1. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.
Temat zajęcia - „Zabawy miarą” - aktywność matematyczna; poznawanie przyborów służących do mierzenia i różnych sposobów ich mierzenia, określanie wysokości, dokonywanie pomiaru wspólną miarą
Cel ogólny:
5-latki:
Poznawanie przyborów służących do mierzenia i różnych sposobów ich mierzenia
Określanie wysokości bez przyborów pomiarowych (niższy, wyższy, najniższy, najwyższy)
Poznawanie cech ludzkich różniących od innych - wzrost
Dokonywanie pomiaru wspólną miarą
Nauka wyciągania wniosków
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi nazwać przedmioty służące do mierzenia, potrafi się nimi posługiwać
dziecko potrafi określić wielkość przedmiotów przy użyciu zwrotów: niższy, wyższy, najniższy, najwyższy
dziecko potrafi samodzielnie dokonać pomiaru wspólną miarą
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
tłumaczenie
instrukcja
pokaz
aktywności ruchowej
Formy pracy:
Praca indywidualna
Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
2 sylwety postaci różnego wzrostu
Miarka papierowa (pasek papieru)
Centymetr krawiecki
Miarka metrowa
Miarka naścienna
Arkusz papieru
Kolorowe flamastry
Dla każdego dziecka 3 papierowe postacie (lalka, miś, pajacyk), papierowy pasek bądź sznurek, nożyczki
Przebieg zajęć:
Zabawa ruchowa „Wysoki - niski”
- dzieci swobodnie biegają po Sali
- na hasło wysoko - dzieci we wspięciu na palcach chodzą po Sali w rytm tamburynu
- na hasło nisko - dzieci w przygarbieniu chodzą ociężale po Sali w rytm tamburynu
Powitanie
- dzieci siedzą w półkolu przed tablicą
- nauczycielka śpiewa piosenkę na melodię Wlazł kotek na płotek:
Dzień dobry, dzień dobry, witam Was!
Dzień dobry, dzień dobry, witam Was!
- nauczycielka gestem wskazuje wszystkie dzieci
„Kto jest wyższy”
- nauczycielka prosi, żeby określiły, która z postaci dzieci umieszczonych na tablicy jest wyższa
- sprawdza, czy dzieci miały rację - na pasku papieru zaznacza kolorowymi flamastrami wysokość postaci
Zapoznanie z przyborami mierzącymi
- nauczycielka pokazuje dzieciom przedmioty: centymetr krawiecki, miarkę metrową (metrówkę), miarkę naścienną
- dzieci opowiadają, co za przedmioty, do czego służą i kto z nich korzysta
- nauczycielka porządkuje i weryfikuje wypowiedzi
„Jesteśmy różni”
- nauczycielka zaprasza na środek dwoje dzieci
- pozostałe dzieci wskazują, kto jest wyższy, a kto niższy
- następnie wybiera kolejno dwoje dzieci, które dołączają do stojących
- reszta grupy porównuje wzrost czworga kolegów
- nauczycielka ustawia je od najwyższego do najniższego zgodnie z sugestiami grupy
- dzieci kolejno podchodzą do tablicy, na której rozwieszony jest arkusz papieru
i odwracają się do niej plecami
- nauczycielka zaznacza kolorowym flamastrem wzrost każdego dziecka
- grupa przekonuje się, czy poprawnie określili wzrost kolegów
Zabawa ruchowa „Zmierz się ze mną”
- dzieci biegają po Sali
- na sygnał zatrzymują się i ustawiają plecami do osoby stojącej najbliżej
- ręką sprawdzają, kto jest wyższy, a kto niższy
- wyższe dziecko kuca, a niższe staje wysoko na palcach
- zabawę powtarzamy 3 razy
„Mierzenie”
- dzieci siadają do stolików
- nauczycielka rozdaje każdemu dziecku: 3 różne postacie tej samej wielkości (lalka, miś, pajacyk), papierowy pasek, nożyczki
- zadaniem dzieci jest zmierzenie sznurkiem papierowej postaci, porównanie i określenie ich wysokości
- dzieci wyciągają wniosek, że wszystkie postacie są tej samej wielkości
Zakończenie
- wykonanie zadania z kart pracy s. 3
2. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją muzyczną.
Temat zajęcia - „Tańczę ja, tańczysz ty” - aktywność muzyczna; zapoznanie z utworem Taniec rosyjski P. Czajkowskiego oraz układem tanecznym do tego utworu muzycznego, zgodne współdziałanie w grupie
Cel ogólny:
5-latki:
Nauka układu tanecznego do utworu Taniec rosyjski P. Czajkowskiego
Uwrażliwienie na akcent w muzyce i na puls
Kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie
Ćwiczenie umiejętności uważnego słuchania utworów muzycznych
Kształtowanie umiejętności szybkie syntezy i analizy słuchowej
Rozwijanie pamięci muzycznej oraz ruchowej
Doskonalenie orientacji w przestrzeni
Kształtowanie szybkie reakcji na sygnały słowne oraz muzyczne
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi prawidłowo powtórzyć ruchy taneczne do utworu Taniec rosyjski
P. Czajkowski
dziecko umiejętnie współdziała w grupie
dziecko reaguje na polecenia nauczycielki
Metody pracy z dziećmi:
naśladownictwo
tłumaczenie
instrukcja
pokaz
aktywność ruchowa
Formy pracy:
Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
Odtwarzacz CD
Utwór muzyczny Taniec rosyjski P. Czajkowski, płyta Przedszkole pięciolatka utwór 39
trójkąt
Przebieg zajęć:
Powitanie
- dzieci siedzą w kole
- nauczycielka zwraca się do dziecka siedzącego po prawej stronie, dowolnie rytmizując słowa powitania: Dzień dobry Zosiu
- dziecko zwraca się w ten sam sposób: Dzień dobry Pani
- to samo nauczycielka powtarza z każdym dzieckiem
Zabawa „Każdy numer ma”
- dzieci siedzą w kole i odliczają do czterech
- każde dziecko zapamiętuje swój numer (dla przypomnienia nauczycielka przykleja naklejki z numerami, bądź też kolorami)
- dzieci wstają i poruszają się zgodnie z charakterem muzyki Marsz, bieg, podskoki - utwór 25
- na hasło: Jedynki - kucają dzieci, które mają przyporządkowany numer 1 (i tak z każdym numerem)
- dzieci z wywołanym numerem pozostają na zgiętych kolanach do momentu, aż nauczycielka wypowie hasło Już!
Prezentacja utworu
- nauczycielka prezentuje utwór Taniec rosyjski z opery Dziadek do orzechów ( utwór 39)
- po wysłuchaniu utworu nauczycielka rozmawia z dziećmi na temat utworu
Czy utwór był wesoły czy smutny?
Czy był szybki czy wolny?
Czy jakiś fragment utworu się powtarzał? Jeżeli tak, to który?
Czy wszystkie dźwięki były tak samo głośne?
-głośne dźwięki to akcenty
Nauka układu tanecznego Taniec rosyjski
- dzieci stoją w 4 kołach
- dzieci z numerem 1 w jednym kole, z numerem 2 w drugim itd.
- podczas odtwarzania odpowiednich taktów dzieci w kołach wykonują następujące czynności
Cześć I
- fraza 1 (akcent; 2 takty) - „jedynki” (dzieci w kole) energicznie unoszą wyprostowane ręce ponad głowę
- fraza 2 (akcent; 2 takty) - „dwójki” (dzieci w kole) energicznie unoszą wyprostowane ręce ponad głowę
- fraza 3 (4 takty) - „jedynki” i „dwójki” wykonują obrót 4 krokami, a następnie powoli opuszczają ręce (Jeden obrót, opuszczam ręce)
- fraza 1 (akcent; 2 takty) - „trójki” (dzieci w kole) energicznie unoszą wyprostowane ręce ponad głowę
- fraza 2 (akcent; 2 takty) - „czwórki” (dzieci w kole) energicznie unoszą wyprostowane ręce ponad głowę
- fraza 3 (4 takty) - „trójki” i „czwórki” wykonują obrót 4 krokami, a następnie powoli opuszczają ręce (Jeden obrót, opuszczam ręce)
Część II
- fraza 4 (4 takty) - dzieci w kołach podają sobie ręce, tworząc 4 niezależne koła, robią krok do środka koła z lekkim uniesieniem rąk, a następnie krok do tyłu (Do środka, na zewnątrz)
- fraza 5 (4 takty) - dzieci, trzymając się nadal za ręce, robią 7 kroków po obrębie koła
i zatrzymują się (idę, idę, idę, stoję)
- powtórzenie frazy 4 i frazy 5
- fraza 6 (akcent, 2 takty) - „jedynki” i „dwójki” kucają
- fraza 7 (akcent, 2 takty) - „trójki” i „czwórki” kucają
- fraza 8 (kolejne akcenty; 4 takty) - „jedynki”, „dwójki”, „trójki”, ”czwórki” kolejno wstają na akcenty
Część III
- dzieci w kołach unoszą ręce ponad głowę i powoli obracają się (na jeden obrót przypada 8 kroków), na ostatni dźwięk utworu kucają
Zabawa odprężająca
- dzieci kładą się na podłodze
- nauczycielka włącza muzykę relaksacyjną Menuet z suity baletowej Arlezjanka (utwór 41) a dzieci wykonują czynności na określone hasła:
Prawa noga / Lewa noga - dzieci powoli unoszą prawą nogę / lewą nogę
Prawa ręka / Lewa ręka - dzieci powoli unoszą prawą rękę / lewą rękę
Nogi - dzieci powoli unoszą obie nogi
Ręce - dzieci powoli unoszą obie ręce
- na dźwięk trójkąta dzieci powoli opuszczają daną część ciała
Zakończenie
- dzieci siedzą w kole i żegnają się w ten sam sposób, co się witały na początku zajęć
3. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją społeczno-przyrodniczą
Temat zajęcia - „O radości, smutku i innych ważnych sprawach” - aktywność społeczno-przyrodnicza; rozpoznawanie stanów emocjonalnych: radość, smutek, złość, strach; wyrażanie emocji za pomocą mimiki, gestów, słów; poznawanie sposobów radzenia sobie
z własnymi emocjami
Cel ogólny:
5-latki:
Ćwiczenie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego (wiersza)
Rozpoznawanie stanów emocjonalnych: radość, smutek, złość, strach
Wzbudzanie refleksji nad własnym zachowaniem (rozumienie, że nasz nastrój wpływa na zachowanie wobec innych)
Próby przedstawiania mimiką, gestem i słowem wybranych emocji
Kształtowanie wyobraźni dziecka
Poznawanie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami
Poznawanie zapisu graficznego wyrazów: złość, radość, smutek, strach
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi uważnie wysłuchać utwór literacki
dziecko potrafi nazwać określone stany emocjonalne
dziecko rozumie, że jego zachowanie wpływa na zachowanie innych osób
dziecko potrafi wyrazić za pomocą gestu, mimiki i słowa wybrane stany emocjonalne
dziecko rozpoznaje zapisane wyrazy: złość, radość, smutek, strach
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
naśladownictwo
tłumaczenie
instrukcja
pokaz
odtwarzanie
Formy pracy:
Praca indywidualna
Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
4 emblematy nastrojów: radość, smutek, złość, strach
Ilustracja przedstawiająca zdarzenie, któremu towarzyszą wybrane emocje
Przebieg zajęć:
Zabawa muzyczno-ruchowa w parach
- dzieci dobierają się parami do kole
- dzieci zwrócone twarzą do partnera śpiewają piosenkę:
Wszyscy są, witam was, zaczynamy już czas, - klaśnięcie w swoje ręce, w prawą rękę kolegi, w swoje ręce, w lewą rękę kolegi, klaśnięcie w swoje ręce, w prawą rękę kolegi, w swoje ręce, w lewą rękę kolegi
Jestem ja, jesteś ty, - wskazanie na siebie, wskazanie na kolegę
Raz, dwa, trzy. - 3 razy uderzenie w dłonie kolegi
- wewnętrzne koło przesuwa się o jedną osobę w prawo
Słuchanie wiersza „O radości, o smutku i innych ważnych sprawach” Marta Berowska
Kto z nas o wielkiej radości nie marzy?
