Politechnika Zielonogórska Zielona Góra Wydział Mechaniczny	Kozyra Marcin Kowalczyk Mariusz Kolasa Marek		Grupa 14 b	Nr ćwiczenia: 2		Sprawdził
Laboratorium z Mechaniki Technicznej
Temat: Wyważanie dynamiczne elementów maszyn.		Data wykonania ćwiczenia: 1999-03-15			Data oddania sprawozdania: 1999-03-29		Ocena:

1.Cel ćwiczenia:

Zapoznanie się z metodą wyważania dynamicznego elementów maszyn na wyważarce ręcznej.

2.Schemat stanowiska pomiarowego:

Na stanowisku pomiarowym znajduje się:

a) wyważarka ręczna

b) masy korygujące

c) sprężyny pomocnicze do zamocowania mas korygujących

Wyważany przedmiot A jest zamocowany obrotowo w dwóch łożyskach kołyski B, a ta z kolei obrotowo w podstawie C. Oś obrotu przedmiotu jest pozioma,, a oś obrotu kołyski pionowa. Z kołyską związana jest dźwignią D, utrzymującą za pomocą napiętej sprężyny E kołyskę w położeniu stałej równowagi. Po wytrąceniu kołyski z tej równowagi przez siłę zewnętrzną, zaczyna się ona wahać wraz z zamocowanym na niej przedmiotem, jak na to zezwala oś OO . Wielkość wychyleń od tego położenia możemy zmierzyć czujnikiem G.

Naciąg sprężyny E możemy zmieniać przesuwając jej punkt zamocowania F względem podstawy C. Powoduje to zmianę częstości drgań własnych układu drgającego: wirnik - kołyska - sprężyna. Jest to użyteczne, gdy na wyważarce chcemy wyważać różne elementy.

Przedmiot wprawia się w ruch obrotowy ręką. Położenie kołyski względem osi jej obrotu możemy zmieniać przez zluzowanie śruby mocującej K i przesunięcie jej tak, aby osią obrotu stała się OO i zaciśnięcie śruby K w tym nowym położeniu. Umożliwia to wyznaczanie mas korygujących w dwóch płaszczyznach korekcji.

Masę M. mocujemy w płaszczyźnie korekcji za pomocą sprężynek. Kąt określa się za pomocą podziałki umieszczonej na przedmiocie.

3.Sposób wykonania ćwiczenia:

1). Ustawiamy kołyskę w takim położeniu, żeby jej oś obrotu l leżała w jednej z płaszczyzn korekcji.

2). Mierzymy amplitudę N drgań przedmiotu bez masy korygującej M.

3). Umieszczamy w płaszczyźnie korekcji dowolną masę M. kolejno w czterech położeniach co 90 i mierzymy amplitudy R₁ , R₂ , R₃ , R₄ .

4). Obliczamy stosunki r₁ , r₂ , r₃ , r₄ i ustawiamy je w kolejności niemalejącej, oznaczając przez a, b, c, d.

5). Obliczamy ze wzorów wartości k i

6). Obliczamy ze wzoru masę niewyważoną M i umieszczamy ją w położeniu odległym o kąt
mierzonym od położenia a w kierunku położenia b i sprawdzamy wyważenie przedmiotu w rozpatrywanej płaszczyźnie korekcji. Jeżeli przedmiot nie jest wyważony poprawnie powtarzamy czynności od 1 do 6.

4.Wyniki:

-amplituda drgań N bez masy korygującej. N=35

-dołożono masę 4g.

w położenie 0⁰ otrzymano R₁=30

w położenie 90⁰ otrzymano R₂=32

w położenie 180⁰ otrzymano R₃=36

w położenie 270⁰ otrzymano R₄=40

-położenia masy korygującej r_i:

a

b

c

d

-wyznaczamy wielkość k:

-obliczamy kąt wyważenia:

-wyznaczamy masę niewyważoną:

g

Masę 29,197 g zakładamy na kąt 8⁰

Tabela wyników:

Nr płaszczyzny korekcji .........I.......... N=........35........[dz] M.=.........4..........[g]
Położenie ϕ=.............[°]	Oznaczenie a, b, c, d	Ri [dz]	ri
0	a	30	0,857
90	b	32	0,914
180	c	36	1,028
270	d	40	1,142
K = .......0,137.......... M1 = = .......29,197......... [g] β = .......8..........[°] ϕ = .........8..............[°] niewyważenie reszkowe = .........7,5.............[dz]

5.Wnioski :

W doświadczeniu zapoznaliśmy się z ręczną metodą wyważania dynamicznego elementów maszyn. Błąd pomiaru wynika z niedokładnego odczytu amplitudy drgań przedmiotu wskazywanych przez czujnik. Dokładniejsze wyważenie przedmiotu przyczynia się do lepszej pracy urządzenia i zmniejsza jego zużycie (awaryjność). Bardzo dokładne wyważenie jest ważne w elementach wysokoobrotowych o dużej masie, w których amplituda drgań rezonansowych przy małych niedokładnościach wyważenia jest zbliżona do drgań własnych .

---