Osiem spotkań poewangelizacyjnych

Konspekty dla animatora

Wydanie drugie

Światło-Życie Lublin 1998

Diakonia Ewangelizacji Ruchu Światło-Życie

Imprimatur, Kraków, dnia 31 marca 1981, L 537/81 Stanisław Smoleński, sufragan

ks. Stefan Marszowski, kanclerz Kurii Metropolitalnej

Ogólne wprowadzenie metodyczne

I. Animator

Pomagać innym wzrastać w Chrystusie - to wielki przywilej!

Jednakże łączy się z nim odpowiedzialność, która może być dla ciebie problemem, jeśli przedtem nie prowadziłeś zajęć w grupie. Celem tego podręcznika jest dokładne podanie, w jaki sposób przeprowadzać każde spotkanie; da ci on też pewność siebie w przeprowadzaniu zajęć.

Podręcznik składa się z ogólnego wprowadzenia metodycznego oraz ze szczegółowych konspektów spotkań. Wprowadzenie ogólne pomoże ci zrozumieć cel całej serii spotkań. Następnie w całości opiszemy każde spotkanie łącznie z instrukcjami dla prowadzącego, pytaniami i wskazów­kami do dyskusji.

Prowadzący spotkanie, musisz ponadto mieć przy sobie Notatnik uczestnika z wypisanymi odpowiedziami na pytania.

Korzystając z tych pomocy - jeżeli zachowasz postawę pokorną i będziesz miał wiarę, która mówi: "Boże, dziękuję Ci z góry za wzrost duchowy, którego udzielasz uczestnikom mojej grupy" - możesz prowa­dzić te zajęcia z pewnością uzyskania dobrych wyników.

Twoje przygotowanie do każdego spotkania obejmuje:

l. Codzienną modlitwę za poszczególne osoby z twojej grupy.

2. Codzienne dziękowanie Bogu z góry za to, czego nauczy was wszystkich.

3. Przestudiowanie cytatów i przygotowanie odpowiedzi na pytania z każdego spotkania. Dobra znajomość odpowiednich miejsc w Piśmie św. i odpowiedzi na pytania z Notatnika pomoże ci w uzyskaniu większej pewności siebie w trakcie rozmowy.

5

Uwagi o pracy w grupach

Dla każdej części spotkania zastosowany jest następujący schemat:

l. Wprowadzenie przez przeczytanie grupie uwag wstępnych.

2. Dialog z grupą przez pytania i odpowiedzi:

1. Czas na sprawdzenie wskazanych fragmentów z Pisma św. i napisanie odpowiedzi na pytania postawione w Notatniku;

2. oraz kierowanie do poszczególnych osób prośby o podziele­nie się swymi odpowiedziami z resztą grupy, aż do uzyska­nia całkowitej i prawidłowej odpowiedzi.

3. Podsumowanie spotkania, zastosowanie w życiu prawd i praw poznanych na spotkaniu.

Ta metoda pracy w trzech etapach ma następujące zalety:

l. aktualizuje możliwości członków grupy;

2. zachęca każdego raczej do indywidualnego przemyślenia odpo­wiedzi niż do oczekiwania na podanie wniosków przez innych;

Ogólne wprowadzenie metodyczne

II. Cele grupy poewangelizacyjnej

1. Uświadomić każdemu, co to znaczy stać się nowym człowiekiem, czyli autentycznym i żywym chrześcijaninem.

Musisz być wyczulony na indywidualne postawy i podkreślać różnicę między kimś, kto tylko zna studiowany materiał, a kimś, kto czyni go zasadą swojego postępowania.

2. Uświadomić każdemu, że posiada wiarę konieczną do zbawienia. Wielu ludzi nie jest pewnych swego stosunku do Boga. Po czterech spotkaniach ewangelizacyjnych każda osoba w twojej grupie powinna już umieć wyrazić swój osobisty stosunek do Chrystusa. Powinna też rozu­mieć, że jej zbawienie zależy przede wszystkim od wiary i zaufania Chrystusowi. Zbawienie bowiem nie jest dziełem człowieka i jego dob­rych uczynków, chociaż wiara rodzi owoce dobrych uczynków i domaga się ich.

3. Wprowadzić każdego członka grupy na drogę wzrastania w życiu chrześcijańskim.

W trakcie 8-tygodniowego kursu członkowie twojej grupy poznają zasady chrześcijańskiego wzrostu oraz życia napełnionego Duchem Świę­tym. Poza tym nauczą się, jak studiować słowo Boże i żyć nim.

III. Metoda pracy

W proponowanej metodzie pracy animator jest raczej prowadzącym rozmowę niż nauczycielem. Zachowując taką postawę, pozwala grupie uczyć się bezpośrednio z Pisma św. Daje ono odpowiedzi, jakich człon­kowie grupy potrzebują. Sięgając codziennie do Pisma świętego, mogą uczyć się sami, bez nauczyciela. Dzięki temu wchodzą na drogę wzrostu chrześcijańskiego.

Zadaniem animatora jest wprowadzenie tematu, pomoc grupie w udzielaniu odpowiedzi na pytania oraz podsumowanie omawianego tematu.

W tej metodzie cala praca pisemna jest wykonywana w trakcie spot­kania. Każde spotkanie trwa l godzinę. Pojawiające się dodatkowe zagad­nienia należy omawiać poza spotkaniem w grupie.

pomaga członkom grupy wyrażać się jasno;

stwarza swobodną atmosferę zajęć - prowadzący i uczestnicy mogą wyrażać swoje prawdziwe odczucia, pytania i potrzeby;

umożliwia prowadzącemu stwierdzenie czy członkowie grupy naprawdę się uczą czy nie (mała liczba osób w grupie i natychmiastowa ich reakcja);

6. nie wymaga wysokich kwalifikacji animatora.

3.

4.

5.

IV. Dodatkowe uwagi o pracy w grupach

l.

Grupa powinna liczyć od 3 do 12 osób. Przygotuj odpowiednią ilość miejsc siedzących tak, aby wszyscy uczestnicy siedzieli

twarzą do siebie.

Postaraj się, aby dostępne były potrzebne materiały: egzemplarze Pisma św., Notatniki, długopisy, ołówki ...

Ponieważ jesteś prowadzącym zajęcia, a nie nauczycielem, zredukuj swoje uwagi do minimum i do konkretów. Zachęcaj

2.

3.

6

Ogólne wprowadzenie metodyczne

członków grupy, aby oni głównie odpowiadali na pytania, i to zarówno z Notatnika, jak i na zadawane przez innych.

4. Kiedy przechodzisz do pytań, proś konkretne osoby o odpo­wiedz na pytanie. Jeśli ktoś ma trudności, pomóż mu lub poproś innych, aby mu pomogli. Pochwal za dobrą odpowiedz. Powiedz coś pozytywnego, nawet jeśli ktoś sformułuje błędną odpowiedz, aby zachęcić go do odpowiedzi na następne pytania.

5. Jeśli ktoś dojdzie do błędnych wniosków, to pozwól, by inni z grupy go poprawili. Jeśli cała grupa wyciąga błędny wniosek, to raz jeszcze przeczytaj odpowiedni tekst z Pisma św. i sam podaj odpowiedz.

6. Jeśli ktoś zada pytanie, które nie jest istotne dla omawianego tematu, powiedz mu taktownie, że najlepiej byłoby nie tracić na to czasu na spotkaniu, ale że po spotkaniu chętnie do tego za­gadnienia wrócisz.

Spotkanie l

Chrześcijańska pewność i nowe życie

Część wprowadzająca

7. Szybko powróć od nieistotnych dyskusji do tematu stawiając po­nownie pytanie wyjściowe lub następne.

8. Aby dyskusje nie opierały się tylko na racjonalnych argumen­tach uczestników, przypomnij, że rozważacie to, co mówi na konkretny temat Pismo św. Nie sądź, że każdy musi się zgodzić z innymi pod każdym względem.

9. Spotkania są zaplanowane na 1 godzinę. Jeśli spotkania odby­wają się np. w mieszkaniu prywatnym, to trzeba będzie więcej czasu na rozmowy towarzyskie, herbatę itp.

l. Przywitaj każdego, gdy wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś niektórych z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w czasie poprzed­nich czterech spotkań.

3. Rozdaj" Notatniki ośmiu spotkań poewngelizacyjnych " tym, którzy ich potrzebują i sprawdź, czy każda osoba ma Pismo św.

2. Rozpocznij spotkanie modlitwą:

"Ojcze, dziękuję Ci, że dałeś nam swoje słowo, abyśmy dowiedzieli się o Twojej miłości względem nas. Prosimy, abyś nami kierował i pokazał nam swoją prawdę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen".

Część główna

Wstęp

5. Powiedz:

Chciałbym zacząć spotkanie od przeczytania krótkiego wstępu do niego. Proszę, otwórzcie swoje notatniki przy temacie tego spot­kania. Brzmi on: Chrześcijańska pewność i nowe życie. Gdy będę czytał, proszę, abyście śledzili tekst w swoich notatnikach.

6. Przeczytaj: .

Podstawą pewności wiary chrześcijańskiej jest wyjątkowe życie Chrystusa. Jego śmierć na krzyżu i fizyczne zmartwychwstanie dowodzą, że był On obiecanym przez Boga w Starym Testamencie Mesjaszem, Zbawicielem świata. Wierzyć w Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela świata, to wierzyć w żywą Osobę. Ludzie często pytają:

"Co znaczy wierzyć"? Ewangelia św. Jana często nazywana jest

8

Spotkanie /. Chrześcijańska pewność i nowe życie

Chrześcijańska pewność

Przeznacz 6 minut na wykonanie tego zadania. Bądź gotowy pomóc każdemu, kto może mieć trudności z odnalezieniem tekstów.

9

Ewangelią wiary. Słowo "wierzyć" pojawia się w niej wiele razy. Rozdział 20, wiersz 31 wyraża cel tej księgi: "Te zaś [znaki, które uczynił Jezus] zapisano, abyście uwierzyli, że Jezus jest Mesjaszem Synem Bożym, abyście wierząc mieli życie w imię Jego". Wiara u św. Jana oznacza relację naszą do Osoby Jezusa, zawierającą uzna­nie prawdy, że On jest Mesjaszem, Synem Bożym, oraz ufność i za­wierzenie Mu, jako swojemu Zbawcy.

7. Potem powiedz:

W czasie tej serii spotkań chcemy prześledzić kilka tematów i poznać, co Bóg mówi o nich w swoim słowie. Najlepszą metodą do osiągnięcia tego celu będzie stawianie pytań i odnajdowanie w Piś­mie świętym tego, co Bóg mówi.

Będziemy studiować w następujący sposób: przed każdą częścią przeznaczymy kilka minut na indywidualne odczytanie pytań, wy­szukanie na nie odpowiedzi w Piśmie świętym, i zapisanie naszych odpowiedzi. Potem będziemy dzielić się i rozmawiać o tym, co zna­leźliśmy. Jeśli ktoś ma kłopot ze znalezieniem jakiejś księgi w Piś­mie świętym, to może zajrzeć do spisu ksiąg biblijnych umiesz­czonego na początku każdego egzemplarza Pisma świętego. Może­my teraz wszyscy zajrzeć do tego spisu.

Daj min/tę na odnalezienie spisu i potem powiedz:

Jeśli komuś nadal będzie trudno odnaleźć właściwą księgę, to proszę powiedzieć, ja pomogę znaleźć. Zawsze lepiej jest przeznaczyć kilka sekund na przejrzenie spisu, niż tracić dużo czasu na przewracanie kartek.

9. Potem powiedz: . .

Przedyskutujemy teraz to, co odkryliśmy. Poproszę niektórych z was, aby podzielili się tym, co napisali. Jeśli ktokolwiek zechce coś dodać lub jeśli ktoś będzie miał jakieś pytal1la, proszę się nie krępować i zabrać głos.

10.

Zapytaj:

N., co trzeba uczynić, aby stać się dzieckiem Bożym (chrześcijaninem)?

N., z kogo trzeba się narodzić, aby być synem Bożym?

N., co posiada ten, kto wierzy w Jezusa Chrystusa.

Pozwól osobie odpowiedzieć i potem zadaj pozostałą część pytania: i czego on dostępuje?

11. Powiedz:

Przedyskutujmy to jeszcze przez chwilę. W jaki sposób my, grzesz­nicy, możemy dostąpić odpuszczenia grzechów? Co o tym myślisz N.?

Pozwól jemu odpowiedzieć i zapytaj kogoś innego:

A co ty myślisz?

Pozwól jemu odpowiedzieć i każdemu, ktokolwiek będzie miał coś do powiedzenia, coś do dodania.

A. Chrześcijańska pewność

12. Potem powiedz: .

Odpowiedź znajdujemy przy następnym pytaniu. N., co Chrystus uczynił z naszymi grzechami?

8. Powiedz:

Teraz poświęcimy kilka minut, aby odpowiedzieć na pierwsze cztery pytania dotyczące chrześcijańskiej pewności. Każdy przeczyta pytanie, pomyśli o możliwych odpowiedziach, poszuka odpowiedniego tekstu w Piśmie świętym, przeczyta go i napisze swoją odpowiedź w notatniku. Przeznaczymy na to ok. 5-6 minut. Gdy wszyscy odpo­wiedzą na wszystkie cztery pytania, przedyskutujemy nasze odpo­wiedzi.

13.

Powiedz:

Ponieważ Chrystus wziął na siebie nasze grzechy, poniósł karę, na którą my zasłużyliśmy, dlatego dostąpiliśmy odpuszczenia grzechów.

