VII. BF, specjalizacja-TESTY, notatki


Badanie fizykalne

  1. Jednym z podstawowych objawów sprawdzanych podczas badania neurologicznego jest objaw Babińskiego, który polega na:

A. odruchowym zgięciu wszystkich palców stopy w stronę podeszwową w trakcie drażnienia skóry boczno-dolnej powierzchni stopy

B. odruchowym wyprostowaniu palucha z jego zgięciem grzbietowym w trakcie drażnienia skóry boczno-dolnej powierzchni stopy

C. odruchowym wyprostowaniu palucha z jego zgięciem podeszwowym w trakcie drażnienia skóry w części środkowej stopy

D. odruchowym zgięciu wszystkich palców stopy w stronę grzbietową w trakcie drażnienia skóry boczno-dolnej powierzchni stopy

Uzasadnienie:

Objaw Babińskiego należy do podstawowych objawów sprawdzanych podczas badania neurologicznego pacjenta. Polega on na odruchowym wyprostowaniu palucha z jego zgięciem grzbietowym w trakcie drażnienia skóry boczno-dolnej powierzchni stopy. Podczas stwierdzenia dodatniego objawu Babińskiego może również wystąpić podeszwowe zgięcie pozostałych palców stopy wraz z ich wachlarzowym odwiedzeniem. Do drugiego roku życia objaw ten występuje jako fizjologiczny, natomiast po tym czasie traktowany jest jako patologiczny i świadczy o uszkodzeniu drogi korowo-rdzeniowej.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Chadzopulu A., Wybrane zagadnienia z historii rozwoju diagnostyki chorób, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 17-18; Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 259; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 157.

  1. Objaw Chełmońskiego bada się, wykonując następujące czynności:

A. położenie dłoni badającego na łuku żebrowym lewym i następnie uderzeniu w tę dłoń pięścią drugiej ręki

B. ucisk prawego dolnego kwadrantu brzucha z następowym szybkim zwolnieniem tego ucisku

C. położenie dłoni badającego w prawym dolnym kwadrancie brzucha i następnie uderzeniu w tą dłoń pięścią drugiej ręki

D. położenie dłoni badającego na łuku żebrowym prawym i następnie uderzeniu w tę dłoń pięścią drugiej ręki

Uzasadnienie:

Objaw Chełmońskiego (objaw chorobowy występujący w schorzeniach wątroby) bada się poprzez położenie dłoni badającego na łuku żebrowym prawym i następnie uderzeniu w tę dłoń pięścią drugiej ręki. Wystąpienie bólu podczas tego uderzenia świadczy o tym, że objaw jest dodatni, co wskazuje na toczący się proces zapalny pęcherzyka żółciowego, np. w kamicy żółciowej.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Chadzopulu A., Wybrane zagadnienia z historii rozwoju diagnostyki chorób, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 18.

  1. Dodatni objaw Romberga polega na:

A. niemożności wyprostowania kończyny dolnej w stawie kolanowym podczas jej zgięcia w stawie biodrowym

B. niemożności utrzymania równowagi ciała podczas stania z otwartymi oczami na jednej nodze

C. niemożności utrzymania równowagi podczas stania z zamkniętymi oczami i złączonymi nogami

D. niemożności utrzymania równowagi podczas stania z otwartymi oczami i złączonymi nogami

Uzasadnienie:

Objaw Romberga polega na niemożności utrzymania równowagi podczas stania z zamkniętymi oczami i złączonymi nogami. Występuje w wiądzie rdzenia i uszkodzeniu móżdżku.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Chadzopulu A., Wybrane zagadnienia z historii rozwoju diagnostyki chorób, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008,, s. 19; Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 235.

  1. Objaw Blumberga polega na:

A. wystąpieniu silnego bólu podczas wstrząsania okolicy wątroby

B. wystąpieniu słabej bolesności bądź jej braku podczas delikatnego i powolnego ucisku powłok brzusznych z charakterystycznym wystąpieniem silnego bólu w trakcie szybkiego zwolnienia tego ucisku

C. wystąpieniu silnego bólu podczas wstrząsania okolicy nerek

D. wystąpieniu silnej bolesności podczas ucisku powłok brzusznych w okolicy górnego lewego kwadrantu brzucha

Uzasadnienie:

Objaw Blumberga stanowi objaw diagnostyczny, który stwierdza się u chorych z ostrym zapaleniem otrzewnej. Występuje słaba bolesność bądź jej brak podczas delikatnego i powolnego ucisku powłok brzusznych z charakterystycznym wystąpieniem silnego bólu w trakcie szybkiego zwolnienia tego ucisku.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Chadzopulu A., Wybrane zagadnienia z historii rozwoju diagnostyki chorób, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 19.

  1. Oddech Biota charakteryzuje się występowaniem:

A. kilku głębszych oddechów, po których następuje bezdech, trwający od kilku sekund do nawet półtorej minuty

B. bezdechów trwających kilkanaście sekund, po których następuje coraz szybszy i głębszy oddech, który po osiągnięciu maksimum stopniowo zwalnia, co prowadzi do wystąpienia kolejnego bezdechu

C. bardzo głębokich regularnych oddechów

D. hiperwentylacji bez pojawiających się okresów bezdechu

Uzasadnienie:

Oddech Biota charakteryzuje się występowaniem głębszych oddechów, po których następuje bezdech trwający od kilku sekund do nawet półtorej minuty. Może występować np. w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 78; Dyk. D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 117; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 52.

  1. Oddech Kussmaula, tzw. oddech gonionego psa, charakteryzuje się występowaniem:

A. bardzo głębokich regularnych oddechów z krótkimi okresami bezdechu

B. bezdechów trwających kilkanaście sekund, po których następuje coraz szybszy i głębszy oddech, który po osiągnięciu maksimum stopniowo zwalnia, co prowadzi do wystąpienia kolejnego bezdechu

C. kilku głębszych oddechów, po których następuje bezdech trwający od kilku sekund do nawet półtorej minuty

D. hipowentylacji w przebiegu wstrząsu hipowolemicznego

Uzasadnienie:

Oddech Kussmaula, tzw. oddech gonionego psa, charakteryzuje się występowaniem bardzo głębokich regularnych oddechów z krótkimi okresami bezdechu. Może występować np. w śpiączce cukrzycowej.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 79; Dyk. D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 116; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 49, 52.

  1. Oddech Cheyne'a-Stokesa charakteryzuje się występowaniem:

A. oddechów przerywanych westchnieniami

B. stale przyśpieszającego oddechu, prowadzącego do wystąpienia hiperwentylacji

C. oddechu paradoksalnego

D. bezdechów trwających kilkanaście sekund, po których następuje coraz szybszy i głębszy oddech, który po osiągnięciu maksimum stopniowo zwalnia, co prowadzi do wystąpienia kolejnego bezdechu

Uzasadnienie:

Oddech Cheyne'a-Stokesa charakteryzuje się występowaniem bezdechów trwających kilkanaście sekund, po których następuje coraz szybszy i głębszy oddech, który po osiągnięciu maksimum stopniowo zwalnia, co prowadzi do wystąpienia kolejnego bezdechu. Może występować np. w niewydolności ośrodka oddechowego, w kompleksie oddechowym pnia mózgu, niewydolności lewokomorowej serca, mocznicy, zatruciu barbituranami oraz urazach tkanki mózgowej.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 79; Dyk. D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 117; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 49, 52.

  1. Pojęciem tachypnoë określa się:

A. oddech zwolniony

B. oddech paradoksalny

C. oddech z występującymi okresami bezdechu

D. oddech przyśpieszony

Uzasadnienie:

Pojęciem tachypnoë określa się oddech przyśpieszony, który może występować w chorobach restrykcyjnych płuc lub zapaleniu opłucnej.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 78; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 50.

  1. Prawidłowa liczba oddechów na minutę u dorosłego człowieka wynosi:

A. 10-20

B. 14-20

C. > 20

D. 6-20

Uzasadnienie:

Prawidłowa liczba oddechów na minutę u dorosłego człowieka wynosi 14-20. Oddychanie jest procesem, który ma na celu dostarczenie do organizmu tlenu i odprowadzenie dwutlenku węgla będącego produktem przemiany materii. Prawidłowa liczba oddechów na minutę warunkuje dostateczną wymianę gazową na poziomie pęcherzyków płucnych. Warto podkreślić, że zakres prawidłowej liczby oddechów na minutę różni się w zależności od źródła [Dutkiewicz podaje jako zakres prawidłowy 12-15 oddechów/minuntę u dorosłego człowieka].

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 77; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 50.

  1. W stanach patologicznych przyśpieszenie oddechu to skutek:

A. mocznicy, śpiączki cukrzycowej

B. zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego - ucisku na ośrodek oddechowy kompleksu oddechowego pnia mózgu

C. gorączki, zmniejszonej powierzchni wymiany gazowej w płucach, anemii, bólów w klatce piersiowej

D. zatrucia morfiną

Uzasadnienie:

W stanach patologicznych przyśpieszenie oddechu powodują: gorączka, zmniejszona powierzchnia wymiany gazowej w płucach, anemia, bóle w klatce piersiowej. Oddech przyśpiesza w stanach zwiększonego zapotrzebowania na tlen oraz w stanach zmniejszonego jego dowozu do tkanek, np. na skutek zaburzeń wymiany gazowej na poziomie pęcherzyków płucnych, zbyt małej ilości hemoglobiny czy zaburzeń w mikrokrążeniu w związku z niewydolnością serca. Przyśpieszenie oddechu powoduje również nadmiar dwutlenku węgla we krwi i powstające z kwasu węglowego jony wodorowęglanowe i wodorowe.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 77.

  1. Pojęciem ortopnoë określa się stan, w którym:

A. u pacjenta występuje oddech prawidłowy: regularny, wykonywany bez wysiłku oraz równomiernie głęboki

B. oddychanie jest możliwe z udziałem dodatkowych mięśni oddechowych i obserwuje się zwiększenie wysiłku oddechowego, a chory przyjmuje pionową pozycję klatki piersiowej

C. występuje poprawa wentylacji płuc w pozycji leżącej na plecach

D. występują regularnie powtarzające się bezdechy

Uzasadnienie:

Pojęciem ortopnoë określa się stan, w którym oddychanie jest możliwe z udziałem dodatkowych mięśni oddechowych i obserwuje się zwiększenie wysiłku oddechowego, a chory przyjmuje pionową pozycję klatki piersiowej. Duszność typu ortopnoë nasila się w pozycji leżącej, dlatego chory przyjmuje pozycję siedzącą lub stojącą z pochyleniem do przodu i podparciem ramion, co znacznie ułatwia oddychanie. Stan taki może wystąpić np. w niewydolności lewego serca.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 78; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 50.

  1. Duszność (dyspnoë) wdechowa może pojawić się u chorego w następujących stanach patologicznych:

A. zwłóknieniu płuc, biernym przekrwieniu płuc

B. astmie oskrzelowej

C. przy wysięku lub przesięku opłucnowym

D. prawidłowe odpowiedzi A i C

Uzasadnienie:

Duszność określana jest jako subiektywne uczucie braku powietrza. Duszność wdechowa może pojawić się u chorego w zwłóknieniu płuc, biernym przekrwieniu płuc oraz przy wysięku lub przesięku opłucnowym. Są to stany, w których występuje trudność z nabraniem dostatecznej ilości powietrz do płuc, co wywołuje uczucie duszności wdechowej.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 87; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007 , s. 40.

  1. Sinica (cyanosis) obwodowa występuje na skutek:

A. niewydolności prawej komory serca

B. zwolnionego przepływu krwi w sieci naczyń włosowatych oraz nadmiernego odtlenowania krwi żylnej

C. zaburzeń wymiany gazowej na poziomie pęcherzyków płucnych

D. prawidłowe odpowiedzi A i B

Uzasadnienie:

Generalnie sinica to niebieskawe zabarwienie skóry i/lub błon śluzowych. Natomiast sinica obwodowa spowodowana jest zwolnieniem przepływu krwi krążącej w sieci drobnych naczyń włosowatych i w konsekwencji nadmiernym odtlenowaniem krwi żylnej (w wyniku zwiększonego poboru tlenu). Niewydolność prawej komory serca powoduje zastój krwi na obwodzie, co prowadzi do zwolnienia jej przepływu przez naczynia włosowate.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 89. Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007 r. s. 43, 55.

  1. Do oceny dolegliwości bólowych u chorego można wykorzystać następującą skalę:

A. Douglas

B. Waterlow

C. VAS (visual analogue scale)

D. Barthela

Uzasadnienie:

Skala VAS (visual analogue score) jest bardzo prostą skalą, pozwalającą na ocenę dolegliwości bólowych przez samego chorego. To 10-centymetrowa linijka, na której zaznacza on stopień odczuwanego przez siebie bólu. Przyjmuje się 0 jako brak dolegliwości bólowych, a 10 jako najsilniejszy ból, jaki tylko chory może sobie wyobrazić. Skala ta służy również monitorowaniu efektów leczenia przeciwbólowego. Wynik pomiaru natężenia bólu zapisywany jest w postaci cyfry, która oznacza długość wskazanego przez pacjenta odcinka.

Literatura:

Rolka H., Ocena bólu, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 142; Pyszkowska J., Rola pielęgniarki w łagodzeniu bólu i cierpienia. Patomechanizm bólu i istota cierpienia totalnego, [w:] de Walden-Gałuszko K., Kaptacz A. (red.), Pielęgniarstwo w opiece paliatywnej i hospicyjnej, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2005, s. 67.

  1. Prawidłowy poziom potasu w surowicy krwi wynosi:

A. 3,5-5,5 mmol/l

B. 2,0-4,0 mmol/l

C. 3,0-7,0 mmol/l

D. 3,5-7,0 mmol/l

Uzasadnienie:

Prawidłowy poziom potasu w surowicy krwi powinien wynosić 3,5-5,5 mmol/l. Poziom potasu wzrasta przy zmniejszonym wydalaniu nerkowym, we wstrząsie oraz niedotlenieniu tkanek, a spada przy stosowaniu niektórych leków moczopędnych, w chorobach nerek oraz przy utracie przez przewód pokarmowy.

Literatura:

Wierzba T., Krew i hemostaza, [w:] Górski J. (red.), Fizjologia człowieka, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 121.

  1. Skala Glasgow (GCS) służy do oceny:

A. siły mięśniowej w zaniku mięśni

B. poziomu przytomności

C. stopnia niedożywienia organizmu

D. prawidłowe odpowiedzi A i C

Uzasadnienie:

Skala Glasgow (GCS) służy do oceny poziomu przytomności. W tej sklai ocenia się otwieranie oczu, kontakt słowny oraz reakcję ruchową. Pacjent może otrzymać w ocenie tą skalą od 3 do 15 punktów. Skala śpiączki Glasgow (GCS):
A. otwieranie oczu:
a) nigdy - 1,
b) na bodźce bólowe - 2,
c) na bodźce słowne - 3,
d) spontanicznie - 4;
B. maksymalna reakcja słowna:
a) brak - 1,
b) nieartykułowane dźwięki - 2,
c) nieodpowiednie słowa - 3,
d) zdezorientowany, rozmawia - 4,
e) w pełni zorientowany, rozmawia - 5;
C. maksymalna reakcja ruchowa:
a) brak - 1,
b) wyprostna - 2,
c) nieprawidłowe zgięcie - 3,
d) zgięcie, ucieczka na bodziec bólowy - 4,
e) lokalizuje bodziec bólowy - 5,
f) wykonuje polecenia - 6.
Zaburzenia przytomności klasyfikuje się następująco:
GCS: 13-15 punktów - łagodne;
GCS: 9-12 punktów - umiarkowane;
GCS: 3-8 punktów - głębokie (śpiączka).

