tymczasowy potwierdza aliantom wolę dalszego uczestniczenia w wojnie
18 V 1917 - Aleksander Kiereński mianowany ministrem wojny w koalicyjnym rządzie
29 IV 1917 - proklamowanie Niezależnej Republiki Ukraińskiej
31 VI 1917 - niespodziewana ofensywa rosyjska na Podolu i Ukrainie
działalność bolszewików (powstali w wyniku rozpadu Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji na mienszewików i bolszewików)
16 IV 1917 - powrót do Petersburga Włodzimierza Lenina
17 IV 1917 - Lenin ogłasza „Tezy kwietniowe” - przekształcenie rewolucji burżuazyjnej w socjalistyczną poprzez przekazanie całej władzy w ręce rad
5 V 1917 - do Rosji powraca z USA Lew Trocki
16 VI - na I Ogólnorosyjskim Zjeździe Rad Lenin ogłasza że bolszewicy chcą przejąć władzę - wszyscy się śmieją
17 VII 1917 - zbrojną demonstrację przeciw Rządowi Tymczasowemu tłumi wojsko (56 zabitych, 65 rannych) - Lenin ucieka do Finlandii
19 VII 1917 - Rząd Tymczasowy nakazuje aresztować Lenina i innych przywódców bolszewików
21 VII 1917 - utworzenie nowego Rządu Tymczasowego z Aleksandrem Kiereńskim na czele
działalność nowego Rządu Tymczasowego:
wprowadzenie kary śmierci na froncie (25 VII 1917)
przewiezienia carskiej rodziny do Tobolska (14 VIII 1917)
otwarcie przez Kiereńskiego długo oczekiwanego synodu prawosławnego na Kremlu w elu wyboru patriarchy
zdławienie puczu carskiego generała Ławra Korniława (9 IX 1917)
proklamowanie republiki - Kiereński wodzem armii
powrót na scenę komunistów
21 X 1917 - powrót Lenina do Rosji
plan przewrotu:
zwołanie opanowanego przez bolszewików z terenu Zjazdu Rad, który zneutralizowałby Radę Piotrogrodzką
przygotowanie oddziałów zbrojnych przez Komitet Wojskowo-Rewolucyjny
23 X 1917 - wydanie rezolucji o początku działań zbrojnych
przewrót bolszewicki - rewolucja październikowa
6 XI 1917 - „czerwonogwardziści' pod dowództwem Trockeigo zajmują centrale telegrafu i telefoniczne, dworce, osty i urzędy
7 XI 1917 - Kiereński ucieka, opanowanie miasta przez bolszewików, zajęcie Pałacu Zimowego i aresztowanie Rządu Tymczasowego, przejęcie władzy przez Komitet Wojskowo-Rewolucyjny
II Ogólnorosyjski Zjazd Rad Delegatów Robotniczych i Żołnierskich powołuje Radę Komisarzy Ludowych z Leninem na czele i Trocki, Rykowem i Stalinem w składzie
początek wojny domowej - popierający Kiereńskiego generał Krasnow usiłował 12 XI 1917 zająć Petersburg - bolszewicy kontratakują i 16 XI 1917 zdobywają Kreml
pokój z państwami centralnymi:
3 XII 1917 - rozpoczęcie pertraktacji z państwami centralnymi
22 XII 1917 - początek negocjacji w Brześciu Litewskim
18 II 1918 - Niemcy wznawiają działania wojenne przeciw Rosji
19 II 1918 - rząd rosyjski zgadza się na niemieckie warunki
1 III 1918 - KC partii zgadza się na pokój
3 III 1918 - podpisanie pokoju w Brześciu Litewskim
sytuacja wewnętrzna:
9 III 1918 - przeniesienie rządu do Moskwy
30 IV 1918 - Mikołaj II wraz z rodziną przewiezieni do Jekaterynburga
31 IV 1918 - przywrócenie obowiązkowej służby wojskowej
XI 1918 - przemianowanie Gwardii na Armię Czerwoną
8 XII 1918 - w wyborach do Konstytuanty przegrana bolszewików (24%) z eserowacami (40%)
XII 1918 - zamach na Lenina, krwawy terror
19 I 1919 - bolszewicy rozwiązują Konstytuantę i przejmują władzę
sytuacja międzynarodowa:
4 I 1918 - rząd radziecki uznaje niepodległość Finlandii i wycofuje stamtąd swe wojska
22 I 1918 - proklamowanie w Kijowie Ukraińskiej Republiki Ludowej
20 II 1918 - Armia Czerwona zdobywa Kijów
24 II 1918 - ogłoszenie niepodległości Estonii
23 III 1918 - ogłoszenie niepodległości Litwy i Łotwy
obce interwencje:
11 III 1918 - Brytyjczycy rozpoczynają okupację Murmańska i Batumi
Francuzi lądują w Odessie
5 IV 1918 - Japończycy lądują we Władywostoku
3 VIII 1918 - Amerykanie okupują Archangielsk
rządy bolszewików
komunizm wojenny - ograniczenie funkcjonowania rynku, nacjonalizacja przemysłu i handlu, wprowadzenie obowiązkowych dostaw, przymusu pracy i racjonowania żywności
kolektywizacja rolnictwa
4 VII 1918 - uchwalenie konstytucji
Rosja państwem dyktatury proletariatu
pozbawienie praw wyborczych ludzi z dawnego aparatu władzy i wyzyskiwaczy
„kto nie pracuje, ten nie je”
pozbawienie znaczenia rad robotniczych
nomenklatura partyjna
6 VII 1918 - bunt eserowców
zamordowanie ambasadora Niemiec w Moskwie
tymczasowe aresztowanie Dzierżyńskiego
7 VII 1918 - bunt upada, krwawy odwet bolszewików
17 VII 1918 - zamordowanie cara Mikołaja II i jego rodziny w Jekaterynbutgu
29 VIII 1918 - Rosja Radziecka anuluje traktaty rozbiorowe
wojna domowa i graniczna:
III 1919 - marsza z Syberii na Moskwę armii Kołczaka zostaje zatrzymany, a Kołczak zamordowany
Zabójstwo księcia Michała w Permie, Woroszyłow i Stalin tłumią bunt Kozaków
13 IV 1918 - śmierć Korniłowa, dowódcą „białych” zostaje Dienikin
VIII 1919 - nieudana ofensywa Dienikina
VIII 1919 - Piłsudski zajmuje Wilno, Mińsk