14. Zapytaj:

N., jaki to powinno mieć wpływ na nasze życie?

15.

Powiedz:

Dobrze, teraz poświęcimy parę chwil, aby Odpowiedzieć. na pozo­stałe pytania dotyczące chrześcijańskiej pewności. Używając swojego egzemplarza

10

Spotkanie /. Chrześcijańska pewność i nowe życie

Pisma świętego, niech każdy odpowie samodzielnie na pytania 5-8.

17.

Daj uczestnikom 7-8 minut na wykonanie tego zadania. Potem zapytaj:

N., co szczególnego charakteryzuje owce Jezusa?

N., jak Chrystus opisuje nasz stosunek do Niego w Ewangelii św.

Jana 10, 28-307

Do grupy: czy ktoś chciałby coś do tego dodać?

Jeśli nikt nie odpowiada i jeśli wydaje ci się, że jest jeszcze coś do dodania, zwróć się do kogoś słowami:

N., czy znalazłeś coś jeszcze?

N., według 1 J 5, 12, kto może mieć życie wieczne?

N., co czyni Chrystus według A p 3, 20?

N., czego Chrystus oczekuje od nas?

N., co to znaczy otworzyć drzwi Chrystusowi?

N., gdzie jest teraz Chrystus, skoro otworzyłeś Mu drzwi? Skąd o tym wiesz? (Ef 3, 17)

N., czym byłaby niewiara w to, że Jezus Chrystus wszedł w nasze

życie, kiedy zaprosiliśmy Go?

Powiedz:

Bóg jest miłującym Bogiem. On nie zostawił nas samych tutaj na ziemi, abyśmy martwili się i niepokoili o nasz stosunek do Niego i o naszą wieczność. Bóg zostawił nam swego Ducha, aby świadczył w naszych sercach, i swoje słowo, aby świadczyło naszym umys­łom, że jeśli składamy naszą ufność w Jezusie Chrystusie, Jego Synu, możemy być pewni, że jesteśmy Jego dziećmi.

16.

B. Nowe życie

]8.

Potem powiedz:

Skoro przyjęliśmy Chrystusa, rozpoczęliśmy nowe życie. Poświęćmy jeszcze kilka minut, aby dać odpowiedzi na pytania 1-3 pod punk­tem "Nowe życie".

Przeznacz 4 minuty na wykonanie zadania.

Nowe życie. Zastosowanie

11

19. Zapytaj:

N., co musi przeżyć człowiek, aby wejść do Królestwa Bożego?

20.

Przeczytaj: . .

Przy fizycznych narodzinach człowiek otrzymuje wiele rzeczy, których nie jest świadomy np. nazwisko, przywileje, majątek, miłość opiekę. Przy duchowych narodzinach, człowiek staje się synem Boga, otrzymuje życie wieczne, Boskie dziedzictwo, Bożą miłość i opiekę. Bóg dał nam to wszystko, ponieważ nas bardzo kocha. Dary Boga nie opierają się nigdy na zmiennych emocjach ludzkich, ale na Jego niezmiennym słowie.

21.

Zapytaj:

N., co otrzymaliśmy od Boga przy nowych narodzinach.

N., co znalazłeś w Ef 1, 7?

N., co napisane jest w Rz 5, l? i w Rz 3, 22?

N., co posiadamy jako dzieci Boże według Kol 1, 27?

N., jakie trzy rzeczy w naszym życiu świadczą o tym, że znamy Chrystusa?

Powiedz: .

Pismo święte różnymi słowami określa przyjęcie. Chrystusa: Jako nowe narodzenie, jako narodzenie z Ducha; stanie się dzieckiem Bo­żym i osobiste spotkanie Chrystusa, jako swojego Zbawiciela i Pana. To wszystko jest początkiem nowego życia - życia, w którym staje­my się częścią Bożej rodziny.

22.

Zastosowanie

23.

Potem powiedz: ... .

Teraz każdy z nas poświęci trochę czasu i odpowie na pytanie związane z zastosowaniem (1-6). Wpierw każdy pomodli się, aby odpo­wiedział na nie szczerze. Poproś więc Boga, aby wskazał ci, co Jest prawdą w odniesieniu do ciebie.

Przeznacz 3-4 minuty na wykonanie tego zadania.

Zapytaj grupy: Czy ktoś .chciałby podzielić się tym , co odpowiedział na ostatnie pytanie? Jakie zmiany zauważyłeś w swoim życiu.

12

Spotkanie /. Chrześcijańska pewność i nowe życie

Pozwól kilku osobom podzielić się. Jeśli nikt nie odpowiada, wy­wołaj kogoś pytając:

Czy możesz podzielić się tym, co napisałeś? Zapytaj:

Spotkanie 2

Czym jest nowe życie chrześcijańskie

Czy ktoś ma jakieś pytania odnośnie do naszej pewności nowego życia w Chrystusie?

Zrób przerwę i przedyskutuj, jeśli czas na to pozwoli.

24. Powiedz:

Jeśli ktokolwiek ma jeszcze wątpliwości w sprawie pewności swej wiary, chciałbym porozmawiać z nim po spotkaniu.

Zakończ spotkanie modlitwą:

Panie Boże, dziękujemy Ci za to, że w Jezusie mamy życie wieczne. Dziękujemy Ci, że nas tak bardzo miłujesz. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Część wprowadzająca

25. Przypomnij zadanie do wykonania.

Ustal czas i miejsce następnego spotkania. Pożegnaj każdego z uczestników.

1. Przywitaj każdego, kto wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku Z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w czasie tygodnia. Przypomnij tym, którzy nie wykonali wyznaczonego zadania, aby zrobili to w nadchodzącym tygodniu.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Notatnik i Pismo św.

4. Rozpocznij spotkanie modlitwą:

Panie, dziękujemy Ci za to, że dałeś nam nowe życie w Jezusie Chrystusie; Dziękujemy Ci, że możemy już doświadczać tego nowe­go życia. Prowadź nas w czasie nauki. Przez Chrystusa, Pana nasze­go. Amen.

Część główna

5. Poproś grupę o otwarcie Notatnika w miejscu, gdzie zaczyna się spotkanie 2. Jako wprowadzenie przeczytaj: Spotkanie 2. Czym jest nowe życie chrześcijańskie.

Życie chrześcijanina zaczyna się od duchowego odrodzenia (J 3,

6. przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa i przez chrzest (Ef 2,.8-9). Życie chrześcijańskie jest osobistym codziennym związkiem między wierzącym a Chrystusem. Jest to życie przeżywane wiarą. Wiara to uznanie za prawdę tego wszystkiego, co w Ewangelii mówi Chrys­tus albo Ewangelia mówi o Chrystusie, i zaufanie Chrystusowi ­Zbawcy. Powierzamy z ufnością nasze życie Chrystusowi, ponieważ okazał się godnym zaufania przez swoje życie, swoją śmierć i zmar­twychwstanie oraz swoją trwałą obecność.

14

Spotkanie 2. Czym jest nowe życie chrześcijańskie

Nowe stworzenie. Nowy stosunek do Boga

15

Nowe stworzenie

nas uczynił. Bóg wyszedł ku nam z miłością, podczas gdy my byliś­my jeszcze w stanie buntu przeciw Niemu. Wiara oznacza zaufanie Bogu i aktowi Jego życzliwości, wyrażającemu się w poświęceniu Chrystusa za nas na krzyżu. Pismo św. mówi, że zbawienie nie pochodzi od nas, ponieważ nie zależy od tego, czy jesteśmy dobrzy lub źli. Zbawienie zależy wyłącznie od łaski Bożej. Pismo św. mó­wi, że zbawienie nie zależy od uczynków, ponieważ nie możemy nic zrobić, aby na nie zapracować. Cena jest zbyt wysoka: Jezus zapła­cił ją na krzyżu. Dlatego zbawienie jest dobrowolnym darem Boga.

6. Następnie powiedz:

Zajrzyjmy do słowa Bożego, aby sprawdzić, co mówi ono o naszym nowym życiu.

Posługując się Pismem św. odpowiedzmy na pytania 1-4.

Przeznacz kilka minut na napisanie odpowiedzi.

7. Następnie zapytaj:

N., kim jesteś jako chrześcijanin według 2 Kor 5, 17?

N., czy mógłbyś podzielić się z nami kilkoma osobistymi doświa­dczeniami dotyczącymi rzeczy starych w twoim życiu, które stały się nowymi?

N., czy mógłbyś nam powiedzieć, co Chrystus zmienił w tobie? Czy ktoś jeszcze chciałby się wypowiedzieć?

N., do czego Pismo święte porównuje to "nowe", które się stało w tobie?

N., kto był sprawcą twojego nowego narodzenia?

8. Powiedz:

Niech każdy otworzy Pismo św. - Ef 2, 8-9. Poproś kogoś z grupy o przeczytanie tych wierszy.

9. Zapytaj:

N., co uczyniliśmy, aby zasłużyć na ten dar? Jak ci się wydaje?

10. Powiedz:

Ten wiersz mówi, że jesteśmy zbawieni dzięki łasce i przez wiarę.

N., co oznacza twoim zdaniem słowo "łaska"?

N., co oznacza twoim zdaniem "wiara"?

II. Teraz objaśnij ten wiersz następującymi słowami:

Łaska oznacza najpierw przychylność, łaskawość, na którą nie moż­na zasłużyć, lub nie zasłużoną dobroć. Fakt, że jesteśmy zbawieni przez łaskę, oznacza, że zbawienie nie jest przez nas w jakiś sposób spowodowane. Jest to po prostu akt życzliwości Bożej wobec nas. Łaska oznacza potem także przemianę wewnętrzną człowieka jako skutek łaskawości Boga: wszystko co łączy się z uczynieniem nas dziećmi Bożymi. Wiara jest naszą odpowiedzią na to, co Bóg dla

Nowy stosunek do Boga

12. Kontynuuj rozmowę:

Spójrzmy teraz na nowy stosunek między nami a Bogiem. Jest on dziełem łaski Boga. Za pomocą Pisma św. odpowiedzmy na pytania 1-4.

Przeznacz na to 4-5 minut.

] 3. Następnie zapytaj:

N., jak nazywa nas św. Piotr?

N., czego, jego zdaniem, powinniśmy pragnąć?

] 4. Wyjaśnij, co oznacza" niesfałszowane duchowe mleko"?

Zwrot "niesfałszowanego duchowego mleka" można też przetłuma­czyć z greckiego, jako " niesfałszowanego mleka słowa". Piotr mówi przez to, że tak jak niemowlęta potrzebują i chcą mleka, aby mogły rosnąć, tak i my potrzebujemy i powinniśmy chcieć mleka duchowe­go, to jest słowa Bożego, abyśmy mogli wzrastać duchowo.

15. Kontynuuj pytania:

N., jak odpowiedziałeś na pytanie 2?

Do jakiej rodziny należymy teraz?

N., w czym teraz uczestniczymy jako członkowie nowej rodziny?

N., skąd wiemy, ze jesteśmy dziećmi Bożymi?

] 6. Objaśnij w następujących słowach:

Tak jak niemowlęta otrzymują naturę od swoich rodziców, tak i my, dzieci duchowe, otrzymaliśmy naturę Boga. Otrzymaliśmy prawość i świętość Boga. I tak jak niemowlęta muszą dorosnąć, zanim będą

Nowa motywacja. Nowy stosunek do ludzi.

23.

20.

21.

22.

24.

25.

16

Spotkanie 2. Czym jest nowe życie chrześcijańskie

w stanie wyrazić swoją naturę, tak i my, wzrastając duchowo, będziemy wyrażać coraz lepiej świętość i sprawiedliwość Chrystusa, które już posiadamy, ponieważ będą przejawiały się w naszym życiu.

Nowa motywacja

17. Mów dalej:

Spójrzmy teraz, co stało się z naszą motywacją. Odpowiedzmy na pytania 1-4 szukając pomocy we wskazanych fragmentach Pisma św.

Daj czas na odpowiedzi na pytania.

18. Następnie zapytaj:

N., co teraz powinno być motywem twego życia i działania?

N., kto lub co znajduje się teraz w centrum twego życia?

N., co stało się z naszą dawną naturą według Kol 3, 3?

N., co z tego wynika dla twoich dążeń?

19. Zachęć do dyskusji za pomocą pytania:

Jaka jest nasza dawna natura lub co ona oznacza waszym zdaniem?

Przeznacz 20 sekund na zastanowienie się i jeśli nikt nie zgłosi się na ochotnika do odpowiedzi, to zwróć się do jednej z osób Z nastę­pującym pytaniem:

N., co sądzisz o tym?

Zachęć do dyskusji mówiąc:

Czy ktoś chciałby coś dodać?

Następnie wyjaśnij pytanie następującymi słowami:

Nasza dawna natura jest tą, którą otrzymaliśmy od Adama, kiedy zostaliśmy poczęci i narodzeni. Jest to ta dążność w nas, która chce grzeszyć, buntować się i nie chce być posłuszna Bogu.

Kiedy Jezus stwierdza, że nasza dawna natura umarła, nie mówi, że nigdy więcej nie będziemy już grzeszyć, ale że przez swoją śmierć na krzyżu złamał moc grzechu nad nami. Nie musimy już grzeszyć. W miarę tego, jak koncentrujemy się coraz bardziej na Chrystusie i na Jego sprawiedliwości, stajemy się coraz bardziej Jemu podobni.

Nowy stosunek do ludzi

Przejdź do następnego tematu mówiąc:

Pismo św. mówi nam, że jako chrześcijanie mamy też nowy stosunek do ludzi. Poświęćmy kilka minut na to, aby odpowiedzieć na pytani 1-3.