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 191-192; Gołąbiński A., Badanie neurologiczne, [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A. (red.), Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 26; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 161.

  1. Leptosomiczny typ budowy ciała charakteryzuje się następującymi cechami:

A. sylwetka szczupła, cienka szyja, wąskie opadające ramiona, płaski brzuch, wąskie biodra, kończyny cienkie i długie oraz słabo rozwinięta tkanka mięśniowa

B. dobrze rozwinięty kościec i tkanka mięśniowa, szeroka twarz i szyja, szerokie ramiona, duże szerokie dłonie i stopy oraz silnie wysklepiona klatka piersiowa

C. dobrze zbudowany, twarz szeroka i okrągła, nos krótki i szeroki, gruby kark i grube kończyny, klatka piersiowa krótka, wydatny brzuch i słabo rozwinięte mięśnie

D. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa

Uzasadnienie:

Leptosomiczny (drobny) typ budowy ciała charakteryzuje się takimi cechami jak: sylwetka szczupła, cienka szyja, wąskie opadające ramiona, wąskie wargi twarz i nos, płaski brzuch, wąskie biodra, kończyny cienkie i długie oraz słabo rozwinięta tkanka mięśniowa.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 194.

  1. Pykniczny typ budowy ciała charakteryzuje się następującymi cechami:

A. dobrze zbudowany, twarz szeroka i okrągła, nos krótki i szeroki, gruby kark i grube kończyny, klatka piersiowa krótka, wydatny brzuch i słabo rozwinięte mięśnie

B. sylwetka szczupła, cienka szyja, wąskie opadające ramiona, płaski brzuch, wąskie biodra, kończyny cienkie i długie oraz słabo rozwinięta tkanka mięśniowa

C. dobrze rozwinięty kościec i tkanka mięśniowa, szeroka twarz i szyja, szerokie ramiona, duże szerokie dłonie i stopy oraz silnie wysklepiona klatka piersiowa

D. nie występuje taki typ budowy ciała

Uzasadnienie:

Pykniczny (gruby) typ budowy ciała charakteryzuje się następującymi cechami: dobrze zbudowany, twarz szeroka i okrągła, nos krótki i szeroki, oczy płasko osadzone, gruby kark i grube kończyny, klatka piersiowa krótka, wydatny brzuch i słabo rozwinięte mięśnie.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 194.

  1. Atletyczny typ budowy ciała charakteryzuje się następującymi cechami:

A. dobrze zbudowany, twarz szeroka i okrągła, nos krótki i szeroki, gruby kark i grube kończyny, klatka piersiowa krótka, wydatny brzuch i słabo rozwinięte mięśnie

B. sylwetka szczupła, cienka szyja, wąskie opadające ramiona, płaski brzuch, wąskie biodra, kończyny cienkie i długie oraz słabo rozwinięta tkanka mięśniowa

C. dobrze rozwinięty kościec i tkanka mięśniowa, szeroka twarz i szyja, szerokie ramiona, duże szerokie dłonie i stopy i silnie wysklepiona klatka piersiowa

D. jest to skrajna postać typu pyknicznego

Uzasadnienie:

Atletyczny (silny) typ budowy ciała charakteryzuje się następującymi cechami: dobrze rozwinięty kościec i tkanka mięśniowa, szeroka twarz i szyja, szerokie ramiona, duże szerokie dłonie i stopy oraz silnie wysklepiona klatka piersiowa.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 194.

  1. Achondroplazja jest chorobą, w przebiegu której dochodzi do:

A. nieprawidłowego kostnienia śródchrzęstnego i karłowatości

B. ponadprzeciętnego wzrostu

C. rozwoju znacznej otyłości

D. rozwoju choroby Gauchera

Uzasadnienie:

Achondroplazja (chondrodystrofia) jest chorobą genetycznie warunkowaną, w przebiegu której dochodzi do nieprawidłowego kostnienia śródchrzęstnego i karłowatości. Cechy charakterystyczne: duża czaszka, krótkie kończyny, szpotawe kolana, zapadnięta nasada nosa oraz zniekształcenia kręgosłupa.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 195.

  1. W zespole Morfana (uwarunkowanym genetycznie) występują następujące cechy budowy ciała:

A. niski wzrost, znaczna otyłość (oraz upośledzenie umysłowe)

B. ponadprzeciętny wzrost, wąska i długa czaszka, spłaszczona i poszerzona klatka piersiowa, nadmiernie długie kończyny oraz pająkowate palce

C. niski wzrost, klatka piersiowa beczkowata, dobrze rozwinięty kościec i tkanka mięśniowa oraz krótkie i grube palce

D. niski wzrost, duża czaszka, krótkie kończyny, palce pająkowate oraz szeroki nos

Uzasadnienie:

W zespole Morfana (uwarunkowanym genetycznie) występują następujące cechy budowy ciała: ponadprzeciętny wzrost, wąska i długa czaszka, spłaszczona i poszerzona klatka piersiowa, nadmiernie długie kończyny oraz pająkowate palce. Ponadto w zespole tym pojawia się skrzywienie kręgosłupa, zniekształcenie klatki piersiowej oraz nadmierna ruchliwość stawów. Mogą wystąpić również wady zastawki mitralnej i krótkowzroczność.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 195.

  1. Charakterystyczne zmiany w budowie ciała w przebiegu zespołu Cushinga są wynikiem:

A. przewlekle podwyższonego poziomu glukagonu w surowicy krwi

B. podwyższonego poziomu hormonów tarczycy w surowicy krwi

C. podwyższonego poziomu kortyzolu w surowicy krwi

D. podwyższonego poziomu insuliny w surowicy krwi

Uzasadnienie:

Charakterystyczne zmiany w budowie ciała w przebiegu zespołu Cushinga są wynikiem podwyższonego poziomu kortyzolu w surowicy krwi. Zespół ten cechuje otyłość z nadmiernym nagromadzeniem się tkanki tłuszczowej na karku (bawoli kark) oraz twarzy (twarz księżycowata) i tułowiu. Natomiast kończyny dolne i górne pozostają chude. Najczęstszą przyczyną występowania zespołu Cushinga jest przewlekłe stosowanie glikokortykosteroidów w leczeniu innych chorób (egzogenny zespół Cushinga). Jego przyczyną może być gruczolak przysadki mózgowej oraz guzy kory nadnerczy (prowadzące do zwiększonego wydzielania kortyzolu - autonomiczne guzy nadnerczy, rozrost makroguzkowy nadnerczy, rozrost mikroguzkowy nadnerczy).

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 195; Kasperlik-Załuska A.A., Płaczkiewicz-Jankowska E., Zespół Cushinga, [w:] Szczeklik A., Gajewski P. (red.), Choroby wewnętrzne, Wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, s. 646-647.

  1. W zespole Klinefeltera u mężczyzn obserwuje się następujące cechy budowy ciała:

A. wysoki wzrost, słabo rozwinięta tkanka mięśniowa, wąskie ramiona, szeroka miednica oraz ginekomastia

B. niski wzrost, szerokie ramiona, wąska miednica, znaczna otyłość oraz dobrze rozwinięta tkanka mięśniowa

C. wysoki wzrost oraz typ budowy ciała atletyczny

D. niski wzrost, typ budowy ciała normosteniczny oraz ginekomastia

Uzasadnienie:

W zespole Klinefeltera u mężczyzn obserwuje się następujące cechy budowy ciała: wysoki wzrost, słabo rozwinięta tkanka mięśniowa, wąskie ramiona, szeroka miednica oraz ginekomastia (kobieca sylwetka ciała). Jest to zespół objawów będących wynikiem przynajmniej jednego dodatkowego chromosomu X.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 195.

  1. Wykwit skórny, lekko wyniosły ponad powierzchnię skóry, wyczuwalny palpacyjnie, który wykazuje inną spoistość niż otaczająca go skóra i ustępuje bez pozostawienia blizny to:

A. krosta

B. pęcherzyk

C. grudka

D. plama

Uzasadnienie:

Grudka to wykwit skórny, lekko wyniosły ponad powierzchnię skóry i ustępujący bez pozostawienia blizny. Grudki zazwyczaj nie przekraczają średnicy 1 cm. Wyróżnia się: grudki naskórkowe, grudki skórne oraz grudki skórno-naskórkowe.

Literatura:

Szepietowski J., Reichl A., Badanie skóry i jej przydatków, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 206; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 22.

  1. Drobna zmiana skórna, uniesiona ponad poziom otaczającej ją skóry i wypełniona od początku treścią ropną to:

A. pęcherzyk

B. pęcherz podnaskórkowy

C. krosta

D. grudka

Uzasadnienie:

Krosta to drobna zmiana skórna, uniesiona ponad poziom otaczającej ją skóry i wypełniona treścią ropną. Nie zawsze stanowi objaw infekcji. Natomiast pęcherzyk wypełniony jest treścią surowiczą (płynną).

Literatura:

Szepietowski J., Reichl A., Badanie skóry i jej przydatków, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 208; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 22.

  1. Pojęciem teleangiektazji określa się stan, w którym dochodzi do:

A. wystąpienia objawów skazy krwotocznej w obrębie kończyn dolnych

B. rozszerzenia drobnych naczyń krwionośnych

C. wystąpienia żylaków kończyn dolnych

D. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa

Uzasadnienie:

Teleangiektazje to rozszerzone drobne naczynia krwionośne (potocznie: pajączki naczyniowe). Często występują w marskości wątroby, przewlekłej niewydolności żylnej oraz w wyniku długotrwałego stosowania maści zawierających glikokortykosteroidy.

Literatura:

Szepietowski J., Reichl A., Badanie skóry i jej przydatków, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 215.

  1. Tablice Snellena w badaniu wzroku służą do oceny:

A. widzenia barwnego

B. ciśnienia w gałce ocznej

C. ostrości wzroku

D. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

Uzasadnienie:

Tablice Snellena służą do badania ostrości wzroku. Ostrość wzroku do dali polega na czytaniu z odległości 5 metrów, a ostrość wzroku do bliży - na czytaniu z odległości 30 cm.

Literatura:

Mrugasz M., Badanie narządu wzroku, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 229.

  1. Tablice Ishihary w badaniu wzroku służą do oceny:

A. widzenia w odcieniach szarości

B. ostrości wzroku

C. widzenia barwnego

D. prawidłowe odpowiedzi A i B

Uzasadnienie:

Tablice Ishihary (pseudoizochromatyczne) służą ocenie widzenia barwnego podczas badania wzroku.

Literatura:

Mrugasz M., Badanie narządu wzroku, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 229.

  1. Skala Silvermana służy do oceny:

A. zaburzeń ostrości wzroku

B. stanu odżywienia chorego

C. stopnia nasilenia duszności

D. zaburzeń rytmu serca

Uzasadnienie:

Skala Silvermana służy do oceny stopnia nasilenia duszności. Ocenie podlegają takie struktury, jak: skrzydełka nosa, mostek, międzyżebrza, ściana klatki piersiowej oraz wydech. W ocenie tą skalą wyróżnia się trzy stopnie nasilenia duszności: stopień zerowy, pierwszy oraz drugi.

Literatura:

Szczepański M., Kamianowska M., Badanie układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 242.

  1. Miejscem osłuchiwania zastawki mitralnej na ścianie klatki piersiowej jest:

A. IV prawe międzyżebrze tuż przy mostku i przyczep V prawego żebra do mostka

B. II lewe międzyżebrze przy mostku

C. II prawe międzyżebrze przy mostku

D. V lewe międzyżebrze, ok. 1 cm przyśrodkowo od linii środkowoobojczykowej lewej

Uzasadnienie:

Standardowo miejscem osłuchiwania zastawki mitralnej jest V lewe międzyżebrze, ok. 1 cm przyśrodkowo od linii środkowoobojczykowej lewej.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 249; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 58.

  1. Miejscem osłuchiwania zastawki aorty na ścianie klatki piersiowej jest:

A. II prawe międzyżebrze przy mostku

B. II lewe międzyżebrze przy mostku

C. IV prawe międzyżebrze tuż przy mostku i przyczep V prawego żebra do mostka

D. V lewe międzyżebrze, ok. 1 cm przyśrodkowo od linii środkowoobojczykowej lewej

Uzasadnienie:

Standardowo miejscem osłuchiwania zastawki aorty jest II prawe międzyżebrze przy mostku.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 249; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 58.

  1. Miejscem osłuchiwania zastawki tętnicy płucnej na ścianie klatki piersiowej jest:

A. II prawe międzyżebrze przy mostku

B. II lewe międzyżebrze przy mostku

C. V lewe międzyżebrze, ok. 1 cm przyśrodkowo od linii środkowoobojczykowej lewej

D. IV prawe międzyżebrze tuż przy mostku i przyczep V prawego żebra do mostka

Uzasadnienie:

Standardowo miejscem osłuchiwania zastawki tętnicy płucnej jest II lewe międzyżebrze przy mostku.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 249; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 58.

  1. Miejscem osłuchiwania zastawki trójdzielnej na ścianie klatki piersiowej jest:

A. II lewe międzyżebrze przy mostku

B. II prawe międzyżebrze przy mostku

C. IV prawe międzyżebrze tuż przy mostku i przyczep V prawego żebra do mostka

D. V lewe międzyżebrze, ok. 1 cm przyśrodkowo od linii środkowoobojczykowej lewej

Uzasadnienie:

Standardowo miejscem osłuchiwania zastawki trójdzielnej jest IV prawe międzyżebrze tuż przy mostku i przyczep V prawego żebra do mostka (Dutkiewicz podaje miejsce osłuchiwania zastawki trójdzielnej na prawym brzegu mostka, w miejscu przyczepu czwartego żebra).

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 249; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 58.

  1. Podczas pomiaru ciśnienia tętniczego krwi powietrze pompuje się w mankiet powyżej ciśnienia zaniku tętna do poziomu:

A. 30-100 mmHg

B. 30-50 mmHg

C. 100 mmHg

D. 10 mmHg

Uzasadnienie:

Podczas pomiaru ciśnienia tętniczego krwi mankiet zostaje wypełniony powietrzem do zaniku tętna na tętnicy ramiennej. Następnie powietrze pompowane jest dalej do poziomu 30-50 mmHg powyżej ciśnienia zaniku tętna na tętnicy.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 250.

  1. Podczas pomiaru ciśnienia tętniczego krwi powietrze z mankietu powinno być wypuszczane z prędkością nie większą niż:

A. 30 mmHg/s

B. 10 mmHg/s

C. 5 mmHg/s

D. 20 mmHg/s

Uzasadnienie:

Podczas pomiaru ciśnienia tętniczego krwi powietrze z mankietu powinno być wypuszczane z prędkością nie większą niż 5 mmHg/s. Jednocześnie, wypuszczając powietrze, osłuchuje się tętnicę. Wysłuchanie pierwszego tonu Korotkowa oznaczane jest jako ciśnienie skurczowe.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 250.

  1. Wykonując badanie fizykalne jamy brzusznej, stosuje się następującą kolejność:

A. osłuchiwanie, opukiwanie, obmacywanie, oglądanie

B. oglądanie, osłuchiwanie, opukiwanie, obmacywanie

C. oglądanie, opukiwanie, osłuchiwanie, obmacywanie

D. oglądanie, osłuchiwanie, obmacywanie, opukiwanie

Uzasadnienie:

Prowadząc badanie fizykalne jamy brzusznej, standardowo wykonuje się czynności w następującej kolejności: oglądanie, osłuchiwanie, opukiwanie, obmacywanie.

Literatura:

Dyk D., Badanie brzucha i odbytu, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 142.