Kiedy się zjawia z uśmiechem na twarzy,
Jest taka miła i tak kolorowa,
Że każdy chciały radość narysować.
A złość jest przykra, złość tupie i krzyczy.
Spotkasz ją w parku, spotkasz na ulicy.
Nikt jej nie lubi, każdy się jej boi.
Trzeba spokojnie tą złość uspokoić.
Strach ma podobno bardzo wielkie oczy.
Zjawia się nagle, za dnia albo w nocy,
Ale wystarczy nie bać się przez chwilę,
Żeby o strachu zapomnieć i tyle.
Smutek przystaje, zwiesz głowę nisko,
Nic go nie bawi, za to smuci wszystko.
Czy potrafimy wypogodzić czoło
I zmienić smutną minę na wesołą?
Rozmowa
- rozmowa z dziećmi na temat wiersza
- dzieci starają się określić:
Kiedy są radośni?
W jakich sytuacjach wpadają w złość?
W jakich się boją?
Kiedy są smutni?
- jak reagują ich bliscy na te zachowania
- dzieci próbują budować krótkie wypowiedzi o stanach emocjonalnych
Emocje
- nauczycielka umieszcza na tablicy emblematy nastrojów: strach, złość, radość, smutek
- następnie nauczycielka recytuje kolejne zwrotki wiersza, a dzieci wskazują symbol nastroju, o którym mowa w danej zwrotce i próbują go nazwać
Zabawa ruchowa „W jakim jestem nastroju”
- dzieci biegają po Sali
- na sygnał zatrzymują się
- nauczycielka podnosi emblemat nastroju
- dzieci przedstawiają nastrój mimiką i gestem według własnych pomysłów
- zabawa powtarzana jest kilka razy
„Co czujemy”
- dzieci siedzą w półkolu
- na tablicy umieszczona jest zasłonięta ilustracja przedstawiająca zdarzenie, któremu towarzyszy określony nastrój
- nauczycielka odsłania fragment i prosi dzieci, aby powiedziały, co widzą i co może być na dalszej części ilustracji
„Przeganianie złych nastrojów”
- nauczycielka ustala z dziećmi sposób na przeganianie złych nastrojów
Gdy mi smutno lub gdy jestem zły,
Klasnę w dłonie raz, dwa, trzy.
- dzieci powtarzają rymowankę i zgodnie z jej treścią trzykrotnie klaszczą w dłonie
Zakończenie - w jaki jestem nastroju
- dzieci rysują wyraz twarzy jaki w danym momencie odczuwają
- mogą wzorować się na emblematach z zajęć
4. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją językową. - 6.09.2010
Temat zajęcia - „Jak nasza mama odczarowała wielkoluda” - aktywność językowa
i literacka; rozwijanie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego oraz rozmowy na jego temat, wskazywanie niepoprawnego zachowania i poszukiwanie jego rozwiązania, układanie kodeksu Dobrego Kolegi
Cel ogólny:
5-latki:
Ćwiczenie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego (opowiadania)
Określanie i rozumienie głównej treści utworu literackiego
Doskonalenie umiejętności uczestniczenia w dialogu
Podawanie propozycji zachowania adekwatnych do danej sytuacji
Kształtowanie pozytywnego zachowania wobec kolegów (tworzenie kodeksu Dobry kolega)
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi uważnie wysłuchać utwór literacki
dziecko potrafi wskazać główną treść utworu
dziecko potrafi wskazać niepoprawne zachowanie i podać zachowanie wzorcowe
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
tłumaczenie
pokaz
naśladownictwo
Formy pracy:
Praca w grupie
Praca indywidualna
Pomoce dydaktyczne:
Opowiadanie Joanny Papuzińskiej „Jak nasza mama odczarowała wielkoluda”
Ilustracja zgodna z treścią opowiadania
Zdania ilustrowane schematycznymi rysunkami
Przebieg zajęć:
Zabawa ruchowa „Balonik”
- dzieci tworzą koło - balonik. Do tekstu:
„Baloniku nasz malutki, rośnij duży, okrąglutki,
Balon rośnie że aż strach,
Zrobił dziurę no i bach!”
- dzieci w rytm do tekstu powiększają kółko aż do granic możliwości, po czym na koniec,
na hasło Bach! upadają na dywan
Powitanie
- dzieci siadają w półkolu i kolejno witają się nauczycielką bez słów - tylko gestami (machanie, posyłanie całusów itp.)
Słuchanie opowiadania Joanny Papuzińskiej „Jak nasza mama odczarowała wielkoluda”
- na tablicy umieszczona jest ilustracja związana z treścią utworu
Pośrodku naszego miasta jest park. Pośrodku parku - zjeżdżalnia, drabinki i boisko do grania w piłkę. Tam zawsze chodzimy się bawić. Aż tu nie wiadomo skąd zjawił się kiedyś w mieście wielkolud. Od razu zajął cały park dla siebie. Na bramie wywiesił tablicę: „Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem co".
Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały bawić się na ulicy. Któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przeleciała przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem. Wtedy nasza mama wpadła w złość. - No, nie - powiedziała -ja już dłużej tego znosić nie będę! I poszła do parku. Wszyscy, nawet dorośli panowie, bali się tego wielkoluda. Ale nasza mama - nie. Podeszła do niego bliziutko i zawołała: - Nie pozwalam dokuczać małemu dziecku! A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma kurtkę rozerwaną na plecach, powiedziała jeszcze: -Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać, wezmę igłę z nitką i zaszyję dziurę! Bo naszą mamę okropnie denerwuje, kiedy ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc posłała nas po igłę i nici, przystawiła do pleców wielkoluda drabinę ogrodniczą
i zaczęła mu cerować kurtkę. Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się
i nasza mama niechcący ukłuła wielkoluda igłą. - O, przepraszam - powiedziała, bo wielkolud syknął. Ale wielkolud syczał dalej. Mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego jak z przedziurawionej opony. Kurczył się i kurczył, a po pięciu minutach stał się zwyczajnym chłopakiem - mniej więcej takim jak ja. - Bardzo dziękuję! - powiedział do mamy. - Pani mnie odczarowała! Ja byłem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się, że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego nadymania robiłem się coraz większy i większy, aż w końcu stałem się wielkoludem. Z początku podobało mi się to nawet, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem, że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu. Do widzenia! A tutaj jest piłeczka! I znów w naszym mieście stało się wesoło
i bezpiecznie jak zawsze. Znów mogliśmy spędzać całe dnie w parku. Ale od tej pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zamieniło się w wielkoluda. Dlatego ma zawsze naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania baniek. Gdy tylko któryś z nas zacznie sobie myśleć, że jest „naj... naj... naj..."
i nadymać się - mama daje mu słomkę i mówi: - Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wydmuchasz z siebie całą zarozumiałość. Bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!
Rozmowa
- rozmowa z dziećmi celu wyjaśnienia, co to znaczy być wielkoludem
Kim był wielkolud?
Dlaczego chłopiec stawał się coraz większy?
Czy wielkolud miał się z kim bawić?
Dlaczego wielkolud wolał być zwyczajnym chłopcem?
Zabawa ruchowa „Bańki mydlane”
- dzieci stoją w rozsypce w Sali i naśladują puszczanie przez słomkę baniek mydlanych
- następnie próbują złapać bańki
- na sygnał dzieci zatrzymują się
- zabawę powtarzamy 3 razy
Wspólne układanie kodeksu „Dobry kolega”
- dzieci siedzą w półkolu
- nauczycielka proponuje wspólne ułożenie Kodeksu Dobry Kolega
- nauczycielka zadaje pytania pomocnicze: Co byście zrobili w takiej sytuacji?
Patryk zburzył zamek, który Tomek budował całe popołudnie.
Tomek zabrał samochód, którym bawił się Maciek.
Julka podarła rysunek Marysi.
Marta przygląda się koleżankom, które nie chciały, aby bawiła się z nimi lalkami.
- dzieci uzasadniają swoją odpowiedź i oceniają zachowanie dzieci
- zilustrowanie powstałego kodeksu i umieszczenie go w widocznym miejscu
Zakończenie
- słuchanie piosenki śpiewanej przez nauczycielkę „Mój przyjaciel”
- wspólne śpiewanie refrenu
5. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją muzyczną. - 17.01.2011
Temat zajęcia - „Wielkie przygotowania z okazji dnia Babci i Dziadka” - aktywność muzyczna; nauka piosenki Sto Lat dla babi i dziadka
Cel ogólny:
5-latki:
Przygotowanie dzieci do uroczystości Dnia Babci i Dziadka
Nauka piosenki Sto lat dla babci i dziadka
Rozwijanie poczucia rytmu
Doskonalenie umiejętności wokalnych
Kształtowanie pamięci muzycznej i ruchowej
Rozwijanie spostrzegawczości
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi prawidłowo powtórzyć ruchy pokazywane przez nauczycielkę do utworów J. Strauss Leichtes lut Polka, L. Boccheriniego Menut
dziecko umie zaśpiewać krótka piosenkę Sto lat dla babci i dziadka
Metody pracy z dziećmi:
naśladownictwo
instrukcja
pokaz
aktywność muzyczno - ruchowa
Formy pracy:
Praca w grupie
Praca indywidulana
Pomoce dydaktyczne:
Odtwarzacz CD
Utwór muzyczny J. Strauss Leichtes lut Polka (utwór 43), L. Boccheriniego Menut (utwór 42)
Przebieg zajęć:
Powitanie
- powitanie piosenką do melodii Kurki trzy
- dzieci wspólnie z nauczycielką stoją w kole
- uczą się piosenki powitalnej, wykonując odpowiednie czynności
Powitania nadszedł czas, - 4 kroki do środka koła, na 4. klaśnięcie w ręce
Miło dzisiaj widzieć Was. - 4 kroki do tyłu, na 4. krok uderzenie dłońmi o uda
Unieś ręce, skoczek mały, teraz obrót zrób wspaniały. - podniesienie wyprostowanych rąk ponad głowę, skok obunóż w miejscu, obrót 4 krokami z powolnym opuszczaniem rąk
Powitalny taniec znasz - 4 kroki do środka koła, na 4. kroki klaśnięcie w ręce
I kolegów fajnych masz. - 4 kroki do tyłu, na 4. uderzenie dłońmi o uda
Zabawa „Wielkie sprzątanie”
- nauczycielka kładzie na środku Sali kolorowe woreczki, piłki oraz obręcze, a na obrzeżach puste pojemniki
- przy akompaniamencie muzyki - J. Strauss Leichtes lut Polka (utwór 43) dzieci swobodnie poruszają się po Sali
- na hasła nauczycielki wykonują określone czynności
Wycieranie kurzu - chodzą po całej Sali i naśladują ścieranie kurzu z półek
Układanie zabawek - wkładają rozrzucone rekwizyty do odpowiednich pojemników
Odkurzanie - chodzą po całej Sali i naśladują odkurzanie dywanu za pomocą odkurzacza
Zabawa muzyczno-ruchowa „Pieczemy ciasto dla babci i dziadka”
- dzieci siedzą w kole
Przy akompaniamencie utworu L. Boccheriniego Menut (utwór 42) naśladują pieczenie ciasta
Część I (takty 1-8)
Fraza 1 (takty 1-2) - prawą ręką wbijamy jajka do miski
Fraza 2 (takty 3-4) - lewą ręką wsypujemy ciasto
Fraza 3 (takty 5-8) - lewą ręką trzymamy miskę, prawą ręka mieszają jej zawartość
Część II (takty 9-16)
Powtórzenie części I - wykonują te same ruchy, ale wsypują do miski mąkę i owoce
Część II (takty 17-20)
Fraza 4 (takty 17-18) - wlewanie ciasta do formy
Fraza 5 (takty 19-20) - wkładają ciasto do piekarnika
Część IV (takty 21-28)
Powtórzenie części - wykonują gest oczekiwania na upieczone ciasto, wyciągają je z piekarnika i kładą przed sobą
Nauka piosenki „Sto lat dla babci i dziadka”
- śpiewanie do modli „Sto lat”
Babcia, Dziadek, niech żyją, żyją nam!