Daj grupie czas, aby mogła zajrzeć do Pisma św. I napisać odpo­wiedzi.

Zacznij rozmowę w następujący sposób:

N., jaki jest nasz nowy stosunek do ludzi?

N., w jaki sposób ludzie poznają, że jesteśmy chrześcijanami?

N., co powinniśmy mówić naszym przyjaciołom?

Podsumuj spotkanie następującymi słowami:

Kiedy uwierzyliśmy w Chrystusa, stało się wiele rzeczy. Staliśmy się nowymi istotami, nawiązaliśmy nowy stosunek z Bogiem, otrzy­maliśmy nową motywację i nową energię do życia, a także nową miłość do ludzi.

Waszym zadaniem w tym tygodniu będzie powiedzieć komuś

o swoim nowym życiu w Chrystusie.

Następujące wiersze pomogą wam zrozumieć tej prawdy i we wzrastaniu. Znajdziecie je w waszych Notatnikach na końcu spotkania. SA to: 2 Kor 5, 17(do nauczenia się na pamięć) i J rozdz. 4-6 (do przeczytania).

Zapytaj:

Czy ktoś ma pytania dotyczące tematu, który omawialiśmy, lub swojego nowego życia w Chrystusie?

Omów je w miarę, jak pozwoli na to czas.

Zakończ spotkanie modlitwą:

Dziękujemy Ci, Ojcze, za nowe życie w Chrystusie, które nam dałeś. Dziękujemy za to, że coraz bardziej będziemy wzrastać w tym życiu, podążając za Tobą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ustal z grupą czas i miejsce następnego spotkania.

Pożegnaj grupę·

Spotkanie 3

Wzrastanie w życiu chrześcijańskim

Część wprowadzająca

l. Przywitaj każdego, gdy wchodzi do sali

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku Z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w minionym tygodniu. Przypomnij tym, którzy nie wykonali wyznaczonego zadania, aby zrobili to w następnym tygodniu.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Notatnik i Pismo św.

4. Zacznij modlitwą:

Panie, dziękuję Ci, że nie chcesz, abyśmy pozostawali nieletnimi dziećmi, ale pragniesz, abyśmy wzrastali na dojrzałych synów i cór­ki w Tobie. Dziękuję Ci, że pokazujesz nam, w jaki sposób możemy wzrastać w Imieniu Jezusa. Amen.

Część główna

5. Na wstępie przeczytaj:

Decyzja osobistego uwierzenia w Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela jest najważniejszą decyzją w życiu. Ten akt wiary rozpoczyna zupełnie nowe życie.

Tak jak życie fizyczne wymaga pokarmu, powietrza, odpoczynku i ćwiczenia, tak życie duchowe wymaga pewnych warunków do wzrostu i rozwoju.

To spotkanie dotyczy pięciu zasad wzrostu. Przestrzeganie ich za­pewnia wzrost ku dojrzałości duchowej w Chrystusie.

Spotkanie 3. Wzrastanie w życiu chrześcijańskim

21

Zasada pierwsza:

Musimy czytać Pismo święte

Daj chwilę czasu na znalezienie tego fragmentu. Powiedz:

Przeczytajmy z Ewangelii według św. Mateusza, rozdział 26, wier­sze 31-46 i 57-75.

N., czy mógłbyś przeczytać wiersze 31-46, a ty N., wiersze 57-75?

13. Przeczytaj:

Modlitwa jest rozmową z Bogiem i wychwalaniem Go jako naszego kochającego Ojca niebieskiego. Niewiele przeżyć może równać się z modlitwą, jeżeli chodzi o napełnienie chrześcijan mocą i stawianie ich ponad problemami. Często brak charakteru, czyli trwania woli przy zasadach, spowodowany jest brakiem modlitwy. Gdy modlitwa przychodzi z trudem, wtedy NAJUSILNIEJ trzeba się modlić? Przestudiujmy powyższy urywek i odpowiedzmy na pytania 1-5.

6. Powiedz:

Otwórzmy nasze Pismo święte na Liście św. Jakuba 1, 18-27.

Przeznacz chwilę czasu na znalezienie tego fragmentu. Poproś:

N., czy mógłbyś przeczytać wiersze 18-27?

7. Przeczytaj:

Nie chcielibyśmy obywać się bez jedzenia przez tydzień czy nawet dzień. Pokarm fizyczny jest konieczny do fizycznego życia. Bez pokarmu stajemy się słabi, a w końcu chorujemy. Brak pokarmu duchowego powoduje te same skutki w naszym życiu duchowym.

8. Powiedz:

Poświęćmy kilka chwil na odpowiedzi na pytania 1-3 związane z zasadą l.

Przeznacz na to 3-4 minuty.

Zasada druga:

Musimy się modlić.

14. Zapytaj:

N., co Jezus polecił swoim uczniom?

N., dlaczego to polecił?

N., dlaczego Piotrowi nie udało się oprzeć pokusie?

N., dlaczego Jezus miał moc, aby przyjąć kielich męki z rąk Ojca?

N., jaki był skutek tego, że Piotr się nie modlił?

N., jak często mamy się modlić?

15. Przeczytaj:

Modlitwa nieustanna oznacza prostą i swobodną rozmowę z Ojcem niebieskim przez cały dzień. Nasze życie modlitewne powinno być takie, żebyśmy poznali Pana Jezusa w sposób osobisty. W miarę jak nasz związek z Chrystusem będzie się zacieśniał, nasze życie modli­tewne będzie coraz bardziej owocne.

„A o cokolwiek prosić będziecie w imię Moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię Moje, Ja to spełnię"' (J 14, 13-14).

"

9. Zapytaj:

N., co jest pokarmem chrześcijanina?

10. Powiedz:

Tym duchowym mlekiem, o którym mówi św. Piotr, jest słowo Boże.

] I. Zapytaj:

N., czym powinniśmy żyć, według słów Jezusa?

N., jak Jezus nazwa! tych ludzi, którzy czytają Słowo Boże i wierzą mu?

12. Powiedz:

Teraz przyjrzyjmy się zasadzie drugiej. Zwróćmy się do Ewangelii św. Mateusza, rozdział 26.

22

_______ Spotkanie 3. Wzrastanie w życiu chrześcijańskim

Zasada trzecia:

Musimy żyć we wspólnocie Kościoła.

16. Powiedz:

Zasada trzecia odnosi się do wspólnoty z innymi chrześcijanami. Sięgnijmy do l Listu do Kor 12, 12-27.

Daj chwilę na wykonanie tego. Potem powiedz:

Przeczytajmy ten fragment razem.

N., czy mógłbyś przeczytać wiersze 12-27? Przeczytajmy jeszcze Hbr 10,25 i l Kor 11, 17-27.

17. Przeczytaj:

Wspólnota polega na spędzaniu czasu i zaangażowaniu w różne czynności razem z innymi chrześcijanami. Tak jak kilka drewien razem pali się jasno, a ogień gaśnie, gdy tylko jedno położy się oddzielnie na innym palenisku, tak chrześcijanie muszą pracować razem, żeby nie zgasł ogień zapału. Dlatego tak ważne jest chodzenie do kościoła, na wspólne zebrania, zwłaszcza na Eucharystię.

18. Powiedz:

Teraz przeznaczmy kilka chwil na odpowiedzi na pytania 1 -4.

Daj 4 minuty czasu.

19. Zapytaj:

N., czego nie powinniśmy zaniedbywać jako dzieci Boże?

N., co powinniśmy czynić jedni dla drugich?

N., jakie cztery rzeczy praktykował pierwotny nowotestamentowy Kościół? Co wymienione jest jako pierwsze? Co jeszcze? Co w następnej kolejności? Co należy rozumieć przez "łamanie chle­ba"?

Co jest wymienione jako czwarte?

N., jaką dałeś odpowiedź na pytanie czwarte?

Kto powinien mieć największy wpływ na nasze życie? Dlaczego tak powinno być?

20. Powiedz:

Zasady: modlić; się, żyć we wspólnocie Kościoła

23

Pragnieniem naszym jest naśladowanie Chrystusa i stawanie się podobnym do Niego. Jedynymi ludźmi, którzy mogą nam w tym pomóc są ci, którzy mają ten sam cel.

Zasada czwarta:

Musimy dawać świadectwo o Chrystusie.

21. Następnie powiedz:

Przyjrzyjmy się teraz zasadzie czwartej. Musimy dawać świadectwo. Otwórzcie Pismo święte na Dziejach Apostolskich 26, 12-29.

Daj chwilę czasu na znalezienie tego fragmentu.

Powiedz:

N., czy mógłbyś przeczytać ten fragment?

22. Przeczytaj:

Świadek to osoba, która mówi, co widziała i słyszała, dzieli się

własnym, osobistym przeżyciem. Każdy, kto ma żywy związek z Chrystusem, może być Jego świadkiem. Obowiązek niesienia świadectwa wypływa z życia chrześcijańskiego. Jeżeli nasze życie jest napełnione obecnością Pana Jezusa, nie możemy nie dzielić się Nim z tymi, z którymi się kontaktujemy. Żywe życie chrześcijańskie jest "zaraźliwe".

23. Powiedz:

Odpowiedzmy na pytania 1-3 związane z dawaniem świadectwa.

Przeznaczamy na to 4-5 minut.

24. Zapytaj:

N., co zawsze powinniśmy być gotowi czynić?

N., jaką obietnicę dotyczącą świadectwa dał nam Jezus?

Do grupy:

Jaka była postawa św. Pawła dotycząca świadectwa?

Jeśli nikt nie odpowiada poproś imiennie kogoś, aby zostały wymie­nione trzy elementy wypowiedzi św. Pawła.

25. Powiedz:

Dobrze byłoby porównać naszą własną postawę z postawą świętego

Pawła. Przeczytam teraz wypowiedź Pawła, zatrzymując się po

24

Spotkanie 3. Wzrastanie w życiu Chrześcijańskim

każdym elemencie, abyśmy mogli pomyśleć i pomodlić się, spraw­dzając, czy nasza postawa jest taka sama. Postawa świętego Pawła była taka, że czuł on się zobowiązany do dzielenia się Ewangelią. Czy widzę mój obowiązek pójścia i powiedzenia innym o Chrystu­sie?

26.

Zatrzymaj się na kilka chwil; powiedz:

Postawą św. Pawła była także gotowość dzielenia się Ewangelią. Czy ja jestem gotowy i chętny do podzielenia się z innymi?

Zatrzymaj się na kilka chwil. Powiedz:

Wreszcie postawą św. Pawła było to, że nie wstydził się Ewangelii. Czy ja wstydzę się Jezusa Chrystusa? Przerwij na chwilę.

Zapytaj grupę:

Dlaczego Paweł nie wstydził się Ewangelii? Odpowiedź znajdujemy w wierszu 16.

Niech grupa to przedyskutuje. Jeśli nikt nie odpowiada, wywołaj kogoś imiennie.

Powiedz:

Paweł nie wstydził się Ewangelii, ponieważ widział jej wielką moc w przemianie ludzkiego życia na lepsze. Uznał, że jest wielkim przywilejem, a także i obowiązkiem każdego chrześcijanina dotarcie do krańców "jego świata" z Ewangelią Chrystusową. My również posiadamy to, co jest potrzebne KAŻDEJ osobie.

27.

28.

Zasada piąta:

Musimy być posłuszni Bogu

Następnie powiedz:

Ostatnią zasadą chrześcijańskiego wzrostu jest posłuszeństwo. Prze­czytajmy: Rz 6, 12-23.

Przeznacz chwilę czasu na znalezienie tego fragmentu, następnie poproś:

N., czy mógłbyś przeczytać te wersety?

Zasada: dać świadectwo o Chrystusie 2_5

29.

Następnie przeczytaj: " ". . .

Tajemnicą szybkiego wzrostu w życiu chrześcijańskim jest natychmiastowe posłuszeństwo woli Bożej. Znajomość zasad wzrostu nic nam nie da, dopóki nie stosujemy ich naprawdę w życiu. Dlatego posłuszeństwo jest podstawą wszelkiego wzrostu. chrześcijańskiego. Nieposłuszeństwo wobec Tego, który nas kocha i który jako jedyny wie, co naprawdę jest dla nas najlepsze, byłoby szaleństwem. Pa­miętaj, że On pragnie bardziej niż ty sam, żeby twoje życie było obfite.

30.

Powiedz:

Teraz w ciągu kilku minut odpowiedzmy na pytania 1 -4 dotyczące posłuszeństwa.

Przeznacz ok. 4-5 minut na wykonanie zadania.

31.

Zapytaj grupy:

Dlaczego Jezus tak powiedział?

Jeżeli nikt nie odpowiada, powiedz: .

Jezus powiedział, że nie możemy służyć dwom panom, bo będziemy nienawidzić jednego z nich.

N., jak mocno mamy kochać Pana?

N., jak możemy udowodnić, że kochamy Pana?

N., skąd otrzymujemy moc do posłuszeństwa? Co mówi na ten temat Flp 2, 13?

Podsumowanie

32.

Przeczytaj: . .

Spójrzmy jeszcze raz na te pięć zasad wzrostu. Dwie pierwsze odnoszą się do naszej relacji z Bogiem (pionowej). Przez Pismo święte Bóg porozumiewa się z nami, objawia się nam. Przez modlitwę my porozumiewamy się z Nim. Następne dwie zasady dotyczą naszej relacji z ludźmi (poziomej). Chrystus daje nam, chrześcijanom, więź ze sobą i poprzez Kościół możemy porozumiewać się w sprawach dotyczących naszego Zbawiciela. Dając świadectwo o Chrystusie kontaktujemy się z ludźmi nie będącymi chrześcijanami. Mówimy im o naszym Zbawicielu, o tym, co dla nas uczynił i co pragnie uczynić dla nich.