  1. Oceniając czynność I nerwu czaszkowego, poszukuje się dysfunkcji w zakresie:

A. poruszania językiem,

B. połykania,

C. wzroku,

D. węchu.

Uzasadnienie. Pierwszy nerw czaszkowy jest nerwem węchowym. Wywodzi się on z komórek nerwowo-zmysłowych węchowych, mieszczących się w nabłonku okolicy węchowej błony śluzowej nosa. Aby zbadać czynność nerwu pierwszego, podajemy pacjentowi do wąchania substancje o specyficznym zapachu (np. skórkę pomarańczy, krople miętowe). W sytuacji, kiedy chory nie odróżnia substancji zapachowej od bezzapachowej, można rozpoznać zniesienie węchu. Zaburzenia funkcji I nerwu czaszkowego (węchowego) mogą występować w urazach czaszkowo-mózgowych. Podczas badania u pacjenta nie może występować choroba jamy nosowej utrudniająca węch, np. infekcja.

Literatura:

Kułak W., Badanie neurologiczne [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 268; Gołąbiński A., Badanie neurologiczne [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A., Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 19; Urbanowicz Z., Mała encyklopedia anatomii człowieka, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 365.

  1. Polecając pacjentowi wysunięcie języka i wykonanie nim ruchów do góry i do dołu oraz na boki, oceniamy jego ruchomość. Zaburzenia czynności którego nerwu czaszkowego wywołają dysfunkcje w zakresie ruchomości języka?

A. I

B. III, IV, VI

C. XII

D. V

Uzasadnienie:

Nerw czaszkowy XII jest nerwem podjęzykowym. Zaopatruje on ruchowo mięśnie języka. W przypadku uszkodzenia nerwu podjęzykowego dochodzi do zaburzeń w zakresie poruszania się języka oraz do zbaczania go w stronę niedowładną.

Literatura:

Kułak W., Badanie neurologiczne, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 270; Urbanowicz Z., Mała encyklopedia anatomii człowieka, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 351.

  1. Który z podanych poniżej wykwitów skórnych należy do wykwitów wtórnych?

A. plama

B. bąbel pokrzywkowy

C. pęcherzyk

D. nadżerka

Uzasadnienie:

Do grupy skórnych wykwitów pierwotnych zaliczamy: plamę, grudkę, blaszkę, bąbel, pęcherzyk, krostę, cystę oraz guzek. Do grupy skórnych wykwitów wtórnych zaliczamy: łuskę, nadżerkę, przeczosy, pęknięcie, rozpadlinę, strup, bliznę, zliszajowacenie, spryszczenie oraz hiperpigmentację.

Literatura:

Szepietowski J., Reich A., Badanie skóry i jej przydatków, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 205-215; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 22-23.

  1. Wykonując u chorego elektrokardiogram, prawidłowo umieścisz elektrodę C4 (V4, elektroda brązowa) w następującym miejscu na ścianie klatki piersiowej:

A. w VI międzyżebrzu, w linii pachowej przedniej lewej

B. w V międzyżebrzu, w miejscu przejścia przez międzyżebrze linii środkowoobojczykowej lewej

C. w V międzyżebrzu, w linii pachowej przedniej lewej

D. w V międzyżebrzu, w linii pachowej środkowej lewej

Uzasadnienie:

Prawidłowe umiejscowienie elektrod na ścianie klatki piersiowej dla odprowadzeń przedsercowych przedstawia się następująco:
C1 (elektroda czerwona) - IV prawe międzyżebrze, przy prawym brzegu mostka,
C2 (elektroda żółta) - IV lewe międzyżebrze, przy lewym brzegu mostka,
C3 (elektroda zielona) - w połowie linii prostej łączącej punkty C2 i C4,
C4 (elektroda brązowa) - w V międzyżebrzu, w miejscu przejścia przez międzyżebrze linii środkowoobojczykowej lewej,
C5 (elektroda czarna) - na poziomie C4, w miejscu skrzyżowania się z linią pachową przednią lewą,
C6 (elektroda fioletowa) - na poziomie C4, w miejscu skrzyżowania się z linią pachową środkową lewą.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 254.

  1. Pojęcie amplituda tętna określa:

A. ciśnienie skurczowe wywierające nacisk na ścianę tętnicy

B. częstość pracy serca

C. różnicę pomiędzy liczbą uderzeń serca słyszaną na ścianie klatki piersiowej a tą wyczuwaną na tętnicy promieniowej

D. różnicę pomiędzy ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym

Uzasadnienie:

Amplituda tętna to różnica pomiędzy ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym. Ciśnienie krwi określane jest jako siła działająca na jednostkę powierzchni naczynia krwionośnego podczas jej przepływu przez układ krążenia.

Literatura:

Wasiluk A., Wnuczko K., Badanie układu sercowo-naczyniowego. Podstawy EKG, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 250.

  1. Obrzęk tarczy nerwu wzrokowego w badaniu oftalmoskopowym może świadczyć:

A. o niskim ośrodkowym ciśnieniu żylnym

B. o wzroście ciśnienia śródczaszkowego

C. o rozwijającym się guzie mózgu lub zapaleniu mózgu

D. prawidłowe odpowiedzi B i C

Uzasadnienie:

Obrzęk tarczy nerwu wzrokowego w badaniu oftalmoskopowym może świadczyć o wzroście ciśnienia śródczaszkowego, zapaleniu mózgu lub rozwijającym się guzie mózgu.

Literatura:

Kułak W., Badanie neurologiczne, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 268.

  1. Pojęcie anisocoria oznacza:

A. wytrzeszcz gałek ocznych

B. zapadnięcie gałek ocznych

C. niedomykalność powiek

D. nierówność źrenic

Uzasadnienie:

Pojęcie anisocoria oznacza nierówność źrenic. Może być objawem zmian patologicznych toczących się w obrębie układu wegetatywnego bądź wynikiem zastosowania leków lub innych środków wywierających wpływ na ten układ.

Literatura:

Mrugasz M., Badanie narządu wzroku, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 233.

  1. Podczas pomiaru ciśnienia tętniczego krwi prawidłowa wartość amplitudy skurczowo-rozkurczowej powinna wynosić:

A. >50 mmHg

B. 10 - 30 mmHg

C. 30 - 50 mmHg

D. <10 mmHg

Uzasadnienie:

Amplituda skurczowo-rozkurczowa to różnica pomiędzy wartością ciśnienia skurczowego i rozkurczowego. Powinna wynosić 30-50 mmHg. Obniżenie jej wartości można obserwować przy obniżeniu objętości minutowej serca, w przewlekłej niewydolności krążenia oraz przy zapaleniu osierdzia. Natomiast wzrost wartości amplitudy skurczowo-rozkurczowej może występować w niedomykalności zastawki aortalnej oraz w przetrwałym przewodzie tętniczym.

Literatura:

Jankowiak B.: Pomiar tętna i ciśnienia tętniczego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 389.

  1. Prawidłowy ciężar właściwy (gęstość) moczu w badaniu ogólnym powinien mieścić się w granicach:

A. 1,016-1,025 kg/l

B. 1,020-1,040 kg/l

C. 1,090-1,095 kg/l

D. 1,000-1,016 kg/l

Uzasadnienie:

Prawidłowy ciężar właściwy (gęstość) moczu w badaniu ogólnym powinien mieścić się w granicach 1,016-1,025 kg/l. Pojęciem hipostenuria określa się obniżenie ciężaru właściwego moczu poniżej 1,009 kg/l (może ona wskazywać na choroby przebiegające z utratą zdolności nerek do zagęszczania moczu, jak np. moczówka prosta, może być również wynikiem nadmiernego przyjęcia płynów w dniu poprzedzającym badanie). Oznaczenie osmolalności moczu ma duże znaczenie w stanach hiponatremii, hipernatremii oraz poliurii.

Literatura:

Łukaszuk C., Ocena wydalania produktów przemiany materii, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 403.

  1. Który z podanych poniżej zakresów wartości hemoglobiny (Hb) jest prawidłowy dla mężczyzn?

A. 18,0 +/- 3,0 g/dl

B. 15,5 +/- 2,5 g/dl

C. 12,5 +/- 2,5 g/dl

D. 10,5 +/- 4,5 g/dl

Uzasadnienie:

Prawidłowa wartość hemoglobiny u mężczyzn powinna się mieścić w zakresie 15,5 +/- 2,5 g/dl. Warto podkreślić, iż podawane wartości referencyjne dla hemoglobiny mogą się nieco różnić w zależności od źródła.

Literatura:

Soroka-Wojtaszko M., Dmoszyńska A., Choroby krwinek czerwonych, [w:] Daniluk J., Jurkowska G. (red.), Zarys chorób wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa, Wyd. Czelej, Lublin 2005, s. 318.

  1. W badaniu fizykalnym chorego podczas biernego zginania jego kończyny dolnej w stawie biodrowym występuje przymusowe zgięcie w stawie kolanowym. Świadczy to, że występuje u niego:

A. objaw Romberga

B. objaw Kochera

C. objaw Kerniga

D. objaw Graefego

Uzasadnienie:

Objaw Kerniga należy do objawów oponowych. Górny objaw oponowy to: odruchowe zgięcie kończyn dolnych w stawach kolanowych i biodrowych podczas zgięcia tułowia badanego ku przodowi. Dolny objaw oponowy to zaś przymusowe zgięcie w stawie kolanowym podczas biernego zginania kończyny dolnej w stawie biodrowym.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Chadzopulu A., Wybrane zagadnienia z historii rozwoju diagnostyki chorób, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 18.

  1. Płaszczyzna strzałkowa pośrodkowa dzieli ciało ludzkie na:

A. na połowę przednią i tylną

B. na połowę górną i dolną

C. na połowę prawą górną i prawa dolną

D. połowę prawą i lewą

Uzasadnienie:

Wyróżniamy trzy płaszczyzny budowy ciała ludzkiego:
1. płaszczyznę strzałkową pośrodkową, która dzieli ciało na połowę prawą i lewą,
2. płaszczyznę czołową pośrodkową, dzielącą ciało na połowę przednia i tylną,
3. płaszczyznę poprzeczną pośrodkową, dzielącą ciało na połowę górną i dolną.

Literatura:

Szczepański M., Szczepański W., Podstawy anatomii topograficznej, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 29.

  1. Ostre bakteryjne zapalenie migdałków podniebiennych (angina) jest najczęściej wywoływane przez:

A. Pseudomonas aeruginosa

B. paciorkowiec β-hemolizujący z grupy A

C. Staphylococus aureus

D. Clostridium dificyle

Uzasadnienie:

Ostre bakteryjne zapalenie migdałków podniebiennych (angina) jest najczęściej wywoływane przez paciorkowiec β-hemolizujący z grupy A - Streptococcus pyogenes (ok. 90% przypadków), rzadziej przez paciorkowce z grupy B i C (ok. 10% przypadków) oraz gronkowce. Największa zapadalność występuje w okresie późnej jesieni, zimą oraz wczesną wiosną.

Literatura:

Klimaszewska K., Wybrane dolegliwości z zakresu układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 84; Sawiec P., Ostre zapalenie gardła i migdałków (angina), [w:] Szczeklik A., Majewski P. (red.), Choroby wewnętrzne, Wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, s. 351-355; Zaremba M.L., Borowski J., Mikrobiologia lekarska, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2001, s. 277-282.

  1. Spadek liczby leukocytów (leukopenia) we krwi obwodowej może wystąpić na skutek:

A. aplazji szpiku kostnego

B. oddziaływania na szpik promieniowania jonizującego

C. zakażeń wirusowych takich jak odra i różyczka

D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

Uzasadnienie:

Spadek liczny leukocytów we krwi obwodowej może wystąpić w przypadku:
- aplazji szpiku kostnego,
- leczenia lekami cytostatycznymi,
- oddziaływania na szpik promieniowania jonizującego (np. w trakcie leczenia zmiany nowotworowej),
- przerzutów nowotworowych do szpiku kostnego (zaburzeniach prawidłowej hematopoezy),
- hipersplenizmy,
- wyniszczenia (np. kacheksji nowotworowej),
- zakażeń wirusowych (jak odra, różyczka, grypa, zakażenie HIV),
- ciężkich zakażeń bakteryjnych - w posocznicach (gronkowcowych, pneumokokowych), durze brzusznym, czerwonce oraz brucelozie.

Literatura:

Łukaszuk C., Wybrane badania dodatkowe, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 175; Cioch M., Neutropenia, [w:] Daniluk J., Jurkowska G. (red.), Zarys chorób wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa, Wyd. Czelej, Lublin 2005, s. 332-333.

  1. Obwód głowy u noworodka powinien mieścić się w granicach:

A. 33-37 cm

B. 20-25 cm

C. 30-50 cm

D. 25-40 cm

Uzasadnienie:

Obwód głowy u noworodka mieści się zazwyczaj w granicach 33-37 cm. W wieku sześciu miesięcy wynosi ok. 42 cm. W trzecim roku życia obwód głowy u dziecka wynosi ok. 52 cm.

Literatura:

Kułak W., Badanie głowy, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 223.

  1. Tamponada serca powstaje w wyniku:

A. rozwoju częstoskurczu przedsionkowego

B. rozwoju częstoskurczu komorowego

C. nagromadzenia się dużej ilości płynu wysiękowego w jamie otrzewnej

D. nagromadzenia się dużej ilości płynu wysiękowego w worku osierdziowym

Uzasadnienie:

Tamponada serca powstaje w wyniku nagromadzenia się dużej ilości płynu wysiękowego w worku osierdziowym. Prowadzi to do upośledzenia czynności mięśnia sercowego na skutek wzrostu ciśnienia wewnątrzosierdziowego. Może być przyczyną wstrząsu kardiogennego. Rozwój tamponady serca może mieć podłoże w chorobach wirusowych zajmujących osierdzie oraz w stanach po operacjach serca. Jej przyczyną być również pęknięcie tętniaka rozwarstwiającego aorty wstępującej, gromadzenie się chłonki w worku osierdziowym oraz  zapalenie osierdzia mocznicowe, gruźlicze i nowotworowe.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 69; Tomkowski W., Kuca P., Tamponada serca, [w:] Szczeklik A., Majewski P. (red.), Choroby wewnętrzne, Wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, s. 241.

  1. Pojęcie stulejka określa stan u mężczyzny, w którym:

A. wrodzone umiejscowienie ujścia cewki moczowej na wierzchniej powierzchni prącia

B. występuje zbyt ciasny napletek, aby można go było odprowadzić z żołędzi prącia

C. zadzierzgnięcie napletka z niemożnością naciągnięcia go na żołądź prącia

D. wrodzone umiejscowienie ujścia cewki moczowej na dolnej (brzusznej) powierzchni prącia

Uzasadnienie:

Pojęcie stulejka (phimosis) określa u mężczyzny stan, w którym występuje zbyt ciasny napletek, aby można go było odprowadzić z żołędzi prącia. Najczęstszą przyczyną stulejki jest stan zapalny napletka (stulejka nabyta), natomiast stulejka wrodzona występuje rzadziej.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 118; Jaworska-Krzemińska A., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 169-180; Dębek W., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 319-325.

  1. Pojęciem spodziectwo określa się stan, w którym występuje:

A. wrodzone umiejscowienie ujścia cewki moczowej na dolnej (brzusznej) powierzchni prącia

B. wrodzone umiejscowienie ujścia cewki moczowej na wierzchniej powierzchni prącia

C. wrodzone umiejscowienie ujścia cewki moczowej w okolicy nadłonowej

D. wrodzone zarośnięcie ujścia zewnętrznego cewki moczowej

Uzasadnienie:

Pojęciem spodziectwo określa się stan, w którym występuje wrodzone umiejscowienie ujścia cewki moczowej na dolnej (brzusznej) powierzchni prącia. Czasami ujście cewki moczowej może być zlokalizowane w okolicy krocza (spodziectwo trzeciorzędowe).

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 118; Jaworska-Krzemińska A., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 169-180; Dębek W., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 319-325.