Sto lat, sto lat, niech żyją, żyją nam!
W zdrowi, szczęściu, pomyślności, niech żyją, żyją nam,
Niech żyją nam!
Zakończenie
- podziękowanie za wspólną zabawę
6. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną. - 19.01.2011
Temat zajęcia - „Szukamy trójkątów” - aktywność matematyczna; poznanie cech charakterystycznych trójkąta, utrwalanie nazw figur geometrycznych oraz ich kaształtów
Cel ogólny:
5-latki:
Poznanie cech charakterystycznych trójkąta
Rozpoznawanie trójkąta wśród innych figur geometrycznych
Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej
Rozwijanie percepcji dotykowej pamięci ruchowej
Utrwalanie znajomości nazw figur geometrycznych
Cel operacyjny:
5-latki:
Dziecko potrafi rozpoznać i nazwać trójkąt, określić jego cechy charakterystyczne
Dziecko uważnie wykonuje zadanie odszukania trójkątów w karcie pracy
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
tłumaczenie
instrukcja
pokaz
aktywności ruchowej
Formy pracy:
Praca indywidualna
Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
Figury geometryczne: koła, kwadraty, trójkąty
Karta pracy: obrazek kwiatów z figur geometrycznych
Obrazki na tablicę z trójkątów i nie tylko
Muzyka „Marsz, bieg, podskoki”
Szarfy dla każdego dziecka po jednej
Przebieg zajęć:
Zabawa ruchowa „Wysoki - niski”
- dzieci podzielone na trzy grupy.
- każda grupa oznaczona kółkami w odpowiednim kolorze
- w sali rozrzucone kółka (w ilości dzieci, odpowiadające kolorom kółek powieszonych na szyjach)
-swobodny marsz po sali
• na hasło "kolory", dzieci zajmują miejsca obok kółek na dywanie w odpowiednim kolorze
• na hasło "żółty" - dzieci oznaczone kółkami w kolorze żółtym tworzą koło, śpiewają pierwszą zwrotkę piosenki, pozostałe klaszczą
• na hasło "czerwony" - do koła przechodzą dzieci z czerwonymi emblematami, śpiewają drugą zwrotkę piosenki, pozostałe klaszczą
• na hasło "niebieski" pozostałe dzieci przechodzą do koła. Wszystkie podają sobie ręce i przemieszczając się po okręgu koła śpiewając trzecią zwrotkę
Powitanie
- dzieci siedzą w półkolu przed tablicą
- nauczycielka śpiewa piosenkę na melodię Panie Janie
Powitania, powitania, nadszedł czas, nadszedł czas.
Wszyscy się cieszymy, że się znów widzimy.
Zacząć już, nadszedł czas.
Jakie to figury
- nauczycielka rozkłada na dywanie figury geometryczne: koła, kwadraty, trójkąty i prosi dzieci, aby je posegregowały według kształtu
- po posegregowaniu dzieci starają się nazwać figury geometryczne
- dzieci poznają nową figurę - trójkąt
- nauczycielka prosi dzieci aby poszukały w Sali przedmiotów, które mają kształt trójkąta
Zabawa z szarfami
- nauczycielka rozdaje każdemu dziecku po jednej szarfie i prosi, aby dzieci ułożyły z niej: koło, kwadrat oraz trójkąt
- omówienie cech charakterystycznych dla trójkąta - ma trzy boki
Geometryczne kwiaty
- każde dziecko otrzymuje po jednej kredce woskowej i jednej karty pracy na której znajduje się obrazek kwiatka wykonanego z figur geometrycznych
- zadaniem dzieci jest uważne przyjrzenie się obrazkowi i odnalezienie w tym obrazku trójkątów, które następnie mają zamalować
Zabawa ruchowa „Figury geometryczne”
- dzieci tańczą na dywanie do muzyki „Marsz, bieg, podskoki”
- na dźwięk marszu dzieci kręcą się dookoła własnej osi jak koła
- na dźwięk bieg dzieci biegają po Sali w rozkroku i rozpostartymi rękoma na wzór kwadratu
- na dźwięk polski dzieci unoszą ręce do góry i starają się utworzyć z rąk trójkąt podskakując przy tym
Obrazek z trójkąta
- dzieci siedzą w półkolu przed tablicą
- nauczycielka wiesza na tablicy obrazki z figur geometrycznych (4)
- tylko jeden z obrazków składa się z samych trójkątów
- zadaniem dzieci jest uważne przyjrzenie się obrazkom i wskazaniem, który to obrazek zrobiony jest tylko z trójkątów
Zabawa „Znikające figury”
- dzieci dobierają się parami i siadają jedno za drugim przodem do tablicy, na której przypięte są kartoniki z wzorami figur geometrycznych
- dziecko siedzące z tyłu rysuje palcami na plecach kolegi wybrana figurę geometryczną: koło, kwadrat, trójkąt
- dziecko odgaduje, który wzór narysował kolega
- następnie dzieci zamieniają się miejscami
Zakończenie
- podziękowanie za wspólną zabawę i wspólne zaśpiewanie piosenki „Koło i trójkąt”
7. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją językową. - 16.01.2011
Temat zajęcia - „Babcia na hulajnodze” - aktywność językowa i literacka; rozwijanie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego oraz rozmowy na jego temat,
Cel ogólny:
5-latki:
Wdrażanie dzieci do uważnego słuchania dłuższych opowiadań
Rozwijanie umiejętności budowania dłuższych wypowiedzi
Wdrażanie do samodzielnego wyodrębniania i rozumienia głównej myśli utworu literackiego
Zwrócenie uwagi dzieci, że dobra zabawa nie zależy od posiadania drogich zabawek
Rozumienie przemijalności czasu - faktu, że dziadkowie też kiedyś byli dziećmi
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi uważnie wysłuchać utwór literacki
dziecko potrafi wskazać główną treść utworu
dziecko rozumie, że posiadanie drogich zabawek nie zawsze zwiastuje dobrą zabawę, liczy się to, z kim możemy się bawić
dziecko rozumie następstwo czas - narodziny, dorastanie, starzenie się
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
tłumaczenie
pokaz
aktywność ruchowa
Formy pracy:
Praca w zespołach
Praca indywidualna
Pomoce dydaktyczne:
Opowiadanie E. Skarżyńskiej
Szarfy
Przebieg zajęć:
Zabawa ruchowa „Kto potrafi”
- na dywanie rozrzucone woreczki wypełnione ryżem lub grochem
- swobodny bieg między nimi
- klaśnięcie oznacza zajęcie miejsca na dywanie przed najbliżej leżącym woreczkiem
- przejście do siadu skrzyżnego.
- słowo "wstajemy" oznacza położenie woreczka na głowie i powolne przejście do pozycji
stojącej tak, aby woreczek nie upadł na podłogę
Powitanie
- dzieci stoją w kole i śpiewają piosenkę do melodii Stary niedźwiedź
Już spotkania nadszedł czas i przywitać pragnę Was.
W kółku pięknie stańmy, ręce sobie dajmy,
Bo zabawy nadszedł czas.
Słuchanie fragmentu opowiadania E. Skarżyńskiej „Babcia na hulajnodze”
Rozmowa
- rozmowa z dziećmi na temat treści utworu
Dlaczego Krzyś nazwał swoją babcię „bajkową babcią”?
Z jakiego powodu Krzyś nazwał swoją babcię „tęczową babcią”?
Jakie zmartwienie miał Krzyś?
W jaki sposób babcia pomogła Krzysiowi?
Dlaczego Krzyś powiedział, że hulajnoga jest lepsza od roweru?
- główna myśl opowiadania - Najlepsza zabawa jest wtedy, kiedy radość można dzielić z innymi uczestnikami zabawy. Posiadanie drogiej zabawki nie gwarantuje dobrej zabawy.
Zabawa ruchowa „Jazda na hulajnodze”
- dzieci dobierają się trójkami i stają jeden za drugim chwytając się w pasie
- dziecko na początku prowadzi hulajnogę i trzyma kierownicę (rozciągniętą szarfę)
- dzieci odpychają się lewą lub prawą nogą, zgodnie z poleceniem nauczycielki
- hulajnogi poruszają się po Sali z dźwiękiem Dzyń, dzyń, dzyń
- na hasło nauczycielki dzieci zatrzymują się, a dziecko z końca hulajnogi przechodzi na początek
- zabawę powtarzamy, aż wszystkie dzieci będą mogły kierować hulajnogą
Zabaw dziadków
- dzieci wypowiadają się na temat tego, co ich dziadkowie potrafią, w jakie zabawy lubią się z nimi bawić
Zakończenie
- podziękowanie za wspólną zabawę
8. Ćwiczenia gimnastyczne zestaw IV
Przybory: Skakanki
Cele:
Rozwijanie sprawności fizycznej
Rozwijanie zwinności i skoordynowanego działania
Wdrażanie do reagowania odpowiednim ruchem na polecenie nauczyciela
Rodzaj ćwiczeń
Przebieg
Przybory
I. Część wstępna
Marsz po kole
Dzieci maszerują po obwodzie koła; nauczyciel rozdaje im skakanki
Skakanki
Zabawa orientacyjno - porządkowa
„Dzieci na spacer, dzieci do domu”
Dzieci układają ze skakanek na podłodze kształt domu i przykucają
w nim. Na hasło Dzieci na spacer - opuszczają swoje domki
i spacerują. Hasło Dzieci do domu jest sygnałem do szybkiego poszukania swojego domu i przykucnięcia w nim,
Skakanki
II. Część główna
Ćwiczenie tułowia
„Sięgamy jak najdalej”
Dzieci w siadzie klęcznym trzymają w obu rękach złożoną na pół skakankę; podnoszą skakanki w górę i wykonują skłony w przód (nie unosząc się z pięt), starając się sięgnąć skakankami jak najdalej,
a następnie ponownie przechodzą do siadu.
Skakanki
Ćwiczenia mięsni brzucha
„Kołyska”
Dzieci w siadzie prostym opierają stopy o środek skakanek, które trzymają za końce; przechodzą do leżenia tyłem z równoczesnym podciąganiem nóg skakankami, a następnie ponownie wracają do siadu prostego.
Skakanki
Ćwiczenie nóg
„Dotknij skakanki”
Dzieci stoją w rozsypce, złożone na pół skakanki trzymają w rękach przed sobą. Podnoszą raz jedną, raz drugą nogę prostą w kolanie do góry i starają się dotknąć skakanek.
Skakanki
Ćwiczenie
z elementem równowagi
„Przejście po wąskiej kładce”
Dzieci układają skakanki w dowolny sposób na podłodze - przechodzą po nich, stawiając nogi, stopa za stopą; kto spadnie ze skakanki, musi przejście zaczynać od nowa.
Skakanki
Zabawa bieżna
„Skakankowy bałwanek”
Dzieci biegają w różnych kierunkach, trzymając złączone skakanki
w ręce przy akompaniamencie tamburynu; podczas przerwy w grze, zatrzymują się i na podłodze układają ze skakanek kształt bałwanka. Pojawienie się akompaniamentu jest sygnałem do ponownego biegu.
Skakanki
Skrętoskłony
„Wycieramy spocone ciało”
Dzieci złożonymi na pół skakankami naśladują wycieranie pleców ręcznikiem, w równoczesnym poruszaniem się na boki.
Skakanki
Skoki
„Skaczemy przez skakankę”
Dzieci wykonują dowolne skoki przez skakankę (zwrócenie uwagi na zachowanie bezpieczeństwa).
Skakanki
III. Część końcowa
Ćwiczenia stóp
„Sprytne stopy”
Dzieci, używając raz jednej, raz drugiej stopy, zwijają i rozwijają skakanki tak, aby zajmowały jak najmniej i jak najwięcej miejsca.
Skakanki
Dzieci chwytają skakanki palcami jednej stopy i starają się podnieść je jak najwyżej, z zachowaniem równowagi; ćwiczenie wykonują na zmianę jedna i druga stopą.
Skakanki
Ćwiczenie rytmu
„Powtórzmy rytm”
Dzieci uderzają o podłogę rączkami skakanek, wystukując rytmy zaproponowane przez nauczyciela.