26 Spotkanie 3. Wzrastanie IV życiu chrześcijańskim

Posłuszeństwo jest katalizatorem wzrostu. Jeśli będziesz posłuszny Chrystusowi w zastosowaniu tych zasad wzrostu, będziesz doświad­czać rosnącej radości, pokoju i wspólnoty z Jezusem Chrystusem i będziesz coraz bardziej dojrzały w życiu chrześcijańskim.

"To dążenie niech was ożywia, ono też było w Chrystusie Jezusie, który ... uniżył samego siebie stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to do śmierci krzyżowej" (Flp 2, 5-8).

33. Powiedz:

Czy macie jakieś pytania związane z dzisiejszym spotkaniem?

Zatrzymaj się i przedyskutuj ewentualne pytania, jeśli czas na to pozwala. Przypomnij grupie o zadaniach na następny tydzień:

1. Naucz się na pamięć 1 P 2, 2.

2. Przeczytaj J rozdz. 7-9.

34. Zakończ modlitwą:

Ojcze, dziękujemy Ci za Twoją miłość do nas. Dziękujemy Ci, że przez całe życie możemy wzrastać. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Spotkanie 4

Duch Święty w życiu chrześcijanina (1)

Część wprowadzająca

I. Przywitaj każdego, kto wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku Z nich, aby podzielili się rym, czego nauczyli się w czasie tygodnia Przypomnij tym, kt6rzy nie wykonali wyznaczonego zadania, aby zrobili to w następnym tygodniu.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Pismo św. i Notatnik.

4. Zacznij spotkanie od modlitwy:

Boże, dziękuję Ci za to, że chcesz nas pouczyć o tym, jak zostać napełnionym Duchem Świętym. Dziękuję Ci za to, że dostąpiliśmy Twojego oczyszczenia i jesteśmy teraz gotowi otworzyć się na Two­jego Ducha. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

35. Ustal czas i miejsce następnego spotkania.

Pożegnaj uczestników.

Część główna

5. Wstęp

Poproś uczestników spotkania, aby otworzyli swoje Notatniki na stronie, na której rozpoczyna się spotkanie 4.

6. Jako wprowadzenie do spotkania przeczytaj następujący tekst:

Życie chrześcijańskie jest wspaniałą przygodą. Jest to życie mające wyraźny cel i obdarzone mocą. Chrystus dal nam obietnicę prawie niewiarygodną:

"Kto we mnie wierzy, ten będzie także dokonywał tych dzieł, któ­rych Ja dokonuję, owszem, większe od tych uczyni. Bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię ... " (J 14, 12-13).

Oczywiście sami nie możemy dokonać tych wielkich dzieł, które obiecał nam Chrystus. To Chrystus, który żyje w nas, z całą mocą swego zmartwychwstania, który mieszka w naszych ciałach, myśli

28

Spotkanie 4. Duch Święty w życiu chrześcijanina (1)

Duch Święty. Dlaczego zstąpił? Był napełniony Duchem Świętym

29

naszymi umysłami, kocha naszymi sercami i przemawia naszymi listami - udzieli nam mocy Ducha Świętego, abyśmy dokonali tych uczynków.

Kiedy uczniowie zostali napełnieni Duchem Świętym, otrzymali Boską, nadprzyrodzoną moc, która przemieniła ich z bojaźliwych ludzi w radosnych świadków Chrystusa. Bóg posłużył się nimi, aby zmienić bieg historii. I ta moc, moc Ducha Świętego, jest nam do­stępna, abyśmy mogli prowadzić święte i owocne życie dla Jezusa Chrystusa. Jednak wielu chrześcijan nie wie nawet, kim jest Duch Święty, albo nawet jeśli wie, to nie umie czerpać z Jego mocy. Dlatego nie doświadczają nigdy obfitego i owocnego życia, które Chrystus obiecał wszystkim, którzy Mu zaufają.

Aby zrozumieć, dlaczego uzyskanie mocy Ducha Świętego jest tak istotne dla radosnego, zwycięskiego życia, musimy dowiedzieć się więcej o Osobie Ducha Świętego.

Duch Święty jest trzecią Osobą Trójcy Świętej: pod każdym wzglę­dem równą Ojcu i Synowi.

Duch Święty

B. Dlaczego zstąpił Duch Święty?

A. Kto to jest Duch Święty?

11. Powiedz:

Teraz spojrzymy na teksty mówiące o tym, dlaczego przyszedł Duch Święty.

Daj uczestnikom kilka minut czasu na zapisanie swoich odpowiedzi.

7. Powiedz:

Proszę sprawdzić teksty w Piśmie św. i odpowiedzieć na pytanie pierwsze i drugie.

Daj słuchaczom czas na wpisanie odpowiedzi.

12. Następnie spytaj:

N., co zapisałeś pod punktem l?

N co znalazłeś u Jana 16, 13?

., . . ?

Do grupy: Kto ma odpowiedź na trzecie pytanie.

N., co znalazłeś w Dziejach Apostolskich l, 8?

C. Co oznacza "być napełnionym Duchem Świętym"?

8. Potem spytaj:

N., kim według św. Piotra jest Duch Święty?

N., jak Jezus nazywa Ducha Świętego w Ewangelii św. Jana (14, 16-17)?

9. Powiedz:

W języku greckim, w którym pierwotnie był napisany Nowy Testa­ment, istnieją dwa słowa znaczące "inny":

"allos" - "inny, ale podobny (tego samego rodzaju)" "heteros" - "odmienny od (różnica jakościowa)"

Jezus powiedział, że ześle Pocieszyciela innego (ali os) - to znaczy podobnego Jemu samemu.

13. Przeczytaj: . .

Słowo "napełniony" oznacza "kierowany przez" i "wyposażony w moc" Ducha Świętego. Skoro Duch Święty przyszedł, aby wsła­wić Chrystusa (J 16, 14) i jest Duchem Chrystusa (Rz 8, 9), to "być napełnionym Duchem Świętym" oznacza również być napełnionym Chrystusem lub trwać w Nim. Trwać w Chrystusie znaczy żyć w świadomej zależności od Niego uznając, że jest to Jego życie, Jego moc, Jego mądrość, Jego bogactwo, Jego siła, Jego zdolności, które działają przez ciebie i umożliwiają ci życie według Jego woli. Ten zadziwiający fakt, że Chrystus żyje w nas i poprzez Ducha

10. Wyjaśnij rysunek mówiąc:

Rysunek trójkąta równobocznego pokazuje nam przez analogię, że

Spotkanie 4. Duch Święty w życiu chrześcijanina (1) Świętego wyraża swoje życie w nas, jest jedną z najważniejszych prawd Objawienia Bożego. Jezus chce nie tylko, abyś prowadził ży­cie chrześcijanina, ale On chce żyć życiem chrześcijańskim przez ciebie.

To jest właśnie to wspaniałe przeżycie, którego doznał św. Paweł, a o którym zaświadcza w Ga 2, 19-20:

"Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus".

Ciało chrześcijanina staje się obecnie ciałem Chrystusa, który nim dysponuje według swojej woli, jego umysł zostaje napełniony myś­lami Chrystusa, jego wola jest teraz pod kontrolą woli Chrystusa. Cała osobowość chrześcijanina, jego czas i talenty należą teraz całkowicie do Chrystusa.

Apostoł mówi dalej:

"Obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który mnie umiłował i samego siebie wydał za mnie" (Ga 20).

Życie wiary w Syna Bożego, w Tego, który pokochał nas i oddał siebie za nas, w Tego, któremu "cała moc w niebie i na ziemi jest dana". Pomyślcie o tym! Czy możecie zrozumieć, co to znaczy?! Jeśli możecie i jeśli powierzycie swoją wolę Duchowi Świętemu i uznacie, że Jezus Chrystus istnieje w waszym życiu w każdym jego momencie, to czeka was wielka przygoda.

14. Powiedz:

N., przeczytaj dla nas z Ewangelii św. Jana 15, 1-8.

Dlaczego nie wszyscy są napełnieni Duchem Świętym

31

30

samo "duchowy" jak dojrzalszy chrześcijanin, ponieważ w nich obu jest to samo życie krzewu winnego. Może on oczekiwać dalszego dojrzewania i przynoszenia większej ilości owoców, w miarę tego, jak stale będzie czerpać z życia winorośli.

18. Powiedz:

Teraz odpowiedzmy na pytanie e.

19. Zapytaj:

N., dlaczego Bóg Ojciec przycina gałęzie?

20. Powiedz:

Zapiszemy odpowiedzi na pytanie 2a i 2b.

21. Zapytaj:

N., co znalazłeś w Liście do Galatów?

N., jaki inny rodzaj owocu znalazłeś II Mateusza?

D. Dlaczego przeciętny chrześcijanin nie jest napełniony Duchem Świętym?

22. Powiedz:

Teraz przeczytajmy tekst l Kor 2, 14 - 3, 3 i zapiszmy swoje odpowiedzi na pytanie 1.

23. Zapytaj:

N., jakie rodzaje ludzi wyliczyłeś?

24. Powiedz:

Te rysunki przedstawiają trzy rodzaje ludzi opisanych przez św.

Pawła. (Narysuj!)

15. Potem powiedz:

Odpowiedzmy teraz na pytania a, b c, d, e.

16. Zapytaj:

N., co wniesie do naszego życia trwanie w Chrystusie?

N., jak udowadniamy, że jesteśmy uczniami Chrystusa?

N., co możemy uczynić bez Chrystusa?

N., jak brzmi twoja odpowiedź na pytanie d.?

17. Przeczytaj:

Nowy chrześcijanin ("latorośl" = gałązka) nie powinien zniechęcać się, jeśli nie przynosi tyle owocu, co dojrzalszy chrześcijanin, który trwa w Chrystusie od dłuższego czasu. Może on jednak być tak

Spotkanie 4. Duch Święty w życiu chrześcijanina (1)

Jak zostać napełnionym ... ? Jak się modlić o napełnienie?

33

25. Przeczytaj:

Pierwszy krąg przedstawia życie człowieka naturalnego - osoby, która nigdy nie przyjęła Chrystusa. Chrystus stoi poza drzwiami serca, szukając wejścia. W swoim życiu człowiek naturalny kieruje sam sobą, co często kończy się chaosem i frustracją.

Drugi krąg przedstawia życie człowieka duchowego - osoby, która zaprosiła Chrystusa, aby zamieszkał w niej i która pozwala Mu kie­rować swym życiem i wyposażać je w moc.

Trzeci krąg przedstawia życie człowieka cielesnego (chrześcijanina - niemowlę w Chrystusie).

26. Powiedz:

Teraz według 1 Kor 3, 1-3 scharakteryzujmy człowieka cielesnego.

27. Spytaj:

N., co napisałeś?

E. W jaki sposób można zostać napełnionym Duchem Świętym?

32. Powiedz:

Następna część spotkania dotyczy tego, jak możemy zostać napeł­nieni Duchem Świętym. Napiszmy swoje odpowiedzi na pytania 1-3.

28. Przeczytaj:

Człowiek cielesny, usiłując prowadzić życie chrześcijańskie, polega na samym sobie. Jego przeżycia duchowe przypominają ruch wa­hadłowy. Nie może on zrozumieć siebie - chce czynić dobrze, ale nie potrafi. Nie udaje mu się zdobyć mocy Ducha Świętego, aby wieść życie chrześcijańskie.

29. Powiedz:

Odpowiedzmy na pytania 3 i 4.

Daj uczestnikom kilka minut, aby napisali swoje odpowiedzi.

30. Zapytaj:

N., co wyliczyłeś w odpowiedzi na pytanie 3? N., jakie jest wyjście ze stanu cielesności?

33. Zapytaj:

N., jaka jest twoja odpowiedź na pytanie l?

N., co to jest wiara i dlaczego jest ona tak ważna? N., jakie otrzymujemy polecenie w Ef 5, 18?

34. Przeczytaj:

Napełnienie Duchem Świętym nie jest przeżyciem jednorazowym

Jest wiele takich napełnień. W języku greckim, w którym poleceni dla Efezjan było pierwotnie spisane, znaczenie jest bardziej jasne niż w większości tłumaczel1. To polecenie Boga nakazuje pewien styl i sposób życia, polegający na tym, że jest się stale napełnianym, kierowanym przez Ducha Świętego i wyposażanym w Jego moc.

35. Powiedz:

Teraz odpowiedzmy na pytania 4a, b i c.

Poczekaj kilka minut.

36. Potem zapytaj:

N., jakie były twoje odpowiedzi na te trzy pytania?

F. Jak modlić się w wierze

o napełnienie Duchem Świętym?

31. Przeczytaj:

Chrześcijanin staje się cielesnym, kiedy rozwinie w sobie nawyk stałego kierowania swoim życiem, zamiast pozwolić na to Chrystu­sowi. Nie stajemy się cieleśni jedynie przez popełnianie grzechów, ale przez odmowę wyznania ich i pozwolenia, aby Bóg napełnił nas swoim Duchem.

37. Przeczytaj:

Zostajemy napełnieni Duchem Świętym jedynie przez wiarę i przez

przyjmowanie w wierze sakramentów. Jednym ze sposobów wyraże­nia naszej wiary jest modlitwa.

