 | Pobierz cały dokument wyznaczanie.krzywej.umocnienia.materialu.doc Rozmiar 419 KB |
Techniki Wytwarzania 2
Temat: Wyznaczanie krzywej umocnienia materiału.
Sprawozdanie wykonali: Sprawdził:
Wstęp teoretyczny i cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z doświadczalnym wyznaczaniem krzywej umocnienia materiału.
Jedną z podstawowych własności metali i ich stopów jest zdolność do umacniania się pod wpływem odkształceń plastycznych na zimno. Pojecie umocnienia metalu (bądź jego stopu) definiuje się jako wzrost wartości naprężeń uplastyczniających, których wywołany został trwałymi odkształceniami. Umocnienie powstaje w skutek wzrostu poziomu naprężeń niezbędnych do wywołania ruchu dyslokacji. Praktyczne znaczenie umocnienia przejawia się wzrostem granicy plastyczności Re; wytrzymałości na rozciąganie R m oraz twardości H przy jednoczesnym obniżeniu własności plastycznych. Wzrost granicy plastyczności, powodując wzrost naprężenia uplastyczniającego, wpływa bezpośrednio na procesy technologiczne przeróbki danego materiału (na wielkość naprężeń i nacisków). W procesach przeróbki plastycznej granicą plastyczności nazywamy naprężenie rzeczywiste uzyskane w próbie jednoosiowego naprężenia (rozciąganie i ściskanie) powodujące powstanie odkształcenia trwałego. Najprostszą próbę do wyznaczania R m jest próba jednoosiowego rozciągania, gdyż zapewnia ona nam 2 warunki:
- czysty jednoosiowego stan naprężeń,
- w wąskim zakresie odkształceń pozwala na określenie naprężeń (ponieważ stosunkowo wcześniej traci spójność, np. próbka z aluminium w próbie jednoosiowego rozciągania do momentu spójności osiągnie odkształcenie rzędu 20%. Ten sam materiał odkształcany procesie wyciskania, a więc przy nierównomiernym 3 - osiowym ściskaniu, można bez obaw naruszenia spójności odkształcić ponad 80%).
Niestety przy projektowaniu procesów technologicznych konieczna jest znajomość naprężeń uplastyczniających w pełnym zakresie odkształceń. Jednak dzięki zastosowaniu hipotez wytężeniowych mamy możliwość porównania dowolnego stanu naprężeń lub odkształceń z dowolnym stanem 1 - osiowym. W tym celu zakres uzyskany w statystycznej próbie rozciągania musi być znacznie rozszerzony. Efekt ten otrzymujemy w wyniku zrywania próbek tego samego materiału o różnym wstępnym umocnieniu, spowodowanym wcześniejszą przeróbką plastyczną na zimno, np. walcowanie. Przeróbka plastyczna na gorąco, a także wyżarzanie powoduje powrót do stanu przed odkształceniem (temp. rekrystalizacji) co objawia się brakiem umocnienia.
Opis przebiegu próby:
 | Pobierz cały dokument wyznaczanie.krzywej.umocnienia.materialu.doc rozmiar 419 KB |