SPRAWOZDANIE Z LABORATORIUM OBRÓBKI PLASTYCZNEJ
Karol Strzelczyk Wydział: BMiZ Kierunek: ZiIP	Rok: I Semestr: I Grupa: ZP-4	Data wykonania ćwiczenia: 12-10-2010
				Podpis:
Temat: Cięcie i wykrawanie

1. Cięcie.

Cięcie jest metoda kształtowania przedmiotów polegającą na oddzieleniu jednej części materiału od drugiej wzdłuż linii zamkniętej lub niezamknietej. procesem kształtowania wyrobów lub półwyrobów polegającym na oddzieleniu jednej części materiału od drugiej w wyniku koncentracji naprężeń wzdłuż określonej linii zwanej linią cięcia.

Procesy ciecia można podzielić na dwie podstawowe grupy:

a) realizowane za pomocą dwóch krawędzi tnących

b) realizowane za pomocą jednej krawędzi tnącej

W zależności od użytej maszyny rozróżnia się cięcie na nożycach lub cięcie na prasach zwane wykrawaniem.

1. Cięcie na nożycach:

Stosuje się w procesie produkcji blach i taśm oraz w procesach kształtowania wyrobów blaszanych. W tym ostatnim przypadku cięcie na nożycach stosuje się w celu uzyskania pasów lub kawałków blachy przeznaczonych do dalszych operacji kształtowania lub w celu uzyskania gotowych przedmiotów w produkcji jednostkowej lub małoseryjnej.

Cięcie na wykrojnikach: Wykrojnik jest przyrządem przystosowanym do pracy na prasie mechanicznej lub hydraulicznej, służącym do wykrawania płaskich wyrobów z otworami lub bez nich. Opłacalny w produkcji wielkoseryjnej. Elementami roboczymi są: stempel tnący i płyta tnąca (matryca). Wykrojnik wymaga wykonania drogich i skomplikowanych narzędzi.

Do cięcia możemy używać:

• 
  nożyc gilotynowych
  
  

• 
  nożyc krążkowych:
  
  

Do procesu cięcia zalicza się także:

Schemat operacji: a) wycinania, b) dziurkowania, c), odcinania, d) nacinania, e) wygładzania, f) okrawania, g)cięcia dokładnego ze spęczaniem

a) Wycinanie - jest to całkowite oddzielenie materiału wzdłuż linii zamkniętej. Część wycięta stanowi przedmiot, a materiał leżący na zewnątrz jest odpadem

b) Dziurkowanie - jest to całkowite oddzielenie materiału wzdłuż linii zamkniętej. Część wycięta stanowi odpad, a materiał leżący na zewnątrz linii cięcia - przedmiot, w którym wycięto otwór

c) Odcinanie - jest to całkowite oddzielenie przedmiotu od materiału wzdłuż linii nie zamkniętej

d) Nacinanie - jest to częściowe oddzielenie materiału wzdłuż linii nie zamkniętej. Nie występuje tu rozdzielenie materiału na dwie oddzielne części

e) Wygładzanie - celem operacji jest nadanie powierzchni przecięcia żądanej dokładności kształtu, wymiarów i gładkości. Przykład wygładzania przez ścinanie zewnętrznego naddatku przedstawia

f) Okrawanie - jest to wyrównanie obrzeża przedmiotu przez usunięcie nadmiaru materiału

2. Fazy cięcia.

Proces cięcia można podzielić na szereg charakterystycznych faz. Wszystkie fazy procesu występują tylko podczas cięcia wzdłuż linii zamkniętej (wycinanie, dziurkowanie) blachy o dobrych własnościach plastycznych. W czasie wycinania takiego materiału mogą wystąpić następujące fazy:

• Odkształceń sprężystych

• Odkształceń sprężysto-plastycznych

• Plastycznego płynięcia

• Pękania

• Całkowitego oddzielenia wyciętego przedmiotu od blachy.

3. Siła cięcia.

Przebieg siły cięcia P_t, wywieranej przez stempel podczas wycinania z luzem nieco mniejszym od optymalnego, zmienia się w miarę zagłębiania stempla w materiał. Maksymalną wartość siły można wyznaczyć ze wzoru:

P_tmax=k*l*g*R_t

R_t - wytrzymałość materiału na ścinanie

g - grubość blachy

l - długość linii cięcia

k = (1,1 - 1,3) współczynnik uwzględniający wzrost siły cięcia spowodowany zużyciem noży, tarciem , zmienną szybkością cięcia, różną chropowatością narzędzi itp.

4. Schemat nożyc gilotynowych

5. Rysunek wykrojnika.

1

Cięcie arkuszy na pasy lub kawałki.

Kształt linii cięcia prosty.

Wady: skrzywienie odcinanej części, trudność w zachowaniu równoodległości, zadzior położony po obu stronach elementu odcinanego.

Cięcie arkuszy na pasy lub kawałki, wycinanie krążków i pierścieni.

Kształt linii cięcia prosty lub łukowy.

Zalety: dowolnie długa linia cięcia, duża uniwersalność.

Wady: Krzywienie obu części materiału.

---