Proponuję następującą modlitwę:

"Drogi Ojcze, potrzebuję Ciebie! Uznaję, że często ja sam kieruję się swoim życiem i wskutek tego zgrzeszyłem przeciw Tobie. Dzię­kuję Ci, że wybaczyłeś mi moje grzechy poprzez śmierć Chrystusa,

34

Spotkanie 4. Duch Święty w życiu chrześcijanina (l)

Jak być stale napełnianym Duchem Świętym

35

który umarł za mnie na krzyżu i zmartwychwstał.

Teraz proszę Cię, Chryste, abyś zasiadł na tronie mego życia, abyś przyjął kontrolę nad moim życiem i pokierował nim. Napełnij mnie Duchem Świętym, jak obiecałeś w swoim słowie, że uczynisz to, jeśli będę prosił Cię w wierze. Modlę się więc w imię Twoje. Wyra­żając moją wiarę, dziękuję Ci teraz za to, że przejąłeś kierownictwo nad moim życiem i napełniłeś mnie Duchem Świętym".

38. Teraz kiedy będziesz zadawał pytania, bądź wyczulony na postawy różnych członków twojej grupy. Upewnij się, że rozumieją, o co ich pytasz. Daj każdemu sposobność cichej modlitwy w tym czasie, kiedy ty odmawiasz modlitwę.

39. Powiedz:

Czy ta modlitwa wyraża pragnienie twego serca? Jeśli tak, to mo­żesz odmawiać ją w sercu ze mną i zaufać Bogu, że napełni cię Duchem Świętym. Powtórzę ją więc jeszcze raz.

40. Módl się:

"Drogi Ojcze, potrzebuję Ciebie! Uznaję, że często ja sam kieruję swoim życiem i wskutek tego zgrzeszyłem przeciw Tobie. Dziękuję Ci, że wybaczyłeś mi moje grzechy poprzez śmierć Chrystusa, który umarł za mnie na krzyżu i zmartwychwstał.

Teraz proszę Cię, Chryste, abyś zasiadł na tronie mego życia, abyś przyjął kontrolę nad moim życiem i pokierował nim. Napełnij mnie Duchem Świętym, jak obiecałeś w swoim słowie, że uczynisz to, jeśli będę prosił Cię w wierze. Modlę się więc w imię Twoje. Wyra­żając moją wiarę, dziękuję Ci teraz za to, że przyjąłeś kierownictwo nad moim życiem i napełniłeś mnie Duchem Świętym".

41. Teraz zadaj poniższe pytania, dając czas na zapisanie odpowiedzi.

Czy poprosiłeś Boga, aby napełnił cię Duchem Świętym? Czy wie­rzysz, że jesteś teraz napełniony Duchem Świętym? Na jakiej pod­stawie?

G. W jaki sposób możesz być stale napełnianym Duchem Świętym?

42. Przeczytaj:

Przez wiarę możesz stale doświadczać Bożej miłości i przebaczenia, praktykując żal za grzechy (tzw. oddychanie duchowe) w każdej chwili. Gdy zdasz sobie sprawę, że jakaś sfera twojego życia (posta­wy lub postępowanie) nie podoba się Panu, po prostu podziękuj Bogu za to, że jest gotów przebaczyć ci twoje grzechy - przeszłe, obecne i przyszłe - przez śmierć Chrystusa na krzyżu i Jego zmar­twychwstanie. Bądź pewien Jego miłości i przebaczenia na postawie wiary i nadal trwaj z Nim we wspólnocie.

Jeśli przez grzech (jawny akt nieposłuszeństwa) znowu zagarniesz dla siebie tron swego życia, napraw to czym prędzej przez żal, który można by nazwać "duchowym oddychaniem", (wydychanie pier­wiastka nieczystego i wdychanie czystego). Jest to ćwiczeniem w wierze, które umożliwi ci dalsze doświadczanie Bożej miłości i przebaczenia.

1. Wydech: wyznaj swoje grzechy, przyznaj, że zgrzeszyłeś prze­ciwko Bogu, wzbudź żal, że zasmuciłeś Jego miłość ... Potem po­dziękuj Mu za Jego przebaczenie, zgodnie z l J 1,9 i Hbr 10, 1-25. Wyznanie obejmuje skruchę, zmianę w postawie i postępowaniu.

2. Wdech: poddaj się kontroli Chrystusa w swoim życiu i przyj­mij pełnię Ducha Świętego przez wiarę. Teraz On kieruje tobą i wy­posaża cię w moc, zgodnie z Ef 5, 18 i obietnicą z l Listu św. Jana 5, 14-15.

Zastosowanie

43. Następnie przeczytaj zastosowanie:

Życie napełnione Duchem Świętym jest życiem w posłuszeństwie i trwaniem w mocy. Zaczynaj każdy dzień od prośby, aby Bóg oczyścił twoje życie, zgodnie z J l, 9. Ofiaruj swe ciało Duchowi Świętemu zgodnie z Rz 12, 1-2 i proś Go, aby napełniał cię przez cały dzień swoją mocą.

Świadomie ćwicz "duchowe oddychanie" (żal doskonały za grze­chy), gdy sumienie będzie ci coś wyrzucało.

36 Spotkanie 4. Duch Święty w życiu chrześcijanina (l)

Przekaż zadania:

1. Przeczytać rozdziały 10-12 z Ewangelii św. Jana.

2. Nauczyć się na pamięć: 1 J 5, 14-15.

45. Zapytaj:

Czy macie jakieś pytania co do tego, jak zostać napełnionym Du­chem Świętym?

Omów pytania, jeśli czas na to pozwoli.

46. Zakończ spotkanie modlitwą:

Boże, jesteśmy wdzięczni za moc, jaką nam dałeś; przez Twego Ducha Świętego. Dziękujemy Ci za to, czego nauczyłeś nas w ciągu tej godziny. Pozwól nam nadal być napełnionymi Twoim Duchem przez cały tydzień. Błagamy Cię o to w imię Jezusa, Amen.

47. Pożegnaj uczestników spotkania, powiedziawszy im uprzednio, kiedy i gdzie odbędzie się następne spotkanie.

Spotkanie 5

Duch Święty w życiu chrześcijanina (2)

Część wprowadzająca

1. Przywitaj każdego, kto wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku Z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w czasie tygodnia. Przy­pomnij tym, którzy nie wykonali wyznaczonego zadania, aby zrobili to w następnym tygodniu.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Pismo św. i Notatnik.

4. Rozpocznij spotkanie od modlitwy:

Ojcze, dziękuję Ci za to, że chcesz nauczyć nas, jak postępować w Duchu Świętym. Pozwól nam zrozumieć tę ważną zasadę chrześ­cijańskiego wzrostu. Prosimy Cię przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Część główna

Wstęp

5. Poproś uczestników o otwarcie Notatnika na s. 17.

6. Przeczytaj:

Życie chrześcijańskie, we właściwym rozumieniu, nie jest złożone ani trudne, jest bardzo proste. Z jednej strony jest tak proste, że potykamy się o jego prostotę, z drugiej strony, jest tak trudne, że nikt nie może nim żyć sam z siebie.

Ten paradoks zachodzi dlatego, że życie chrześcijańskie ma charak­ter nadprzyrodzony. Jedyną Osobą, która może je zrealizować, jest sam Jezus Chrystus.

Jeśli próbuję żyć po chrześcijańsku na własny, cielesny sposób, to staje się ono złożone, trudne, a nawet niemożliwe. Ale jeżeli popro­szę Pana Jezusa, aby pokierował moim życiem, jeśli znany jest mi

38

Spotkanie 5. Duch Święty w życiu chrześcijanina (2)

Bądź pewien napełnienia Duchem Świętym

39

sposób życia, o którym mówi św. Paweł: "już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus" (Ga 2, 20), jeśli podążam ku światłu, ponieważ Bóg jest światłem, wtedy Pan Jezus po prostu żyje we mnie swym obfitym życiem, całą mocą swego zmartwychwstania.

Istnieją cztery zasady życia, które może być nazwane "postępowa­niem w Duchu".

2. "Wdychaj" - to znaczy nabywaj przez wiarę.

Nabywając przez wiarę obfitość darów Ducha Bożego zaufaj Bogu, że pokieruje tobą i wyposaży cię w moc, zgodnie ze swym poleceniem "napełniajcie się Duchem" (Ef 5, 18) i zgod­nie ze swoją obietnicą, że słyszy nas, i spełnia nasze prośby, ponieważ modlimy się według Jego woli (1 J 5, 14-15). Ciągle, z godziny na godzinę, oczekuj przez wiarę Jego miłości, prze­baczenia i mocy i pozostawaj we wspólnocie z Nim.

3. Duch ujawnia grzech.

Stale "oddychaj duchowo".

"Wydychaj" tylko wtedy, gdy Duch Święty odkryje ci w su­mieniu coś, co musi być wyznane. Dla niektórych będzie to kilka lub wiele razy każdego dnia, podczas gdy dla innych ­tylko kilka razy w miesiącu.

Unikaj introspekcji. Nie zagłębiaj się w siebie, poszukując grzechu, który mógłbyś wyznać. Wyznawaj tylko to, co wskaże ci Duch Święty. Wierz Bogu i Jego Słowu. Nie szukaj prze­życia emocjonalnego. Jeśli szczerze pragniesz Boga i Jego sprawiedliwości, jeśli wyznałeś grzech, powierzyłeś kontrolę nad swym życiem Chrystusowi i poprosiłeś Boga, aby napełnił cię swoim Duchem, uwierz na podstawie Jego obietnicy, że jesteś napełniony, Bóg wykaże, że jest wierny swej obietnicy. Nie polegaj na uczuciach. Obietnica słowa Bożego, a nie włas­ne uczucia są dla nas źródłem pewności i autorytetem. Chrześ­cijanin powinien żyć wiarą, wierząc, że można ufać Bogu i Jego Słowu.

Chrześcijanin, który w wierze postępował w Duchu przez wiele lat, będzie z reguły wykazywać w swoim życiu więcej owoców Ducha i sukcesów w dawaniu świadectwa o Chrystusie niż ten, który niedawno odkrył, jak postępować w Duchu.

Dzięki działaniu Ducha Świętego stopniowo będziesz zdawał sobie sprawę, które ze sfer twego życia muszą być poddane kontroli Ducha Świętego. Kiedy zdasz sobie sprawę z takiej sfery twojego życia - postawy lub postępowania, które nie podobają się Panu - po prostu "oddychaj duchowo".

A. Bądź pewien, że jesteś napełniony Duchem Świętym.

7. Powiedz:

Teraz podsumujemy to, czego dowiedzieliśmy się w zeszłym tygo­dniu o "oddychaniu duchowym".

8. Przeczytaj:

"Oddychanie duchowe" (żal doskonały) jest ćwiczeniem w wierze, które pozwoli ci doświadczyć Bożej miłości, przebaczenia, mocy i życia kierowanego przez Ducha Świętego.

12. "Wydychaj" - wyznaj grzechy.

Jeśli grzech - świadomy akt nieposłuszeństwa - zagarnie znów dla siebie tron twego życia, to zastosuj oddychanie duchowe. Najpierw "wydychaj" przez wyznanie grzechów. Słowo Boże obiecuje w l J 1,9, że "jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy, odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości". Wyznanie (po grecku: "homologeo") zawiera w so­bie zgodę z Bogiem na Jego osąd naszych grzechów. Taka zgoda pociąga za sobą dalsze elementy:

1. Po pierwsze: musisz przyznać, że twój grzech lub grzechy, które powinny być wyznane w modlitwie przed Bogiem (a potem także w sakramencie pokuty) - Są złem, bo zasmu­cają Boga, który nas miłuje.

2. Po drugie: uznajesz, że Bóg już przebaczył ci twoje grzechy przez śmierć Chrystusa na krzyżu.

3. Po trzecie: wyrażasz skruchę, co oznacza, że zmieniasz swój stosunek do grzechu przez ciebie popełnionego. Zmianę twego postępowania umożliwi ci moc Ducha Świętego. Zamiast czynić to, czego chce twoja dawna grzeszna natura - twoje cielesne ja, możesz teraz robić to, czego oczekuje od ciebie Bóg.

Bądź przygotowany na walkę… Żyj wiarą

_40 Spotkanie 5. Duch Święty w życiu chrześcijanina (2)

41

B. Bądź przygotowany na walkę duchową

9. Powiedz:

Teraz zastanowimy się nad tym, jak trzeba się przygotować na walkę duchową.

10. Przeczytaj:

Pismo św. wyjaśnia, że istnieją trzy moce - świat, ciało i szatan ­które nieustannie toczą walkę z wierzącym człowiekiem.

11. Potem powiedz:

Odszukajmy odpowiednie teksty w Piśmie św. i odpowiedzmy na pytania: la, b; 2a, b, c; 3a, b 1°, 2°, 3°, 4°.

15. Potem spytaj:

N., jak wzrasta nasza wiara?

N., dlaczego wiara jest tak ważna?

Daj odpowiednią ilość czasu na napisanie odpowiedzi.

12. Potem spytaj:

N., co to jest "świat" według Pisma świętego?

N., jaka jest nasza obrona przed światem?

N., jak św. Piotr określa szatana?

N., jaka jest nasza obrona przed szatanem?

N., jaka jest nasza broń przeciw szatanowi?

N., co św. Paweł napisał o swym ciele w Rz 7, 18?

N., jaka jest nasza nowa relacja do Chrystusa po przyjęciu Go?

N., co stanie się z nami z racji zjednoczenia z Chrystusem?

N., co stało się z naszą dawną, grzeszną naturą?

