Roman Regulski
I BZ LP-2
Gr. 8
Ćwiczenie 45
Sprawdzanie prawa Malusa.Wyznaczanie rozkładu światła spolaryzowanego
I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
Światło jako fala elektromagnetyczna.
Polaryzacja fali.
Polaryzatory.
Wielkości fotometryczne.
II. Wprowadzenie
Badanie stanu spolaryzowania wiązki światła odbywać się może za pomocą układu składającego się z dwóch ośrodków polaryzujących zwanych polaryzatorem i analizatorem. Po przejściu przez polaryzator światło jest liniowo spolaryzowane. Kolejno, światło przechodząc przez analizator jest ponownie polaryzowane liniowo. Konsekwencją takiego stanu spolaryzowania wiązki świetlnej jest zmiana jego natężenia po przejściu przez układ polaryzator-analizator. Zależność tę opisuje prawo Malusa:
(1)
gdzie: I - natężenie światła opuszczającego analizator,
Io- natężenie światła padającego na analizator lub przechodzącego przez analizator wtedy, gdy a = 0,
a - kąt zawarty między osiami głównymi polaryzatora i analizatora.
W skład układu do eksperymentalnego sprawdzania prawa Malusa (rys.l) wchodzą: zintegrowane stanowisko pomiarowe składające się z ławy optycznej 4, źródła światła wraz z polaryzatorem 1, skala kątowa wraz z analizatorem 2, układ optyczny detektora 3, zasilacz i elektroniczny miernik oświetlenia z wyświetlaczem cyfrowym 5.
III. Wykonanie ćwiczenia
Włączyć układ pomiarowy.
Ustawić analizator (przez obrót skalą kątową) tak, aby wskazanie miernika
oświetlenia było jak najmniejsze.
Zmieniając kąt ustawienia skali kątowej odczytywać kolejne wartości oświetlenia
w luksach, wpisując je w odpowiednie miejsca tabeli pomiarowej.
4. Pomiary przeprowadzić dla pełnego kąta płaskiego (360 ).
5. Powtórzyć ponownie pomiary dla kilku kątów w celu oszacowania błędu ΔI.
6. Oszacować dokładność odczytu kąta Δa.
IV. Obliczenia
A=1-cos2α dla α=0 -900
A=3+cos2α dla α=900 -1800
A=5-cos2α dla α=1800 -2700
A=7+cos2α dla α=2700 -3600
I =I0cos2α =1/2I0( 1-cos2α )
I0 =4,55 lx
Tabela pomiarowa
Lp. |
α |
I |
Ispraw |
ΔI |
Δα |
Iobl |
|
[ º ] |
[lx] |
[lx] |
[lx] |
[º] |
[lx] |
1 |
0 |
5,5 |
5,4 |
+0,1 |
+2 |
0 |
2 |
15 |
5,4 |
5,4 |
|
|
0,3 |
3 |
30 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
4 |
45 |
4,7 |
4,7 |
|
|
2,28 |
5 |
60 |
3,5 |
3,4 |
|
|
3,41 |
6 |
75 |
0,8 |
0,8 |
|
|
4,25 |
7 |
90 |
0,1 |
0,1 |
|
|
4,55 |
8 |
105 |
1,7 |
1,6 |
|
|
4,25 |
9 |
120 |
3,9 |
3,9 |
|
|
3,41 |
10 |
135 |
4,9 |
4,8 |
|
|
2,28 |
11 |
150 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
12 |
165 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0,3 |
13 |
180 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0 |
14 |
195 |
5,2 |
5,2 |
|
|
0,3 |
15 |
210 |
5,1 |
5,1 |
|
|
1,14 |
16 |
225 |
4,6 |
4,6 |
|
|
2,28 |
17 |
240 |
3,2 |
3,2 |
|
|
3,41 |
18 |
255 |
0,7 |
0,6 |
|
|
4,25 |
19 |
270 |
0,2 |
0,1 |
|
|
4,55 |
20 |
285 |
1,9 |
1,8 |
|
|
4,25 |
21 |
300 |
4,1 |
3,9 |
|
|
3,41 |
22 |
315 |
4,9 |
4,8 |
|
|
2,28 |
23 |
330 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
24 |
345 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0,3 |
25 |
360 |
5,5 |
5,5 |
|
|
0 |
Wykres I (α) w biegunowym układzie współrzędnych
I = f ( A )
Bartłomiej Kot
I BZ LP-2
Gr. 8
Ćwiczenie 45
Sprawdzanie prawa Malusa.Wyznaczanie rozkładu światła spolaryzowanego
I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
Światło jako fala elektromagnetyczna.
