7. Wpływ cech środowiska przyrodniczego na możliwości kształtowania nowej zabudowy

-ukształtowanie terenu - w zależności od nachylenia powierzchni terenu zmieniają się możliwości kształtowania zabudowy (rodzaje i kierunki budynków) lub spadki całkowicie wykluczają ich zabudowę

-klimat - w klimacie gorącym kształtować będzie się zabudowa zwarta (szukanie cienia)

-sąsiedztwo obszarów chronionych - wpływa na atrakcyjność danego terenu i ogranicza umieszczenie na nim niektórych funkcji (np. przemysłowych)

-istniejące zadrzewienia - nowa zabudowa powinna być kształtowana w taki sposób, aby zapobiec wycinaniu drzew, a raczej wykorzystywać je jako zaletę.

-kierunki świata - ustawianie budynków w taki sposób by wykorzystywać zalety i niwelować wady poszczególnych kierunków

-wody

8. Zasady kształtowania dróg pożarowych

Droga pożarowa powinna przebiegać wzdłuż dłuższego boku budynku, na całej jego długości, a w przypadku gdy krótszy bok budynku ma więcej niż 60 m - z jego dwóch stron, przy czym bliższa krawędź drogi pożarowej musi być oddalona od ściany budynku o 5-15 m dla obiektów zaliczanych do kategorii zagrożenia ludzi i o 5-25 m dla pozostałych obiektów. Pomiędzy tą drogą i ścianą budynku nie mogą występować stałe elementy zagospodarowania terenu lub drzewa i krzewy o wysokości przekraczającej 3 m, uniemożliwiające dostęp do elewacji budynku za pomocą podnośników i drabin mechanicznych.

Droga pożarowa powinna zapewniać przejazd bez cofania (wyjątek - droga do max 15m długości) lub powinna być zakończona placem manewrowym o wymiarach 20 m x 20 m, względnie można przewidzieć inne rozwiązania umożliwiające zawrócenie pojazdu

Najmniejszy promień zewnętrznego łuku drogi pożarowej nie może wynosić mniej niż 11 m.

Minimalna szerokość drogi pożarowej powinna wynosić co najmniej 4 m, a jej nachylenie podłużne nie może przekraczać 5 %:

Przejazdy na dziedzińce i inne tereny obudowane powinny odpowiadać następującym warunkom:

  1)   wysokość przejazdu nie mniejsza niż 4,2 m, a w budownictwie jednorodzinnym - 3,2 m;

  2)   szerokość przejazdu nie mniejsza niż 3,6 m, w tym szerokość jezdni co najmniej 3 m;

  3)   odległość między przejazdami na jeden dziedziniec nie większa niż 150 m.

2. W przejazdach, których jezdnie są oddzielone od chodników słupami lub ścianami, szerokość jezdni nie może być mniejsza niż 3,6 m.

3. W przypadku gdy przejazd jest wykorzystywany jako stałe przejście dla pieszych, należy zapewnić dodatkowo chodnik o szerokości co najmniej 1 m.

9
. Zasady kształtowania odległości między budynkami

10. Zasady lokalizacji elementów infrastruktury towarzyszącej zabudowie mieszkaniowej

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu stosownie do definicji zawartej w art. 146 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy rozumie się: sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych; urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę; urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Kanalizację deszczową prowadzi się pod jezdnią. Inne instalacje umieszcza się pod chodnikami lub na terenie trawników celem zapewnienia możliwości szybkiej naprawy usterek. Przyłącza prowadzi się od sieci miejskich.

Należy zapewnić możliwość dojścia pieszego i dojazdu do każdego budynku (w tym drogi pożarowe), a także zapewnić odpowiednią ilość miejsc parkingowych. Pamiętać trzeba o zapewnieniu możliwości dotarcia do budynków osobom niepełnosprawnym.

11. Rola analizy urbanistycznej w procesie projektowania architektonicznego i urbanistycznego

Analizy pozwalają wyłonić główne problemy i wykazać potencjalne wartości obszaru

projektowego oraz najwłaściwsze jego wykorzystania w celu ulokowania na omawianym terenie

atrakcyjnego pod względem architektonicznym i urbanistycznym zespołu zabudowy.

-Podział na jednostki urbanistyczne - systematyka zabudowy (wyodrębnienie funkcji budynków znajdujących się na analizowanym terenie)

-Analiza systemu zieleni (Wskazanie obszarów zielonych: lasów, parków, skwerów, zadrzewionych alei, ogrodów działkowych. )

-analiza przestrzeni publicznych (przestrzenie publicze, półpubliczne, prywatne)

-komunikacja (powiązania piesze i kołowe)

-Analiza kompozycji urbanistycznej (osie, zamknięcia, otwarcia widokowe, dominanty, akcenty)

-Analiza kształtowania sylwet zabudowy (celem zapewnienia zrównoważonego projektowania)

12. Geneza współczesnego mieszkalnictwa

1. Przeobrażenia miasta przemysłowego

-Miasta doby przed-przemysłowej - gdzie funkcje wytwórcze były ściśle związane z innymi funkcjami miejskimi

-Tradycyjne miasta przemysłowe - o ścisłych związkach pomiędzy strukturami miejskimi a przemysłowymi

-Miasta doby post-przemysłowej - gdzie funkcje przemysłowe uległy separacji od reszty struktur miejskich