  1. Pojęciem załupek określa się stan, w którym występuje:

A. wrodzony brak napletka

B. wrodzone umiejscowienie zewnętrznego ujścia cewki moczowej na wierzchniej powierzchni prącia

C. niemożność odprowadzenia napletka z żołędzi prącia (zbyt ciasny napletek)

D. zadzierzgnięcie napletka z niemożnością naciągnięcia go na żołądź prącia

Uzasadnienie:

Pojęciem załupek określa się stan, w którym występuje zadzierzgnięcie napletka z niemożnością naciągnięcia go na żołądź prącia. Ciasny napletek po odprowadzeniu z żołędzi prącia zawija się za rowkiem zażołędnym i nie może powrócić na żołądź prącia. Stan taki wymaga podjęcia interwencji chirurgicznej.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 118; Jaworska-Krzemińska A., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 169-180; Dębek W., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 319-325.

  1. Zapadnięcie gałki ocznej, zwężenie źrenicy i opadnięcie powieki to cechy:

A. objawu Graefego

B. zespołu Hornera

C. zespołu Wolffa-Parkinsona-White'a

D. objawu Chwosta

Uzasadnienie:

Zapadnięcie gałki ocznej, zwężenie źrenicy i opadnięcie powieki to cechy zespołu Hornera. Występuje w nim również brak pocenia się po jednej stronie twarzy i szyi. Jest to choroba spowodowana zaburzeniami we współczulnym unerwieniu oka.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 24; Cudak E., Badanie głowy i szyi, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 175.

  1. Wykonując próbę Webera, ocenia się:

A. przewodnictwo kostno-powietrzne

B. przewodnictwo powietrzne

C. przewodnictwo kostne

D. prawidłowe odpowiedzi A i C

Uzasadnienie:

Wykonując próbę Webera, ocenia się przewodnictwo kostne. Po wprawieniu stroika (kamertonu) w drganie należy umieścić jego podstawę w linii pośrodkowej na szczycie głowy. Fizjologicznie pacjent powinien słyszeć dźwięk z obu stron tak samo. W głuchocie typu przewodzeniowego dźwięk słyszany jest w uchu chorym. Natomiast w głuchocie typu odbiorczego dźwięk słychać w uchu zdrowym.

Literatura:

Cudak E., Badanie głowy i szyi, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 77.

Wyczyść odpowiedzi

  1. Wykonując próbę Rinnego, dokonuje się oceny:

A. wyłącznie przewodnictwa kostnego

B. wyłącznie przewodnictwa powietrznego

C. stanu błony bębenkowej ucha

D. przewodnictwa kostno-powietrznego

Uzasadnienie:

Wykonując próbę Rinnego, dokonuje się oceny przewodnictwa kostno-powietrznego. Wprawiony w drgania stroik (kamerton) umieszcza się podstawą na wyrostku sutkowatym kości skroniowej. W momencie, w którym osoba badana zgłosi, że nie słyszy już dźwięku stroika, nie wprawiając go ponownie w ruch przystawiamy go do małżowiny usznej. Fizjologicznie przewodnictwo kostne jest krótsze od przewodnictwa powietrznego. Głuchota typu przewodzeniowego występuje, gdy przewodnictwo kostne jest dłuższe od przewodnictwa powietrznego.

Literatura:

Cudak E., Badanie głowy i szyi, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 77.

  1. Sinica to niebieskawe zabarwienie skóry i/lub błon śluzowych. Do jej rozwoju dochodzi, gdy poziom hemoglobiny odtlenowanej (deoksyhemoglobiny) we krwi przekroczy wartość:

A. 1 g/dl

B. 0,5 g/dl

C. 5 g/dl

D. 0,25 g/dl

Uzasadnienie:

Sinica to niebieskawe zabarwienie skóry i/lub błon śluzowych. Do jej rozwoju dochodzi, gdy poziom hemoglobiny odtlenowanej (deoksyhemoglobiny) we krwi przekroczy wartość 5 g/dl. Może być również spowodowana obecnością nieprawidłowej hemoglobiny, np. methemoglobiny (zawierającej żelazo utlenione - Fe3+). Methemoglobina nie dostarcza tlenu do tkanek ze względu na zbyt silne wiązanie Fe3+-O2. Zmniejszone wysycenie hemoglobiny tlenem (i rozwój sinicy) może mieć przyczynę w chorobach układu krążenia i układu oddechowego.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 43; Dyk D., Badanie skóry, włosów, paznokci i węzłów chłonnych, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 53; Wierzba T., Krew i hemostaza, [w:] Górski J. (red.), Fizjologia człowieka, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2010, s. 124.

  1. Ciśnienie tętnicze krwi zależy od następujących czynników:

A. czynności serca

B. oporu obwodowego i lepkości krwi

C. ilości krwi w układzie tętniczym i sprężystości ścian tętnic

D. wszystkich wymienionych powyżej

Uzasadnienie:

Ciśnienie tętnicze krwi zależy od następujących czynników: czynności serca (które z określoną siłą tłoczy krew do naczyń tętniczych), oporu obwodowego i lepkości krwi (wzrost oporu obwodowego pociąga ze sobą wzrost ciśnienia, które musi pokonać ten opór), ilości krwi w układzie tętniczym oraz sprężystości ścian tętnic.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 61.

  1. Terminem zanokcica (paronychia) określa się:

A. obecność ciała obcego pod płytką paznokciową

B. rodzaj onycholizy - oddzielenia płytki paznokciowej od łożyska paznokcia

C. ostry lub przewlekły stan zapalny wałów paznokciowych

D. punkcikowate zagłębienia płytki paznokciowej, tzw. pity

Uzasadnienie:

Terminem zanokcica (paronychia) określa się ostry lub przewlekły stan zapalny wałów paznokciowych. Ostra postać zapalenia może mieć etiologię paciorkowcową, gronkowcową lub Pseudomonas aeruginosa. Postać przewlekła zakażenia najczęściej wywoływana jest przez grzyby Candida albicans.

Literatura:

Dyk D., Badanie skóry, włosów, paznokci i węzłów chłonnych, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 58; Szepietowski J., Reichl A., Badanie skóry i jej przydatków, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 219.

  1. Zastosowanie podczas pomiaru ciśnienia tętniczego krwi zbyt wąskiego mankietu prowadzi do:

A. obniżenia wartości ciśnienia rozkurczowego

B. podwyższenia wartości ciśnienia skurczowego

C. podwyższenia uzyskanych wartości ciśnienia rozkurczowego

D. niemożności wysłuchania tonów Korotkowa

Uzasadnienie:

Zastosowanie nieprawidłowo dobranego mankietu do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi może prowadzić do uzyskania zafałszowanego wyniku. Mankiet zbyt wąski podwyższa ciśnienie rozkurczowe, zbyt szeroki natomiast obniża ciśnienie rozkurczowe. Zbyt silne założenie mankietu na ramię podczas pomiaru ciśnienia prowadzi do obniżenia ciśnienia skurczowego.

Literatura:

Dyk D., Podstawy badania przedmiotowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 46.

  1. Zgięcie w stawie biodrowym wyprostowanej kończyny dolnej wyzwala reakcję bólową. Wskazuje to na dodatni objaw:

A. Kochera

B. Blumberga

C. Lasegue'a

D. Trousseau

Uzasadnienie:

Badanie objawu Lasegue'a wykonujemy poprzez zgięcie w stawie biodrowym wyprostowanej kończyny dolnej. Reakcja bólowa wskazuje na dodatni objaw, występujący w rwie kulszowej (kompresja nerwu kulszowego).

Literatura:

Kułak W., Badanie neurologiczne, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 273.

  1. Dokonujesz u pacjenta oceny siły mięśniowej wg skali Lovetta. Obserwujesz ruch kończyny po eliminacji siły ciążenia. W takiej sytuacji chory wg ww. skali otrzyma następującą liczbę punktów:

A. 5

B. 4

C. 0

D. 2

Uzasadnienie:

Klasyfikacja siły mięśniowej wg skali Lovetta przedstawia się następująco:
5 - norma, ruch czynny z pełnym oporem, odpowiednim dla danego badanego,
4 - ruch przeciw oporowi, ale osłabiony (możliwa klasyfikacja ,,4-„ lub ,,4+”),
3 - ruch z pokonywaniem siły ciążenia (danego odcinka ciała),
2 - ruch po eliminacji siły ciążenia (ruch możliwy w odciążeniu),
1 - śladowy skurcz mięśnia (wyczuwalny),
0 - brak ruchu (porażenie) - brak wyczuwalnego napięcia mięśniowego.

Literatura:

Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego[w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 243; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 161.

  1. Pierwszy ton serca (S1) powstaje na skutek zamknięcia następujących zastawek mięśnia sercowego:

A. zastawki aorty i pnia płucnego

B. zastawki dwudzielnej oraz trójdzielnej

C. zastawki aorty i zastawki dwudzielnej

D. zastawki pnia płucnego i zastawki trójdzielnej

Uzasadnienie:

Pierwszy ton serca (S1) powstaje na skutek zamknięcia zastawki dwudzielnej oraz trójdzielnej mięśnia sercowego. Natomiast drugi ton serca (S2) powstaje w wyniku zamknięcia zastawki aorty i pnia płucnego.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu krążenia, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 126.

  1. Prawidłowa liczba skurczów serca na minutę u osoby dorosłej powinna mieścić się w zakresie:

A. 70-90

B. 50-70

C. 60-100

D. 60-80

Uzasadnienie:

Prawidłowa liczba skurczów serca na minutę u osoby dorosłej powinna wynosić 70-90.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu krążenia, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 128.

  1. Trzeci ton serca (S3) może być prawidłowy w przypadku:

A. kobiet w ciąży

B. młodych, zdrowych osób

C. sportowców

D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

Uzasadnienie:

Trzeci ton serca (S3) występuje podczas rozkurczu i zbiega się z końcem fazy szybkiego napełniania się komór serca. Może być prawidłowy u młodych dorosłych, u osób ze zwiększoną pojemnością wyrzutową serca (jak kobiety w ciąży, sportowcy).

Literatura:

Dyk D., Badanie układu krążenia, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 128.

  1. Test Allena jest badaniem, które ma na celu określić:

A. prawidłowość unaczynnienia tętniczego nogi

B. prawidłowość unaczynnienia tętniczego głowy

C. prawidłowość unaczynnienia tętniczego stopy

D. prawidłowość unaczynnienia tętniczego ręki

Uzasadnienie:

Test Allena jest badaniem mającym na celu określenie prawidłowości unaczynnienia tętniczego ręki. Określa drożność tętnicy promieniowej i tętnicy łokciowej oraz tętniczego łuku dłoniowego łączącego obie tętnice. Czas powrotu krążenia powyżej 14 sekund świadczy o zaburzeniach unaczynnienia tętniczego ręki. Prawidłowy czas powrotu krążenia u osób dorosłych wynosi ok. 7 sekund.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu krążenia, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 133.

  1. W badaniu serca uderzenie koniuszkowe powinno być widoczne u osób dorosłych w:

A. V przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowoobojczykowej lewej

B. V przestrzeni międzyżebrowej w linii pachowej przedniej lewej

C. V przestrzeni międzyżebrowej przy mostku

D. IV przestrzeni międzyżebrowej, ok. 3 cm od mostka

Uzasadnienie:

W badaniu serca uderzenie koniuszkowe powinno być widoczne u osób dorosłych w V przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowoobojczykowej lewej.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu krążenia, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 137.

  1. Które z poniżej podanych wartości ciśnienia tętniczego krwi określisz jako optymalne?

Tab. 1. Klasyfikacja ciśnienia tętniczego krwi wg ESC i ESH

 

Lp.

Kategoria*

Ciśnienie tętnicze

Skurczowe

Rozkurczowe

1

Ciśnienie tętnicze krwi optymalne

< 120 mmHg

< 80 mmHg

2

Ciśnienie tętnicze krwi prawidłowe

120 - 129 mmHg

80 - 84 mmHg

3

Ciśnienie tętnicze krwi wysokie prawidłowe

130 - 139 mmHg

85 - 89 mmHg

4

Nadciśnienie tętnicze I (łagodne)

140 - 159 mmHg

90 - 99 mmHg

5

Nadcisnienie tętnicze II (umiarkowane)

160 - 179 mmHg

100 - 109 mmHg

6

Nadciśnienie tętnicze III (ciężkie)

> 180 mmHg

> 110 mmHg

7

Izolowane nadciśnienie skurczowe

> 140 mmHg

> 90 mmHg

 

* Przyjmuje się, że jeżeli uzyskane u chorego wartości ciśnienia tętniczego krwi należą do różnych kategorii, należy przyjąć kategorię wyższą w klasyfikacji.

ESC - European Society of Cardiology
ESH -
European Society of Hypertension

A. ciśnienie skurczowe < 130 mmHg, ciśnienie rozkurczowe < 90 mmHg, amplituda 30-60 mmHg

B. ciśnienie skurczowe < 140 mmHg, ciśnienie rozkurczowe < 90 mmHg, amplituda 40-60 mmHg

C. ciśnienie skurczowe < 120 mmHg, ciśnienie rozkurczowe < 80 mmHg, amplituda 20-60 mmHg

D. ciśnienie skurczowe < 120 mmHg, ciśnienie rozkurczowe < 80 mmHg, amplituda 30-50 mmHg

Uzasadnienie:

Optymalne ciśnienie krwi to: ciśnienie skurczowe <120 mmHg, ciśnienie rozkurczowe <80 mmHg, amplituda 30-50 mmHg.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu krążenia, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 137; Łuczyk R., Łuczyk M., Zwolak A., Nadciśnienie tętnicze - przyczyny, patogeneza, powikłania i podstawy farmakoterapii, [w:] Kachaniuk H. (red.), Pielęgniarska opieka nad osobami starszymi, Wyd. Raabe, Warszawa 2012, s. 64-74.

  1. W lewym górnym kwadrancie brzucha mieszczą się następujące narządy:

A. żołądek, śledziona, trzon i ogon trzustki, lewy moczowód, głowa trzustki

B. żołądek, śledziona, trzon i ogon trzustki, lewa nerka, lewa tętnica nerkowa

C. żołądek, śledziona, trzon i ogon trzustki, pęcherzyk żółciowy, lewy brzeg wątroby

D. żołądek, śledziona, głowa trzustki, wątroba, lewy jajnik

Uzasadnienie:

W lewym górnym kwadrancie brzucha mieszczą się następujące narządy: żołądek, śledziona, trzon i ogon trzustki, lewa nerka, lewa tętnica nerkowa. Natomiast prawy górny kwadrant jamy brzusznej zawiera: wątrobę, pęcherzyk żółciowy, głowę trzustki, górny brzeg prawej oraz tętnicę nerkową prawą.

Literatura:

Dyk D., Badanie brzucha i odbytu, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 141.

  1. Objaw Rowsinga polega na:

A. wystąpieniu bólu w prawym dolnym kwadrancie brzucha podczas uciskania okolicy krocza

B. wystąpieniu bólu w prawym dolnym kwadrancie brzucha podczas uciskania lewego dolnego kwadrantu brzucha

C. wystąpieniu bólu w prawym dolnym kwadrancie brzucha podczas uciskania lewego górnego kwadrantu brzucha

D. wystąpieniu bólu w prawym górnym kwadrancie brzucha podczas uciskania prawego dolnego kwadrantu brzucha

Uzasadnienie:

Objaw Rowsinga polega na wystąpieniu bólu w prawym dolnym kwadrancie brzucha podczas uciskania lewego dolnego kwadrantu brzucha. Dodatni objaw Rowsinga występuje w zapaleniu wyrostka robaczkowego.

Literatura:

Dyk D., Badanie brzucha i odbytu, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 153.