N., jaką drogę do zwycięstwa nad ciałem ukazuje nam św. Paweł?

t3. Przeczytaj:

Chociaż sam w sobie nie masz siły do postępowania w Duchu, to masz zdolność wyboru Ducha (Rz 6, 16). Kiedy czynisz wybór przez wiarę, możesz ufać, że Duch Święty da ci moc. Gdy przez wiarę postępujesz w Duchu, ćwiczą "oddychanie duchowe", nie musisz już pozostawać w stanie klęski duchowej dłużej niż kilka minut.

16. Przeczytaj:

Wiara zawiera w sobie moment zaufania. Wiara musi mieć swój przedmiot. Nie mamy wiary w samą wiarę. Na przykład ktoś mógł­by bardzo wierzyć, że lód na stawie będzie na tyle mocny, że wy­trzyma jego ciężar. Poprzez swą wiarę może on śmiało wejść na cienki lód i wpaść do wody. Z drugiej strony, ktoś kto słabo wierzy, może ostrożnie wejść na bardzo gruby lód. W miarę jak idzie po lodzie, zdaje sobie sprawę, że lód może utrzymać jego ciężar i jego wiara w lód wzrasta. Podobnie jest w życiu chrześcijańskim. Zwra­camy naszą wiarę, nawet bardzo słabej, ku Bogu i Jego słowu, które­mu można ufać. Im lepiej poznajemy Boga, tym bardziej możemy Mu ufać, a im bardziej ufamy Mu, tym bardziej doświadczamy Jego rzeczywistej miłości, łaski i mocy. Wiara - podobnie jak mięśnie ­rozwija się w miarę ćwiczenia.

17. Powiedz:

Teraz odpowiedzmy na pytania 3 i 4.

18. Zapytaj:

No, jak odpowiedziałeś na pytanie 3?

N., jaką obietnicę Chrystusa zapisałeś?

19. Przeczytaj:

Uczucia są "produktem ubocznym" wiary i posłuszeństwa. W uczu­ciach nie ma nic złego. Dzięki Bogu, że je posiadamy. My, jako chrześcijanie, nie zależymy jednak od uczuć i emocji, ale aby wieść życie napełnione Duchem Świętym, po prostu kierujemy naszą wiarę ku godnemu zaufania Bogu i obietnicom Jego słowa. Uczucia poja­wią się w naszym życiu w wierze, ale nigdy nie powinniśmy pole­gać na nich lub poszukiwać ich. Samo oczekiwanie przeżycia emo­cjonalnego jest zaprzeczeniem pojęcia wiary.

C. Żyj wiarą

20. Poproś uczestników zajęć, aby napisali odpowiedź na następne pytanie (6a, b, c).

14. Powiedz:

Odpowiedzcie na pytanie l i 2 na s. 20.

42

Spotkanie 5. Duch Święty w życiu chrześcijanina (2)

21. Zapytaj:

N., co Bóg obiecuje nam w Rz 8, 28?

N., jaki jest nakaz zawarty w 1 Tes 5, 18?

N., jaki jest skutek napełnienia Duchem Świętym w Ef 5, 20?

22. Przeczytaj:

Czy nauczyłeś się mówić: "Dziękuję Ci, Panie", kiedy masz ból w sercu z powodu straty ukochanej osoby? Czy dziękujesz Bogu, kiedy odczuwasz ból fizyczny? Kiedy otrzymujesz list oznajmujący rozstanie z najdroższą osobą? Kiedy masz kłopoty finansowe? Czy dziękujesz Bogu, kiedy odczuwasz krzywdę osobistą? Dziękczynienie w każdych okolicznościach wyraża wiarę w Boga. Wtedy mówisz: "Boże, ufam Ci". Zwróć uwagę, że Pismo św. nie mówi "odczuwać wdzięczność", lecz "wyrażać wdzięczność", a więc chodzi o akt woli.

Spotkanie 6

Modlitwa chrześcijanina

Część wprowadzająca

23. Podaj zadania na następny tydzień:

1. Przeczytaj J 13 -15.

2. Naucz się na pamięć Rz 8, 28 i 1 Tes 5, 18.

24. Zapytaj:

Czy macie jakieś pytania, co do tego jak postępować w Duchu?

Omów pytania, jeśli czas na to pozwoli.

25. Zakończ spotkanie modlitwą:

Ojcze, dziękujemy Ci za te 5 tygodni zajęć, w czasie których nau­czyliśmy się wzrastać jako chrześcijanie. Ucz nas nadal przez Twe­go Świętego Ducha. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

26. Pożegnaj uczestników spotkania, powiedziawszy im uprzednio, kiedy i gdzie odbędzie się następne spotkanie.

1. Przywitaj każdego, kto wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w czasie tygodnia.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Pismo św. i Notatnik.

4. Zacznij od modlitwy:

Panie, dziękujemy Ci za to, że dałeś nam przywilej mówienia do Ciebie. Dziękujemy Ci za to, że możemy studiować Twoje słowo i uczyć się, jak się modlić. Kieruj nami, gdy czytamy Twoje Słowo i rozmawiamy z Tobą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Część główna

Wstęp

5. Poproś grupę, aby każdy otwarł Notatnik na stronie, gdzie znajduje się spotkanie 6.

6. Przeczytaj:

Spotkanie to dotyczy modlitwy i jej znaczenia dla nas, wiernych. Modlitwa może być określona jako mówienie do Boga. Bóg prze­mawia do nas przez swojego Ducha, jak czytamy w Piśmie świętym. Kiedy modlimy się, mówimy do Niego, tak jak dziecko mówi do swego ojca. Ludzie mało wiedzą o tym, co można osiągnąć za po­mocą modlitwy. Jest to jedna z najważniejszych rzeczy, jaką może­my czynić w życiu. Poprzez modlitwę, często wyłącznie przez mod­litwę, możemy zbliżyć się do Chrystusa, umacniać się, wzrastać w wierze; możemy zmienić warunki życia, odwrócić tragedie. Trud­ne problemy mogą zostać rozwiązane, złe siły pokonane, a szatan obezwładniony.

44

Spotkanie 6. Modlitwa chrześcijanina

Cel i godność modlitwy

45

W czasie dzisiejszego spotkania dowiemy się o tym wspaniałym przywileju, który dał nam Bóg, i nauczymy się modlić bardziej skutecznie. Ktoś mądrze powiedział: "Szatan śmieje się z ludzkich trudów, kpi z ludzkiej mądrości, lecz drży, gdy widzi najsłabszego z wierzących na kolanach". Modlitwa jest ustalonym przez Boga sposobem wykonywania Bożego dzieła.

i pełni wdzięczności, ale również wtedy, gdy jesteśmy smutni lub rozgniewani. Jest to rodzaj oddawania czci, jaki Bóg akceptuje.

12. Kontynuuj rozmowę zadając następujące pytania:

N., jaki cel modlitwy znalazłeś u Mt 7, 7?

N., co znalazłeś u Mt 26, 41?

N., u Łk 18, l?

A. Cel modlitwy

B. Godność modlitwy

7. Następnie powiedz:

Zobaczmy, co słowo Boże mówi o modlitwie. Posługując się Pis­mem św., odpowiedzmy na pytania 1-4 umieszczone pod nagłów­kiem "Cel modlitwy".

Przeznacz na to 6-7 minut.

13. Następnie powiedz:

Tak więc widzimy, że istnieje wiele celów modlitwy. Jest też wiele skutków modlitwy, o których moglibyśmy dyskutować. Ale teraz rozważmy przywilej modlitwy. W ciągu kilku minut odpowiedzmy na następne cztery pytania.

Przeznacz na ten cel ok. 6 minut.

8. Następnie zapytaj:

N., podaj jedną z przyczyn, dla których modlisz się? N., co ty napisałeś, dlaczego się modlisz?

N., dlaczego twoim zdaniem modlitwa jest potrzebna? N., dlaczego powinniśmy się modlić

9. Przeczytaj:

Tak jak celem życia Jezusa było chwalić Ojca, tak i celem naszej modlitwy powinno być oddawanie czci i chwały Jezusowi i Ojcu.

14. Następnie zapytaj:

N., do kogo modlisz się?

15. Objaśnij czytając następujące słowa:

Chociaż możemy modlić się do Syna lub Ducha Świętego, Jezus nauczał, że powinniśmy modlić się do Boga Ojca. To właśnie czynił sam Jezus i On jest nam przykładem.

N., przez kogo modlimy się?

N., ilu jest pośredników pomiędzy nami a Ojcem?

16. Przeczytaj:

Krew Jezusa Chrystusa zmyła karę za nasz grzech. Dlatego, gdy się modlimy, czynimy to przez Jezusa. Ojciec także widzi nas przez Jezusa. Gdy patrzy na nas, widzi śmierć zbawczą, którą On poniósł za nas. Dlatego Bóg przyjmuje nas i wysłuchuje naszych modlitw.

17. Następnie zapytaj:

N., jakie cechy Jezusa, naszego Najwyższego Kapłana, znalazłeś

W Hbr 4,14-16?

N., w kim się modlimy?

Do grupy: Co waszym zdaniem oznacza "modlić Się w czyjeś imię"?

10. Zapytaj:

N., kim jest Bóg?

N., co musi stać się z człowiekiem, zanim będzie mógł zjednoczyć się z Bogiem?

N., jakiej formy oddawania czci pragnie Bóg?

N., co twoim zdaniem znaczy to, że Bóg pragnie, abyśmy Go czcili "w Duchu i w prawdzie"?

11. Pomóż w odpowiedziach używając następujących słów:

Kiedy się modlimy, Bóg chce, abyśmy byli wobec Niego szczerzy, mówili Mu o wszystkim, co myślimy i czujemy. Bóg zna nasze serca, stąd byłoby niemądrze próbować coś przed Nim ukryć lub udawać, że jesteśmy kimś, kim w rzeczywistości nie jesteśmy. Po­winniśmy ciągle mówić do Boga, nie tylko gdy jesteśmy radośni

46

Spotkanie 6. Modlitwa chrześcijanina

Sposób modlitwy: uwielbienie, przebłaganie, dziękczynienie

47

Pozwól jednej lub dwom osobom odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli nikt nie zgłasza się, zapytaj kogoś:

N., co myślisz na ten temat?

18. Następnie w tych słowach pomóż grupie zrozumieć, co znaczy" mod­lić się w czyjeś imię".

Kiedy modlimy się w imię Ducha Świętego, jesteśmy kierowani i wyposażani w moc przez Niego. Oznacza to, że jesteśmy podpo­rządkowani woli Boga i czerpiemy moc z Ducha Świętego. Sami w sobie nie mamy mocy potrzebnej nam, abyśmy mogli modlić się. Musimy być napełnieni Duchem.

19. Następnie poproś:

N., podaj jeden ze skutków modlitwy według Flp 4, 6-7.

20. Podsumuj następującymi słowami:

W miarę tego, jak modlimy się do naszego Ojca niebieskiego, przez Jezusa, w mocy Ducha Świętego, pokój Boży wypiera niepokój. Będziemy w stanie zaufać Bogu i czekać na Jego odpowiedź.

24. Następnie powiedz:

Teraz poznamy, co mówi Pismo św. o wyznaniu grzechów.

Przeznacz 4 minuty na pisemną odpowiedź na pytania 1-3 pod na­główkiem" Modlitwa wyznania grzechów". Niech uczestnicy wyko­nają to sami i w ciszy.

25. Następnie zapytaj:

N., według psalmu 66, 18, czy Bóg wysłucha nas, jeśli mamy zata­jone przed Nim grzechy?

N., jakie wymagania musimy spełniać, abyśmy mogli zjednoczyć się z Bogiem w modlitwie?

N., co powinniśmy zrobić z naszym grzechem?

C. Sposób modlitwy

26. Następnie powiedz:

Wyznanie grzechu przywraca nam natychmiast właściwy stosunek do Boga. Kiedy modlimy się, powinniśmy prosić Ducha Świętego, aby ujawnił grzech w naszym życiu, tak abyśmy mogli go wyznać. Ponieważ Jezus odkupił już nasze grzechy, dlatego skoro tylko wyznajemy grzech, wyrażamy żal i odwracamy się od grzechu, możemy przybliżyć się do Boga z ufnością wiedząc, że Bóg słyszy nas i odpowiada nam.

27. Kontynuuj:

Dziękczynienie różni się od chwały tym, że kiedy chwalimy Boga, myślimy o tym, kim On jest, jaki jest, natomiast dziękujemy za to, co dla nas uczynił. Dziękczynienie jest następnym aspektem mod­litwy, który będziemy omawiać. Odpowiedzmy na pytania 1 i 2.

21. Następnie powiedz:

Ogólnie biorąc, modlitwa powinna zawierać cztery elementy: uwiel­bienie, wyznanie grzechów, dziękczynienie i błaganie.

Przeznacz kilka minut na odpowiedź na pytanie 1 pod nagłówkiem " uwielbienie ".

22. Następnie zapytaj:

N., za co powinniśmy chwalić Boga?

N., co znalazłeś u Jeremiasza?

N., co znalazłeś u Jana na ten temat?

N., a w Liście do Filipian?

23. Wyjaśnij w następujących słowach:

Uwielbienie skupia się na Bogu, Jego przymiotach, oddawaniu Mu czci i chwały za to, kim jest i co dla nas zrobił. Wiele psalmów jest psalmami pochwalnymi. Psalmy są bardzo przydatne do tego, aby nauczyć nas uwielbienia Boga.

Przeznacz na to 3 minuty.

28. Następnie zapytaj:

N., jak często powinniśmy dziękować Bogu?

N., co znaczy dziękować we wszystkim?