Polaryzacja fali.
Polaryzatory.
Wielkości fotometryczne.
II. Wprowadzenie
Badanie stanu spolaryzowania wiązki światła odbywać się może za pomocą układu składającego się z dwóch ośrodków polaryzujących zwanych polaryzatorem i analizatorem. Po przejściu przez polaryzator światło jest liniowo spolaryzowane. Kolejno, światło przechodząc przez analizator jest ponownie polaryzowane liniowo. Konsekwencją takiego stanu spolaryzowania wiązki świetlnej jest zmiana jego natężenia po przejściu przez układ polaryzator-analizator. Zależność tę opisuje prawo Malusa:
(1)
gdzie: I - natężenie światła opuszczającego analizator,
Io- natężenie światła padającego na analizator lub przechodzącego przez analizator wtedy, gdy a = 0,
a - kąt zawarty między osiami głównymi polaryzatora i analizatora.
W skład układu do eksperymentalnego sprawdzania prawa Malusa (rys.l) wchodzą: zintegrowane stanowisko pomiarowe składające się z ławy optycznej 4, źródła światła wraz z polaryzatorem 1, skala kątowa wraz z analizatorem 2, układ optyczny detektora 3, zasilacz i elektroniczny miernik oświetlenia z wyświetlaczem cyfrowym 5.
III. Wykonanie ćwiczenia
Włączyć układ pomiarowy.
Ustawić analizator (przez obrót skalą kątową) tak, aby wskazanie miernika
oświetlenia było jak najmniejsze.
Zmieniając kąt ustawienia skali kątowej odczytywać kolejne wartości oświetlenia
w luksach, wpisując je w odpowiednie miejsca tabeli pomiarowej.
4. Pomiary przeprowadzić dla pełnego kąta płaskiego (360 ).
5. Powtórzyć ponownie pomiary dla kilku kątów w celu oszacowania błędu ΔI.
6. Oszacować dokładność odczytu kąta Δa.
IV. Obliczenia
A=1-cos2α dla α=0 -900
A=3+cos2α dla α=900 -1800
A=5-cos2α dla α=1800 -2700
A=7+cos2α dla α=2700 -3600
I =I0cos2α =1/2I0( 1-cos2α )
I0 =4,55 lx
Tabela pomiarowa
Lp. |
α |
I |
Ispraw |
ΔI |
Δα |
Iobl |
|
[ º ] |
[lx] |
[lx] |
[lx] |
[ş] |
[lx] |
1 |
0 |
5,5 |
5,4 |
+0,1 |
+2 |
0 |
2 |
15 |
5,4 |
5,4 |
|
|
0,3 |
3 |
30 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
4 |
45 |
4,7 |
4,7 |
|
|
2,28 |
5 |
60 |
3,5 |
3,4 |
|
|
3,41 |
6 |
75 |
0,8 |
0,8 |
|
|
4,25 |
7 |
90 |
0,1 |
0,1 |
|
|
4,55 |
8 |
105 |
1,7 |
1,6 |
|
|
4,25 |
9 |
120 |
3,9 |
3,9 |
|
|
3,41 |
10 |
135 |
4,9 |
4,8 |
|
|
2,28 |
11 |
150 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
12 |
165 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0,3 |
13 |
180 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0 |
14 |
195 |
5,2 |
5,2 |
|
|
0,3 |
15 |
210 |
5,1 |
5,1 |
|
|
1,14 |
16 |
225 |
4,6 |
4,6 |
|
|
2,28 |
17 |
240 |
3,2 |
3,2 |
|
|
3,41 |
18 |
255 |
0,7 |
0,6 |
|
|
4,25 |
19 |
270 |
0,2 |
0,1 |
|
|
4,55 |
20 |
285 |
1,9 |
1,8 |
|
|
4,25 |
21 |
300 |
4,1 |
3,9 |
|
|
3,41 |
22 |
315 |
4,9 |
4,8 |
|
|
2,28 |
23 |
330 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
24 |
345 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0,3 |
25 |
360 |
5,5 |
5,5 |
|
|
0 |
Wykres I (α) w biegunowym układzie współrzędnych
I = f ( A )
Remigiusz Leptuch
I BZ LP-2
Gr. 8
Ćwiczenie 45
Sprawdzanie prawa Malusa.Wyznaczanie rozkładu światła spolaryzowanego
I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
Światło jako fala elektromagnetyczna.