  1. Technikę diafanoskopii (transiluminacji) wykorzystuje się w badaniu:

A. jamy brzusznej

B. tętnic szyjnych

C. stawów

D. zawartości moszny

Uzasadnienie:

Technikę diafanoskopii (transiluminacji) wykorzystuje się w ocenie męskich narządów płciowych, w badaniu zawartości moszny. W zaciemnionym pomieszczeniu podświetla się wyczuwalny twór w mosznie. Zmiany wypełnione płynem ulegają rozświetleniu, natomiast te zawierające tkankę litą (nowotwory) lub krew - nie.

Literatura:

Gaworska-Krzemińska A., Badanie męskich narządów płciowych, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010,  s. 173-174.

  1. Guzki Heberdena występują:

A. w stwardnieniu rozsianym

B. w chorobie reumatycznej

C. w zapaleniu otrzewnej

D. w zapaleniu atopowym skóry u dzieci

Uzasadnienie:

Guzki Heberdena występują w chorobie reumatycznej i prowadzą do deformacji stawów międzypaliczkowych dalszych. W ich okolicy dochodzi do występowania stanów zapalnych.

Literatura:

Krzemiński M., Gaworska-Krzemińska A., Badanie układu mięśniowo-szkieletowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 181.

  1. Nerw czaszkowy V (nerw trójdzielny) dzieli się na trzy główne gałęzie:

A. nerw oczny, nerw szczękowy, nerw żuchwowy

B. nerw węchowy, nerw wzrokowy, nerw podjęzykowy

C. nerw wzrokowy, nerw gardłowy, nerw błędny

D. nerw przedsionkowo-ślimakowy, nerw językowo-gardłowy, nerw twarzowy

Uzasadnienie:

Nerw czaszkowy V (nerw trójdzielny) dzieli się na trzy główne gałęzie: nerw oczny, nerw szczękowy, nerw żuchwowy. Nerw trójdzielny jest nerwem czuciowo-ruchowym. Stanowi jeden z największych nerwów czaszkowych. Przez gałęzie nerwu trójdzielnego biegną włókna wydzielnicze przywspółczulne do gruczołu łzowego, gruczołów jamy nosowej, podniebienia, języka oraz ślinianek. Część ruchowa nerwu V unerwia mięśnie żwacze.

Literatura:

Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 232; Urbanowicz Z., Mała encyklopedia anatomii człowieka, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 359-360; Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A., Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 21

  1. Który z niżej wymienionych nerwów czaszkowych unerwia przywspółczulnie narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej?

A. I

B. III

C. VI

D. X

Uzasadnienie:

Nerw czaszkowy X (błędny) jest najdłuższym wśród nerwów czaszkowych. Bierze udział w zaopatrzeniu głowy, szyi, klatki piersiowej i jamy brzusznej. Nerw błędny oddaje gałęzie: oponową, uszną, gardłowe, sercowe szyjne górne i dolne, piersiowe, oskrzelowe, nn. krtaniowe górny i wsteczny, splot płucny i przełykowy. Badanie nerwu X przeprowadza się równocześnie z badaniem nerwu IX w zakresie czucia w obrębie tylnej ściany gardła.

Literatura:

Urbanowicz Z., Mała encyklopedia anatomii człowieka, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 341-343; Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 235; Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A., Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 22-23.

  1. W badaniu fizykalnym u chorego rozpoznaje się agnozję dotykową, jeżeli:

A. nie jest on w stanie wykonywać precyzyjnych ruchów dłonią przy otwartych oczach

B. przy zamkniętych oczach nie jest on w stanie utrzymać w dłoni żadnego przedmiotu

C. przy zamkniętych oczach nie potrafi on rozpoznać włożonego mu w dłoń znanego przedmiotu (np. klucza), mimo zachowanego czucia dotyku

D. u chorego występuje drżenie zamiarowe

Uzasadnienie:

Agnozję dotykową rozpoznajemy, gdy chory przy zamkniętych oczach nie jest w stanie rozpoznać znanego przedmiotu włożonego do jego dłoni (klucza, monety). Agnozja dotykowa przemawia za uszkodzeniem płata ciemieniowego.

Literatura:

Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 235.

  1. Metodą chełbotania można się posłużyć w celu wykrycia:

A. odmy opłucnowej

B. obecności płynu w klatce piersiowej

C. obecności płynu w worku osierdziowym

D. obecności płynu w jamie brzusznej

Uzasadnienie:

Metodą chełbotania można wykryć obecność płynu w jamie brzusznej. Skuteczniejszą metodą diagnostyki puchliny brzusznej jest opukiwanie, które pozwala określić poziom płynu w jamie brzusznej.

Literatura:

Jurkowska G., Badanie fizykalne przewodu pokarmowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 260.

  1. Pojęciem nykturia określa się:

A. oddawanie > 2,5 l moczu na dobę

B. oddawanie moczu w nocy

C. ropomocz

D. obecność krwi w moczu

Uzasadnienie:

Nykturia to oddawanie moczu w nocy. Może towarzyszyć niewydolności układu krążenia lub wątroby. U osób zdrowych może być wynikiem przyjęcia dużej ilości płynów w ciągu dnia. Może występować w rozwoju gruczolaka prostaty.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 108.

  1. Wykonując badanie fizykalne klatki piersiowej, stosuje się następującą kolejność:

A. oglądanie, obmacywanie, opukiwanie, osłuchiwanie

B. opukiwanie, obmacywanie, osłuchiwanie, oglądanie

C. oglądanie, osłuchiwanie, obmacywanie, opukiwanie

D. obmacywanie, opukiwanie, oglądanie, osłuchiwanie

Uzasadnienie:

Wykonując badanie fizykalne klatki piersiowej, stosuje się następującą kolejność: oglądanie, obmacywanie, opukiwanie, osłuchiwanie (inna kolejność niż w badaniu fizykalnym jamy brzusznej). Badanie fizykalne układu oddechowego powinno zostać przeprowadzone z przodu, z tyłu i z boku klatki piersiowej.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 104-105.

  1. Wystąpienie odgłosu nadmiernie jawnego w opukiwaniu klatki piersiowej może wskazywać na:

A. płyn w jamie opłucnej

B. rozedmę płuc

C. guz płuca

D. obecność bezpowietrznej tkanki płucnej

Uzasadnienie:

Wystąpienie odgłosu nadmiernie jawnego w opukiwaniu klatki piersiowej może wskazywać na rozedmę płuc. W bezpowietrznej tkance płucnej lub przy obecności płynu w jamie opłucnowej odgłos opukowy będzie stłumiony.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 118.

  1. Ruchomość dolnych granic płuc w linii łopatkowej powinna wynosić:

A. 6 cm

B. 10 cm

C. 2 cm

D. 3 cm

Uzasadnienie:

Ruchomość dolnych granic płuc w linii łopatkowej w warunkach prawidłowych powinna wynosić 6 cm. Zmniejszenie ruchomości może być wynikiem zrostów opłucnowych, zapalenia opłucnej oraz chorób w obrębie jamy brzusznej, które powodują uniesienie przepony.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 118.

  1. Badając układ oddechowy metodą obmacywania, ocenia się drżenie piersiowe. Jego wzmożenie obserwuje się w stanie:

A. zwłóknienia płuc i zapalenia płuc

B. rozedmy

C. odmy

D. obecności płynu w jamie opłucnej

Uzasadnienie:

W warunkach prawidłowych drżenie piersiowe jest wyczuwalne symetrycznie po obu stronach klatki piersiowej. To zjawisko fizjologiczne związane z docierającymi do ściany klatki piersiowej falami głosowymi, które wywołują jej wibracje. Wzmożenie drżenia piersiowego występuje w zwłóknieniu płuc i zapaleniu tkanki płucnej. Drożność oskrzela warunkuje wystąpienie wzmożenia drżenia piersiowego. Natomiast stany takie, jak rozedma, odma i płyn w jamie opłucnej, prowadzą do jego osłabienia. Również u osób ze znaczną otyłością drżenie piersiowe może być osłabione lub zniesione.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 118; Szczepański M., Kamianowska M., Badanie układu oddechowego, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 243; Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2007, s. 44.

  1. Podczas osłuchiwania klatki piersiowej ocenia się szmery oddechowe, w którym z wymienionych poniżej stanów, szmer pęcherzykowy będzie zaostrzony:

A. w niedodmie płuc

B. w zapaleniu oskrzeli

C. w rozedmie płuc

D. w zwężeniu oskrzeli

Uzasadnienie:

Zaostrzony szmer pęcherzykowy z przedłużonym wydechem będzie obecny np. w zapaleniu oskrzeli. Natomiast rozedma płuc, niedodma płuc oraz zwężenie oskrzeli będą prowadzić do osłabienia szmeru pęcherzykowego.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 119.

  1. Zjawisko bronchofonii oznacza:

A. wzmożenie przewodnictwa szeptu

B. osłabienie przewodnictwa szeptu

C. osłabienie przewodnictwa głosu

D. wzmożenie przewodnictwa głosu

Uzasadnienie:

Zjawisko bronchofonii oznacza wzmożenie przewodnictwa głosu. Może występować w stanie zapalnym i nacieku zapalnym tkanki płucnej.

Literatura:

Dyk D., Badanie układu oddechowego, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 119.

  1. Odruch Rossolimo polega na:

A. zgięciu grzbietowym palucha na skutek podrażnienia przyśrodkowej powierzchni stopy badanego

B. rozszerzeniu w postaci wachlarza palców stopy badanego na skutek podrażnienia przyśrodkowej powierzchni stopy badanego

C. zgięciu podeszwowym palców stopy badanego, po ich uprzednim energicznym uderzeniu przez badającego

D. niemożności utrzymania równowagi podczas stania z zamkniętymi oczami i złączonymi nogami

Uzasadnienie:

Odruch Rossolimo polega na zgięciu podeszwowym palców stopy badanego po ich uprzednim energicznym uderzeniu przez badającego. Obecnośc dodatniego odruchu Rossolimo wskazuje na uszkodzenie dróg piramidowych i ma duże znaczenie diagnostyczne.

Literatura:

Dutkiewicz S. (red.), Badanie fizykalne człowieka z elementami symptomatologii, Wyd. Akademii Świętokrzyskiej. Kielce 2007, s. 158.

  1. Schemat zbierania danych o pacjencie OLDCART porządkuje i usprawnia wywiad. Litera A w tym schemacie określa:

A. czynniki, które łagodzą dolegliwości

B. czynniki, które pogarszają dany objaw

C. czas odczuwania danej dolegliwości

D. leczenie dotychczas zastosowane

Uzasadnienie:

Schemat zbierania danych o pacjencie OLDCART przedstawia się następująco:
O (onset) - początek dolegliwości (kiedy się zaczęły),
L (location) - miejsce odczuwania dolegliwości,
D (duration) - czas odczuwania dolegliwości (jak długo),
C (characteristics) - charakterystyka (opis) dolegliwości,
A (aggraviting) - czynniki pogarszające dany objaw,
R (relieving factors) - czynniki łagodzące dana dolegliwość,
T (treatment) - zastosowane dotychczas leczenie.

Literatura:

Dyk D., Cudak E.K., Badanie podmiotowe, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 23.

  1. Pielęgniarka, prowadząc wywiad z pacjentem, może posłużyć się schematem zbierania danych AMPLE. Litera M w tym schemacie określa:

A. leki przyjmowane przez pacjenta

B. uczulenia na leki i inne substancje

C. czas przyjęcia ostatniego posiłku

D. okoliczności zdarzenia

Uzasadnienie:

Schemat zbierania danych o pacjencie AMPLE przedstawia się następująco:
A (allergies) - leki lub inne substancje, na które uczulony jest pacjent,
M (medication) - leki przyjmowane przez chorego,
P (past medical history) - choroby obecne i przebyte u chorego,
L (last meal) - czas spożycia ostatniego posiłku (ważne w kontekście np. znieczulenia ogólnego, u chorych na cukrzycę),
E (environment) - okoliczności zdarzenia (mechanizm urazu).

Literatura:

Dyk D., Cudak E.K., Badanie podmiotowe, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 23.

  1. Prawidłowa liczba uderzeń serca na minutę u dziecka w czwartym miesiącu życia powinna wynosić:

A. 100-140

B. 70-90

C. 100-180

D. 60-90

Uzasadnienie:

Prawidłowa liczba uderzeń serca na minutę u dziecka w czwartym miesiącu życia powinna wynosić 100-140.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 281.

  1. Oceniając noworodka wg skali Apgar, bierze się pod uwagę następujące cechy:

A. czynność serca

B. oddech i zabarwienie skóry

C. napięcie mięśni oraz odruchy

D. wszystkie wymienione powyżej

Uzasadnienie:

Noworodka oceniamy skalą Apgar w 1., 5. i 15. minucie życia pozamacicznego. Wg tej skali ocenie podlegają: czynność serca, oddech, napięcie mięśni, odruchy oraz zabarwienie skóry. Wynik oceny:
8-10 punktów - stan noworodka dobry,
4-7 punktów - stan noworodka średni,
< 4 punktów - stan noworodka ciężki.
Noworodek, który w pierwszej ocenie otrzymał 0 punktów, jest martwo urodzony.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 264-265; Szczepański M., Odrębności badania fizykalnego noworodków i niemowląt, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M.  (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 243.

  1. Okres rozwoju dziecka do ukończenia pierwszego roku życia określamy jako:

A. noworodkowy

B. poniemowlęcy

C. niemowlęcy

D. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa

Uzasadnienie:

Okresy w rozwoju dziecka przedstawiają się następująco:
- okres noworodkowy - od urodzenia do 28. dnia życia,
- okres niemowlęcy - do ukończenia pierwszego roku życia,
- okres poniemowlęcy - 2.-3. rok życia,
- wiek przedszkolny - 4.-6. rok życia,
- wiek szkolny - 7.-15. rok życia,
- wiek młodzieńczy  - 16.-20. rok życia.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 264.

  1. Prawidłowe wymiary ciemiączka przedniego u noworodka wynoszą:

A. ok. 2 x 2 cm

B. ok. 3 x 4 cm

C. ok. 3 x 5 cm

D. ok. 4 x 4 cm

Uzasadnienie:

Ciemiączko przednie u noworodka ma kształt rombu, a jego wymiary to ok. 2 x 2 cm. Ciemiączko przednie zarasta do 18. miesiąca życia.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s.

  1. Objaw Ortolaniego w badaniu fizykalnym noworodka świadczy o:

A. zaburzonym odruchu chwytnym

B. zwichnięciu stawu biodrowego

C. obecności wady siniczej serca

D. zaburzonym odruchu ssania

Uzasadnienie:

Objaw Ortolaniego (przeskakiwania) wskazuje na zwichnięcie stawu biodrowego. Podczas wykonywania ruchu odwodzenia w biodrach można wyczuć przeskok głowy kości udowej.

Literatura:

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 270.

  1. Prawidłowa liczba oddechów u noworodka donoszonego powinna mieścić się w granicach:

A. 16-18/minutę

B. 23-24/minutę

C. 40-60/minutę

D. 38-42/minutę

Uzasadnienie:

Prawidłowa liczba oddechów u noworodka donoszonego powinna mieścić się w granicach 38-42/minutę. U dziecka w 1. roku życia powinna wynosić 23-24 oddechy/minutę, a u dziecka w 5. roku życia: 18-22 oddechy/minutę.

Literatura:

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 276.

  1. Odruch Moro u noworodka jest odruchem fizjologicznym. Polega na ułożeniu kończyn w geście obejmowania, jako reakcja na silny bodziec dźwiękowy. Zanika on:

A. w 5.-6. miesiącu życia

B. w 3.-4. miesiącu życia

C. około 1. roku życia

D. około 1. miesiąca życia

Uzasadnienie:

Odruch Moro u noworodka jest odruchem fizjologicznym. Polega na ułożeniu kończyn w geście obejmowania jako reakcja na silny bodziec dźwiękowy (np. nagły hałas). Zanika on ok. 3.-6. miesiącu życia.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 286; Szczepański M., Odrębności badania fizykalnego noworodków i niemowląt, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 351.