Skakanki
Ćwiczenie wyprostne
„Jak najwyżej”
Dzieci powoli podnoszą się z przysiadu, aż do wspięcia na palce; skakanki złożone na pół trzymają w rękach, starają się podnieść jak najwyżej.
Skakanki
Ćwiczenie uspokajające
Maszerują po kole w rytm tamburynu; odkładają skakanki na miejsce.
Skakanki
9. Ćwiczenia gimnastyczne zestaw III
Przybory: Szarfy w czterech kolorach
Cele:
Rozwijanie sprawności fizycznej
Rozwijanie zwinności i skoordynowanego działania
Wdrażanie do reagowania odpowiednim ruchem na polecenie nauczyciela
Rodzaj ćwiczeń
Przebieg
Przybory
I. Część wstępna
Marsz po kole
Dzieci maszerują po obwodzie koła, pobierają szarfy i zakładają je na siebie, przekładając przez głowę i jedno ramię.
Szarfy
Zabawa orientacyjno - porządkowa
„Odszukaj swój kolor”
Dzieci biegają swobodne po Sali, omijając cztery krążki z kolorach szarf. Na mocne uderzenie w bębenek szukają krążka w kolorze swojej szarfy i siadają wokół niego. Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego ruchu.
Szarfy
4 krążki z 4 kolorach
II. Część główna
Ćwiczenie tułowia w płaszczyźnie pionowej, skłony w przód
„Góra - dół”
Dzieci stoją w rozsypce w rozkroku; rozciągniętą szarfę trzymają
w rękach w górze. Wykonują skłon w dół, kładą szarfę na podłodze, prostują się o klaszczą dwa razy nad głową. Następnie wykonują skłon, podnoszą oburącz szarfę i wyciągnięte ręce do góry, jak na początku ćwiczenia
Szarfy
Ćwiczenie tułowia w płaszczyźnie poziomej - skłony boczne
„Na prawo, na lewo”
Dzieci siedzą skrzyżnie; wkładają ręce w środek szarfy i unoszą
w górę; wykonują skłony tułowia w prawą stronę, prostują się,
a następnie skłon w lewą stronę. Po kilku skłonach dzieci kładą szarfę na kolanach i wykonują siad prostu.
Szarfy
Czworakowanie
„Posłuszny piesek”
Dzieci dobierają się parami o różnych kolorach szarf. Jedno dziecko
z pary jest właścicielem psa i trzyma pieska na smyczy. Dziecko - piesek - zsuwa szarfę pod pacy, a właściciel zdejmuje swoją
i podkłada pod szarfę w współćwiczącego, tworząc w ten sposób smycz. Właściciel prowadzi pieska, który porusza się na czworakach, co pewien czas uczy do służyć - przysiad, ręce zgięte w łokciach. Przy powtórzeniu ćwiczenia - zmiana ról.
Szarfy
Ćwiczenie równowagi
„Winda”
Dzieci stoją w rozsypce, przekładają przez środek trzymanej oburącz szarfy prawą nogę i wolno podciągają szarfę ze stopą do góry,
a następnie opuszczają w dół - winda jedzie do góry i zjeżdża na dół. Przy powtórzeniu ćwiczenia następuje zmiana nóg.
Szarfy
Bieg
„Kolorowe koła”
Dzieci biegają swobodnie w różnych kierunkach przy akompaniamencie tamburynu. Na hasło Kolorowe koła - ustawiają się w czterech kołach zgodnie z kolorami szarf; pojawienie się akompaniamentu jest sygnałem do ponownego ruchu.
Szarfy
Ćwiczenie mięśni grzbietu
„Latający węzełek”
Dzieci leżą przodem, szarfa wyciągnięta przed nimi; na sygnał dzieci opierają się na łokciach, podnoszą szarfę i zawiązują na niej węzeł, próbują podrzucić szarfę i złapać. Następnie rozwiązują węzeł, kładą się na dłoniach i odpoczywają.
Szarfy
Skrętoskłony
„Wędrująca szarfa”
Dzieci stoją w rozkroku w rozsypce; trzymają szarfę w prawej ręce; przekładają szarfę, podając sobie z ręki do ręki przed i za sobą w koło; ćwiczenie wykonują najpierw wolno, a potem coraz szybciej.
Szarfy
Podskoki
„Skoki przez drabinkę”
Nauczyciel układa na podłodze cztery drabinki w kolorze szarf. Dzieci przeskakują obunóż, omijając szczeble drabinki; starają się ich nie zniszczyć.
Szarfy
III. Część końcowa
Ćwiczenia stóp
„Zwijamy szarfę”
Dzieci zwijają palcami stóp - prawej, a następnie lewej - szarfy rozciągnięte na podłodze.
Szarfy
Zabawa
„Sprytne palce”
Dzieci łapią palcami raz jednej raz drugiej stopy szarfy i podrzucają je do góry.
Szarfy
Ćwiczenie wyprostne
Dzieci maszerują po obwodzie koła - szarfy trzymają oburącz za plecami. Wykonują cztery kroki marszu zwykłego, cztery kroki marszu we wspięciu na palcach. Odkładają szarfy na wyznaczone miejsce.
Szarfy
10. Ćwiczenia gimnastyczne zestaw II
Przybory: małe piłeczki
Cele:
Rozwijanie koordynacji ruchowej
Kształcenie i doskonalenie umiejętności toczenia
Reagowanie odpowiednim ruchem na polecenia nauczyciela
Rodzaj ćwiczeń
Przebieg
Przybory
I. Część wstępna
Marsz po kole
Dzieci maszerują po obwodzie koła, kolejno biorą z kosza piłeczki.
Zabawa orientacyjno - porządkowa
„Umiemy słuchać”
Dzieci poruszają się swobodnie po sali bawiąc się w dowolny sposób piłkami, kiedy usłyszą uderzenie w bębenek, muszą się natychmiast zatrzymać. Jeśli któremuś wypadnie piłka, może ją podnieść dopiero wtedy, kiedy usłyszy dwa uderzenia w bębenek oznaczające powrót ruchu.
Piłeczki
II. Część główna
Ćwiczenia tułowia
„Z ręki do ręki”
Dzieci w skonie w przód toczą piłki po podłodze z jednej do drugiej ręki, kolana mają proste, stoją w lekkim rozkroku, Po kilku ruchach prostują się i rzucają kilka razy piłki w górę.
Piłeczki
Skłony boczne
„Coraz dalej”
Dzieci w siadzie skrzyżnym, piłkę mają w lewej ręce - akcentują piłką o podłogę z coraz dalszym skłonem w lewo (blisko siebie, dalej,
i jeszcze dalej); potem wyprost, podanie piłki górą do ręki prawej. Następnie wykonują ćwiczenia w prawą stronę.
Piłeczki
Ćwiczenia mięśni grzbietu
„Turlamy piłkę”
Dzieci w leżeniu przodem toczą piłki po podłodze z ręki do ręki,
w lekkim odchyleniu tułowia w tył.
Piłeczki
Zabawa na czworakach
„Pieski bawią się piłeczkami”
Dzieci - pieski turlają piłeczkę głową przed sobą i idą za nią na czworakach; co pewien czas siadają skrzyżnie i podnoszą piłkę
w górę, aby pokazać, że nikt nie zgubił piłeczki.
Piłeczki
Ćwiczenie
równowagi
„Przełóż pod kolanem”
Dzieci w staniu jednonóż przekładają piłeczkę z ręki do ręki pod kolanem wzniesionej nogi. Po każdym przełożeniu przenoszą ramiona w bok. Wykonują ćwiczenie, stojąc raz na prawej, raz na lewej nodze.
Piłeczki
Rzuty
„Sprytne ręce”
W pozycji stojącej lub w siadzie skrzyżnym swobodnie rzucają piłki w górę i chwytają obiema rękami. Potem wykonują próbny rzut
i chwytają jedną ręką.
Piłeczki
Skrętoskłony
„Pałeczkowe ósemki”
W pozycji stojącej toczą piłki między stopami ustawionymi
w rozkroku na kształt ósemki. W trakcie toczenia zmieniają rękę prawą na lewą i odwrotnie.
Piłeczki
Ćwiczenie dużych grup mięśniowych
„Piłka w tunelu”
Dzieci stoją w dwóch rzędach, w rozkroku, w niewielkich odstępach od siebie - toczą piłki w skłonie w przód przez powstały tunel. Pierwsze dziecko idzie na koniec rzędu; każdy uczestnik zabawy musi dotknąć piłki w tunelu.
Piłeczki
Zabawa
„Między woreczkami”
Dzieci toczą piłki slalomem pomiędzy rozłożonymi woreczkami na obwodzie koła; każda kolejna osoba zaczyna z niewielkim opóźnieniem.
Piłeczki
Podskoki
Dzieci naśladują podskokami ruchy odbijanej piłki.
Piłeczki
III. Część końcowa
Ćwiczenia stóp
„Sprytne stopy”
W siadzie skulnym podpartym dzieci toczą piłkę raz jedną, raz drugą stopą aż do wyprostu kolana z powrotem do jego zgięcia.
Piłeczki
W pozycji stojące
W pozycji stojącej maszerują raz jedną, raz drugą stopą piłki
w różnych kierunkach.
Piłeczki
Ćwiczenie wyprostne
Dzieci maszerują po obwodzie koła z przenoszeniem piłki z jednej ręki do drugiej nad głową. Potem odkładają piłki na wyznaczonych miejscach.
Piłeczki
11. Ćwiczenia gimnastyczne zestaw I
Przybory: plastikowe kółka od sersa - po jednym dla każdego dziecka
Cele:
Rozwijanie sprawności fizycznej
Kształcenie szybkości
Wdrażanie do prawidłowego wykonywania ćwiczeń
Rodzaj ćwiczeń
Przebieg
Przybory
I. Część wstępna
Marsz po kole
Marsz po kole, rozdanie kółek.
Kółka
Zabawa orientacyjno - porządkowa
„Z domu do domu”
Dzieci biegają między kółkami rozłożonymi na podłodze; na hasło Do domu - szybko przykucają w najbliższym kółku. Na hasło Z domu - swobodnie biegają, omijając kółka.
Kółka
II. Część główna
Ćwiczenie dużych grup mięśniowych
„Wyglądamy przez okienko”
Dzieci przykucają w rozsypce, trzymają kółka oburącz przed sobą. Na hasło Wyglądamy przez okienko - prostują się, podnoszą kółko w górę w skos w prawą stronę i patrzą przez okienko, a następnie wracają do przysiadu. Przy powtórzeniu ćwiczenie wykonują ruch w lewą stronę.
Kółko
Ćwiczenie mięśni grzbietu
„Przymierzamy kapelusze”
Dzieci leżą przodem, głowę kładą na dłoniach, kółko leży przed nimi. Dzieci podnoszą kółko obiema rękami, wkładają je na głowę - łokcie opierają na podłodze - przymierzają kapelusze. Następnie zdejmują kapelusz i odpoczywają w leżeniu na brzuch.
Kółko
Ćwiczenie rzutu
i chwytu
„Podrzuć i złap”
Dzieci tworzą koło w środku którego stoi nauczyciel. Kolejno rzucają swoje kółko do nauczyciela, a następnie łapią kółko odrzucone przez niego. Ćwiczą raz jedną, raz drugą ręką. Dziecko, które nie złapie - klęka.
Kółko
Zabawa
z elementami czworakowania
„Kotki piją mleczko”
Kółka- miseczki z mlekiem - rozłożone są na podłodze. Dzieci - kotki chodzą wokół swojej miseczki w jedną i w drugą stronę, a następnie piją mleko, wykonując siad klęczny, ręce mają oparte na przedramionach, poruszają językiem - naśladowanie picie mleka
z miseczki.
Kółko
Ćwiczenie
z elementami równowagi
„Huśtawka”
Dzieci stoją na jednej nodze; drugą zgiętą w kolanie podnoszą do góry i zakładają kółko na stopę. Następnie próbują poruszać stopą tak, aby kółko huśtało się. Przy powtórzeniu ćwiczenia następuje zmiana nóg.