Pozwól danej osobie odpowiedzieć, następnie zapytaj:

Czy ktoś chciałby coś dodać?

Przeznacz ok. 2 minuty na dalszą rozmowę, potem wyjaśnij co następuje:

48

Spotkanie 6. Modlitwa chrześcijanina

Sposób modlitwy: błaganie

49

Aby zrozumieć tę zasadę, musimy koniecznie zapamiętać 1 Tes 5, 17, gdzie jest napisane: "Nieustannie się módlcie". Oznacza to, że powinniśmy być ciągle w łączności z Bogiem, dzieląc się z Nim naszymi sprawami, modląc się i rozmawiając z Nim serdecznie w ciągu dnia. "Ciągle dziękować" znaczy modlić się nieustannie z poczuciem wdzięczności.

34. Zapytaj:

N., o co powinniśmy modlić się?

N., co oznacza, twoim zdaniem, wszystko?

N., dlaczego powinniśmy mieć pewność, że Bóg odpowiada na nasze modlitwy?

35. Zakończ spotkanie zapytaniem:

Czy ktoś ma pytania lub uwagi dotyczące modlitwy?

W zależności od czasu, podejmij dyskusję, następnie powiedz:

Zakończmy nasze spotkanie modlitwą za niektóre ze spraw, o któ­rych pisaliśmy w odpowiedzi na ostatnie pytanie. Bogu bardziej zależy na naszych sercach niż naszych słowach. Możemy zwrócić się do Niego z naszymi prośbami, mówiąc tak, jak do kochającego ojca. Módlmy się.

36. Następnie rozpocznij modlitwę na wzór następującej:

Dziękujemy Ci, Ojcze, za ogromny przywilej modlitwy. Dziękujemy Ci za to, że możemy zwrócić się do Ciebie z prośbami ufni, że wysłuchasz nas i odpowiesz nam.

Daj grupie kilka minut na modlitwę, a następnie zamknij spotkanie w następujący sposób:

Dziękujemy Ci, Panie, za wysłuchanie naszych próśb. Chwalimy Cię, za Twoje oddanie i łaskę. Naucz nas modlić się częściej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

37. Następnie powiedz do grupy:

Zadaniem w tym tygodniu będzie wybrać konkretny czas w ciągu dnia i poświęcić go modlitwie. Módlcie się o tej porze przez 4 minuty każdego następnego dnia w tygodniu. Spróbujcie pamiętać o każdym z czterech aspektów modlitwy.

38. Przypomnij zebranym o zadaniu na następny tydzień

1. Naucz się na pamięć: l J 5, 14-15.

2. Przeczytaj: Mt 6, 1-18.

29. Następnie zapytaj:

N., dlaczego powinniśmy dziękować za wszystko?

N., czy oznacza to, że powinniśmy dziękować za pozornie złe rze­czy, które nam się zdarzają? Co o tym sądzisz?

N., czy możemy dziękować, jeśli zdarzy się coś tragicznego? Jak to jest możliwe?

Pozwól na dyskusję przez 1 -2 minuty, a następnie odpowiedz:

Dziękczynienie jest ważne, ponieważ świadczy o zaufaniu do Boga i o wdzięcznym sercu. Kiedy Bóg nakazuje nam dziękować za wszystko, ma na myśli każde zmartwienie i każdą radość. To dowo­dzi, że ufamy Bogu, że wierzymy, iż On kieruje naprawdę naszym życiem, że nic nie zdarzy się nam bez Jego wiedzy, że jest On tak potężny i silny, aby odwrócić od nas najgorsze tragedie.

30. Powiedz następnie:

Jeszcze jednym aspektem modlitwy jest błaganie. Błaganie może być dwojakie: za innych i o nasze własne potrzeby. Odpowiedzmy na 3 ostatnie pytania tego spotkania.

Przeznacz na to 5-8 minut.

31. Następnie zapytaj:

N., o co modlił się św. Paweł dla Kolosan?

N., dla Efezjan? (Ef l, 15-19)

32. Powiedz:

Św. Paweł modlił się o to dla wiernych. Jedną z najważniejszych rzeczy, jakie możemy uczynić, jest modlitwa za niewierzących przy­jaciół o to, aby poznali Chrystusa.

33. Powiedz:

N., czy możesz przeczytać nam tekst pod 1b?

Spotkanie 7

Pismo święte w życiu chrześcijanina

Część wprowadzająca

l. Przywitaj każdego, kto wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku Z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w minionym tygodniu. Przypomnij tym, którzy nie wykonali wyznaczonego zadania, aby zrobili to w następnym tygodniu.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Pismo św. i Notatnik.

4. Zacznij spotkanie modlitwą:

Panie Boże, dziękujemy Ci, że dałeś nam Twoje słowo. Dziękujemy Ci, że możemy lepiej poznać Ciebie przez Twoje słowo. Pomóż nam dziś przyjąć Twoje słowo. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Część główna

5. Przeczytaj wstęp:·

Autorytet Pisma świętego opiera się na świadectwie Chrystusa. Na przykład: J W, 34-36 Chrystus nauczał, że Stary Testament jest nie do odrzucenia. W Mk 4, 12 cytował go jako autorytatywny. Poza tym nauczał swych uczniów, że Jego słowa nie przeminą ale wiecz­nie będą miały autorytet (Mt 24, 35). Powiedział nawet, że Duch Święty przypomni, co On powiedział, żeby uczniowie mogli to dokładnie głosić i zapisać, nie polegając tylko na pamięci i zrozu­mieniu ludzkim (J 16, 12-15). Jasne jest więc, że poglądy na na­tchnienie Starego i Nowego Testamentu są powiązane z tajemnicą Inkarnacji (Wcielenia). Nawet gdybyś wierzył w Pismo święte jako księgę unikalną, zawierającą wiadomości od Boga, rozminąłbyś się ze słowem Boga, gdybyś nie stosował prawd biblijnych w swoim życiu.

52

Spotkanie 7. Pismo święte w życiu chrześcijanina

Cel i przygotowanie do studium Pisma świętego

53

A. Słowo Boga

B. Cel studiowania Pisma świętego

6. Następnie powiedz:

Posługując się Pismem św. odpowiedzmy na pytania 1-4 związane ze słowem Bożym.

Przeznacz ok. 10 minut na wykonanie zadania.

9. Kontynuuj mówiąc:

Teraz proszę odpowiedzieć na pytania 1-3 dotyczące celu studiowa­nia Pisma św.

To zajmie ok. 5 minut.

7. Następnie zapytaj:

N., jakie jest pierwsze określenie słowa Bożego w Hbr 4, 12? N., jakie jest określenie drugie?

N., jakie trzecie?

N., jakie czwarte?

N., i jakie piąte?

N., co powinniśmy przede wszystkim wiedzieć o słowie Bożym

według św. Piotra?

N., jak psalmista nazwał słowo Boże w wierszu 1 Psalmu 119?

N., a w wierszu 2?

N., i w 3?

N., jak nazwał psalmista słowo Boże w wierszu 4?

N., a jak w wierszu 5?

N., w wierszu 6?

N., i w wierszu 7?

N., w wierszu 43?

N., w wierszu 72?

N., w wierszu 91?

N., w wierszu 123, jak nazwał psalmista słowo Boże?

N., do czego prowadzi szanowanie i uczenie się słowa Bożego według wiersza 7?

N., a co o tym mówi wiersz 8?

N., a co wiersz 9 i 11?

8. Następnie powiedz:

Autor psalmu był nazwany przez Boga człowiekiem miłym Jego sercu. Jedną z przyczyn tego był jego szacunek i jego posłuszeństwo słowu Bożemu. Psalm 119, najdłuższy psalm w Piśmie św., odkrywa głębię miłości psalmisty do słowa Bożego. Czytanie tego psalmu poucza nas, jakie miejsce powinno mieć słowo Boże w naszym życiu.

10. Następnie zapytaj:

N., jaki jest wynik studiowania Pisma św.?

N., jaki jeszcze?

N., jaki według ciebie jest wynik studiowania Pisma św.?

N., czego może dokonać słowo Boże?

N., czego jeszcze?

N., jaki ma być wpływ czytania Pisma św. na twoje życie?

11. Przeczytaj:

Aby chrześcijanin mógł się rozwijać, niezbędne są trzy "elementy": słowo Boże, Duch Boży, który uczy nas słowa Bożego, i nasza gotowość podporządkowania się Jemu. Czytanie Pisma św. ujawnia nam wolę Boga odnośnie do naszego życia. Musi ono być połączone z gotowością wypełnienia planów Bożych.

C. Przygotowanie do studiowania Pisma świętego

12. Powiedz:

Teraz odpowiedzmy na pytania 1-3 dotyczące przygotowania do studiowania Pisma św.

Przeznacz 4 minuty na odpowiedzi.

13. Zapytaj:

N., kiedy Mojżesz spotkał się z Bogiem?

N., kiedy modlił się Chrystus?

N., jaki twoim zdaniem znajdziesz najlepszy czas do studiowania Pisma św.?

14. Przeczytaj:

Powinniśmy wybrać czas na spotkanie z Bogiem, aby był odpowied­ni każdego dnia. Miej zwyczaj szukać Boga o określonej porze każdego dnia.

54

Spotkanie 7. Pismo Święte w życiu chrześcijanina

Metoda studiowania Pisma .Świętego

55

D. Metoda studiowania Pisma świętego

Celnicy byli często bezlitośni i nieuczciwi. Zacheusz był prawdopo­dobnie niegodziwy i nieuczciwy w gromadzeniu swych bogactw.

20. Zapytaj:

N., jaka jest główna myśli wierszy 3-4?

Odpowiedź właściwa: Zacheusz pobiegł naprzód i wspiął się na sy­komorę, aby ujrzeć Jezusa.

21. Zapytaj grupę:

Dlaczego ważne jest to, że on pobiegł?

Pozwól na dysksję przez ok. 1-2 minut i staraj się naprowadzić na interpretację:

Musiał on wyjątkowo pragnąć zobaczyć Jezusa, by zadać sobie tyle trudu. Jego zachowanie jest tym bardziej uderzające, gdy uwzględ­nimy jego pozycję społeczną i bogactwo.

22. Zapytaj:

N., co możemy zauważyć w wierszach 5-6?

Odpowiedź powinna zawierać następującą treść:

Jezus zobaczył Zacheusza i wyraził chęć zatrzymania się w jego domu. Zacheusz odpowiedział radosnym przyjęciem Jezusa.

Pytanie do grupy:

Jak można zinterpretować te dwa wiersze?

Różni ludzie mają różne okresy czasu, w których są wypoczęci i rześcy. Wybierz porę najodpowiedniejszą dla ciebie. Ranki są często dobrą porą, ponieważ nie jesteśmy jeszcze rozproszeni i nie czujemy jeszcze trudów dnia.

15. Zapytaj:

N., gdzie modlił się Chrystus? N., co daje samotność?

N., jakie mogłyby być dobre miejsca do rozważania Pisma św.?

16. Powiedz:

Nauczymy się teraz podstawowych zasad czytania Pisma św. Niech każdy sięgnie do Ewangelii św. Łukasza rozdz. 19 w. 1-10.

Daj minutę czasu na znalezienie tekstu i kontynuuj:

Istnieją 3 elementy metodycznego studiowania Pisma św.: obserwa­cja, interpretacja i zastosowanie.

N., czy mógłbyś przeczytać, co na temat obserwacji i interpretacji

mówi punkt la, b i 2a, b, c?

17. Następnie powiedz:

N., czy możesz przeczytać głośno wiersze 1- 1O z rozdziału 19

Ewangelii według św. Łukasza?

Uwaga: W następnych pytaniach ty jako prowadzący dajesz odpo­wiedź, ale przedtem próbuj wydobyć poprawną odpowiedź od grupy.

18. Zapytaj:

N., jaka jest główna myśl wierszy 1-3?

Odpowiedź: Zacheusz był zwierzchnikiem celników i był bardzo bogaty.

19. Zapytaj grupę:

Co to znaczy, że był zwierzchnikiem celników i był bogaty?

Pozwól dyskutować: 1-2 minuty i staraj się naprowadzić na właściwą interpretację·

Pozwól dyskutować J -2 minuty i staraj się naprowadzić dyskusję na następującą myś1:

Jezus na pewno obserwował zachowanie się Zacheusza i widział w nim duszę szukającą i dlatego nie miał żadnych oporów, by udać się do jego mieszkania.

23. Zapytaj:

N., powiedz nam co stało się według wiersza 7?

Odpowiedź powinna zawierać:

Tłum szemrał przeciwko Jezusowi, ponieważ On zatrzymał się u człowieka o złej opinii, a nie u kogoś z przywódców religijnych.

56 Spotkanie 7. Pismo święte w życiu chrześcijanina

Obserwacja, interpretacja, zastosowanie 57

24. Zapytaj grupę:

Na co ten wiersz wskazuje?

Dyskusja 1-2 minut. Wynik dyskusji powinien zawierać myśl:

Tłum miał postawę faryzejską, gdyż powinien raczej się radować, że taki człowiek jak Zacheusz mógł spotkać się z Jezusem.

25. Zapytaj:

N., jakie są główne myśli wierszy 8 i l0?

Odpowiedź powinna zawierać treść:

Zacheusz teraz publicznie ogłasza, że odda połowę swego majątku (który był prawdopodobnie znaczny), biednym i zaofiarował cztero­krotną wartość każdemu, kogo oszukał. Jezus w odpowiedzi na to ogłosił, że tego dnia do domu Zacheusza przyszło zbawienie i że jest on prawdziwym potomkiem Abrahama.