  1. Obecny u dziecka odruch Babińskiego zanika:

A. od 1. roku życia

B. od 2. roku życia

C. od 3. roku życia

D. od 4. roku życia

Uzasadnienie:

Odruch podeszwowy Babińskiego występuje fizjologicznie u dzieci do drugiego roku życia, po czym zanika. Jego obecność wynika z niedojrzałości osłonek mielinowych. Jego występowanie w późniejszym wieku wskazuje na stan patologiczny.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 288.

  1. W prawidłowej reakcji skrzyżowanej na światło (konsensualnej) występuje:

A. rozszerzenie źrenicy oświetlanej latarką i nieoświetlonej

B. zwężenie źrenicy oświetlanej latarką i źrenicy nieoświetlonej

C. zwężenie źrenicy oświetlanej latarką i rozszerzenie źrenicy nieoświetlonej

D. rozszerzenie źrenicy oświetlanej latarką i zwężenie źrenicy nieoświetlonej

Uzasadnienie:

W prawidłowej reakcji skrzyżowanej na światło (konsensualnej) występuje zwężenie źrenicy oświetlanej latarką i źrenicy nieoświetlonej. Za reakcję źrenic na bodziec świetlny odpowiada nerw wzrokowy (II) oraz włókna przywspółczulne nerwu okoruchowego (III).

Literatura:

Cudak E.K., Badanie neurologiczne, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 70; Zalewska R., Fizjologia wzroku, [w:] Górski J. (red.), Fizjologia człowieka, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 92.

  1. Do badania widzenia z dali pacjent powinien być w pewnej odległości od tablicy Snellena. Powinna ona wynosić:

A. 2 m

B. 4 m

C. 6 m

D. 10 m

Uzasadnienie:

Prawidłowa odległość od tablicy Snellena w badaniu widzenia z dali powinna wynosić 6 m.

Literatura:

Cudak E.K., Badanie neurologiczne, [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 71.

  1. Rozmieszczenie znacznej ilości tkanki tłuszczowej w okolicy udowo-pośladkowej określane jest mianem otyłości:

A. aneroidalnej

B. gynoidalnej

C. typu ,,gruszka”

D. prawidłowe odpowiedzi B i C

Uzasadnienie:

Patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w okolicy udowo-pośladkowej określane jest mianem otyłości gynoidalnej typu ,,gruszka”. To typ otyłości typowy bardziej dla kobiet.

Literatura:

Szczepański M., Rynkiewicz-Szczepańska E., Badanie ogólne. Ogólne zasady badania fizykalnego pacjenta, [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 196.

  1. Pojęcie monoplegia (monoparesis) określa stan, w którym występuje:

A. niedowład/porażenie dwóch kończyn górnych

B. niedowład/porażenie jednej kończyny

C. niedowład/porażenie dwóch kończyn dolnych

D. niedowład/porażenie czterech kończyn

Uzasadnienie:

Pojęcie monoplegia (monoparesis) określa stan, w którym występuje niedowład/porażenie jednej kończyny. Rozlany niedowład wiotki tylko jednej kończyny dolnej występuje najczęściej w zaawansowanej polineuropatii.

Literatura:

Adamczyk K., Pielęgniarstwo neurologiczne, Wyd. Czelej, Lublin 2000, s. 23-25.

  1. Niedowład (paresis) to:

A. osłabienie siły mięśniowej

B. całkowite zniesienie siły mięśniowej

C. zniesienie ruchów dowolnych kończyn

D. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

Uzasadnienie:

Niedowład (paresis) to osłabienie siły mięśniowej. Natomiast porażenie to zniesienie siły mięśniowej (paralysis), czyli ruchów dowolnych kończyn.

Literatura:

Adamczyk K., Pielęgniarstwo neurologiczne, Wyd. Czelej, Lublin 2000, s. 23-25.

  1. Pojęcie hemiplegia (hemiparesis) określa stan, w którym występuje:

A. niedowład/porażenie połowicze

B. niedowład/porażenie dwóch kończyn górnych

C. niedowład/porażenie dwóch kończyn dolnych

D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

Uzasadnienie:

Pojęcie hemiplegia (hemiparesis) określa stan, w którym występuje niedowład/porażenie połowicze. Niedowłady lub porażenia połowicze pojawiają się najczęściej w chorobach naczyniopochodnych CUN (udaru mózgu). Ich przyczyną mogą być również guzy o ostrym przebiegu, urazy mózgu, procesy zapalne oraz zwyrodnieniowe CUN.

Literatura:

Adamczyk K., Pielęgniarstwo neurologiczne, Wyd. Czelej, Lublin 2000, s. 23-25.

  1. Pojęcie tetraplegia (quadriparesis) określa stan, w którym występuje:

A. niedowład/porażenie kończyn górnych

B. niedowład/porażenie czterech kończyn

C. niedowład/porażenie kończyn dolnych

D. niedowład/porażenie jednej kończyny

Uzasadnienie:

Pojęcie tetraplegia (quadriparesis) określa stan, w którym występuje niedowład/porażenie czterech kończyn. Występujący nagle taki niedowład jest wywołany uszkodzeniem pnia mózgu lub odcinka szyjnego rdzenia kręgowego. Natomiast narastający powoli niedowład może być wynikiem rozwijających się chorób, obejmujących półkule mózgowe, pień mózgu oraz rdzeń szyjny.

Literatura:

Adamczyk K., Pielęgniarstwo neurologiczne, Wyd. Czelej, Lublin 2000, s. 23-25.

  1. Niedowład/porażenie spastyczne charakteryzuje się:

A. zanikiem napięcia mięśniowego

B. osłabionym napięciem mięśniowym

C. wzmożonym napięciem mięśniowym

D. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa

Uzasadnienie:

Niedowład/porażenie spastyczne charakteryzuje się wzmożonym napięciem mięśniowym. Niedowłady lub porażenia tego typu powstają wskutek uszkodzenia neuronu ruchowego ośrodkowego w korze mózgowej lub drogi korowo-rdzeniowej. Natomiast w niedowładzie/porażeniu wiotkim występuje obniżenie napięcia mięśniowego. Niedowład/porażenie wiotkie jest następstwem uszkodzenia neuronu obwodowego (komórka ruchowa rogu przedniego w rdzeniu kręgowym).

Literatura:

Adamczyk K., Pielęgniarstwo neurologiczne, Wyd. Czelej, Lublin 2000, s. 23-25; Gołąbiński A., Badanie neurologiczne [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A. (red.), Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 32.

  1. Pojęciem hipodypsja określa się stan, w którym:

A. występuje podwyższone pragnienie u osób mających nieograniczony dostęp do wody

B. występuje zmniejszone pragnienie u osób mających nieograniczony dostęp do wody

C. występuje niedowład połowiczy

D. występuje porażenie jednej kończyny

Uzasadnienie:

Pojęciem hipodypsja określa się stan, w którym występuje zmniejszone pragnienie u osób mających nieograniczony dostęp do wody. Przyczyną jej wystąpienia jest uszkodzenie ośrodka pragnienia w podwzgórzu. Choroba może być wynikiem urazu czaszkowego. Często występuje u ludzi starszych (w wyniku upośledzonego ukrwienia).

Literatura:

Baranowska A., Ocena stanu odżywienia pacjenta [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 400.

  1. Pojęciem polidypsja określa się stan, w którym:

A. występuje zmniejszone pragnienie u osób mających nieograniczony dostęp do wody

B. występuje leukoplakia

C. występuje wzmożone pragnienie

D. występuje zwiększone zapotrzebowanie na białko w diecie

Uzasadnienie:

Pojęciem polidypsja określa się stan, w którym występuje wzmożone pragnienie. Dobowa objętość przyjmowanych płynów (przez kilka kolejnych dni) przekracza wtedy 2,5 l. Przykładem polidypsji objawowej (wtórnej) jest moczówka prosta, objawiająca się dużą ilością oddawanego moczu.

Literatura:

Baranowska A., Ocena stanu odżywienia pacjenta [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 400.

  1. Wykonując badanie fizykalne, oftalmoskop wykorzystasz do oceny:

A. jam nosa

B. jamy ustnej

C. błony bębenkowej ucha

D. dna oka

Uzasadnienie:

Oftalmoskop jest urządzeniem elektrycznym przeznaczonym do badania dna oka. Podczas oglądania dna oka za pomocą wziernika elektrycznego powstaje obraz prosty, powiększony ok. 15-krotnie.

Literatura:

Mrugasz M., Badanie narządu wzroku [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 234.

  1. Do objawów nadczynności tarczycy zaliczamy wszystkie poniżej wymienione, z wyjątkiem:

A. uczucia stałego gorąca na skórze, skóry ciepłej i wilgotnej, nadkomorowych zaburzeń rytmu serca

B. wzmożonego łaknienia i pragnienia, biegunek, nadciśnienia tętniczego

C. skóry suchej i łuszczącej się, zmniejszonej tolerancji wysiłku, zaparć, zaburzeń sprawności intelektualnej, senności, apatii

D. drażliwości, nerwowości, niepokoju, drobnofalistego drżenia rąk, spadku masy ciała, wzmożenia odruchów ścięgnistych

Uzasadnienie:

Nadczynność tarczycy określana jest jako zespół objawów klinicznych i danych laboratoryjnych. U chorego występują takie objawy, jak: uczucie gorąca, drżenie drobnofaliste rąk, kołatanie serca, chudnięcie, wzmożona potliwość ciała, bezsenność oraz osłabienie siły mięśniowej. W badaniach laboratoryjnych stwierdza się obecność zwiększonego stężenia wolnych hormonów tarczycy oraz obniżone lub całkowicie zahamowane wydzielanie TSH. Natomiast takie objawy, jak: skóra sucha i łuszcząca się, zmniejszona tolerancja wysiłku, zaparcia, zaburzenia sprawności intelektualnej, senność, apatia, są charakterystyczne dla niedoczynności tarczycy.

Literatura:

Zarzycki W., Choroby tarczycy [w:] Daniluk J., Jurkowska G. (red.), Zarys chorób wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa, Wyd. Czelej, Lublin 2005, s. 486-492; Jarząb B., Płaczkiewicz-Jankowska E., Nadczynność tarczycy [w:] Szczeklik A., Majewski P. (red.), Choroby wewnętrzne, Wyd. Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, s. 602.

  1. Klatka piersiowa lejkowata (szewska) charakteryzuje się:

A. uwypukleniem na zewnątrz całego mostka z poszerzeniem jej wymiaru przednio-tylnego

B. wpukleniem wyrostka mieczykowatego z jednoczesnym uwypukleniem trzonu mostka

C. wpukleniem trzonu mostka z jednoczesnym uwypukleniem wyrostka mieczykowatego

D. poszerzeniem wymiaru przednio-tylnego klatki piersiowej

Uzasadnienie:

Klatka piersiowa lejkowata (szewska) charakteryzuje się wpukleniem trzonu mostka z jednoczesnym uwypukleniem wyrostka mieczykowatego. Może być wadą wrodzoną lub nabytą (np. w przebiegu krzywicy).

Literatura:

Szczepański M., Kamianowska M., Badanie układu oddechowego [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 241.

  1. Akomodacja oka polega na:

A. dostosowaniu się oka do oglądania przedmiotów w różnych barwach

B. dostosowaniu się oka do oglądania przedmiotów znajdujących się w różnych od niego odległościach

C. dostosowaniu się oka do oglądania przedmiotów o różnych kształtach

D. prawidłowe odpowiedzi A i C

Uzasadnienie:

Akomodacja oka polega na jego dostosowaniu się do oglądania przedmiotów znajdujących się w różnych od niego odległościach (zmiana kształtu soczewki oka i tym samym zmiana jej ogniskowej wywołują zmianę jej zdolności skupiającej).

Literatura:

Gutysz-Wojnicka A., Elementy badania neurologicznego [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, PZWL, Warszawa 2010, s. 220; Zalewska R., Fizjologia wzroku [w:] Górski J. (red.), Fizjologia człowieka, PZWL, Warszawa 2010, s. 92.

  1. Obserwowany u pacjenta wytrzeszcz obu gałek ocznych jest charakterystyczny dla:

A. POCHP

B. astmy atopowej

C. niedoczynności tarczycy

D. choroby Gravesa-Basedowa

Uzasadnienie:

Obserwowany u pacjenta wytrzeszcz obu gałek ocznych jest charakterystyczny dla choroby Gravesa-Basedowa. Choroba ta ma podłoże autoimmunologiczne, powodują ją autoprzeciwciała, skierowane przeciwko tkance tarczycowej. Dochodzi do rozwoju objawów nadczynności tarczycy, często z wytrzeszczem gałek ocznych i tachykardią. Choroba może występować w każdym wieku, częściej u dorosłych i ok. pięciokrotnie częściej u kobiet.

Literatura:

Zarzycki W., Choroby tarczycy [w:] Daniluk J., Jurkowska G. (red.), Zarys chorób wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa, Wyd. Czelej, Lublin 2005, s. 490-491; Jarząb B., Płaczkiewicz-Jankowska E., Nadczynność tarczycy [w:] Szczeklik A., Majewski P. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, s. 611-612.

  1. Śledziona w badaniu fizykalnym prawidłowo jest:

A. niewyczuwalna

B. wyczuwalna do granicy 5 cm poniżej łuku żebrowego w linii środkowoobojczykowej lewej

C. wyczuwalna do granicy 2-3 cm poniżej łuku żebrowego w pośrodkowej ciała

D. wyczuwalna do granicy 3 cm poniżej łuku żebrowego w linii środkowoobojczykowej lewej

Uzasadnienie:

Fizjologicznie śledziona położona jest przy tylno-bocznej ścianie jamy brzusznej, a jej przednia krawędź sięga linii środkowej pachowej. Znajduje się wewnątrzotrzewnowo między przeponą, żołądkiem, nerką i okrężnicą. Długość śledziony wynosi ok. 12 cm, a szerokość 8 cm. W warunkach prawidłowych (kiedy nie jest powiększona) jest niewyczuwalna.

Literatura:

Jurkowska G., Badanie fizykalne przewodu pokarmowego [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 263; Urbanowicz Z., Mała encyklopedia anatomii człowieka, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 566.

  1. Oceniasz u pacjenta stosunek masy ciała do wzrostu wg wzoru BMI (Body Mass Index). Otrzymujesz wynik 31,5, w oparciu o który stwierdzasz u chorego:

A. otyłość II°

B. otyłość III°

C. otyłość I°

D. nadwagę

Uzasadnienie:

Uzyskanie u pacjenta wskaźnika masy ciała BMI na poziomie 31,5 wskazuje na otyłość I°. Wartości BMI dla osób dorosłych:
- < 18,5 - niedowaga,
- 18,5-24,9 - wartość prawidłowa,
- 25,0-29,9 - nadwaga,
- 30,0-34,9 - otyłość I°,
- 35,0-39,9 - otyłość II°,
- ≥ 40,0 - otyłość III°.

Literatura:

Dyk D., Podstawy badania przedmiotowego [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2010, s. 41; Łuczyk R., Łuczyk M., Znaczenie profilaktyki pierwotnej w obniżaniu wskaźnika zachorowalności na choroby nowotworowe [w:] Kachaniuk H. (red.), Pielęgniarska opieka nad osobami starszymi, Wyd. Raabe, Warszawa 2008, s. 47.