IX 1919 - Nikołaj Judenicz próbuje zająć Piotrogród od strony Estonii - zostaje pokonany przez Trockiego
XI 1919 - Dienikin 150 km od Moskwy - bolszewicy przełamują opór „Białych” pod Carycynem i wgniatają w ziemię Dienikina
I 1920 - wypad Piłsudskiego z a Dżwinę
II 1920 - pokonanie Wrangla na Krymie
1920 - Piłsudski i Petlura zdobywają Kijów, kontrofensywa Tuchaczewskiego
15 VIII 1920 - cud nad Wisłą
1920-1922 - likwidacja powstania Antonowa
III 1921 - Tuchaczewski tłumi powstanie marynarzy w Kronsztadzie
Rewolucja niemiecka w 1918 roku
Temat nr 13
przyczyny wybuchu rewolucji w Niemczech:
długotrwała wojna
strajki (500 tysięcy robotników w I 1918 roku)
głód
sukcesy militarne opóźniły nastroje rewolucyjne w Niemczech
bunt marynarzy w Kilonii
plany wyjścia floty i stoczenia ostatniej bitwy z Brytyjczykami
zatopienie floty i plany jej odbudowy miały rozruszać gospodarkę
konflikt marynarzy z oficerami przerodził się w bunt - na statku „Aurora” marynarze wypowiedzieli oficerom posłuszeństwo
konflikt w Kilonii przenosi się na resztę kraju
powstają Rady Ludowe i rzadziej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, udział w ich powstawaniu miała inteligencja, burżuazja i ziemiaństwo - ograniczono radykalne pomysły lewicowe
na wiecu w Monachium Paul Scheidemann rzuca pomysł usunięcia monarchii
w XI padały trony w państwach niemieckich - Wilhelm II wyjeżdża do Holandii, władzę w wielu miejscach przejmuje socjaldemokracja
monarchia przekształca się w republikę, a władzę przejmuje SPD, która ma najsilniejsze zaplecze polityczne i społeczne
ks. Maksymilian Badeński ustępuje z funkcji kanclerza, którą obejmuje Friedriech Ebbert (SPD)
w Niemczech zebrał się Kongres Ludowy, który polecił rządowi przeprowadzenie nowych wyborów parlamentarnych
próby przewrotu w trakcie rewolucji:
I 1919 - Związek Spartakusa usiłował przeprowadzić pucz w Berlinie, jednak zostaje zgnieciony przez Freikorpsy i armię
w 1920 roku rozruchy komunistyczne odbywają się w Bawarii i zachodnich landach
Przemiany społeczno-polityczne na Węgrzech 1918-1919 roku
Temat nr 14
etap burżuazyjno-republikański rewolucji:
narodowy aspekt węgierskich opcji politycznych stwarza potrzebę utworzenia niezależnego państwa węgierskiego
przyczyny wybuchu:
przedłużająca się wojna
X-XI 1918 - powrót żołnierzy i jeńców z frontu wschodniego przyniosły ze sobą bunty i nastroje rewolucyjne
gdy król Karol przyjechał do Debreczyna orkiestra odegrała hymn austriacki zamiast węgierskiego - wybuchły oznaki niezadowolenia i szowinizmu narodowego
w XI w Budapeszcie rozpoczęły się starcia pomiędzy lojalistami i niepodległościowcami pod przywództwem Mihalego Karoli
w XI 1918 utworzono Komunistyczną Partię Węgier z przybywających z Rosji komunistów zaczęli oni odbierać głosy socjaldemokracji
utworzono Radę Narodową z premierem Mihalim Karolim na czele, który po abdykacji Karola został prezydentem
rozpad całej monarchii austro-węgierskiej
pojawił się problem aprowizacji społecznej, który dał poparcie radykałom
w kraju dało się odczuć zawód z powodu obarczenia Republiki Węgierskiej konsekwencjami przegrania wojny przez Austro-Węgry
na mocy zobowiązań państw Ententy postanowiono okroić terytorialnie wieloetniczne Węgry:
oddanie 70% terytorium
Dobrudża
Siedmiogród
etap komunistyczny rewolucji
w III 1919 do dymisji podały się demokratyczne struktury w proteście przeciw żądaniom Ententy
socjaldemokraci doprowadzili do uwolnienia komunistów z więzień i 15-20 III utworzyli z nimi koalicyjny rząd rewolucyjny
rząd ogłosił utrzymanie dotychczasowych granic, co przysporzyło mu poparcia konserwatystów i ziemian
nacjonal-bolszewizm -komunistów poparło wojsko, a oficerowie wstąpili do czerwonej armii
nad krajem zawisło niebezpieczeństwo obcej interwencji
komuniści szybko zdominowali nową Socjalistyczną Partię Węgier i na czele Węgierskiej Republiki Rad stanął komunista Bela Kun
komuniści próbowali przeprowadzić reformy, w tym odmienną niż w Rosji reformę rolną - znacjonalizowano ziemię, nie rozdzielając jej między chłopstwo
nie udało się rozwiązać kwestii narodowej - nikt nie pomyślał o suweralizacji kraju, nadaniu mniejszości praw
mimo osłabienia rewolucji przeprowadzoną reformę mieszkaniową, pensjową - nikt nie zastanawiał się nad ich ekonomicznymi skutkami
rozwój aparatu terroru
V-VI 1919 - przejściowe sukcesy armii węgierskiej, na froncie słowacki utworzono nawet Słowacką Republikę Rad
VII 1919 - zmasowany atak z północy (Czechosłowacja), wschodu (Rumunia) i południa (Ententa) załamał armię węgierską, której nie mogła pomóc armia radziecka
1 VIII 1919 do Budapesztu wkroczyli Rumuni, koniec istnienia Węgierskiej Republiki Rad
Rozpad cesarskiego imperium rosyjskiego
Temat nr 15
150 grup narodowościowych i etnicznych w Rosji przed wojną (43% Rosjanie, 20% Ukraińcy, 7% Polacy)
