Ćwiczenie 45, fff, dużo


Roman Regulski

I BZ LP-2

Gr. 8

Ćwiczenie 45

Sprawdzanie prawa Malusa.Wyznaczanie rozkładu światła spolaryzowanego

I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania

  1. Światło jako fala elektromagnetyczna.

  2. Polaryzacja fali.

  3. Polaryzatory.

  4. Wielkości fotometryczne.

II. Wprowadzenie

Badanie stanu spolaryzowania wiązki światła odbywać się może za pomocą układu składającego się z dwóch ośrodków polaryzujących zwanych polaryzatorem i analizatorem. Po przejściu przez polaryzator światło jest liniowo spolaryzowane. Kolejno, światło przechodząc przez analizator jest ponownie polaryzowane liniowo. Konsekwencją takiego stanu spolaryzowania wiązki świetlnej jest zmiana jego natężenia po przejściu przez układ polaryzator-analizator. Zależność tę opisuje prawo Malusa:

0x01 graphic
(1)

gdzie: I - natężenie światła opuszczającego analizator,

Io- natężenie światła padającego na analizator lub przechodzącego przez analizator wtedy, gdy a = 0,

a - kąt zawarty między osiami głównymi polaryzatora i analizatora.

0x01 graphic

W skład układu do eksperymentalnego sprawdzania prawa Malusa (rys.l) wchodzą: zintegrowane stanowisko pomiarowe składające się z ławy optycznej 4, źródła światła wraz z polaryzatorem 1, skala kątowa wraz z analizatorem 2, układ optyczny detektora 3, zasilacz i elektroniczny miernik oświetlenia z wyświetlaczem cyfrowym 5.

III. Wykonanie ćwiczenia

  1. Włączyć układ pomiarowy.

  2. Ustawić analizator (przez obrót skalą kątową) tak, aby wskazanie miernika
    oświetlenia było jak najmniejsze.

  3. Zmieniając kąt ustawienia skali kątowej odczytywać kolejne wartości oświetlenia
    w luksach, wpisując je w odpowiednie miejsca tabeli pomiarowej.

4. Pomiary przeprowadzić dla pełnego kąta płaskiego (360 ).

5. Powtórzyć ponownie pomiary dla kilku kątów w celu oszacowania błędu ΔI.

6. Oszacować dokładność odczytu kąta Δa.

IV. Obliczenia

A=1-cos2α dla α=0 -900

A=3+cos2α dla α=900 -1800

A=5-cos2α dla α=1800 -2700

A=7+cos2α dla α=2700 -3600

I =I0cos2α =1/2I0( 1-cos2α )

I0 =4,55 lx

Tabela pomiarowa

Lp.

α

I

Ispraw

ΔI

Δα

Iobl

[ º ]

[lx]

[lx]

[lx]

[º]

[lx]

1

0

5,5

5,4

+0,1

+2

0

2

15

5,4

5,4

0,3

3

30

5,2

5,2

1,14

4

45

4,7

4,7

2,28

5

60

3,5

3,4

3,41

6

75

0,8

0,8

4,25

7

90

0,1

0,1

4,55

8

105

1,7

1,6

4,25

9

120

3,9

3,9

3,41

10

135

4,9

4,8

2,28

11

150

5,2

5,2

1,14

12

165

5,3

5,3

0,3

13

180

5,3

5,3

0

14

195

5,2

5,2

0,3

15

210

5,1

5,1

1,14

16

225

4,6

4,6

2,28

17

240

3,2

3,2

3,41

18

255

0,7

0,6

4,25

19

270

0,2

0,1

4,55

20

285

1,9

1,8

4,25

21

300

4,1

3,9

3,41

22

315

4,9

4,8

2,28

23

330

5,2

5,2

1,14

24

345

5,3

5,3

0,3

25

360

5,5

5,5

0

Wykres I (α) w biegunowym układzie współrzędnych

0x08 graphic

I = f ( A )

0x01 graphic

Bartłomiej Kot

I BZ LP-2

Gr. 8

Ćwiczenie 45

Sprawdzanie prawa Malusa.Wyznaczanie rozkładu światła spolaryzowanego

I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania

  1. Światło jako fala elektromagnetyczna.