  1. Pacjent rozumie mowę i może napisać to, co chce powiedzieć, jednak jego mowa jest niezrozumiała. Rozpoznanie to:

A. afonia

B. dyskineza

C. dyzartria

D. agnozja

Uzasadnienie:

Dyzartria jest wynikiem uszkodzenia aparatu nerwowo-mięśniowego, który odpowiada za artykulację mowy. Może występować w udarach mózgu, stwardnieniu rozsianym, zespołach parkinsonowskich, zespołach móżdżkowych, polineuropatii i miopatii mięśni odpowiedzialnych za artykulację mowy.

Literatura:

Gołąbiński A., Badanie neurologiczne [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A. (red.), Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 31.

  1. W badaniu fizykalnym pacjenta widać brak właściwego współdziałania poszczególnych grup mięśniowych, biorących udział w wykonywaniu danego ruchu celowego. Rozpoznanie to:

A. ataksja

B. dysforia

C. agrafia

D. palilalia

Uzasadnienie:

W ataksji podczas badania pacjenta obserwuje się brak właściwego współdziałania poszczególnych grup mięśniowych, biorących udział w wykonywaniu danego ruchu celowego. Ataksja jest głównie objawem uszkodzenia móżdżku. Ataksji móżdżkowej może towarzyszyć oczopląs, dyzartria, zmniejszenie napięcia mięśniowego oraz drżenie zamiarowe.

Literatura:

Gołąbiński A., Badanie neurologiczne [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A. (red.), Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 33.

  1. Pacjent został przyjęty na oddział szpitalny z chorobą układu pozapiramidowego. Występują u niego ruchy mimowolne o różnym nasileniu (od niewielkich do bardzo intensywnych), które utrudniają mu normalne funkcjonowanie. Ww. stan chorego nasuwa podejrzenie:

A. dystonii

B. paraplegii

C. pląsawicy Huntingtona

D. akalkulii

Uzasadnienie:

Pląsawica Huntingtona należy do chorób układu pozapiramidowego i jest chorobą dziedziczną. Występują w niej ruchy mimowolne o różnym nasileniu (od niewielkich do bardzo intensywnych), które utrudniają normalne funkcjonowanie. Obecnie nie ma leczenia przyczynowego tej choroby, stosuje się jedynie leczenie objawowe.

Literatura:

Klimek A., Choroby układu pozapiramidowego [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A. (red.), Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010, s. 86.

  1. Test Schirmera pozwala określić:

A. stopień wydzielania potu przez gruczoły apokryfowe

B. stopień wydzielania łez

C. stopień wydzielania śliny

D. stopień wydzielania potu przez gruczoły ekranowe

Uzasadnienie:

Test Schirmera pozwala określić stopień wydzielania łez. Jest pomocny w diagnostyce suchego oka. Jego wykonanie polega na umieszczeniu paska bibuły filtracyjnej w dolnym sklepieniu worka spojówkowego i pomiarze jego zwilżenia. W prawidłowym wydzielaniu łez zwilżeniu powinno ulec przynajmniej 10 mm paska bibuły w ciągu pięciu minut.

Literatura:

Mrugacz M., Badanie narządu wzroku [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 232.

  1. Po uderzeniu młoteczkiem neurologicznym w brzeg mięśnia żwacza występuje gwałtowny skurcz mięśni mimicznych twarzy, unerwianych przez nerw twarzowy. Wyżej opisana reakcja wskazuje na dodatni objaw:

A. Möbiusa

B. Trousseau

C. Chvostka

D. Graefego

Uzasadnienie:

Jeśli po uderzeniu młoteczkiem neurologicznym w brzeg mięśnia żwacza występuje gwałtowny skurcz mięśni mimicznych twarzy, unerwianych przez nerw twarzowy, wskazuje to na dodatni objaw Chvostka. Jest to jeden z objawów tężyczkowych.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Chadzopulu A., Wybrane zagadnienia z historii rozwoju diagnostyki chorób [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 18.

  1. Retrospektywne dane o chorym gromadzone w trakcie wywiadu pielęgniarskiego odzwierciedlają:

A. to, co będzie miało miejsce w przyszłości

B. to, co ma miejsce w teraźniejszości

C. to, co miało miejsce w przeszłości

D. prawidłowe odpowiedzi A i B

Uzasadnienie:

Gromadzone w trakcie wywiadu informacje o charakterze retrospektywnym odzwierciedlają to, co miało miejsce w przeszłości. Wymaga to od pacjenta przypomnienia sobie pewnych faktów, zdarzeń czy objawów.

Literatura:

Krajewska-Kułak E., Wywiad chorobowy [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 69-70.

  1. Odwodnienie hipotoniczne cechuje się:

A. większą utratą wody niż sodu

B. utratą sodu w postaci roztworu izomolarnego (utratą płynu pozakomórkowego)

C. większą utratą sodu niż wody

D. spadkiem wartości potasu <3,5 mmol/l

Uzasadnienie:

Odwodnienie hipotoniczne charakteryzuje się większą utratą sodu niż wody. Proces ten prowadzi do wystąpienia hipomolarności płynu pozakomórkowego. Przyczyny: utrata sodu przez nerki, skórę, przewód pokarmowy, rozcieńczenie płynów ustrojowych przez podaż płynów bezelektrolitowych.

Literatura:

Kowalczuk K., Ocena gospodarki witaminowej i nawodnienia [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 417-419.

  1. Odwodnienie hipertoniczne charakteryzuje się:

A. większą utratą sodu niż wody

B. większą utratą wody niż sodu

C. wzrostem wartości potasu w surowicy krwi > 3,5 mmol/l

D. utratą sodu w postaci roztworu izomolarnego (utratą płynu pozakomórkowego)

Uzasadnienie:

Odwodnienie hipertoniczne charakteryzuje się niedoborem wody w ustroju z jednoczesnym zwiększeniem hipertonii płynów ustrojowych. Przyczyny: upośledzenie pragnienia i niedostateczna podaż wody, utrata wody przez płuca, skórę, przewód pokarmowy oraz nerki.

Literatura:

Kowalczuk K., Ocena gospodarki witaminowej i nawodnienia [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 417-419.

  1. Odwodnienie izotoniczne charakteryzuje się:

A. utratą sodu w postaci roztworu izomolarnego (utratą płynu pozakomórkowego)

B. większą utratą wody niż sodu

C. niedostateczną podażą wapnia w diecie

D. większą utratą sodu niż wody

Uzasadnienie:

Odwodnienie izotoniczne charakteryzuje się utratą płynu pozakomórkowego (utratą sodu w postaci roztworu izomolarnego). U chorego występuje oligowolemia. Przyczyny: zwiększone wydalanie sodu przez nerki, spowodowana biegunkami i wymiotami utrata wody przez przewód pokarmowy, utrata wody przez skórę, utrata krwi w wyniku krwawień, sekwestracja dużej ilości płynów do trzeciej przestrzeni.

Literatura:

Kowalczuk K., Ocena gospodarki witaminowej i nawodnienia [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 417-419.

  1. W badaniu chorego widać wyraźne cechy obrzęku płuc. Jego przyczyną może być:

A. niewydolność prawej komory serca

B. niewydolność lewej komory serca

C. zwolniony przepływ krwi w krążeniu obwodowym nóg

D. niewydolność ośrodka oddechowego w rdzeniu przedłużonym

Uzasadnienie:

Obrzęk płuc jest stanem zagrożenia życia i występuje w ostrej niewydolności lewej komory mięśnia sercowego (np. w wyniku rozległego zawału jej ściany). Niewydolność lewej komory prowadzi następowo do znacznego wzrostu ciśnienia hydrostatycznego w krążeniu płucnym, co z kolei powoduje przesiąkanie dużych ilości płynu wewnątrznaczyniowego do pęcherzyków płucnych. Skutkujeto zaburzeniami wymiany gazowej w płucach.

Literatura:

Kondzior D.J., Ocena obrzęków [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 422; Bednarz B., Budaj A., Goncerz G., Ostra niewydolność serca [w:] Szczeklik A., Majewski P. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, s. 253-254.

  1. Według pięciostopniowej skali Torrance'a odleżyna II° będzie się charakteryzować:

A. zaczerwienieniem blednącym pod wpływem ucisku (zachowane mikrokrążenie)

B. uszkodzeniem wszystkich warstw skóry do granicy z tkanką podskórną, dobrze odgraniczonymi brzegami rany

C. zaczerwienieniem nieblednącym pod wpływem ucisku (uszkodzone mikrokrążenie)

D. uszkodzeniami obejmującymi skórę i tkankę podskórną

Uzasadnienie:

Pięciostopniowa skala Torrance'a:
I° - zaczerwienienie blednące pod wpływem ucisku (zachowane mikrokrążenie),
II° - zaczerwienienie nieblednące pod wpływem ucisku (uszkodzone mikrokrążenie),
III° - uszkodzenie wszystkich warstw skóry do granicy z tkanką podskórną, dobrze odgraniczone brzegi rany,
IV° - uszkodzenie obejmujące skórę i tkankę podskórną, może występować czarna nekroza,
V° - martwica sięgająca powięzi, mięśni lub kości, dużo masy martwiczej.

Literatura:

Sierakowka M., Ocena odleżyn [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 433.

  1. W klasyfikacji odleżyn wg systemu kolorowego rana czerwona będzie się charakteryzować:

A. fazą czarnej lub brązowej martwicy

B. fazą ziarninowania

C. fazą infekcji i martwicy

D. fazą naskórkowania

Uzasadnienie:

Kolorowy system klasyfikacji odleżyn:
1. rany czarne - występuje czarna lub brązowa martwica wypełniająca dno odleżyny,
2. rany żółte - występują martwicze masy tkanki tłuszczowej (często: rany zakażone),
3. rany czerwone - występuje faza ziarninowania, powstająca ziarnina jest bardzo delikatna i przy niewielkim urazie krwawi,
4. rany różowe - występuje faza naskórkowania.

Literatura:

Sierakowka M., Ocena odleżyn [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 433.

  1. Epianamneza jest elementem badania psychiatrycznego pacjenta i cechuje się:

A. przeprowadzeniem rozmowy badającego z badanym

B. zebraniem informacji od rodziny pacjenta bądź jego najbliższego otoczenia (wywiad obiektywny)

C. kilkudniową obserwacją chorego psychiatrycznie

D. obecnością u pacjenta niepamięci wstecznej

Uzasadnienie:

Epianamneza jest elementem badania psychiatrycznego. W jej trakcie informacje o pacjencie zbieramy od rodziny lub od osób z jego najbliższego otoczenia (wywiad obiektywny). Pozwala to ustalić rzeczywiste zachowanie pacjenta w środowisku, w którym żyje.

Literatura:

Pacan P., Ocena stanu psychicznego chorego [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 279.

  1. Autoanamneza stanowi podstawę badania psychiatrycznego pacjenta i charakteryzuje się:

A. ścisłą obserwacją pacjenta na oddziale psychiatrycznym bez nawiązywania z nim kontaktu werbalnego

B. zebraniem informacji od rodziny pacjenta bądź jego najbliższego otoczenia (wywiad obiektywny)

C. osobistym kontaktem badającego z badanym, pozwalającym na obserwację jego wyglądu i zachowania

D. rozpoznaniem u pacjenta silnych zaburzeń lękowych

Uzasadnienie:

Autoanamneza polega na osobistym kontakcie badającego z badanym. Pozwala na przeprowadzenie rozmowy z pacjentem, w trakcie której obserwujemy jego wygląd, zachowanie oraz wypowiadane słowa.

Literatura:

Pacan P., Ocena stanu psychicznego chorego [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 279.

  1. U chorego występuje afazja amnestyczna. Zaburzenie to charakteryzuje się:

A. niemożnością przypomnienia sobie nazw pokazywanych mu przedmiotów

B. niemożnością rozumienia mowy

C. upośledzeniem lub niemożnością wyrażania myśli słowami

D. utratą zdolności chodu

Uzasadnienie:

Afazja amnestyczna charakteryzuje się niemożnością przypomnienia sobie nazw pokazywanych przedmiotów. Afazja motoryczna charakteryzuje się upośledzeniem lub niemożnością wyrażania myśli słowami, natomiast afazja sensoryczna - niemożnością rozumienia mowy.

Literatura:

Kułak W.: Badanie neurologiczne [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 276-277.

  1. Oceniasz u pacjenta w badaniu gazometrycznym ciśnienie parcjalne (Pa) tlenu we krwi tętniczej. Jego prawidłowa wartość powinna wynosić:

A. 80 ± 5 mmHg

B. 40 ± 5 mmHg

C. 95 ± 5 mmHg

D. 80 ± 10 mmHg

Uzasadnienie:

Prawidłowe wartości wskaźników gazometrycznych krwi tętniczej przedstawiają się następująco:
- PaO2 - 95 ± 5 mmHg,
- PaCO2 - 40 ± 5 mmHg,
- SaO2 - 97 ± 2%,
- pH - 7,40 ± 0,02,
- HCO-3 - 24 ± 2 mmol/l,
- BE - 0 ± 2 mmol/l,

Literatura:

Pierzchała W., Układ oddechowy [w:] Zahorska-Markiewicz B., Małecka-Tendera E. (red.), Patofizjologia kliniczna, Wyd. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2009, s. 235.

  1. Badanie brzucha przeprowadza się, wykorzystując:

A. całą dłoń położoną płasko, cały czas pozostającą w kontakcie ze skórą badanego

B. końce palców pozostające cały czas w kontakcie ze skórą pacjenta

C. całą dłoń ułożoną w łódkę, pozostającą cały czas w kontakcie ze skórą badanego

D. całą dłoń ułożoną w pięść, pozostającą cały czas w kontakcie ze skórą badanego

Uzasadnienie:

Badanie fizykalne brzucha przeprowadza się całą dłonią położoną płasko, cały czas pozostającą w kontakcie ze skórą pacjenta. Obmacywanie może być powierzchowne i głębokie. Zwraca się uwagę na występowanie bolesności uciskowej, napięcie powłok brzusznych, zaburzenia czucia oraz na występowanie przepuklin.

Literatura:

Jurkowska G., Badanie fizykalne przewodu pokarmowego [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 259-260.

  1. Chwyty Leopolda stosowane są w badaniu fizykalnym do określenia:

A. zmian patologicznych w zakresie położenia wątroby pod łukiem żebrowym prawym

B. wielkości śledziony

C. położenia, ułożenia i ustawienia płodu oraz wysokości dna macicy

D. drżenia piersiowego wyczuwanego palpacyjnie na ścianie klatki piersiowej badanego

Uzasadnienie:

Chwyty Leopolda stosowane są w badaniu fizykalnym do określenia położenia, ułożenia i ustawienia płodu oraz wysokości dna macicy. Wykorzystuje się je w badaniu położniczym zewnętrznym.

Literatura:

Terlikowski S. J., Badanie położnicze [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 313-314.

  1. Dokonując interpretacji zapisu EKG, należy:

A. ocenić zespół QRS

B. zidentyfikować rytm prowadzący (zatokowy, pozazatokowy)

C. ocenić oś elektryczną serca, określić związek załamka P z zespołem QRS

D. wszystkie wyżej wymienione odpowiedzi są prawidłowe

Uzasadnienie:

Zapis EKG jest jednym z najważniejszych badań w diagnostyce zaburzeń rytmu serca i przewodnictwa. Dokonując interpretacji zapisu EKG, należy ocenić zespół QRS, zidentyfikować rytm prowadzący (zatokowy, pozazatokowy), ocenić oś elektryczną serca, określić związek załamka P z zespołem QRS, ocenić zespół QRS oraz dokonać oceny okresu repolaryzacji.

Literatura:

Negrusz-Kawecka M., Najczęstsze zmiany w zapisie EKG i ich interpretacja w codziennej pracy lekarza [w:] Steciwko A. (red.), Wybrane zagadnienia z praktyki lekarza rodzinnego, t. 8, Wyd. Continuo, Wrocław 2006, s. 12.

