owtórki były nadzwyczaj powszechne. Figury były często powtarzane przez kolejnych tancerzy lub kolejnepary, cały taniec mógł być powtarzany tak aby każda osoba, a czasami każdy mężczyzna mógł prowadzić. Niektóre źródła podkreślają, że taniec powinien być powtórzony, niektóre nie.
breo pisze: "Ktokolwiek chciałby pilnie śledzić naukę i sztukę tańca z radością ducha i szczerym i życzliwym umysłem musi najpierw zrozumieć ze śmiałym sercem, rozważnym umysłem i z namysłem, czym taniec jest generalnie; jego prawdziwą definicję, która jest niczym innym tylko zewnętrznym aktem, który współgra z rytmem melodii jakiegoś głosu albo instrumentu. Ten akt składa się z sześciu zasad lub głównych elementów: Misura, Pamięci, Podziału Terenu, Aiere, Maniery i Ruchu Ciała. Te sześć elementów musi być szczegółowo i dokładnie zrozumianych i zapamiętanych, bo jeśli jeden z nich zawiedzie w jakikolwiek sposób, sztuka tańca nie będzie naprawdę doskonała. Dlatego aby zdobyć najpełniejszą wiedzę o nich trzeba najpierw wytłumaczyć co oznacza każdy z wyżej wymienionych elementów.
isura (miara, rytm) w tej części i w odniesieniu do sztuki tańca oznacza przyjemną i miarową zgodność pomiędzy dźwiękiem a rytmem, podzieloną między rozsądek a zręczność, której natura może być najlepiej zrozumiana poprzez grę na smyczkowym albo innym instrumencie, nastrojonym w ten sposób, że słabe wybijanie taktu jest takie samo jak mocne; co oznacza, że tenor jest równy kontratenorowi, a jedno tempo równe jest następnemu. Zatem osoba chcąca tańczyć musi dostosowywać i oceniać sama siebie i musi doskonale zgrywać swój ruch z rytmem, jej kroki muszą być zgodne z tempem i muszą być regulowane przez misure. Musi też zrozumieć i wiedzieć, która stopa musi ruszyć się na słabsze uderzenie, a która na mocniejsze, poruszając się swobodnie, ruszając zgodnie z misurą i muzyką. Misura pokazuje nam rytm w jakim powinny być tańczone passi sempii i passi doppi oraz wszystkie inne kroki i ruchy, które są stosowne i niezbędne we wspomnianej sztuce [tańca], która bez rytmu byłaby niedoskonała.
emoria (pamięć) drugą w kolejności rzeczą, jest perfekcyjna pamięć, trzeba przypominać sobie te elementy, które są potrzebne, poprzez zbieranie myśli i zwracanie uwagi na miarowość i zgodność muzyki jeśli ta w jakiś sposób się zmienia, zwalnia lub przyspiesza. Poza tym, również tam gdzie jest zmiana tempi i misure w jakimkolwiek ballo, trzeba pamiętać by dopasować się dokładnie do tempa i rytmu poprzez ciało, gesty, ruchy i kroki. Ktokolwiek chciałby poświęcić się sztuce tańca tak, jak czyni to wielu - dryfując przez taniec, pozwalając by prowadził go przypadek raczej niż rozwaga czy świadomość i rytm, nie pamiętając co jest na początku, co w środku, co na końcu, będzie wydawać się roztargniony a jego taniec będzie niedoskonały.
artire di terreno (podział terenu) na trzecim miejscu jest podział miejsca. Jest on niezbędny do doskonałego tańczenia, tam gdzie potrzebna jest orientacja i pewny, trzeźwy osąd w wyborze miejsca do tańca, i dokładnego wyznaczania i mierzenia w myślach; gdy panowie, tańcząc ballo lub bassadanza, zostawiają panie, tańczą oddzielnie i muszą wrócić do nich w tym samym czasie i nie może im zabraknąć czasu ani miejsca. Jeśli sala jest krótka albo wąska, trzeba użyć inteligencji i wyobraźni do oszacowania i podzielenia przestrzeni na której mamy tańczyć, w taki sposób, żeby w każdym rytmie i tempie móc zatańczyć i dotrzymać kroku pani, nie wyprzedzając ani nie zostając w tyle. Tak więc zmienne tempo i zmienny rytm jest bardziej odpowiedni w wąskim i krótkim pokoju niż dużym i przestrzennym, ponieważ podział miejsca i utrzymanie rytmu na niewielkim terenie wymaga większej zręczności i wprawy i jest dużo trudniejsze niż na otwartej przestrzeni. Wymagana to też niezwykłej zapobiegliwości i przezorności.
iere (air; popisywanie się, albo aria, melodia) czwarta rzecz niezbędna do kompletu aby uczynić taniec prawie perfekcyjnym to wdzięk i gracja, zwane aiere. To lekkość i zwiewność prezencji i ruch wznoszący ciała, przejawiający się zwinnością i gibkością w tańcu, jako łagodne i delikatne wznoszenie. Każdy tańczący sempio czy doppio, riprese czy continenze, albo scossi czy saltarello musi unosić ciało lekko i wznosić się zręcznie, równo stawiając kroki. Bez wznoszenia i bez aiere taniec wyglądać będzie niedoskonale i nienaturalnie, a i widzowi nie będzie to wydawać się godne życzliwości czy pochwały. Wznoszenie się, nazwane aiere, powinno być stosowane i praktykowane w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie, z pewną dyskrecją; i kiedy wykonywane jest z umiarem, powściągliwością, kroki i gesty będą wyglądać zwinnie i lekko, a więc przyjemnie i zachwycająco w tańcu.Bez tych elementów sztuka tańca będzie nieefektowna i niepoprawna. Ktokolwiek kto chce tańczyć doskonale, powinien zapamiętać to dobrze.