2. Problemy rozwoju miast przemysłowych

-Absorpcja znacznych grup nowych pracowników - proces migracji i urbanizacji

-Brak taniej oferty mieszkaniowej dla nowo przybyłych do miasta

-Rozwój napięć socjalnych i - na ich tle - politycznych

3. Odpowiedź sfer przemysłowych na pojawiające się problemy społeczne

-Złe warunki zamieszkania przyczyną znacznej zachorowalności pracowników oraz napięć społecznych

-Tendencje do wiązania nowych kompleksów przemysłowych z dzielnicami robotniczymi

-Pojawienie się „osiedli patronackich”

4. Nowe tendencje w urbanistyce

Koniec XIX - wieku - era „pięknych miast”

Na bazie doświadczeń związanych z realizacją osiedli patronackich - dostrzeżenie kwestii zdrowych warunków zamieszkania jako podstawowego zagadnienia dla współczesnej urbanistyki

5. Koncepcja osiedla socjalnego

-Powstanie teorii „minimum egzystencjalnego” jako bazy dla budowy zespołów mieszkaniowych na masową skalę

-Rozwój różnorodnych form oraz powstawanie zespołów w różnej skali

6. Od zespołu socjalnego do osiedla społecznego

-Powstanie teorii „osiedla społecznego” - wyposażonego we wszelkie niezbędne dla funkcjonowania lokalnej społeczności usługi

-Rozwój w pełni wyposażonych w podstawową infrastrukturę społeczną zespołów

7.Główne wątki urbanistyki XX wieku

Jednostka sąsiedzka jako efekt ewolucji teorii miasta - ogrodu i kształtowania zespołów socjalnych oraz osiedli społecznych - Koncepcja oparta na bazie idei miast-ogrodów

Zakładała wytworzenie zespołu zorganizowanego wokół szkoły i centralnie zlokalizowanych przestrzeni rekreacyjnych

Zasada projektowa - „zasada Radburn”

-Pełna separacja ruchu kołowego od ruchu pieszego

-Rozwiązanie skrzyżowań w dwóch poziomach

-Wykreowanie stref komunikacyjnych i stref rekreacyjnych

8.Karta Ateńska i jej zasady jako wynik koncepcji „miasta funkcjonalnego”

Przyjęta przez IV Kongres C.I.A.M. (Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej) w 1933r. w Atenach

Podstawowe grupy zapisów odnoszą się do kształtowania

- relacji pomiędzy miastem a regionem

-przestrzeni mieszkaniowych

-miejsc i przestrzeni dla wypoczynku

-organizacji pracy i terenów przemysłowych

-organizacji ruchu miejskiego

-stosunku do dziedzictwa historycznego

Problemy kształtowania przestrzeni mieszkaniowych :

-Zbytnie zagęszczenie ludności w historycznych strukturach miejskich i niską jakość (brak higieny) w większości mieszkań

-Brak miejsc zielonych

-Niedostateczne nasłonecznienie mieszkań

-Nadmierne wymieszanie funkcji mieszkaniowych i przemysłowych

-Niedogodności płynące z lokalizacji budynków w zwartej zabudowie przyuliczne

-Arbitralna lokalizacja budynków użyteczności publicznej (w tym szkół) w strukturze miasta

-Brak powiązań z miastem osiedli podmiejskich

Zalecenia w stosunku do sposobów kształtowania zespołów mieszkaniowych:

-Priorytet dla dzielnic mieszkaniowych w planowaniu rozwoju miasta

-Podniesienie zdrowotności dzielnic mieszkaniowych, w tym poprzez wybór terenu, przyjęcie niskiej gęstości zaludnienia, zapewnienie minimalnych standardów nasłonecznienia

-Zabronienie lokalizacji budynków mieszkaniowych w zwartych pierzejach ulic (przyczyny zdrowotne)

-Wprowadzenie budynków wysokich

-Uwolnienie terenów dla przestrzeni zielonych pomiędzy budynkami

Skutki przestrzenne „Karty Ateńskiej”

-Segregacja funkcji w mieście

-Rozbicie zwartej dotychczas struktury miasta

-Wykreowanie nowego zjawiska - wielkich dzielnic mieszkaniowych

-Technokratyczne podejście do kształtowania struktury miasta i układów komunikacyjnych

-Zmiany stosunków społecznych

9.Koncepcje miasta doby post-modernizmu - powrót do XIX-wiecznych wzorców kształtowania przestrzeni miejskich

-Powrót do kwartałowego sposobu kształtowania struktury miejskiej jako synonimu „miejskości”

-Renesans przestrzeni publicznej jako podstawowego elementu bu dującego przestrzeń miasta

-Powrót do tradycyjnych sposobów komponowania struktury urbanistycznej

10.Współczesne zasady urbanistyczne komponowania zespołów mieszkaniowych

-Poszukiwanie miejskości prowadzące do rehabilitacji zabudowy kwartałowej zwartej, o wysokiej intensywności przy jednoczesnym zachowaniu wskaźników gwarantujących komfort zamieszkania

-Duże zróżnicowanie formalne struktury przestrzennej

-Gradacja intensywności zabudowy poszczególnych partii projektowanych zespołów

-Znaczące zróżnicowanie oferty programowej - unikanie monotonii

-Specjalizacja przestrzeni publicznych - handlowych, rozrywkowych, rekreacyjnych

---