Kółko
Zabawa bieżna
„Samochody”
Dzieci swobodnie biegają w różnych kierunkach, kręcąc kółkiem jak kierownicą. Na hasło Samochody na parkingu dzieci gromadzą się w kilku wyznaczonych przez rozpoczęciem zabawy przez nauczyciela miejscu.
Kółko
Skrętoskłony
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym - sięgają jak najdalej za plecy
i prawą rękę kładą kółko na podłodze; następnie zabierają kółko lewą ręką. Ćwiczenie powtarzają ze zmianą rąk.
Kółko
Ćwiczenie rozwijające szybkość
„Wyścigi rzędów”
Dzieci stoją w dwóch rzędach; kółka ułożone są przed rzędami
w pewnych odległościach od siebie. Dzieci biegną slalomem między kółkami w jedną i drugą stronę, potem idą na koniec swojego rzędu,
a kolejne zaczyna ćwiczenie.
Kółko
Ćwiczenie rozwijające szybkość
i zręczność
„Zamień kółko”
Dzieci ustawione jak wyżej, każde trzyma swoje kółko. Przed każdym rzędem w szarfie znajduje się dodatkowe kółko. Kolejno dzieci biegną i zamieniają swoje kółko ta to, które znajduje się w szarfie i wracają na koniec swojego rzędu.
Kółko
Podskoki
„Z kółka do kółka”
Dzieci wskakują obunóż do kółka leżącego na podłodze i wyskakują
z niego, w tempie wystukiwanym przez nauczyciela na bębenku.
Kółko
III. Część końcowa
Ćwiczenia stóp
„Sprytne stopy”
Dzieci w siadzie prostym trzymają kółko pomiędzy palcami prawej stopy, unoszą nogę z kółkiem do góry, starając się mieć wyprostowane kolano i opuszczają ją. Przy powtórzeniu ćwiczenia kółko trzymają drugą stopą.
Kółko
W pozycji stojące
W pozycji stojącej dzieci łapią kółko palcami raz jednej, raz drugiej stopy i podają sobie do rąk.
Kółko
Ćwiczenie wyprostne
Dzieci maszerują po obwodzie koła z kółkiem wzniesionym nad głową - cztery kroki marszu z kółkiem w górze, cztery kroki marszu zwykłego.
Kółko
Zabawa rytmiczna
Dzieci uderzają kółkiem o podłogę w podanym przez nauczyciela rytmie. Potem odkładają kółko na swoje miejsce.
Kółko
12. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją językową. - 29.11.2010
Temat zajęcia - „Podanie ludowe o Andrzejkach i Katarzynkach” - aktywność językowa
i literacka; rozwijanie umiejętności uważnego słuchania podań ludowych, poznanie zwyczajów i obrzędów ludowych, poznanie znaczenia nowych słów: wróżba, przepowiednia, staropanieństwo, wigilia, wosk
Cel ogólny:
5-latki:
Ćwiczenie umiejętności uważnego słuchania podań ludowych
Stwarzanie okazji do poznawania zwyczajów i obrzędów ludowych
Wyjaśnianie znaczenia nowych słów: wróżba, przepowiednia, staropanieństwo, wigilia, wosk
Rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi uważnie wysłuchać podań ludowych
dziecko potrafi określić, do jakich wróżb służą poszczególne przedmioty: wosk, igły, łupiny orzechów itp.
dziecko rozumie znaczenie nowych słów: wróżba, przepowiednia, staropanieństwo, wigilia, wosk
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
tłumaczenie
pokaz
aktywność ruchowa
inwencja własna dzieci
Formy pracy:
Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
Przedmioty: świeczka, szpilka, włóczka, pierścionek, gałązki, karteczki z imionami, różaniec, listek i inne
Przebieg zajęć:
Zabawa ruchowa „Maszerują dzieci”
- bieg w dowolnych kierunkach. Na hasło "koło" dzieci tworzą koło
- nauczycielka recytuje wiersz połączony z elementem ruchu
Po śniegu, po śniegu swobodny marsz
dzieci maszerują.
Wesoło, wesoło dzieci zatrzymują się i tupią
sobie przytupują.
Mróz szczypie, mróz szczypie dotykają nosa i uszu
wszystkich w nosy, w uszy
a z nieba, a z nieba naśladują padający śnieg
śnieżek ciągle prószy.
- zabawę powtarzamy kilka razy
Słuchanie podań ludowych o andrzejkach o katarzynkach
- nauczycielka pokazuje dzieciom przyniesione przedmioty: świeczka, szpilki, włóczka, pierścionki
- zadanie dzieci jest próba określenia do czego mogą one służyć
- gdy dzieci już podzielą się swoimi pozycjami nauczycielka zaczyna opowiadać o podaniach ludowych o andrzejkach i katarzynkach - przy poszczególnych wróżbach prezentuje przyniesione przedmioty i pokazuje ich niecodzienne zastosowanie
Od najdawniejszych czasów ludzie starali się przepowiadać swoją przyszłość, ponieważ byli ciekawi, co ich w życiu czeka. Próbowali odczytywać znaki na niebie, wyjaśniać, co oznaczają sny, wygląd roślin lub zachowanie zwierząt. Do wróżb wykorzystywano różne przedmioty takie jak: łyżka, węgiel, igły, ziarnka piasku, karty, kawałki włóczki, łupiny orzechów. Najlepszym czasem na wróżenie była późna jesień - po zakończeniu wszystkich prac w polu, kiedy to dni stawały się coraz krótsze, a wreszcie dłuższe.
Chłopcy gromadzili się na wróżby w przeddzień imienin Katarzyny, czyli 24 listopada, a dziewczynki 29 listopada w wigilię imienin Andrzeja. Katarzynki i andrzejki były to wieczory wróżb, podczas których kawalerowie i panny chcieli poznać swoją przyszłość.
Podczas pierwszego wieczoru - 24 listopada - kawalerowie mogli dowiedzieć się, jaka im przypadnie żona. Wróżby chłopców związane były przede wszystkim ze snem. Przed pójściem spać wkładali po poduszkę karteczki z wypisanymi imionami dziewcząt. Rankiem sięgali pod poduszkę, wyciągali jedną karteczkę i odczytywali ją. W ten sposób poznawali imię swojej przyszłej żony. Wstawiali też do wody ściętą gałązkę wiśni lub czereśni. Zakwitnięcie jej w Wigilię Bożego Narodzenia oznaczało szybki ślub.
Bardziej pomysłowy i weselszy był wieczór andrzejkowy - 29 listopada. Panny zbierały się razem, żeby dowiedzieć się, jaki będzie ich los. Wróżyły z butów ustawianych jeden za drugim. Ta dziewczyna, której but pierwszy przekroczył próg, miała jako pierwsza wyjść za mąż. Puszczały też na wodę igły (lub łupin orzechów), jedną z nich nazywały imieniem upatrzonego chłopca. Jeśli dwie igły (lub dwie łupiny) dopłynęły do siebie, znaczyło to, że para będzie razem. Paliły strzępki wełny - gdy dwa kawałki wełny, płonąc, schylały się do siebie, przepowiadało to szybki ślub. Do wróżenia przyszłości używały też różnych przedmiotów. Chowały pod talerzykami pierścionki, różaniec i listek. Gdy dziewczyna odkryła pierścionek, oznaczało to, że szybko wyjdzie za mąż, gdy różaniec - miała zostać zakonnicą, gdy zaś listek- czekało ją staropanieństwo. Panny podczas wróżby posługiwały się również zwierzętami. Przygotowywały smakołyki i rozkładały w izbie. Potem wpuszczały psa. Ta dziewczyna, której smakołyki pies zjadł w pierwszej kolejności, pierwsza miała wyjść za mąż. Wróżyły też, lejąc zimnej wody przez dziurkę od klucza roztopiony wosk. Następnie z cienia rzuconego na ścianę odczytywały, kogo spotkają w życiu lub kim będzie ich przyszły mąż.
Ta ludowa tradycyjna andrzejkowego wieczoru wróżb, przekazywana z pokolenia na pokolenie, przetrwała do dziś. Nie dajemy już wiary wróżbom, ale pozostał zwyczaj spotkań w wieczór andrzejkowy, podczas których dziewczęta i chłopcy wspólnie się bawią.
Rozmowa
- rozmowa z dziećmi celu wyjaśnienia nowych pojęć: wróżba, przepowiednia, wigilia, staropanieństwo, wosk
Co to znaczy wieczór andrzejkowy?
W jaki sposób wróżono i co oznaczały wróżby?
Zabawa ruchowa „Czary - mary”
- dzieci biegają po Sali
- na hasło: Czary - mary - dzieci kucają i chowają głowę między ręce
- nauczycielka zakrywa chusta jedno z dzieci
- pozostałe dzieci wstają i odgadują, kto jest ukryty pod chustą
- zabawę powtarzamy kilka razy
Zakończenie
- podziękowania dzieciom za wspólną zabawę
13. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną. - 1.12.2010
Temat zajęcia - „Kwadratowe zagadki” - aktywność matematyczna; poznanie cech charakterystycznych kwadratu, różnicowanie wielkości: mały - mniejszy - najmniejszy, duży - większy - największy
Cel ogólny:
5-latki:
Poznanie cech charakterystycznych kwadratu
Kształtowanie umiejętności abstrahowania poprzez wyróżnianie cech charakterystycznych dla danej grupy figur
Nabywanie umiejętności dokładnego wykonywania poleceń słownych
Nauka różnicowania wielkości: mały - mniejszy - najmniejszy; duży - większy - największy
Ćwiczenie percepcji wzrokowej
Cel operacyjny:
5-latki:
dziecko potrafi określić cechy charakterystyczne dla kwadratu
dziecko dokładnie wykonuje polecenia słowne
dziecko prawidłowo różnicuje wielkości: mały - mniejszy - najmniejszy; duży - większy - największy
Metody pracy z dziećmi:
rozmowa
tłumaczenie
instrukcja
pokaz
aktywności ruchowej
Formy pracy:
Praca indywidualna
Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
Kwadratowe kartoniki w kształcie kwadratów różnej wielkości, kwadratowe kartki, chusteczka
pojedyncze obrazki przedstawiające: telewizor, budzik, ramkę i kokardę
arkusz z geometrycznymi kształtami
flamastry, karty pracy, kredki
Przebieg zajęć:
Zabawa artykulacyjno-logorytniczna - „Dźwiękoludy”
- dzieci siedzą w kole
- nauczycielka zachęca je do wymyślania odgłosów różnych dziwnych stworów, np. ufoludków z kosmosu
- dzieci zastanawiają się nad odgłosem
- następnie każde dziecko po kolei prezentuje swój odgłos - zadanie grupy jest je powtórzyć
„Kwadratowa zagadka”
- nauczycielka rozdaje dzieciom kwadratowe kartki i zadaje zagadkę
Kwadrat
Cóż to ze mnie za figura,
Gdzie jest dół mój, a gdzie góra?
Wszystkie kąty równe mam,
Każdy bok mój taki sam.
- wspólne omawianie cechy charakterystyczne figury
- dzieci sprawdzają równość boków, zaginając po przekątnej kwadratowe kartki
„Mały - mniejszy - najmniejszy” - zadanie matematyczne
- każde dziecko otrzymuje krążek oraz po trzy kartoniki w kształcie kwadratów różnej wielkości (czerwony, żółty, zielony)
- zadaniem dzieci jest ułożenie na krążku kwadratów od największego do najmniejszego - jedno na drugi (po uprzedniej prezentacji nauczycielki)
- dzieci odpowiadają na pytania dotyczące tego układu:
Gdzie znajduje się kwadrat zielony?
Między którymi kwadratami ukrył się kwadrat żółty?
W którym miejscu jest kwadrat czerwony?