  2. Polaryzacja fali.

  3. Polaryzatory.

  4. Wielkości fotometryczne.

II. Wprowadzenie

Badanie stanu spolaryzowania wiązki światła odbywać się może za pomocą układu składającego się z dwóch ośrodków polaryzujących zwanych polaryzatorem i analizatorem. Po przejściu przez polaryzator światło jest liniowo spolaryzowane. Kolejno, światło przechodząc przez analizator jest ponownie polaryzowane liniowo. Konsekwencją takiego stanu spolaryzowania wiązki świetlnej jest zmiana jego natężenia po przejściu przez układ polaryzator-analizator. Zależność tę opisuje prawo Malusa:

0x01 graphic
(1)

gdzie: I - natężenie światła opuszczającego analizator,

Io- natężenie światła padającego na analizator lub przechodzącego przez analizator wtedy, gdy a = 0,

a - kąt zawarty między osiami głównymi polaryzatora i analizatora.

0x01 graphic

W skład układu do eksperymentalnego sprawdzania prawa Malusa (rys.l) wchodzą: zintegrowane stanowisko pomiarowe składające się z ławy optycznej 4, źródła światła wraz z polaryzatorem 1, skala kątowa wraz z analizatorem 2, układ optyczny detektora 3, zasilacz i elektroniczny miernik oświetlenia z wyświetlaczem cyfrowym 5.

III. Wykonanie ćwiczenia

  1. Włączyć układ pomiarowy.

  2. Ustawić analizator (przez obrót skalą kątową) tak, aby wskazanie miernika
    oświetlenia było jak najmniejsze.

  3. Zmieniając kąt ustawienia skali kątowej odczytywać kolejne wartości oświetlenia
    w luksach, wpisując je w odpowiednie miejsca tabeli pomiarowej.

4. Pomiary przeprowadzić dla pełnego kąta płaskiego (360 ).

5. Powtórzyć ponownie pomiary dla kilku kątów w celu oszacowania błędu ΔI.

6. Oszacować dokładność odczytu kąta Δa.

IV. Obliczenia

A=1-cos2α dla α=0 -900

A=3+cos2α dla α=900 -1800

A=5-cos2α dla α=1800 -2700

A=7+cos2α dla α=2700 -3600

I =I0cos2α =1/2I0( 1-cos2α )

I0 =4,55 lx

Tabela pomiarowa

Lp.

α

I

Ispraw

ΔI

Δα

Iobl

[ º ]

[lx]

[lx]

[lx]

[ş]

[lx]

1

0

5,5

5,4

+0,1

+2

0

2

15

5,4

5,4

0,3

3

30

5,2

5,2

1,14

4

45

4,7

4,7

2,28

5

60

3,5

3,4

3,41

6

75

0,8

0,8

4,25

7

90

0,1

0,1

4,55

8

105

1,7

1,6

4,25

9

120

3,9

3,9

3,41

10

135

4,9

4,8

2,28

11

150

5,2

5,2

1,14

12

165

5,3

5,3

0,3

13

180

5,3

5,3

0

14

195

5,2

5,2

0,3

15

210

5,1

5,1

1,14

16

225

4,6

4,6

2,28

17

240

3,2

3,2

3,41

18

255

0,7

0,6

4,25

19

270

0,2

0,1

4,55

20

285

1,9

1,8

4,25

21

300

4,1

3,9

3,41

22

315

4,9

4,8

2,28

23

330

5,2

5,2

1,14

24

345

5,3

5,3

0,3

25

360

5,5

5,5

0

Wykres I (α) w biegunowym układzie współrzędnych

0x08 graphic

I = f ( A )

0x01 graphic

Remigiusz Leptuch

I BZ LP-2

Gr. 8

Ćwiczenie 45

Sprawdzanie prawa Malusa.Wyznaczanie rozkładu światła spolaryzowanego

I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania

  1. Światło jako fala elektromagnetyczna.