najsilniej wyrobiła sobie poczucie odrębności narodowość polska - w innych narodowościach brakowało dostatecznie wykształconych klas średniej i wyższej
zacofanie i analfabetyzm hamowały rozwój aspiracji narodowościowych Ukrainy
autonomią cieszyli się Finowie, którzy od 1860 roku mieli własny parlament
aspiracje narodowościowe wyrażała emigracja litewska, głównie osiadła w USA
„wolna Łotwa w wolnej Rosji” - brak łotewskich aspiracji narodowościowych
sytuację społeczno-etniczną zmieniła wojna i rewolucja bolszewicka
pochód na wschód armii niemieckiej i koncepcje niemieckiej „Mitteleuropy” rozbudziły ruchy narodowościowe na ziemiach byłej Rosji i umożliwiły im działanie przy współpracy z Niemcami i Austro-Węgrami:
Rada Regencyjna w Polsce
Taryba na Litwie, plany osadzenia Ulricha von Urach na tronie litewski jako Mendoga II
Łotewscy nacjonaliści popierani przez Niemcy
Mannerheim w Finlandii doszedł do porozumienia z Niemcami
Republika Chlebowa na Ukrainie
Ukraina Zachodnia - plany osadzenia na tronie Ferdynanda Habsburga jako Wasyla Wyszywanego
przejęcie władzy przez bolszewików dokonało się tylko na ziemiach etnicznie rosyjskich, co musiało zmienić politykę wobec terenów nierosyjskich
wycofanie Niemców z frontu wschodniego postawiło pytanie, czy należy podporządkować się Piotrogrodowi, czy proklamować niepodległość w oparciu o siły nacjonalistyczno-burżuazyjne
usamodzielnienie się struktur składowych dawnego caratu oraz fala niepodległości doprowadza do rozpadu Rosji
próba rosyjskiej interwencji - nie udało się w Finlandii, na Litwie, Łotwie i Estonii
wojna domowa na Ukrainie - URL, ZURL, USRR - ostatecznie na placu boju pozostaną Polacy i Rosjanie
sytuacja na Zakaukaziu:
działalność kaukaskich deputowanych do rozwiązanej przez komunistów Konstytuanty
Azerbejdżan, rządzony przez nacjonalistów (husawatystów), zlikwidowany przez bolszewików na początku 1920 roku
Armenia, rządzona przez burżujo-narodowców (taszynacy), zlikwidowana przez bolszewików w połowie 1920 roku
Gruzja, rządzona przez mienszewików, zlikwidowana na początku 1921 roku
Prawną podmiotowość Białorusi i Ukrainy uznała Polska w traktacie ryskim
1922 - zjednoczenie Białoruskiej SRR, Ukraińskiej SRR, Zakakukaskiej SRR i Rosyjskiej FSRR w jeden twór - ZSRR
Rozpad Austro-Węgier
Temat nr 16
zgodna współpraca w ramach monarchii przed wojną (Austro-Węgry), polska, czeska i południowosłowiańska koncepcja trialistyczna
większa opłacalność pozostania w Austro-Węgrzech dla Serbów i Chorwatów, niż przenosin do półfeudalnej Serbii czy zacofanej Rumunii - Czechom dobrze powodziło się ekonomicznie w ramach monarchii i nie było myśli odłączeniowych
w Austrii nie było germanizacji, na Węgrzech była madziaryzacja
istniały szerokie prawa mniejszości w ramach monarchii
w parlamencie austriackim, do którego obowiązywał cenzus majątkowy, nie było zdecydowanej przewagi Austriaków - obok nich zasiadali Czesi (25% społeczeństwa) i Polacy (20%)
proces rozpadu przyspieszył udział w przegranej wojnie, która zrujnowała dotychczasowy układ
autonomię narodom Austro-Węgier zapewniał w sowim 14-punktowym przemówieniu Wilson
wiele części składowych dążyło do sfederalizowania monarchii Austro-Węgier, jednak próby reform przyszły zbyt późno
pojawiła się szansa na usamodzielnienie jesienią 1918 roku:
Słoweńcy (z Austrii), Chorwaci (z Węgier), Serbowie i Bośniacy (z Bośni i Hercegowiny)przejęli władzę i proklamowali Państwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów - w obliczu terytorialnych roszczeń Włoch doszło do połączenia z Serbią i Czarnogórą i utworzenia Królestwa SHS (Serbów, Chorwatów, Słoweńców)
w Austrii abdykowali Habsburgowie i w XI 1918 przyjęto republikańską konstytucję, władzę w kraju przejęli socjaldemokraci, którzy dążyli do połączenia z Berlinem
słaba terytorialnie Austria i rozbudowany gospodarczo Wiedeń zostały odcięte od surowców i Austria stała się chorym państewkiem Europy
od Austrii odłączono Sudety - Austriacy liczyli na odzyskanie tych terenów po połączeniu z Niemcami
7 XI 1918 - Masaryk i Benesz proklamują niepodległą Czechosłowację
w niepodległej Polsce znalazła się Galicja
w podziękowaniu za udział w wojnie po stronie Ententy Rumunia otrzymała Siedmiogród i Bukowinę
Rozpad imperium osmańskiego - utworzenie Republiki Tureckiej
Temat nr 17
„chory człowiek Europy” przed I wojną światową
kryzys bośniacki, utrata Cyrenajki i Trypolisu, faktyczna utrata kontroli nad Egiptem - imperium osmańskie puszczało w szwach i nikt nie wiedział jak temu zaradzić
strata resztek terenów europejskich (Albania, Tracja, Macedonia) - Turcji pozostała jedynie Tracja Wschodnia
porażka Turcji sprzymierzonej z państwami centralnymi w I wojnie światowej
wzrost tendencji odśrodkowych wśród Arabów, Kurdów i Ormian
panturkizm - idea zjednoczenia wszystkich jednostek turkojęzycznych
turkizm - zjednoczenie wszystkich tureckich terenów dawnego imperium