Polaryzacja fali.
Polaryzatory.
Wielkości fotometryczne.
II. Wprowadzenie
Badanie stanu spolaryzowania wiązki światła odbywać się może za pomocą układu składającego się z dwóch ośrodków polaryzujących zwanych polaryzatorem i analizatorem. Po przejściu przez polaryzator światło jest liniowo spolaryzowane. Kolejno, światło przechodząc przez analizator jest ponownie polaryzowane liniowo. Konsekwencją takiego stanu spolaryzowania wiązki świetlnej jest zmiana jego natężenia po przejściu przez układ polaryzator-analizator. Zależność tę opisuje prawo Malusa:
(1)
gdzie: I - natężenie światła opuszczającego analizator,
Io- natężenie światła padającego na analizator lub przechodzącego przez analizator wtedy, gdy a = 0,
a - kąt zawarty między osiami głównymi polaryzatora i analizatora.
W skład układu do eksperymentalnego sprawdzania prawa Malusa (rys.l) wchodzą: zintegrowane stanowisko pomiarowe składające się z ławy optycznej 4, źródła światła wraz z polaryzatorem 1, skala kątowa wraz z analizatorem 2, układ optyczny detektora 3, zasilacz i elektroniczny miernik oświetlenia z wyświetlaczem cyfrowym 5.
III. Wykonanie ćwiczenia
Włączyć układ pomiarowy.
Ustawić analizator (przez obrót skalą kątową) tak, aby wskazanie miernika
oświetlenia było jak najmniejsze.
Zmieniając kąt ustawienia skali kątowej odczytywać kolejne wartości oświetlenia
w luksach, wpisując je w odpowiednie miejsca tabeli pomiarowej.
4. Pomiary przeprowadzić dla pełnego kąta płaskiego (360 ).
5. Powtórzyć ponownie pomiary dla kilku kątów w celu oszacowania błędu ΔI.
6. Oszacować dokładność odczytu kąta Δa.
IV. Obliczenia
A=1-cos2α dla α=0 -900
A=3+cos2α dla α=900 -1800
A=5-cos2α dla α=1800 -2700
A=7+cos2α dla α=2700 -3600
I =I0cos2α =1/2I0( 1-cos2α )
I0 =4,55 lx
Tabela pomiarowa
Lp. |
α |
I |
Ispraw |
ΔI |
Δα |
Iobl |
|
[ º ] |
[lx] |
[lx] |
[lx] |
[º] |
[lx] |
1 |
0 |
5,5 |
5,4 |
+0,1 |
+2 |
0 |
2 |
15 |
5,4 |
5,4 |
|
|
0,3 |
3 |
30 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
4 |
45 |
4,7 |
4,7 |
|
|
2,28 |
5 |
60 |
3,5 |
3,4 |
|
|
3,41 |
6 |
75 |
0,8 |
0,8 |
|
|
4,25 |
7 |
90 |
0,1 |
0,1 |
|
|
4,55 |
8 |
105 |
1,7 |
1,6 |
|
|
4,25 |
9 |
120 |
3,9 |
3,9 |
|
|
3,41 |
10 |
135 |
4,9 |
4,8 |
|
|
2,28 |
11 |
150 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
12 |
165 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0,3 |
13 |
180 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0 |
14 |
195 |
5,2 |
5,2 |
|
|
0,3 |
15 |
210 |
5,1 |
5,1 |
|
|
1,14 |
16 |
225 |
4,6 |
4,6 |
|
|
2,28 |
17 |
240 |
3,2 |
3,2 |
|
|
3,41 |
18 |
255 |
0,7 |
0,6 |
|
|
4,25 |
19 |
270 |
0,2 |
0,1 |
|
|
4,55 |
20 |
285 |
1,9 |
1,8 |
|
|
4,25 |
21 |
300 |
4,1 |
3,9 |
|
|
3,41 |
22 |
315 |
4,9 |
4,8 |
|
|
2,28 |
23 |
330 |
5,2 |
5,2 |
|
|
1,14 |
24 |
345 |
5,3 |
5,3 |
|
|
0,3 |
25 |
360 |
5,5 |
5,5 |
|
|
0 |
Wykres I (α) w biegunowym układzie współrzędnych
I = f ( A )