ayniera (maniera) dla perfekcji tańca niezbędna jest też maniera. To znaczy, że jeśli w tańcu ktoś wykonuje sempio albo doppio powinien je stosownie ozdobić, nieco zróżnicować ładną manierą; powinien przez cały wyznaczony czas obrócić ciało w tym samym kierunku co noga, którą wykonuje sempio albo doppio, i to właśnie ozdobienie jest nazywane manierą. Bez tego taniec starci naturalną i wymaganą doskonałość.
ovimento corporeo (ruch ciała) szósta i ostatnia rzecz, oznacza, że doskonałość i zaleta tańca jest dobrze widoczna i w ruchach i w wyglądzie. Trzeba doskonale opanować wszystkie poprzednie pięć warunków, co jest o wiele łatwiejsze i milsze dla tych, których natura i szlachetna budowa sprzyjają im dzięki łasce niebios, i których kształtne ciała są giętkie, zdrowe i zwinne, nie tknięte słabością członków; a to oznacza tych, którzy są młodzi, zgrabni, zręczni, a poruszają się lekko i z gracją, oraz tych, którzy są hojnie obdarzeni wdziękiem. U nich wszystkie wymienione cechy mogą, dzięki pilnej nauce, rozwinąć się w pełni ku trwałej przyjemności i budzić stały zachwyt. Zatem w tańcu nie ma miejsca dla osób, których członki są ułomne (jak chromi, garbaci, kalecy), właśnie z tego powodu, że wymaga on doskonałości wykonywanych ćwiczeń i perfekcja ruchu. I tym właśnie jest taniec."
|
podobnych zasadach wspomina w swoim traktacie Domenico; o gracji, manierze oraz "fantasmata" czyli "żywości ciała", którą powściąga zrozumienie "misury". Cornazano również mówił wiele o stylu tańca. Najważniejsze poruszane przez niego tematy to:
emoria (pamięć)- "Memoria oznacza, że trzeba pamiętać kroki, które zamierza się wykonywać, wyrażające zasady tańca."
isura (miara)- "Misura to coś innego niż zapamiętanie tańca: to oznacza, że kroki musisz wykonywać we właściwym porządku i kolejności, a także w zgodzie z muzyką." Misura to umiejętność odniesienia znajomości kroków do rytmu muzyki, a ich obu razem do fizycznego ruchu po parkiecie.
aniera- "Maniera obok pamiętania tańca i poruszania się w zgodzie z misurą, oznacza że musisz uważać na to co robisz: campeggiano i ondeggiano tułowiem w zgodzie z ruchem stopy. Na przykład kiedy poruszasz prawą stopą, by wykonać doppio, musisz jednocześnie cameggiare na lewej stopie, która pozostaje na ziemi i z lekka obrócić pierś w tę stronę, zaś przy drugim krótkim kroku musisz ondeggiare i unieść się zgrabnie w górę, i z tą samą gracją opuścić niżej przy trzecim kroku, który kończy doppio." Maniera zakłada więc poruszanie ciała zgodnie z ruchem stóp. Przy ruchu do przodu przy drugim uderzeniu rytmu doppio unosimy ciało do góry i obracamy tułów (biodro i ramiona) zgodnie z kierunkiem ruchu. Przy ostatnim uderzeniu rytmu doppio opuszczamy ciało i wyprostujemy ramiona. To tworzy styl bardzo różniący się od tańców francuskich i burgundzkich, a także niepodobny do XVI-wiecznych tańców włoskich, w których ruch ramion i ciała wykorzystuje się zupełnie inaczej.
iere - "Aire sprawi, że obserwatorom będzie przyjemnie na ciebie popatrzeć. Przede wszystkim taniec musi być wykonywany z pogodną twarzą i radośnie"
iversita Di Cose (różnorodność rzeczy)- "Diversita di cose oznacza umiejętność wykonywania tańców jeden po drugim tak, by żaden nie przypominał innego, czyli umiejętność wykonania kroków w różnych stylach. Tego co raz zostało wykonane nie powtarzaj od razu" (ta uwaga jest skierowana głównie do mężczyzn).
ompartmento di terreno - "Compartmento di terreno znaczy, że musisz z jak największą uwagą oceniać przestrzeń, na której wykonywać będziesz kroki, które zamierzasz zatańczyć. Musisz tę przestrzeń dobrze podzielić, czego nauczysz się z porad twego mistrza tańca i z własnego doświadczenia." Oznacza to, że trzeba zdawać sobie sprawę ile jest miejsca na taniec, i upewnić się, że tę przestrzeń właściwie podzielimy pomiędzy ilość kroków, z których składa się taniec. Tak samo wykonując na parkiecie zwroty, obroty i inne figury trzeba bardzo uważać czy każda sekwencja zabiera odpowiednią ilość miejsca.
zdobniki i improwizacja były uważane za istotne dla tańców, ale niestety opisane zostały zdawkowo, jako kroki same w sobie. Cztery najważniejsze elementy stylizacji to: ruch wznoszący, podkreślanie ruchu ramionami, ozdobny ruch na zakończenie kroku i urozmaicone kroki.
|