na Cieśniny i Armenię Zachodnią, gdzie Turcy w 1915 roku wybili Ormian, czyhała Rosja, Wielka Brytania i Francja podzieliły się w 1916 roku arabskimi prowincjami (Francja - Iran i Liban, Wielka Brytania Palestyna i Irak), na Anatolię liczyli Włosi i Grecy
rząd sułtański potulnie przyjął ostre postanowienia pokojowe z Sevres
w obliczu samowolnych włoskich interwencji w Anatolii Wielka Brytania zezwoliła Grekom na lądowanie w południowo-zachodniej Turcji w celu odcięcia drogi Włochom
nastąpiło odrodzenie narodowe na bazie turkizmu i przypływ nienawiści względem Greków
posłuszeństwo Stambułowi wypowiedział Mustafa Kemal Pasza (turecki bohater spod Galipoli), którego Wielka Rada wybrała na premiera - utworzył republikańską administrację i armię, na czele której pokonał Greków i w latach 1921-1922 odzyskał utracone tereny
w 1922 roku Mustafa Kemal Pasza panował już nad terytorium dzisiejszej Turcji - traktat z Sevres zastąpiono wynegocjowanym przez Turcję traktatem z Lozanny (1923):
utrata prowincji arabskich
wysiedlenie Greków z Anatolii i Turków z Grecji Południowo-Zachodniej
Kemal Ataturk (Ojciec Turków) przeprowadził reformy i laicyzację kraju
Ład wersalsko-waszyngtoński
Temat nr 18
konferencja pokojowa w Wersalu
zwołana na początku 1919 roku w Paryżu
wzięło w niej udział 27 państw Sprzymierzonych i Stowarzyszonych, w tym najważniejsze Wielka Brytania, USA, Francja, Włochy i Japonia; potem Belgia, Serbia, Rumunia; Czechosłowacja, Grecja, Polska, Kanada, Australia, Południowa Afryka, Nowa Zelandia, Kuba, Brazylia, Gwatemala, Panama, Haiti, Nikaragua, Kostaryka, Honduras, Chiny
konferencji przewodzili zwyczajowo Francuzi - prezydent Poincare i premier Clemenceau
nie zaproszono na konferencję przedstawicieli państw pokonanych
zebrania plenarne odbyły się jedynie kilkakrotnie, dużo ważniejsza była praca w komisjach i Radzie Najwyższej
Rada Najwyższa
składała się z przywódców i ministrów spraw zagranicznych Wielkiej Piątki
potem obradowali sami przywódcy (Wilson, George, Clemenceau, Saionji, Orlando)
po kolei odpadali Orlando i Saionji, aż w końcu została tylko Rada Trzech
w ramach konferencji pracowały najważniejsze komisje:
terytorialna
militarna
reparacyjna
we Francji istotna była chęć złamania i upokorzenia Niemiec, Wielka Brytania nacisk kładła na utrzymanie równowagi na świecie, natomiast USA opowiadały się za prawem do samostanowienia narodów
w traktacie winą za wybuch wojny obarczono Niemcy
w treść traktaty wpisano statut Ligi Narodów
traktat podpisano 28 VI 1919:
postanowienia terytorialne:
oddanie Francji Alzacji i Lotaryngii, oraz na 15 lat Zagłębia Saary, w którym odbędzie się potem plebiscyt
oddanie Polsce Wielkopolski i Pomorza Gdańskiego, Gdańsk Wolnym Miastem, plebiscyty na Mazurach i na Śląsku
utworzenie Wolnego Miasta Kłajpeda
utrata kolonii przez Niemcy
podział kolonii niemieckich i prowincji tureckich na mandaty Ligi Narodów typu A, B, C
zakaz łączenia Austrii i Niemiec
plebiscyty w Malmedy, Eupen i Szlezwiku
demilitaryzacja Nadrenii
umiędzynarodowienie rzek
postanowienia militarne:
100 tysięczna armia niemiecka bez sztabu generalnego i broni ofensywnej
zniesienie poboru do wojska
kontrola międzynarodowa
postanowienia gospodarcze:
spłata przez Niemiec odszkodowań wojennych i reparacji na sumę 100 miliardów marek w złocie
traktaty pokojowe z innymi państwami centralnymi:
z Austrią
Saint-Germain X 1919
zniesienie monarchii Austro-Węgierskiej, oddanie Włochom Tyrolu, Triestu, Karyntii i zachodniej Krainy; oddanie Jugosławii wschodniej Krainy, Słowenii, Dalmacji, Bośni, południowej Styrii; kontrybucje wojenne i ograniczenie armii do 30 tysięcy
z Bułgarią
Neuilly XI 1919
oddanie Rumunii Dobrudży, oddanie Grecji Tracji, oddanie Macedonii Jugosławii, likwidacja floty i kontrybucja
z Węgrami
Trianon VI 1920
oddanie Siedmiogrodu i wschodniego Banatu Rumunii, oddanie Chorwacji na rzecz Jugosławii, ograniczenia wojskowe i kontrybucje
z Turcją
Sevres 1920
nie wszedł w życie, renegocjowany w Lozannie (1923) - Turcja w granicach narodowych, zrzeczenie się pretensji do krajów arabskich, demilitaryzacja granicy z Grecją
po pierwszej wojnie światowej zmienił się zasadniczy układ sił - rozpad Austro-Węgier, alienacje Niemiec i ZSRR, wzrost pozycji gospodarczej USA, które wróciły do polityki izolacjonizmu, wzrost zainteresowania Dalekim Wschodem Japonii
wyraźny podział na państwa zwycięskie i państwa pokonane, które dążyły do podważenia ładu
rozbrojenie państw pokonanych było wstępem do rozbrojenia światowego - Francja i Wielka Brytania wolały jednak zgodzić się później na ponowne uzbrojenie Niemiec niż na własne rozbrojenie
konferencja w Waszyngtonie
XI 1921 - II 1922
9 państw europejskich + USA, Chiny, Japonia
„Traktat Pięciu”
stosunek tonażu floty dalekomorskiej: USA 5 : Wielka Brytania 5 : Japonia 3 : Francja 1.75 : Włochy 1.75