- następnie uczniowie układają kwadratu na krążku od najmniejszego do największego - tak, że widzą tylko największy kwadrat
- odpowiadając na pytania muszą pamiętać w jakiej kolejności zostały ułożone przykryte kwadraty
„Ukryte kwadraty” - zabawa dydaktyczna
- na tablicy nauczycielka zamieszcza obrazki przedstawiające: telewizor (z kwadratowym ekranem), okrągły budzik (z kwadratową tarczą), kwadratową ramkę (z owalnym miejscem na zdjęcie),kokardę (która ma kwadratowy środek)
- dzieci opowiadają co znajduje się na obrazkach, a następnie określają, które ich elementy są kwadratowe
„Mam chusteczkę kwadratową” - zabawa ruchowa ze śpiewem
- dzieci chodzą po kole i śpiewają piosenkę „Mam chusteczkę haftowaną”
- jedno dziecko, które trzyma chusteczkę za rogi mazeruje w środku koła w przeciwnym kierunku
- zabawa powtórzona kilkakrotnie
Odszukiwanie kwadratów - praca z kartą pracy
- dzieci otrzymują kartki z geometrycznymi kształtami, połączonymi ze sobą
- ich zadanie polega na wyszukaniu kwadratów
- pogrubiają kolorowymi flamastrami linie tworzące kwadrat
7.Podziękowanie za wspólną zabawę.
14. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów:
wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją społeczno-przyrodniczą.
- 30.11.2010
Temat zajęcia - „Andrzejkowe wróżby” - aktywność społeczno-literacka; wspólna zabawa dzieci wraz z rodzicami/dziadkami - wspólne wróżenie
Cel ogólny: 5-latki:
• Zapoznanie z tradycjami związanymi z wieczorem andrzejkowym poprzez uczestnictwo w zabawach i wróżbach
• Zachęcanie do wyrażania uczuć i przeżywania radości zabawy z rodzicami
• Stwarzanie sytuacji sprzyjających wzmocnieniu więzi emocjonalnej z rodziną
Cel operacyjny: 5-latki:
• dziecko chętnie uczestniczy w zabawach i wróżbach andrzejkowych
• dziecko wzmacnia swoje więzi emocjonalne z rodzicami, dziadkami
Metody pracy z dziećmi:
• tłumaczenie
• instrukcja
• pokaz
• współuczestnictwo w zabawie ruchowej
Formy pracy:
• Zajęcia z całą grupą
• Praca indywidualna
Pomoce dydaktyczne:
• miska z wodą monety
• serce wycięte z tektury
* plastikowe rurki do picia i pojemniki z wodą wymieszana z mydłem
• napisy z nazwami kwiatów
• na stołach stoją zapalone świece
Przebieg zajęć:
1. Zabawa ruchowa „Maszerują dzieci” - bieg w dowolnych kierunkach. Na hasło "koło" dzieci wraz z rodzicami tworzą koło - nauczycielka recytuje wiersz połączony z elementem ruchu Po śniegu, po śniegu swobodny marsz dzieci maszerują. Wesoło, wesoło dzieci zatrzymują się i tupią sobie przytupują. Mróz szczypie, mróz szczypie dotykają nosa i uszu wszystkich w nosy, w uszy a z nieba, a z nieba naśladują padający śnieg śnieżek ciągle prószy. - zabawę powtarzamy kilka razy
2. „Wieczór Andrzejkowy” - wprowadzenie w świat magii - nauczycielka przebrana za wróżkę wchodzi do sali z zapalonym lampionem, prosi dzieci aby usiadły w kręgu i wysłuchały wiersza: D. Gellner „Wieczór Andrzejkowy” Świeca marszczy złoty nos Z każdej strony kapie wosk. Cienie tłoczą się co krok, Już w pokoju straszny tłok! Cienie tu i cienie tam - Pewnie przyszły wróżyć nam. Już się pchają na firanki Cienie - czarne wycinanki. Już rozsiadły się na ścianach: Czarny zamek, czarna brama. I już skrzą się na tapecie Czarne koła przy karecie. Czarny paź przed bramą staje, Czarną różę nam podaje. Kto ją weźmie - ja? Czy ty? Komu z nas się spełnią sny? - nauczycielka opowiada dzieciom krótką historię o wieczorze Andrzejkowym. Wigilia świętego Andrzeja, przypada 29 listopada i jest to tradycyjny wieczór wróżb. Dziewczęta usiłowały w tym dniu dowiedzieć się o swym przyszłym losie. Święty Andrzej miał pomóc dziewczętom w odkryciu przyszłości i dlatego przeprowadzano wróżby. Chłopcy mieli podobne święto na Świętej Katarzyny, lecz z czasem tradycja ta zanikła i obecnie obchodzi się już tylko wspólnie Andrzejki.
3. „Lanie wosku” - każde dziecko podchodzi wraz z rodzicem bądź dziadkiem, babcią do stolika przy którym leja wosk przez dziurkę od klucza - po wyschnięciu wspólnie z dziećmi odgaduje co powstało z wosku - opowiada na tej podstawie dzieciom historię ich przyszłości.
4. „Podróż w dalekie kraje” - dzieci zdejmują po 1 buciku i ustawiają je - jeden za drugim ... i tak przez całą salę, aż dojdą do progu drzwi wyjściowych - tam znajdują się kolorowe koperty (po jednej dla każdej grupy) dziecko, którego bucik pierwszy dotarł do progu wybiera kopertę - koperta zawiera bilet do ów dalekiej krainy
5. „Moneta w studni” - na środku sali stoi miska z wodą - każde dziecko i rodzic/dziadek otrzymuje 1 grosz i wypowiadając zaklęcie : Hokus - pokus, czary mary, Aby wróżby się spełniły, złóżmy dary. - wrzuca monetę do miski - rzut odbywa się przez lewe ramię (wersja dla rodziców) - dzieci mogą po prostu wrzucić monetę do miski z wodą - czyja moneta wpadnie do wody ten ma szanse na spełnienie swoich życzeń 5. „Serca- Serduszka” - dzieci przekuwają szpilką serca, na których na odwrotnej stronie wypisane są imiona dziewcząt lub chłopców - zaznaczone imię będzie imieniem przyszłego męża lub żony
6. „Mydlane bańki” - dzieci otrzymują plastikowe rurki i pojemniki z mydlaną wodą do robienia baniek - kto zrobi największą bańkę, ten będzie się najlepiej uczył w przedszkolu
7. „Mowa kwiatów” - Losuje się karteczki, na których wypisane są nazwy wybranych kwiatów. Odczytuje się jako przepowiednie: - aster - uważaj, będziesz miał kłopoty - narcyz - zakochasz się - róża - szczęście i powodzenie w życiu - frezja - szczęście w podróży - bez - miłe towarzystwo - dalie - sukcesy w życiu - goździk - zazdrość -niezapominajka - będziesz tęsknić
8. „Kim będę w przyszłości” - Dzieci ( potem rodzice ) ustawiają się przed wybranym przez siebie talerzem, a symbol znajdujący się pod nim to przepowiednia przyszłości : lalka - tancerz mapa - podróżnik książka - uczony cukierek - słodkie życie grzebień - fryzjer szpilka - krawcowa kwiatek - ogrodnik
9. „Taniec duszków” - „Taniec duszków” - dzieci wraz z rodzicami/dziadkami tańczą parami dowolny taniec na rozłożonej gazecie do Piosenki Fasolek „Duchy łakomczuchy” - po chwili nauczycielka pauzuje muzykę i prosi każdą parę o złożenie gazety na pół - para nie może wyjść poza gazetę - krótka wzmianka o potrzebie segregowania zużytej makulatury.
10. „Tajemnicze pudełko” - „Tajemnicze pudełko” - nauczycielka prosi dzieci aby wspólnie z partnerem poskładały W kostkę gazety i włożyły je do czarodziejskiego pudła, które zaczaruje gazety - Następnie prosi dzieci aby usiadły w kręgu i powtarzały razem z nią czarodziejskie słowa: „Czary - mary, czary - mary, huuuuu, huuuuu, czary - mary, czary - mary, huuuuu, huuuuu, Hokus - pokus, Hokus - pokus, krzy - krzy, krzy - krzy, abra - kadabra, abra - kadabra, huuuuu, huuuuu, - jednocześnie wszyscy wykonują ruchy do czarów - takie, jakie uważają za stosowne - pudło ma podwójne dno, nauczycielka otwiera je z drugiej strony i ku wielkiemu zaskoczeniu częstuje dzieci cukierkami - oczywiście w nagrodę za segregowanie makulatury.
12.Podziękowanie za wspólną zabawę.
15. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją społeczno-przyrodniczą.
- 29.10.2010
Temat zajęcia - „Wędrówka kropelki wody” - aktywność społeczno-przyrodnicza; rozpoznawanie stanów emocjonalnych: radość, smutek, złość, strach; wyrażanie emocji za pomocą mimiki, gestów, słów; poznawanie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami
Cel ogólny: 5-latki:
• Ćwiczenie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego (wiersza)
• Rozpoznawanie stanów emocjonalnych: radość, smutek, złość, strach
• Wzbudzanie refleksji nad własnym zachowaniem (rozumienie, że nasz nastrój wpływa na zachowanie wobec innych)
• Próby przedstawiania mimiką, gestem i słowem wybranych emocji
• Kształtowanie wyobraźni dziecka
• Poznawanie sposobów radzenia sobie z własnymi emocjami
• Poznawanie zapisu graficznego wyrazów: złość, radość, smutek, strach
Cel operacyjny: 5-latki:
• dziecko potrafi uważnie wysłuchać utwór literacki
• dziecko potrafi nazwać określone stany emocjonalne
• dziecko rozumie, że jego zachowanie wpływa na zachowanie innych osób
• dziecko potrafi wyrazić za pomocą gestu, mimiki i słowa wybrane stany emocjonalne
• dziecko rozpoznaje zapisane wyrazy: złość, radość, smutek, strach
Metody pracy z dziećmi:
• rozmowa
• naśladownictwo
• tłumaczenie
• instrukcja
• pokaz
• odtwarzanie
Formy pracy:
• Praca indywidualna
• Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
• 4 emblematy nastrojów: radość, smutek, złość, strach
• Ilustracja przedstawiająca zdarzenie, któremu towarzyszą wybrane emocje
Przebieg zajęć:
1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Deszczowe chmury” - dzieci poruszają się w rytm tamburynu, machając paskami granatowej bibuły - podczas przerwy w grze układają z bibuły na podłodze kształt chmury - dźwięki tamburynu są sygnałem do ponownego ruchu
2. Słuchanie opowiadania G. Walter „Historia podróży człowieka w kropli deszczu” Człowiek w kropli deszczu jest malusieńki; wygodnie mieści się w deszczowej kropli i tam najchętniej przebywa. Wiem z całą pewnością, że w każdej deszczowej chmurze leci przynajmniej jeden taki ludzik. Dowiedziałam się o tym od Kapka - człowieka z kropli deszczu. Jak go poznałam? Było to tak. Poszłam na spacer. Nagle zaczęło padać. Wyciągnęłam rękę i chwytałam kroplę deszczu, w tej kropli siedział właśnie Kapek. Wydostał się z kropli i wesoło zachichotał, a potem cienkim głosikiem opowiedział mi swoją przygodę, którą przeżył podczas podróży. Najpierw żeglował wysoko w powietrzu w kropli deszczu. Przyjemnie huśtał się tam i z powrotem i przyglądał, jak nadchodziło coraz więcej kropli wody. Gęsto się skupiały i utworzyły bufiastą chmurkę, co Kapek mógł dokładnie obserwować. W końcu chmurkę te pochwycił wiatr i popędził daleko nad ziemię. Nasz ludzik przemieszczał się razem z nią, oglądając z góry rozległ krajobraz: lasy, łąki, pola, wsie i miasta. Jego biały obłoczek stawał się coraz większy, gdyż wciąż dołączały do niego nowe krople wody. Wkrótce wiatr przybrał na sile i pognał dużą już chmurę przed siebie. Kapek dostał niemal zawrotu głowy, gdyż jego kroplą trzęsło na wszystkie strony. Kapek już niczego nie widział, wokół niego było teraz zupełnie ciemno. Jednak to go nie zaniepokoiło. Wiedział, że chmura stanie się chmurą deszczową wkrótce zacznie padać. Wreszcie przyszła ta chwila. Chmura deszczowa nie mogła dłużej utrzymać nagromadzonych w nadmiarze kropli wody; wypuściła je i …zaczął padać deszcz. Wszystkie krople spadły na ziemię, także ta z Kapkiem w środku. Fiuku! - z rozpędem zjechał na dół, jak na wspaniałej zjeżdżalni, wprost do mojej dłoni. Ale czy mógł znaleźć się gdzie indziej?