  1. W koślawości kończyn dolnych występuje:

A. odchylenie podudzi na boki od prawidłowej osi kończyny

B. odchylenie podudzi do środka od prawidłowej osi kończyny

C. utrwalona rotacja stóp w stronę zewnętrzną

D. prawidłowe odpowiedzi B i C

Uzasadnienie:

W koślawości kończyn dolnych występuje odchylenie podudzi na boki podudzi od prawidłowej osi kończyny, natomiast odchylenie w stronę środkową określa się jako szpotawość kolan.

Literatura:

Krzeminski M., Gaworska-Krzemińska A., Badanie układu mięśniowo-szkieletowego [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, PZWL, Warszawa 2010, s. 210.

  1. Rozpulchnienie cieśni macicy oraz szyjki macicy, a także purpurowe zabarwienie szyjki macicy i błony śluzowej pochwy to objaw:

A. Chwostka

B. Trousseau

C. Hegara

D. Möbiusa

Uzasadnienie:

Rozpulchnienie cieśni macicy, rozpulchnienie szyjki macicy oraz purpurowe zabarwienie szyjki macicy i błony śluzowej pochwy to objaw Hegara. Jest objawem wczesnej ciąży i pojawia się w szóstym-ósmym tygodniu od ostatniej miesiączki.

Literatura:

Gaworska-Krzemińska A., Badanie żeńskich narządów płciowych [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, PZWL, Warszawa 2010, s. 161.

  1. U chorego pojawił się ból za mostkiem o charakterze rozpierającym, dławiącym, który promieniuje do żuchwy oraz lewej ręki. Trwa powyżej 20 minut. Obserwuje się słabą reakcję na nitroglicerynę. W EKG występuje uniesienie ST. Podejrzewasz u pacjenta:

A. zator tętnicy płucnej

B. zapalenie osierdzia

C. zawał mięśnia sercowego

D. atak kolki żółciowej

Uzasadnienie:

Wystąpienie u chorego bólu za mostkiem o charakterze rozpierającym, dławiącym, promieniującym do żuchwy oraz lewej ręki, który trwa powyżej 20 minut i towarzyszy mu słaba reakcja na nitroglicerynę, a w EKG występuje uniesienie ST wskazuje na zawał mięśnia sercowego. Cechy bólu wieńcowego: zlokalizowany za mostkiem, ma charakter bólu rozpierającego, piekącego lub dławiącego. Promieniuje do żuchwy oraz lewej ręki. Może mieć związek z wysiłkiem fizycznym, ale może pojawić się również w spoczynku. Brak reakcji na podanie nitrogliceryny budzi podejrzenie, że rozwija się zawał mięśnia sercowego.

Literatura:

Trusz-Gluza M., Stany zagrożenia życia pochodzenia sercowego [w:] Kokot F. (red.), Ostre stany zagrożenia życia w chorobach wewnętrznych, PZWL, Warszawa 2006, s. 41; Jankowiak B., Wybrane dolegliwości z zakresu układu krążenia [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 91.

  1. Zespół QRS w zapisie EKG jest odzwierciedleniem zjawiska bioelektrycznego w postaci:

A. repolaryzacji komór

B. depolaryzacji komór

C. depolaryzacji przedsionków

D. repolaryzacji przedsionków

Uzasadnienie:

Niektóre zjawiska bioelektryczne w zapisie EKG:
- załamek P: depolaryzacja przedsionków,
- zespół QRS: depolaryzacja komór,
- załamek T: repolaryzacja komór,
- odcinek PQ: depolaryzacja węzła przedsionkowo-komorowego,
- odcinek ST: czas całkowitego pobudzenia komór,
- odstęp QT: czas całkowitej depolaryzacji i repolaryzacji komór.

Literatura:

Górski J., Knapp M., Fizjologia krążenia krwi [w:] Górski J. (red.), Fizjologia człowieka, PZWL, Warszawa 2010, s. 145.

  1. Nadwzroczność jest wadą refrakcji oka, polegającą na tym, że:

A. promienie świetlne wpadające równolegle do oka skupiają się w ognisku obrazowym, które położone jest przed siatkówką

B. promienie świetlne wpadające równolegle do oka skupiają się w ognisku obrazowym, które położone jest za siatkówką

C. promienie świetlne wpadające równolegle do oka skupiają się w ognisku obrazowym, które położone jest na siatkówce oka

D. promienie świetlne nie mogą dotrzeć do wnętrza gałki ocznej

Uzasadnienie:

Nadwzroczność jest wadą refrakcji oka polegającą na tym, że promienie świetlne wpadające równolegle do oka skupiają się w ognisku obrazowym, które leży za siatkówką. W przypadku tej wady wzroku wymiar przednio-tylny gałki ocznej jest zazwyczaj zmniejszony. W korekcji tej wady wzroku używa się soczewek dwuwypukłych.

Literatura:

Zalewska R., Fizjologia wzroku [w:] Górski J. (red.), Fizjologia człowieka, PZWL, Warszawa 2010, s. 88.

  1. W badaniu fizykalnym pacjenta przyrząd o nazwie kaliper wykorzystasz do oceny:

A. pola widzenia

B. jam nosowych

C. grubości fałdu skórno-tłuszczowego

D. obwodu głowy

Uzasadnienie:

Kaliper wykorzystuje się do pomiaru grubości fałdu skórno-tłuszczowego. Pomiaru dokonuje się nad mięśniem trójgłowym ramienia. Badany może stać lub siedzieć. Grubość >18 mm u mężczyzn i >25 mm u kobiet przemawia za występowaniem otyłości.

Literatura:

Dyk D., Podstawy badania przedmiotowego [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, PZWL, Warszawa 2010, s. 40; Baranowska A., Ocena stanu odżywienia pacjenta [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 398.

  1. Terminem apraksja określa się stan, w którym występuje:

A. upośledzenie precyzyjnych, celowych ruchów, przy braku niedowładu, objawów móżdżkowych i zaburzeń czucia

B. niemożność utrzymania ciała w pozycji pionowej

C. chód na szerokiej podstawie

D. brak zdolności mowy

Uzasadnienie:

Terminem apraksja określa się stan, w którym występuje upośledzenie precyzyjnych, celowych ruchów, przy braku niedowładu lub porażenia, objawów móżdżkowych i zaburzeń czucia. Może pojawić się w urazach mózgu, udarach i chorobie Alzheimera.

Literatura:

Krzemiński M., Gaworska-Krzemińska A., Badanie układu mięśniowo-szkieletowego [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, PZWL, Warszawa 2010, s. 40.

  1. Jednym z objawów zaawansowanej krzywicy u dzieci jest różaniec pokrzywiczy. Charakteryzuje się on:

A. powstaniem dołków na klatce piersiowej w wyniku wciągnięcia żeber przez przeponę

B. powstaniem licznych zniekształceń mostka

C. naroślami na kręgach kręgosłupa w odcinku piersiowym

D. zgrubieniami połączeń kostno-chrzęstnych żeber

Uzasadnienie:

Jednym z objawów zaawansowanej krzywicy u dzieci jest różaniec pokrzywiczy. Charakteryzuje się on zgrubieniami połączeń kostno-chrzęstnych żeber (przypomina to różaniec).

Literatura:

Cudak E.K., Badanie dziecka z uwzględnieniem odrębności fizycznych i psychomotorycznych związanych z wiekiem [w:] Dyk D. (red.), Badanie fizykalne w pielęgniarstwie, PZWL, Warszawa 2010, s. 276.

  1. Objaw Ibrahima-Lusta należy do objawów tężyczkowych i polega na:

A. zgięciu kończyn dolnych w stawach biodrowych i kolanowych na skutek przygięcia głowy do klatki piersiowej

B. grzbietowym zgięciu stopy na skutek drażnienia w okolicy podeszwowej stopy

C. odwiedzeniu i grzbietowym zgięciu stopy po uderzeniu młoteczkiem neurologicznym poniżej główki kości strzałkowej (w miejscu przebiegu nerwu strzałkowego powierzchniowego)

D. niemożności uniesienia wyprostowanej kończyny dolnej do góry (po zgięciu w stawie kolanowym taki ruch staje się możliwy do wykonania)

Uzasadnienie:

Objaw Ibrahima-Lusta należy do objawów tężyczkowych i polega na odwiedzeniu i grzbietowym zgięciu stopy po uderzeniu młoteczkiem neurologicznym poniżej główki kości strzałkowej (w miejscu przebiegu nerwu strzałkowego powierzchniowego). Wystąpienie tego odruchu świadczy o nadmiernej pobudliwości nerwowo-mięśniowej.

Literatura:

Szczepański M., Odrębności badania fizykalnego noworodków i niemowląt [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 352.

  1. Objaw Trousseau należy do objawów tężyczkowych i polega na:

A. skurczu mięśni mimicznych twarzy po uderzeniu młoteczkiem neurologicznym w okolice pnia nerwu twarzowego

B. tonicznym skurczu mięśni przedramienia i ręki w tzw. rękę położnika po uciśnięciu ramienia opaską uciskową

C. odwiedzeniu i grzbietowym zgięciu stopy po uderzeniu młoteczkiem neurologicznym poniżej główki kości strzałkowej (w miejscu przebiegu nerwu strzałkowego powierzchniowego)

D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

Uzasadnienie:

Objaw Trousseau należy do objawów tężyczkowych (występuje w tężyczce hipokalcemicznej). Polega na tonicznym skurczu mięśni przedramienia i ręki w tzw. rękę położnika (występuje zgięcie dłoniowe IV i V palca ręki) po uciśnięciu ramienia opaską uciskową (wywołującą niedokrwienie).

Literatura:

Szczepański M., Odrębności badania fizykalnego noworodków i niemowląt [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 352.

  1. Tzw. wdowi garb, obserwowany u starszych kobiet z zaawansowaną osteoporozą, jest wynikiem:

A. pogłębienia kifozy w odcinku krzyżowym kręgosłupa

B. pogłębienia kifozy górnego odcinka kręgosłupa piersiowego

C. pogłębienia lordozy w odcinku lędźwiowym kręgosłupa

D. wystąpienia skoliozy w odcinku piersiowym kręgosłupa

Uzasadnienie:

Tzw. wdowi garb, obserwowany u starszych kobiet z zaawansowaną osteoporozą, jest wynikiem pogłębienia kifozy górnego odcinka kręgosłupa piersiowego.

Literatura:

Kędziora-Kornatowska K., Odrębności badania fizykalnego osób w wieku podeszłym [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 369.

  1. Do oceny ryzyka wystąpienia u pacjenta unieruchomionego odleżyn wykorzystasz skalę:

A. Waterlow

B. Norton

C. Douglas, Braden

D. wszystkie wymienione powyżej

Uzasadnienie:

Wszystkie cztery skale (Waterlow, Norton, Braden oraz Douglas) są wykorzystywane do oceny ryzyka wystąpienia odleżyn.

Literatura:

Sierakowka M., Ocena odleżyn [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 429-442.

  1. Borelioza (choroba z Lyme) wywoływana jest przez:

A. paciorkowce

B. gronkowce

C. krętki

D. maczugowce

Uzasadnienie:

Borelioza (choroba z Lyme, krętkowica kleszczowa) wywoływana jest przez krętki Borrelia burgdorferi. Przenoszą ją kleszcze z gatunku Ixodes ricinus (głównie w Europie). Generalnie kleszcze z rodzaju Ixodes są wektorami transmisji krętków. W miejscu ugryzienia kleszcza pojawia się rumień, który może wędrować. W aktywnym procesie chorobowym krętki mogą atakować serce, stawy oraz układ nerwowy.

Literatura:

Klimek A., Choroby infekcyjne układu nerwowego [w:] Adamkiewicz B., Głąbiński A., Klimek A. (red.), Neurologia dla studentów wydziału pielęgniarstwa, Wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2010, s. 119; Zaremba M.L., Borowski J., Mikrobiologia lekarska, PZWL, Warszawa 2001, s. 330-333.

  1. Priapizm to stan, w którym występuje:

A. obecność żylaków powrózka nasiennego

B. bolesny wzwód prącia i przedłużona erekcja

C. skręt jądra

D. niedorozwój narządów płciowych u mężczyzn

Uzasadnienie:

Priapizm to stan, w którym występuje bolesny wzwód prącia i przedłużona erekcja (trwająca czasami kilka godzin i niemająca związku z podnieceniem seksualnym). Stan taki może występować w anemii sierpowatej, chorobie nowotworowej, nocnej napadowej hemoglobinurii oraz przy stosowaniu niektórych leków.

Literatura:

Dębek W., Badanie męskich narządów płciowych [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 319; Hellmann A., Przewlekła białaczka szpikowa [w:] Dmoszyńska A., Robak T. (red.), Podstawy hematologii, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 324.

  1. Pojęcie hematuria określa stan, w którym występuje:

A. obecność powietrza w moczu

B. obecność ropy w moczu (ropomocz)

C. obecność krwi w moczu

D. obecność ciał ketonowych w moczu

Uzasadnienie:

Pojęcie hematuria określa stan, w którym występuje krew w moczu. To bardzo poważny objaw, który może wskazywać na toczący się proces nowotworowy (rak pęcherza moczowego). W każdym przypadku stwierdzenia u badanego hematurii konieczne jest wdrożenie diagnostyki w celu określenia przyczyny tego stanu.

Literatura:

Dębek W., Badanie męskich narządów płciowych [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 323; Sułek K., Diagnostyka i leczenie niedokrwistości [w:] Dmoszyńska A., Robak T. (red.), Podstawy hematologii, Wyd. Czelej, Lublin 2003, s. 200.

  1. Badanie palpacyjne piersi powinno być przeprowadzone:

A. w dniu rozpoczęcia się miesiączki

B. dwa-trzy dni po miesiączce

C. dwa-trzy dni przed miesiączką

D. w czasie trwania miesiączki

Uzasadnienie:

Badanie palpacyjne piersi powinno być przeprowadzone dwa-trzy dni po miesiączce. Na badanie piersi powinna składać się ocena wzrokowa oraz palpacja. W badaniu skóry piersi należy dotykać całą długością palców, poszukując patologicznych zmian w utkaniu gruczołu piersiowego (np. guzków).

Literatura:

Krajewska K., Badanie gruczołu piersiowego [w:] Krajewska-Kułak E., Szczepański M. (red.), Badanie fizykalne w praktyce pielęgniarek i położnych, Wyd. Czelej, Lublin 2008, s. 293.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
U4. BF, specjalizacja-TESTY, notatki
U5. BF- noworodki, specjalizacja-TESTY, notatki
U5. BF- noworodki, specjalizacja-TESTY, notatki
IV. Etyka, specjalizacja-TESTY, notatki
ekg, specjalizacja-TESTY, notatki
X. Rozwoj zawodowy, specjalizacja-TESTY, notatki
VI. Polityka spoleczna i zdrowie publiczne, specjalizacja-TESTY, notatki
VIII. Teorie pielęgnowania, specjalizacja-TESTY, notatki
III. Socjologia zdrowia i choroby, specjalizacja-TESTY, notatki
pytania do bloku ogólnego, specjalizacja-TESTY, notatki
testy, specjalizacja-TESTY, notatki
tożsamość pacjenta, specjalizacja-TESTY, notatki
Teorie pielęgnowania, specjalizacja-TESTY, notatki
PRZYJĘCIE PACJENTA NA ODDZIAŁ KARDIOCHIRURGICZNY, specjalizacja-TESTY, notatki
IX. Badania naukowe w pielęgniarstwie, specjalizacja-TESTY, notatki
WYKAZ AKTOW PRAWNYCH DLA PIELEGNIAREK I POLOZNYCH, specjalizacja-TESTY, notatki

więcej podobnych podstron