zrównanie statusu floty brytyjskiej i amerykańskiej - koniec brytyjskiej supremacji na morzach
„Układ Czterech”
USA, Wielka Brytania, Japonia, Francja
regulowanie kwestii Dalekiego Wschodu
Kanada nie życzyła sobie przedłużenia wymierzonego de facto w USA układu japońsko-brytyjskiego
Deklaracja wzajemnej pomocy w wypadku załamania się równowagi w regionie
„Układ Dziewięciu”
nienaruszalność terytorium Chin
wycofanie Japonii z przejętego od Niemców fortu Kiao-Czu
stabilizacja w Chinach
Geneza, cele i działalność Ligi Narodów
Temat nr 19
dotychczasowe organizacje zajmowały się tylko wyspecjalizowanymi problemami polityki światowej (np. Międzynarodowy Czerwony Krzyż)
powstała na życzenie Thomasa Woodrow Wilsona, przy nikłym zainteresowaniu państw europejskich obawiających się spadkiem swojej pozycji międzynarodowej
dopiero zagwarantowanie lepszej pozycji mocarstw w Radzie Ligi Narodów przełamało ich opór wobec nowej organizacji
zadaniem Ligi Narodów było utrzymywanie ładu wersalsko-waszyngtońskiego niezależnie od stanowiska i działań pojedynczych mocarstw
nowa organizacja była kaleka, gdyż nie działały w jej ramach państwa pokonane (Niemcy w latach 1926-1933, ZSRR 1937-1939), USA (nie ratyfikowały traktatu wersalskiego)
siedzibą Ligi Narodów była Genewa, w której stale rezydowała działająca ciągle Rada Ligi Narodów - ułatwiało to komunikacje międzynarodową i szybsze reagowanie na nowe problemy
sekretarze Ligi Narodów:
Erik Drummond (Wielka Brytania) 1919-1932
Joseph Avenol (Francja) 1933-1940
Sean Lester (Irlandia) 1940-1946
organizacje współpracujące:
Międzynarodowa Organizacja Pracy
Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze
rozpatrywane spory:
litewsko-polski o granicę (1920)
grecko-jugosłowiański o granicę (1921)
podział Górnego Śląska (1921)
agresja Włoch na Etiopię (1934-1936)
agresja radziecka na Finlandię (1939)
załatwione sprawy:
zakaz handlu kobietami i dziećmi
nadzorowanie sprawowania mandatów nad byłymi koloniami niemieckimi
Protokół Genewski 1924
wyrzeczenie się wojny
nie został ratyfikowany i nie wszedł w życie
reaktywował go później i zmienił pakt Brianda-Kellogga (1928)
niestabilność Ligi Narodów i brak wojsk oraz słabość egzekucji wyroków Rady spowodowały, że była ona ignorowana - np. nie przestrzegano embarga nałożonego na Włochy w 1935 roku
w momencie ataku ZSRR ba Finlandię wywalono ZSRR z Ligi Narodów
po wojnie Liga Narodów straciła rację bytu, gdyż ZSRR nie zgadzał się wrócić do organizacji, z której go wywalono - Ligę Narodów rozwiązano w 1946 roku, jej majątek przejęła tworząca się ONZ
Regionalne traktaty gwarancyjne
Temat nr 20
Locarno 1925 „Pakt Reński”
inicjatywa Niemiec, współpraca Francji i Belgii, gwarancja Włoch i Wielkiej Brytanii
1923 - wojska francuskie i belgijskie chciały wyegzekwować należne im odszkodowania i wkroczyły do Niemiec
problem nierównoprawności granicy zachodniej Niemiec
wpływ ruchu rewizjonistycznego w Niemczech („traktat wersalski - dyktat wersalski”)
dobrowolna inicjatywa Niemiec uznania oddania Alzacji i Lotaryngii skłoniła Francję i Belgię do uznania niemieckiej granicy wschodniej
przystąpienie Niemiec do Ligi Narodów
za przyzwoleniem Francji dokonano częściowej rewizji traktatu z Wersalu - ani słowa o niemieckich granicach z Polską i Czechosłowacją
Pakt Wschodni 1934
pomysł francuskiego ministra spraw zagranicznych Louisa Barthou
pakt miał objąć Niemcy, Polskę, Czechosłowację, kraje bałtyckie i ZSRR (Polska postulowała jeszcze Rumunię), zakładał nienaruszalność wspólnych granic
gwarantem traktatu miały być Francja i ZSRR
pierwsza „nie” powiedziała Polska, która nie uznawała swoich granic z Litwą i Czechosłowacją za ostateczne, natomiast później zupełnie nieoczekiwanie „nie” powiedziały jeszcze hitlerowskie Niemcy
Waszyngton 1921-1922 „Układ Czterech”
USA, Wielka Brytania, Japonia, Francja
regulowanie kwestii Dalekiego Wschodu
Kanada nie życzyła sobie przedłużenia wymierzonego de facto w USA układu japońsko-brytyjskiego
deklaracja wzajemnej pomocy w wypadku załamania się równowagi w regionie
Narodziny, rozwój i upadek faszyzmu włoskiego
Temat nr 21
we Włoszech parlamentaryzm w pełni tego słowa znaczeniu istniał dopiero od 1912 roku, był więc systemem nowym i nietrwałym
po I wojnie światowej wzrosło poczucie „kalekiego zwycięstwa” - Włochy walczyły po stronie Ententy, ale nie odniosły z tego tytułu żadnych profitów
tradycyjnie już dał o sobie znać problem zdemobilizowanych żołnierzy - nie było dla nich pracy ani perspektyw w powojennych Włoszech
kombatanci pod przewodnictwem Benito Mussoliniego utworzyli Fasci Di Combattimento - Związki Walki, które dysponowały własnymi bojówkami
w 1919 roku wojska włoskie na czele z poetą Gabrielle D'Annunzio spontanicznie wyszły na ulicę i zajęły Fiume - rząd włoski był zbyt słaby, by przeciwdziałać tym tendencjom