3. Rozmowa - dzieci próbują odpowiedzieć na pytanie nauczyciela - określają miejsce na ziemi, gdzie, według nich, zamiast na czyjąś dłoń, mógł spaść Kapek
4. Omówienie obiegu wody w przyrodzie z wykorzystanie obrazka Krople deszczu spadają wszędzie: na domy, lasy, góry, do jezior, rzek. Potem ogrzewa je słońce i woda zamienia się w parę wodną, która unosi się wysoko ku niebu. Wysoko w powietrzu jest chłodniej, kropelki pary zagęszczają się i znów przekształcają w pojedyncze krople wody, z których powstają chmury, a z nich woda, która ponownie jako deszcz spada na ziemię. - nauczycielka prezentuje przy pomocy ilustracji obieg wody - następnie dzieci samodzielnie próbują wytłumaczyć obieg wody w przyrodzie
5. Zabawa „Jak wygląda świat, kiedy pada deszcz?” - dzieci szukają szarości w najbliższym otoczeniu i w świecie przyrody, np. chmura, zając szarak, pióra gołębia, mysz, kamień itp.
6. Zabawa ruchowa „Kałuże” - dzieci poruszają się swobodnie pomiędzy szarfami - kałużami - rozłożonymi na podłodze - na uderzenie w bębenek każde dziecko wskakuje do szarfy i wytupuje rytm rymowanki: CHĘTNIE CHODZĘ PO KAŁUZY, BO JUŻ JESTEM DOSYĆ DUŻY - dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego swobodnego ruchu
7. Zakończenie - zabawa muzyczno-ruchowa „Pada deszczyk” - dzieci ilustrują ruchem treść usłyszanej melodii
Opracowała - Małgorzata Kucharska
16. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów:
wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją językową.
- 25.10.2010
Temat zajęcia - „Do domu, do domu” - aktywność językowa i literacka; rozwijanie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego oraz rozmowy na jego temat, interpretowanie utworu muzycznego poprzez dokonanie improwizacji ruchowej, skojarzenia ze słowem deszcz
Cel ogólny: 5-latki:
• Ćwiczenie umiejętności uważnego słuchania utworu literackiego (wiersza)
• Rozwijanie koncentracji uwagi
• Rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat
• Usprawnianie procesów myślowych poprzez wykonywanie zaproponowanych działań
Cel operacyjny: 5-latki:
• dziecko potrafi uważnie wysłuchać utwór literacki
• dziecko potrafi wypowiadać się na określony temat
• dziecko aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowych
• dziecko samodzielnie wymyśla skojarzenia do słowa deszcz
Metody pracy z dziećmi:
• rozmowa
• tłumaczenie
• pokaz
• aktywność ruchowa
• improwizacja ruchowa
Formy pracy:
• Praca w grupie
• Praca indywidualna
Pomoce dydaktyczne:
• Nagranie odgłosów padającego deszczu
• Ilustracje do wiersza
• Piłka
• Kolorowe kropelki deszczu
Przebieg zajęć:
1. Ćwiczenie słuchowe „Deszczowa muzyka” - improwizacja ruchowa - dzieci wysłuchują Preludium A-dur op. 28 nr 7 F. Chopina - po wysłuchaniu utworu dzieci wypowiadają się na temat nastroju wysłuchanej muzyki, określają, z czym im się kojarzy - następnie dzieci wykonują improwizację ruchową „taniec deszczowych kropelek” przy ponownych słuchaniu utworu, wczuwanie się w nastrój muzyki
2. Słuchanie wiersza E. Szelburg - Zarembiny „Do domu, do domu” - na tablicy umieszczone są ilustracje związane z wierszem „Do domu, do domu” Do domu! Do domu! Idzie chmura, ciemna, bura, duża. Ojej! Będzie burza! szumią, gną się, Skrzypią drzewa. Oj! Będzie ulewa! Już zagrzmiało, już błyska. Już i kropla… Deszczy pryska! Myk, do domu! Bliziutko. Skryliśmy się prędziutko. A za oknem, za drzwiami, woda płynie strugami.
3. Rozmowa - rozmowa z dziećmi, zwrócenie uwagi na intonację głosu nauczyciela podczas recytacji utworu Jak wyglądała chmura? Jak zachowywały się drzewa? Jakie oznaki wskazywały, że będzie padać? Dlaczego należy chować się przed deszczem? W jaki sposób płynęła woda za oknem? - nauczycielka wyjaśnia, w jakich miejscach nie powinno się chronić podczas burzy
4. Zabawa orientacyjno - porządkowa „Pomiędzy kroplami deszczu” - dzieci poruszają się w rytm tamburynu, omijając sylwety kropelek deszczu rozłożonych na dywanie - podczas przerwy w grze przykucają i podnoszą kropelkę do góry - pojawienie się akompaniamentu jest sygnałem do położenia kropli na dywanie i ponownego ruchu
5. Zabawa „Deszczowe skojarzenia” - dzieci siedzą w półkolu - nauczycielka rzuca do dzieci siedzących w półkolu piłkę - dzieci odrzucają piłkę i podają propozycję skojarzeń związanych z deszczem, np. parasol, kalosze, woda
6. Zakończenie - wspólne śpiewanie piosenki „Deszczyk” - podziękowanie za wspólna zabawę
Opracowała : Małgorzata Kucharska
17. Scenariusz zajęć dla grupy 5-latków z obszarów: wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną. - 27.10.2010
Temat zajęcia - „Kolorowe kalosze” - aktywność matematyczna; przeliczanie do 6, posługiwanie się liczebnikami porządkowymi w zakresie 6 przy określaniu cech charakterystycznych określonych kaloszy, dopełnianie do 6, dobieranie w pary
Cel ogólny: 5-latki:
• Rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie 6
• Rozwijanie umiejętności posługiwania się liczebnikami porządkowymi
• Rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej
Cel operacyjny: 5-latki:
• dziecko potrafi liczyć w zakresie 6 - podejmuje samodzielne próby obliczeń poprzez dopełnianie
• dziecko potrafi posługiwać się liczebnikami porządkowymi w zakresie 6
• dziecko dostrzega podobieństwa i różnice, sprawnie dobiera pary tych samych elementów
Metody pracy z dziećmi: • rozmowa • tłumaczenie • instrukcja • naśladownictwo • aktywności ruchowej • aktywne słuchanie muzyki
Formy pracy:
• Praca indywidualna
• Praca w grupie
Pomoce dydaktyczne:
• Sylwety kaloszy do pary
• Sylwety 6 dużych kaloszy o różnych kolorach i wzorach
• Paski papieru z naklejonymi sylwetami kaloszy
• tamburyn
Przebieg zajęć:
1. Zabawa ruchowa „Wiatraczki” - aktywne słuchanie muzyczki wg Batii Strauss - dzieci naśladują ruchy nauczycielki do utworu „Wiatraczki”
2. Zabawa „Szukamy pary” - nauczycielka układa przed dziećmi pomieszane sylwety kolorowych kaloszy w różne wzory - zadaniem dzieci jest dobrać je w pary i uzasadnić swój wybór
3. Zabawa „O którym kaloszu myślę” - nauczycielka przypina na tablicy 6 sylwet kaloszy - dzieci liczą kalosze a następnie umieszczają pod nimi kartoniki z odpowiednią liczbą kropek zgodnie z miejscem kalosza w szeregu - pod pierwszym kaloszem z jedną kropką, pod drugimi z dwiema itp., - dzieci opisują wygląd poszczególnych kaloszy - następnie nauczycielka opisuje wygląd poszczególnego kalosza - zadaniem dzieci jest wskazanie, o którym kaloszy myśli nauczycielka stosując liczebniki porządkowe: pierwszy, drugi, trzeci …
4. Zabawa orientacyjno - porządkowa „Pada deszcz” - dzieci poruszają się po Sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie - podczas przerwy w grze przykucają, stukają palcami o podłogę, naśladując padający deszcz i rytmicznie wypowiadają słowa „ Kiedy deszczyk pada, kalosze zakładam”
5. „Który to kalosz” - nauczycielka przypina w różnych częściach Sali obrazki kaloszy oznaczone kropkami od 1 do 6 - dzieci poruszają się po Sali w rytm tamburynu - podczas przerwy w grze dzieci słuchają, ile razy nauczycielka uderza w bębenek - dzieci odszukują obrazek z taką samą liczbą kropek jak liczba usłyszanych uderzeń i siadają pod nim
6. Dopełniamy do 6 - dzieci otrzymują paski papieru z różną liczbą naklejonych kaloszy (wyciętych przez nauczycielkę z kolorowego papieru) - zadaniem dzieci jest dokleić tyle kaloszy, aby wszystkich było 6
7. Zakończenie - podziękowanie za wspólna zabawę - śpiewanie piosenki „Deszczyk”
Opracowała: Małgorzata Kucharska
…………………………………………………………………………………….
18. W karnawale same bale - zajęcie z glottodydaktyki Konspekt zajęcia przeprowadzonego w dniu 19.01.2001 w Przedszkolu nr 189 w Warszawie.
Grupa dzieci pięcioletnich.
Temat: W karnawale same bale.
CELE:
- doskonalenie pamięci fonetycznej i wzrokowej
- doskonalenie syntezy sylabowej z utrudnieniami, syntezy fonemowej oraz analizy sylabowej i fonemowej (zadania dla dwóch poziomów)
- ćwiczenie umiejętności porównywania, rozpoznawania i identyfikowania liter, grup literowych i wyrazów
- usprawnianie aparatu mowy (ćwiczenia oddechowe, artykulacyjne i ortofoniczne)
- usprawnianie małej motoryki
POMOCE DYDAKTYCZNE:
Klocki "LOGO" dla każdego dziecka, rozsypanki sylabowe i fonemowe, obrazki do ćwiczeń grafomotorycznych, wyrazy na kartonikach, drewniane plakietki z literami, dywanik sylabowy i literowy, przybory rysunkowe, nagrania magnetofonowe i magnetofon.
ORGANIZACJA:
Dzieci siedzą w półkolu na dywanie, w czasie ćwiczeń graficznych przy stolikach.
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Wysłuchanie piosenki "Bal baloników".
- rozmowa wstępna
2. Układanie rozsypanek obrazkowych:
- sylabowych (II poziom)
- fonemowych (I poziom)
- układanie podpisów z klocków "LOGO"
- synteza sylabowa z utrudnieniami oraz synteza fonemowa
- analiza sylabowa i fonemowa
3. Ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne:
- "dmuchanie baloników"
- "pękający balonik"
4. Zabawa "Koktajl karnawałowy"
- wyszukiwanie różnic w podpisach, porównywanie z podpisami "balon", "maska", "kapelusz" (salon, bilon, baron, laska, miska, marka, Mateusz)
5. Zabawa ruchowa "Dywanik sylabowy i literowy".
- wyskakiwanie wyrazów podzielonych na sylaby i litery.
6. Rozwiązywanie rebusu: "Na balu jemy pączki i faworki".
7. Usprawnianie małej motoryki:
- zgniatanie kulek z papieru ( "pączków")
- wywijanie papierowych faworków
8. Ćwiczenia artykulacyjne, oddechowe i ortofoniczne.
- "jedzenie pączków", oblizywanie się
- przekładanie cukierków w buzi
- "dmuchanie baloników"
- "dziurawy balonik" (przedłużanie głoski s)
9. Zabawa ruchowa
- wyszukiwanie obrazków z podpisami: "balon", "maska", "kapelusz" przy muzyce.
10. Praca grafomotoryczna
- rysowanie ruchem ciągłym, ozdabianie balonów, masek i kapeluszy.
19. Konspekt zajęcia z glottodydaktyki "Bal karnawałowy" Konspekt zajęcia przeprowadzonego dla studentów glottodydaktyki w dniu 24.01. 1996.
Grupa dzieci sześcioletnich.
TEMAT: BAL KARNAWAŁOWY.