  2. Polaryzacja fali.

  3. Polaryzatory.

  4. Wielkości fotometryczne.

II. Wprowadzenie

Badanie stanu spolaryzowania wiązki światła odbywać się może za pomocą układu składającego się z dwóch ośrodków polaryzujących zwanych polaryzatorem i analizatorem. Po przejściu przez polaryzator światło jest liniowo spolaryzowane. Kolejno, światło przechodząc przez analizator jest ponownie polaryzowane liniowo. Konsekwencją takiego stanu spolaryzowania wiązki świetlnej jest zmiana jego natężenia po przejściu przez układ polaryzator-analizator. Zależność tę opisuje prawo Malusa:

0x01 graphic
(1)

gdzie: I - natężenie światła opuszczającego analizator,

Io- natężenie światła padającego na analizator lub przechodzącego przez analizator wtedy, gdy a = 0,

a - kąt zawarty między osiami głównymi polaryzatora i analizatora.

0x01 graphic

W skład układu do eksperymentalnego sprawdzania prawa Malusa (rys.l) wchodzą: zintegrowane stanowisko pomiarowe składające się z ławy optycznej 4, źródła światła wraz z polaryzatorem 1, skala kątowa wraz z analizatorem 2, układ optyczny detektora 3, zasilacz i elektroniczny miernik oświetlenia z wyświetlaczem cyfrowym 5.

III. Wykonanie ćwiczenia

  1. Włączyć układ pomiarowy.

  2. Ustawić analizator (przez obrót skalą kątową) tak, aby wskazanie miernika
    oświetlenia było jak najmniejsze.

  3. Zmieniając kąt ustawienia skali kątowej odczytywać kolejne wartości oświetlenia
    w luksach, wpisując je w odpowiednie miejsca tabeli pomiarowej.

4. Pomiary przeprowadzić dla pełnego kąta płaskiego (360 ).

5. Powtórzyć ponownie pomiary dla kilku kątów w celu oszacowania błędu ΔI.

6. Oszacować dokładność odczytu kąta Δa.

IV. Obliczenia

A=1-cos2α dla α=0 -900

A=3+cos2α dla α=900 -1800

A=5-cos2α dla α=1800 -2700

A=7+cos2α dla α=2700 -3600

I =I0cos2α =1/2I0( 1-cos2α )

I0 =4,55 lx

Tabela pomiarowa

Lp.

α

I

Ispraw

ΔI

Δα

Iobl

[ º ]

[lx]

[lx]

[lx]

[º]

[lx]

1

0

5,5

5,4

+0,1

+2

0

2

15

5,4

5,4

0,3

3

30

5,2

5,2

1,14

4

45

4,7

4,7

2,28

5

60

3,5

3,4

3,41

6

75

0,8

0,8

4,25

7

90

0,1

0,1

4,55

8

105

1,7

1,6

4,25

9

120

3,9

3,9

3,41

10

135

4,9

4,8

2,28

11

150

5,2

5,2

1,14

12

165

5,3

5,3

0,3

13

180

5,3

5,3

0

14

195

5,2

5,2

0,3

15

210

5,1

5,1

1,14

16

225

4,6

4,6

2,28

17

240

3,2

3,2

3,41

18

255

0,7

0,6

4,25

19

270

0,2

0,1

4,55

20

285

1,9

1,8

4,25

21

300

4,1

3,9

3,41

22

315

4,9

4,8

2,28

23

330

5,2

5,2

1,14

24

345

5,3

5,3

0,3

25

360

5,5

5,5

0

Wykres I (α) w biegunowym układzie współrzędnych

0x08 graphic

I = f ( A )

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ćwiczenie 25, fff, dużo
Ćwiczenie 20, fff, dużo
do druku 45 !!!!!, fff, dużo
ćwiczenie 44, fff, dużo
45(1), fff, dużo
Ćwiczenie nr 05, fff, dużo
ćwiczenie1, fff, dużo
pierwsza strona sprawozdania, fff, dużo
FIZYKA 47, fff, dużo
cwiczenie 45
76bmoje, fff, dużo
Indukcyjność cewki, fff, dużo
Lab fiz 01, fff, dużo

więcej podobnych podstron