powstający ruch faszystowski wystąpił w wyborach, w których poniósł klęskę - lewicowy program nie znalazł uznania w oczach wyborców
dopiero załamanie sytuacji gospodarczej w kraju spowodowało, że wartości reprezentowane przez faszystów, którzy nieco zmienili program, mogą trafić do społeczeństwa włoskiego - m.in. dlatego, że Mussolini zaczął się opowiadać za budowa silnych Włoch, poskromieniu komunistów i wzmocnienia przemysłu
w wyniku zjazdu partii faszystowskiej i słynnego marszu na Rzym król Wiktor Emanuel II powierzył Mussoliniemu tekę premiera, a ten w XI 1922 roku uzyskał od parlamentu pełnomocnictwa dyktatorskie na 13 miesięcy
w tym czasie Mussolini wzmocnił władzę wykonawczą, ograniczył wpływy partii politycznych i związków zawodowych, zreorganizował administrację, policję i siły zbrojne
propagował idee budowy Wielkich Włoch
w 1924 roku Mussolini zmienił ordynację wyborczą i rozwiązał parlament - w wyborach 1924 faszyści odnieśli zdecydowane zwycięstwo i nie musieli się już liczyć z opozycją, która oskarżyła faszystów o terroryzm polityczny
faszyści rozbili wszystkie partie polityczne, dokonali morderstw politycznych, aresztowali, osadzili w obozach lub wygonili z kraju wybitnych działaczy opozycyjnych
we Włoszech działał system wodzowski i dyktatorski - na czele stał Mussolini jako Duce, oraz powołana przez Mussoliniego Wielka Rada Faszystowska, która spełniała rolę faszystowskiego parlamentu
w gospodarce zlikwidowano związki zawodowe i wprowadzono korporacje - podległe państwu wspólne zrzeszenia pracowników i pracodawców
na mocy ustawy o obronie narodowej ograniczono swobody obywatelskie
awanturnicza polityka zagraniczna Włoch
poparcie francuskiej interwencji w Zagłębiu Ruhry
zajęcie wyspy Korfu, plany zajęcia Albanii (1923-1926)
ruch faszystowski odwoływał się do ideologii nacjonalistycznej
stworzono Milicję Faszystowską (Czarne Koszulę), młodzieżową organizację Balilę
w wyniku zawarcia konkordatu w 1929 roku (traktaty Laterańskie) Mussolini doszedł do porozumienia z Kościołem katolickim, który otrzymał znaczne uprawnienia i uprzywilejowaną pozycję w dziedzinie życia religijnego
w czasie II wojny światowej Włosi nie odnosili sukcesów i dali się całkowicie uzależnić od Niemców - w 1943 roku inwazja aliancka wylądowała na Sycylii
w czasie kampanii włoskiej doszło do przewrotu - koła wojskowe z marszałkiem Badoglio na czele aresztowały Mussoliniego i podpisały pokój z aliantami
uwolnienie Mussoliniego przez niemieckich komandosów i utworzenie marionetkowej republiki Salo tylko przedłużyła agonię państwa faszystowskiego - Mussolini został w 1944 roku aresztowany i zamordowany, a władzę na wyzwolonych terenach przejął Komitet Wyzwolenia Narodowego z Ivano Bonomim na czele
Przejęcie władzy przez faszystów niemieckich
Temat nr 22
w wyniku kryzysu ekonomicznego i politycznego w Niemczech przywódcy utracili poparcie i zaufanie społeczeństwa - krytykowano partie SPD, DDP, Centrum, rosło zaś poparcie dla partii radykalnych, czyli komunistów (KPD) i faszystów (NSDAP)
plan Hitlera zapowiadał rewizję traktatu wersalskiego, wzrost pozycji Niemiec na arenie międzynarodowej, poszerzenie przestrzeni życiowej i stopy życia
do 1929 roku hasła te trafiały w próżnię, jednak kryzys finansowy przewartościował poglądy i w wyborach do samorządów i parlamentów krajowych dało się zauważyć w 1929 roku wzrost poparcia dla NSDAP
przełom nastąpił w 1930 roku - po upadku rządu Hermanna Muller (SPD) powołano rząd Heinricha Bruninga (Centrum), który nie miał jednak większości w parlamencie i rządził w oparciu o prezydenckie dekrety - zawieszono więc system parlamentarny
w wyborach 1930 roku naziści zajęli drugie miejsce, jednak Hitlera nie dopuszczono do władzy, był on w opozycji, jednak następne wybory w 1932 roku dały zwycięstwo NSDAP, która stała się największą partią w Niemczech
30 I 1933 Hindenburg mianował Hitlera kanclerzem, a ten dokonał antykonstytucyjnego przewrotu - Hitler doprowadził do rozbicia komunistów i SPD, potem ograniczył wpływy związków zawodowych, Partia Centrum za cenę podpisania konkordatu z Watykanem uległa samorozwiązaniu
wprowadzony system monopartyjny współpracował z konserwatystami i właścicielami oraz przemysłowcami, którzy bali się rozprzestrzeniania się komunizmu
30 IV 1934 roku Hitler pozbył się również lewackiego skrzydła swojej partii (SA) mordując w „noc długich noży” jej przywódzców
poi śmierci Hindenburga Hitler przystąpił do scalania kraju - przeprowadził reformę administracyjną, wprowadził system represji, uzdrowił gospodarkę poprzez system masowych robót publicznych, rozpoczął rozbudowę armii
24 IV 1933 roku zniesiono konstytucję Weimarską jako symbol hańby traktatu wersalskiego
w 1935 roku wprowadzono specjalne rasistowskie ustawy wymierzone w Żydów i mniejszości narodowe
Reżimy autorytarne w Europie w okresie międzywojennym
Temat nr 23