CELE:
-doskonalenie syntezy i analizy głoskowej wyrazów
-doskonalenie umiejętności szybkiego rozpoznawania liter
-kształcenie umiejętności prawidłowego wybrzmiewania głosek i ślizgania się z głoski na głoskę
POMOCE DYDAKTYCZNE: karnety na bal, maski: misia, morsa, sarny i syreny, opaski z literami: s, y, r, e, n, a, wycięte baloniki z literami, klocki LOGO, rysunki balonów do rysowania jednym ruchem ręki z podpisem balony.
ORGANIZACJA: dzieci podzielone na zespoły siedzą w półkolu na dywanie.
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Zagadka - Drewna kawał lub zabawa .
- rozdanie dzieciom karnetów na bal z napisem BAL na pierwszej stronie i obrazkami oraz napisami BALON, KORONA, MASKA (III, II, I p.) wewnątrz.
-rozmowa na temat balu karnawałowego.
2.Synteza fonemowa wyrazów: balon, korona, maska (z utrudnieniami)
-układanie wyrazów z klocków LOGO
-analiza fonemowa dokonywana przez dzieci (dla I i II p. z utrudnieniami)
3. Dmuchanie balonów na bal - ćwiczenie oddechowe.
4. Zabawa „Przebieramy się na bal”. Wybrana czwórka dzieci zakłada maski i bierze rekwizyty (miś, mors, sarna, syrena).
5. „Żywe podpisy” - wspólne układanie i wybrzmiewanie wyrazu syrena (dzieci „literki” ustawiają się w kolejności podanej przez nauczycielkę)
-wspólne wybrzmiewanie (przedłużanie) wskazanych liter (ślizganie się z głoski na głoskę)
-zabawa „Znajdź swój balon” przy piosence „Bal baloników”.
III poziom-szuka zielonych baloników z literami: m, i, ś
II poziom-żółtych z literami: m, o, r, s
I poziom-czerwonych z literami: s, a, r, n, a
-dzieci ustawiają kolejno „żywe podpisy”, ślizgają się z głoski na głoskę.
6. Pokaz rysunku balona do kreślenia jednym ruchem ręki.
-kreślenie po śladzie.
20. Konspekt zajęcia z glottodydaktyki "Zwierzęta leśne". Konspekt zajęcia przeprowadzonego dla studentów glottodydaktyki i nauczycieli przedszkoli warszawskich w dniu 12.01.1996.
Grupa dzieci sześcioletnich.
Temat : Zwierzęta leśne
CELE:
-doskonalenie syntezy i analizy fonemowej ( głoskowej) wyrazów
-ćwiczenie umiejętności szybkiego rozpoznawania liter i sylab
-doskonalenie syntezy fonemowej na bieżąco tj. dołączania nowo posłyszanego fonemu i tworzenie logotomu
-doskonalenie techniki kreślenia liter po śladach
Dla pierwszego poziomu:
-utrwalanie syntezy i analizy fonemowej wyrazów zawierających litery niepodstawowe
-doskonalenie techniki czytania płynnego
POMOCE DYDAKTYCZNE:
Klocki LOGO dla każdego dziecka, plansze z literami, sylabami, wyrazami, rozsypanki fonemowe i sylabowe, suwaki sylabowe, ilustracje zwierząt, rebus obrazkowo - literowy, koperty z zadaniami, tekst do czytania, obrazek do rysowania jednym ruchem ręki, ołówki, kredki.
ORGANIZACJA:
Dzieci podzielone na zespoły oznaczone serduszkami w trzech kolorach siedzą w półkolu na dywanie.
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
WSTĘP
Rozmowa na temat listu znalezionego przez nauczycielkę. Czytanie tekstu listu przez dzieci z pierwszego poziomu -
Pomocy! Zgubiłem w lesie swój dziennik.
Pomożecie mi go odnaleźć, gdy rozwiążecie kolejne zadania.
Szukajcie koperty numer 1.
Powodzenia! Tiki.
-zabawa ruchowa „W lewo, w prawo, do przodu, do tyłu „ - szukanie koperty.
KOPERTA 1
1. Układanie rozsypanek fonemowych
( III poziom - sowa )
( II poziom - żaba )
( I poziom - tarpan )
2.Synteza fonemowa podawana przez nauczycielkę
(III p.-z 1 klaśnięciem)
(II p.-z 2klaśnięciami)
(I p.-z 3 klaśnięciami)
3.Układanie wyrazów z klocków LOGO, analiza fonemowa ( dla II i I p. z utrudnieniami )
4. Podział wyrazów na sylaby, wyskakiwanie na leżącej tablicy.
5.Wyszukiwanie sylab ( III p. wa, II p. ba, I p. - pan ) w podanych wyrazach: waga, wazon, waliza, mowa, głowa, bagaż, baran, banan, baba, balon, baton, panadol, pancerni, tulipan.
6. Zabawa ortofoniczna Żaby, sowy, tarpany - naśladowanie głosów zwierząt: kum, rech, rade, uhuhu, kląskanie.
7. Zabawa ruchowa - na sylabę ża: żaby skaczą po łące
- na sylabę so: sowy latają po lesie
- na sylabę tar: koniki podskakują
8 . Pokaz „zaczarowanego” hasła:
DZIWAĘBAKPANUŻEJLEŃĘ
ZBRYA
PCZOLMAOAC
-wykreślenie z hasła drugich sylab z wyrazów: sowa, żaba, tarpan
9. Odczytanie i przypięcie podpisów do obrazków:
-młode sowy
-żaba
-tarpan
KOPERTA 2
1. Wykreślenie litery p z wyrazów:
(III p. jepże)
(II p. jepppppleń)
(I p. żpupbprpy)
2. Układanie wyrazów z klocków LOGO.
3. Odgadywanie słów z układu artykulatorów.
4. Analiza fonemowa.
5. Zabawa dydaktyczna - układanie napisu ze wskazanych sylab - leń żuje.
6. Wykreślanie z hasła drugiej sylaby z wyrazów: jeże, jeleń, żubry.
7. Odczytanie i przypięcie podpisów do obrazków:
-młode jeże
- jeleń
-żubry
KOPERTA 3
1.Układanie rozbitych liter:
(III poziom - a)
(II poziom - p,u,cz)
(I poziom - ch)
2.Ustawianie „żywego” podpisu - wybrzmiewanie przez dzieci ułożonych liter, synteza wyrazu „puchacz”.
3. Wykreślenie z hasła ostatniej litery z wyrazu „puchacz”.
4. Odczytanie i przypięcie podpisu „puchacz”.
KOPERTA 4
1. Podanie przez nauczycielkę głosek do wyszukiwania liter w klockach LOGO (kliw) .
2. Próby ułożenia z klocków znanego dzieciom wyrazu (wilk).
3. Rozwiązywanie rebusu Uwaga za drzewami stoi myśliwy. Włóż kochanie okulary, w okolicy stoi jedynie strach na wróble.
4. Wykreślanie z hasła trzeciej litery z wyrazu „wilk”.
5. Przeczytanie i przypięcie wyrazu „wilk”.
KOPERTA 5
1. Układanie z rozsypanek sylabowych (III i II p.) i suwaków sylabowych (I p.) wyrazów:
(III p.: pomidor)
(II p.: cebula)
(I p.: kapusta , pomidor i cebula)
(Magda: dziupla)
2. Synteza sylabowa z utrudnieniami podawana przez nauczycielkę (pomidor, cebula, kapusta, dziupla)
3. Analiza sylabowa z utrudnieniami.
4. Układanie wyrazów zaczynających się sylabami: po, pu, bu np.: pole, pusto, buty.
5.Synteza na bieżąco (zabawa ruchowa) - dobieranie do sylab : pa, ba, da głosek: n, s, l, r, m. Tworzenie logotomów np.: bam i wyrazów n.: pan, pas, pal, bal, bas, bar, dam, dal, dar.
6. Wykreślanie z hasła litery która dwa razy powtarza się w wyrazie kapusta.
7. Odczytanie hasła końcowego „DZIĘKUJĘ ZA POMOC”.
ZAKOŃCZENIE
- Odczytanie znalezionego dziennika TIKIEGO:
Młode sowy pokryte są szarym puchem. Dorosłe polują w nocy na gryzonie i małe ptaki.
Żaba moczarowa je owady, pająki i dżdżownice. Zapada w sen zimowy.
Tarpan to mały, dziki konik. Od niego pochodzą konie arabskie, Żubry żyją tylko
w rezerwatach. To największe ssaki Europy.
Jeże przesypiają chłodną porę roku. Jedzą owad, małe płazy, gady i ssaki.
Jeleń jest bardzo czujny. Je trawę, zioła, młode pędy i liście, a zimą igliwie i korę drzew.
Puchacz jest olbrzymem wśród sów. Poluje nocą na ptaki, myszy, króliki i jaszczurki.
Wilk to drapieżnik. Atakuje nocą sarny, jelenie, dziki, a nawet łosie.
-Rysowanie lisa bez odrywania ręki (po śladzie). Pisanie po śladzie wyrazu lis
21. Marzec czarodziej - zajęcie z glottodydaktyki Konspekt zajęcia przeprowadzonego dla studentów glottodydaktyki i nauczycieli przedszkoli warszawskich w dniu 20.03.1998.
Prowadząca: Dorota Sękowska
Grupa dzieci pięcioletnich.
Temat: Marzec czarodziej.
CELE:
- doskonalenie pamięci fonetycznej i wzrokowej
- doskonalenie syntezy logotomowo-fonemowej, fonemowo-logotomowej i fonemowej (dzieci z pierwszego poziomu)
- uświadomienie istnienia czterech wariantów litery na oznaczenie tego samego fonemu
- ćwiczenie umiejętności porównywania, rozpoznawania i identyfikowania liter i grup lite¬rowych o podobnych kształtach
- ćwiczenie pisania liter po śladach z zachowaniem właściwej drogi kreślenia
POMOCE DYDAKTYCZNE:
Klocki "LOGO", rozsypanki fonemowe, pudełka z niespodziankami, duże makiety klocków "LOGO" ( s , ś , sz ), wzory do rysowania jednym ruchem ręki z podpisami, ołówki, flamastry, "Kreślę i łączę litery", chmurki do ćwiczeń oddechowych, ścieżki literowe.
ORGANIZACJA:
Dzieci podzielone na zespoły, siedzą w półkolu na dywanie, w czasie zajęć graficznych przy stolikach.
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Wysłuchanie piosenki "Rok na karuzeli".
- rozmowa wstępna
2. Szukanie niespodzianek wiosny przy piosence " Marzec czarodziej" i odgadywanie ich prawdziwego znaczenia ( kotki, pączki, myszka, słońce, sasanki).
3. Doskonalenie syntezy logotomowo - fonemowej i fonemowo logotomowej.
- zabawa Pokaż mi: słońce, kotki....
4. Ćwiczenia artykulacyjne ( wydłużanie głosek s, ś, sz ).
-syczymy jak zaskroniec -ssssssss ..........
- szumimy jak wiatr szszszszszsz...........
- świszczemy jak halny - śśśśśśśśśś .........
5. Pokaz makiet klocków "LOGO" z literami s, ś, sz.
- omówienie czterech wariantów każdej litery.
6. Zabawa ruchowa "ścieżki literowe ", przy piosence "Wiosenny mazurek ".
- ćwiczenia oddechowe: odganiamy deszczowe chmury
- przechodzenie po kamieniach z literami: s, ś, sz ( według pokazu nauczyciela )
7. Synteza fonenowa (pierwszy poziom) i fonemowo-logotomowa (drugi poziom): układanie rozsypanek fonemowych ( sasanki, słońce, myszka, deszcz, ślimak, krokus, szarotka ).
8. Zabawa "Marcowa zupa ": ćwiczenie pamięci fonetycznej i wzrokowej.
- losowanie klocków "LOGO" ( s, ś, sz ) wyszukiwanie ich w swoich rozsypankach
- gotowanie" marcowej zupy - wrzucanie do rondelka klocków z literami ( fonemy podaje nauczyciel)
9. Pokaz kreślenia liter: s, ś, sz.
- kreślenie liter w Kreślę i łączę litery" ( palcem i ołówkiem )
10. Dla chętnych dzieci kreślenie konturów ślimaka, myszki, słońca, krokusa ( bez odry¬wania ręki).