Wykonaliśmy część obserwacyjną i interpretacyjną studiowania Pisma św. Teraz poświęcimy trochę czasu dla zastosowania do naszego życia poznanej prawdy.

N., czy mógłbyś przeczytać z Notatnika punkt 3 dotyczący zastoso­wania?

26. Zapytaj grupę:

Co te wiersze oznaczają?

Dyskusja: wynik dyskusji powinien zawierać:

Zacheusz przeżył nawrócenie. Przedtem prawdopodobnie pieniądze były jego bogiem. Teraz porzucił to, co uważał za najdroższe, dla czegoś, co warte jest więcej. Odpowiedź Jezusa świadczy o tym, jak chętnie Bóg zapomina grzechy, kiedy dajemy dowód prawdziwej skruchy.

30. Następnie powiedz:

Teraz w ciągu 3 minut napiszemy swoje osobiste odpowiedzi na te pytania - oczywiście w związku z analizowanym tekstem.

Daj czas na wykonanie zadania, a następnie poproś każdego z uczestników grupy, aby podzielił się jedną myślą, którą napisał.

Możliwe zastosowania mogą obejmować:

(z wiersza 7): Jak łatwo być snobistycznym. Czy celowo unikam innych tylko dlatego, że nie odpowiadają moim wymaganiom? Czy chętnie poświęcam czas, by być przyjacielskim dla Janka czy Mary­si, których zdaje się nikt nie lubi? Czy oni nie są dzisiejszym Zache­uszem?

(z wierszy 1-4): Bóg odpowiedział natychmiast poszukującemu sercu. Zacheusz nie musiał czekać, aby znaleźć zbawienie. Ja również nie muszę czekać, aby znaleźć Boga w moim codziennym doświadczeniu. Nawet jeśli zgrzeszyłem w przeszłości, a serce moje jest otwarte dla Boga teraz, mogę rzeczywiście poznać go teraz.

31. Zakończ spotkanie, udzielając odpowiedzi na ostatnie pytanie z Notatnika dotyczące tekstu Jk 1, 21-25.

Najpierw zapytaj:

N., jaki nakaz dał nam św. Jakub w wierszu I, 22?

32. Potem powiedz:

Zastosowanie jest tym, co odróżnia studiowanie Pisma św. od in­nych ćwiczeń intelektualnych. Jeśli nie zastosujemy tego, o czym się uczymy, będziemy pełni wiedzy i będziemy dumni jak faryzeusze. Zakończmy nasze studium modlitwą i prośmy Ducha Świętego, by dał nam siłę do wprowadzania w życie prawd, które nam pokazał.

27. Zapytaj:

Jaka jest główna myśl tego wiersza?

Odpowiedź powinna zawierać:

Jezus stwierdził, że On przyszedł po to, by ocalić zgubionych.

28. Zapytaj grupę:

Jaka jest wasza interpretacja tego wydarzenia? Dyskusja; wynik powinien zawierać myśli:

Główna myśl tego wydarzenia, to: Zacheusz był zgubiony a teraz odnalazł się. Ludzie z tłumu byli również zgubieni, ale nie wiedzieli o tym i dlatego pozostali zagubieni.

29. Powiedz:

58

Spotkanie 7. Pismo święte w życiu chrześcijanina

Módlmy się:

Panie, dziękujemy Ci za to, że Twoje słowo jest żywe. Dziękujemy Ci, że przemówiłeś do nas dzisiaj. Pomóż nam zastosować poznane prawdy w naszym życiu. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Spotkanie 8

Świadectwo chrześcijanina

33. Powiedz:

Zadanie tego tygodnia to wybranie każdego dnia jakiegoś czasu na studiowanie Ewangelii metodą poznaną na dzisiejszym spotkaniu. Starajcie się poświęcić Panu w Jego Słowie 7 minut dziennie.

Część wprowadzająca

34. Zadania:

1. Metodą poznaną przestudiuj tekst: Oz 1, 8.

2. Naucz się na pamięć: Hbr 4, 12.

3. Przeczytaj: Ps 119(118).

I. Przywitaj każdego, gdy wchodzi do sali.

2. Gdy wszyscy członkowie grupy zajmą miejsca, poproś kilku Z nich, aby podzielili się tym, czego nauczyli się w ostatnim tygodniu. Przypomnij tym, którzy nie wykonali wyznaczonego zadania, aby zrobili to w następnym tygodniu.

3. Sprawdź, czy każda osoba ma Pismo św. i Notatnik.

4. Zacznij spotkanie modlitwą:

Ojcze, dzięki Ci za miłość łączącą nas z Tobą. Naucz nas dzisiaj, Jak możemy dzielić się tą miłości,~ z innymi. Dzięki Ci za to, że mamy przywilej być Twoimi świadkami. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Część główna

Wstęp

5. Poproś; członków grupy, aby otworzyli swoje Notatniki na stronie, gdzie jest spotkanie 8.

6. Przeczytaj następujący tekst:

Jedną z najbardziej zaniedbanych dziedzin życia chrześcijańskiego jest głoszenie innym ludziom Jezusa Chrystusa. A przecież jest to Jedna z rzeczy, która daje wyznawcom Chrystusa największą radość. Chrystus polecił nam "iść ... i głosić Ewangelię", iść i wypełnić Jego posłanie do zagubionego i ginącego świata.

Chrystus uznał duszę ludzką za taką wartość, że z radością zamienił swą chwałę w niebie na życie w ubóstwie, na cierpienie, upokorze­nie i śmierć, aby "szukać i ratować to, co zginęło". On "nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawróce­nia" (2 P 3, 9).

60

Spotkanie 8. Świadectwo chrześcijanina

Dlaczego świadectwo? Osiem zasad

61

Któryś z twych przyjaciół może ci powiedzieć: "Myślę, że religia jest na tyle osobistą sprawą człowieka, że nie powinniśmy dyskuto­wać na jej temat". Inny znów powie: "Nie lubię dogmatyków i fana­tyków, którzy próbują narzucić swoje religijne poglądy każdemu, kogo tylko spotkają".

Celem tego spotkania jest zrozumienie, dlaczego ważną sprawą jest dzielenie się Chrystusem z innymi.

10. Zapytaj:

N., co Jezus obiecał nam, jeżeli będziemy Go naśladowali?

N., co On nam polecił czynić?

N., do czego jesteśmy powołani jako chrześcijanie według 2 Kor 5, 20?

N., co powinno być naszym zadaniem wobec tych, którzy nie znają Chrystusa?

N., co pobudziło Pawła do dawania świadectwa?

N., co Jezus powiedział o tym, kto się Go będzie wstydził przed ludźmi?

A. Dlaczego dawanie świadectwa?

7. Potem powiedz:

Posługując się Pismem św., odpowiedzmy na pytania 1-3 dotyczące dawania świadectwa.

Przeznacz 3-4 minuty czasu na wykonanie tego zadania.

11. Powiedz:

Naszym .głównym posłaniem do ludzi powinno być: wezwanie, aby pojednali Się z Bogiem, gdyż Bóg jest miłością i pragnie być razem z nimi; uświadomienie im, że są odłączeni od Boga przez swoje grzechy, zaś Jezus utorował im z powrotem drogę do Boga. Musimy pamiętać, że Bóg zostawił nas, swoje dzieci, tutaj na tej ziemi po to, abyśmy mogli innym dawać świadectwo o Nim.

8. Zapytaj:

N., dlaczego Jezus przyszedł?

N., gdy otrzymaliśmy Chrystusa, otrzymaliśmy odpuszczenie grze­chów, zostaliśmy włączeni do rodziny Boga, dano nam wszelkie prawa i przywileje synostwa, uzyskaliśmy życie wieczne, otrzy­maliśmy Ducha Świętego, by nami kierował i nas prowadził, dano nam i nadzieję.

N., w świetle tego wszystkiego, co Bóg dla nas uczynił, jaka jest

największa rzecz, która ci się osobiście wydarzyła?

Jeśli rzeczywiście prawdą jest, że największą rzeczą, jaka nam się osobiście wydarzyła, jest poznanie Chrystusa, to jaką największą przysługę możemy wyświadczyć innym?

N., jak sądzisz?

9. Powiedz:

Tak często jesteśmy zakłopotani mówieniem naszym przyjaciołom o Chrystusie, uważając, że oni nie chcą tego słyszeć, że nie są zain­teresowani. Ale przecież my, jako wierzący posiadamy to, czego oni potrzebują, dlatego naprawdę przejawem dobroci i miłości jest mó­wić komuś o Chrystusie.

Odpowiedzmy teraz na pytania 4-9.

Przeznacz 7-8 minut czasu na zapisanie odpowiedzi.

B. Osiem zasad składania świadectwa

12. Potem powiedz:

Oto zasady wzięte z Pisma św., którymi Bóg bardzo skutecznie pomaga ludziom, aby byli efektywni w dawaniu świadectwa o Nim. Poświęćmy trochę czasu na przeczytanie ich.

N., czy mógłbyś przeczytać na głos pierwszą z ośmiu zasad dawania świadectwa?

13. Powiedz:

Nie jest możliwe dzielenie się z inną osobą tym, jak nawiązać osobisty kontakt z Chrystusem, jeśli my sami nie jesteśmy pewni swojej więzi z Nim.

,A świadectwo jest takie: że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie Jest w Jego Synu. Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego, .nie ma też i życia. O tym napisałem do was, którzy wierzy­cie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne" (I J 5, I 1-13).

62

Spotkanie 8. Świadectwo chrześcijanina

Osiem zasad składania świadectwa

63

14. Zapytaj:

N., czy mógłbyś przeczytać zasadę drugą? Powiedz:

Bóg nie użyje nieczystego naczynia! "Jeśli wyznajemy nasze grze­chy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości". (l J 1,9)

15. Zapytaj:

N., czy mógłbyś przeczytać zasadę trzecią? Powiedz:

Nasza moc dawania świadectwa pochodzi od Boga. " ... napełniajcie się Duchem" (Ef 5, 18).

Jezus powiedział: "Beze Mnie nic nie możecie uczynić" (J 15, 5).

Powiedz:

Nie mów ludziom o pogodzie, polityce, religii, a nawet nie mów o Piśmie świętym. Używaj Pisma świętego i mów ludziom o Jezu­sie.

20. Zapytaj:

N., czy mógłbyś przeczytać ostatnią zasadę? Powiedz:

Ludzie są spragnieni Chrystusa. Bóg obiecał nas użyć. Idź z wiarą.

21. Potem powiedz:

To trzeba zapamiętać: Powodzenie w dawaniu świadectwa, to po prostu dzielenie się Chrystusem w mocy Ducha Świętego oraz pozo­stawienie rezultatów Bogu.

16. Poproś:

N., przeczytaj zasadę czwartą· Powiedz:

Proś Boga, aby dał ci możliwości dawania świadectwa. Bądź przy­gotowany, aby skorzystać z nich. Miej z sobą książeczkę "Czy znasz cztery prawa duchowego życia?".

22. Zapytaj:

Czy ktoś ma jakieś pytania dotyczące dawania świadectwa?

Rozmowa, jeśli czas na 10 pozwala.

23. Na zakończenie poproś zebranych, aby podzielili się tym, czego się nauczyli, co odkryli, jak się rozwinęli itp. Zachęć każdego do mó­wienia. Poświęć temu do 20 minut, jeśli potrzeba.

24. Zakończ spotkanie modlitwą, zachęcając każdego do spontanicznej modlitwy dziękczynnej. Rozpocznij modlitwę tak:

"Ojcze, dziękuję ci za ten czas, który spędziliśmy tu razem. Dzięku­ję Ci za to, czego się tutaj nauczyliśmy. Dziękuję Ci, żeś nas wez­wał, byśmy o tym dawali świadectwo innym.

Zostaw każdemu czas na modlitwę, po czym zakończ modlitwę tak:

"Ojcze, dziękujemy Ci za Twoją dobroć dla nas. Dziękujemy Ci szczególnie za dar Syna Twego, który uczynił wszystko możliwym dla nas. Modlimy się w Jego imieniu. Amen.

17. Poproś:

N., podaj zasadę piątą. Powiedz:

Najpierw mów do Boga o ludziach, potem mów do ludzi o Bogu. ,,0 cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię" (J 14, 14).

18. Zapytaj:

N., czy mógłbyś przeczytać zasadę szóstą? Powiedz:

Chrystus polecił nam iść i podejmować inicjatywę wobec ludzi, a nie czekać, aż oni przyjdą do nas.

19. Zapytaj:

N., jaka jest zasada siódma?

25. Powiedz:

Zadaniem w tym tygodniu jest opowiedzieć 3 osobom o swoim nowym życiu w Chrystusie. Przypominajmy sobie Osiem zasad dawania świadectwa i bądźmy przygotowani, że Bóg nas użyje. Nauczmy się też na pamięć: Dz 1, 8.

Spis treści

Ogólne wprowadzenie metodyczne 3

Spotkanie 1: Chrześcijańska pewność i nowe życie . . . . . . . .. 7

Spotkanie 2: Czym jest nowe życie chrześcijańskie? 13

Spotkanie 3: Wzrastanie w życiu chrześcijańskim 19

Spotkanie 4: Duch Święty w życiu chrześcijanina (1) 27

Spotkanie 5: Duch Święty w życiu chrześcijanina (2) 37

Spotkanie 6: Modlitwa chrześcijanina . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. 43

Spotkanie 7: Pismo święte w życiu chrześcijanina . . . . . . . . . . .. 51

Spotkanie 8: Świadectwo chrześcijanina. . . . . . . . . . . . . . . . . .. 59

---