w wielu państwach relatywnie nowy system demokratyczny nastawiony był na wiele zagrożeń - zwalczały go partie radykalne i komunistyczne, rządy były chwiejne a narody nie przyzwyczajone do demokracji - rozpoczęła się fala odejścia od parlamentarnych systemów rządów
Węgry
władzę w oparciu o ziemiaństwo przejął admirał Milos Horthy i zaprowadził rządy autorytarne - premierem uczynił Bethelena, który dzięki pożyczce międzynarodowej w 1924 roku ustabilizował sytuację w kraju
w swych dążeniach do rewizji traktatu z Trianon Węgry szukały zbliżenia z Włochami
ścisła współpraca z Włochami i III Rzeszą miała miejsce za rządów twardego premiera Gombosa - po jego śmierci premier Daranyi prowadził ostrożniejszą politykę
za rządów premiera Beli Imrediego Węgry zrewidowały układ z Trianon - wprowadziły obowiązkową służbę wojskową oraz zajęły Ruś Zakarpacką, oraz przystąpiły do paktu antykominternowskiego, choć za rządów Telekiego nie zgodziły się na przemarsz Wehrmachtu przez Węgry
Hiszpania
w obliczu zagrożenia utraty kolonii (bunt Rifenów w Maroku, klęska pod Annual) Kortezy powołały sejmową komisję, która orzekła, że to król Alfons XIII jest winny słabemu stanowi armii
król usiłował nie dopuścić do opublikowania raportu - w kraju wybuchły zamieszzki
we IX 1923 roku generał Miguel Primo de Rivera przeprowadził zamach stanu - rozwiązał parlament i ustanowił Dyrektoriat wojskowy
w 1925 stworzył Unię Patriotyczną - reprezentację hierarchii kościelnej i ziemiańskiej, oraz stłumił przy pomocy Francji powstanie Rifenów
Portugalia
słaba władza wykonawcza powodowała, że kraj cierpiał na plagę osłabiających go zamachów stanu
generał Antonio Oscar Carmona został w 1926 roku premierem, dwa lata później prezydentem, a na koniec przejął władzę jako dyktator - usiłował na wzór włoski stowrzyć państwo korporacyjne
Bułgaria
od 1923 roku a Bułgarii autorytarnie rządził premier Cankow, ale nie mogąc sobie dac rady z terroryzmem komunistów podał się w 1925 roku do dymisji
sytuację gospodarczą i wewnętrzną ustabilizował nieco rząd Liapczewa, ale krajem wstrząsnął wielki kryzys gospodarczy
wybory 1931 wygrał Blok Ludowy - premierami wyli kolejno jego przywódcy Malinow i Muszanow, ale nie umieli oni opanować sytuacji w kraju, co tylko pogłębiło frustrację społeczeństwa
w 1934 roku po władzę sięgnęła armia - mianowano rząd z Georgiewem na czele, który miał zaplecze w Kole Politycznym „Zwieno”
rozwiązano parlament a jego uprawnienia przekazano władzy wykonawczej - premierem został generał Złatew, a potem Toszew - od władzy odsunięto wojskowych, natomiast dyktatorem stał się cał Borys III, który mianował podległy sobie rząd
Litwa
1926 - władzę przejęła partia Antanasa Smetony, który został prezydentem i zawiesił system parlamentarny
prezydent Smetona szukał oparcia we Włoszech, premier Voldemors w Niemczech, co skończyło się dymisją tego drugiego w 1929 roku
prezydent Smetona usankcjonował kolejnymi konstytucjami (1928, 1938) swą autorytarną władzę
w 1934 roku Voldemors podjął nieudaną próbę zamachu stanu
SHS
pod pretekstem konsolidacji państwa król Aleksander I ustanowił w I 1929 roku dyktatorski system rządów - SHS zmieniło nazwę na Jugosławię, zlikwidowano podział kraju na okręgi narodowościowe, a konstytucja 1931 pełnię władzy powierzyła królowi
po zabójstwie Aleksandra I (Marsylia, 1934) regencję za małoletniego Piotra II objął ks. Paweł, natomiast nowy rząd Stojadinovicia, a potem Cvetkovicia dążył do zbliżenia z Włochami
Łotwa
na Łotwie bezkrwawym przewrotem Konstantin Ulmanis wprowadził stan wyjątkowy, czyli de facto dyktaturę jego i jego zaplecza ze Związku Chłopskiego
Estonia
w wyniku kryzysu gospodarczego dużą popularność w kraju zdobył faszyzujący ruch wabsów
premier Pats przy poparciu generała Laidoniera wprowadził stan wyjątkowy i zakazał działalności innych organizacji politycznych
Międzywojenne koncepcje integracji europejskiej
Temat nr 24
koncepcje niemieckie
„gospodarka wielkiego obszaru” - idea gospodarczego uzależnienia od siebie i zjednoczenia handlowego wszystkich terenów niemieckojęzycznych, a także terenów stojących finansowo i handlowo na niższym poziomie niż niemieckie - idea ta była szczególnie żywa w okresie przed zjednoczeniem Niemiec, w okresie międzywojennym zaczerpnięto tylko niektóre jej aspekty
„Mitteleuropa” - idea budowy w Europie Środkowo-Wschodniej państw zależnych politycznie i gospodarczo od Niemiec i Austro-Węgier, realizowana w Polsce (Rada Regencyjna), na Litwie (Taryba i próby osadzenia na tronie Ulricha von Urach jako Mendoga II) i na Ukrainie („Republika Chlebowa” - Niezależna Republika Ukraińska, próby osadzenia Ferdynanda Habsburga na tronie Ukrainy Przeddnieprzańskiej jako Wasyla Wyszywanego)
nazistowski nowy ład europejski - podbój Europy, pozbycie się „podludzi” i Żydów, stworzenie przestrzeni życiowej dla ekspansji i rozwoju „nadludzi”, czyli Niemców - głównym założeniem był dostęp Niemców do surowców naturalnych i żyznych gleb
koncepcja radziecka
„proletariusze wszystkich krajów łączcie się” - idea światowej rewolucji i utworzeni Europejskiego Związku Rad, w którym istniałby powszechny system komunistyczny
koncepcje francuskie
konfederacyjna
autorstwa Aristide Brianda i Edouarda Herriot
przedłożona na forum Ligi Narodów w 1932 roku
zakładała integracje handlową i polityczną Europy, wybór wspólnych władz w przyszłości
wielki kryzys gospodarczy, śmierć Gustava Stressemana i dymisja Brianda zniweczyła te plany, tym bardziej, że środowiska francuskie bardziej były zainteresowane odgrodzeniem się od Niemiec Linią Maginota, a Niemcy myśleli raczej o rewizji traktatu wersalskiego
paneuropeizm
idea arystokratyczna, salonowa, wielkoeuropejska
autorstwa barona R. Coudenhove-Kalergi
zakładała światową współpracę federacji międzynarodowych, przy założeniu, że jedna nie wtrąca się w sprawy drugiej:
federacja europejska
federacja radziecka
federacja brytyjska
federacja amerykańska
federacja Dalekiego Wschodu
1923 - zjazd ponad 2400 dyplomatów w Wiedniu pod przewodnictwem Coudenhove'a w celu omówienia pomysłu
idea paneuropeizmu nie odczekała się realizacji, ale wzbudziła żywe zainteresowanie - książka Coudenhove'a-Kalergiego „Paneuropa” została przetłumaczona na ponad 20 języków
Rewizjonizm i polityka appeasmentu
Temat nr 25
po dojściu do władzy Adolf Hitler doskonale kamuflował swoje prawdziwe cele - działalność rozpoczął od programu odbudowy gospodarki i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz wytworzeniu kultu wodza - w ustabilizowanym już państwie totalitarnym planował rozbudowę potencjału militarnego
traktat o nieagresji z Polską i konkordat z Watykanem miały tylko zamydlić oczy mocarstwom - w rzeczywistości Hitler prowadził politykę wyzwolenia Niemiec spod obcej kontroli, czego dowodem było wystąpienie III Rzeszy z Ligi Narodów i Komisji Rozbrojeniowej
rozprawił się również Hitler z opozycją wewnętrzną - opozycjonistów i przeciwników reżimu pozamykano w więzieniach i obozach koncentracyjnych, a lewicujące skrzydło NSDAP, SA, przetrzebiono podczas „nocy długich noży” (30 VI 1934 - zamordowanie przywódcy SA Ernesta Rohma, poprzedniego kanclerza Kurta von Schleichera, generała Ferdynanda von Bedow i ponad 300 innych osób nie spodziewających się rzezi)
opozycję generałów Hitler przeciągnął na swoją stronę obietnicami rozbudowy siły zbrojnej i perspektywami wykorzystania ich w wojnie
w Niemczech przystąpiono do tworzenia gruntów pod rozbudowę armii - zakładano fikcyjne towarzystwa i przedsiębiorstwa, które w rzeczywistości prowadziły działalność zbrojeniową
1935 - rok wielkich zbrojeń
program rozbudowy lotnictw wojennego (Kasse-L), realizowany potajemnie do ogłoszenia go w II - Liga Narodów zdobyła się tylko na protest
16 III 1935 - przywrócenie obowiązkowej służby wojskowej
produkcja benzyny i zapasów niezbędnych do prowadzenia wojny
18 V 1935 - zawarcie układu morskiego z Wielką Brytanią o odbudowaniu floty niemieckiej w stosunku nie większym niż 35% floty brytyjskiej
na czele rozbudowy niemieckiej siły zbrojnej stał Hjalmar Schacht
poligonami niemieckiej armii były Chiny i Hiszpania
16 III 1936 - armia niemiecka zagrała va banque - była jeszcze bardzo słaba, ale Hitler zdecydował wprowadzić ją do Nadrenii - państwa zachodnie nie zareagowały
podbój Austrii
w 1938 roku kanclerz Austrii Rudolf Dolfuss został zamordowany przez nazistę austriackiego
w II 1938 Hitler wezwał do siebie kanclerza Austrii von Schuschnigga i zażądał zmian w rządzie i polityce austriackiej - stanowisko ministra spraw wewnętrznych objął Artur Seyss-Inquart
13 III miał się odbyć plebiscyt w sprawie przyłączenia Austrii do Niemiec, ale Hitler już dzień wcześniej wymusił zmianę kanclerza (na Seyss-Inquarta) i wprowadził wojska niemieckie do Austrii - nowy kanclerz wydał armii rozkaz pozostania w koszarach
10 IC 1938 odbył się plebiscyt, w którym zdecydowana większość Austriaków opowiedziała się za połączeniem z III Rzeszą
podbój Czechosłowacji
29 IX 1938 - zjazd w Monachium przywódców czterech najważniejszych państw europejskich (Francja - Daladier, Wielka Brytania - Chemberlain, Niemcy - Hitler, Włochy - Mussolini), która miała ożywić upadły w 1934 roku projekt paktu czterech
państwa zachodnie zgodziły się na zajęcie przez Niemców Sudetenlandu, czyli części Czechosłowacji, w której mieszkało około 2 milionów Niemców i Austriaków
1-10 X 1938 - armia niemiecka wkroczyła do Sudetenlandu
14 III 1939 - Adolf Hitler doprowadził do oderwania Słowacji od Czech, z których utworzył Protektorat Czech i Moraw, do którego weszła armia niemiecka
w V 1938 roku utworzono bezpośrednio podległe Hitlerowi OKW, na czele którego stanął Wilhelm Keitel - armia niemiecka dysponowała już w tym momencie znacznym arsenałem lotniczym, pancernym i morskim